Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lacertus

  • 1 lacertus

    lacertus lacertus, i m (преим. pl.) рука (от плеча до локтя)

    Латинско-русский словарь > lacertus

  • 2 lacertus

        lacertus ī, m    [2 LAC-], the muscular part of the arm from the shoulder to the elbow, upper arm: subiecta lacertis Bracchia sunt, O.— An arm (esp. as brawny, muscular): nam scutum in onere non plus numerant quam lacertos: lacertos Imponere collo, O.: adducto lacerto, V.: secto requiem sperare lacerto, Iu.—Of bees: aptant lacertos, i. e. make trial of, V.—Fig., muscle, strength, vigor, force: in Lysiā saepe sunt lacerti: arma Caesaris Augusti non responsura lacertis, H.
    * * *
    upper arm, arm, shoulder; (pl.) strength, muscles, vigor, force; lizard

    Latin-English dictionary > lacertus

  • 3 lacertus

        lacertus ī,     a lizard, V.—A sea-fish, Iu.
    * * *
    upper arm, arm, shoulder; (pl.) strength, muscles, vigor, force; lizard

    Latin-English dictionary > lacertus

  • 4 lacertus

    [st1]1 [-] lăcertus, i, m.: - [abcl][b]a - partie supérieure du bras, bras. - [abcl]b - pattes (d'abeille). - [abcl]c - vigueur, force.[/b]    - lacerti, ōrum, m.: les muscles; les bras. [st1]2 [-] lăcertus, i, m.: c. lacerta.
    * * *
    [st1]1 [-] lăcertus, i, m.: - [abcl][b]a - partie supérieure du bras, bras. - [abcl]b - pattes (d'abeille). - [abcl]c - vigueur, force.[/b]    - lacerti, ōrum, m.: les muscles; les bras. [st1]2 [-] lăcertus, i, m.: c. lacerta.
    * * *
        Lacertus. Cic. La soris, Le muscle, c'est à dire, la partie charnue de tout le corps, en laquelle gist la force, soit és cuisses, ou és bras. Il se prend aussi pour le bras.
    \
        Blandis lacertis tenere colla alicuius. Ouid. Acoller.
    \
        Cupidis lacertis amplecti aliquem. Ouid. Embrasser.
    \
        Fluidi pendent lacerti. Ouid. Bras faillis, et qui n'ont plus force ne vertu.
    \
        Dare colla lacertis. Stat. Accoller.

    Dictionarium latinogallicum > lacertus

  • 5 lacertus

    1. lacertus, ī, m., gew. Plur. lacertī = μύες, die Muskeln, I) im allg.: 1) eig.: corpora... et colorata et astricta et lacertis expressa sunt, Quint.: lacertos exercitatio expressit, Quint.; vgl. Spalding Quint. 8. prooem. § 19. – 2) im Bilde, v. der Kraft der Rede, in Lysia sunt lacerti, Cic.: carnis plus habet, minus lacertorum, v. Äschines, Quint. – II) insbes., 1) die Muskeln des Oberarms, der muskulöse, kräftige, starke Oberarm, von der Schulter bis zum Ellbogen, Lucr. u. Ov.: brachia quoque et lacertos auro colunt, Curt.: oft für den ganzen Arm, puellares lacerti, Sen. rhet.: Milo Crotoniates nobilitatus ex lateribus et lacertis suis, Cic.: lacertis colla complecti, Ov.: lacertum excutere, schwingen, zum Ausholen ausstrecken, Ov. u. Sen. – 2) im Bilde, v. der Kraft des Redners, a quo cum amentatas hastas acceperit, ipse eas oratoris lacertis viribusque torquebit, Cic. de or. 1, 242. – u. v. starken Arm des Herrschers, Hor. ep. 2, 2, 48. Flor. prooem. § 8. – übtr., an den Bienen, aptant lacertos, Verg. georg. 4, 74. – an Bäumen, validis accisa lacertis, Sil. 10, 532. – meton., der Wurf, Schlag eines kräftigen Armes, Sil. 1, 262; 16, 562.
    ————————
    2. lacertus, ī, m. = lacerta, I) die Eidechse, Verg. ecl. 2, 9 u. georg. 4, 13. Plin. 8, 141. – II) ein der Makrele ähnlicher Seefisch, der Stöcker, Cels. 2, 18. p. 65, 21 D. Colum. 8, 17, 12. Plin. 32, 146 u. 149. Mart. 10, 48, 11. Iuven. 14, 131.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lacertus

  • 6 lacertus

    1.
    lăcertus, i, m., the muscular part of the arm, from the shoulder to the elbow, the upper arm.
    I.
    Lit., opp. bracchium, the forearm, Lucr. 4, 829; cf.:

    laudat digitosque manusque, Bracchiaque et nudos mediā plus parte lacertos,

    Ov. M. 1, 501; and:

    subjecta lacertis brachia sunt,

    id. ib. 14, 304; cf. also Quint. 8 prooem. 19:

    brachia quoque et lacertos auro colunt,

    Curt. 8, 9, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    The arm (esp. as brawny, muscular):

    nam scutum gladium galeam in onere nostri milites non plus numerant quam umeros, lacertos, manus,

    Cic. Tusc. 2, 16, 37:

    Milo Crotoniates nobilitatus ex lateribus et lacertis suis,

    Cic. de Sen. 9, 27:

    excusso lacerto telum torquere,

    Sen. Ben. 2, 6; Prop. 2, 18 (3, 15), 37:

    lacertos collo imponere,

    Ov. H. 16, 219:

    lacerto jaculari,

    id. Am. 3, 12, 27:

    amplecti,

    id. ib. 3, 8, 11:

    candida cingantur colla lacertis,

    id. A. A. 2, 457:

    laevus,

    Verg. A. 11, 693; Hor. S. 1, 6, 74:

    adducto contortum hastile lacerto immittit,

    Verg. A. 11, 561:

    secto requiem sperare lacerto,

    Juv. 6, 106. —Of bees:

    spicula exacuunt rostris, aptantque lacertos,

    i. e. make trial of, Verg. G. 4, 74.—
    B.
    Transf.
    1.
    A blow or cast from a strong arm, Sil. 16, 562; 1, 262.—
    2.
    Trop., muscular power, muscle, strength, military force:

    in Lysia saepe sunt lacerti, sic ut fieri nihil possit valentius,

    Cic. Brut. 16, 64:

    hastas oratoris lacertis viribusque torquere,

    id. de Or. 1, 57, 242:

    me civilis tulit aestus in arma, Caesaris Augusti non responsura lacertis,

    Hor. Ep. 2, 2, 48;

    Flor. prooem. § 8: viribus confisus admirandisque lacertis,

    Juv. 10, 11.
    2.
    lăcertus, i, a lizard; a sea-fish; v. lacerta.

    Lewis & Short latin dictionary > lacertus

  • 7 lacertus

    I ī m. преим. pl.
    2) перен. мужественная сила, выразительность ( in Lysia saepe sunt lacerti C); мощь ( Augusti H)
    lacertum excutere O, Sen — занести руку, размахнуться
    II lacertus, ī m.
    1) = lacerta
    2) макрель (разновидность) CC, PM, M, J

    Латинско-русский словарь > lacertus

  • 8 lacertus [1]

    1. lacertus, ī, m., gew. Plur. lacertī = μύες, die Muskeln, I) im allg.: 1) eig.: corpora... et colorata et astricta et lacertis expressa sunt, Quint.: lacertos exercitatio expressit, Quint.; vgl. Spalding Quint. 8. prooem. § 19. – 2) im Bilde, v. der Kraft der Rede, in Lysia sunt lacerti, Cic.: carnis plus habet, minus lacertorum, v. Äschines, Quint. – II) insbes., 1) die Muskeln des Oberarms, der muskulöse, kräftige, starke Oberarm, von der Schulter bis zum Ellbogen, Lucr. u. Ov.: brachia quoque et lacertos auro colunt, Curt.: oft für den ganzen Arm, puellares lacerti, Sen. rhet.: Milo Crotoniates nobilitatus ex lateribus et lacertis suis, Cic.: lacertis colla complecti, Ov.: lacertum excutere, schwingen, zum Ausholen ausstrecken, Ov. u. Sen. – 2) im Bilde, v. der Kraft des Redners, a quo cum amentatas hastas acceperit, ipse eas oratoris lacertis viribusque torquebit, Cic. de or. 1, 242. – u. v. starken Arm des Herrschers, Hor. ep. 2, 2, 48. Flor. prooem. § 8. – übtr., an den Bienen, aptant lacertos, Verg. georg. 4, 74. – an Bäumen, validis accisa lacertis, Sil. 10, 532. – meton., der Wurf, Schlag eines kräftigen Armes, Sil. 1, 262; 16, 562.

