Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

veri

  • 1 (vērī-similis, vērī-similiter, vērī-similitūdō）

       (vērī-similis, vērī-similiter, vērī-similitūdō）    better as two words, veri simili-.

    Latin-English dictionary > (vērī-similis, vērī-similiter, vērī-similitūdō）

  • 2 veri similis

    vērĭsĭmĭlis, vērĭsĭmĭlĭter, and vērĭsĭmĭlĭtūdo, more correctly written separately, vērī sĭmĭlis, etc., v. under verus and similis, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > veri similis

  • 3 Ne quid falsi audeat, ne quid veri non audeat historia

    Да убоится история какой бы то ни было лжи, да не убоится она какой бы то ни было правды.
    Цицерон, "Об ораторе", II, 15, 62: Quis nescit primam esse historiae legem, ne quid falsi dicere audeat? Deinde ne quid veri non audeat? "Кто не знает, что первый закон истории - бояться какой бы то ни было лжи? А затем - не бояться какой бы то ни было правды?"
    Во II веке историк Полибий произносит замечательные слова, которым и следует на деле: "истина - око истории" (1, 14).
    В I веке до Р. Хр. Цицерон хорошо формулирует главные требования к истории в следующих словах: "ne quid falsi audeat, ne quid veri non audeat historia", - словах, которые и поныне красуются как девиз на заглавном листе самого серьезного из исторических журналов, французской Revue historique. В I-II веке по Р. Хр. Тацит высказывает приблизительно то же требование в своем знаменитом sine ira et studio. (Ф. Ф. Зелинский, Древний мир и мы.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ne quid falsi audeat, ne quid veri non audeat historia

  • 4 Sí quid habént igitúr vatúm praeságia véri...

    И если есть сколько-нибудь правды в предвещаниях поэтов...
    Овидий, "Метаморфозы", XV, 871-79:
    Jámqu(e) opus éxegí, quod néc Jovis íra nequ(e) ígnis
    Néc poterít ferrúm nec edáx abolére vetústas.
    Cúm volet, ílla diés, quae níl nisi córporis hújus
    Jús habet, íncerti spatitiúm mihi fíniat áevi:
    Ástra ferár, noménqu(e) erit índelébile nóstrum.
    Quáque patét domitís Romána poténtia térris,
    Ore legar populí, perqu(e) ómnia sáecula fáma,
    Sí quid habént verí vatúm praeságia, vívam.
    Вот завершился мой труд, и его ни Юпитера злоба
    Не уничтожит, ни меч, ни огонь, ни алчная старость.
    Пусть же тот день прилетит, что над плотью одной возымеет
    Власть, для меня завершить неверной течение жизни.
    Лучшею частью своей вековечен, к светилам высоким
    Я вознесусь, и мое нерушимо останется имя.
    Всюду меня на земле, где б власть ни раскинулась Рима,
    Будут народы читать, и на вечные веки, во славе -
    Ежели только певцов предчувствиям верить - пребуду.
    (Перевод С. Шервинского)
    - Этими стихами, прославляющими бессмертие поэта и перекликающимися с 30 одой III книги Горация (см. Éxegí monuméntum), Овидий заканчивает свои "Метаморфозы".
    Овидий писал: "Si quid habent igitur vatum praesagia veri..." ("Итак, если есть сколько-нибудь правды в предсказаниях вещего поэта..."). В предсказаниях Брюсова о великом будущем армянского народа, сделанных пятьдесят лет назад, было не "сколько-нибудь" правды, а была вся большая истинная правда. (П. Н. Берков, Проблемы национальной культуры в понимании В. Я. Брюсова.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sí quid habént igitúr vatúm praeságia véri...

  • 5 Suggestio veri, suggestio falsi

    • An intimation of truth, an intimation of falcity

    Latin Quotes (Latin to English) > Suggestio veri, suggestio falsi

  • 6 vericola

    vēri-cola, ae adj. [ verus + colo II \]

    Латинско-русский словарь > vericola

  • 7 verisimilis

    vērī-similis, e [ verus + similis ] (тж. раздельно)
    правдоподобный, вероятный C, Cs

    Латинско-русский словарь > verisimilis

  • 8 verisimiliter

    vērī-similiter [ verisimilis ] (тж. раздельно)
    правдоподобно, вероятно Ap Tert

    Латинско-русский словарь > verisimiliter

  • 9 verisimilitudo

    vērī-similitūdo, inis f. [ verus + similitudo ] (тж. раздельно)
    правдоподобие, вероятность C

    Латинско-русский словарь > verisimilitudo

  • 10 verus

    vērus, a, um, adj. [etym. dub.; cf. Zend var, believe; Sanscr. var, choose, wish], true, real, actual, genuine, etc. (opp. falsus, fictus).
    I.
    Lit.:

    secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibitā diligentiā, quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris,

    Cic. Lael. 25, 95:

    perspicere, quid in quāque re verum sincerumque sit,

    id. Off. 2, 5, 18:

    vera an falsa,

    Ter. And. 5, 4, 19:

    res vera (opp. ficta),

    Cic. Lael. 7, 24:

    verus ac germanus Metellus,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 147; cf.:

    ipsus verus Harpax,

    Plaut. Ps. 4, 7, 111:

    vera mea uxor,

    id. As. 1, 1, 46 (dub.;

    al. verum): color,

    Ter. Eun. 2, 3, 27:

    vultus,

    id. And. 5, 1, 20:

    via,

    Plaut. Cas. 2, 6, 17:

    vera et perfecta amicitia,

    Cic. Lael. 6, 22:

    vera, gravis, solida gloria,

    id. Phil. 5, 18, 50:

    decus,

    id. Rep. 6, 23, 25:

    causa verissima,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    virtus,

    Hor. C. 3, 5, 29:

    dolores,

    id. Ep. 1, 17, 57:

    amicus,

    id. A. P. 425:

    nati,

    legitimate, Prop. 2, 9, 17:

    verius ergo quid sit,

    Mart. 8, 76, 7:

    ut verum esset, suā voluntate sapientem descendere, etc.,

    Cic. Rep. 1, 6, 11:

    id si ita est, ut, etc.... sin autem illa veriora, ut, etc.,

    id. Lael. 4, 14.—
    B.
    Subst.: vērum, i, n., what is true or real, the truth, the reality, the fact:

    interesse oportet, ut inter rectum et pravum, sic inter verum et falsum,

    Cic. Ac. 2, 11, 33:

    notionem veri et falsi nullam habere,

    id. ib.:

    verum dicere,

    Plaut. Am. 1, 1, 89; Ter. And. 2, 6, 6:

    si simile veri quid invenerim,

    Cic. Ac. 2, 20, 66; id. Rep. 3, 5, 8:

    si verum scire vis,

    id. Att. 12, 41, 3:

    si verum quaerimus,

    id. Tusc. 2, 23, 55:

    verum quidem si audire volumus,

    id. Brut. 73, 256:

    verum non libenter audire,

    Mart. 8, 76, 8:

    minor est tua gloria vero,

    Ov. H. 15 (16), 143:

    ut quid hujus veri sit, sciam,

    Plaut. Aul. 4, 10, 72; cf.:

    non pervident quid sit in vero,

    actually, really, Lact. 1, 17, 1.—So the freq. construction of the gen. veri with similis, similiter, and similitudo (by many also joined together [p. 1979] in one word, verisimilis, etc.):

    narrationem jubent veri similem esse,

    Cic. de Or. 2, 19, 80:

    id quod veri simile occurrit,

    id. Tusc. 2, 2, 5:

    veri simillimum mihi videtur, quodam tempore, etc.,

    id. Inv. 1, 3, 4:

    veri similiora,

    id. N. D. 1, 24, 66:

    res similis veri,

    Liv. 26, 38, 9:

    simillimum veri,

    Cic. Tusc. 5, 4, 11:

    quod est magis verisimile,

    Caes. B. G. 3, 13:

    veri similiter fingere,

    App. Mag. p. 293:

    veri similius,

    id. ib. and p. 312; Tert. Apol. 16:

    veri similitudinem sequi,

    Cic. Ac. 2, 33, 107; Sen. Ben. 4, 33, 2; genuine, Plin. 34, 7, 17, § 66; cf.

