-
1 vitupero
vitupero, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] blâmer, réprimander, critiquer, accuser, faire le procès de. [st2]2 [-] gâter, vicier (un augure). - cur omen mihi vituperat? Plaut. Cas. 2, 6, 59: pourquoi est-il pour moi d'un fâcheux présage? - vituparare caelum, Phaedr. (prov.): trouver à redire à tout.* * *vitupero, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] blâmer, réprimander, critiquer, accuser, faire le procès de. [st2]2 [-] gâter, vicier (un augure). - cur omen mihi vituperat? Plaut. Cas. 2, 6, 59: pourquoi est-il pour moi d'un fâcheux présage? - vituparare caelum, Phaedr. (prov.): trouver à redire à tout.* * *Vitupero, vituperas, penult. corr. vituperare. Cic. Blasmer, Despriser, Vituperer. -
2 vitupero
vitupero vitupero, avi, atum, are порицать -
3 vitupero
vitupero vitupero, avi, atum, are осуждать -
4 vitupero
vitupero vitupero, avi, atum, are бранить -
5 vituperō
vituperō āvī, —, āre [vitium+1 PAR-], to inflict censure, find fault with, blame, censure, reproach, disparage, vituperate: notare ac vituperare: multimodis cum istoc animo es vituperandus, T.: si quis universam (philosophiam) velit vituperare: (Rhodiorum res p.) minime quidem vituperanda.—Prov.: qui caelum vituperant, find fault with heaven itself, Ph.* * *vituperare, vituperavi, vituperatus Vfind fault with, blame, reproach, disparage, scold, censure -
6 vitupero
1.vĭtŭpĕro, āvi, ātum ( inf. vituperarier, Plaut. Most. 1, 3, 21), 1, v. a. [vitiumparo, qs. to find fault, accuse of a fault; hence, transf.], to inflict censure, to blame, censure, disparage, vituperate (class.; syn.: culpo, objurgo, damno).I.In gen.:* II.deos,
Plaut. Mil. 3, 1, 142:an mavis vituperarier falso quam vero extolli?
id. Most. 1, 3, 21:notare ac vituperare,
Cic. de Or. 2, 85, 349:multimodis cum istoc animo es vituperandus,
Ter. Phorm. 3, 1, 1:Pompeius noster in amicitiā P. Lentuli vituperatur,
Cic. Q. Fr. 2, 6, 5:artem aut scientiam aut studium quodpiam vituperare propter eorum vitia, qui in eo studio sunt,
Auct. Her. 2, 27, 44:si quis universam (philosophiam) velit vituperare,
Cic. Tusc. 2, 1, 4:mensae, quae a Platone graviter vituperantur,
id. Fin. 2, 28, 92:tuum consilium,
id. Mur. 29, 60:(Rhodiorum res publica) minime quidem vituperanda,
id. Rep. 3, 35, 48.— Prov.: qui caelum vituperant, who find fault with heaven itself, i. e. are satisfied with nothing, Phaedr. 4, 7, 26.—In relig. lang., to render defective, to spoil an omen:2.cur omen mihi vituperat?
