utwierdzać

См. также в других словарях:

• utwierdzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, utwierdzaćam, utwierdzaća, utwierdzaćają, utwierdzaćany {{/stl 8}}– utwierdzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, utwierdzaćdzę, utwierdzaćdzi, utwierdź, utwierdzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• utwierdzać się – utwierdzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} potwierdzać słuszność swojej opinii, swojego działania, upewniać się co do czegoś, nabierać pewności, umacniać się, ugruntowywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Utwierdził sięwswoich sądach, w swojej nienawiści. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• utwierdzić — dk VIa, utwierdzićdzę, utwierdzićdzisz, utwierdź, utwierdzićdził, utwierdzićdzony utwierdzać ndk I, utwierdzićam, utwierdzićasz, utwierdzićają, utwierdzićaj, utwierdzićał, utwierdzićany 1. «upewnić kogoś w czymś, podtrzymać, umocnić czyjś sąd,… …   Słownik języka polskiego

• utrwalać — ndk I, utrwalaćam, utrwalaćasz, utrwalaćają, utrwalaćaj, utrwalaćał, utrwalaćany utrwalić dk VIa, utrwalaćlę, utrwalaćlisz, utrwal, utrwalaćlił, utrwalaćlony 1. «nadawać czemuś trwałość, czynić trwałym, trwalszym; utwierdzać, umacniać,… …   Słownik języka polskiego

• gruntować — ndk IV, gruntowaćtuję, gruntowaćtujesz, gruntowaćtuj, gruntowaćował, gruntowaćowany 1. «pływając sięgać stopami dna, docierać do dna; mierzyć głębokość rzeki, jeziora itp.» Gruntować w płytkiej wodzie. Gruntować rzekę. 2. «powlekać powierzchnię,… …   Słownik języka polskiego

• nadzieja — ż I, DCMs. nadziejaei; lm D. nadziejaei «oczekiwanie spełnienia się czegoś pożądanego; ufność, że się to spełni, urzeczywistni» Głęboka, niepłonna, uzasadniona nadzieja. Mała, słaba, złudna nadzieja. Nadzieja zobaczenia, zrobienia czegoś.… …   Słownik języka polskiego

• upewniać — ndk I, upewniaćam, upewniaćasz, upewniaćają, upewniaćaj, upewniaćał, upewniaćany upewnić dk VIa, upewniaćnię, upewniaćnisz, upewniaćnij, upewniaćnił, upewniaćniony «twierdzić coś z przekonaniem; zapewniać kogoś o czymś, utwierdzać kogoś w czymś»… …   Słownik języka polskiego

• wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… …   Słownik języka polskiego

• dowartościowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, dowartościowywaćowuję, dowartościowywaćowuje, dowartościowywaćany {{/stl 8}}– dowartościować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, dowartościowywaćściuję, dowartościowywaćściuje, dowartościowywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przekonanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przekonać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przekonanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przekonanieań {{/stl 8}}{{stl 7}} utrwalony stosunek do jakiejś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ugruntowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, ugruntowywaćowuję, ugruntowywaćowuje, ugruntowywaćany, {{/stl 8}}– ugruntować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, ugruntowywaćtuję, ugruntowywaćtuje, ugruntowywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} zapewniać trwałość czegoś, opierając… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień