-
1 uprzedzać
I. vt1) ( wyprzedzać)\uprzedzać kogoś w czymś/z czymś jdm in etw +dat mit etw zuvorkommen\uprzedzać czyjąś prośbę/zamiar jds Bitte/Absicht zuvorkommen\uprzedzać fakty den Dingen vorgreifen2) ( informować)\uprzedzać kogoś o czymś jdn über etw +akk informieren3) ( ostrzegać)\uprzedzać kogoś o czymś jdn vor etw warnen\uprzedzać się do kogoś/czegoś gegen jdn/etw voreingenommen sein -
2 uprzedzać
uprzedzać (-am) < uprzedzić> (-dzę) (o L) (vor)warnen (vor D), im Voraus informieren (über A); (A) vorgreifen (D);uprzedzać k-o (ubiec) jemandem zuvorkommen;uprzedzać pytanie eine Frage vorwegnehmen;uprzedzać wypadki den Ereignissen vorgreifen;uprzedzać czyjąś dezyzję jemandem bei seiner Entscheidung vorgreifen;uprzedzał wszystkie jej życzenia er hat ihr jeden Wunsch von den Augen abgelesen;uprzedzać się (do G) voreingenommen sein, Vorurteile haben (gegen A) -
3 uprzedzić
uprzedzać (-am) < uprzedzić> (-dzę) (o L) (vor)warnen (vor D), im Voraus informieren (über A); (A) vorgreifen (D);uprzedzać k-o (ubiec) jemandem zuvorkommen;uprzedzać pytanie eine Frage vorwegnehmen;uprzedzać wypadki den Ereignissen vorgreifen;uprzedzać czyjąś dezyzję jemandem bei seiner Entscheidung vorgreifen;uprzedzał wszystkie jej życzenia er hat ihr jeden Wunsch von den Augen abgelesen;uprzedzać się (do G) voreingenommen sein, Vorurteile haben (gegen A) -
4 uprzedzić
vt pf→ uprzedzać -
5 antycypować
antycypować [antɨʦ̑ɨpɔvaʨ̑]vt1) ( uprzedzać) vorwegnehmen, vorgreifen2) ( przewidywać) antizipieren -
6 uprzedzić
-
7 zapowiadać
zapowiadać [zapɔvjadaʨ̑]I. vt2) ( być symptomem czegoś) hindeuten, erwarten lassensilny wiatr zapowiada burzę ein starker Wind kündigt ein Gewitter anII. vr2) ( wyglądać na coś)zapowiada się upalny dzień es verspricht, ein heißer Tag zu werden, es sieht nach einem heißen Tag auson się dobrze zapowiada er lässt sich gut an -
8 vorgreifen
vor|greifenvi irr1) ( jdm zuvorkommen)jdm \vorgreifen uprzedzać [ perf uprzedzić] kogoś2) ( etw vorwegnehmen) antycypowaćdem Ergebnis \vorgreifen przewidzieć wynik3) ( zu schnell handeln)einem Beschluss \vorgreifen wyprzedzać [ perf wyprzedzić] decyzję -
9 vorwegnehmen
См. также в других словарях:
uprzedzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uprzedzaćam, uprzedzaća, uprzedzaćają, uprzedzaćany {{/stl 8}}– uprzedzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uprzedzaćdzę, uprzedzaćdzi, uprzedź, uprzedzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uprzedzać — ndk I, uprzedzaćam, uprzedzaćasz, uprzedzaćają, uprzedzaćaj, uprzedzaćał, uprzedzaćany uprzedzić dk VIa, uprzedzaćdzę, uprzedzaćdzisz, uprzedź, uprzedzaćdził, uprzedzaćdzony 1. «być szybszym od kogoś w jakimś działaniu, występować z czymś… … Słownik języka polskiego
uprzedzać — 1. Uprzedzać czyjeś prośby, pragnienia, myśli, zamiary, kaprysy «domyślać się czyichś próśb, pragnień i spełniać je, zanim zostaną wypowiedziane, wyjawione»: Dlaczego dotychczas zawsze przeczuwał jej myśli, uprzedzał pragnienia, troskliwą otaczał … Słownik frazeologiczny
uprzedzać fakty [wypadki] — {{/stl 13}}{{stl 7}} wypowiadać się o czymś, co jeszcze nie nastąpiło; przesądzać o czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jestem pewien, że mecz przyniesie nam sukces, ale nie uprzedzajmy faktów. Nie uprzedzając wypadków, zapraszamy do obejrzenia relacji.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uprzedzać się – uprzedzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się niechętnym komuś, czemuś, źle nastawionym (zwykle bezpodstawnie) do kogoś lub czegoś; zrażać się do kogoś lub czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uprzedziła się do ludzi. Niepotrzebnie się uprzedziła do szefa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uprzedzić — → uprzedzać … Słownik języka polskiego
kaprys — Uprzedzać czyjeś kaprysy zob. uprzedzić 1 … Słownik frazeologiczny
uprzedzić — 1. Uprzedzać czyjeś prośby, pragnienia, myśli, zamiary, kaprysy «domyślać się czyichś próśb, pragnień i spełniać je, zanim zostaną wypowiedziane, wyjawione»: Dlaczego dotychczas zawsze przeczuwał jej myśli, uprzedzał pragnienia, troskliwą otaczał … Słownik frazeologiczny
fakt — 1. Fakt dokonany «zdarzenie, sytuacja, które już zaistniały i nie można ich zmienić»: Wschodnią granicę Polski chciał Dmowski uregulować przy pomocy polityki faktów dokonanych. DzN 1 2/1981. 2. Fakt faktem; to fakt «istotnie, rzeczywiście, tak… … Słownik frazeologiczny
myśl — 1. Bić się, łamać się z myślami «nie móc się zdecydować na coś; wahać się»: (...) biłem się z myślami, czy się żenić. W. Myśliwski, Widnokrąg. 2. Błądzić gdzieś myślami «myśleć o różnych rzeczach, nie koncentrując się na żadnej z nich»:… … Słownik frazeologiczny
pragnienie — Ktoś schnie, usycha, umiera itp. z pragnienia; kogoś męczy, pali pragnienie «komuś bardzo chce się pić»: – Niech pan najpierw da pić tamtemu – poprosił Adaś błagalnym głosem. – Tamten umiera z pragnienia. K. Makuszyński, Szatan. Męczyło nas… … Słownik frazeologiczny