Plaut. Cas. 2, 6, 59 dub.vĭtŭpĕro, ōnis, m. [1. vitupero], a blamer, censurer, vituperator (post-class.), Gell. 19, 7, 16; Sid. Ep. 4, 22; 8, 1. -
7 vitupero
1. vitupero, āvī, ātum, āre (vitium u. paro), fehlerhaft machen, dah. I) verletzen, verderben, alci omen, Plaut. Cas. 411. – II) bildl., bemängeln = tadeln mit Vorwurf u. Verweis, schelten (Ggstz. laudare), consilium, Cic.: alqm, Ter.: deos, Plaut.: alqm in amicitia Lentuli, Cic. – mit folg. quod, Cic. de off. 2, 60. – Sprichw., vituperare caelum, alles bemängeln, alles besser wissen wollen, Phaedr. 4, 7, 26. – ⇒ Parag. Infin. vituperarier, Plaut. most. 177.————————2. vitupero, ōnis, m. (vituperare), der Tadler, Gell. 19, 7, 16. Sidon. epist. 1, 22, 6 u. 8, 1, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vitupero
-
8 vitupero
I āvī, ātum, āre [ vitium I + + paro ]caelum v. погов. Ph — бранить небо, т. е. ругать всё и вся2) портить, вредитьII vitupero, ōnis m. AG, Sid = vituperator -
9 vitupero [1]
1. vitupero, āvī, ātum, āre (vitium u. paro), fehlerhaft machen, dah. I) verletzen, verderben, alci omen, Plaut. Cas. 411. – II) bildl., bemängeln = tadeln mit Vorwurf u. Verweis, schelten (Ggstz. laudare), consilium, Cic.: alqm, Ter.: deos, Plaut.: alqm in amicitia Lentuli, Cic. – mit folg. quod, Cic. de off. 2, 60. – Sprichw., vituperare caelum, alles bemängeln, alles besser wissen wollen, Phaedr. 4, 7, 26. – / Parag. Infin. vituperarier, Plaut. most. 177.
-
10 vitupero [2]
2. vitupero, ōnis, m. (vituperare), der Tadler, Gell. 19, 7, 16. Sidon. epist. 1, 22, 6 u. 8, 1, 2.
-
11 vitupero
, vituperavi, vituperatum, vituperare 1порицать, хулить -
12 quod
I n. к qui I и quis I II quod adv.1) почемуhoc est, q. ad te venio Pl — вот почему я прихожу к тебеest q. gaudeas Pl — тебе есть чему радоватьсяquid habet, q. rideat? Pt — над чем это он смеётся?non (или nihil) est, q. metuas Pl — у тебя нет причины бояться2) насколькоq. meminĕrim C — насколько я помнюq. commodo rei publicae facere posset Cs — насколько он сможет делать (это) в государственных интересахIII quod conj.1) ибо, оттого что, потому что (gaudeo q. vales C)2) чтоhoc unum in eo vitupĕro, q. iracundus est C — я осуждаю его лишь за то, что он вспыльчивpraeterquam q. C — не говоря уже о том, чтоaccedit q. C — к тому же; в просторечии тж.— вместо acc. cum inf.— после verba sentiendi et declarandilegati renuntiarunt, q. Pompejum in potestate haberent bH — послы (Картеи) сообщили, что Помпеи в их власти3) в отношении (что касается) того, что (a. me Agamemnonem aeinulari putas, fallĕris Nep)4) (с тех пор) как (tertius dies est, q. audivi PJ) -
13 vituperabilis
vituperābilis, e [ vitupero ]достойный порицания, предосудительный, недостойный C -
14 vituperatio
vituperātio, ōnis f. [ vitupero I \]1) порицание, поношение, упрёк, укорvituperationem subire C или in vituperationem venire (adduci, cadere) C — навлечь на себя порицание, заслужить упрёки2) недостойное поведение, позор ( vituperationem effugere C) -
15 vituperator
vituperātor, ōris m. [ vitupero I \]порицатель, хулитель (alicujus и alicujus rei C, Aug) -
16 vituperabilis
vituperābilis, e (vitupero, āre), tadelnswert, Cic. de fin. 3, 40.
-
17 vituperatio
vituperātio, ōnis, f. (vitupero, āre), das Tadeln, Schelten, der Tadel (Ggstz. laudatio, laus), in vituperationem venire od. adduci od. cadere, od. subire vituperationem, getadelt werden, Cic.: eam vituprationem effugere, Cic.: vituperationi esse, zum Tadel gereichen, Tadel verursachen, Cic.: vituperatione carere, Suet.: sed ne illa quidem communi vituperatione reprehendo, Cic. – Plur. (Ggstz. laudes), neglegentia vituperationum, Cic. Flacc. 87: laudes et vituperationes, Quint. 3, 4, 5. Augustin. de doctr. Chr. 4, 24, 54: effugisse duas maximas vituperationes, Cic. ad Att. 16, 7, 5: quod idem fecisse Gorgiam, cum singularum rerum laudes vituperationesque conscripsisset, Cic. Brut. 47. – meton., die Tadelhaftigkeit, das tadelnswerte Benehmen, Cic. Verr. 5, 101.
-
18 vituperativus
vituperātīvus, a, um (vitupero), tadelnd, Ggstz. laudativus, Prisc. 18, 141: Ggstz. venerativus, Serv. Verg. Aen. 3, 557.
-
19 vituperator
vituperātor, ōris, m. (vitupero, āre), der Tadler, mei, Cic.: philosophiae, Cic.: eloquentiae, Augustin. c. Cresc. Donat. 1. § 3 extr.: luxuriae, Augustin. c. Iulian. 4, 13, 64.
-
20 vituperabilis
vituperābilis, e (vitupero, āre), tadelnswert, Cic. de fin. 3, 40.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vituperabilis
См. также в других словарях:
vitupero — vi·tu·pè·ro s.m. OB LE var. → vituperio … Dizionario italiano
vituperio — vi·tu·pè·rio s.m. 1. CO ingiuria, grave insulto: ricoprire qcn. di vituperi Sinonimi: improperio. Contrari: elogio, encomio, lode. 2. BU disonore, infamia Sinonimi: ignominia, infamia, onta. 3. LE persona o cosa che è causa di disonore, infamia e … Dizionario italiano
Gennadius of Marseilles — • A priest whose chief title to fame is his continuation of St. Jerome s catalogue De Viris illustribus Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Gennadius of Marseilles Gennadius of Marseilles … Catholic encyclopedia
Hechos de Pablo y Tecla — Los Hechos de Pablo y Tecla (Acta Pauli et Theclae) es un texto apócrifo cristiano del siglo II, escrito en griego, que narra la vida de Tecla de Iconio, joven virgen de Anatolia, a partir de su conversión al cristianismo luego de escuchar la… … Wikipedia Español
vituperar — (Del lat. vituperare.) ► verbo transitivo Criticar o censurar con dureza a una persona o una cosa: ■ el público vituperó la actuación del torero. SINÓNIMO recriminar * * * vituperar (del lat. «vituperāre») tr. *Censurar o *reprender duramente a… … Enciclopedia Universal
vituperare — vi·tu·pe·rà·re v.tr. (io vitùpero) 1. CO coprire di vituperi, di insulti: vituperare aspramente qcn.; infamare, screditare gravemente Sinonimi: ingiuriare, insolentire, insultare; denigrare, disonorare, offendere, vilipendere. Contrari:… … Dizionario italiano
vituperarsi — vi·tu·pe·ràr·si v.pronom.intr. (io mi vitùpero) OB 1. disonorarsi 2. danneggiarsi, guastarsi … Dizionario italiano
vituperoso — vi·tu·pe·ró·so agg. CO 1. offensivo, pieno di vituperi: frasi, dichiarazioni vituperose 2. infamante, vergognoso: fine, morte vituperosa Sinonimi: ignobile, misero, vergognoso. 3. BU lett., deprecabile, che suscita scontento: un vecchio mal… … Dizionario italiano
vituperare — {{hw}}{{vituperare}}{{/hw}}v. tr. (io vitupero ) Offendere gravemente qlcu. o qlco. con ingiurie o epiteti infamanti | Infamare, disonorare … Enciclopedia di italiano
vituperare — v. tr. [dal lat. vituperare, connesso con vitium vizio ] (io vitùpero, ecc.). 1. [arrecare grave disonore: v. la memoria dei caduti ] ▶◀ disonorare, infamare, infangare, macchiare, screditare. ◀▶ onorare, rispettare. ‖ dare lustro (a). 2.… … Enciclopedia Italiana
ԱՂԱՐՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0034 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c ն. Ընդ վայր հարկանել (որպէս զանպիտան արտ աղի). յոչինչ կամ պիղծ եւ անհարազատ համարել. առ ոտն հարկանել. թշնամանել. բամբասել. անարգել. անգոսնել. ἑξουδενέω … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)