-
1 virga
virga -
2 virga
virga, ae, f. (vireo), I) der grüne, dünne Zweig, das Reis, populi, Pappelzweig, Plin.: mala haerent in sua virga, Varro: turea, Verg. – viscata, Leimrute, Varro u. Ov.: fasces virgarum atque aridi sarmenti, Liv. – II) meton.: A) das aus einem Zweig Bereitete: 1) der Setzling, das Pfropfreis, Ov. met. 14, 630 zw. (Ehwald lignum). – 2) die Gerte, Rute, der (dünne) Stab, a) zum Schlagen der Menschen: vae illis virgis miseris, quae hodie in tergo morientur meo, Plaut.: ut tua iam virgis latera lacerentur probe, Plaut.: virgis myrreis a viro usque ad mortem caedi, Lact.: metuens virgae iam grandis Achilles cantabat patriis in montibus, Iuven. – bes. virgae, die schwanken Stäbe in den Faszes der Liktoren, mit denen die Verbrecher gepeitscht wurden, vollst. lictoreae virgae, Flor. 1, 26, 3 (vgl. Plaut. Epid. 28 G. lictores duo, duo ulmei fasces virgarum): domum virgā percutere (v. Liktor), Liv.: alqm virgis caedere, Cic. u. Liv., concīdere, Cic.: virgis mori, Cic.: dah. Sing. kollektiv für die Faszes, Ov. trist. 5, 6, 32. – b) die Gerte des Reiters u. Maultiertreibers zum Lenken u. Züchtigen des Pferdes od. Maultieres, die Reitgerte, virga, quā ad regendum equum usus est, Val. Max. 3, 2, 12. Frontin. 4, 5, 16: vgl. nobilis equus umbrā quoque virgae regitur, Curt. 7, 4 (16), 18: fruticem, quem verberando equo gestant, eam virgam in laevam manum transferunt, Apul. flor. 21. p. 35, 6 Kr.: et Massyla meum virga gubernet equum, Mart. 9, 22, 14; vgl. Lucan. 4, 683. Iuven. 3, 317. – c) die Rute zum Kehren, der Besen, Ov. fast. 4, 763. – d) der Zauberstab, bes. der Merkurs, Ov. met. 14, 278 u.ö. Verg. Aen. 7, 190 u.a. – B) das einem Zweige Ähnliche: 1) virgae, die Stengel des Flachses, Plin. 19, 17. – 2) der Streifen, a) am Himmel, die sogenannte Regen- od. Wassergalle, Sen. nat. qu. 1, 9 sq. – b) der Farbenstreifen am Kleide, purpureis tingat sua corpora virgis, trage gestreifte Kleider, Ov. art. am. 3, 269. – c) auf dem Stammbaume, die Geschlechtslinie, Iuven. 8, 7.
-
3 virga
virga, ae, f. [st2]1 [-] branche verte et mince, scion, rejeton, bouture. [st2]2 [-] baguette, bâton menu. [st2]3 [-] Plin. tige de lin. [st2]4 [-] gluau, pipeau. [st2]5 [-] houssine, cravache. [st2]6 [-] Aus. ligne (à pêcher). [st2]7 [-] bâton (pour marcher), canne. [st2]8 [-] baguette magique; caducée (de Mercure). [st2]9 [-] baguette (portée par les hommes de distinction). [st2]10 [-] Cic. Ov. baguette, verge (du licteur); verges, fouet. [st2]11 [-] archet (d'une lyre). [st2]12 [-] soutien, étai, tuteur. [st2]13 [-] Ov. baguette (d'une ombrelle). [st2]14 [-] Sen. bande colorée (dans le ciel). [st2]15 [-] Ov. raie (de couleur sur un vêtement). [st2]16 [-] Juv. branche (de l'arbre généalogique). - virgis caedere: battre de verges.* * *virga, ae, f. [st2]1 [-] branche verte et mince, scion, rejeton, bouture. [st2]2 [-] baguette, bâton menu. [st2]3 [-] Plin. tige de lin. [st2]4 [-] gluau, pipeau. [st2]5 [-] houssine, cravache. [st2]6 [-] Aus. ligne (à pêcher). [st2]7 [-] bâton (pour marcher), canne. [st2]8 [-] baguette magique; caducée (de Mercure). [st2]9 [-] baguette (portée par les hommes de distinction). [st2]10 [-] Cic. Ov. baguette, verge (du licteur); verges, fouet. [st2]11 [-] archet (d'une lyre). [st2]12 [-] soutien, étai, tuteur. [st2]13 [-] Ov. baguette (d'une ombrelle). [st2]14 [-] Sen. bande colorée (dans le ciel). [st2]15 [-] Ov. raie (de couleur sur un vêtement). [st2]16 [-] Juv. branche (de l'arbre généalogique). - virgis caedere: battre de verges.* * *Virga, virgae. Cic. Verge, Houssine, Baguette.\Signatus tenui media inter cornua virga. Ouid. Toreau qui avoit une petite raye noire au front entre les cornes, au reste il estoit tout blanc.\Viscata virga fallere volucres. Ouid. Par gluons. -
4 virga
virga, ae, f. (vireo), I) der grüne, dünne Zweig, das Reis, populi, Pappelzweig, Plin.: mala haerent in sua virga, Varro: turea, Verg. – viscata, Leimrute, Varro u. Ov.: fasces virgarum atque aridi sarmenti, Liv. – II) meton.: A) das aus einem Zweig Bereitete: 1) der Setzling, das Pfropfreis, Ov. met. 14, 630 zw. (Ehwald lignum). – 2) die Gerte, Rute, der (dünne) Stab, a) zum Schlagen der Menschen: vae illis virgis miseris, quae hodie in tergo morientur meo, Plaut.: ut tua iam virgis latera lacerentur probe, Plaut.: virgis myrreis a viro usque ad mortem caedi, Lact.: metuens virgae iam grandis Achilles cantabat patriis in montibus, Iuven. – bes. virgae, die schwanken Stäbe in den Faszes der Liktoren, mit denen die Verbrecher gepeitscht wurden, vollst. lictoreae virgae, Flor. 1, 26, 3 (vgl. Plaut. Epid. 28 G. lictores duo, duo ulmei fasces virgarum): domum virgā percutere (v. Liktor), Liv.: alqm virgis caedere, Cic. u. Liv., concīdere, Cic.: virgis mori, Cic.: dah. Sing. kollektiv für die Faszes, Ov. trist. 5, 6, 32. – b) die Gerte des Reiters u. Maultiertreibers zum Lenken u. Züchtigen des Pferdes od. Maultieres, die Reitgerte, virga, quā ad regendum equum usus est, Val. Max. 3, 2, 12. Frontin. 4, 5, 16: vgl. nobilis equus umbrā quoque virgae regitur, Curt. 7, 4 (16), 18: fruticem, quem verberando equo gestant, eam virgam in laevam manum trans-————ferunt, Apul. flor. 21. p. 35, 6 Kr.: et Massyla meum virga gubernet equum, Mart. 9, 22, 14; vgl. Lucan. 4, 683. Iuven. 3, 317. – c) die Rute zum Kehren, der Besen, Ov. fast. 4, 763. – d) der Zauberstab, bes. der Merkurs, Ov. met. 14, 278 u.ö. Verg. Aen. 7, 190 u.a. – B) das einem Zweige Ähnliche: 1) virgae, die Stengel des Flachses, Plin. 19, 17. – 2) der Streifen, a) am Himmel, die sogenannte Regen- od. Wassergalle, Sen. nat. qu. 1, 9 sq. – b) der Farbenstreifen am Kleide, purpureis tingat sua corpora virgis, trage gestreifte Kleider, Ov. art. am. 3, 269. – c) auf dem Stammbaume, die Geschlechtslinie, Iuven. 8, 7. -
5 virga
virga ae, f [VERG-], a slender green branch, twig, sprout: rubea, V.: viscata, i. e. a lime-twig, O.—A graft, scion, set: fissā cortice virgam Inserit, O.—A rod, switch, scourge: equus umbrā virgae regitur, switch, Cu.: commotā virgā, plied, Iu.: virgis ad necem caedi.—Poet., for fasces, as a designation of one of the higher magistrates, O. —A wand, staff, cane: virgā circumscripsit regem, L.: virgā lilia summa metit, O.— A magic wand: tetigit summos virgā dea capillos, O., V.— In cloth, a colored stripe: purpureae, O.—In a family tree, a twig, branch, Iu.* * *twig, sprout, stalk; switch, rod; staff, wand; stripe/streak; scepter (Plater) -
6 virga
virga virga, ae f ветка -
7 virga
virga virga, ae f прут, кнут -
8 virga
I.Lit.A.In gen., Cato, R. R. 101; Varr. R. R. 1, 59, 4; Plin. 17, 18, 30, § 136; 24, 19, 112, § 172; Verg. G. 1, 266; Ov. M. 3, 29; 11, 109.—B.In partic.1. 2.A limetwig, Ov. M. 15, 474.—3.A rod, switch for flogging, Plaut. Capt. 3, 4, 117; id. Bacch. 4, 6, 10; id. Cas. 5, 4, 24;4. 5.for governing horses, etc.: virga quā ad regendum equum usus est,
Front. 4, 5, 16; Val. Max. 3, 2, 12:nobilis equus umbrā quoque virgae regitur,
Curt. 7, 4, 18; Mart. 9, 22, 14; cf. Luc. 4, 683; Juv. 3, 317.—Of the small rods in the fasces of the lictors, with which criminals were scourged, Cic. Verr. 2, 5, 62, § 161; Plin. 7, 43, 44, § 136.—Hence, poet., for fasces, as a designation of one of the higher magistrates, Ov. Tr. 5, 6, 32; Stat. S. 1, 2, 47; Mart. 8, 66, 4.—A magic wand, Verg. A. 7, 190; Ov. M. 14, 278; 14, 295; 14, 300.—II.Transf.A.A stalk of the flax-plant, Plin. 19, 1, 3, § 17.—B. C.A colored stripe in a garment:D. E.purpureae,
Ov. A. A. 3, 269. —Genitalium, = membrum virile, Cassiod. Anim, 9. -
9 virga
-
10 virga
virga, dönüs seridi -
11 virga
English-Russian dictionary of biology and biotechnology > virga
-
12 virga
ae f.1) ветка, ветвь, побег ( lauri Pl)v. viscata Vr, O — ветка, смазанная клеем, т. е. птицеловный прут2) черенок, отводок ( virgam inserere O — v. l.)3) прут, розга, палка (virgis latera alicujus lacerare Pl; virgā ad regendum equum uti VM)4) (= fasces) ликторский пучок (v. imperiosa O)5) палка, посох, тростьArcadia v. St — палочка Меркурияv. horrida H — страшный жезл (Меркурия, сопровождавшего души умерших в Тартар)7) полоса Sen; цветная полоска на платье ( purpureae virgae O) -
13 virga
s virgaDef. del Termcat: Complement de núvol del gènere cumulonimbus, cúmulus, estratocúmulus, nimbostratus, altostratus, altocúmulus o cirrocúmulus, en forma de vel o cortina, compost per gotes o cristalls de glaç procedents del núvol sota el qual és situat, que es precipiten i s'evaporen completament abans d'arribar a la superfície terrestre. -
14 virga
s.virga. -
15 virga
1) Метеорология: дождь, который испаряется не долетев до земли2) Энтомология: хлыст (в мужских копулятивных придатках) -
16 virga
-
17 virga
[vɜ:gə]nounbotany veja; (meteorologija) sneg ali dež, ki ne doseže zemlje -
18 virga
сущ.тех. метловидные облака, полосы падения осадков -
19 virga
ветвь, прут, virgae saligneae (см.); (1. un. C. 9, 14).Латинско-русский словарь к источникам римского права > virga
-
20 virga
شاخه ، تركه ، عصا
См. также в других словарях:
Virga — steht für: den lateinischen Namen des Bischofsstabs einen Fallstreifen bei Wolken, eine Unterart von Wolkenformationen, siehe Virga (Wolke) eine häufig verwendete Neume, siehe Virga (Neume) Virga ist der Name folgender Orte: eine lettische… … Deutsch Wikipedia
virga — VÍRGA subst. (met.) Fenomen constând în evaporarea ploii înainte de a atinge solul, întâlnit mai ales în zonele montane. – Din lat., fr. virga. Trimis de oprocopiuc, 08.04.2004. Sursa: DEX 98 vírga s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa:… … Dicționar Român
virga — [viʀga] n. f. ÉTYM. Mil. XXe; mot lat., « branche, baguette ». → Verge. ❖ ♦ Didactique. I Hist. de la mus. || Virga ou Virgula : neume simple, représentant un son plus haut que le précédent, dans une notation sans portée … Encyclopédie Universelle
Virga — (lat., »Rute«), ein Zeichen der Neumenschrift, s. Neumen … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Virga — Virga, lat., Stab, Ruthe … Herders Conversations-Lexikon
Virga — er den rest af nedbør, som falder ned fra en sky, men som fordamper, inden den når jorden … Danske encyklopædi
virga — s. f. Verga … Dicionário da Língua Portuguesa
virga — vȋrga ž DEFINICIJA 1. meteor. okomiti ili kosi tragovi oborine s donjeg dijela oblaka, ne dosižu do tla 2. glazb. pov. u neumatskoj notaciji znak za ton niži od prethodnoga ETIMOLOGIJA lat.: grančica, štapić, prut … Hrvatski jezični portal
virga — [vʉr′gə] n. [ModL, streak in the heavens < L, twig, wand] Meteorol. long streamers or wispy streaks of water or ice particles falling from the base of a cloud but evaporating completely before reaching the ground … English World dictionary
VIRGA — I. VIRGA Investitura fit, vel proprie tradendo terram ipsam, seu feudum: vel improprie, tradendo terrae vel feudi nomine, vexillum, hastam, sagirtam, vide Ingulphum, p. 901. Ex hastae traditione nata est consuerudo, per festucam, vel virgam,… … Hofmann J. Lexicon universale
Virga — For the neume, see Neume. Nimbostratus virga … Wikipedia