    , in a reversed order: similitudo veri,

    Cic. Part. Or. 11, 40; id. Univ. 3:

    res facit controversiam aut de vero aut de recto aut de nomine,

    respecting fact, id. Or. 34, 121:

    nec procul a vero est, quod,

    from the truth, Ov. Tr. 5, 6, 27:

    ex vero positum permansit Equiria nomen,

    id. F. 2, 859:

    in vero esse,

    to be true, Lact. 1, 11, 31; 1, 17, 1:

    teneras aures mordaci radere vero,

    Pers. 1, 107.— Plur.:

    recta et vera loquere,

    Plaut. Capt. 5, 2, 7:

    vera dico,

    id. Am. 1, 1, 239; 2, 1, 12; 2, 2, 55 al.:

    artem se tradere vera ac falsa dijudicandi,

    Cic. de Or. 2, 38, 157:

    qui species alias veris... caput (= alias ab iis quae verae sunt, Orell.),

    Hor. S. 2, 3, 208:

    adjecta veris credibilis rerum imago,

    Quint. 4, 2, 123:

    vis dicam tibi veriora veris?

    Mart. 6, 30, 6.
    II.
    Transf.
    A.
    Like rectus, consonant with reason or good morals, i. e. right, proper, fitting, suitable, reasonable, just (class.):

    ah, Idnest verum?

    Ter. And. 4, 1, 5:

    cum aliquid verum ac rectum esse dicitur,

    Cic. Leg. 3, 15, 34:

    quod est rectum, verum quoque est,

    id. ib. 2, 5, 11:

    omnia recta, vera,

    id. Tusc. 3, 27, 64:

    lex vera atque princeps,

    id. Leg. 2, 4, 10:

    quibus peritia et verum ingenium est,

    Sall. H. 1, 111 Dietsch:

    ea, si vera existimare voles, maxume hortabuntur,

    id. ib. 4, 61, 3 ib.:

    nil Grosphus nisi verum orabit et aequum,

    Hor. Ep. 1, 12, 23.—
    2.
    Esp., verum est, with subject-clause (so most freq. = aequum est, etc.):

    neque verum esso, qui suos fines tueri non potuerint, alienos occupare,

    Caes. B. G. 4, 8:

    (Cato) negat verum esse, allici benevolentiam cibo,

    Cic. Mur. 35, 74:

    verum est, (agrum) habere eos, quorum sanguine ac sudore partus sit,

    Liv. 2, 48, 2; 3, 40, 11; 24, 48, 11;

    28, 13, 7: metiri se quemque suo modulo ac pede, verum est,

    Hor. Ep. 1, 7, 98; id. S. 2, 3, 212:

    verius esse, Ti. Sempronio imperium habenti tradi exercitum quam legato,

    Liv. 35, 8, 6:

    me verius unum Pro vobis foedus luere,

    Verg. A. 12, 694: si verum est, with acc. and inf., if the view is correct, Cic. N. D. 3, 31, 77; Liv. 30, 26, 7.— Rarely with ut:

    praeclarum illud est, et, si quaeris, rectum quoque et verum, ut, etc.,

    right and just, Cic. Tusc. 3, 29, 73:

    si verum est, quod nemo dubitat, ut populus Romanus superarit, etc.,

    Nep. Hann. 1, 1.—
    3.
    Subst.: vērum, i, n., honor, duty:

    in senatu parsilla, quae vero pretium aut gratiam anteferebat,

    Sall. J. 16, 1.—
    B.
    Speaking or containing the truth, true, veracious, = veridicus (rare):

    sum verus?

    Ter. And. 2, 5, 12:

    vates,

    Ov. H. 16, 123:

    Apollinis os,

    id. M. 10, 209:

    judicium viri eruditissimi ac super ista verissimi,

    Plin. Ep. 9, 25, 2; 2, 9, 4; cf.:

    quo viro nihil firmius, nihil verius,

    id. ib. 4, 22, 3:

    verissimus et sapientissimus judex,

    most conscientious, Cic. Rosc. Am. 30, 84.— Advv.
    A. 1.
    Lit., truly, just so, certainly, doubtless, even so, yes, as a confirmatory reply (ante-class. and rare, while vero is classical; v. vero init.): So. Facies? Ch. Verum, Ter. Heaut. 5, 3, 11; Plaut. As. 4, 2, 45. Ct. Men' quaerit? Sy. Verum, Ter. Ad. 4, 2, 4; id. Eun. 2, 3, 56; 5, 6, 18.—
    2.
    Transf.
    a.
    In gen., as a strongly corroborative adversative particle, but in truth, but not with standing, but yet; and after negative clauses, but even, but:

    merito maledicas mihi, si id ita factum est: Verum haud mentior, resque uti facta, dico,

    Plaut. Am. 2, 1, 23; 1, 2, 22; Ter. And. prol. 4; id. Eun. 1, 2, 103; id. Heaut. 3, 3, 37:

    in optimorum consiliis posita est civitatium salus: praesertim cum, etc.... Verum hunc optimum statum pravis hominum opinionibus eversum esse dicunt,

    Cic. Rep. 1, 34, 51:

    quod ejus (Hermagorae) peccatum reprehendendum videtur, verum brevi,

    id. Inv. 1, 9, 12:

    quae non dicunt, verum intellegi volunt,

    Quint. 8, 5, 12:

    sed nos non, quid nobis utile, verum quid oratori necessarium sit, quaerimus,

    Cic. de Or. 1, 60, 254: ea sunt omnia non a naturā, verum a magistro, id. Mur. 29, 61; Verg. E. 3, 35.—
    (β).
    In the construction non modo (solum, tantum)... verum etiam (quoque), not only... but also:

    non modo agendo, verum etiam cogitando,

    Cic. Cael. 19, 45; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:

    non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā,

    id. Lael. 2, 6:

    non ingrato tantum, verum etiam invido et crudeli animo,

    Just. 21, 6, 7:

    servavit ab omni Non solum facto, verum opprobrio quoque turpi,

    Hor. S. 1, 6, 84: non modo... verum ne... quidem, not only not... but not even, Cic. Rep. 3, 30, 42.—
    b.
    In partic.
    (α).
    In a transition, but, yet, still (freq. and class.):

    non edepol nunc, ubi terrarum sim scio, si quis roget... Ilicet, mandata eri perierunt una et Sosia, Verum certum'st confidenter hominem contra adloqui,

    Plaut. Am. 1, 1, 183:

    deinde hoc vobis confirmo, etc.... verum quod ego laboribus, etc.... me persecuturum esse polliceor, etc.,

    Cic. Verr. 1, 17, 51: verum schemata lexeôs duorum sunt generum, Quint. 9, 3, 2:

    verum etiamsi quis summa desperet,

    id. 12, 11, 26:

    verum veniat sane,

    Cic. Verr. 2, 2, 31, § 76 et saep.—Strengthened by enim, vero, and (in class. prose) enimvero, but truly, but indeed:

    verum enim, quando bene promeruit, fiat,

    Ter. Ad. 2, 1, 47: verum vero inter offam atque herbam, ibi vero longum intervallum est, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:

    verum hercle vero,

    Plaut. Curc. 3, 5:

    si ullo in loco ejus provinciae frumentum tanti fuit, quanti, etc. Verum enim vero cum, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194; so,

    verum enim vero,

    id. de Or. 3, 14, 54 N. cr.; Sall. C. 20, 10; Liv. 4, 4, 8.—
    (β).
    In breaking off the current of discourse (cf. sed), but however, but:

    exspectabantur Calendae Januariae, fortasse non recte. Verum praeterita omittamus,

    Cic. Phil. 5, 12, 31: verum quidem haec hactenus;

    cetera quotiescumque voletis,

    id. Tusc. 3, 34, 84:

    sed hoc nihil ad me... Verum hoc (ut dixi) nihil ad me. Illud ad me, etc.,

    id. de Or. 2, 32, 139.—
    B.
    vērō, in truth, in fact, certainly, truly, to be sure, surely, assuredly:

    eho, mavis vituperari falso, quam vero extolli?

    Plaut. Most. 1, 3, 21:

    iste eum sese ait, qui non est, esse: et qui vero est negat,

    id. Capt. 3, 4, 35: Tox. Amplectere sis. Lemn. Ego vero, id. Pers. 5, 1, 12; cf. Curt. 6, 3, 5: As. Ego non novi adulescentem vostrum. St. Veron'? As. Serio, Plaut. Truc. 2, 2, 47:

    veron' serio?

    id. Merc. 4, 1, 19:

    itane vero obturbat?

