-
81 assero
1.as-sĕro ( ads-, K. and H., Müller), sēvi, situm, 3, v. a., to sow, plant, or set near something (very rare;2.not in Cic.), Agroet. de Orthogr. p. 2274 P.: vites,
Cato, R. R. 32 fin.:vitis adsita ad olus,
Varr. R. R. 1, 16 fin.:vites propter cupressos,
id. ib. 1, 26: Lenta quin velut adsitas Vitis implicat arbores, * Cat. 61, 102: populus adsita certis Limitibus, * Hor. Ep. 2, 2, 170 (quippe quae vitibus maritaretur, Agroet. l. c.).as-sĕro ( ads-, Ritschl, Fleckeisen, Merk., Halm, Weissenb.), sĕrŭi, sertum, 3, v. a., to join some person or thing to one's self; hence,I.As a jurid. t. t. (so this word is most freq. found; cf. assertor and assertio).A.Aliquem manu, in libertatem or liberali causā (also merely manu, and finally absol. adserere), to declare one (a slave) to be free by laying hands upon him, to set free, to liberate:B.adserere manu in libertatem...,
Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:qui in libertatem adserebant,
Suet. Vit. 10:se adserit in libertatem,
Dig. 47, 10, 11 fin.:in iis qui adserantur in libertatem, quia quivis lege agere possit, id juris esse,
Liv. 3, 45; so,in ingenuitatem,
Suet. Aug. 74:se ingenuitati,
Dig. 40, 14, 2:manu eas adserat Suas populares liberali causā,
Plaut. Poen. 4, 2, 83:manuque liberali causā ambas adseras,
id. ib. 5, 2, 142: si quisquam hanc liberali adseruisset manu, id. Curc. 5, 2, 68:ego liberali illam adsero causā manu,
Ter. Ad. 2, 1, 40: cum in causā liberali eum, qui adserebatur cognatum, suum esse diceret, * Cic. Fl. 17, 40:neminem venire, qui istas adsereret manu,
Plaut. Poen. 5, 6, 11:illam a lenone adserito manu,
id. Pers. 1, 3, 83;and transf.: pisces manu adserere,
id. Rud. 4, 3, 34:adserui jam me fugique catenas,
Ov. Am. 3, 11, 3 Merk.; Suet. Vesp. 3; id. Gram. 21.—Aliquem in servitutem, to declare one to be a slave by laying the hand upon him, to claim as a slave:II.M. Claudio clienti negotium dedit (Ap. Claudius), ut virginem in servitutem adsereret,
Liv. 3, 44; so Suet. Tib. 2; Liv. 34, 18; 35, 16 fin. —After the poets of the Aug. per., transf. from the judicial sphere to common life.A.(Acc. to I. A.) To free from, to protect, defend, defend against (esp. freq. in Flor. and Suet.):B.habe ante oculos mortalitatem, a quā adserere te hoc uno munimento potes,
Plin. Ep. 2, 10, 4:se ab injuriā oblivionis,
id. ib. 3, 5, 9:liberatae Italiae adsertique imperii nuntius,
Flor. 3, 3, 19:post adsertam a Manlio, restitutam a Camillo urbem,
id. 1, 13, 19:Latini quoque Tarquinios adserebant,
id. 1, 11, 1:Gracchanas leges,
id. 3, 16, 1:easdem leges,
id. 3, 17, 1; so id. 2, 18, 16; 3, 3, 19; 3, 17, 4:dignitatem,
Suet. Caes. 16 (cf. Caes. B. C. 1, 7, and Suet. Caes. 33:defendere dignitatem,
id. ib. 72:tueri dignitatem): senatus in adserendā libertate consensit,
in the restoring of freedom, Suet. Calig. 60; id. Claud. 10:namque adserit urbes sola fames (liberas facit urbes contra dominos, Schol.),
Luc. 3, 56:hoc focale tuas adserat auriculas,
i. e. guard against the hearing of bad verses, Mart. 14, 142:non te cucullis adseret caput tectum (sc. a basiis),
id. 11, 99.—(Acc. to I. B.) Aliquid sibi, to appropriate something to one's self, to claim, declare it one's own possession: nec laudes adsere nostras, claim not for yourself, etc., Ov. M. 1, 462:C.haec (gaudia) utrāque manu complexuque adsere toto,
Mart. 1, 16, 9; and (per hypallagen): me adsere caelo, appoint me to the skies, i. e. declare me to be of celestial origin, Ov. M. 1, 761.—In prose, Vell. 2, 60 Runhk.; cf. Val. Max. 4, 4, 4:Unus hominum ad hoc aevi Felicis sibi cognomen adseruit L. Sulla,
Plin. 7, 43, 44, § 137:sapientis sibi nomen adseruit,
Quint. 12, 1, 20:sibi artem figurarum,
id. 9, 3, 64:ipse te in alto isto pinguique secessu studiis adseris?
are you devoting yourself? Plin. Ep. 1, 3, 3:dominationem sibi,
Suet. Oth. 9:divinam majestatem sibi,
id. Calig. 22:Gallaeci Graecam sibi originem adserunt,
Just. 44, 3.—In gen., to maintain, affirm, assert, declare; diabebaioumai, Gloss.:non haec Colchidos adserit furorem, Diri prandia nec refert Thyestae,
Mart. 10, 35:Epicharmus testium malis hanc utilissime imponi adserit,
Plin. 20, 9, 34, § 89, where Jan conjectures ait:mollissimum quemque beatum fore adserebant,
Aur. Vict. Caes. 28, 8; so id. ib. 3, 5:non vacat adserere quae finxeris,
Quint. Decl. 7, 6; Pall. 1, 19, 3; so Veg. 1, 17, 4; 1, 17, 5; 5, 25, 1 al. -
82 luxuriosus
luxŭrĭōsus, a, um, adj. [luxuria], rank, luxuriant, exuberant.I.Lit.:II.frumenta,
Cic. Or. 24, 81:seges,
Ov. F. 1, 690:vitis valida et luxuriosa,
Col. 5, 6, 36:vitis,
id. 4, 21, 2.—Trop.A.Immoderate, excessive:B.luxurioso otio esse,
Sall. J. 100:laetitia,
Liv. 2, 21.—Immoderate, extravagant, wanton:C.luxuriosissimum dictum,
Col. 8, 16:amor,
Ov. R. Am. 746.—Excessive, profuse, luxurious, voluptuous:A.reprehendere luxuriosos,
Cic. Fin. 2, 7, 21:multa et lauta supellex, non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis,
id. Phil. 2, 27, 66:nihil luxuriosius,
id. Pis. 27, 66: homines luxuriosi prodigi (vocantur), Paul. ex Fest. p. 250:cena,
Juv. 11, 77.—Hence, adv.: luxŭrĭōsē.Wantonly, immoderately, excessively: ne haec laetitia nimis luxuriose eveniat, Cato ap. Gell. 7, 3.—B.Luxuriously, voluptuously:cum libidinosis luxuriose vivere,
Cic. Cael. 6:exercitum luxuriose habere,
Sall. C. 11. — Comp.:luxuriosius epulari,
Nep. Paus. 3: struere fercula, Col. prooem.— Sup.:luxuriosissime bibere,
Aug. Mor. Eccl. Cath. 34. -
83 ophiostaphylon
ŏphĭostaphylon, i, n., = ophiostaphulon, i. q. vitis alba, the white vine, white bryony:vitis alba est, quam Graeci ampeloleucen, alii ophiostaphylon... appellant,
Plin. 23, 1, 16, § 21 (dub.; Jahn, staphylen). -
84 torum
tŏrus, i, m. (also tŏrum, i, n., Varr. ap. Non. 11, 14; Lact. 6, 23, 15) [for storus; root ster-, stra-, of sterno, stramen; Gr. storennumi, to spread, scatter], prop., a round, swelling, or bulging place, an elevation, protuberance, prominence; hence,I.A knot, bulge: (funis) Cato, R. R. 135, 4:II.funiculorum,
Col. 11, 3, 6; cf.:vitis toris ad arborem religetur,
id. 5, 6, 25:firmi vitis,
id. Arb. 16, 4.—The muscular or fleshy part, the muscle, brawn of animal bodies (mostly poet. and in post-Aug. prose): o lacertorum tori! Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22; Ov. M. 2, 854; 9, 82; 12, 402; 14, 283; 15, 230; id. H. 9, 60:B.leo gaudet comantes Excutiens cervice toros,
Verg. A. 12, 7:luxuriatque toris animosum pectus,
id. G. 3, 81; Plin. 18, 7, 18, § 78; Sen. Hippol. 1042; Val. Fl. 4, 245; Tac. Or. 21:venarum tori,
varicose dilatations of the veins, Cels. 7, 18 fin. —Transf., the bulge, thickness of trees:III.utile toros futuri draconis pasci,
Plin. 17, 23, 35, § 211; cf.:(asparagus) in toros striatur,
id. 19, 8, 42, § 146; App. Flor. p. 363, 31.—A raised ornament, a knot, on a garland;IV.trop., of language: isque (stilus mediocris) uno tenore fluit, aut addit aliquos, ut in coronā, toros omnemque orationem ornamentis modicis verborum sententiarumque distinguit,
Cic. Or. 6, 21.—A bolster, cushion, so named from its protuberances; hence, a couch, sofa, bed (mostly poet.;B.syn.: stratum, lectus): antiquis torus e stramento erat, qualiter etiam nunc in castris,
Plin. 8, 48, 73, § 193:viridante toro consederat herbae,
Verg. A. 5, 388; cf.:praebuit herba torum,
Ov. H. 5, 14; id. M. 8, 655:datque torum caespes,
id. ib. 10, 556:gramine vestitis accubuere toris,
id. F. 1, 402:silvestrem montana torum cum sterneret uxor Frondibus,
Juv. 6, 5:discumbere toris,
Ov. M. 8, 565.—So of a sofa:toro sic orsus ab alto,
Verg. A. 2, 2; Ov. M. 12, 579.—Of a bed:ambierantque torum,
Ov. M. 7, 332:concutiuntque torum de molli fluminis ulvā Impositum lecto,
id. ib. 8, 655:ebeno sublimis in atrā,
id. ib. 11, 610; Suet. Aug. 73. — Of a corpse-bed, Ov. M. 9, 503; id. F. 6, 668:membra toro defleta reponunt,
Verg. A. 6, 220.—Of a bridalbed, Ov. M. 6, 431:(lectica) sive illa toro resupina feretur,
Ov. A. A. 1, 487; cf. Becker, Gallus, 2, p. 240 (2d ed.).—Transf., like thalamus, as a designation for marriage:V.Deucalion... Cum consorte tori,
with his consort, spouse, Ov. M. 1, 319; cf.:socia tori,
id. ib. 1, 620; so id. ib. 7, 91; 7, 332; id. F. 3, 511; id. P. 3, 3, 50; id. H. 2, 41:genialis,
Tac. A. 15, 37; Val. Max. 2, 6, 14:obscenus,
i. e. illicit connection, Ov. Tr. 2, 378; cf.illiciti (with stupra),
Sen. Hippol. 97:receptus in torum,
Plin. 34, 2, 6, § 12.—Hence, also, for a mistress:torum donare alicui,
Plin. 35, 10, 36, § 87.—An elevation, bank of earth:VI.riparum,
Verg. A. 6, 674; Stat. Th. 4, 819:pulvinorum,
Plin. 19, 4, 20, § 60; 22, 22, 34, § 76.— -
85 torus
tŏrus, i, m. (also tŏrum, i, n., Varr. ap. Non. 11, 14; Lact. 6, 23, 15) [for storus; root ster-, stra-, of sterno, stramen; Gr. storennumi, to spread, scatter], prop., a round, swelling, or bulging place, an elevation, protuberance, prominence; hence,I.A knot, bulge: (funis) Cato, R. R. 135, 4:II.funiculorum,
Col. 11, 3, 6; cf.:vitis toris ad arborem religetur,
id. 5, 6, 25:firmi vitis,
id. Arb. 16, 4.—The muscular or fleshy part, the muscle, brawn of animal bodies (mostly poet. and in post-Aug. prose): o lacertorum tori! Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22; Ov. M. 2, 854; 9, 82; 12, 402; 14, 283; 15, 230; id. H. 9, 60:B.leo gaudet comantes Excutiens cervice toros,
Verg. A. 12, 7:luxuriatque toris animosum pectus,
id. G. 3, 81; Plin. 18, 7, 18, § 78; Sen. Hippol. 1042; Val. Fl. 4, 245; Tac. Or. 21:venarum tori,
varicose dilatations of the veins, Cels. 7, 18 fin. —Transf., the bulge, thickness of trees:III.utile toros futuri draconis pasci,
Plin. 17, 23, 35, § 211; cf.:(asparagus) in toros striatur,
id. 19, 8, 42, § 146; App. Flor. p. 363, 31.—A raised ornament, a knot, on a garland;IV.trop., of language: isque (stilus mediocris) uno tenore fluit, aut addit aliquos, ut in coronā, toros omnemque orationem ornamentis modicis verborum sententiarumque distinguit,
Cic. Or. 6, 21.—A bolster, cushion, so named from its protuberances; hence, a couch, sofa, bed (mostly poet.;B.syn.: stratum, lectus): antiquis torus e stramento erat, qualiter etiam nunc in castris,
Plin. 8, 48, 73, § 193:viridante toro consederat herbae,
Verg. A. 5, 388; cf.:praebuit herba torum,
Ov. H. 5, 14; id. M. 8, 655:datque torum caespes,
id. ib. 10, 556:gramine vestitis accubuere toris,
id. F. 1, 402:silvestrem montana torum cum sterneret uxor Frondibus,
Juv. 6, 5:discumbere toris,
Ov. M. 8, 565.—So of a sofa:toro sic orsus ab alto,
Verg. A. 2, 2; Ov. M. 12, 579.—Of a bed:ambierantque torum,
Ov. M. 7, 332:concutiuntque torum de molli fluminis ulvā Impositum lecto,
id. ib. 8, 655:ebeno sublimis in atrā,
id. ib. 11, 610; Suet. Aug. 73. — Of a corpse-bed, Ov. M. 9, 503; id. F. 6, 668:membra toro defleta reponunt,
Verg. A. 6, 220.—Of a bridalbed, Ov. M. 6, 431:(lectica) sive illa toro resupina feretur,
Ov. A. A. 1, 487; cf. Becker, Gallus, 2, p. 240 (2d ed.).—Transf., like thalamus, as a designation for marriage:V.Deucalion... Cum consorte tori,
with his consort, spouse, Ov. M. 1, 319; cf.:socia tori,
id. ib. 1, 620; so id. ib. 7, 91; 7, 332; id. F. 3, 511; id. P. 3, 3, 50; id. H. 2, 41:genialis,
Tac. A. 15, 37; Val. Max. 2, 6, 14:obscenus,
i. e. illicit connection, Ov. Tr. 2, 378; cf.illiciti (with stupra),
Sen. Hippol. 97:receptus in torum,
Plin. 34, 2, 6, § 12.—Hence, also, for a mistress:torum donare alicui,
Plin. 35, 10, 36, § 87.—An elevation, bank of earth:VI.riparum,
Verg. A. 6, 674; Stat. Th. 4, 819:pulvinorum,
Plin. 19, 4, 20, § 60; 22, 22, 34, § 76.— -
86 vehemens
vĕhĕmens ( veemens, Hor. Ep. 2, 2, 120 K. and H.; more freq. vēmens, Ter. And. 1, 1, 123; Cat. 50, 21; and Lucr. always, Lachm., Munro), entis, adj. [perh. Sanscr. vahis, out of, and mens; cf. vē-], very eager, violent, furious, impetuous, ardent, vehement, etc. (syn. violentus).I.Lit.:II.vehemens in utramque partem, Menedeme, es nimis, Aut largitate nimiā aut parsimoniā,
Ter. Heaut. 3, 1, 31:Galba non in agendo solum, sed etiam in meditando vehemens atque incensus,
Cic. Brut. 22, 88: in alios, id. Sull. 31, 87:vehemens feroxque naturā,
id. Vatin. 2, 4;with severus (opp. lenissimus),
id. Cat. 4, 6, 12;with inexorabilis,
id. Sull. 31, 87;with dissolutus,
id. Verr. 2, 5, 40, § 104;with acer,
id. Caecin. 10, 28;with fortis,
id. Off. 1, 28, 100:vehemens lupus et sibi et hosti Iratus pariter,
Hor. Ep. 2, 2, 28:canis,
Phaedr. 2, 3, 1.—Of abstract things:acer et vehemens incitatio,
Cic. de Or. 2, 43, 183:genus orationis vehemens atque atrox,
id. ib. 2, 49, 200:vehemens et pugnax exordium dicendi,
id. ib. 2, 78, 317:vehemens et aspera quaestio,
Quint. 5, 10, 113:vehemens et grave senatusconsultum,
Cic. Cat. 1, 1, 3. —Transf., in gen., active, forcible, vigorous, powerful, mighty, strong:satis vemens causa ad objurgandum,
Ter. And. 1, 1, 123:Arcturus signum sum omnium acerrimum: Vehemens sum exoriens: quom occido vehementior,
Plaut. Rud. prol. 71:imber,
Lucr. 6, 517:vehementior cursus fluminum,
Quint. 9, 4, 7:vehementissimus cursus,
Hirt. B. G. 8, 15:fuga,
id. ib. 8, 48:ictus,
Lucr. 6, 311:pilum... vehementius ictu missuque telum,
Liv. 9, 19, 7:impetus,
Amm. 19, 11, 15:brassica... tenui suco vehementissima,
very powerful, very efficacious, Cato, R. R. 157, 2:medicamentum efficacius et vehementius,
Scrib. Comp. 70:vitis vehementioribus statuminibus impedanda est,
stronger, Col. 4, 16, 2:vitis vehemens multaque materia frondens,
vigorous, id. 3, 1, 5:palus,
thick, stout, id. 4, 12, 1:violentia vini,
Lucr. 3, 482:vis frigorum aut calorum,
Plin. 17, 24, 37, § 235; cf.:vis in oratione vehementissima,
Quint. 9, 4, 13:vehementior lethargus,
Plin. 20, 22, 87, § 238:dolor capitis,
id. 24, 9, 38, § 62:usus strigilis,
Suet. Aug. 80:argumentum vehementius,
Quint. 7, 6, 7:conviva salibus vehemens intra pomoeria natis,
Juv. 9, 11. -
87 abaestuo
ab-aestuo, —, —, āreсвисать обильными гроздьями, пышно разрастаться ( vitis abaestuat uvis Eccl) -
88 alligatura
alligātūra, ae f. [ alligo ]1) подвязывание (sc. vitis) Col2) мед. перевязка Scr, Hier3) связка, пучок ( centum alligaturae uvae Vlg) -
89 Almus
I ī m.Альм, гора в Паннонии EutrII almus, a, um [ alo ]1) питательный, питающий, живительный (ager O; vitis V)2) благодетельный, благотворный (dies, lux V; sol H); благодатный, благой (alma Venus Lcr, H; akma parens V) -
90 ambrosiacus
-
91 ampelos
ī f. (греч. ; лат. vitis) -
92 anulus
ānulus (annulus), ī m. [ anus I ]1) колечко, перстень (преим. с печатью) (anulum induere C; anulum detrahere Ter, C etc.)a. equestris H — (золотое) всадническое кольцо ( знак достоинства этого сословия в эпоху Республики)anulum invenire C или anulo aureo donari Su — быть введённым в сословие всадников2) звено цепи PM, M; поэт. оковы, цепь M3) поэт. локон (comarum a. M)4) бот. завиток, усик ( vitis anuli CA) -
93 apianus
apiānus, a, umпчелиный, излюбленный пчёлами (uva PM; vitis Col) -
94 arbustivus
-
95 arbustus
a, um [ arbor ]1) засаженный (поросший) деревьями (ager C, Pl)3) древовидный (virgultum herbidum magis, quam arbustum Sol)4) крепкий, надёжный ( res arbustiores Tert) -
96 Biturigiacus
a, um [ Bituriges ] -
97 brachium
brāchium, ī n.1) часть руки от локтя до кисти (см. lacertus и manus) CC, O, T; иногда вся рука от плеча до пальцев (dextrum, sinistrum CC)brachia collo circumdăre (injicere) O — обвивать руками шею, обниматьmolli brachio aliquem objurgare C — легонько толкнуть (одёрнуть) кого-л. (чтобы указать на какое-л. неправильное его действие), тж. слегка попрекнутьpraebere brachia alicui rei O — помогать чему-л. (в чём-л.)2) ветвь, сук, отпрыск ( vitis V)3) клешня рака PM, O или скорпиона V5) рукав реки, залив моря O, QC6) горный отрог или цепь ( montium PM)7) боковая линия укрепления (b. muro injungere L)8) мор. рея. раина (intendere b. velis V)9) берцо, голень (у животных) Pl, PM10) ножка циркуля ( ferrea brachia O)11) рычаг (в метательных машинах) Vtr -
98 caducus
cadūcus, a, um [ cado ]1) близкий (склонный) к падению (vitis C; frons, flos O)3) преходящий, тленный, бренный, ничтожный (res humanae, corpus C; felicitas QC; spes O); недолговечный ( fama O)6) юр. оставшийся без наследника, выморочный, бесхозяйный (hereditas C; possessio Just)7) мед. падучийmorbus c. Ap — эпилепсия -
99 caeco
āvī, ātum, āre [ caecus ]1) делать слепым, лишать зрения ( sol caecat Lcr)2) ослеплять, помрачать ( caecatus libidinibus C)3) парализовать, притуплять (mens caecata terrore L; pectora serie caecata laborum O)4) бот. повреждать ( oculum vitis Col)6) делать непонятным, затемнятьoratio caecata celeritate C — речь, непонятная из-за своей быстроты -
100 capillamentum
capillāmentum, ī n. [ capillus ]1) волосы PM2) парик Su, Pt3) волокнистый покров или пушок (vitis Sen; seminum Col; radīcum PM)
См. также в других словарях:
Vitis — Vitis … Wikipédia en Français
Vitis — Vitis … Deutsch Wikipedia
Vitis — Vi tis, n. [L., a vine.] (Bot.) A genus of plants including all true grapevines. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Vitis [1] — Vitis (a. Geogr.), so v.w. Utis … Pierer's Universal-Lexikon
Vitis [2] — Vitis, Marktflecken im Bezirk Schrems des Obermanhartsbergkreises in Österreich unter der Enns, an der Thaya; Gewerbe; 970 Ew … Pierer's Universal-Lexikon
Vitis [3] — Vitis (V. L.), Pflanzengattung aus der Familie der Ampelideae Viteae, 5. Kl. 1. Ordn., mit schwach fünfzähnigem Kelche, fünf Blumenblättern, welche an der Spitze zusammenhängen, so daß sie wie eine Mooshaube an der Basis sich ablösen u. über dem… … Pierer's Universal-Lexikon
Vitis — Vitis, Pflanzengattung, soviel wie Weinstock … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Vitis — L., Pflanzengattg. der Vitazeen, meist trop. Sträucher. Die wichtigste Art V. vinifĕra L., der Weinstock (s. Wein). V. labrusca L. (nördl. Fuchsrebe) mit blauschwarzen, genießbaren Beeren, V. aestivālis Mchx. (Sommerrebe), V. cordifolĭa Mchx.… … Kleines Konversations-Lexikon
Vitis — • Vitis, первоначально виноградное дерево, потом виноградная лоза, т. е. палка, которую носили римские центурионы в знак своего достоинства (Dio Cass. 55, 24) и которой наказывали неисполнительных солдат. Tac. ann. 1, 23 … Реальный словарь классических древностей
Vitis — [v , lateinisch], die Pflanzengattung Weinrebe. … Universal-Lexikon
Vitis — vinifera … Wikipédia en Français