-
101 roof
1. noun1) Dach, dashave a roof over one's head — ein Dach über dem Kopf haben
go through the roof — [Preise:] krass in die Höhe steigen
somebody goes through or hits the roof — (fig. coll.) jemand geht an die Decke (ugs.)
2) (Anat.)2. transitive verbroof of the mouth — Gaumen, der
roof in or over — überdachen
* * *[ru:f] 1. noun 2. verb(to cover with a roof: They'll finish roofing the house next week.) decken- academic.ru/116438/go_through_the_roof___hit_the_roof">go through the roof / hit the roof- roof of the mouth* * *[ru:f]I. n▪ on the \roof auf dem/das Dachto live under one [or the same] \roof as sb mit jdm unter einem Dach wohnenwithout a \roof over one's head ohne [ein] Dach über dem Kopf▪ in the \roof auf dem/den Dachboden5.II. vt▪ to \roof sth etw überdachen* * *[ruːf]1. nDach nt; (of car also) Verdeck nt; (of cave, tunnel) Gewölbe ntwithout a roof over one's head —
a room in the roof — ein Zimmer nt unter dem Dach
as long as you live under my roof — solange du deine Beine unter meinen Tisch streckst
to go through the roof ( inf, person ) — an die Decke gehen (inf); (prices etc) untragbar werden
See:→ hit, raise2. vthouse mit einem Dach deckenflat-/red-roofed — mit flachem/rotem Dach
* * *roof [ruːf]A s1. ARCH (Haus)Dach n:a (no) roof over one’s head fig (k)ein Dach über dem Kopf;under my roof fig unter meinem Dach, in meinem Haus;raise the roof fig umg bes US einen Mordskrach schlagen;go through the roof fig umgb) in die Höhe schnellen, explodieren (Preise)2. AUTO Verdeck n3. fig (Blätter-, Zelt) Dach n:the roof of the world das Dach der WeltB v/t1. mit einem Dach versehen, bedachen:a house roofed with slates ein Haus mit Schieferdach2. fig bedecken, überdachen* * *1. noun1) Dach, dasgo through the roof — [Preise:] krass in die Höhe steigen
somebody goes through or hits the roof — (fig. coll.) jemand geht an die Decke (ugs.)
2) (Anat.)2. transitive verbroof of the mouth — Gaumen, der
roof in or over — überdachen
* * *n.Dach ¨-er n. v.überdachen v. -
102 tonneau
-
103 aufklappbar
auf·klapp·bar adjhinged;\aufklappbares Verdeck fold[-]down top;Auto mit \aufklappbarem Verdeck convertible;\aufklappbar sein to be hinged [or on hinges];nach hinten/ nach vorne/zur Seite \aufklappbar sein to be hinged at the back/at the front/on the side;nach außen/innen \aufklappbar sein to hinge outwards/inwards -
104 versenken
fɛr'zɛʤkənv1) ( Schiff) couler, envoyer par le fond2) ( Verdeck) escamoter3)sich in etw versenken (fig) — se plonger dans qc, s'absorber dans qc
versenkenversẹnken *1 couler Schiff -
105 верх
-
106 catastroma
catastrōma, atis, n. (κατάστρωμα), das Verdeck des Schiffs, Schol. ad Germanic. Arat. 347.
