Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vespertīnus

  • 1 vespertinus

    vespertinus, a, um du soir, qui a lieu le soir, situé au couchant, occidental.    - vespertinus, adv.: le soir.    - nec vespertinus circumgemit ursus ovile, Hor. Ep. 16, 51: le soir, l'ours ne gronde pas autour de la bergerie.
    * * *
    vespertinus, a, um du soir, qui a lieu le soir, situé au couchant, occidental.    - vespertinus, adv.: le soir.    - nec vespertinus circumgemit ursus ovile, Hor. Ep. 16, 51: le soir, l'ours ne gronde pas autour de la bergerie.
    * * *
        Vespertinus, pen. prod. Adiectiuum: vt Tempus vespertinum. Cic. Le soir, Le vespre.
    \
        Forum vespertinum. Horat. Où les larrons viennent sur le soir.
    \
        Hospes vespertinus. Horat. Qui arrive au soir.
    \
        Literae vespertinae. Cic. Qu'on a receu au soir.
    \
        Regio vespertina. Horat. Region occidentale.
    \
        Vespertinis, matutinisque perungi. Pli. Touts les soirs et touts les matins, Au soir et au matin.

    Dictionarium latinogallicum > vespertinus

  • 2 vespertinus

    vespertīnus, a, um (vesper), zum Abend-, zur Nachtzeit gehörig, abendlich, am Abend, Abend-, I) eig. u. übtr.: a) eig.: cibus, Varro u.a.: epulatio, Eustath. hex.: epulae, Apul.: frigus, Cels.: lucubratio, Colum.: ambulatio, Gell.: quies, Apul.: litterae, bei Abend erhalten, Cic.: senatus consulta, bei Abend gefaßt, Cic.: acies, Augen, die bei Abend schwach sehen, Plin.: vespertinis temporibus, Cic. u. Cels., horis, Plin., allemal zur Abendzeit, in den Abendstunden. – neutr. subst., vespertino sabbatorum incenso, Augustin. epist. 36, 19. – b) (poet.) übtr.: si vespertinus subito te oppresserit hospes, d.i. abends, Hor.: vespertinum pererro forum, d.i. am Abend, Hor. – II) abendlich, gegen Abend liegend, westlich, regio, Hor. sat. 1, 4, 30, od. vespertina caeli regio, Vitr, 4, 5, 1 (vgl. meridiana regio, Liv. 38, 20, 4): populus, Prud. psych. 376.

    lateinisch-deutsches > vespertinus

  • 3 vespertinus

    vespertīnus, a, um (vesper), zum Abend-, zur Nachtzeit gehörig, abendlich, am Abend, Abend-, I) eig. u. übtr.: a) eig.: cibus, Varro u.a.: epulatio, Eustath. hex.: epulae, Apul.: frigus, Cels.: lucubratio, Colum.: ambulatio, Gell.: quies, Apul.: litterae, bei Abend erhalten, Cic.: senatus consulta, bei Abend gefaßt, Cic.: acies, Augen, die bei Abend schwach sehen, Plin.: vespertinis temporibus, Cic. u. Cels., horis, Plin., allemal zur Abendzeit, in den Abendstunden. – neutr. subst., vespertino sabbatorum incenso, Augustin. epist. 36, 19. – b) (poet.) übtr.: si vespertinus subito te oppresserit hospes, d.i. abends, Hor.: vespertinum pererro forum, d.i. am Abend, Hor. – II) abendlich, gegen Abend liegend, westlich, regio, Hor. sat. 1, 4, 30, od. vespertina caeli regio, Vitr, 4, 5, 1 (vgl. meridiana regio, Liv. 38, 20, 4): populus, Prud. psych. 376.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vespertinus

  • 4 vespertīnus

        vespertīnus adj.    [vesper], of evening, of even-tide, evening: tempora (opp. matutina): litterae, received in the evening: senatūs consultā, passed in the evening.—Poet.: Si vespertinus subito te oppresserit hospes, i. e. in the evening, H.—Of the west, western: regio, H.
    * * *
    vespertina, vespertinum ADJ

    Latin-English dictionary > vespertīnus

  • 5 vespertinus

    vespertīnus, a, um, adj. [vesper].
    I.
    Of or belonging to evening or even-tide, evening-:

    tempora (opp. matutina),

    Cic. N. D. 2, 20, 52: litterae, received in the evening (opp. antemeridianae), id. Att. 13, 23, 1: senatusconsulta, made or passed in the evening, id. Phil. 3, 10, 24:

    acies,

    a seeing dimly in the evening, Plin. 8, 50, 76, § 203:

    cantus,

    of the cock, id. 10, 21, 24, § 49:

    lucubratio,

    id. 18, 26, 63, § 233:

    ros,

    evening dew, Pall. Nov. 13, 4 et saep.—Adverb.:

    si vespertinus subito te oppresserit hospes,

    i. e. in the evening, Hor. S. 2, 4, 17; id. Epod. 16, 51; id. S. 1, 6, 113; Prud. Psych. 376.— Absol.:

    vespertino rursus pascunt,

    at even-tide, Varr. R. R. 2, 2, 11:

    matutinis vespertinisque,

    in the morning and evening hours, Plin. 30, 10, 24, § 84. —
    II.
    Of or belonging to the west, western:

    regio,

    Hor. S. 1, 4, 30:

    caeli regio,

    Vitr. 4, 5, 1:

    populus,

    Prud. Psych. 376.

    Lewis & Short latin dictionary > vespertinus

  • 6 vespertinus

    vespertīnus, a, um [ vesper ]
    1) вечерний (tempora, litterae C; cantus, sc. ulularum Ap)
    vespertino (sc. tempore) Vrвечером
    2) западный (regio H, Vtr)

    Латинско-русский словарь > vespertinus

  • 7 vespertinus

    -a/um adj A
    vespéral, soir (du vespertinus)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > vespertinus

  • 8 Erythropus vespertinus

    2. RUS кобчик m
    4. DEU Rotfußfalke m, Abendfalke m
    5. FRA faucon m kobez [à pieds rouges]

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Erythropus vespertinus

  • 9 Falco vespertinus

    2. RUS кобчик m
    4. DEU Rotfußfalke m, Abendfalke m
    5. FRA faucon m kobez [à pieds rouges]

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Falco vespertinus

  • 10 Conoderus vespertinus

    2. RUS
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Conoderus vespertinus

  • 11 Falco vespertinus

    ENG red-footed falcon
    NLD roodpootvalk
    GER Rotfußfalke
    FRA faucon kobez

    Animal Names Latin to English > Falco vespertinus

  • 12 subvespertinus

    sub-vespertīnus, ī m. (sc. ventus)
    западный или юго-западный ветер, т. е. favonius или zephyrus Veg

    Латинско-русский словарь > subvespertinus

  • 13 cibus

    cibus, ī, m. (vgl. κίβος), die Speise für Menschen u. Tiere, die Nahrung, Kost, das Futter, I) eig.: 1) im allg.: levis, leichte, Cels.: levis et facilis (einfache), Plin. ep.: gravis, Cic.: acer, mollis, Cels.: agrestis (Ggstz. mitiora, n. pl.), Iustin.: silvestris, Wildbret, Capit.: vespertinus, Varr.: cibum sumere, zu sich nehmen, Nep.: multis diebus non cibum sumere, Iustin.: cibum capere cum alqo, Ter.: cibum capere, Cic. ep.: cibum capere nolle (v. einem Hunde), Plin.: cibum non accipere (v. Kranken), Cels.: cibos ministrare (auftragen), Tac.: cibum subducere, Cic.: alci (cani, porco) cibum obicere, Sen. u. Plin.: cibi minimi, plurimi, gar kein starker Esser, ein sehr starker Esser, Suet.: non multi cibi hospitem accipies, multi ioci, dem es nicht um vieles Essen zu tun ist, wohl aber um viele Späße, Cic. – 2) insbes.: a) der Nahrungsstoff, animalis, den die Lungen aus der Luft einsaugen, Cic. de nat. deor. 2, 136: esse maioris od. maximi cibi (v. Speisen), Varr. r. r. 1, 23, 2; 2, 11, 3. – im Körper, der von den Speisen sich absondernde Nahrungssaft, Speisesaft, Cic. de nat. deor. 2, 137. – u. v. Nahrungssaft für die Pflanzen, Lucr. 1, 352. Plin. 17, 12. – b) die Lockspeise, der Köder an der Angel, fallax, Ov.: cum tenues hamos abdidit ante cibus, Tibull. – II) übtr., Nahrung, quasi quidam humanitatis cibus, Cic.: causa cibusque mali, Ov.; u. so Ov. met. 6, 480. – / Akk. Plur. cibus, Fulgent. mitol. 2, 10. p. 50, 10 Helm.

    lateinisch-deutsches > cibus

  • 14 interdianus

    interdiānus, a, um (inter u. dies), während od. im Laufe des Tages, sator (Ggstz. nocturnus), Faust. bei Augustin. c. Faust. 18, 3: cibus, Mittagessen (Ggstz. vespertinus), Cael. Aur. de morb. chron. 3, 7, 95.

    lateinisch-deutsches > interdianus

  • 15 matutinus

    mātūtīnus, a, um, in der Frühe geschehend, morgendlich, Früh-, Morgen- (Ggstz. vespertinus, nocturnus), tempora, Cic.: matutino tempore = mane, Auct. b. Hisp.: dies, Colum.: horae, Plin. u. Suet.: nebula, Liv.: pruina, Prop.: ros, Amm.: rores, Ps. Quint. decl.: aura, Vitr.: aër, Sen.: frigus, Hor., Liv. u.a.: sol, Sen.: so auch radii, Ov.: somnus, Mart.: arena, Tierkampf, -jagd am Morgen im Zirkus, Ov.: salutatio, Sen.: vestis, Inscr.: matutinus cliens, der früh kommt, Mart.: Iuppiter, der früh begrüßte, Mart.: pater, den man früh (beim Beginne der Arbeit) anruft (d.i. Janus als Gott der Zeit), Hor.: equi, der Aurora, Ov.: ales, der Hahn, Prop.: matutinos pectens capillos, früh, Ov.: Aeneas se matutinus agebat, war früh auf, Verg. – poet., frons, ernste, Mart. 13, 2, 10. – subst., mātūtīnum, ī, n. (sc. tempus), die Frühzeit, Morgenzeit, der Morgen, hoc eius erat matutinum, Sen. ep. 83, 14: ante matutinum, Plin. 2, 36: non ultra matutinum, Sen. nat. qu. 5, 83: pridie aut eodem matutino, in der Frühe desselben Tages, Quint. 12, 8, 2: Plur., matutinis, in den Morgenstunden (Ggstz. meridie, occidente), Plin. 4, 90; 20, 58 u. 186; 21, 36: omnibus matutinis, jeden Morgen, Plin. 10, 121: matutinis vespertinisque, Plin. 30, 84.

    lateinisch-deutsches > matutinus

  • 16 subvespertinus

    sub-vespertīnus, ī, m. (sc. ventus), der Südwestwind, zephyrus, id est subvespertinus, Veget. mil. 4, 38. p. 155, 11 L.2

    lateinisch-deutsches > subvespertinus

  • 17 vespertino

    vespertīnō, Adv. (vespertinus), am Abend, abends, Varro r.r. 2, 2, 11. Itala Isai. 5, 11 bei Ambr. de Helia 15.

    lateinisch-deutsches > vespertino

  • 18 hospes

    hospĕs, ĭtis, m. [st2]1 [-] hôte (qui reçoit l'hospitalité, ou qui donne l'hospitalité). [st2]2 [-] étranger, voyageur.    - Jovis Hospitis ara, Ov. M. 10, 224: l'autel de Jupiter l'Hospitalier.    - qua re etsi, cum tu haec leges, ego jam annuum munus confecero, tamen obviae mihi velim sint tuae litterae, quae me erudiant de omni re publica, ne hospes plane veniam, Cic. Fam.: c'est pourquoi, bien que, lorsque tu liras ces lignes, j'aie déjà achevé mon année de gouvernement, je voudrais [que ta lettre vienne au-devant de moi] = j'aimerais voir arriver une lettre de toi, qui puisse me renseigner sur toute la situation politique, afin que je ne vienne pas tout à fait comme un étranger.    - nondum commemoro rapinas, non neces sociorum, non caedis hospitum, Cic. Pis.: je ne parle pas encore de ses rapines, du massacre des alliés et de ses hôtes.    - "quem te appellem?" inquit. At ille: "Voluntate hospitem, necessitate hostem", Cic. Phil. 12: "quel nom dois-je te donner?" - "Ton hôte par inclination, répondit-il (= Pompée), ton ennemi par nécessité."    - hospes, adj.: étranger; hospitalier.    - hospes, f. (arch.): hôtesse.
    * * *
    hospĕs, ĭtis, m. [st2]1 [-] hôte (qui reçoit l'hospitalité, ou qui donne l'hospitalité). [st2]2 [-] étranger, voyageur.    - Jovis Hospitis ara, Ov. M. 10, 224: l'autel de Jupiter l'Hospitalier.    - qua re etsi, cum tu haec leges, ego jam annuum munus confecero, tamen obviae mihi velim sint tuae litterae, quae me erudiant de omni re publica, ne hospes plane veniam, Cic. Fam.: c'est pourquoi, bien que, lorsque tu liras ces lignes, j'aie déjà achevé mon année de gouvernement, je voudrais [que ta lettre vienne au-devant de moi] = j'aimerais voir arriver une lettre de toi, qui puisse me renseigner sur toute la situation politique, afin que je ne vienne pas tout à fait comme un étranger.    - nondum commemoro rapinas, non neces sociorum, non caedis hospitum, Cic. Pis.: je ne parle pas encore de ses rapines, du massacre des alliés et de ses hôtes.    - "quem te appellem?" inquit. At ille: "Voluntate hospitem, necessitate hostem", Cic. Phil. 12: "quel nom dois-je te donner?" - "Ton hôte par inclination, répondit-il (= Pompée), ton ennemi par nécessité."    - hospes, adj.: étranger; hospitalier.    - hospes, f. (arch.): hôtesse.
    * * *
        Hospes, hospitis, pen. corr. com. g. Ouid. Un hoste ou hostelier, Celuy qui loge, et celuy qui est logé, Qui heberge, et qui est hebergé.
    \
        Accipere hospitem. Cic. Recevoir et traicter un hoste.
    \
        Vespertinus hospes. Horat. Qui se loge au seoir.
    \
        Hospes. Cic. Un ami demourant en pays estrange, entre lequel et moy y a telle amitié et alliance, que quand il vient en mon pays il loge priveement chez moy sans payer aucune chose, et pareillement quand je vois en son pays je loge chez luy. Et telle alliance et hospitalité estoit gardee et entretenue inviolablement mesmement par les successeurs de pere en fils.
    \
        Hospes. Cic. Plaut. Estrangier.
    \
        Adeone hospes huiusce vrbis? adeone ignarus es disciplinae, consuetudinisque nostrae, vt haec nescias? Cic. A te ouir parler il semble que tu n'es pas de ce pays, Tu n'entens non plus des coustumes de ce pays, comme si tu n'en estois point.
    \
        Nulla in re peregrinus atque hospes. Cic. Qui n'est ignorant de rien, Qui ne trouve rien estrange.

    Dictionarium latinogallicum > hospes

  • 19 vrsus

        Vrsus, vrsi. Plin. Un ours.
    \
        Vespertinus circumgemit vrsus ouile. Horat. Qui cerche sa proye sur le vespre.

    Dictionarium latinogallicum > vrsus

  • 20 cibus

    cibus, ī, m. (vgl. κίβος), die Speise für Menschen u. Tiere, die Nahrung, Kost, das Futter, I) eig.: 1) im allg.: levis, leichte, Cels.: levis et facilis (einfache), Plin. ep.: gravis, Cic.: acer, mollis, Cels.: agrestis (Ggstz. mitiora, n. pl.), Iustin.: silvestris, Wildbret, Capit.: vespertinus, Varr.: cibum sumere, zu sich nehmen, Nep.: multis diebus non cibum sumere, Iustin.: cibum capere cum alqo, Ter.: cibum capere, Cic. ep.: cibum capere nolle (v. einem Hunde), Plin.: cibum non accipere (v. Kranken), Cels.: cibos ministrare (auftragen), Tac.: cibum subducere, Cic.: alci (cani, porco) cibum obicere, Sen. u. Plin.: cibi minimi, plurimi, gar kein starker Esser, ein sehr starker Esser, Suet.: non multi cibi hospitem accipies, multi ioci, dem es nicht um vieles Essen zu tun ist, wohl aber um viele Späße, Cic. – 2) insbes.: a) der Nahrungsstoff, animalis, den die Lungen aus der Luft einsaugen, Cic. de nat. deor. 2, 136: esse maioris od. maximi cibi (v. Speisen), Varr. r. r. 1, 23, 2; 2, 11, 3. – im Körper, der von den Speisen sich absondernde Nahrungssaft, Speisesaft, Cic. de nat. deor. 2, 137. – u. v. Nahrungssaft für die Pflanzen, Lucr. 1, 352. Plin. 17, 12. – b) die Lockspeise, der Köder an der Angel, fallax, Ov.: cum tenues hamos abdidit ante cibus, Tibull. – II) übtr., Nahrung, quasi quidam humanitatis cibus, Cic.: causa cibusque mali, Ov.; u. so
    ————
    Ov. met. 6, 480. – Akk. Plur. cibus, Fulgent. mitol. 2, 10. p. 50, 10 Helm.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cibus

См. также в других словарях:

  • Vespertīnus — Vespertīnus, 1) bei den alten Astronomen jeder Planet, welcher sich nach Sonnenuntergang am Abendhorizonte zeigt; bes. 2) so v. w. Abendstern (Venus) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Coccothraustes vespertinus — Grosbec errant Grosbec errant …   Wikipédia en Français

  • Falco vespertinus — Faucon kobez Faucon kobez …   Wikipédia en Français

  • Falco vespertinus — Saltar a navegación, búsqueda ? Cernícalo patirrojo Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Falco vespertinus — Rotfußfalke Rotfußfalke, immatures Männchen Systematik Ordnung: Greifvögel (Falconiformes) …   Deutsch Wikipedia

  • Coccothraustes vespertinus — Abendkernbeißer Abendkernbeißer (Coccothraustes vespertinus) Systematik Ordnung: Sperlingsvögel (Passeriformes) …   Deutsch Wikipedia

  • Akysis vespertinus —   Akysis vespertinus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Bamazomus vespertinus — Bamazomus vespertinus …   Wikipédia en Français

  • Phyllobius vespertinus — Научная классификация промежуточные ранги Царство:  …   Википедия

  • Erythropus vespertinus — raudonkojis sakalas statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Erythropus vespertinus; Falco vespertinus angl. red footed falcon vok. Rotfußfalke, m rus. кобчик, m pranc. faucon kobez, m ryšiai: platesnis terminas – tikrieji sakalai …   Paukščių pavadinimų žodynas

  • Falco vespertinus — raudonkojis sakalas statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Erythropus vespertinus; Falco vespertinus angl. red footed falcon vok. Rotfußfalke, m rus. кобчик, m pranc. faucon kobez, m ryšiai: platesnis terminas – tikrieji sakalai …   Paukščių pavadinimų žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»