wędlina

См. также в других словарях:

• wędlina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. wędlinanie {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrób z jednego kawałka mięsa, np. szynka, polędwica, lub z mięsa rozdrobnionego (kiełbasa), zwykle odpowiednio przyprawiony i wędzony, rzadziej gotowany : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wędlina — ż IV, CMs. wędlinanie; lm D. wędlinain «przetwór z mięsa w jednym kawałku (np. szynka, polędwica, baleron) lub z mięsa rozdrobnionego (kiełbasa), zwykle wędzony i peklowany, odpowiednio przyprawiony» Świeża wędlina. Wędliny konserwowane,… …   Słownik języka polskiego

• drobniutko — przysłów. od drobniutki Drobniutko pokrojony chleb, wędlina. Drobniutko zmielona kawa …   Słownik języka polskiego

• paczkować — ndk IV, paczkowaćkuję, paczkowaćkujesz, paczkowaćkuj, paczkowaćował, paczkowaćowany «umieszczać pewną ilość towaru w torebce, pudełku, przygotowując go do sprzedaży; pakować w paczki» Paczkowana wędlina. Paczkowane masło …   Słownik języka polskiego

• pizza — [wym. picca] ż II, DCMs. pizzazzy; lm D. pizz «rodzaj placka, zwykle drożdżowego z różnymi dodatkami, np. z wędliną, cebulą, pomidorami, serem i przyprawami» Pizza neapolitańska. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• polędwica — ż II, DCMs. polędwicacy; lm D. polędwicaic «mięso z części lędźwiowej tuszy mięsnej zwierzęcia; pieczeń, wędlina z tego mięsa» Polędwica wieprzowa, wołowa. Surowa, wędzona polędwica. Befsztyk z polędwicy …   Słownik języka polskiego

• półmisek — m III, D. półmisekska, N. półmisekskiem; lm M. półmisekski «naczynie przypominające duży płytki talerz, zwykle owalne, rzadziej okrągłe, na którym się podaje potrawy na stół; także zawartość tego naczynia» Fajansowy, porcelanowy, srebrny półmisek …   Słownik języka polskiego

• salceson — m IV, D. u, Ms. salcesonnie; lm M. y «wędlina wyrabiana z głowizny wieprzowej, wołowej lub cielęcej, z dodatkiem tłuszczu, podrobów, skórek wieprzowych i różnych okrawków mięsa z przyprawami» Salceson brunszwicki, włoski. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• sandwicz — m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów «kanapka z dwóch złożonych razem kawałków chleba lub bułki, przełożonych wędliną, serem itp.» ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

• szynka — ż III, CMs. szynkance; lm D. szynkanek «tylna część półtuszy wieprzowej, stanowiąca surowiec do produkcji wędlin i konserw; wędlina z tego mięsa, peklowanego i wędzonego» Szynka surowa, gotowana, wędzona, mielona, konserwowa, sznurowana.… …   Słownik języka polskiego

• wędlinka — ż III, CMs. wędlinkance; lm D. wędlinkanek zdr. od wędlina Smaczna, pachnąca wędlinka. Bułeczka z wędlinką …   Słownik języka polskiego