-
107 contego
con-tego, tēxī, tēctum, ere, bedecken, I) eig.: a) bekleidend, verwahrend, schützend bedecken, überdecken, bedeckend überziehen, α) übh., v. Pers., alqm veste suā, Nep.: crura veste, Iustin.: caput amictu, Verg.: capita scutis, Auct. b. Afr.: tantarum beluarum (der Elefanten) tota corpora auro, Curt.: coria centonibus, Caes.: musculum lateribus lutoque, Caes.: locum linteis, Liv.: mala operculis arcularum, Col.: cum arma omnia reposita contectaque essent, mit einer Decke (mit einem Überzuge) verwahrt waren, Caes.: piscatorias naves contexerant, hatten mit einem Verdeck versehen, Caes. – u. im Partiz., non contecta (Ariadna) levi pectus amictu, Catull.: ferae pelle contectus, Suet.: spolii s contectum iuvenis corpus, Liv.: contecti Attalicis aulaeis parietes, Val. Max.: contecta stramine casa, Ov.: parva casula cannulis temere contecta, Apul.: vehiculum pellibus undique contectum, Curt. – v. dem selbst, was bedeckt, arborum stipites hedera contexerat, Curt.: platani et populi contegunt ripas, Curt.: u. im Passiv, opus, quod vineis contectum erat, Liv.: sedes consecrata deo undique ambientibus ramis contecta est, Curt.: omnia contegi frondibus, Curt. – mit in u. Abl., in aliquo ramorum nexu contegi, verwahrt (geborgen) werden (v. kleinen Kindern), Tac. Germ. 46, 4. – β) schützend, cautius contectus, durch den Schild gedeckt, Dict. 3, 7. – γ) begrabend (s. Deder. Dict. 3, 14), v. Pers. eos uno tumulo, Liv.: corpus od. ossa tumulo, Val. Max. u. Curt.: membra sepulcro, Val. Flacc.: alqm arenosā humo, Apul.: unā eādemque sepulturā contegi, Dict.: humatus intellegitur humo contectus, Plin. – m. in u. Abl., corpus Galbae humili sepulturā (nach dürftiger Bestattung) in privatis eius hortis, Tac. hist. 1, 49: donec uno contegar in tumulo, Bormann Uned. Inschr. no 11. p. 10. – von dem selbst, was bedeckt, tumulus, qui corpus eius contexerat, Cic. Arch. 24: u. im Passiv, Taenariā contegi humo, Ov. – b) verhüllend bedecken, verdecken, verhüllen, v. Pers. usw., caput glauco amictu, Verg.: messoriā se corbe, Cic.: corporis partes, quae aspectum sint deformem habiturae, c. atque abdere (Ggstz. in promptu ponere, den Augen bloßstellen, v. der Natur), Cic. – v. dem selbst, was verdeckt (verhüllt), sine munere vestro contegat inductus morientia lumina cortex, Ov.: u. im Passiv, omnia contecta nebulā, Liv. – II) übtr.: a) wie unser decken = schützen, quidam servili habitu, alii fide clientium contecti et inter sarcinas abditi, Tac. hist. 3, 73. – b) wie verdecken, verhüllen = verbergen, verheimlichen, libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā, Cic.: impium pectoris vulnus (unerlaubte Liebe) piā dissimulatione, Val. Max.: factam iniuriam illi miserae, Ter.: contecta victricium partium vulnera, Tac.
-
108 pons [1]
1. pōns, pontis, m. (vgl. altind. panthā-s, Pfad, Weg, Bahn, griech. πάτος, Pfad), die Brücke, der Steg, über einen Fluß, Morast usw., I) im allg.: pons sublicius, Pfahlbrücke, Liv. u.a.: pontem facere in flumine, Nep., in Tiberi, Liv., per Nilum, Liv.: pontes facere in fluminibus, Liv.: amnem lungere ponte, Liv.: pontes iungere per amnem Euphratem, Tac.: flumini pontem imponere, Curt.: pontem erigere, Curt.: pontem inicere, Liv., od. indere, Tac.: pontem rumpere, Quint., od. rescindere, Nep., od. interscindere, Cic., od. dissolvere, Nep., od. (poet.) vellere, Verg.: pontem scindere a tergo alcis, Lact. – Plur. pontes v. einer Brücke mit vielen Jochen, Planc. in Cic. ep. 10, 23, 3 (vgl. 10, 18, 4 v. ders. der Sing.). Tac. ann. 2, 8 u. 11; 13, 7. – II) insbes.: A) die vom Schiffe nach dem Ufer geschlagene Verbindungsbrücke, Schiffbrücke, Landungsbrücke, Verg. Aen. 10, 288 u. 654. – B) eine Fallbrücke, um Mauer u. Turm zu verbinden, Verg. Aen. 9, 170: od. Belagerungsmaschine u. feindl. Mauer, Hirt. b. G. 8, 9. § 3 u. 4. Sall. fr. 3, 20 (21). Suet. Aug. 20. Tac. ann. 4, 51. – C) pontes, die in den Zenturiatkomitien auf dem Komitium, in den Tribuskomitien auf dem Forum nach den saepta führenden Stege, Zugangsstege, auf denen sich die Votierenden einzeln zur Abstimmung nach den saepta begaben, Cornif. rhet. 1, 21. Cic. ad Att. 1, 14, 5. Ov. fast. 5, 634. Vgl. sexagenarius. – D) ein Tabulat, u. zwar: a) das Schiffstabulat, Verdeck, worauf das schwere Geschütz stand, Tac. ann. 2, 6. – b) ein Tabulat des Turmes, Verg. Aen. 9, 530; 12, 675. – Dav.