    lateinisch-deutsches > lacertus [1]

  • 9 lacertus [2]

    2. lacertus, ī, m. = lacerta, I) die Eidechse, Verg. ecl. 2, 9 u. georg. 4, 13. Plin. 8, 141. – II) ein der Makrele ähnlicher Seefisch, der Stöcker, Cels. 2, 18. p. 65, 21 D. Colum. 8, 17, 12. Plin. 32, 146 u. 149. Mart. 10, 48, 11. Iuven. 14, 131.

    lateinisch-deutsches > lacertus [2]

  • 10 lacertus

    the upper arm / strength.

    Latin-English dictionary of medieval > lacertus

  • 11 lacerta

    lăcerta, ae, f., and lăcertus, i, m.
    I.
    A lizard:

    lacerta,

    Plin. 8, 39, 60, § 141; Ov. M. 5, 458; Hor. C. 1, 23, 7; Mart. 14, 172; Juv. 14, 75:

    lacertus,

    Verg. E. 2, 9; id. G. 4, 13; Juv. 14, 131; cf. Schol. Juv. 3, 231. —Prov.: unius sese dominum fecisse lacertae, to get a little place of one's own (if only big enough for a lizard), Juv. 3, 231. —
    II.
    A sea-fish, otherwise unknown:

    lacertus,

    Cic. Att. 2, 6, 1; Plin. 32, 11, 53, § 149; Cels. 2, 18; Mart. 10, 48, 11 al.:

    lacerta,

    Dig. 33, 9, 3, § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > lacerta

  • 12 lacerta

    lăcerta, ae, f. [st2]1 [-] lézard. [st2]2 [-] lézard de mer (un poisson de mer inconnu, de médiocre qualité).    - unius sese dominum facere lacertae, Juv.: s'assurer la possession d'un petit trou de lézard (d'un petit coin de terre).    - ad lacertas captandas tempestates non sunt idoneae, Cic.: le temps n'est pas bon pour pêcher les lézards de mer.
    * * *
    lăcerta, ae, f. [st2]1 [-] lézard. [st2]2 [-] lézard de mer (un poisson de mer inconnu, de médiocre qualité).    - unius sese dominum facere lacertae, Juv.: s'assurer la possession d'un petit trou de lézard (d'un petit coin de terre).    - ad lacertas captandas tempestates non sunt idoneae, Cic.: le temps n'est pas bon pour pêcher les lézards de mer.
    * * *
        Lacerta, lacertae: vel Lacertus, lacerti. Plin. Un laisard, ou Une laisarde.
    \
        Lacertus. Martialis. Une sorte de poisson.

    Dictionarium latinogallicum > lacerta

  • 13 brachium

    brāchium, ī n.
    1) часть руки от локтя до кисти (см. lacertus и manus) CC, O, T; иногда вся рука от плеча до пальцев (dextrum, sinistrum CC)
    brachia collo circumdăre (injicere) O — обвивать руками шею, обнимать
    lēvi или molli brachio aliquid agere C = — делать что-л. спустя рукава (поверхностно)
    molli brachio aliquem objurgare C — легонько толкнуть (одёрнуть) кого-л. (чтобы указать на какое-л. неправильное его действие), тж. слегка попрекнуть
    praebere brachia alicui rei O — помогать чему-л. (в чём-л.)
    2) ветвь, сук, отпрыск ( vitis V)
    3) клешня рака PM, O или скорпиона V
    5) рукав реки, залив моря O, QC
    8) мор. рея. раина (intendere b. velis V)
    9) берцо, голень (у животных) Pl, PM
    11) рычаг (в метательных машинах) Vtr

    Латинско-русский словарь > brachium

  • 14 cultus

    I 1. a, um
    part. pf. к colo II
    2. adj.
    1) возделанный, обработанный (ager cultissimus C; cultiora loca QC)
    hortus odoratis cultissimus herbis O — сад, в котором выращено множество душистых трав
    2) разодетый, нарядный (matrona culta purpura Su); украшенный (lacertus armillā aureā c. Pt); красивый, изящный (carmina O; non bene culta puella O)
    3) образованный, утончённый, облагороженный, культурный, тонкий (ingenium QC; vita Just)
    II cultus, ūs m.
    1) возделывание, обработка, уход, культура (agrorum L; hortorum Col)
    2) насаждения, возделанные поля ( omnes cultus fructusque C)
    3) попечение, забота (c. et curatio corporis C)
    4) образ жизни (c. victusque Cs, C, Nep); роскошный образ жизни (c. imperatoris L)
    c. aedicularum Ptжилищный комфорт-
    5) наряд, туалет, одежда, одеяние (c. militaris L, virilis H, muliebris Q, rusticus L)
    6) убранство, пышность, великолепие ( triumphi VP); красота, изящество ( scribere non sine cultu Q)
    7) образование, развитие, воспитание (ingenii AG; animorum L; malo cultu corrumpi C)
    8) занятие, изучение (philosophiae, litterarum AG)
    9) почитание, поклонение, культ ( deorum C); почёт, уважение ( alicui cultum tribuere C)
    10) (веро)исповедание (religionis Aug; cultui Christiano adhaerere Amm)
    III cultus, a, um (редко) Vop = occultus

    Латинско-русский словарь > cultus

  • 15 lacertosus

    lacertōsus, a, um [ lacertus I ]
    мускулистый, сильный (vir robustus et l. Sen)

    Латинско-русский словарь > lacertosus

  • 16 Saxetanus

    Saxētānus, a, um [ Saxetanum ]
    саксетанский (lacertus, sc. piscis M)

    Латинско-русский словарь > Saxetanus

  • 17 armilla

    armilla, ae, f. (armus), I) das Armband, das aus zusammenhängenden breiten Stücken (gew. mit getriebener od. durchbrochener Arbeit) bestand, die Armspange, das Brasselett, als am Handgelenk getragener Schmuck der Frauen u. Männer, Cic. fr.: dexter lacertus armillā aureā cultus, Petr.: ubi illae armillae sunt, quas unā dedi? Plaut. Men. 536. – größere, massive, in drei bis vier Windungen schlangenförmig um den Arm aufsteigende als Belohnung tapferer Krieger, aureae armillae magni ponderis, Liv.: torque atque armillis decoratus, Claud. Quadrig. fr.: equites omnes corniculis armillisque argenteis donat, Liv. – II) ein breiter eiserner Ring, Vitr. 10, 2, 11 (10, 6).

    lateinisch-deutsches > armilla

  • 18 brachium

    brachium od. bracchium, ī, n. (βραχίων), I) der Unterarm von der Hand bis zum Ellbogen (während lacertus der Oberarm von da bis zur Schulter), s. bes. Cels. 8, 1. p. 327, 11 D. u. 8, 10. no. 3. Tac. Germ. 17. Ov. met. 1, 501 sq. – II) der ganze Arm, von der Schulter bis zu den Fingern, A) eig.: brachium dextrum, sinistrum, Cels.: brachium laevum, Vell.: brachia procera, Turpil. fr.: diu iactato brachio scutum manu emittere, Caes.: brachium frangere, Cic. u. Cels. – zum Umarmen, dare collo brachia, Verg., od. brachia collo circumdare, inicere, implicare, Ov. – beim Reden, porrectio brachii, Ggstz. contractio, Cornif. rhet. u. Cic.: extento brachio paululum de gestu addere, Cic.: brachium in latus iactare, Quint. – Das Tanzen der Alten bestand vornehmlich in geschickter Bewegung der Arme, brachia in numerum iactare et cetera membra, Lucr.: molli deducere gestu brachia, Prop.: brachia numeris movere, numerosa brachia ducere, Ov.: dah. brachia saltantis, Ov. – Sprichw., brachia sua praebere sceleri, behilflich sein zu usw., Ov. her. 7, 126. – illud levi brachio agere, die Sache auf die leichte Achsel nehmen, Cic. ad Att. 4, 16, 6 (4, 17, 3): u. molli brachio obiurgare alqm, jmdm. einen leichten Rippenstoß od. Wink geben (um ihn zurechtzuweisen), Cic. ad Att. 2, 1, 6. – dirigere brachia contra torrentem, wider den Strom schwimmen, Iuven. 4, 89. – B) übtr.: 1) für die den Armen analogen Glieder der Tiere, a) die Scheren des Krebses, des Nautilus, Plin.: u. so von den Scheren des Krebsgestirns, Ov., u. vom Skorpiongestirn, Verg. – b) der Schenkel des Elefanten (= femur), Plaut. mil. 26; aber femina et brachia (= crura) leonis, die Hinter- und Vorderbeine, Plin. 11, 214. – 2) für die den Armen ähnlich gestalteten Gegenstände übh., wie: bei Bäumen, die Äste, Seitenäste, Plin., Verg. u.a., bes. am Weinstock, Cato, Verg. u.a.; neben ramus das kleinere Geäste, der Zweig, Verg., Plin. u.a.: beim Meere, Arme, Ov.: bei Gebirgen, Seitenzweige, Arme, Curt. u. Plin.: bei Belagerungs- od. Befestigungswerken, ein (natürlicher od. künstlicher) Seitendamm, Seitenlinie, Verbindungslinie zur Verbindung zweier Punkte (gew. lingua gen.), Liv.: ebenso vom Seitendamm eines Hafens, Liv. u.a.: an den Ballisten u. Katapulten, die Arme, Vitr.: am Zirkel, die Schenkel, Ov.: poet.: für Segelstangen, Verg. u.a. – / Die Schreibung bracchium oft in den besten Hdschrn. (s. Lachmann Lucr. 6, 34. Fritzsche zu Hor. sat. 1, 2, 97. Wagner Orthogr. Verg. p. 419. Ribbeck prol. in Verg. p. 391) und daher in verschiedene – Texte aufgenommen, auch inschriftlich beglaubigt, s. Corp. inscr. Lat. 7, 217.

    lateinisch-deutsches > brachium

  • 19 colo [2]

    2. colo, coluī, cultum, ere ( aus *quelō, vgl. inquilinus ›Insasse‹, indogerm. Wz. *quel ›sich drehend herumbewegen‹; griech. πέλομαι, ich bin in Bewegung), I) im engern Sinne: a) (als t. t. des Landb.) pflegen, abwarten = bauen, bebauen, bearbeiten, α) m. Acc., einen Acker usw., agrum, agros, den A., die Ä. bebauen, dah. auch = Feldbau treiben, Cic. (dah. agrum colens, der Landmann, Ggstz. negotians, Sen.): arvum, Apul.: agrum in Tusculano, Liv.: agrum manibus suis, Eutr.: praedia studiose, Cic.: hortum exiguā stipe, Curt.: terram subigere et c. ad victum, Lact.: dura cultu (zu bebauen) haec plaga est, Liv.: u. im Pass., quod arari aut coli potest, Cic.: Alpes quidem habitari coli, Liv.: agellus, qui colebatur per unum villicum, Frontin. – Baumpflanzungen, Bäume usw., ne arva simul et vineta et oleas et arbustum colant, Quint.: c. vitem, Cic.: arbusculae manu cultae, künstlich gezogene, Fronto. Vgl. übh. 1. cultus, a, um. – u. (bei Dichtern) Früchte, fructus, Verg.: fruges, poma, Ov. – β) absol. = Feldbau treiben, sich mit Feldbau beschäftigen, duo spectasse colendo, Varr.: colendi haud facilem esse viam, Verg.

    b) = einen Ort bewohnen, wo wohnen, hausen, sich bleibend aufhalten, einen Ort häufig besuchen, α) m. Acc. des Ortes, v. Menschen, urbem, Cic.: regionem ultra Istrum iacentem, Curt.: Rheni ripam, Tac.: qui (homines) has nobiscum terras ab oriente ad occidentem colunt, Cic.: illi qui insulas colunt, die Inselbewohner, Liv.: Sicani aut Pelasgi, qui primi coluisse Italiam dicuntur, die Urbewohner It. gewesen sein sollen, Gell.: in prima coluisse Helicona iuventa, poet. = schon in früher Jugend gedichtet haben, Prop. – v. Gottheiten (vgl. Drak. Liv. 31, 30, 9), deos deasque veneror, qui hanc urbem colunt, Plaut.: Iuno regina, quae nunc Veios colis, Liv.: di, qui hanc urbem, hos sacratos lacus lucosque colitis, Liv. – v. Tieren, Hystrum cygnus Tanaimque colens, Sen. Agam. 715. – β) m. Acc. der Zeit, defessum vi colere aevom, Lucr. 5, 1143: pertaesum vi colere aevom, Lucr. 5, 1148. – γ) absol. (s. Drak. Liv. 38, 18, 12), hic, Plaut.: extra urbem et pomoerium, Apul.: circa utramque ripam Rhodani, Liv.: prope Oceanum adversus Gades, Liv.: quā vergit ad occidentem, Curt.: super Bosporum, Curt.: usque ad Albim, Tac.: citra Hiberum, Gell.: ultra Tanaim usque ad Thraciam, Curt.: ganz absol., colunt discreti ac diversi, Tac.: quae gentes colerent, da wohnten, Curt.: Antrona voluntate colentium recepit, der Bewohner, Einwohner, Liv.

    II) im weitern Sinne, Ggstz. neglegere, 1) physisch od. geistig pflegen, a) physisch, α) durch phys. Nahrung, verpflegen, milites arte (knapp), se opulenter, Sall. Iug. 85, 34. – β) durch phys. Abwartung u. äußern Schmuck, αα) Pflanzen, pflegen, coli utique non vult (lupinus), verlangt keine besondere Pflege, Plin. 18, 134. – ββ) eine Wohnung schön ausstatten, domos vivo, Petr. 71, 7. – γγ) abwarten, putzen, herausputzen, schmücken, alter se plus iusto colit, alter plus iusto neglegit; ille et crura, hic ne alas quidem vellit, Sen.: corpora, Ov.: capillos, Tibull.: formam augere colendo, Ov. – brachia et lacertos auro, Curt.: dexter lacertus armillā aureā cultus, Petr.: equis et armis decoribus cultus, Sall. fr.: u. im Bilde, ad similitudinem parietum suorum extrinsecus cultus, mit einem schönen äußern Anstrich, Sen. – γ) übh. durch mater. Förderung hegen, beglücken, bes. v. der Gottheit, terras, Verg.: genus hominum, Plaut.: terras hominumque genus, entrohen, entwildern, Hor.

    b) geistig pflegen, ausbilden, veredeln, genus orationis aequabile et temperatum, Cic. de off. 1, 3: ingenium singulari rerum militarium prudentiā, Vell. 2, 29, 5 ed. Kritz (Haase u. Halm excoluerat): pectus ingenuas per artes, Ov. art. am. 2, 121.

    2) übh. tätlich hegen u. pflegen, a) durch unablässiges Ausüben, Erstreben, etw. üben, betreiben, abwarten, sich mit etw. beschäftigen, einer Sache warten, huldigen, auf etw. halten, etw. im Auge behalten, aufrecht halten, erhalten od. zu erhalten suchen, nec victum nec vitam illam, Cic., vitam illam inopem, Ter.: brevem vitam, Plaut.: vino et victu vitam, Plaut.: vix vitam colo, Plaut. (s. Lorenz Plaut. most. 731. Wagner Ter. heaut. 136). – munus, officium, Cic.: diligentiam, Cic. – studium philosophiae a prima adulescentia, Cic.: studia vehementer, Cic.: voces Latinas subsicivo aut tumultuario studio, Gell.: artes liberales studiosissime, Suet.: artes pessumas, Sall.: disciplinam, Cic. – amicitiam, pietatem, amorem, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 101): amicitiam populi Romani, Sall.: amicitiam cum fide, Curt.: amicitias utilitatibus, Cic., od. utilitate, non fide, Iustin. – pacem, Liv.: ius religiose, Cornif. rhet.: fidem, Cic.: ius ac fas, Liv.: iustitiam et liberalitatem, Cic.: pietatem, Komik. u. Cic. poët. (s. Gronov Ter. Hec. 3, 4, 33): virtutem, Cic.: sapientiam, Cic. – alcis memoriam, Cic.: bonos mores, Sall. – beneficium acceptum, Liv.: aurum, dem G. frönen, ein Sklave des G. sein, Prop.