    Ter. And. 5, 4, 23: Ch. Vah, gloriare evenisse ex sententiā? Sy. Non hercle vero, verum dico, id. Heaut. 4, 5, 18:

    quod de domo scribis... ego vero tum denique mihi videbor restitutus, si, etc.,

    Cic. Fam. 14, 2, 3; cf.

    even at the beginning of a letter: ego vero cupio te ad me venire,

    I do really wish, id. ib. 14, 16, 10; so,

    ego vero vellem,

    id. ib. 4, 6, 1:

    cum effusis gaudio lacrimis cupere vero diceret, etc.,

    Liv. 27, 19, 12; Plin. Ep. 9, 20, 1.—

    Esp., in apodosis, tum vero: postea quam ad causam dicendam ventum est, tum vero sine metu omnes erant, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 29, § 70; Sall. J. 94, 3; Stat. Th. 1, 412; cf.

    tum, III. B. 1.—Ironically: sane quia vero hae mihi patent semper fores,

    Ter. Eun. 1, 2, 9:

    multum vero haec eis jura profuerunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 47, § 124:

    turpem vero actionem, etc.,

    id. Phil. 13, 11, 25:

    egregiam vero laudem refertis,

    Verg. A. 4, 93.—With immo:

    immo vero indignum facinus faxo ex me audies,

    Ter. And. 5, 2, 13. —
    b.
    In corroborative replies, yes, certainly, by all means, assuredly, etc. (class.; while verum in this sense is only ante-class.): De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, Ter. Ad. 3, 4, 23; id. Eun. 3, 1, 12: M. Fuisti saepe, credo, in scholis philosophorum. A. Vero, ac libenter quidem, Cic. Tusc. 2, 11, 26:

    sed tu orationes nobis veteres explicabis? Vero, inquam, Brute,

    id. Brut. 87, 300:

    tu vero, inquam, Tite,

    id. ib. 85, 292:

    nos vero, inquit ille,

    id. Fin. 4, 28, 80: M. Cadere, opinor, in sapientem aegritudinem tibi dixisti videri. A. Et vero ita existimo, id. Tusc. 3, 6, 12.—With immo, nay rather: De. Quin tu mi argentum cedo. Ph. Immo vero uxorem tu cedo, Ter. Phorm. 5, 8, 43:

    sed da mihi nunc, satisne probas? Immo vero et haec, etc.,

    Cic. Ac. 1, 3, 10:

    immo vero, inquit, ii vivunt, qui, etc.,

    id. Rep. 6, 14, 14: S. Quid domi? pluresne praesunt negotiis tuis? L. Immo vero unus, inquit, id. ib. 1, 39, 61.—And, to strengthen negative answers, joined with minime: S. Quid? totam domum num quis alter, praeter te, regit? L. Minime vero, Cic. Rep. 1, 39, 61; 3, 32, 44; id. Ac. 1, 1, 2; id. Off. 3, 6, 29 al.—
    c.
    In urgent or encouraging expostulation, but, though, however, etc.: Ni. Cape hoc tibi aurum, Chrysale, i, fer filio. Ch. Non equidem accipiam. Ni. Cape vero:

    odiose facis,

    take it though, Plaut. Bacch. 4, 9, 139:

    respice vero,

    id. Ep. 1, 1, 3:

    ostende vero,

    id. ib. 5, 2, 58:

    minue vero iram,

    Ter. Phorm. 2, 3, 88.—
    d.
    To indicate a climax, even, indeed:

    neque solum in tantis rebus, sed etiam in mediocribus vel studiis vel officiis, vel vero etiam negotiis contemnendum,

    Cic. Rep. 1, 3, 4:

    quod cum tam multi homines audissent, statim ad me defertur: immo vero, ut quisque me viderat, narrabat,

    id. Verr. 1, 7, 19:

    nec vero jam meo nomine abstinent,

    id. Rep. 1, 3, 6:

    neque vero id satis habuit,

    Nep. Epam. 4, 5.—
    2.
    Transf., as a strongly corroborative adversative particle, but in fact, but indeed, however (always placed after a word):

    ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo: de re publicā vero non minus vehemens orator, quam bellator fuit,

    Cic. Brut. 77, 269:

    non vero tam isti (sc. mortui sunt) quam tu ipse, nugator,

    id. Sen. 9, 27:

    dixisti non auxilium mihi, sed me auxilio defuisse. Ego vero fateor hercule, quod viderim mihi auxilium non deesse, idcirco me illi auxilio pepercisse,

    id. Planc. 35, 86; id. Rep. 1, 7, 12:

    ubi per exploratores Caesar certior factus est, tres jam copiarum partes Helvetios id flumen transduxisse, quartam vero partem citra flumen Ararim reliquam esse,

    Caes. B. G. 1, 12.—In transitions:

    age vero ceteris in rebus quali sit temperantiā, considerate,

    Cic. Imp. Pomp. 14, 40:

    nec vero tibi de versibus respondebo,

    id. Phil. 2, 8, 20.—
    C.
    vērē, according to truth, truly, really, in fact; properly, rightly, aright:

    hoc quom fit, ibi non vere vivitur,

    Ter. Heaut. 1, 1, 102 Fleck.:

    honestum, quod proprie vereque dicitur, id in sapientibus est solis,

    Cic. Off. 3, 3, 13:

    quis putare vere potest, etc.,

    id. Rep. 1, 17, 28:

    vere ducere,

    id. ib. 1, 38, 60:

    verene hoc memoriae proditum est? etc.,

    id. ib. 2, 15, 28:

    immo, si vere volumus dicere, jam incohavit bellum,

    Liv. 41, 23, 13:

    omnia vere vates locuta est,

    Verg. A. 6, 188:

    vere an dolo,

    Spart. Sev. 5.— Comp.:

    libentius quam verius,

    Cic. Mil. 29, 78:

    Ligures latrones verius quam justi hostes,

    Liv. 40, 27, 10.— Sup.:

    verissime loquor,

    Cic. Att. 5, 21, 7:

    verissime dicere,

    id. Rep. 2, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > verus

  • 11 similis

    similis, e (altind. samá-s, gotisch sama, ahd. samo, derselbe, griech. ὁμοιος, ähnlich, zu indogerm. sem, eins; vgl. semel), ähnlich, a) m. Genet. (auf Personen bezogen bei Cicero, mit wenigen, teilweise kritisch unsicheren Ausnahmen, immer m. Genet., s. Madvig Cic. de fin. 5 12 sq. u. Baiter not. crit. zu Cic. de fin. 5, 12. p. 179, 39; dagegen tritt der Behauptung Ritschls u.a., similis stehe bei den Komikern nur mit Genet., Joh. Ott in der Österr. Gymn.-Zeitung 1871. S. 149 entschieden entgegen), hominis, patris, Cic.: non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui, Cic.: tui s. est probe, Ter.: monstri, Ter.: simile veri, Cic.: similia veri, Liv.: quod est magis veri simile, Caes.: cuius rei veri similis causa afferebatur quod etc., Hirt. b. G.: non est veri simile, ut... occīderit, Cic.: mihi minus simile veri visum est m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: non veri simile est (man macht sich keine Vorstellung), quam sit in utroque genere et creber et distinctus Cato, Cic. – Compar., veri similius, Liv. u. Plin.: similiores Atticorum, Cic. – Superl., corpore simillimus sui, Nep.: simillima societas hereditatis, Cic.: simillimum veri, Cic., u. veri simillimum, Cic.: multa veri simillima proponere, Auct. b. Hisp. – b) m. Dat.: nihil hoc similist (= simili est) similius, Plaut.: si similes Icilio tribunos haberet, Liv.: quid illi simile bello fuit, Caes.: quid simile habet epistula aut iudicio aut contioni, Cic.: ea quamquam similia veris erant, Liv.: versus semper s. sibi est, Quint.: umor quidam, qui est lacti similis, Lact.: quaedam sordes vel plumbo vel capillamentis vel etiam sali similes, Lact. – Compar., hominem homini similiorem numquam vidi alterum.: Plaut.: similius id vero fecit, Liv. – Superl., sibi simillimus, Vell. simillimus deo, Cic.: media simillima veris sunt, Liv. – c) m. Genet. u. Dat. nebeneinander: s. illi... s. deorum, Cic.: s. lacti... s. mei, Plaut. – d) zweifelhaft, ob Genet. od. Dat.: s. aquae, Plaut.: s. fugae, Caes.: s. caprae, Solin. – e) m. cum u. Abl.: sit similis cultus cum aequalibus, Sen. de ira 2, 21, 11 (aber Iustin. inst. 4, 18, 1 liest Krüger bloß nec omnino quidquam simile habent ceteris iudiciis). – f) m. inter u. Akk.: homines inter se cum formā tum moribus similes, Cic.: m. inter se u. m. Dat. nebeneinander: nihil est uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmet ipsos, Cic. – g) m. in u. Akk. = hingehalten gegen usw., hinsichtlich, in speciem Iunonis, Apul. met. 10, 30 (wie dissimilis in dominum, Tac. ann. 2, 39). – h) mit atque (ac), ut si, tamquam si, Cic. u.a. – i) absol.: s. Aristoteles, Ebenbild des A., Iuven.: improbitas, Cic.: animus, Cic.: culpa, Caes.: omnia, Liv.: pares magis quam similes, Quint. – Compar., similior mulier, Plaut. – Superl., simillimos esse, Plaut. – subst., simile, is, n., ein ähnliches Beispiel, ein Gleichnis, ein Analogon, ecce aliud simile dissimile, Cic.: utuntur simili, Cic.: ut in eodem simili verser, Cic.: Plur. similia, et similia od. similiaque, und dergleichen mehr, latitatio, metus, similia, Quint.: ›ignavi‹ et ›erepublica‹ et similia, Quint.: de philosophia, de re publica similibusque, Quint. – / Archaist. Nbf. simil, Naev. com. 60. Nov. com. 62. Vgl. Ribbeck Coroll. ad Comic. Rom. fragm. p. XVI. Ritschl op. 2. p. 331 u. 617.

