Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vellus+vr

  • 61 Gaetulus

    Gaetūli ( Gētūli), ōrum, m., = Gaitouloi, a people of northwestern Africa, south of the Mauri and Numidae, in the modern Morocco, the Gœtulians, Mel. 1, 4, 4; 3, 10, 4; Plin. 5, 8, 8, § 43; Sall. J. 18, 9; 80, 1 al.—In sing.: Gaetūlus, i, m., the Gœtulian, collect., Luc. 4, 678.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Gaetūlus, a, um, adj., of or belonging to the Gœtulians, Gœtulian:

    Syrtes,

    Verg. A. 5, 192; Hor. C. 2, 20, 15:

    leo,

    Verg. A. 5, 351; Hor. C. 1, 23, 10; cf.

    leaena,

    id. ib. 3, 20, 2:

    mapalia,

    Mart. 10, 20, 7;

    pastor,

    Plin. 8, 16, 21, § 54:

    murex,

    i. e. taken on the African coast, Hor. Ep. 2, 2, 181; Ov. F. 2, 319; cf. Plin. 9, 36, 60, § 127;

    hence, also, transf.: Gaetulisve magis fucaret vellus ahenis,

    Sil. 16, 177:

    Thetis, i. e. mare Libycum,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 148.—
    B.
    Gaetūlĭa, ae, f., the country of the Gœtulians, Plin. 5, 4, 4, § 30; Varr. R. R. 2, 11, 11.—
    C.
    Gaetūlĭcus, a, um, adj., Gœtulian:

    purpura,

    Plin. 6, 31, 36, § 201:

    purpurissum,

    id. 35, 6, 26, § 45. — Subst.: Gaetūlĭcus, i, m., a surname of Cn. Cornelius Cossus Lentulus, the conqueror of the Gœtulians, Flor. 4, 12, 40; Tac. A. 4, 42; 46; 6, 30; Juv. 8, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > Gaetulus

  • 62 inquino

    inquĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cunire, acc. to Paul. ex Fest. p. 50 Müll.], to befoul, stain, pollute, defile (syn.: polluo, contamino, conspurco).
    I.
    Lit.:

    vestem,

    Plaut. Capt. 2, 2, 17:

    mentior at si quid, merdis caput inquiner albis Corvorum,

    Hor. S. 1, 8, 37:

    ruris opes niteant: inquinet arma situs,

    Ov. F. 4, 928:

    (gurgitem) venenis,

    id. M. 14, 56:

    segetem injecto lolio,

    Dig. 9, 2, 27. —
    II.
    Trop., to pollute, defile, corrupt, contaminate: saepe unus puer petulans atque impurus inquinat gregem puerorum, Varr. ap. Non. 168, 7:

    amicitiam nomine criminoso,

    Cic. Planc. 19, 46:

    agros turpissimis possessoribus, id. Phil, 2, 17, 43: omnem splendorem honestatis,

    id. Fin. 5, 8, 22:

    urbis jura et exempla corrumpere domesticaque immanitate inquinare,

    id. Deiot. 12, 23:

    senatum,

    Liv. 9, 46, 10:

    famam alterius,

    id. 29, 37 med.:

    argumenta puerorum foedis amoribus,

    Quint. 10, 1, 100; cf. id. 2, 5, 24; 4, 2, 102:

    se parricidio,

    Cic. Tusc. 5, 2, 6:

    se vitiis atque flagitiis,

    id. ib. 1, 30, 72:

    nuptias et genus et domos,

    Hor. C. 3, 6, 18:

    Juppiter inquinavit aere tempus aureum,

    id. Epod. 16, 64.—Hence, inquĭnātus, a, um, P. a., befouled, polluted.
    A.
    Lit.:

    aqua turbida et cadaveribus inquinata,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97.—
    2.
    Transf., stained, dyed:

    bis murice vellus inquinatum,

    Mart. 4, 4, 6.—
    B.
    Trop., defiled, impure, filthy, base.
    1.
    In gen.:

    omnibus flagitiis vita inquinata,

    Cic. Rosc. Am. 24, 68:

    nihil hoc homine inquinatius,

    id. Fl. 22, 53:

    sordidissima ratio et inquinatissima,

    id. Off. 2, 6, 21:

    quis in voluptate inquinatior,

    id. Cael. 6, 13: comitia largitione inquinata, id. Q. Petit. Cons. fin.:

    dextra inquinatior,

    Cat. 33, 3:

    sermo inquinatissimus,

    Cic. Verr. 2, 3, 26, § 65.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of speech, low, base:

    est vitiosum in verbis, si inquinatum, si abjectum,

    Cic. Opt. Gen. Or. 3, 7:

    versus inquinatus, insuavissima littera,

    id. Or. 49, 163. —
    b.
    Tinctured, slightly imbued with any thing (cf. A. 2.):

    litteris satis inquinatus est,

    Petr. Fragm. Trag. 46 Burm.:

    non inquinati sumus (istis vitiis), sed infecti,

    Sen. Ep. 59 med.Adv.: inquĭnātē, filthily, impurely; loqui, Cic. Brut. 37, 140; 74, 258.

    Lewis & Short latin dictionary > inquino

  • 63 lanosus

    lānōsus, a, um, adj. [lana], full of wool, woolly (post-Aug.):

    uterus,

    Col. 7, 3, 7:

    vellus,

    App. M. 8, p. 214, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > lanosus

  • 64 medico

    mĕdĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [1. medicus], to heal, cure ( poet. and in post-Aug. prose for the class. medeor).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    ego istum lepide medicabo metum,

    Plaut. Most. 2, 1, 40:

    (apes) odore galbani,

    Col. 9, 13, 7:

    vulneris aestus,

    Sil. 6, 98:

    furores,

    Nemes. Ecl. 2, 28.—
    (β).
    With dat.:

    tremulis membris,

    Ser. Samm. 48, 902.—
    II.
    Transf.
    A.
    To impart the virtue of a remedy, give healing power to:

    hoc fusum labris splendentibus amnem Inficit, occulte medicans,

    Verg. A. 12, 418.—
    B.
    To besprinkle with the juice of herbs, to medicate:

    semina,

    to steep, Verg. G. 1, 193:

    semina omnia suco herbae quae sedum appellatur, medicare,

    Col. 11, 30, 40:

    exigua portione medicatur aqua,

    id. 6, 4, 4; 9, 13, 3:

    vinum medicatum,

    i. e. spurious, adulterated, id. 1, 6, 20:

    merum,

    Front. 2, 5, 12:

    ficus,

    Plin. 16, 27, 51, § 118.
    C.
    To color, dye, with tingere:

    capillos,

    Ov. Am. 1, 14, 6.—Hence, mĕdĭcātus, a, um, P. a.
    1.
    Besprinkled with juices, sprinkled, medicated ( poet. and post-Aug.):

    semina suco herbae sedi,

    Col. 1, 3:

    sedes,

    places sprinkled with the juice of herbs, Verg. G. 4, 65: somnus, produced by a juice or a charm, Ov. H. 12, 107:

    fruges,

    Verg. A. 6, 420:

    lana medicata fuco,

    stained, dyed, Hor. C. 3, 5, 28:

    Amyclaeis medicatum vellus ahenis,

    Ov. R. Am. 707.— To poison:

    boletum medicatum,

    i. e. poisoned, Suet. Claud. 44:

    herbae,

    Col. 11, 3, 64; cf.:

    medicata veneno tela,

    Sil. 7, 453:

    medicatae cuspidis ictus,

    id. 13, 197:

    mortui,

    embalmed, Mel. 1, 57.—
    2.
    Useful or good for healing, medicinal:

    aquae medicatae,

    Sen. Q. N. 3, 25, 9:

    sapor aquae,

    Plin. Ep. 8, 20, 4:

    fontes,

    Cels. 4, 5; Sen. Prov. 2, 1; Plin. 2, 93, 95, § 207:

    potio,

    Curt. 3, 6, 2:

    inguen,

    Juv. 12, 36.— Comp.:

    lac bubulum medicatius,

    Plin. 28, 9, 33, § 124.— Sup.:

    res medicatissimae,

    Plin. 28, 7, 23, § 78.

    Lewis & Short latin dictionary > medico

  • 65 Nemaeus

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemaeus

  • 66 Nemea

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemea

  • 67 Nemeaeus

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemeaeus

  • 68 Nemee

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemee

  • 69 nemen

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > nemen

  • 70 puto

    pŭto, āvi, ātum, 1, v. a. [root pu, to cleanse; whence putus, puteus, purus, etc.], to clean, cleanse (in the lit. sense very rare; in the trop. very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vellus lavare ac putare,

    Varr. R. R. 2, 2, 18: pensa lana putata, Titin. ap. Non. 369, 22:

    dolia,

    Cato, R. R. 39, 1 dub. (al. picare): aurum quoque putatum dici solet, id est expurgatum, Paul. ex Fest. s. v. putus, p. 216 Müll.—
    B.
    In partic., to trim, prune, or lop trees or vines:

    vineas arboresque falce putare,

    Cato, R. R. 32 init.; 33, 1:

    vitem,

    Verg. G. 2, 407; Just. 43, 4, 2:

    parcendum vitibus et ideo anguste putandum,

    Col. 4, 24, 21; id. Arb. 10, 1; Pall. 3, 12, 1; cf.: putatae vites et arbores, quod decisis impedimentis remanerent purae, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.; so, too, in the foll., the passage from Gell. 6, 5, 6:

    olivetum,

    Cato, R. R. 44:

    arborem latius, strictius,

    Pall. 1, 6:

    vineam,

    Vulg. Lev. 25, 3; id. Isa. 5, 6.—
    II.
    Trop., to clear up, set in order; to arrange, settle, adjust.
    A.
    In gen.: rationem or rationes, to hold a reckoning, reckon together, settle accounts:

    putare veteres dixerunt vacantia ex quāque re ac non necessaria aut etiam obstantia et aliena auferre et excidere, et, quod esset utile ac sine vitio videretur, relinquere. Sic namque arbores et vites et sic etiam rationes putari dictum,

    Gell. 6, 5, 6 sq.:

    vilicus rationem cum domino crebro putet,

    Cato, R. R. 5, 3:

    rationes,

    id. ib. 2, 5:

    putatur ratio cum argentario,

    Plaut. Aul. 3, 5, 52:

    rationes cum publicanis putare,

    Cic. Att. 4, 11, 1:

    ideo ratio putari dicitur in quā summa fit pura,

    Varr. L. L. 5, 9.—
    2.
    Transf.:

    quom eam mecum rationem puto,

    think over, consider, Plaut. Cas. 3, 2, 25.—
    B.
    In partic.
    1.
    To reckon, count, compute a thing:

    colliciares (tegulae) pro binis putabuntur,

    will be counted, Cato, R. R. 14, 4; cf.:

    si numerus militum potius quam legionum putatur,

    Tac. H. 3, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To believe in, regard:

    id ipsum est deos non putare, quae ab iis significantur contemnere,

    Cic. Div. 1, 46, 104.—
    b.
    To reckon, value, estimate, esteem a thing as any thing (= aestimare):

    aliquid denariis quadringentis,

    Cic. Verr. 2, 4, 7, § 13:

    magni putare honores,

    id. Planc. 4, 11:

    cum unum te pluris quam omnes illos putem,

    id. Att. 12, 21, 5:

    parvi,

    Cat. 23, 25:

    tantique putat conubia nostra,

    Ov. M. 10, 618.—
    c.
    To reckon, deem, hold, consider, count, esteem, etc.:

    aliquem nihilo,

    Cic. Div. in Caecil. 7, 24: aliquid pro certo, Matius et Trebat. ap. Cic. Att. 9, 15, A fin.:

    pro nihilo,

    Cic. Mil. 24, 64:

    imperatorem aliquo in numero putare,

    id. Imp. Pomp. 13, 37.—With two acc.:

    turpem putat lituram,

    Hor. Ep. 2, 1, 167:

    id nil puto,

    Ter. Heaut. 5, 1, 27; id. Ad. 1, 2, 19; 5, 4, 4; Hor. Ep. 2, 1, 84; 2, 2, 54; id. C. 4, 11, 30:

    hominem prae se neminem,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135.—
    d.
    To ponder, consider, reflect upon a thing:

    dum haec puto,

    Ter. Eun. 4, 2, 4:

    in quo primum illud debes putare,

    Cic. Planc. 4, 10:

    multa putans,

    Verg. A. 6, 332: cum aliquo argumentis, to consider or investigate maturely, to argue, Plaut. Am. 2, 1, 45.—
    e.
    Transf. (as the result of consideration), to judge, suppose, account, suspect, believe, think, imagine, etc. (cf.:

    arbitror, opinor, censeo): verbum quoque ipsum puto, quod declarandae sententiae nostrae causā dicimus, non signat profecto aliud, quam id agere nos in re dubiā obscurāque, ut decisis amputatisque falsis opinionibus, quod videatur esse verum et integrum et incorruptum, retineamus,

    Gell. 6, 5, 8:

    aliquis forsan me Putet non putare hoc verum,

    Ter. And. 5, 5, 1:

    recte putas,

    id. ib. 1, 1, 114:

    rem ipsam putasti,

    you have hit the precise point, id. Phorm. 4, 5, 6:

    nec committere, ut aliquando dicendum sit, Non putaram,

    I should not have imagined that, Cic. Off. 1, 23, 81; id. Ac. 2, 18, 56:

    Cyprus insula et Cappadociae regnum tecum de me loquentur, puto etiam regem Deiotarum,

    id. Fam. 15, 4, 15:

    noli putare, me maluisse, etc.,

    id. Att. 6, 1, 3; cf. id. ib. 3, 15, 7; id. Fam. 9, 16, 2; id. Att. 12, 18, 1; Caes. B. C. 2, 31:

    Numidae remorati dum in elephantis auxilium putant,

    Sall. J. 53, 3: stare putes;

    adeo procedunt tempora tarde,

    one would suppose, Ov. Tr. 5, 10, 5; id. H. 11, 85:

    acies mea videt aut videre putat,

    id. ib. 18, 32:

    hanc virtutem vestram ultra periculis obicere nimis grande vitae meae pretium puto,

    Tac. A. 2, 47; Nep. Paus. 3, 7.—Parenthetically, Cic. Att. 12, 49, 1; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 3, 3; Cic. Att. 8, 9, 4; 7, 8, 5; 9, 9, 3;

    10, 16, 3: atque intra, puto, septimas Calendas,

    Mart. 1, 100, 6.—Ironically, Ov. Am. 3, 7, 2:

    ut puto, deus fio,

    as I think, in my opinion, Suet. Vesp. 23 fin.; Ov. A. A. 1, 370: non, puto, repudiabis, etc., [p. 1496] I think, I suppose, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1. —With gen.:

    quaecumque sunt in omni mundo, deorum atque hominum putanda sunt,

    Cic. N. D. 2, 62, 154.—Elliptically, Cic. Fam. 15, 20, 1; cf. id. ib. 15, 4, 15; id. Fin. 5, 24, 76; Sen. Ep. 76, 11; Tac. Or. 33. —Hence, pŭtă, imper., suppose, for instance, for example, namely ( poet. and postAug.):

    Quinte, puta, aut Publi,

    Hor. S. 2, 5, 32:

    puta, tibi contigisse, ut oculos omnium effugias,

    Lact. 6, 24, 17:

    puta te servum esse communem,

    Sen. Contr. 3, 19, 4; 4, 25, 13; id. Clem. 1, 26, 2; id. Ben. 3, 41, 1; 5, 8, 6:

    si ille, puta, consul factus fuerit,

    Dig. 28, 5, 23:

    hoc, puta, non justum est,

    Pers. 4, 9; cf. Prisc. p. 1007 P.:

    ut puta (sometimes also written as one word, utputa),

    as for instance, as for example, Sen. Q. N. 2, 2, 3:

    ut puta novum crimen,

    Quint. 11, 3, 110; 7, 1, 14; Cels. 5, 26, 51 fin.; Sen. Ep. 47, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > puto

  • 71 sterno

    sterno, strāvi, strātum, 3 ( pluperf. sync. strarat, Manil. 1, 774: strasset, Varr. ap. Non. 86, 8), v. a. [Gr. root STOR, storennumi, to spread; stratos, camp; Sanscr. star- strnāmi = sterno; cf.: strages, struo, torus, and lātus, adj., old Lat. stlatus], to spread out, spread abroad; to stretch out, extend.
    I.
    Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; in Cic. only in the part. perf.; cf.:

    effundo, extendo, subicio, subdo): vestes,

    Ov. M. 8, 658:

    in duro vellus solo,

    id. F. 4, 654:

    bubulos utres ponte,

    Plin. 6, 29, 34, § 176:

    hic glarea dura Sternitur,

    Tib. 1, 7, 60:

    natas sub aequore virgas Sternit,

    i. e. scatters, strews, Ov. M. 4, 743:

    harenam,

    id. F. 3, 813; id. Am. 2, 14, 8:

    herbas,

    id. M. 7, 254:

    poma passim,

    Verg. E. 7, 54:

    spongeas ad lunam et pruinas,

    Plin. 31, 11. [p. 1758] 47, §

    123: arma per flores,

    Grat. Cyneg. 487:

    fessi sternunt corpora,

    stretch out their bodies, lie down, Liv. 27, 47, 9; cf.:

    sternunt se somno diversae in litore phocae,

    Verg. G. 4, 432.—Mid.:

    sternimur optatae gremio telluris,

    Verg. A. 3, 509; and:

    in Capitolinas certatim scanditur arces Sternunturque Jovi,

    Sil. 12, 340.— Part. perf.: strātus, a, um, stretched out, lying down, prostrate (syn. prostratus): strata terrae, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.):

    nos humi strati,

    Cic. de Or. 3, 6, 22:

    quidam somno etiam strati,

    Liv. 37, 20, 5:

    ad pedes strati,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    stratum jacere et genua complecti,

    Quint. 6, 1, 34:

    nunc viridi membra sub arbuto Stratus,

    Hor. C. 1, 1, 21.—
    2.
    Of places, to extend:

    insulae Frisiorum, Chaucorum, etc.... sternuntur inter Helium ac Flevum,

    stretch out, extend, Plin. 4, 15, 29, § 101; 3, 5, 9, § 60;

    hence, vites stratae,

    spreading, Col. 5, 4, 2 (for Nep. Milt. 5, 3, v. under rarus, II. A.).—
    B.
    In partic., to spread a thing out flat, i. e. to smooth, level (mostly poet.):

    sternere aequor aquis,

    Verg. A. 8, 89; cf.:

    placidi straverunt aequora venti,

    id. ib. 5, 763:

    nunc omne tibi stratum silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    pontum,

    Ov. M. 11, 501:

    mare,

    Plin. 2, 47, 47, § 125:

    stratoque super discumbitur ostro,

    Verg. A. 1, 700:

    viam per mare,

    smoothed, levelled, Lucr. 3, 1030 (acc. to the Gr. hodon storennumi):

    stratum militari labore iter,

    Quint. 2, 13, 16; so,

    hoc iter Alpes, Hoc Cannae stravere tibi,

    Sil. 12, 514;

    and trop.: praesens tibi fama benignum Stravit iter,

    Stat. Th. 12, 813.—
    * 2.
    Trop. (the figure borrowed from the sea), to calm, still, moderate:

    odia militum,

    Tac. H. 1, 58 (cf.:

    constrata ira,

    Stat. S. 2, 5, 1).—
    II.
    Transf.
    A.
    To cover, cover over (by spreading something out; the predom. class. signif. of the word; cf. obtendo).
    1.
    Of a couch, bed, etc., to spread, prepare, arrange, make:

    lectus vestimentis stratus est,

    Ter. Heaut. 5, 1, 30; cf.:

    strata cubilia sunt herbis,

    Lucr. 5, 1417:

    rogatus est a Maximo, ut triclinium sterneret... Atque ille stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos,

    Cic. Mur. 36, 75; so,

    lectum, lectos, biclinium, triclinia, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 33; id. Most. 1, 4, 14; id. Men. 2, 3, 3; id. Bacch. 4, 4, 70; id. Ps. 1, 2, 31; Ter. Heaut. 1, 1, 73; id. Ad. 2, 4, 21; Cic. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 21, 61; Hirt. B. G. 8, 51:

    his foliis cubitus sternere,

    Plin. 24, 9, 38, § 59:

    torum frondibus,

    Juv. 6, 5:

    strata cathedra,

    cushioned, id. 9, 52; cf. also, ARCERAM NE STERNITO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25; and absol.:

    jubet sterni sibi in primā domus parte (sc. lectum),

    Plin. Ep. 7, 27, 7.—
    2.
    Esp., places, to cover; of a way, road, path, etc., to pave:

    aspreta erant strata saxis,

    Liv. 9, 35, 2:

    via strata,

    id. 8, 15, 8:

    semitam saxo quadrato straverunt,

    id. 10, 23 fin.; so,

    vias silice... clivum Capitolinum silice... emporium lapide,

    id. 41, 27, 5 sq.; and absol.:

    locum illum sternendum locare,

    Cic. Att. 14, 15, 2:

    pavimentum stratum lapide,

    Vulg. Ezech. 40, 17:

    viam lapide,

    Dig. 43, 11, 1.—
    3.
    To saddle:

    equos,

    Liv. 37, 20, 12; 37, 20, 4; Veg. 5, 77:

    asinum,

    Vulg. Gen. 22, 3.—
    4.
    In gen., to cover, spread:

    argento sternunt iter omne viarum,

    Lucr. 2, 626:

    foliis nemus Multis et algā litus inutili tempestas Sternet,

    will strew over, bestrew, Hor. C. 3, 17, 12:

    congeriem silvae vellere summam,

    Ov. M. 9, 236:

    litora nive,

    Val. Fl. 5, 175:

    harenam Circi chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 27, § 90:

    solum telis,

    Verg. A. 9, 666:

    Tyrrhenas valles caedibus,

    Sil. 6, 602:

    strati bacis silvestribus agri,

    Verg. G. 2, 183:

    ante aras terram caesi stravere juvenci,

    covered, id. A. 8, 719.—
    B.
    To stretch out by flinging down, to throw down, stretch on the ground, throw to the ground, overthrow, prostrate (mostly poet., esp. in Verg.; in prose not before the Aug. period; in Cic. only once in the trop. sense; v. the foll.; cf.

    profligo): cujus casus prolapsi cum proximos sterneret,

    Liv. 5, 47:

    circa jacentem ducem sterne Gallorum catervas,

    id. 7, 26, 8:

    turbam invadite ac sternite omnia ferro,

    id. 24, 38, 7:

    alius sit fortis in armis, Sternat et adversos Marte favente duces,

    Tib. 1, 10, 30:

    caede viros,

    Verg. A. 10, 119:

    aliquem leto,

    id. ib. 8, 566:

    morte,

    id. ib. 11, 796; Liv. 31, 21, 15; Ov. M. 12, 604:

    adversā prensis a fronte capillis Stravit humi pronam,

    id. ib. 2, 477: primosque et extremos Stravit humum, Hor. C. 4, 14, 32:

    sternitur volnere,

    Verg. A. 10, 781:

    impetus per stratos caede hostes,

    Liv. 4, 29, 1:

    aliquem morti,

    Verg. A. 12, 464:

    irae Thyesten exitio gravi Stravere,

    Hor. C. 1, 16, 18:

    corpore toto Sternitur in vultus,

    Stat. Th. 12, 318:

    sternitur, et toto projectus corpore terrae,

    Verg. A. 11, 87:

    toto praecipitem sternit,

    Sil. 4, 182:

    hostes,

    Just. 2, 11, 13:

    Ajax stravit ferro pecus,

    Hor. S. 2, 3, 202:

    sternitur et procumbit humi bos,

    Verg. A. 5, 481:

    strata belua texit humum,

    Ov. H. 10, 106:

    rapidus torrens Sternit agros, sternit sata laeta,

    Verg. A. 2, 306:

    moenia,

    to overthrow, demolish, Ov. M. 12, 550; cf.:

    stratis ariete muris,

    Liv. 1, 29, 2:

    sternit a culmine Trojam,

    Verg. A. 2, 603; so,

    (elephanti) stabula Indorum dentibus sternunt,

    Plin. 8, 9, 9, § 27.—
    2.
    Trop. (rare):

    deorum plagā perculsi, afflictos se et stratos esse fatentur,

    cast down, prostrated, Cic. Tusc. 3, 29, 72:

    mortalia corda Per gentes humiles stravit pavor,

    Verg. G. 1, 331:

    virtus populi Romani haec omnia strata humi erexit ac sustulit,

    Liv. 26, 41, 12:

    stratā Germaniā,

    subdued, Amm. 16, 1, 5.—Hence, strātus, a, um, P. a.; as substt.
    A.
    strāta, ae, f. (sc. via), a paved road or way (post-class.), Eutr. 9, 15:

    amplas sternite jam stratas,

    Juvenc. 1, 315:

    in margine stratae,

    id. 3, 656.—
    B.
    strātum, i, n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; acc. to II. A.).—
    1.
    A bed-covering, a coverlet, quilt, blanket; a pillow, bolster:

    lecti mollia strata,

    Lucr. 4, 849:

    proripere se e strato,

    Suet. Calig. 51; Ov. M. 5, 34; 10, 267.—
    b.
    Meton. (pars pro toto), a bed, couch:

    haud segnis strato surgit Palinurus,

    Verg. A. 3, 513; cf. id. ib. 8, 415;

    3, 176: tale,

    Nep. Ages. 8:

    quies neque molli strato neque silentio arcessita,

    Liv. 21, 4, 7.— Plur.:

    strataque quae membris intepuere tuis,

    Ov. H. 10, 54:

    dura,

    id. Am. 1, 2, 2; Luc. 1, 239.—Once also (sc. lectus) in the masc., Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2.—
    2.
    A horsecloth, housing, a saddle, Ov. M. 8, 33; Liv. 7, 14, 7; Sen. Ep. 80, 9; Plin. 7, 56, 57, § 202. —Prov.:

    qui asinum non potest, stratum caedit (v. asinum),

    Petr. 45, 8.—
    3.
    A pavement:

    saxea viarum,

    Lucr. 1, 315; 4, 415: extraneum, Petr. poët. 55, 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sterno

  • 72 velum

    vēlum, i, n. [root var, to cover; cf. vellus, and v. Corss. Ausspr. 1, 459], a cloth, covering, awning, curtain, veil:

    tabernacula carbaseis intenta velis,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

    velis amictos non togis,

    id. Cat. 2, 10, 22:

    eadem (i. e. uxor) si quando recito, in proximo, discreta velo, sedet,

    Plin. Ep. 4, 19, 3.—So of chamber-curtains, hangings, Suet. Claud. 10; Juv. 6, 228; 9, 105:

    adlevare,

    Sen. Ep. 80, 1.—Of the awnings stretched over the theatre or other public places as a protection from the sun, Lucr. 4, 75; Prop. 4 (5), 1, 15; Ov. A. A. 1, 103; Inscr. Orell. 2219; Val. Max. 2, 4, 6; cf. Plin. 19, 1, 6, § 23:

    multis simulationum involucris tegitur et quasi velis quibusdam obtenditur unius cujusque natura,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15.—
    II.
    Esp., a sail (in good prose usually in plur.).
    (α).
    Plur.:

    scindere vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    ad id, unde aliquis flatus ostenditur, vela do,

    Cic. de Or. 2, 44, 187:

    dare,

    id. Or. 23, 75; Liv. 31, 45, 11; Quint. 10, 3, 7; Hor. C. 1, 34, 4:

    facere,

    Cic. Tusc. 4, 4, 9; Verg. A. 5, 281; cf.

    fieri,

    Cic. Verr. 2, 5, 34, § 88:

    pandere,

    Quint. 6, 1, 52:

    solvere,

    Verg. A. 4, 574:

    deducere,

    Ov. M. 3, 663:

    dirigere ad castra Corneliana,

    Caes. B. C. 2, 25:

    quo utinam velis passis pervehi liceat!

    Cic. Tusc. 1, 49, 119:

    contrahere,

    id. Att. 1, 16, 2; Quint. 12, praef. § 4; Hor. C. 2, 10, 24:

    subducere, Auct. B. Alex. 45, 3: legere,

    Verg. G. 1, 373:

    tendunt vela Noti,

    id. A. 3, 268:

    ventis inplere,

    id. ib. 7, [p. 1966] 23:

    classem velis aptare,

    id. ib. 3, 472.— Poet., of wings:

    pennarum,

    Lucr. 6, 744. —
    (β).
    Sing.:

    navale velum,

    Macr. S. 5, 21, 5:

    in pontum vento secundo, velo passo pervenit,

    Plaut. Stich. 2, 2, 45; id. Mil. 4, 8, 7; id. Ep. 1, 1, 47; Verg. A. 1, 103; 1, 400; Ov. H. 13, 101:

    pleno concita velo puppis,

    id. M. 7, 491; 11, 483 al.—
    b.
    Prov.: remis velisque, with oars and sails, i. e. with tooth and nail, with might and main:

    res velis, ut ita dicam, remisque fugienda,

    Cic. Tusc. 3, 11, 25; cf.:

    remigio veloque quantum potis es festina et fuge,

    Plaut. As. 1, 3, 5 (cf. the similar phrase, remis ventisque, sub remus); cf.:

    non agimur tumidis velis,

    Hor. Ep. 2, 2, 201:

    plenissimis velis navigare,

    Cic. Dom. 10, 24.—
    B.
    Trop.:

    utrum panderem vela orationis statim, an, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 5, 9:

    dare vela Famae,

    Mart. 8, 70, 6:

    voti contrahe vela tui,

    Ov. P. 1, 8, 72:

    velis majoribus,

    with more zeal, id. A. A. 2, 725; id. F. 2, 3:

    in quo tu ingenii simul dolorisque velis latissime vectus es,

    Plin. Ep. 4, 20, 2:

    dedimus vela indignationi, dedimus irae,

    id. ib. 6, 33, 10:

    pande vela, ac, si quando alias, toto ingenio vehere,

    id. ib. 8, 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > velum

  • 73 villus

    villus, i, m. [Sanscr. urā, sheep; Gr. eiros, wool; cf. vellus], shaggy hair, a tuft of hair; of beasts, Cic. N. D. 2, 47, 121; id. ib. 2, 63, 158; Verg. G. 3, 446; id. A. 5, 352; Ov. H. 6, 49; Mart. 14, 136, 2; Sid. Ep. 5, 17 med. al.—Of cotton, Plin. 11, 23, 27, § 77:

    tonsis mantelia villis,

    the nap of cloth, Verg. G. 4, 377; id. A. 1, 702.

    Lewis & Short latin dictionary > villus

См. также в других словарях:

  • VELLUS — Aureum, cuius desideriô ardens Iason, illustre Thessaliae suae sidus, Colchidem, non sine periculo cum Argonautis ingressus est, illôque tandem, magnos post labores exantlatos, potitus, domum rediit, a variis varie exponitur. Georg. Hornius, Hist …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Vellus — Vẹllus [aus lat. vellus = Wolle; Pelz] s; , Vẹllera: „Vlies“, weiße Substanz, die den ↑Nucleus dentatus des Kleinhirns fellartig umgibt (Anat.) …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Vellus — vilna statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Vellus ryšiai: platesnis terminas – plaukai …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • VELLUS Aureum — Ordo Equestris institutus a Philippo Bono, Burgundiae Duce, in vuptiis cum Isabella Lusitanica, Brugis Plandriae celebratis, A. C. 1429. Numerus equitum primo erat 24. dein ad 31. excrevit, ipse Dux Caput et Magnus Ordinis Magister fuit, quam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • vellus hair — /vel əs hār/ noun Short fine unpigmented hair covering the human body ORIGIN: L vellus, eris fleece …   Useful english dictionary

  • Vellus hair — is short, fine, peach fuzz body hair. It is a very soft and short hair that grows in most places on the human body in both sexes, such as the face and back. It is usually less than 2 mm long and the follicles are not connected to sebaceous glands …   Wikipedia

  • vellus hair — vellus (def. 1) …   Medical dictionary

  • vellus hair cyst — eruptive vellus hair c …   Medical dictionary

  • vellus hypertrichosis — 1. hypertrichosis with vellus hair. 2. h. lanuginosa …   Medical dictionary

  • vellus — vel·lus (vĕlʹəs) n. The fine hair present on the body before puberty.   [Latin, wool.] * * * …   Universalium

  • vellus — 1. Fine nonpigmented hair covering most of the body. 2. A structure that is fleecy or soft and woolly in appearance. [L. fleece] v. olivae inferioris a stratum of nerve fibers surrounding the inferior olive. * * * n. the fine hair that occurs on… …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»