    b) durch Achtung u. Verehrung an den Tag legende Dienste, Gaben u. dgl., α) eine Gottheit usw. durch Gebete, Opfer u.a. Zeremonien, jmd. verehren, jmdm. seine Verehrung bezeigen, jmd. anbeten, jmdm. opfern, dienen, αα) m. Acc. der Gottheit usw., die man verehrt, deos, Cic.: suos deos aut novos aut alienigenas, Cic.: unum deum, Lact.: multos ac falsos deos, Lact.: deûm maxime Mercurium, Caes.: Apollinem eximiā religione, Curt.: Latonam per aras, Ov.: simulacrum menstruis supplicationibus, Suet.: patrem aris, pulvinaribus, flamine, Plin. pan.: regem divinis honoribus, Curt.: alqm ut deum, Cic.: imagines Narcissi et Pallantis inter Lares, Suet.: alqm od. nomen alcis inter deos, Curt.: deos putant quicquid colere coeperunt, arbores maxime, Curt. – im Passiv, cura pii dis sunt, et qui coluere coluntur, Ov.: Sol, qui colitur iuxta aedem Quirini, Quint.: quo cognomine is deus quadam in parte urbis colebatur, Suet.: Vitellia, quae multis locis pro numine coleretur, Suet.: id quod pro deo colitur, der Götze, Curt.: ubi pro deo vates anticus (= antiquus) colitur, Liv.: cum se templis et effigie numinum per flamines et sacerdotes coli vellet (v. Augustus), Tac. – ββ) m. Acc. des Ortes (Altars, Tempels), heilig halten, heilig verehren, sanctas aras, Ov.: aram ritu alcis dei, Liv.: Musarum delubra, Cic.: sacellum sanctissime, Nep.: sacrarium summā caerimoniā, Nep.: templum miro honore, Verg.: Bellonae templum tantā religione colitur, ut etc., Auct. b. Alex. – γγ) mit Acc. der Opfer, Zeremonien, Feste usw., die man verehrend, dienend besorgt, abwarten, abhalten, feiern, begehen, als heilig beachten, sacra Musarum, Ov.: u. (im Bilde) sacra litterarum, Quint.: religiones pie magis, quam magnifice, Liv.: festa caesā sue, Ov.: semper vestros honores, euch die schuldige Ehre erweisen, Verg.: morem sacrum, Verg. – β) Menschen, jmdm. dienen, seine Dienste weihen, durch Dienste, Gefälligkeiten aller Art seine Aufmerksamkeit, äußere Achtung und Verehrung an den Tag legen, jmd. äußerlich ehren, in Ehren halten, jmdm. Ehre erweisen, jmdm. seine Huldigung darbringen, huldigen, jmdm. den Hof machen, im üblen Sinne, jmdm. frönen, alqm, u. verb. alqm observare et colere, alqm diligenter observare et colere, alqm colere diligentissimeque observare, Cic. u.a. (s. Kritz Sall. Iug. 10, 8): u. mirifice alqm colere et amare, Cic.: alqm colere et diligere, Cic.: inter se colere ac diligere, Cic.: alqm aut ornare aut colere, Cic.: colere externos et adulari, Tac.: nomen ipsum (regis) colere venerarique, Curt. – alqm patris loco, in parentis loco, Cic.: socios, Liv., u. socios cum fide, Liv.: alqm maxime, Ter.: semper alqm, Cic.: semper domum alcis, Quint. – alqm donis, Liv., litteris, Nep., honoribus muneribusque, Liv.: alqm summā observantiā, Cic.: tantā veneratione pulcherrimum opus colebatur, Plin. ep. – Ggstz., eodem tempore servos despicis et colis, Sen.: amandos timet, quos colit violat, Sen.

    lateinisch-deutsches > colo [2]

  • 20 Echion

    Echīōn, onis, m. (Εχίων), I) einer der übriggebliebenen Sparten (d.i. der bewaffneten Männer, die aus den von Kadmus gesäten Drachenzähnen entsprangen und einander bis auf fünf im Kampfe erschlugen), Vater des Pentheus, Gemahl der Agave, Helfer des Kadmus beim Erbauen Thebens, Ov. met. 3, 126; 10, 686. Stat. Theb. 5, 569. Hyg. fab. 178: dah. Echione natus, v. Pentheus, Ov. met. 3, 526. – Dav.: A) Echīonidēs, ae, m. (Εχιονίδης), der Nachkomme Echions, der Echionide, d.i. Pentheus, Ov. met. 3, 513 u. 701. – B) Echīonius, a, um, echionisch, des Echion, u. poet. = kadmëisch, thebanisch, nomen, Sohn des Echion, Verg.: Thebae, Hor.: arces, Ov.: hydrus, von Kadmus erlegt, Val. Flacc. – II) Sohn des Merkur, ein Argonaut, Teilnehmer an der kalydonischen Jagd, Ov. met. 8, 311. Hyg. fab. 14. – Dav. Echīonius, a, um, echionisch, des Echion, lacertus, Ov. met. 8, 345.

    lateinisch-deutsches > Echion

См. также в других словарях:

  • Lacertus — La*cer tus (l[.a]*s[ e]r t[u^]s), n.; pl. {Lacerti} ( t[=i]). [L., the upper arm.] (Anat.) A bundle or fascicle of muscular fibers. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • LACERTUS — inferior brachii pars nervosa, et musculosa, ἀγκὼν proprie, ut os inter humerum et lacertum, brachium, a lacere dictus, quod ad lacerandum habilis sit. Unde hos vel praecipue, in luctu, palmis pugnisque verberavêre olim Vett. uti observat Casp.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lacertus — Taxobox name = Lacertus regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Reptilia ordo = Squamata familia = Scincidae genus = Lacertus ClassificationThe members of Genus Lacertus, more commonly known as eared skinks, are a kind of lizard found in… …   Wikipedia

  • Lacertus — Lacẹrtus [aus lat. lacertus, Gen.: lacerti = Muskel] m; , ...ti: Muskelzug, Faserzug (Anat.). Lacẹrtus fi|bro̱sus = Aponeurosis musculi bicipitis brachii. Lacẹrtus mụs|culi rẹcti latera̱lis: sehniger Faserzug am ↑Musculus rectus lateralis… …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • lacertus fibrosus — m. anat. Lámina aponeurótica que sale del tendón distal del bíceps braquial y se inserta en la fascia del antebrazo. Medical Dictionary. 2011. lacertus fibrosus …   Diccionario médico

  • Lacertus fibrosus — Musculus biceps brachii Ursprung Caput longum: Schulterblatt (Tuberculum supraglenoidale) Caput breve: Rabenschnabelfortsatz des Schulterblatts (Processus coracoideus scapulae) Ansatz …   Deutsch Wikipedia

  • Lacertus fibrosus — skaidulinis raištis statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Lacertus fibrosus ryšiai: platesnis terminas – dvigalvis peties raumuo …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • lacertus — 1. [TA] A fibrous band, bundle, or slip related to a muscle. 2. Originally the muscular part of the upper limb from shoulder to elbow. [L.] l. cordis one of the trabeculae carneae. l. fibrosus b …   Medical dictionary

  • lacertus — (Subclass Copepoda): The proximal segment (representing the syncoxa) of the maxilla of some siphonostomatoids [Boxshall and Halsey, 2004] …   Crustacea glossary

  • lacertus — la·cer·tus …   English syllables

  • lacertus — n. a band of fibres or a tendon like structure …   The new mediacal dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»