    lateinisch-deutsches > similis

  • 12 similis

    similis, e (altind. samá-s, gotisch sama, ahd. samo, derselbe, griech. ὁμοιος, ähnlich, zu indogerm. sem, eins; vgl. semel), ähnlich, a) m. Genet. (auf Personen bezogen bei Cicero, mit wenigen, teilweise kritisch unsicheren Ausnahmen, immer m. Genet., s. Madvig Cic. de fin. 5 12 sq. u. Baiter not. crit. zu Cic. de fin. 5, 12. p. 179, 39; dagegen tritt der Behauptung Ritschls u.a., similis stehe bei den Komikern nur mit Genet., Joh. Ott in der Österr. Gymn.- Zeitung 1871. S. 149 entschieden entgegen), hominis, patris, Cic.: non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui, Cic.: tui s. est probe, Ter.: monstri, Ter.: simile veri, Cic.: similia veri, Liv.: quod est magis veri simile, Caes.: cuius rei veri similis causa afferebatur quod etc., Hirt. b. G.: non est veri simile, ut... occīderit, Cic.: mihi minus simile veri visum est m. folg. Acc. u. Infin., Liv.: non veri simile est (man macht sich keine Vorstellung), quam sit in utroque genere et creber et distinctus Cato, Cic. – Compar., veri similius, Liv. u. Plin.: similiores Atticorum, Cic. – Superl., corpore simillimus sui, Nep.: simillima societas hereditatis, Cic.: simillimum veri, Cic., u. veri simillimum, Cic.: multa veri simillima proponere, Auct. b. Hisp. – b) m. Dat.: nihil hoc similist (= simili est) similius, Plaut.: si similes Icilio tribunos haberet, Liv.: quid illi simile bello fuit, Caes.: quid
    ————
    simile habet epistula aut iudicio aut contioni, Cic.: ea quamquam similia veris erant, Liv.: versus semper s. sibi est, Quint.: umor quidam, qui est lacti similis, Lact.: quaedam sordes vel plumbo vel capillamentis vel etiam sali similes, Lact. – Compar., hominem homini similiorem numquam vidi alterum.: Plaut.: similius id vero fecit, Liv. – Superl., sibi simillimus, Vell. simillimus deo, Cic.: media simillima veris sunt, Liv. – c) m. Genet. u. Dat. nebeneinander: s. illi... s. deorum, Cic.: s. lacti... s. mei, Plaut. – d) zweifelhaft, ob Genet. od. Dat.: s. aquae, Plaut.: s. fugae, Caes.: s. caprae, Solin. – e) m. cum u. Abl.: sit similis cultus cum aequalibus, Sen. de ira 2, 21, 11 (aber Iustin. inst. 4, 18, 1 liest Krüger bloß nec omnino quidquam simile habent ceteris iudiciis). – f) m. inter u. Akk.: homines inter se cum formā tum moribus similes, Cic.: m. inter se u. m. Dat. nebeneinander: nihil est uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmet ipsos, Cic. – g) m. in u. Akk. = hingehalten gegen usw., hinsichtlich, in speciem Iunonis, Apul. met. 10, 30 (wie dissimilis in dominum, Tac. ann. 2, 39). – h) mit atque (ac), ut si, tamquam si, Cic. u.a. – i) absol.: s. Aristoteles, Ebenbild des A., Iuven.: improbitas, Cic.: animus, Cic.: culpa, Caes.: omnia, Liv.: pares magis quam similes, Quint. – Compar., similior mulier, Plaut. – Superl., simillimos esse, Plaut. – subst., simile, is, n., ein ähnliches Beispiel, ein Gleichnis,
    ————
    ein Analogon, ecce aliud simile dissimile, Cic.: utuntur simili, Cic.: ut in eodem simili verser, Cic.: Plur. similia, et similia od. similiaque, und dergleichen mehr, latitatio, metus, similia, Quint.: ›ignavi‹ et ›erepublica‹ et similia, Quint.: de philosophia, de re publica similibusque, Quint. – ⇒ Archaist. Nbf. simil, Naev. com. 60. Nov. com. 62. Vgl. Ribbeck Coroll. ad Comic. Rom. fragm. p. XVI. Ritschl op. 2. p. 331 u. 617.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > similis

