wcielać

См. также в других словарях:

• wcielać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wcielaćam, wcielaća, wcielaćają, wcielaćany {{/stl 8}}– wcielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wcielaćlę, wcielaćli, wcielaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawiać, że coś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wcielać — ndk I, wcielaćam, wcielaćasz, wcielaćają, wcielaćaj, wcielaćał, wcielaćany wcielić dk VIa, wcielaćlę, wcielaćlisz, wciel, wcielaćlił, wcielaćlony 1. «czynić kogoś, coś składową częścią czegoś; dołączać, przyłączać, włączać» Wcielać utwór do… …   Słownik języka polskiego

• wcielać się — w życie «przyjmować materialną postać, realny kształt; ucieleśniać się, ucieleśnić się, urzeczywistniać się, urzeczywistnić się»: Polska wybuchła? Urzeczywistniły się marzenia wieszczów i niewieszczów? No i co, jest Polska i koniec. (...) Ciągle… …   Słownik frazeologiczny

• wcielać się – wcielić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utożsamiać się z kimś, przeistaczać się w kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Aktorzy wcielają się w różne postaci. Wcielić się w rolę przewodniczącego. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wcielać — Wcielić coś w czyn, w życie zob. wprowadzić 2 …   Słownik frazeologiczny

• wcielić — → wcielać …   Słownik języka polskiego

• wcielić się — Wcielać się w życie «przyjmować materialną postać, realny kształt; ucieleśniać się, ucieleśnić się, urzeczywistniać się, urzeczywistnić się»: Polska wybuchła? Urzeczywistniły się marzenia wieszczów i niewieszczów? No i co, jest Polska i koniec. ( …   Słownik frazeologiczny

• anektować — ndk IV, anektowaćtuję, anektowaćtujesz, anektowaćtuj, anektowaćował, anektowaćowany 1. «przyłączać, wcielać siłą do swego państwa część lub całość terytorium innego państwa» 2. książk. «zabierać, zagarniać, zajmować» Anektować dom. Anektować… …   Słownik języka polskiego

• czyn — m IV, D. u, Ms. czynnie; lm M. y «postępek, uczynek; dzieło» Czyn chwalebny, piękny; czyn haniebny, karygodny. Sądzić ludzi z czynów. Rycerz sławny ze swych czynów. ∆ Czyn społeczny «praca dla dobra ogółu wykonywana honorowo, często w celu… …   Słownik języka polskiego

• inkorporować — ndk IV, inkorporowaćruję, inkorporowaćrujesz, inkorporowaćruj, inkorporowaćował, inkorporowaćowany «dokonywać inkorporacji; włączać, wcielać, przyłączać» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• ucieleśniać — ndk I, ucieleśniaćam, ucieleśniaćasz, ucieleśniaćają, ucieleśniaćaj, ucieleśniaćał, ucieleśniaćany ucieleśnić dk VIa, ucieleśniaćnię, ucieleśniaćnisz, ucieleśniaćnij, ucieleśniaćnił, ucieleśniaćniony, książk. «nadawać czemuś realny kształt,… …   Słownik języka polskiego