uregulować

См. также в других словарях:

• uregulować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}regulować I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uregulować — dk IV, uregulowaćluję, uregulowaćlujesz, uregulowaćluj, uregulowaćował, uregulowaćowany 1. «ująć coś w normy, przepisy; uporządkować, załatwić» Uregulować coś prawnie. Uregulować finanse, interesy. Uregulować stosunki międzypaństwowe. Uregulowany …   Słownik języka polskiego

• rozliczyć — dk VIb, rozliczyćczę, rozliczyćczysz, rozliczyćlicz, rozliczyćczył, rozliczyćczony rozliczać ndk I, rozliczyćam, rozliczyćasz, rozliczyćają, rozliczyćaj, rozliczyćał, rozliczyćany «licząc rozdzielić coś (zwłaszcza pieniądze), dokonać rozrachunku …   Słownik języka polskiego

• unormować — dk IV, unormowaćmuję, unormowaćmujesz, unormowaćmuj, unormowaćwał, unormowaćowany «ująć coś w pewne normy, sprowadzić coś do pewnej normy; uregulować, uporządkować» Unormowano ceny. Unormować tryb życia. Unormowane godziny pracy. Unormować coś… …   Słownik języka polskiego

• regulować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, regulowaćluję, regulowaćluje, regulowaćany {{/stl 8}}– uregulować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wprowadzać porządek, podporządkowywać jakimś prawom, normom; nakładać jakieś granice : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• fakt — 1. Fakt dokonany «zdarzenie, sytuacja, które już zaistniały i nie można ich zmienić»: Wschodnią granicę Polski chciał Dmowski uregulować przy pomocy polityki faktów dokonanych. DzN 1 2/1981. 2. Fakt faktem; to fakt «istotnie, rzeczywiście, tak… …   Słownik frazeologiczny

• alimenty — blp, D. alimentytów praw. «świadczenia na rzecz osób niezdolnych do utrzymania się własnymi siłami, obciążające określone przez prawo osoby bliskie» Wysokość alimentów. Płacić alimenty. Uregulować zaległe alimenty. Wystąpić o alimenty. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• należność — ż V, DCMs. należnośćści; lm MD. należnośćści «kwota, suma, którą należy komuś wypłacić» Należność za pracę, za usługę. Uiścić, zapłacić, wręczyć komuś należność. Uregulować należności za światło, gaz, sprzątanie. Należność wynosi 200 zł …   Słownik języka polskiego

• nastawić — dk VIa, nastawićwię, nastawićwisz, nastawićstaw, nastawićwił, nastawićwiony nastawiać ndk I, nastawićam, nastawićasz, nastawićają, nastawićaj, nastawićał, nastawićany 1. «wysunąć, zwrócić coś w jakimś kierunku; poddać działaniu czegoś» Nastawić… …   Słownik języka polskiego

• poobliczać — dk I, poobliczaćam, poobliczaćasz, poobliczaćają, poobliczaćaj, poobliczaćał, poobliczaćany «wykonać wiele obliczeń, jedno po drugim» Poobliczać rachunki, wydatki. poobliczać się «porobić z kimś obrachunki, uregulować wzajemne należności» …   Słownik języka polskiego

• porachować — dk IV, porachowaćrachuję, porachowaćrachujesz, porachowaćrachuj, porachowaćował, porachowaćowany przestarz. «policzyć» ◊ posp. dziś żywa: Porachować komuś kości, gnaty «zbić mocno, obić kogoś» porachować się 1. przestarz. «o wielu osobach:… …   Słownik języka polskiego