  • 13 verus

    [st1]1 [-] vērus, a, um: a - vrai, véritable, réel.    - non quaero quae sit philosophia verissima, Cic. de Or. 3, 64: je ne recherche pas quel est le système philosophique le plus vrai.    - verus et germanus Metellus, Cic. Verr. 4, 147: un vrai, un pur Métellus.    - ut verum videretur in hoc illud... Cic. Br. 142: en sorte qu'on voyait se vérifier chez lui ce mot....    - veri Attici, Cic. Br. 286: des Attiques vrais, authentiques, d'origine.    - si verum est + prop. inf. Cic. Nat. 3, 77: s'il est vrai que.    - sin illa veriora, ut... Cic. Lael. 14: mais si cette autre opinion est plus vraie qui consiste à croire que...    - collegae ejus Pauli una... contio fuit, verior quam gratior populo, Liv. 22: son collègue Paul-Emile ne tint qu'une seule harangue, plus vraie qu'agréable au peuple. b - juste, raisonnable, fondé, légitime.    - verum est ut, Cic. Tusc. 3, 73: il est juste que.    - causa verissima, Cic. Ac. 2, 10: la cause la mieux fondée, la meilleure.    - crimen verissimum, Cic. Verr. 5, 158: accusation tout à fait fondée.    - verum est + inf.: il est juste de, il est bon de. c - régulier, correct (en parl. du langage). d - véridique, qui dit la vérité, sincère, franc.    - mei testes veri sunt, Cic. Verr. 5, 165: mes témoins sont véridiques.    - sum verus? Ter. And. 2, 5, 12: suis-je franc?    - verus Apollinis os, Ov.: la bouche infaillible d'Apollon. [st1]2 [-] Vērus, i, m.: Mart. Vérus (nom d'homme).
    * * *
    [st1]1 [-] vērus, a, um: a - vrai, véritable, réel.    - non quaero quae sit philosophia verissima, Cic. de Or. 3, 64: je ne recherche pas quel est le système philosophique le plus vrai.    - verus et germanus Metellus, Cic. Verr. 4, 147: un vrai, un pur Métellus.    - ut verum videretur in hoc illud... Cic. Br. 142: en sorte qu'on voyait se vérifier chez lui ce mot....    - veri Attici, Cic. Br. 286: des Attiques vrais, authentiques, d'origine.    - si verum est + prop. inf. Cic. Nat. 3, 77: s'il est vrai que.    - sin illa veriora, ut... Cic. Lael. 14: mais si cette autre opinion est plus vraie qui consiste à croire que...    - collegae ejus Pauli una... contio fuit, verior quam gratior populo, Liv. 22: son collègue Paul-Emile ne tint qu'une seule harangue, plus vraie qu'agréable au peuple. b - juste, raisonnable, fondé, légitime.    - verum est ut, Cic. Tusc. 3, 73: il est juste que.    - causa verissima, Cic. Ac. 2, 10: la cause la mieux fondée, la meilleure.    - crimen verissimum, Cic. Verr. 5, 158: accusation tout à fait fondée.    - verum est + inf.: il est juste de, il est bon de. c - régulier, correct (en parl. du langage). d - véridique, qui dit la vérité, sincère, franc.    - mei testes veri sunt, Cic. Verr. 5, 165: mes témoins sont véridiques.    - sum verus? Ter. And. 2, 5, 12: suis-je franc?    - verus Apollinis os, Ov.: la bouche infaillible d'Apollon. [st1]2 [-] Vērus, i, m.: Mart. Vérus (nom d'homme).
    * * *
        Verus, Adiectiuum. Terent. Vray.
    \
        Procul a vero. Ouid. Loing de verité.
    \
        Maiora vero. Tacit. Qui excedent verité.
    \
        Propius vero. Tacit. Plus approchant de verité.
    \
        Simile vero videbatur. Cic. Vraysemblable.
    \
        Insolens veri. Seneca. Qui n'est pas accoustumé d'ouir ou dire verité.
    \
        Patiens veri. Curtius. Qui endure qu'on luy die verité.
    \
        Similitudo veri. Cic. Verisimilitude.
    \
        - sed quid opus teneras mordaci radere vero Auriculas? Persius. Mais quel besoing est de fascher les gents en leur disant verité qui les pique, et reprenant leurs abus?
    \
        Concedere veris. Horat. Acquiescer à la verité, Confesser verité.
    \
        Exequi vera. Tacit. Dire verité.
    \
        Intendere vera. Tacit. Augmenter, En dire plus qu'il n'y en a.
    \
        Verum sit velim. Plaut. Je desire qu'il soit vray, Je vouldroye qu'il fust vray.
    \
        Verum, vel Verum id est: Responsio. Plaut. Captiones metuis. DI. verum. Il est vray.
    \
        Verum modo. Plaut. Pourveu qu'il soit vray.
    \
        Si quidem istuc impune habueris. PY. verum? Terent. Est il vray? Dict par moquerie.
    \
        Me quaerit? S. verum. Terent. Ouy vrayement.
    \
        Color verus. Terent. Couleur naturelle, Naifve.
    \
        Sum verus? Terent. Ne suis je pas veritable?
    \
        Labor verus. Virgil. Qu'une personne prend d'elle mesme.
    \
        Nuntius verus. Virgil. Veritable.
    \
        Nuptiae verae. Terent. Qui se font à bon escient, Qui ne sont point fainctes.
    \
        Negat verum esse, allici beneuolentiam cibo. Cic. Il nie qu'il soit juste et raisonnable de, etc.
    \
        Verior et verissimus. Plin. Cic. Plus vray, Tresvray.
    \
        Verius. Cic. Plus juste et raisonnable.

    Dictionarium latinogallicum > verus

  • 14 vērum

        vērum ī, n    [verus], the truth, reality, fact: interesse inter verum et falsum: verum dicere, T.: si verum quaerimus: minor est tua gloria vero, O.: controversia de vero, respecting fact: Nec procul a vero est, quod, etc., from the truth, O.: ars vera ac falsa diiudicandi: Qui species alias veris... capiet (i. e. alias ab iis quae verae sunt), H.— Genit., in phrases with similis or similitudo (less correctly as one word, verisimilis, verisimilitudo): narrationem iubent veri similem esse, i. e. plausible: id quod veri simile occurrit, probable: veri similiora: res similis veri, L.: simillimum veri: quod est magis veri simile, Cs.— Honor, duty: in senatu pars, quae vero pretium anteferebat, S.
    * * *
    I
    yes; in truth; certainly; truly, to be sure; however; (rare form, usu. vero)
    II
    truth, reality, fact

    Latin-English dictionary > vērum

  • 15 simile

    sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
    (α).
    With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

    of persons: similes avorum,

    Lucr. 4, 1218:

    nimis simili'st mei,

    Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

    ecquid mei similist (puer)?

    id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

    omnis inveniri similis tui vis,

    id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

    ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

    id. Mil. 2, 6, 39:

    alia ejus similis,

    id. ib. 2, 5, 38:

    similis est Sagaristionis,

    id. Pers. 1, 1, 14:

    hominis similis,

    Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

    symbolum ejus similem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 55:

    sui similem speciem,

    Cic. Tusc. 1, 15, 34:

    sui similis res,

    Lucr. 5, 830:

    volo me patris mei similem,

    Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

    non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

    id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

    cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    est similis majorum suorum,

    id. Ad. 3, 3, 57:

    haud similis virgo est virginum nostrarum,

    id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

    virum non similem furis hujus,

    Plaut. As. 3, 3, 91:

    domini similis es,

    Ter. Eun. 3, 2, 43:

    in magistratu privatorum similes,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    multi Gnathonum similes cum sint,

    id. Lael. 25, 94:

    plures Romuli quam Numae similes reges,

    Liv. 1, 20:

    ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

    Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

    deos esse tui similes putas?

    Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

    tui,

    id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

    nostri similes,

    id. 26, 50:

    sui similis,

    Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

    alterum similem sui quaerere,

    Cic. Lael. 22, 82:

    nihil est appetentius similium sui quam natura,

    id. ib. 14, 50:

    quam uterque est similis sui!

    Ter. Phorm. 3, 2, 16:

    tui similem esse,

    Cic. Fam. 9, 14, 6:

    sui similis gens,

    Tac. G. 4.—Of things:

    tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    haec atque hujus similia alia damna,

    id. ib. 3, 1, 105:

    perpulchra credo dona aut nostri similia,

    Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

    quid habet illius carminis simile haec oratio,

    Cic. Rep. 1, 36, 56:

    si fabularum similia didicimus,

    id. ib.:

    paupertatem, ignominiam, similia horum,

    id. Fin. 3, 15, 51:

    similes meorum versus,

    Hor. S. 2, 1, 3:

    nonne hoc monstri simile'st?

    Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

    monstri,

    id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

    prodigii,

    Cic. Lig. 4, 11:

    narrationem veri similem,

    id. de Or. 2, 19, 83; cf.

    Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

    Cic. Fam. 12, 5, 1:

    quae similia veri sint,

    Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

    hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

    Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

    amator simil'est oppidi hostilis,

    id. Truc. 1, 2, 68:

    meretricem esse similem sentis condecet,

    id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

    equi te Esse feri similem dico,

    Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

    Rhodii Atticorum similiores,

    Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

    hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

    Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

    meretrix fortunati oppidi,

    id. Cist. 1, 1, 82:

    tener et lactens puerique simillimus aevo,

    Ov. M. 15, 201:

    simillima societas hereditatis,

    Cic. Rosc. Com. 18, 55:

    quid esset simillimum veri,

    id. Tusc. 5, 4, 11.—
    (β).
    With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

    patri suo,

    Cat. 61, 221; cf.:

    similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

    Plin. 7, 12, 10, § 51:

    similis malo est,

    Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

    filius patri similis,

    Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

    sit suo similis patri,

    Cat. 61, 217:

    patri,

    Ov. M. 6, 622:

    parentibus ac majoribus suis,

    Quint. 5, 10, 24:

    par similisque ceteris,

    Sall. C. 14, 4:

    huic in hoc similis,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    similes Icilio,

    Liv. 3, 65:

    hinnuleo,

    Hor. C. 1, 23, 1:

    puro te similem vespero petit Rhode,

    id. ib. 3, 19, 26:

    multum similis metuenti,

    id. S. 2, 5, 92:

    fluctuanti,

    Liv. 6, 13 Drak.:

    flenti,

    Ov. M. 3, 652:

    cognoscenti,

    id. ib. 2, 501:

    roganti,

    id. ib. 3, 240:

    cogitantibus et dubitantibus,

    Quint. 11, 2, 47:

    ediscenti,

    id. 11, 2, 46:

    legenti,

    id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

    res similis nostris rebus,

    Lucr. 5, 435:

    quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    quid illi simile bello fuit?