-
109 stega
-
110 subsannium
subsannium ( richtiger subsanium), iī, n. (sub u. σανίς, Verdeck des Schiffes), das Innere des Schiffes, Hist. Apollon. reg. 38 extr. u. 39 in. u. spät. Eccl.
-
111 unbedeckt
unbedeckt, non tectus (nicht bedeckt, ohne Verdeck, z.B. Schiff, Kahn). – apertus (nicht verdeckt, verhüllt, z.B. Schiff, Haupt; dah. = nicht geschützt, z.B. Seite). – nudus (ohne Beklei. dung, nackt; übtr., auch unbeschützt, ungedeckt).
-
112 σκηνή
σκηνή, ἡ (nach Phot. ein Fremdwort), jeder bedeckte oder beschattete Ort, Laube, Zelt, Hütte; Ἀμαζόνων ἕδραν σκηνάς τε, Aesch. Eum. 656; ἐν σκηναῖς σε ναυτικαῖς ὁρῶ Αἴαντος, Soph. Ai. 3, u. öfter; Eur. Hec. 53 u. öfter; Ar. Pax 715 Th. 658; Plat. Legg. XII, 944 b; σκηνὴν ποιήσαντες, Thuc. 2, 34; Xen. Cyr. 4, 2, 34 u. öfter; überh. Lagerort, ἐπεὶ ἐπὶ τὰς σκηνὰς ἀπῆλϑον, An. 3, 5, 7; εἰς τὴν σκηνὴν καλεῖν, d. i. zum Schmause, Cyr. 2, 3, 22. 3, 2, 31 u. öfter; Bude, τούς τ' ἐκ τῶν σκηνῶν τῶν κατὰ την ἀγορὰν ἐξεῖργον, Dem. 18, 169. – Das Verdeck des Wagens, Xen. Cyr. 6, 4, 11, D. Sic. 20, 25; auch Bettvorhang, Betthimmel, Dem. 41, 11; nach Harpocr. οἱ μὲν κόσμον τινὰ γυναικεῖον εἶναί φασιν, οἱ δὲ σκιάδιον. – Bes. das bedeckte, hölzerne Gerüst, worauf die Schauspieler spielten, und später in den kunstmäßig eingerichteten Theatern die Scene, Bühne, der Theil, auf welchem die eigentlichen Schauspieler stehen und sprechen, im Ggstz zur ϑυμέλη, bei der sich der Chor befand, Plat. Legg. VII, 817 c; s. Ruhnk. Tim. 259; daher οἱ ἀπὸ σκηνῆς und οἱ ἐπὶ σκηνῆς, die eigentlichen Schauspieler, die σκηνικοί, im Ggstz der ϑυμελικοί, Schaef. mel. p. 27; u. τὰ ἀπὸ σκηνῆς, sc. μέλη, der von der Bühne herab von dem Schauspieler, nicht von dem Chore vorgetragene Gesang, Arist. poet. 12 probl. 19, 15. Im engern Sinne heißt auch der Theil der Bühne σκηνή, auf welchem die Decorationen standen.
