Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

umerus

  • 1 umerus

    ŭmĕrus (incorrectly spelled hŭmĕ-rus in many edd.), i, m. [cf. ômos].
    I.
    Prop., the upper bone of the arm, Cels. 8, 1. —
    II.
    Meton.
    A.
    The upper part of the arm (so only poet. for the usual lacertus):

    innixus dextro plena trahens umero,

    upperarm, arm, Prop. 1, 20, 44:

    umeros exsertus uterque,

    Stat. Th. 5, 439; 4, 235; Ov. F. 1, 409.—
    B.
    The shoulder (of a man; opp. armus of an animal, v. h. v.;

    the predom. signif. of the word): meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries,

    Plaut. Capt. 4, 2, 17:

    id conexum in umero laevo,

    id. Mil. 4, 4, 44:

    sagittae pendebant ab umero,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf. Hor. C. 1, 21, 12:

    umerum apertum gladio appetit,

    Caes. B. C. 2, 35:

    Chloris albo sic umero nitens,

    Hor. C. 2, 5, 18:

    sparsum odoratis umerum capillis,

    id. ib. 3, 20, 14:

    pars umeri ima tui,

    Ov. A. A. 3, 307.— Plur.:

    (virgines) quas matres student Demissis umeris esse,

    Ter. Eun. 2, 3, 23:

    scutum, gladium, galeam in onere nostri milites non plus numerant quam umeros, lacertos, manus,

    Cic. Tusc. 2, 16, 37:

    ut bracchia modo atque umeri ad sustinenda arma liberi ab aquā esse possent,

    Caes. B. G. 7, 56:

    pedites tantummodo umeris ac summo pectore exstare,

    id. B. C. 1, 62:

    cum Milo umeris sustineret bovem vivum,

    Cic. Sen. 10, 33:

    quod pupillum filium ipse paene in umeros suos extulisset,

    id. de Or. 1, 53, 228:

    densum umeris vulgus,

    Hor. C. 2, 13, 32:

    nube candentes umeros amictus Augur Apollo,

    id. ib. 1, 2, 31; so,

    candidi,

    id. ib. 1, 13, 10:

    umeris positurus arcum,

    id. ib. 3, 4, 60:

    et quae nunc umeris involitant, deciderint comae,

    id. ib. 4, 10, 3 et saep.:

    ex umeris armi fiunt,

    Ov. M. 10, 700; so id. ib. 12, 396; cf.:

    terrestrium solus homo bipes: uni juguli, umeri, ceteris armi,

    Plin. 11, 43, 98, § 243.—
    2.
    Umerus is also used of animals (as, on the other hand, armi is of men; v. armus);

    of oxen,

    Cic. N. D. 2, 63, 159.—Of cocks, Col. 8, 2, 9.—
    C.
    Of the middle part of a thing, the back, ridge (post-Aug.).
    1.
    Of trees and plants:

    certum est ab umeris arborum surculos petendos,

    Plin. 17, 14, 24, § 105; Col. 3, 10, 5; id. Arb. 3, 1.—
    2.
    Of mountain ridges:

    montium flexus crebrique vertices et conflexa cubito aut confracta in umeros juga,

    Plin. 2, 44, 44, § 115 (al. numeros):

    virides umeros,

    Stat. Th. 6, 714. —
    3.
    Of a country:

    Rhegium oppidum in umero ejus (Italiae) situm, a quo veluti cervicis incipit flexus,

    Plin. 3, 5, 6, § 43; so,

    duo haec oppida... sita sunt utrāque ex parte velut in umeris Helladis,

    id. 4, 7, 11, § 23.—
    III.
    Trop., in plur., the shoulders; as in Engl., when speaking of bearing a burden:

    tota ut comitia suis, ut dictitabat, umeris sustineret,

    Cic. Mil. 9, 25:

    rem publicam umeris sustinere,

    id. Fl. 37, 94:

    cum expertus esset, quam bene umeris tuis sederet imperium,

    Plin. Pan. 10, 6; 57, 4:

    sumite materiam vestris qui scribitis aequam Viribus, et versate diu, quid ferre recusent, Quid valeant umeri,

    Hor. A. P. 40.

