uwłaczać

См. также в других словарях:

• uwłaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uwłaczaćam, uwłaczaća, uwłaczaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} w stylu książkowym: stanowić obrazę, obelgę dla kogoś, czegoś, przynosić wstyd, hańbę komuś, czemuś; ubliżać, obrażać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uwłaczać czyjejś …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uwłaczać — ndk I, uwłaczaćam, uwłaczaćasz, uwłaczaćają, uwłaczaćaj, uwłaczaćał książk. «przynosić ujmę komuś, czemuś; ubliżać, obrażać» Uwłaczać czyjejś czci, godności, czyjemuś honorowi. Uwłaczać pamięci zmarłych. Uwłaczał jej swymi podejrzeniami. Twoja… …   Słownik języka polskiego

• bluźnić — ndk VIa, bluźnićnię, bluźnićnisz, bluźnićnij, bluźnićnił «uwłaczać temu, co jest przez kogoś uważane za godne szacunku, co jest ogólnie poważane, cenione, zwłaszcza urągać temu, co jest przez religię uważane za święte» Bluźnić przeciwko… …   Słownik języka polskiego

• cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… …   Słownik języka polskiego

• uwłaczający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. uwłaczać (p.) uwłaczający w użyciu przym., książk. «obelżywy, obraźliwy» Uwłaczające słowa, domysły, podejrzenia. Zachował się wobec nas w sposób uwłaczający …   Słownik języka polskiego

• czynić ujmę — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, czemuś} {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ubliżać, uwłaczać komuś; obrażać kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Te podejrzenia czynią mu ujmę. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień