-
1 obrazić
глаг.• обидеть• обижать• оскорбить• оскорблять• ранить• ушибить* * *obra|zić\obrazićżę, \obrazićżony сов. 1. оскорбить; обидеть;\obrazić słownie нанести словесное оскорбление; \obrazić do żywego кровно обидеть;
2. нарушить, преступить, попрать+1. znieważyć, ubliżyć 2. naruszyć
* * *obrażę, obrażony сов.1) оскорби́ть; оби́детьobrazić słownie — нанести́ слове́сное оскорбле́ние
obrazić do żywego — кро́вно оби́деть
2) нару́шить, преступи́ть, попра́тьSyn: -
2 obrazić
* * *pf.pf.zob. obrażać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrazić
-
3 obrazić
1. pf vt→ obrażać2. vr: obrazić sięsich beleidigt fühlen, beleidigt sein -
4 obrazić
-
5 obrazić
-
6 obrazić
1. formaliser2. injurier3. insulter4. offenser -
7 obrazić
1 coir 2 fearg 3 gortaigh 4 masla 5 stainc -
8 obrazić
[ображічь]v.dk -
9 obrazić
1. образити;2. побити, покалічити -
10 obrazić
kimsetü, räncetü -
11 obrazić
1 mamaslang2 manggalit3 umalipustâ -
12 obrazić
kesdirmek -
13 obrazić
Ofender -
14 obrazić
باليدن ; به ; توهي ; رناندن -
15 obrazić się
-
16 obrazić\ się
сов. обидеться; оскорбиться;\obrazić\ się się o coś обидеться на что-л., из-за чего-л. -
17 obrazić się
[ображічь шіĕ]v.dk -
18 obrazić się
образитися -
19 prawo obrazić
право обидетьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > prawo obrazić
-
20 оскорбиться
См. также в других словарях:
obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… … Słownik języka polskiego
obrazić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. obrażać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrażać się – obrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} reagować obrazą na coś, czuć się znieważonym, obrażonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obraził się chyba na nas o coś, bo się nie odzywa. Na panią nawet się obrazić nie można. Obrażać się bez powodu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrażać — → obrazić … Słownik języka polskiego
narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… … Słownik języka polskiego
obrażenie — n I 1. rzecz. od obrazić. 2. lm D. obrażenieeń «uszkodzenie ciała jako skutek uderzenia, skaleczenia, złamania» Obrażenie wewnętrzne. Doznać ciężkich obrażeń ciała. Doznał lekkiego obrażenia głowy. obrażenie się rzecz. od obrazić się … Słownik języka polskiego
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
obrażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obrażaćam, obrażaća, obrażaćają, obrażaćany {{/stl 8}}– obrazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obrażaćażę, obrażaćzi, obrażaćaź, obrażaćażony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… … Słownik języka polskiego
czuły — czuli, czulszy 1. «odnoszący się do kogoś z miłością, tkliwością, serdecznością, będący wyrazem czyjejś miłości, tkliwości, serdeczności; kochający, tkliwy, serdeczny; rzewny, wzruszający» Czuły opiekun. Czułe spojrzenia, uściski. Był dla niej… … Słownik języka polskiego
drasnąć — dk Va, drasnąćnę, draśniesz, draśnij, drasnąćnął, drasnąćnęła, drasnąćnęli, draśnięty, drasnąćnąwszy 1. «skaleczyć, lekko zranić, zadrapać» Kula drasnęła go tylko. Był lekko draśnięty szablą. ◊ Draśnięty zębem czasu «uszkodzony, stary,… … Słownik języka polskiego