Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

voluptuous

  • 1 dēlicātus

        dēlicātus adj. with comp. and sup.    [P. of * dēlicō, to clear up], alluring, charming, pleasing, delightful, luxurious, voluptuous: in illo delicatissimo litore: hortuli, Ph.: puerorum comitatus: delicatiores in cantu flexiones: puella delicatior haedo, softer, Ct. — Given to pleasure, luxurious, effeminate: pueri: iuventus: capella, Ct.— Nice, squeamish: tam, quam iste: fastidium.
    * * *
    I
    delicata -um, delicatior -or -us, delicatissimus -a -um ADJ
    luxurious/sumptuous, addicted to pleasure; self-indulgent/comfortable; pampered; foppish, effeminate; polite, elegant; charming; tender; voluptuous; wanton; skittish/frisky/frivolous; fastidious/squeamish; delicate/dainty/pretty/fine
    II
    paramour, favorite; voluptury (L+S); one addicted to pleasure

    Latin-English dictionary > dēlicātus

  • 2 delicatus

    dēlĭcātus, a, um, adj. [deliciae].
    I.
    That gives pleasure, i. e. alluring, charming, delightful; luxurious, voluptuous.
    A.
    Prop. (class.):

    in illo delicatissimo litore,

    Cic. Verr. 2, 5, 40:

    navigia,

    Suet. Vit. 10:

    delicatior cultus,

    id. Aug. 65:

    delicati hortuli,

    Phaedr. 4, 5, 26;

    and so often of places: muliebri et delicato ancillarum puerorumque comitatu,

    Cic. Mil. 10, 28:

    convivium,

    id. Att. 2, 14:

    voluptates (with molles and obscenae),

    id. N. D. 1, 40, 111 and 113; cf.:

    molliores et delicatiores in cantu flexiones,

    id. de Or. 3, 25, 98:

    sermo,

    id. Off. 1, 40, 144:

    omnes hominis libidines delicatissimis versibus exprimere,

    id. Pis. 29, 70:

    versiculos scribens,

    Cat. 50, 3.—
    (β).
    As a flattering appellation:

    ubi tu es delicata?

    Plaut. Rud. 2, 5, 8.—
    B.
    Transf., soft, tender, delicate ( poet. and in post-Aug. prose):

    capella,

    Cat. 20, 10; cf.:

    puella tenellulo delicatior haedo,

    id. 17, 15:

    oves,

    Plin. Ep. 2, 11 fin.:

    Anio delicatissimus amnium,

    id. ib. 8, 17, 3; cf.:

    ad aquam,

    Curt. 5, 2, 9:

    delicatior teneriorque cauliculus,

    Plin. 19, 8, 41, § 137; Vulg. 1 Par. 22, 5.—
    II.
    Addicted to pleasure; luxurious, voluptuous; and subst., a voluptuary, a wanton.
    A.
    Prop.:

    adolescens,

    Cic. Brut. 53:

    pueri,

    id. N. D. 1, 36 fin.:

    juventus,

    id. Mur. 35, 74; cf.:

    odia libidinosae et delicatae juventutis,

    id. Att. 1, 19, 8 et saep.: quosdam e gratissimis delicatorum, i. e. of the paramours, paidikôn, Suet. Tit. 7; cf. in the fem.:

    Flavia Domitilla, Statilii Capellae delicata,

    id. Vesp. 3;

    et luxuriosus,

    Vulg. Deut. 28, 54; in inscriptions, delicatus and delicata simply mean favorite slave (cf. our terms valet and chamber-maid), Inscr. Orell. 2801-2805 and 4650.—
    B.
    Transf.
    1.
    Spoiled with indulgence, delicate, dainty, effeminate: nimium ego te habui delicatam ( I have spoiled you), Plaut. Men. 1, 2, 10:

    equorum cursum delicati minutis passibus frangunt,

    Quint. 9, 9, 4, 113; id. 11, 3, 132.—
    2.
    Fastidious, scrupulous:

    aures,

    Quint. 3, 1, 3;

    vah delicatus!

    Plaut. Mil. 4, 1, 37.—Hence, adv.: dēlĭcātē.
    1.
    Delicately, luxuriously:

    delicate ac molliter vivere,

    Cic. Off. 1, 30, 106; cf. recubans (coupled with molliter), id. de Or. 3, 17, 63; and in the comp.:

    tractare iracundos (with mollius), Sen. de Ira, 3, 9: odiosa multa delicate jocoseque fecit,

    Nep. Alcib. 2 fin.; Vulg. Prov. 29, 21.—
    2.
    At one's ease, tardily, slowly:

    conficere iter (coupled with segniter),

    Suet. Calig. 43:

    spargit se vitis,

    Plin. 17, 22, 35, § 179.

    Lewis & Short latin dictionary > delicatus

  • 3 discinctus

        discinctus adj.    [P. of discingo], ungirt, without the girdle: discincti ludere, in loose dress, i. e. at ease, H.— Voluptuous, effeminate, dissolute: Afri, V.: nepos, H.
    * * *
    discincta, discinctum ADJ
    wearing loose clothes; easy-going

    Latin-English dictionary > discinctus

  • 4 libīdinōsus (lub-)

        libīdinōsus (lub-) adj. with comp. and sup.    [libido], full of desire, passionate, wilful, licentious, sensual, lustful, voluptuous, libidinous: homo libidinosissimus: nihil (isto) libidinosius: caper, lecherous, H.: voluptates: libidinosissimae liberationes, arbitrary: adulescentia.—As subst: libidinosis servire.

    Latin-English dictionary > libīdinōsus (lub-)

  • 5 libīdō or lubīdō

        libīdō or lubīdō inis, f    [LIB-], pleasure, desire, eagerness, longing, fancy, inclination: ulciscendi: delendi urbem, L.: in decōris armis libidinem habere, delight, S.: tantā libidine volgi Auditur, Iu.— Inordinate desire, passion, caprice, wilfulness, wantonness: ingenium proclive ad lubidinem, T.: ad libidinem suam nobilium bona vexare: fortuna res cunctas ex lubidine celebrat, by caprice, S.: vitiosa, H.: instruitur acies ad libidinem militum, L.— Sensuality, lust: vicit pudorem libido: libidine adcendi, S.: Lucretiae per vim stuprandae, L.: venas inflavit libido, H.: saltante libidine, i. e. passion goading on, Iu.— Plur, lavish display, voluptuous representations: frangere eorum libidines.

    Latin-English dictionary > libīdō or lubīdō

  • 6 lūxuriōsus

        lūxuriōsus adj. with comp.    [luxuria], rank, luxuriant, exuberant: frumenta: seges, O.—Fig., immoderate, excessive: luxurioso otio esse, S.: laetitia, L.— Excessive, profuse, luxurious, voluptuous: reprehendere luxuriosos: nihil luxuriosius: cena, Iu.: non luxuriosus homo, sed abundans.
    * * *
    luxuriosa, luxuriosum ADJ
    luxuriant, exuberant; immoderate; wanton, luxurious, self-indulgent

    Latin-English dictionary > lūxuriōsus

  • 7 molliculus

        molliculus adj. dim.    [mollis], voluptuous: versiculi, Ct.
    * * *
    mollicula, molliculum ADJ
    soft, tender; effeminate

    Latin-English dictionary > molliculus

  • 8 ūnctus

        ūnctus adj. with comp.    [P. of ungo], anointed, oiled: nudus, unctus est contionatus: puer unctis Tractavit calicem manibus, i. e. greasy, H.—Fig., rich, luxurious, sumptuous: patrimonia, Ct.: melius et unctius, H.: ita palaestritas defendebat, ut ab illis ipse unctior abiret: Corinthus, voluptuous, Iu.: unctior consuetudo loquendi, smoother.
    * * *
    uncta, unctum ADJ
    oily, greasy; anointed, oiled

    Latin-English dictionary > ūnctus

  • 9 adhinnio

    adhinnire, adhinnivi, adhinnitus V
    whinny to/at; express delight; strive after/long for with voluptuous desire

    Latin-English dictionary > adhinnio

  • 10 concubinalis

    concubinalis, concubinale ADJ
    lascivious, lewd, wanton; voluptuous

    Latin-English dictionary > concubinalis

  • 11 adhinnio

    ăd-hinnĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4, v. n., to neigh to or after.
    I.
    Lit., constr. with dat. and acc., also ad and in with acc.:

    fortis equus visae semper adhinnit equae,

    Ov. Rem. Am. 634; cf. id. A. A. 1, 208; Plin. 35, 10, 36, § 95.—Hence, of lewd persons, Plaut. Fragm. ap. Mai. p. 19; Prud. ap. Symm. 1, 57:

    aliquem,

    August. de Mor. Manich. 2, 19:

    in aliquam,

    Arn. 4, p. 135: so,

    ad aliquam,

    Vulg. Jer. 5, 8 al. —
    II.
    Fig., to strive after or long for with voluptuous desire: admissarius iste ad illius orationem adhinnivit, gave his passionate assent to, expressed his delight in, etc., Cic. Pis. 28, 69:

    virginis delicatas voculas,

    App. M. 6, p. 185.

    Lewis & Short latin dictionary > adhinnio

  • 12 bilinguis

    bĭlinguis, e, adj. [bis - lingua], twotongued, double-tongued.
    I.
    Lit., having two tongues; humorously, of voluptuous persons kissing, Plaut. Ps. 5, 1, 15; cf. id. Poen. 5, 4, 65.—
    B.
    Transf.
    1.
    Tibiae, with two keys, Varr. ap. Non. p. 229, 24.—
    2.
    Speaking two languages: bilinguis diglôssos, Gloss.: bilingues Bruttates Ennius dixit, quod Bruttii et Osce et Graece loqui soliti sint, Paul. ex Fest. p. 35 Müll.; cf. Commod. p. 350:

    corvinus, Canusini more bilinguis,

    Hor. S. 1, 10, 30:

    sed jam bilingues erant, paulatim a domestico externo sermone degeneres,

    Curt. 7, 5, 29.—
    II.
    Trop.
    A.
    Double-tongued, hypocritical, deceitful, false, treacherous:

    tamquam proserpens bestia, est bilinguis et scelestus,

    Plaut. Pers. 2, 4, 28:

    edico prius, Ne duplicis habeatis linguas, ne ego bilinguis vos necem,

    id. Truc. 4, 3, 7 (cf. id. Poen. 5, 2, 74:

    bisulcilingua quasi proserpens bestia): quippe domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis,

    Verg. A. 1, 661:

    homo,

    Phaedr. 2, 4, 25; Sil. 2, 56:

    os,

    Vulg. Prov. 8, 13:

    socii,

    Sil. 16, 157:

    insidiae,

    Claud. B. Gild. 284.—
    B.
    Fabulae, having a double meaning, allegorical, Arn. 5, p. 228.

    Lewis & Short latin dictionary > bilinguis

  • 13 discingo

    dis-cingo, nxi, nctum, 3, v. a., to ungird, deprive of the girdle.
    I.
    Lit.:

    discinctā tunicā fugiendum est,

    Hor. S. 1, 2, 132; Vell. 2, 41 fin.; cf.:

    tunicati et discincti,

    Suet. Aug. 100:

    jam discingitur armis,

    Sil. 8, 34.—As a milit. punishment:

    destrictis gladiis discinctos destituit,

    Liv. 27, 13; Suet. Aug. 24 and 100: cum tenues nuper Marius discinxerit Afros, had disarmed, i. e. conquered, Juv. 8, 120; cf.:

    peltatam Amazona Scythico nodo,

    Mart. 9, 101, 5.—
    II.
    Trop.
    A.
    In verb finit.:

    mihi crede, in sinu est (Caesar), neque ego discingor,

    i. e. I do not neglect him, I endeavor to preserve his friendship, Cic. Q. Fr. 2, 13; cf. Sen. Ep. 92 fin.:

    discinxit ratione dolos fraudesque resolvit,

    i. e. discovered, detected, Sil. 7, 153; cf.:

    ut inter Methium et Paulum, quae veniunt in disceptationem, discingas,

    i. e. that thou wilt decide, Sid. Ep. 2, 7.—
    B.
    discinctus, a, um, ungirt.
    1.
    Lit.:

    ne glorietur accinctus aeque ac discinctus,

    i. e. who has put off his armor, Vulg. 3 Reg. 20, 11.—
    2.
    Trop.
    (α).
    Voluptuous, effeminate, Afri, Verg. A. 8, 724.— Hence,
    (β).
    Slovenly, careless, negligent; loose, dissolute, reckless:

    discincti ludere,

    Hor. S. 2, 1, 73:

    avarus ut Chremes, opp. discinctus ut nepos,

    id. Epod. 1, 34:

    Natta,

    Pers. 3, 31:

    verna,

    id. 4, 22:

    discincta in otia natus,

    Ov. Am. 1, 9, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > discingo

  • 14 equula

    ĕquŭla, ae, f. dim. [equa].
    I.
    A little mare, a filly, Varr. ap. Non. 106, 12.—
    II.
    Transf., of a voluptuous woman, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 617 P.

    Lewis & Short latin dictionary > equula

  • 15 hircus

    hircus (also hircŭus and ircus; cf. Quint. 1, 5, 20;

    and the Sabine form, FIRCUS,

    Varr. L. L. 5, § 97 Müll.; cf. haedus init.), i, m., a he-goat, buck (cf. haedus, caper).
    I.
    Lit., Verg. E. 3, 8; 91; id. G. 3, 312; Hor. Epod. 16, 34; id. A. P. 220 (Plin. 37, 4, 15, § 60: foedissimum animalium).—
    II.
    Transf.
    A.
    Like caper, a goatish smell, the rank smell of the armpits:

    hircum ab alis (sapere),

    Plaut. Ps. 2, 4, 48:

    alarum,

    Cat. 71, 1:

    an gravis hirsutis cubet hircus in alis,

    Hor. Epod. 12, 5:

    pastillos Rufillus olet, Gargonius hircum,

    id. S. 1, 2, 27; 1, 4, 92.—
    B.
    An epithet applied to a filthy person:

    hircus, hara suis,

    Plaut. Most. 1, 1, 38:

    propter operam illius hirqui improbi edentuli,

    id. Cas. 3, 2, 20.—
    C.
    Of voluptuous persons, id. Merc. 2, 2, 1; 4; Cat. 37, 5; Poët. Atell. ap. Suet. Tib. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > hircus

  • 16 hircuus

    hircus (also hircŭus and ircus; cf. Quint. 1, 5, 20;

    and the Sabine form, FIRCUS,

    Varr. L. L. 5, § 97 Müll.; cf. haedus init.), i, m., a he-goat, buck (cf. haedus, caper).
    I.
    Lit., Verg. E. 3, 8; 91; id. G. 3, 312; Hor. Epod. 16, 34; id. A. P. 220 (Plin. 37, 4, 15, § 60: foedissimum animalium).—
    II.
    Transf.
    A.
    Like caper, a goatish smell, the rank smell of the armpits:

    hircum ab alis (sapere),

    Plaut. Ps. 2, 4, 48:

    alarum,

    Cat. 71, 1:

    an gravis hirsutis cubet hircus in alis,

    Hor. Epod. 12, 5:

    pastillos Rufillus olet, Gargonius hircum,

    id. S. 1, 2, 27; 1, 4, 92.—
    B.
    An epithet applied to a filthy person:

    hircus, hara suis,

    Plaut. Most. 1, 1, 38:

    propter operam illius hirqui improbi edentuli,

    id. Cas. 3, 2, 20.—
    C.
    Of voluptuous persons, id. Merc. 2, 2, 1; 4; Cat. 37, 5; Poët. Atell. ap. Suet. Tib. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > hircuus

  • 17 ingenium

    ingĕnĭum, ii, n. [in-geno, from gigno], innate or natural quality, nature.
    I.
    In gen. (so mostly poet.; in Sall. and in postAug. prose;

    not in Cic. or Cæs.): pro ingenio ego me liberum esse ratus sum, pro imperio tuo tibi servire aequom censeo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 22: ite in frundiferos locos Ingenio arbusta ubi nata sunt, non obsita, by their own nature, Naev. ap. Non. 323, 1 (Trag. Rel. v. 28 Rib.); so,

    loci,

    Sall. H. 3, 18 Dietsch:

    locorum hominumque ingenia,

    Liv. 28, 12, 11; Tac. A. 6, 41; id. H. 1, 51; Flor. 2, 6, 16 al.:

    terrae,

    Liv. 37, 54, 21:

    montis,

    Tac. H. 2, 4; cf.:

    campi suopte ingenio humentes,

    id. ib. 5, 14:

    arvorum,

    Verg. G. 2, 177;

    and, portūs,

    Sil. 14, 283:

    arbores sui cujusque ingenii poma ferunt,

    Col. 3, 1, 2:

    lactis ingenia et proprietates,

    Gell. 12, 1, 14:

    ingenium velox igni, Sev. Aetn. 214: crines ingenio suo flexi,

    naturally, Petr. 126:

    ut magistratus imperio suo vehemens mansueto permitteretur ingenio,

    Liv. 2, 30, 4; cf.:

    cum honesta suopte ingenio peterentur,

    in consequence of its own nature, Tac. A. 3, 26:

    mitis ingenio,

    id. ib. 6, 15:

    cunctator ingenio,

    id. ib. 15, 1:

    ingenio trux,

    id. H. 1, 21.—

    Rarely of beasts: mitior ad feras bestias, praecipitia ingenia sortitas,

    Curt. 8, 1, 35.—
    II.
    In partic., of persons.
    A.
    Natural disposition, temper, mode of thinking, character, bent, inclination:

    feci ego ingenium meum,

    have acted out, Plaut. Merc. 4, 1, 2:

    ita ingenium meumst,

    id. Am. 3, 2, 18:

    ut ingenium est omnium hominum ab labore proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    liberale,

    id. ib. 4, 5, 59:

    pium ac pudicum,

    id. Hec. 1, 2, 77:

    durum atque inexorabile,

    id. Phorm. 3, 2, 12:

    inhumanum,

    id. Eun. 5, 2, 41:

    lene in liberos,

    id. Heaut. 1, 1, 99:

    utinam nunc matrescam ingenio,

    Pac. Con. Rel. v. 139 Rib. (1 Rib., maturescam):

    mobile,

    Plin. Ep. 2, 11, 22:

    cicur et mansuetum,

    Varr. L. L. 7, § 91 Müll.:

    inverecundum animi,

    Cic. Inv. 1, 45, 83: vera loqui etsi meum ingenium non moneret. Liv. 3, 68, 9:

    ingenio suo vivere,

    id. 3, 36, 1: redire ad ingenium, to return to one ' s natural bent, to one ' s old courses, Ter. Ad. 1, 1, 46:

    Volscis levatis metu suum rediit ingenium,

    Liv. 2, 22, 3: quae maxime ad muliebre ingenium efficaces preces sunt, id. 1, 9, 16:

    vanum dictatoris,

    id. 1, 27, 1:

    mitis ingenii juvenem,

    id. 1, 46, 4:

    Turni ferox,

    id. 1, 51, 7:

    temperare suum,

    to control his temper, id. 8, 36, 5:

    horrida,

    Curt. 4, 6, 3:

    molliora,

    id. 5, 6, 18:

    humana,

    id. 5, 10, 13:

    felix,

    Sen. Ep. 95, 36:

    rapax,

    id. ad Helv. 17, 4:

    atrox,

    Tac. A. 4, 50:

    procax,

    id. H. 3, 32: ingenium ingeni, in Plautus, signifies peculiarity of disposition, Stich. 1, 2, 69.—
    2.
    Concr. collect.:

    tanto corruptius iter immixtis histrionibus et spadonum gregibus et cetero Neronianae aulae ingenio,

    the people who gave character to the court, Tac. H. 2, 71.—
    B.
    With respect to intelligence.
    1.
    Natural capacity, talents, parts, abilities, genius:

    docilitas, memoria, quae fere appellantur uno ingenii nomine,

    Cic. Fin. 5, 13, 36:

    ingenium ad fingendum,

    id. Font. 14, 30:

    excellens ac singulare,

    id. de Or. 2, 74, 298:

    vir acerrimo ingenio,

    id. Or. 5, 18:

    cujus tanta vis ingenii est, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 74, 299:

    tardum,

    id. ib. 2, 27, 117:

    acutum aut retusum,

    id. de Div. 1, 36, 72:

    eximium,

    id. Tusc. 5, 24, 68:

    praestantissimum,

    id. Fin. 2, 16, 51:

    magnum,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    illustre,

    id. Cael. 1, 1:

    oratorium,

    Tac. Dial. 10:

    pulcherrimum et maximum,

    Plin. Ep. 8, 12, 4:

    hebetatum, fractum, contusum,

    id. ib. 8, 14, 9:

    celeres ingenii motus,

    Cic. de Or. 1, 25, 113:

    ingenii acies,

    id. ib. 3, 5, 20:

    ingenii lumen,

    id. Brut. 15, 59:

    ingenii vis,

    id. Phil. 5, 18, 49:

    ingenii vena,

    Hor. C. 2, 18, 9:

    ingenii vigor,

    Ov. M. 8, 254:

    ingenii celeritas,

    Nep. Eum. 1:

    ingenii docilitas,

    id. Att. 1:

    ingenio abundare,

    Cic. Fam. 4, 8, 1:

    ingenio valere,

    Quint. 1, 8, 8:

    ingenio divino esse,

    Cic. Ac. 2, 36, 117:

    ingenio hebeti esse,

    id. Phil. 10, 8, 17:

    in eo ingenium ejus elucere videbatis,

    id. Cael. 19, 45:

    colere et imbuere ingenium artibus,

    Plaut. Trin. 2, 2, 16:

    acuere,

    Quint. 1, 4, 7:

    alere,

    id. 1, 8, 8:

    exercere multiplici variāque materiā,

    id. 2, 4, 20:

    versabatur in hoc nostro studio cum ingenio,

    with cleverness, Cic. Fam. 13, 10, 2; so,

    cum ingenio,

    Dig. 1, 16, 9:

    ingenii memoria immortalis est,

    Sen. Polyb. 18, 2.— Plur.:

    acutiora ingenia et ad intellegendum aptiora eorum, qui, etc.,

    Cic. N. D. 2, 16, 42:

    aliae (partes agrorum) quae acuta ingenia gignant, aliae quae retusa,

    intellects, id. Div. 1, 36, 79 fin.
    2.
    Transf.
    a.
    A genius, i. e. a man of genius, a clever, ingenious person:

    excepi voluntatem tam excellens ingenium fuisse in civitate,

    Cic. Brut. 40, 147; id. Rep. 2, 1, 2; Liv. 41, 4, 3:

    nullum magnum ingenium sine mixtura dementiae fuit,

    Sen. Tranq. An. 17, 10. — Plur.:

    ut saepe summa ingenia in occulto latent,

    Plaut. Capt. 1, 2, 62:

    decora,

    Tac. A. 1, 1:

    magna,

    id. H. 1, 1:

    nostra (i. e. oratores,

    id. Dial. 1; id. Agr. 2; Sen. Ep. 2, 1; id. ad Polyb. 27, 1:

    candidissimus omnium magnorum ingeniorum aestimator Livius,

    id. Suas. 6, 22:

    ingenia et artes vel maxime fovit,

    Suet. Vesp. 18; id. Aug. 89:

    id in magnis animis ingeniisque plerumque contingit,

    Cic. Off. 1, 22, 74.—
    b.
    Of things, an invention, a clever thought:

    exquisita ingenia cenarum,

    Plin. Pan. 49, 7; cf. Tac. H. 3, 28:

    noctium suarum ingenia (= flagitiosae libidinis inventiones),

    voluptuous inventions, id. A. 16, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > ingenium

  • 18 libidinosus

    lĭbīdĭnōsus ( lŭbīd-), a, um, adj. [libido], full of desire, passion, or lust, selfwilled, licentious, sensual, lustful, voluptuous, libidinous.
    I.
    Lit. (in a bad sense), Cic. Rep. Fragm. ap. Non. 491, 16 (Rep. 2, 41, 68 Mos.):

    homo libidinosissimus,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    nihil (isto) luxuriosius, nihil libidinosius,

    id. Pis. 27, 66:

    libidinosior es quam ullus spado,

    Quint. 6, 3, 64:

    caper,

    lecherous, Hor. Epod. 10, 23.—Of inanim. and abstr. things: libidinosissimae liberationes, arbitrary, self-willed, Cic. Pis. 36, 87:

    libidinosae voluptates,

    id. Fin. 1, 18, 59:

    libidinosa et intemperans adulescentia,

    id. de Sen. 9, 29:

    fortuna varia et libidinosa,

    Sen. Cons. ad Marc. 10:

    pretia,

    extravagant, Col. 10 praef. §

    2: libidinosam liberalitatem debiti nomine colorare,

    Val. Max. 8, 2, 2. —Of speech, licentious, wanton:

    eloquentia,

    Quint. 5, 12, 20.—
    II.
    In a good sense, eager, longing for a thing (post-class.):

    libidinosus eloquentiae et gloriae,

    Tert. Apol. 48; id. Virg. Vel. 13:

    suae sapientiae,

    id. Res. Carn. 32.—Hence, adv.: lĭbīdĭ-nōsē, according to one's pleasure or caprice, wilfully, wantonly:

    quae ille libidinose, quae nefarie, quae crudeliter fecerit,

    Cic. Div. in Caecil. 12, 38:

    ne quid libidinose aut facias aut cogites,

    id. Off. 1, 4, 14; id. Rep. 2, 37, 63:

    libidinose crudeliterque consulere in aliquem,

    Liv. 3, 63.— Comp.:

    libidinosius saevire,

    Tert. Monog. 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > libidinosus

  • 19 libido

    lĭbīdo or lŭbīdo, ĭnis, f. [libet], pleasure, desire, eagerness, longing, fancy, inclination (cf.: appetitio, optatio, cupiditas, cupido, studium).
    I.
    In gen.:

    ubilubido veniet nauseae,

    Cato, R. R. 156, 4; Plaut. Pers. 5, 2, 26; Lucr. 4, 779:

    ex bonis (perturbationibus) libidinem et laetitiam, ut sit laetitia praesentium bonorum, libido futurorum,

    Cic. Tusc. 4, 6, 11:

    ipsa iracundia libidinis est pars: sic enim definitur iracundia, ulciscendi libido,

    id. ib. 3, 5, 11; id. Fin. 3, 9, 32:

    non omnibus delendi urbem libido erat,

    Liv. 5, 42:

    juventus magis in decoris armis et militaribus equis quam in scortis atque conviviis libidinem habebat,

    delighted in, Sall. C. 7:

    tanta libido cum Mario eundi plerosque invaserat,

    id. J. 84; id. ib. 86:

    tanta libidine vulgi auditur,

    Juv. 7, 85:

    rarus sermo illis, et magna libido tacendi,

    id. 2, 14:

    urinae lacessit,

    Gell. 19, 4: est lubido with inf. ( = libet, ante-class.):

    est lubido orationem audire,

    Plaut. Trin. 3, 1, 25; 4, 2, 23:

    est lubido homini suo animo opsequi,

    id. Bacch. 3, 3, 11; id. Men. 1, 1, 7; id. Ep. 2, 2, 56 al.—
    II.
    In partic.
    A.
    Unlawful or inordinate desire, passion, caprice, wilfulness, wantonness:

    ingenium est omnium hominum ab labore proclive ad libidinem,

    Ter. And. 1, 1, 51:

    ad libidinem suam vexare aliquem,

    Cic. Rosc. Am. 49, 141: fortuna res cunctas ex lubidine magis, quam ex vero celebrat obscuratque, arbitrarily, according to pleasure or caprice, Sall. C. 8:

    quod positum est in alterius voluntate, ne dicam libidine,

    Cic. Fam. 9, 16, 3:

    ad libidinem aliorum judicare,

    id. Font. 12, 26; id. Fin. 1, 6, 19:

    instruitur acies ad libidinem militum,

    Liv. 25, 21.—
    B.
    Sensual desire, lust (the usual meaning in plur.):

    procreandi,

    Cic. Off. 1, 17, 53:

    libidinis ministri,

    id. Lael. 10, 35:

    commiscendorum corporum mirae libidines,

    id. N. D. 2, 51, 128:

    qui voluptatum libidine feruntur,

    id. Tusc. 3, 2, 4:

    qui feruntur libidine,

    id. ib. 3, 5, 11:

    libidine accendi,

    Sall. C. 28:

    mala libido Lucretiae per vim stuprandae,

    Liv. 1, 57; Suet. Aug. 69; id. Galb. 22; Col. 8, 11, 6:

    eadem summis pariter minimisque libido,

    Juv. 6, 349:

    saltante libidine,

    i. e. passion goading on, id. 6, 318.—Esp., of unnatural lust, Suet. Aug. 71; Paul. Sent. 5, 23, 13. —Of unbridled indulgence:

    vinulentiam ac libidines, grata barbaris, usurpans,

    Tac. A. 11, 16.—Hence,
    2.
    Transf. (abstr. pro concreto): libidines, voluptuous or obscene representations in painting and sculpture, Cic. Leg. 3, 13, 31:

    in poculis libidines caelare juvit,

    Plin. 33 praef. §

    4: pinxit et libidines,

    id. 35, 10, 36, § 72.

    Lewis & Short latin dictionary > libido

  • 20 lubidinosus

    lĭbīdĭnōsus ( lŭbīd-), a, um, adj. [libido], full of desire, passion, or lust, selfwilled, licentious, sensual, lustful, voluptuous, libidinous.
    I.
    Lit. (in a bad sense), Cic. Rep. Fragm. ap. Non. 491, 16 (Rep. 2, 41, 68 Mos.):

    homo libidinosissimus,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    nihil (isto) luxuriosius, nihil libidinosius,

    id. Pis. 27, 66:

    libidinosior es quam ullus spado,

    Quint. 6, 3, 64:

    caper,

    lecherous, Hor. Epod. 10, 23.—Of inanim. and abstr. things: libidinosissimae liberationes, arbitrary, self-willed, Cic. Pis. 36, 87:

    libidinosae voluptates,

    id. Fin. 1, 18, 59:

    libidinosa et intemperans adulescentia,

    id. de Sen. 9, 29:

    fortuna varia et libidinosa,

    Sen. Cons. ad Marc. 10:

    pretia,

    extravagant, Col. 10 praef. §

    2: libidinosam liberalitatem debiti nomine colorare,

    Val. Max. 8, 2, 2. —Of speech, licentious, wanton:

    eloquentia,

    Quint. 5, 12, 20.—
    II.
    In a good sense, eager, longing for a thing (post-class.):

    libidinosus eloquentiae et gloriae,

    Tert. Apol. 48; id. Virg. Vel. 13:

    suae sapientiae,

    id. Res. Carn. 32.—Hence, adv.: lĭbīdĭ-nōsē, according to one's pleasure or caprice, wilfully, wantonly:

    quae ille libidinose, quae nefarie, quae crudeliter fecerit,

    Cic. Div. in Caecil. 12, 38:

    ne quid libidinose aut facias aut cogites,

    id. Off. 1, 4, 14; id. Rep. 2, 37, 63:

    libidinose crudeliterque consulere in aliquem,

    Liv. 3, 63.— Comp.:

    libidinosius saevire,

    Tert. Monog. 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > lubidinosus

См. также в других словарях:

  • Voluptuous — Vo*lup tu*ous, a. [F. voluptueux, L. voluptuosus, fr. voluptas pleasure, volup agreeably, delightfully; probably akin to Gr. ? to hope, ? hope, and to L. velle to wish. See {Voluntary}.] 1. Full of delight or pleasure, especially that of the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • voluptuous — late 14c., of desires or appetites, from O.Fr. voluptueux, from L. voluptuosus full of pleasure, delightful, from voluptas pleasure, delight, from volup pleasurably, perhaps ultimately related to velle to wish, from PIE *wol /*wel be pleasing… …   Etymology dictionary

  • voluptuous — luxurious, sybaritic, epicurean, *sensuous, sensual Analogous words: indulging or indulgent, pampering (see corresponding verbs at INDULGE): *luxurious, opulent, sumptuous Antonyms: ascetic …   New Dictionary of Synonyms

  • voluptuous — [adj] given to sensual pleasure; pleasurable to the senses appealing, attractive, delightful, desirable, enticing, erotic, fleshly, hedonist, hedonistic, indulgent, lubricious, luxurious, pleasing, salacious, self indulgent, sensuous, sexy,… …   New thesaurus

  • voluptuous — ► ADJECTIVE 1) relating to or characterized by luxury or sensual pleasure. 2) (of a woman) curvaceous and sexually attractive. DERIVATIVES voluptuously adverb voluptuousness noun. ORIGIN Latin voluptuosus, from voluptas pleasure …   English terms dictionary

  • voluptuous — [və lup′cho͞o əs] adj. [ME < L voluptuosus, full of pleasure < voluptas, pleasure < IE base * wel , to wish, choose > WILL2] 1. full of, producing, or characterized by sensual delights and pleasures; sensual 2. fond of or directed… …   English World dictionary

  • voluptuous — vo|lup|tu|ous [ və lʌptʃuəs ] adjective 1. ) a voluptuous woman has a large curved body and is sexually attractive: a voluptuous blonde voluptuous curves 2. ) LITERARY a voluptuous taste, smell, etc. affects your senses in a strong and pleasant… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • voluptuous — UK [vəˈlʌptʃʊəs] / US [vəˈlʌptʃuəs] adjective 1) a voluptuous woman has a large curved body and is sexually attractive a voluptuous blonde voluptuous curves 2) suggesting or expressing a strong sexual desire slow voluptuous caresses 3) literary a …   English dictionary

  • voluptuous — /vəˈlʌptʃuəs / (say vuh lupchoohuhs) adjective 1. full of, characterised by, or ministering to pleasure or luxurious or sensual enjoyment: a voluptuous life. 2. derived from luxurious or full gratification of the senses: voluptuous pleasure. 3.… …  

  • voluptuous — adjective Etymology: Middle English, from Latin voluptuosus, irregular from voluptas pleasure, from volup pleasurable; akin to Greek elpesthai to hope, Latin velle to wish more at will Date: 14th century 1. a. full of delight or pleasure to the… …   New Collegiate Dictionary

  • voluptuous — voluptuously, adv. voluptuousness, voluptuosity /veuh lup chooh os i tee/, n. /veuh lup chooh euhs/, adj. 1. full of, characterized by, or ministering to indulgence in luxury, pleasure, and sensuous enjoyment: a voluptuous life. 2. derived from… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»