-
1 kränken
vt -
2 treffen
1. * vi 2. * vt1) ( begegnen) spot(y)kać ( j-n zufällig kogoś przypadkowo)2) trafi(a)ć ( in etw w coś)3) utrafić4) dotknąć, urazić5) w połączeniach:eine Auswahl tréffen — dokonać wyboru
Maßnahmen tréffen — poczynić kroki
3. * vr, sicheine Vereinbarung tréffen — zawrzeć porozumienie
-
3 Kopf
Kopf m (Kopf[e]s; Köpfe) głowa (a fig); dim, a BOT, TECH główka; MIL, TECH a głowica; fam. iron łepetyna, mózgownica; →LINK="Briefkopf" Briefkopf,LINK="Nagelkopf" Nagelkopf usw;ein kluger Kopf człowiek z głową, tęga głowa;den Kopf schütteln kręcić ( verneinend przecząco) głową;den Kopf hängen lassen posmutnieć pf, fam. spuścić pf nos na kwintę;fam. fig hier steht alles Kopf tu jest urwanie głowy;ich weiß nicht, wo mir der Kopf steht od tego wszystkiego kręci mi się w głowie;jemandem den Kopf waschen fam. fig zmyć k-u głowę;den Kopf verlieren <s>tracić głowę;seinen Kopf durchsetzen postawić pf na swoim;seinen Kopf anstrengen fam. ruszyć mózgownicą;Kopf hoch! głowa do góry!;fam. auf den Kopf stellen ( etwas suchen) wywracać <- wrócić> do góry nogami; Fakten przekręcać <- cić>;fam. jemandem auf dem Kopf herumtanzen jeździć k-u po głowie;nicht auf den Kopf gefallen sein mieć swój rozum;fam. sein ganzes Geld auf den Kopf hauen wydać pf ostatni grosz;bis über den Kopf po uszy;jemandem durch den Kopf gehen chodzić k-u po głowie;im Kopf rechnen obliczać <- czyć> w pamięci;im Kopf behalten zapamiętać pf;fam. nicht ganz richtig im Kopf sein mieć nie po kolei w głowie;das will mir nicht in den Kopf to mi się nie mieści w głowie;mit dem Kopf durch die Wand wollen walić głową w mur;von Kopf bis Fuß od stóp do głów;jemanden vor den Kopf stoßen dotknąć, urazić k-o;jemandem zu Kopf steigen uderzyć pf k-u do głowy -
4 nahe
ganz nahe zupełnie blisko, fam. bliziutko;von nahem z bliska;jemandem nahe bringen (A) zapozna(wa)ć k-o (z I);jemandem nahe gehen <z>martwić (A);nahe liegen nasuwać się;nahe liegend zrozumiały;aus nahe liegenden Gründen ze zrozumiałych powodów oder względów;jemandem nahe stehen być w zażyłych stosunkach (z I); sympatyzować (z I);nahe stehend blisko stojący, bliski; -
5 stoßen
I v/tdie Kugel stoßen pchnąć pf kulą;jemandem den Dolch in die Brust stoßen pchnąć pf k-o sztyletem w pierś;von sich stoßen, zur Seite stoßen odpychać < odepchnąć> od siebie, w bok;7. fam. fig jemanden vor den Kopf stoßen urazić pf k-o;II v/i8. ( rütteln) trząść;9. ( angrenzen) stykać się, graniczyć (an A z I);auf Schwierigkeiten stoßen napot(y)kać trudności; (sich anschließen) dołączać <- czyć> (się) ( zu uns do nas);III v/r sich am Kopf stoßen stłuc pf sobie głowę;sich an der Tischkante stoßen uderzyć się pf o kant stołu; -
6 verletzen
ver'letzen (-)I vt ( verwunden) <s>kaleczyć, zranić pf (A);sich (D) etwas verletzen skaleczyć sobie (A); (kränken) urażać < urazić>, dotknąć pf k-o; Pflicht, Vertrag, Grenze naruszać <- szyć>; Recht a pogwałcić pf;II v/r sich verletzen skaleczyć się ( am Finger w palec) -
7 verprellen
ver'prellen (-) urażać < urazić>
См. также в других словарях:
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
urazić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. urażać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urażać się – urazić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotykając się, uderzając się, kalecząc się, podrażniać, naruszać wrażliwe, bolące, skaleczone miejsce : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uraziła się w skaleczony łokieć. Przez nieuwagę urażał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urażać — → urazić … Słownik języka polskiego
nadepnąć komuś na odcisk — Urazić kogoś, zirytować, lub obrazić Eng. To bother, irritate, or offend someone … Słownik Polskiego slangu
dotknąć — dk Va, dotknąćtknę, dotknąćtkniesz, dotknąćtknij, dotknąćtknął, dotknąćtknęła, dotknąćtknęli, dotknąćtknięty, dotknąćtknąwszy dotykać ndk I, dotknąćam, dotknąćasz, dotknąćają, dotknąćaj, dotknąćał, dotknąćany 1. «zbliżyć coś do kogoś, czegoś aż… … Słownik języka polskiego
urażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urażaćam, urażaća, urażaćają, urażaćany {{/stl 8}}– urazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, urażę, urażaćzi, uraź, urażony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podrażniać, naruszać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ambicja — ż I, DCMs. ambicjacji; lm D. ambicjacji (ambicjacyj) 1. «poczucie godności osobistej; honor, duma» Mieć, stracić ambicję. Nie mieć odrobiny ambicji. Być bez ambicji. Pochlebiać czyjejś ambicji. Unieść się ambicją. Zranić, urazić czyjąś ambicję … Słownik języka polskiego
boleśnie — boleśnieej 1. «sprawiając ból» Potłuc się, skaleczyć się boleśnie. 2. «sprawiając przykrość» Dotknąć, ugodzić, urazić boleśnie słowami. 3. «w sposób świadczący o przeżywanym bólu; żałośnie, smutno» Łkać, płakać, szlochać boleśnie … Słownik języka polskiego
drasnąć — dk Va, drasnąćnę, draśniesz, draśnij, drasnąćnął, drasnąćnęła, drasnąćnęli, draśnięty, drasnąćnąwszy 1. «skaleczyć, lekko zranić, zadrapać» Kula drasnęła go tylko. Był lekko draśnięty szablą. ◊ Draśnięty zębem czasu «uszkodzony, stary,… … Słownik języka polskiego
nadepnąć — dk Va, nadepnąćnę, nadepnąćniesz, nadepnąćnij, nadepnąćnął, nadepnąćnęła, nadepnąćnęli, nadepnąćnięty, nadepnąćnąwszy rzad. nadeptać dk IX, nadepnąćpczę (nadepnąćpcę), nadepnąćpczesz (nadepnąćpcesz), nadepnąćdepcz, nadepnąćał, nadepnąćany… … Słownik języka polskiego