-
113 σανίς
σανίς, ίδος, ἡ, das Brett, u. alles aus Brettern Gemachte; – a) die Thür; bei Hom. immer im plur., die Thürflügel, Thorflügel, οὐδὲ πύλῃσιν εὗρ' ἐπικεκλιμένας σανίδας, Il. 12, 121. 453. 461 Od. 22, 128. 13, 42; κολληταί, Il. 9, 583; σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι, δικλίδες, Od. 2, 344; σανίδα παίσασα, Eur. Or. 1221. – b) ein Bretterverschlag od. eine Brettererhöhung, eine Bühne, ὑψηλὴ σανίς, Od. 21, 51. – c) Bretterdecke, Diele od. Boden, Getäfel. Auch Verdeck auf dem Schiffe, Eur. Hel. 1556. – d) In Athen die Schranken des Gerichts, Barren, wie es Ar. Vesp. 348, οὕτω κιττῶ διὰ τῶν σανίδων περιελϑεῖν, zu nehmen scheint, Schol. ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἐςελϑεῖν; od. wie ib. 848: φέρε νυν, ἐνέγκω τὰς σανίδας καὶ τὰς γραφάς, mit Gyps überzogene hölzerne Tafeln, auf denen die vor Gericht angebrachten Klagen bekannt gemacht wurden, nach Schol. zur ersten Stelle περιέχουσαι τὰ ὀνόματα τῶν εἰςαχϑησομένων εἰς τὸ δικαστήριον, ποῖον δεήσει πρῶτον εἰςαχϑῆναι καὶ κατὰ τάξιν, u. zur zweiten ἐν αἷς ἔγραφον τὴν μακρὰν ἢ τὴν βραχεῖαν τῆς δίκης; so bei den Rednern, Andoc. 1, 83, Lys. 26, 10; ἡ σανὶς ἡ παρὰ τῇ ϑεῷ κειμένη, Dem. 25, 70; vgl. bes. Isocr. 15, 237: ἐν γὰρ ταῖς σανίσι ταῖς ὑπὸ τῶν ἀρχόντων ἐκτιϑεμέναις ἀναγκαῖόν ἐστιν, ἐν μὲν ταῖς ὑπὸ τῶν ϑεσμοϑετῶν ἀμ φ οτέρους ἐνεῖναι τούς τε τὴν πόλιν ἀδικοῠντας καὶ τοὺς συκοφαντοῠντας, ἐν δὲ ταῖς τῶν ἕνδεκα τούς τε κακουργοῠντας καὶ τοὺς τούτοις ἐφεστῶτας κ. τ. λ., wonach also auch wohl die Namen der Verurtheilten so bekannt gemacht wurden. S. auch σανίδιον. – e) ein Strafholz, an welches die Verbrecher angebunden, auch wie an ein Kreuz angenagelt wurden; Her. 7, 33. 9, 120; δῆσον αὐτόν, ὦ τοξότ', ἐν τῇ σανίδι, Ar. Th. 931, vgl. 940. 1003, Plut. Pericl. 28.
-
114 σέλμα
σέλμα, τό, das obere Getäfel, Gebälk des Schiffes, das Verdeck, H. h. 6, 47; bes. der Ort, wo der Steuermann mit den Ruderern sitzt, Ruderbank, Aesch. Ag. 1417 Pers. 350; ὑπτίοις σέλμασιν ναυτίλλεται, Soph. Ant. 713, d. i. er lehrt das Schiff um; Eur., Ar. u. in Prosa. Bei Lycophr. 1216 δίκωπον σέλμα, Kahn, wie σέλμα πέλωρον Archimel. 1 ( App. 15), von dem ungeheuren Prachtschiffe des Hiero; übertr., σέλμα σεμνὸν ἥμενοι, die am Staatsruder Sitzenden, Herrschenden, Aesch. Ag. 176. – Uebh. jedes Gebälk, Gerüst, ἐπὶ σέλμασι πύργων στάϑητε, Aesch. Spt. 32. – Balken od. Stämme zu Bauholz, Strab. 5, 2, 5.
-
115 τριηρ-ημιολία
τριηρ-ημιολία, ἡ, auch τριημιολία, ein leichtes Kriegsschiff ohne Verdeck, kleiner als ein Vierruderer, Pol. 16, 2, 10; Ath. X, 203, l; VLL.; vgl. Phot. unter ἡμιολία u. Wesseling zu D. Sic. 20, 93.
-
116 κανόνιον
-
117 ἄ-φρακτα
-
118 ἄνωθεν
ἄνωθεν ( ἄνω), dor. ἄνωϑα, von obenher, herab, von einem höher gelegenen Orte, πέτρος ἄνωϑεν ἠνέχϑη Xen. An. 4, 7, 13; aus dem Binnenlande, Thuc. 1, 59; vom Himmel, ὁ κεραυνὸς ἄνωϑεν ἀφίεται Xen. Mem. 4, 3. 14; vgl. Thuc. 4, 75; von der Zeit, von Alters her, οἱ ἄνωϑεν, die Vorfahren, Plat. Tim. 18 d; ἄνωϑεν ἄρχεσϑαι, weit ausholen, Dem. 21, 77; vgl. Plat. Phil. 44 d; ἄν. ἐπιχειρεῖν Legg. VI, 781 d; ἐν τοῖς ἄν. χρόνοις Dem. 9, 41; denuo, Dio Chrys. 1, 604. Bisweilen scheinbar für ἄνω, z. B. ϑεοὶ ἄνωϑεν ὄντες ὠφελοῦσιν, d. i. ἄνω ὄντες ἄνωϑεν ὠφ. Xen. Symp. 6, 7; οἱ ἄνωϑεν, die auf dem Verdeck, die vom V. herab kämpfen, Thuc. 7, 63.
-
119 ἐπι-κάλυψις
ἐπι-κάλυψις, ἡ, das Verdeck, K. S.
-
120 ὑπό-στρωμα
ὑπό-στρωμα, τό, das Untergebreitete, Lager, Polster, Streu, Xen. Hipp. 5, 2; – Verdeck des Schiffes, Suid.
См. также в других словарях:
Verdeck — Verdeck, so v. w. Deck 1). Verdecklaß, eine Art falsches Verdeck, welches auf 4–6 Pfeilern vorn über der Hütte steht u. gegen Sonne u. Regen schützt … Pierer's Universal-Lexikon
Verdeck — Verdeck, s. Deck … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Verdeck — Verdeck, auf Schiffen, s. Deck … Kleines Konversations-Lexikon
Verdeck — Verdeck, s. Deck … Herders Conversations-Lexikon
Verdeck — Sn erw. fach. (16. Jh.) Stammwort. Übersetzt aus it. coperta f., frz. couverte f. Deck. deutsch s. decken … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Verdeck — Ein Verdeck ist eine bewegliche Abdeckung, zumeist aus einem wetterfesten Gewebe aus Baumwolle oder Kunststoff. Insbesondere in der Fahrzeugtechnik hat sich der Begriff „Verdeck“ für die Dächer von Cabrios und auch Motorrad Beiwagen eingebürgert … Deutsch Wikipedia
Verdeck — Ver|deck [fɛɐ̯ dɛk], das; [e]s, e: a) oberstes Deck eines Schiffes. b) Dach eines Wagens, das zurückgeschoben, aufgeklappt werden kann: mit offenem, geschlossenem Verdeck fahren; das Verdeck zurückschlagen, aufrollen, aufmachen, abnehmen. Zus.:… … Universal-Lexikon
Verdeck — das Verdeck, e (Aufbaustufe) meist bewegliche Abdeckung an einem Fahrzeug o. Ä. Synonyme: Autodach, Wagendach Beispiel: Wir fuhren mit offenem Verdeck. Kollokation: das Verdeck abnehmen … Extremes Deutsch
Verdeck — Autodach, Hardtop, Wagendach. * * * Verdeck,das:⇨Plane Verdeck 1.oberstesDeck(Schiff) 2.Autodach,Hardtop,Plane,Wagendecke,Wagenplane … Das Wörterbuch der Synonyme
Verdeck — decken: Das altgerm. Verb (Iterativintensivbildung) mhd. decken, ahd. decken, decchen, niederl. dekken, engl. to thatch, schwed. täcka gehört mit verwandten Wörtern in anderen idg. Sprachen zu der idg. Wurzel *‹s›teg »decken«, vgl. z. B. griech.… … Das Herkunftswörterbuch
Verdeck, das — Das Verdeck, des es, plur. die e, ein Ding, welches ein anderes deckt oder verdeckt, ein nur noch in dem Schiffsbaue übliches Wort, wo der Boden eines Schiffes, der dasselbe horizontal in zwey Räume abtheilet, das Verdeck, im Niederdeutschen nur… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart