Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

viaticum

  • 61 Wegzehrung

    f
    1. geh. provisions for the journey
    2. KATH. viaticum (Pl. viatica)
    * * *
    Weg|zeh|rung ['veːk-] provisions pl for the journey; (ECCL) viaticum
    * * *
    Weg·zeh·rung
    <-, -en>
    f
    1. kein pl (geh) provisions pl for a/the journey
    2. REL viaticum
    * * *
    1. geh provisions for the journey
    2. KATH viaticum (pl viatica)

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Wegzehrung

  • 62 viatico

    viatico s.m.
    1 (eccl.) viaticum; Last Sacraments (pl.): morire senza viatico, to die without the sacraments
    2 (rar.) ( provviste per il viaggio) provisions for a journey (pl.), viaticum.
    * * *
    pl. -ci [vi'atiko, tʃi] sostantivo maschile relig. viaticum
    * * *
    viatico
    pl. -ci /vi'atiko, t∫i/
    sostantivo m.
    relig. viaticum.

    Dizionario Italiano-Inglese > viatico

  • 63 Reisegefährte

    Reisegefährte, socius od. comes itineris (im allg.). – convector (der Mitfahrende, Mitpassagier zu Wagen od. zu Schiffe). – R. zur See, navigationis socius. Reisegefährtin, itineris socia od. comes. – R. zur See, navigationis socia. Reisegeld, viaticum (vgl. »Reisekosten«). – jmdm. das R. geben, alci viaticum dare: jmd. mit R. versehen, alqm secedentem viatico prosequi: mit R. versehen sein, viaticum secum habere.

    deutsch-lateinisches > Reisegefährte

  • 64 viatique

    vjatik nm
    1) RELIGION viaticum
    2) (pour voyageur) (= provisions) provisions pl for the journey, (= argent) money for the journey
    * * *
    1 Relig viaticum;
    2 comfort, support; muni du seul viatique de with nothing to sustain him/me etc but.
    [vjatik] nom masculin
    2. (littéraire) [atout] asset
    il n'a que son savoir pour tout viatique his knowledge is his only asset, his only means to success is his knowledge
    [soutien] help

    Dictionnaire Français-Anglais > viatique

  • 65 viaticus

    vĭātĭcus, a, um, adj. [via], of or belonging to a road or journey, viatic.
    I.
    Adj. (very rare):

    cena,

    a parting meal, farewell repast, Plaut. Bacch. 1, 1, 61;

    so perh. factum,

    id. Trin. 4, 2, 45; v. Ritschl ad h. l.—
    II.
    Subst.: vĭātĭcum, i, n., travellingmoney, provision for a journey, viaticum (freq. and class.).
    A.
    Lit., Plaut. Capt. 2, 3, 89; id. Ep. 5, 1, 9; id. Poen. prol. 71; Cic. Sen. 18, 66; Liv. 44, 22, 13; Hor. Ep. 1, 17, 54; Plin. Ep. 4, 13, 5.—Esp., Charon's fare, App. M. 6, p. 180, 32 al.—
    2.
    Transf. (late Lat.), a journey: extensa viatica, Ven. Fort. Misc. prol.—
    * 3.
    Trop.: magnum viaticum ex se atque in se ad rempublicam evertendam habere, resources, means, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    Money made by a soldier in the wars, savings, prize-money, Hor. Ep. 2, 2, 26; Suet. Caes. 68.—
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > viaticus

  • 66 Diät

    Diät, victus (Lebensweise, z.B. curiosus). – victūs genus (Gattung der Lebensweise, z.B. praecipere). – victūs modus (Maß, Art u. Weise der Lebensweise). – ratio victūs (zweckmäßige Art der Lebensweise). – certus vivendi [588] modus ac lex (bestimmte u. normierte Lebensweise). – lex quaedam ciborum (gewisse Vorschrift für die Speisen). – cibi (die Speisen, z.B. modici). cibi potionesque (die Speisen u. Getränke). – strenge D., tenuis victus (magere D.); abstinentia (Enthaltsamkeit im Essen u. Trinken, z.B. abstinentiā febrim mitigare): eine zu strenge D., nimia abstinentia: der D. wegen, victus causā; stomachi causā (des Unterleibs wegen, z.B. legere). – eine strenge D. beobachten, tenui victu uti: eine mäßige, modicis cibis uti. Diäten, viaticum (als Reisegeld). – D. erhalten, viaticum accipere. Diätetik, diaetetica, ae,f. (διαιτητική). – als Teil der Medizin = die diätetische Heilkunft, ea medicinae pars, quae victu curat (morbos) od. quae victu medetur. diätetisch; z.B. aus d. Rücksichten, victus causā; stomachi causā (des Unterleibs wegen, z.B. legere): d. Vorschriften geben, rationem victus praecipere.