    Caes. B. G. 7, 77:

    qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

    Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

    argumentum vero simile comoediae,

    Quint. 2, 4, 2; cf.:

    similia veris erant,

    Liv. 10, 20, 5:

    partim vera partim mixta eoque similia veris,

    id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

    cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

    Quint. 9, 3, 10:

    primus (iambus) ad extremum similis sibi,

    Hor. A. P. 254:

    versus sibi,

    Quint. 9, 4, 60:

    oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

    Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

    flunt omnia castris quam urbi similiora,

    Liv. 4, 31 fin.:

    similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

    id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

    puro simillimus amni,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    media simillima veris sunt,

    Liv. 26, 49:

    simillimum id vero fecit,

    id. 44, 30, 4.—
    (γ).
    With gen. and dat. together:

    tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

    Lucr. 4, 1211:

    neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

    Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

    deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

    id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
    (δ).
    In a doubtful construction. On account of the form:

    fugae similis profectio,

    Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

    similem Caesaris (or Caesari),

    Suet. Caes. 52.—
    (ε).
    With in and acc.:

    in speciem Junonis,

    App. M. 10, p. 253 fin. —
    (ζ).
    With inter:

    homines inter se cum formā tum moribus similes,

    Cic. Clu. 16, 46; so,

    homines inter se (opp. differentes),

    Quint. 12, 10, 22:

    (catulos) Inter se similes,

    Ov. M. 13, 835:

    quae sunt inter se similia,

    Cic. de Or. 3, 54, 206:

    res inter se similes,

    Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

    nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

    Cic. Leg. 1, 10, 29:

    sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

    Quint. 9, 3, 49.—
    (η).
    With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

    si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

    ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

    Caes. B. G. 7, 38 fin.:

    nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

    Cic. Fin. 4, 12, 31;

    v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

    id. Sen. 6, 17:

    similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

    id. Div. 2, 64, 131.—
    (θ).
    Absol.:

    decet facta moresque hujus habere me similes,

    Plaut. Am 1, 1, 114:

    ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

    id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

    ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

    id. Men. prol. 19:

    meus est (puer), nimium quidem simili'st,

    id. Truc. 2, 6, 26:

    laudantur simili prole puerperae,

    i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

    ecce similia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 1, 34:

    par est avaritia, similis improbitas,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118;

    but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

    Liv. 45, 43:

    ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

    Cic. Lael. 14, 48:

    sicut erat in simili causā antea factum,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    quod in simili culpā versabantur,

    Caes. B. C. 3, 110:

    simili ratione,

    id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

    similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

    Sen. Ep. 84, 8:

    ecce aliud simile, dissimile,

    Cic. Fin. 4, 27, 76:

    si quis Aristotelem similem emit,

    a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

    tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

    Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

    te similem,

    your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

    similis medios Juturna per hostīs Fertur,

    Verg. A. 12, 477.— Comp.:

    similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

    Plaut. Mil. 2, 6, 48:

    nihil hoc simile est similius,

    id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

    simillimos dicito esse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
    1.
    A comparison, likeness, parallel case, or example:

    quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

    Cic. Fin. 3, 16, 54:

    utuntur simili,

    id. ib. 3, 14, 46:

    nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

    Quint. 7, 1, 61:

    qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

    id. 11, 2, 30 et saep.:

    ignavi et erepti et similia,

    id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

    latitatio, metus, similia,

    id. 7, 2, 46:

    de philosophiā, de republicā, similibus,

    id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
    2.
    Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
    * a.
    sĭmulter, in like manner, similarly:

    exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

    Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
    b. (α).
    Absol. (so most freq.):

    ecquid adsimulo similiter?

    Plaut. Men. 1, 2, 37:

    similiter atque uno modo,

    Cic. Brut. 66, 233:

    illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

    id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

    si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

    id. Inv. 1, 41, 76:

    addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

    id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

    ut, etc.... simillime, etc.,

    just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
    (β).
    With atque ( ac), et, ut si:

    neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

    Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

    similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

    Cic. N. D. 3, 3, 8:

    similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

    id. Off. 1, 25, 87:

    similiter facit ut si posse putet,

    id. Tusc. 4, 18, 41:

    similiter et si dicat, etc.,

    id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

    hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

    Cic. Agr. 1, 4, 13.—
    * (γ).
    With dat.:

    similiter his, etc.,

    Plin. 11, 25, 30, § 86.

    Lewis & Short latin dictionary > simile

  • 16 similis

    sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
    (α).
    With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

    of persons: similes avorum,

    Lucr. 4, 1218:

    nimis simili'st mei,

    Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

    ecquid mei similist (puer)?

    id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

    omnis inveniri similis tui vis,

    id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

    ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

    id. Mil. 2, 6, 39:

    alia ejus similis,

    id. ib. 2, 5, 38:

    similis est Sagaristionis,

    id. Pers. 1, 1, 14:

    hominis similis,

    Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

    symbolum ejus similem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 55:

    sui similem speciem,

    Cic. Tusc. 1, 15, 34:

    sui similis res,

    Lucr. 5, 830:

    volo me patris mei similem,

    Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

    non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

    id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

    cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    est similis majorum suorum,

    id. Ad. 3, 3, 57:

    haud similis virgo est virginum nostrarum,

    id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

    virum non similem furis hujus,

    Plaut. As. 3, 3, 91:

    domini similis es,

    Ter. Eun. 3, 2, 43:

    in magistratu privatorum similes,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    multi Gnathonum similes cum sint,

    id. Lael. 25, 94:

    plures Romuli quam Numae similes reges,

    Liv. 1, 20:

    ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

    Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

    deos esse tui similes putas?

    Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

    tui,

    id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

    nostri similes,

    id. 26, 50:

    sui similis,

    Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

    alterum similem sui quaerere,

    Cic. Lael. 22, 82:

    nihil est appetentius similium sui quam natura,

    id. ib. 14, 50:

    quam uterque est similis sui!

    Ter. Phorm. 3, 2, 16:

    tui similem esse,

    Cic. Fam. 9, 14, 6:

    sui similis gens,

    Tac. G. 4.—Of things:

    tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    haec atque hujus similia alia damna,

    id. ib. 3, 1, 105:

    perpulchra credo dona aut nostri similia,

    Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

    quid habet illius carminis simile haec oratio,

    Cic. Rep. 1, 36, 56:

    si fabularum similia didicimus,

    id. ib.:

    paupertatem, ignominiam, similia horum,

    id. Fin. 3, 15, 51:

    similes meorum versus,

    Hor. S. 2, 1, 3:

    nonne hoc monstri simile'st?

    Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

    monstri,

    id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

    prodigii,

    Cic. Lig. 4, 11:

    narrationem veri similem,

    id. de Or. 2, 19, 83; cf.

    Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

    Cic. Fam. 12, 5, 1:

    quae similia veri sint,

    Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

    hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

    Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

    amator simil'est oppidi hostilis,

    id. Truc. 1, 2, 68:

    meretricem esse similem sentis condecet,

    id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

    equi te Esse feri similem dico,

    Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

    Rhodii Atticorum similiores,

    Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

    hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

    Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

    meretrix fortunati oppidi,

    id. Cist. 1, 1, 82:

    tener et lactens puerique simillimus aevo,

    Ov. M. 15, 201:

    simillima societas hereditatis,

    Cic. Rosc. Com. 18, 55:

    quid esset simillimum veri,

    id. Tusc. 5, 4, 11.—
    (β).
    With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

    patri suo,

    Cat. 61, 221; cf.:

    similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

    Plin. 7, 12, 10, § 51:

    similis malo est,

    Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

    filius patri similis,

    Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

    sit suo similis patri,

    Cat. 61, 217:

    patri,

    Ov. M. 6, 622:

    parentibus ac majoribus suis,

    Quint. 5, 10, 24:

    par similisque ceteris,

    Sall. C. 14, 4:

    huic in hoc similis,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    similes Icilio,

    Liv. 3, 65:

    hinnuleo,

    Hor. C. 1, 23, 1:

    puro te similem vespero petit Rhode,

    id. ib. 3, 19, 26:

    multum similis metuenti,

    id. S. 2, 5, 92:

    fluctuanti,

    Liv. 6, 13 Drak.:

    flenti,

    Ov. M. 3, 652:

    cognoscenti,

    id. ib. 2, 501:

    roganti,

    id. ib. 3, 240:

    cogitantibus et dubitantibus,

    Quint. 11, 2, 47:

    ediscenti,

    id. 11, 2, 46:

    legenti,

    id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

    res similis nostris rebus,

    Lucr. 5, 435:

    quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    quid illi simile bello fuit?

    Caes. B. G. 7, 77:

    qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

    Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

    argumentum vero simile comoediae,

    Quint. 2, 4, 2; cf.:

    similia veris erant,

    Liv. 10, 20, 5:

    partim vera partim mixta eoque similia veris,

    id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

    cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

    Quint. 9, 3, 10:

    primus (iambus) ad extremum similis sibi,

    Hor. A. P. 254:

    versus sibi,

    Quint. 9, 4, 60:

    oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

    Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

    flunt omnia castris quam urbi similiora,

    Liv. 4, 31 fin.:

    similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

    id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

    puro simillimus amni,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    media simillima veris sunt,

    Liv. 26, 49:

    simillimum id vero fecit,

    id. 44, 30, 4.—
    (γ).
    With gen. and dat. together:

    tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

    Lucr. 4, 1211:

    neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

    Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

    deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

    id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
    (δ).
    In a doubtful construction. On account of the form:

    fugae similis profectio,

    Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

    similem Caesaris (or Caesari),

    Suet. Caes. 52.—
    (ε).
    With in and acc.:

    in speciem Junonis,

    App. M. 10, p. 253 fin. —
    (ζ).
    With inter:

    homines inter se cum formā tum moribus similes,

    Cic. Clu. 16, 46; so,

    homines inter se (opp. differentes),

    Quint. 12, 10, 22:

    (catulos) Inter se similes,

    Ov. M. 13, 835:

    quae sunt inter se similia,

    Cic. de Or. 3, 54, 206:

    res inter se similes,

    Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

    nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

    Cic. Leg. 1, 10, 29:

    sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

    Quint. 9, 3, 49.—
    (η).
    With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

    si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

    ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

    Caes. B. G. 7, 38 fin.:

    nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

    Cic. Fin. 4, 12, 31;

    v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

    id. Sen. 6, 17:

    similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

    id. Div. 2, 64, 131.—
    (θ).
    Absol.:

    decet facta moresque hujus habere me similes,

    Plaut. Am 1, 1, 114:

    ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

    id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

    ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

    id. Men. prol. 19:

    meus est (puer), nimium quidem simili'st,

    id. Truc. 2, 6, 26:

    laudantur simili prole puerperae,

    i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

    ecce similia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 1, 34:

    par est avaritia, similis improbitas,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118;

    but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

    Liv. 45, 43:

    ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

    Cic. Lael. 14, 48:

    sicut erat in simili causā antea factum,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    quod in simili culpā versabantur,

    Caes. B. C. 3, 110:

    simili ratione,

    id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

    similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

    Sen. Ep. 84, 8:

    ecce aliud simile, dissimile,

    Cic. Fin. 4, 27, 76:

    si quis Aristotelem similem emit,

    a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

    tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

    Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

    te similem,

    your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

    similis medios Juturna per hostīs Fertur,

    Verg. A. 12, 477.— Comp.:

    similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

    Plaut. Mil. 2, 6, 48:

    nihil hoc simile est similius,

    id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

    simillimos dicito esse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
    1.
    A comparison, likeness, parallel case, or example:

    quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

    Cic. Fin. 3, 16, 54:

    utuntur simili,

    id. ib. 3, 14, 46:

    nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

    Quint. 7, 1, 61:

    qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

    id. 11, 2, 30 et saep.:

    ignavi et erepti et similia,

    id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

    latitatio, metus, similia,

    id. 7, 2, 46:

    de philosophiā, de republicā, similibus,

    id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
    2.
    Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
    * a.
    sĭmulter, in like manner, similarly:

    exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

    Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
    b. (α).
    Absol. (so most freq.):

    ecquid adsimulo similiter?

    Plaut. Men. 1, 2, 37:

    similiter atque uno modo,

    Cic. Brut. 66, 233:

    illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

    id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

    si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

    id. Inv. 1, 41, 76:

    addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

    id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

    ut, etc.... simillime, etc.,

    just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
    (β).
    With atque ( ac), et, ut si:

    neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

    Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

    similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

    Cic. N. D. 3, 3, 8:

    similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

    id. Off. 1, 25, 87:

    similiter facit ut si posse putet,

    id. Tusc. 4, 18, 41:

    similiter et si dicat, etc.,

    id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

    hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

    Cic. Agr. 1, 4, 13.—
    * (γ).
    With dat.:

    similiter his, etc.,

    Plin. 11, 25, 30, § 86.

    Lewis & Short latin dictionary > similis

  • 17 vanus

    vānus, a, um    - vanior Liv. 7, 7, 8; vanissimus Vell. 2, 30, 1. [st1]1 [-] vide, où il n'y a rien.    - ne vana urbis magnitudo esset, Liv. 1, 8, 5: pour que cette grande ville ne fût pas dépourvue d'habitants.    - vanior erat hostium acies, Liv. 2, 47, 4: les lignes (de l'ennemi) étaient dégarnies.    - Virg. G. 1, 226; Curt. 4, 14, 14. [st1]2 [-] fig. creux, vain, sans consistance, sans fondement, mensonger.    - vana oratio, Cic. Lael. 98: propos creux (sans sincérité).    - nec tota ex vano criminatio erat, Liv. 33, 31, 4: tout, dans l'accusation, n'était pas dénué de fondement.    - vanum argumentum, Quint.: preuve peu concluante.    - cf. Cic. Amer. 117; Planc. 101; Fin. 2, 46. [st1]3 [-] trompeur, fourbe, imposteur, sans conscience, sans foi.    - vani hostes, Sall. J. 103, 5: des ennemis sans foi.    - cf. Cic. Fin. 3, 38; Div. 1, 37; Gell. 18, 4, 10. [st1]4 [-] sans succès, qui n'aboutit à rien.    - Tac. H. 2, 22.    - avec gén. vanus veri, Virg. En. 10, 631: qui n'est pas en possession de la vérité.    - nec voti vanus foret, Sil. 12, 261: et il ne fût pas déçu de son voeu (et son voeu eût été accompli...).    - vana tela, Liv.: traits qui ne portent pas, traits perdus.    - veri vana feror, Virg. En. 10, 631: je (= Junon) m'abuse entièrement (je me trompe fort).    - ne vanus iisdem castris assideret, Tac. H. 2, 22: pour ne pas rester dans le même camp après un échec.    - ora vana movere, Ov.: fatiguer inutilement sa mâchoire. [st1]5 [-] vain, vaniteux.    - Liv. 35, 47, 7; Sall. H. 4, 35. [st1]6 [-] subst. n. vanum: vanité, inutilité, néant.    - ad vanum redacta victoria, Liv. 26, 37, 8: victoire réduite à néant.    - vana tumere, Virg. (vana, acc. plur. n. pris comme adv.): se gonfler d'orgueil en vain.    - ex vano, Liv. 27, 26. 1: sans fondement, sans raison.    - in vanum, Sen. Ep. 31, 4, pour rien, inutilement.    - vana rerum, Hor. S. 2, 2, 25: la vaine apparence des choses.    - vana rumoris, Tac. An. 4, 59: vains bruits.    - vanum est avec prop. inf.: il est faux que. --- Plin. 30, 25.
    * * *
    vānus, a, um    - vanior Liv. 7, 7, 8; vanissimus Vell. 2, 30, 1. [st1]1 [-] vide, où il n'y a rien.    - ne vana urbis magnitudo esset, Liv. 1, 8, 5: pour que cette grande ville ne fût pas dépourvue d'habitants.    - vanior erat hostium acies, Liv. 2, 47, 4: les lignes (de l'ennemi) étaient dégarnies.    - Virg. G. 1, 226; Curt. 4, 14, 14. [st1]2 [-] fig. creux, vain, sans consistance, sans fondement, mensonger.    - vana oratio, Cic. Lael. 98: propos creux (sans sincérité).    - nec tota ex vano criminatio erat, Liv. 33, 31, 4: tout, dans l'accusation, n'était pas dénué de fondement.    - vanum argumentum, Quint.: preuve peu concluante.    - cf. Cic. Amer. 117; Planc. 101; Fin. 2, 46. [st1]3 [-] trompeur, fourbe, imposteur, sans conscience, sans foi.    - vani hostes, Sall. J. 103, 5: des ennemis sans foi.    - cf. Cic. Fin. 3, 38; Div. 1, 37; Gell. 18, 4, 10. [st1]4 [-] sans succès, qui n'aboutit à rien.    - Tac. H. 2, 22.    - avec gén. vanus veri, Virg. En. 10, 631: qui n'est pas en possession de la vérité.    - nec voti vanus foret, Sil. 12, 261: et il ne fût pas déçu de son voeu (et son voeu eût été accompli...).    - vana tela, Liv.: traits qui ne portent pas, traits perdus.    - veri vana feror, Virg. En. 10, 631: je (= Junon) m'abuse entièrement (je me trompe fort).    - ne vanus iisdem castris assideret, Tac. H. 2, 22: pour ne pas rester dans le même camp après un échec.    - ora vana movere, Ov.: fatiguer inutilement sa mâchoire. [st1]5 [-] vain, vaniteux.    - Liv. 35, 47, 7; Sall. H. 4, 35. [st1]6 [-] subst. n. vanum: vanité, inutilité, néant.    - ad vanum redacta victoria, Liv. 26, 37, 8: victoire réduite à néant.    - vana tumere, Virg. (vana, acc. plur. n. pris comme adv.): se gonfler d'orgueil en vain.    - ex vano, Liv. 27, 26. 1: sans fondement, sans raison.    - in vanum, Sen. Ep. 31, 4, pour rien, inutilement.    - vana rerum, Hor. S. 2, 2, 25: la vaine apparence des choses.    - vana rumoris, Tac. An. 4, 59: vains bruits.    - vanum est avec prop. inf.: il est faux que. --- Plin. 30, 25.
    * * *
        Vanus, Adiectiuum. Virgil. Vuide.
    \
        Vanus. Iuuenal. Sans esprit, Qui s'addonne à choses vaines et de nulle valeur.
    \
        Vanum. Terent. Ne possible, Ne vray semblable.
    \
        Vanus. Virgil. Menteur et controuveur de parolles et bourdes, Mensongier.
    \
        Vanus ingenio. Liu. Qui croit de legier.
    \
        Author vanus. Liu. Menteur, Porteur de faulses nouvelles.
    \
        Fides vana. Virgilius. Faulse.
    \
        Fiducia vana pedum. Ouid. Vaine.
    \
        Ictus vanus. Liu. Donné en vain.
    \
        Incoeptum vanum. Liu. Qui ne vient point à prouffit.
    \
        Precibus vanis sollicitare aliquem. Ouid. Vaines et inutiles et qui ne servent de rien, Prier en vain.

    Dictionarium latinogallicum > vanus

  • 18 verisimilis

    verisimilis (veri similis), verisimile vraisemblable.    - veri simillimum mihi videtur + prop. inf.: il me paraît vraisemblable que.    - verissimile non est ut: il n'est pas vraisemblable que.
    * * *
    verisimilis (veri similis), verisimile vraisemblable.    - veri simillimum mihi videtur + prop. inf.: il me paraît vraisemblable que.    - verissimile non est ut: il n'est pas vraisemblable que.
    * * *
        Verisimilis, et hoc verisimile, pen. corr. Cic. Vraysemblable.
    \
        Non est verisimile, vt Chrysogonus horum literas adamarit. Cic. Il n'est point vraysemblable que, etc.
    \
        Non verisimile est, quam sit in vtroque genere et creber et distinctus Cato. Cic. On ne scauroit croire combien, etc.
    \
        Mihi quidem non fit verisimile. Terentius. Il ne me semble point vraysemblable.

    Dictionarium latinogallicum > verisimilis

  • 19 similitudo

    similitūdo, inis, f. (similis), die Ähnlichkeit, I) eig.: 1) im allg.: a) eig.: est inter ipsos s., Cic.: est homini cum deo similitudo, Cic.: habet honestatis similitudinem, Cic.: insignem alcis similitudinem prae se ferre, Liv.: est arduum similitudinem effingere ex vero, Plin. ep.: genus radicis ad similitudinem panis efficiebant, behandelten es wie Brot, buken Brot daraus, Caes.: veri sim. u. sim. veri, die Wahrscheinlichkeit, Cic.: ad nostri similitudinem, so wie ich, Apul. (s. Hildebr. Apul. met. 8, 6). – Plur. similitudines konkret = ähnliche (verwandte) Erscheinungen, Fälle, Cic. Brut. 143; de off. 1, 11. – b) meton., navigera similitudo alia, eine andere Art solcher schiffähnlicher Geschöpfe, Plin. 9, 94. – 2) insbes.: a) die Porträtähnlichkeit, Cic. u.a.: vollst. veri similitudo, Plin. 34, 38. – b) die Charakterähnlichkeit, Liv. 1, 46, 7. – c) das Gleichnis, Cic. u.a.: vulgatā similitudine usus, Liv.: ut similitudinem istam persequar, Sen. – II) übtr.: 1) die Anwendung auf ähnliche Fälle, similitudini relinquere, Cic. de or. 2, 71. – 2) die sich gleichbleibende Darstellung, die Einförmigkeit, Cic. de inv. 1, 76.

    lateinisch-deutsches > similitudo

  • 20 ingigno

    ingigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum - tr. - faire naître dans.    - natura cupiditatem ingenuit homini veri inveniendi, Cic. Fin. 2, 46: la nature a fait naître chez l'homme le désir de découvrir le vrai. --- cf. Cic. Nat. 2, 124.    - ingenitus, a, um: inné, naturel. --- Cic. Fin. 5, 66.
    * * *
    ingigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum - tr. - faire naître dans.    - natura cupiditatem ingenuit homini veri inveniendi, Cic. Fin. 2, 46: la nature a fait naître chez l'homme le désir de découvrir le vrai. --- cf. Cic. Nat. 2, 124.    - ingenitus, a, um: inné, naturel. --- Cic. Fin. 5, 66.
    * * *
        Ingigno, ingignis, ingenui, ingenitum, pen. cor. ingignere. Cic. Natura cupiditatem ingenuit homini veri inueniendi. A engendré en l'homme une convoitise, L'homme ha en soy un naturel desir de trouver la verité.
    \
        Ingenitum corpori eorum virus, exitiale serpentibus. Plin. Ils ont de nature le corps si puant, que de l'odeur les serpents en meurent.

    Dictionarium latinogallicum > ingigno

Страницы

См. также в других словарях:

  • veri — veri·sim·i·lar; veri·si·mil·i·tude; veri·si·mil·i·ty; veri·sim·i·lous; veri·sim·i·lar·ly; …   English syllables

  • veri — v. vero . Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN  véri prefixoid (înv.) având valoarea lui ori: – vericine = oricine. Trimis de blaurb, 27.03.2007. Sursa: DAR …   Dicționar Român

  • veri- — DEFINICIJA kao prvi dio riječi znači istinit, pravi [verifikacija]; istino , pravo ETIMOLOGIJA lat. veri ; verus: pravi, istinit …   Hrvatski jezični portal

  • veri — obs. f. very …   Useful english dictionary

  • veri — is. 1) Bir araştırmanın, bir tartışmanın, bir muhakemenin temeli olan ana öge, muta, done İstatistik veriler. 2) Bir sanat eserine veya bir edebî esere temel olan ana ilkeler Bir romanın verileri. 3) Bilgi, data 4) mat. Bir problemde bilinen,… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • Veri — Infobox Settlement name =Veri settlement type=Municipality native name = pushpin pushpin mapsize =300 subdivision type = Country subdivision name = flag|Azerbaijan subdivision type1 = Rayon subdivision name1 =Lerik leader title = leader name =… …   Wikipedia

  • VERI — abbr. Das Verifizierte Rechte Inhaber Programm (VeRI) (eBay.de) …   Dictionary of abbreviations

  • Veri Blau — (Эль Ареналь,Испания) Категория отеля: Адрес: Acacias, 6, 07609 Эль Ареналь, Испания …   Каталог отелей

  • veri simiiitudo — index likelihood, probability Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • veri similis — index probable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • VERI — Vertica Software, Inc. (Business » NASDAQ Symbols) …   Abbreviations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»