    deutsch-lateinisches > Diät

  • 67 Reisekosten

    Reisekosten, sumptus itineris od. viae. viaticum (die Geldmittel, die man zur Bestreitung der Reise bedarf od. nötig gehabt hat). – itineris impensae (die Unkosten, die eine Reise verursacht). – jmdm. die R. vergüten, wiedererstatten, reddere alci viaticum quod impendit.

    deutsch-lateinisches > Reisekosten

  • 68 congero

    congero, ĕre, gessi, gestum - tr. - [st1]1 [-] entasser, amasser, rassembler, amonceler, accumuler, mettre en tas; sans régime: faire son nid, nicher, s'établir.    - congerere arbores, Curt.: entasser des arbres.    - congerere viaticum, Cic.: faire ses provisions de route.    - rape, congere, Mart.: emporte, entasse (des richesses).    - herbas in alvum congerere, Plaut. Ps. 3, 2, 34: absorber des herbes, se nourrir d'herbes.    - alicui in os grana congerere, Cic. Div. 1, 36, 78: remplir de grains la bouche de qqn.    - congerere uni digito tres anulos, Plin. 33, 1, 6, § 25: charger un seul doigt de trois anneaux.    - congerere aram arboribus, Virg. En. 6, 178: dresser un autel en entassant des arbres.    - scuta illi (= virgini) pro aureis donis congesta, Liv. 1: ils entassèrent sur elle leurs boucliers au lieu de lui donner leurs bijoux en or.    - congerere saxa in caput alicujus, Sen. Oedip. 871: lancer des pierres à la tête de qqn.    - congerere (nidum): faire son nid.    - locus quo congessere palumbes (s.- ent. nidum), Virg.: endroit où les ramiers ont fait leur nid.    - congerere nidamenta in nervum, Plaut.: faire son nid en prison. [st1]2 [-] au fig. rassembler, accumuler.    - ictus alicui congerere, Val. Fl. 4, 307: accabler qqn de coups.    - oscula congerere, Ov. H. 17 (18), 113: donner baisers sur baisers.    - congerere beneficia in aliquem, Liv. 42, 11, 2: combler qqn de faveurs.    - congere plagas alicui: accabler qqn de coups.    - in aliquem crimina congerere: accumuler les accusations contre qqn.    - congerere laudes alicui, Suet.: prodiguer les louanges à qqn.    - plus aequo in amicitiam congerere, Cic. Lael. 16, 58: donner trop à l'amitié.    - congerere causas alicujus rei in aliquem, Liv.: faire retomber sur qqn la responsabilité d'une chose.
    * * *
    congero, ĕre, gessi, gestum - tr. - [st1]1 [-] entasser, amasser, rassembler, amonceler, accumuler, mettre en tas; sans régime: faire son nid, nicher, s'établir.    - congerere arbores, Curt.: entasser des arbres.    - congerere viaticum, Cic.: faire ses provisions de route.    - rape, congere, Mart.: emporte, entasse (des richesses).    - herbas in alvum congerere, Plaut. Ps. 3, 2, 34: absorber des herbes, se nourrir d'herbes.    - alicui in os grana congerere, Cic. Div. 1, 36, 78: remplir de grains la bouche de qqn.    - congerere uni digito tres anulos, Plin. 33, 1, 6, § 25: charger un seul doigt de trois anneaux.    - congerere aram arboribus, Virg. En. 6, 178: dresser un autel en entassant des arbres.    - scuta illi (= virgini) pro aureis donis congesta, Liv. 1: ils entassèrent sur elle leurs boucliers au lieu de lui donner leurs bijoux en or.    - congerere saxa in caput alicujus, Sen. Oedip. 871: lancer des pierres à la tête de qqn.    - congerere (nidum): faire son nid.    - locus quo congessere palumbes (s.- ent. nidum), Virg.: endroit où les ramiers ont fait leur nid.    - congerere nidamenta in nervum, Plaut.: faire son nid en prison. [st1]2 [-] au fig. rassembler, accumuler.    - ictus alicui congerere, Val. Fl. 4, 307: accabler qqn de coups.    - oscula congerere, Ov. H. 17 (18), 113: donner baisers sur baisers.    - congerere beneficia in aliquem, Liv. 42, 11, 2: combler qqn de faveurs.    - congere plagas alicui: accabler qqn de coups.    - in aliquem crimina congerere: accumuler les accusations contre qqn.    - congerere laudes alicui, Suet.: prodiguer les louanges à qqn.    - plus aequo in amicitiam congerere, Cic. Lael. 16, 58: donner trop à l'amitié.    - congerere causas alicujus rei in aliquem, Liv.: faire retomber sur qqn la responsabilité d'une chose.
    * * *
        Congero, congeris, pen. corr. congessi, congestum, congerere. Amasser, Assembler, Porter beaucoup de choses en un lieu, Entasser, Accumuler.
    \
        Cum in cellulam ad te patris penum omne congerebam. Terent. Quand je t'apportoye toute la provision de nostre maison.
    \
        Congerere causas in aliquem. Liu. Mettre sus à aucun quelque chose, Luy en bailler le blasme.
    \
        Maledicta in aliquem congerere. Cic. Luy dire beaucoup d'injures.
    \
        Congerere aram arboribus. Virgil. Faire.
    \
        Oscula congerere. Ouid. Baiser plusieurs fois, Baiser et rebaiser.
    \
        Syluas congerere. Seneca. Faire grand amas de bois.
    \
        Ne plus aequo quid in amicitia congeratur, non verendum est. Cic. Il ne fault point craindre qu'on face trop de plaisir à son ami.

    Dictionarium latinogallicum > congero

  • 69 liberalis

    [st1]1 [-] libĕrālis, e: a - relatif à une personne de condition libre.    - liberalis causa, Cic. Flacc. 40: affaire où la condition d'h. libre est en jeu. --- [v. Liv. 3, 44 sqq]. b - noble, gracieux, bienséant.    - Plaut. Mil. 63 ; 963 ; Ter. Hec. 863 ; Phorm. 896 ; Eun. 682. c - noble, honorable, généreux.    - Ter. Hec. 164 ; Ad. 683. d - libéral, bienfaisant.    - Cic. Leg. 1, 48 ; Off. 2, 56 ; Lael. 31 ; etc.    - liberalis in aliquem, Cic. Planc. 63: très libéral envers qqn.    - avec gén. pecuniae liberalis, Sall. C. 7, 6: libéral sous le rapport de l'argent, généreux de sa fortune. d - [en parl. de choses].    - liberalissima studia, Cic. Arch. 4: les plus nobles études.    - liberales artes: les arts libéraux, les belles-lettres (dignes d'un homme libre). --- Cic. Inv. 1, 35 ; de Or. 3, 3, 127 ; Tusc. 2, 27.    - liberale responsum, Cic. Att. 3. 15, 4: réponse généreuse.    - liberalior fortuna, Liv. 22, 26, une condition plus honorable, plus belle.    - spes liberalioris fortunae, Liv. 22, 26: espoir d'une condition plus digne. d - donné libéralement, copieux, abondant.    - largum et liberale viaticum, Cic. Fl. 6, 14: frais de voyage accordé avec une grande générosité.    - liberalius alimentum, Cels. 8, 10, 7: nourriture plus abondante. --- Cels. 3, 6. 2 - Libĕrālis, is, m. Libéralis (nom d'homme).    - Liberalis noster nunc tristis est nuntiato incendio quo Lugdunensis colonia exusta est, Sen. Ep. 14, 91: notre Libéralis est bien triste en ce moment: on lui a annoncé qu'un incendie a détruit entièrement la colonie de Lyon.
    * * *
    [st1]1 [-] libĕrālis, e: a - relatif à une personne de condition libre.    - liberalis causa, Cic. Flacc. 40: affaire où la condition d'h. libre est en jeu. --- [v. Liv. 3, 44 sqq]. b - noble, gracieux, bienséant.    - Plaut. Mil. 63 ; 963 ; Ter. Hec. 863 ; Phorm. 896 ; Eun. 682. c - noble, honorable, généreux.    - Ter. Hec. 164 ; Ad. 683. d - libéral, bienfaisant.    - Cic. Leg. 1, 48 ; Off. 2, 56 ; Lael. 31 ; etc.    - liberalis in aliquem, Cic. Planc. 63: très libéral envers qqn.    - avec gén. pecuniae liberalis, Sall. C. 7, 6: libéral sous le rapport de l'argent, généreux de sa fortune. d - [en parl. de choses].    - liberalissima studia, Cic. Arch. 4: les plus nobles études.    - liberales artes: les arts libéraux, les belles-lettres (dignes d'un homme libre). --- Cic. Inv. 1, 35 ; de Or. 3, 3, 127 ; Tusc. 2, 27.    - liberale responsum, Cic. Att. 3. 15, 4: réponse généreuse.    - liberalior fortuna, Liv. 22, 26, une condition plus honorable, plus belle.    - spes liberalioris fortunae, Liv. 22, 26: espoir d'une condition plus digne. d - donné libéralement, copieux, abondant.    - largum et liberale viaticum, Cic. Fl. 6, 14: frais de voyage accordé avec une grande générosité.    - liberalius alimentum, Cels. 8, 10, 7: nourriture plus abondante. --- Cels. 3, 6. 2 - Libĕrālis, is, m. Libéralis (nom d'homme).    - Liberalis noster nunc tristis est nuntiato incendio quo Lugdunensis colonia exusta est, Sen. Ep. 14, 91: notre Libéralis est bien triste en ce moment: on lui a annoncé qu'un incendie a détruit entièrement la colonie de Lyon.
    * * *
        Liberalis, pen. prod. Adiectiuum. Franc et liberal. cui contrarium est Parcus.
    \
        Liberalis causa. Plaut. Un procez où il est question de la liberté ou servage d'aucun.
    \
        Liberale coniugium. Terentius. Quand le parti qu'on ha est honneste.
    \
        Liberalis vxor. Terent. Engendree de parents francs.
    \
        Liberalis forma. Plaut. Beaulté d'homme ou femme libere.
    \
        Liberale ingenium. Terent. Un franc courage, et bonne nature.
    \
        Liberales ioci. Plin. iunior. Parolles recreatives dignes d'une honneste homme.

    Dictionarium latinogallicum > liberalis

  • 70 NEST

    * * *
    n., mod. nesti, n. [A. S. nest; Dan. niste]:—viands, provisions, Lat. viaticum; hann batt nest þeirra allt í einn bagga ok lagði á bak sér, Edda 29; ok vóru á öðrum vistir þeirra bræðra ok ætlaðar þeim til nests, Ísl. ii. 342; skal hann bera, ef hann vill, nest sitt til skips, N. G. L. i. 143; veg-nest, viaticum, Hm. 11; far-nest, q. v.: allit., með nesti og nýja skó, furnished with ‘nest’ and new shoes. nestis-lauss, adj. without nest.

    Íslensk-ensk orðabók > NEST

  • 71 viatica

    viatica имя существительное:
    причастие, даваемое умирающему (viaticum)

    Англо-русский синонимический словарь > viatica

  • 72 biatsadh

    provisions for a journey, viaticum; formed from biadh, with, possibly, a leaning on viaticum.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > biatsadh

  • 73 legativum

    lēgātīvus, a, um, adj. [1. lego].
    I.
    Of or relating to an embassy (post-class.): viaticum, or absol. lēgātīvum, i, n., an ambassador's expenses:

    viaticum, quod legativum dicitur,

    Dig. 50, 4, 18, § 12:

    his, qui non gratuitam legationem susceperunt, legativum ex forma restituitur,

    ib. 50, 7, 2, § 3 (al. legaticium).—
    II.
    Left by a last will or testament, Inscr. Orell. 3817.

    Lewis & Short latin dictionary > legativum

  • 74 legativus

    lēgātīvus, a, um, adj. [1. lego].
    I.
    Of or relating to an embassy (post-class.): viaticum, or absol. lēgātīvum, i, n., an ambassador's expenses:

    viaticum, quod legativum dicitur,

    Dig. 50, 4, 18, § 12:

    his, qui non gratuitam legationem susceperunt, legativum ex forma restituitur,

    ib. 50, 7, 2, § 3 (al. legaticium).—
    II.
    Left by a last will or testament, Inscr. Orell. 3817.

    Lewis & Short latin dictionary > legativus

  • 75 viatica

    pl от viaticum

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > viatica

  • 76 viatica

    [vaıʹætıkə] pl от viaticum

    НБАРС > viatica

  • 77 legativus

    Латинско-русский словарь > legativus

  • 78 liberalis

    līberālis, e [ liber I ]
    2) достойный свободного человека, подобающий (приличествующий) свободному человеку, благородный (forma virgīnis Pl, Ter; doctrīna, mens C)
    artes liberales C или liberalia studia C, T, QCсвободные искусства (т. е. поэтика, риторика, история, грамматика и философия)
    3) милостивый, вежливый (verba Sl; responsum, homo C)
    4) щедрый (benefĭcus et l.)
    5) достаточный, обильный (epulae T; viaticum C)

    Латинско-русский словарь > liberalis

  • 79 viaticatus

    Латинско-русский словарь > viaticatus

  • 80 viaticulum

    viāticulum, ī n. [demin. к viaticum ]
    небольшая сумма денег или ела на дорогу Ap, Dig

    Латинско-русский словарь > viaticulum

См. также в других словарях:

  • Viaticum — • Among the ancient Greeks the custom prevailed of giving a supper to those setting out on a journey Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Viaticum     Viaticum      …   Catholic encyclopedia

  • VIATICUM — apud Tacitum, l. 1. Annal. c. 37. ubi de seditione legionum Germanicarum, Non abscessêre quintani unetvigesimanique, donec iisdem in aestivis contracta ex viatico amicorum ipsiusque Caesaris pecunia solveretur: quid sit, ex seqq. pateit. Et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Viaticum — is the term the Catholic Church and some Anglo Catholic Anglicans uses for the Eucharist (Communion) given to a dying person. It is not the same as the sacrament of the Anointing of the Sick, but rather it is the Eucharist administered in special …   Wikipedia

  • Viaticum — er et latinsk ord hvis egentlige betydning er rejsekost, proviant . I den romersk katolske kirke betegner viaticum den indviede hostie (alterets sakramente) som præsten giver til en døende. Flere danske ordbøger og leksika påstår at der desuden… …   Danske encyklopædi

  • viaticum — (n.) 1560s, from L. viaticum travelling money; provision for a journey, from via way (see VIA (Cf. via)) …   Etymology dictionary

  • Viaticum — Vi*at i*cum, n. [L., from viaticus, a. See {Viatic}.] 1. (Rom. Antiq.) An allowance for traveling expenses made to those who were sent into the provinces to exercise any office or perform any service. [1913 Webster] 2. Provisions for a journey.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Viatĭcum — (lat.), 1) bei den Römern die abreisenden Freunden mit auf den Weg gegebenen Lebensmittel; 2) das den nach den Provinzen gehenden Statthaltern aus dem Staatsschatz gegebene Reisegeld; 3) das Geld, welches sich Soldaten im Kriege verdienten od.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Viaticum — Viaticum, ein Weg oder Zehrgeld, Zehrpfennig …   Damen Conversations Lexikon

  • Viaticum — Viaticum, lat., Reisegeld, Zehrpfennig; Wegzehrung (das einem Sterbenden gereichte Abendmahl) …   Herders Conversations-Lexikon

  • viaticum — (izg. viátikum) m DEFINICIJA 1. kat. posljednja pričest umirućem 2. zast. popudbina, putnina ETIMOLOGIJA lat.: putni trošak ← viare: putovati …   Hrvatski jezični portal

  • viaticum — ► NOUN (pl. viatica) ▪ the Eucharist as given to a person near or in danger of death. ORIGIN Latin, from via road …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»