    Lewis & Short latin dictionary > umerus

  • 2 umerus

    umerus umerus, i m рука: верхняя часть до локтя

    Латинско-русский словарь > umerus

  • 3 umerus

    umerus umerus, i m плечо

    Латинско-русский словарь > umerus

  • 4 umerus

    umerus (humerus), ī, m. (ὦμος), I) eig., der Knochen des Oberarmes, das Oberarmbein, Cels. 8, 1. p. 326, 37 D. – II) übtr., der ganze Oberarm mit der Schulter, vom Schulterblatt und dem Schlüsselbein (iugulum) bis zum Ellbogen (ulna), die Achsel, die Schulter (ὦμος), a) der Menschen, dexter, Quint.: laevus, Curt. u. Aur. Vict.: demissis umeris esse, Ter.: sagittae pendebant ab umero, Cic.: ex umeris armi fiunt, Ov.: umerum onerare pallio, den M. auf die Sch. nehmen, Ter.: alqm umeris subire, aufhocken, Verg.: puerum in umeros suos efferre (emporheben), Cic.: allevati circumstantium umeris, Tac.: im Bilde, consulatus ipse, qui sibi tuis umeris attolli et augescere videtur, Plin. pan.: comitia umeris suis sustinere, Cic.: nec dii sierint, ut Alexandri fortuna tantique regni fastigium in istos umeros ruat, Curt.: vix haec... nixa in omnium nostrûm umeris cohaerebunt, Cic. – b) der Tiere, der Vorderbug (gew. armus), des Ochsen, Cic.: des Ebers, Verg.: der Hähne, Colum. – c) übtr., vom schulterähnlichen mittleren Teil, die Schulter, der Rücken, der Bäume u. Weinstöcke, Colum. u. Plin.: der Berge, Länder usw., Stat. u. Plin.

    lateinisch-deutsches > umerus

  • 5 umerus

    umerus (humerus), ī, m. (ὦμος), I) eig., der Knochen des Oberarmes, das Oberarmbein, Cels. 8, 1. p. 326, 37 D. – II) übtr., der ganze Oberarm mit der Schulter, vom Schulterblatt und dem Schlüsselbein (iugulum) bis zum Ellbogen (ulna), die Achsel, die Schulter (ὦμος), a) der Menschen, dexter, Quint.: laevus, Curt. u. Aur. Vict.: demissis umeris esse, Ter.: sagittae pendebant ab umero, Cic.: ex umeris armi fiunt, Ov.: umerum onerare pallio, den M. auf die Sch. nehmen, Ter.: alqm umeris subire, aufhocken, Verg.: puerum in umeros suos efferre (emporheben), Cic.: allevati circumstantium umeris, Tac.: im Bilde, consulatus ipse, qui sibi tuis umeris attolli et augescere videtur, Plin. pan.: comitia umeris suis sustinere, Cic.: nec dii sierint, ut Alexandri fortuna tantique regni fastigium in istos umeros ruat, Curt.: vix haec... nixa in omnium nostrûm umeris cohaerebunt, Cic. – b) der Tiere, der Vorderbug (gew. armus), des Ochsen, Cic.: des Ebers, Verg.: der Hähne, Colum. – c) übtr., vom schulterähnlichen mittleren Teil, die Schulter, der Rücken, der Bäume u. Weinstöcke, Colum. u. Plin.: der Berge, Länder usw., Stat. u. Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > umerus

  • 6 umerus

        umerus (not hum-), ī, m    [cf. ὦμοσ], the upper arm, shoulder: Exerit haec umerum, O.: sagittae pendebant ab umero: umerum apertum gladio appetit, Cs.: Pars umeri ima tui, O.: Demissis umeris esse, T.: umeri ad sustinenda arma liberi, Cs.: umeris sustinere bovem: umeris positurus arcum, H.: Ex umeris armi fiunt, O.—Fig.: comitia suis umeris sustinere: qui scribitis, versate diu, quid ferre recusent, Quid valeant umeri, H.
    * * *
    upper arm, shoulder

    Latin-English dictionary > umerus

  • 7 umerus

    ī m.
    1) верхняя часть руки до локтя, предплечье ( с лопаткой и ключицей) ( aliquid dextro trahere umero Prp); плечо ( sagittae pendebant ab umero C)
    sustinere aliquid umeris C — поддерживать что-л. плечами
    2) лопатка (животных) C, V

    Латинско-русский словарь > umerus

  • 8 umerus

    shoulder, upper arm.

    Latin-English dictionary of medieval > umerus

  • 9 umerus

    , i m
      плечо

    Dictionary Latin-Russian new > umerus

  • 10 humerus

    hŭmĕrus (ŭmĕrus), i, m. [st2]1 [-] humérus (os supérieur du bras). [st2]2 [-] épaule (de l'homme). [st2]3 [-] épaule, cou (de boeuf, de coq). [st2]4 [-] partie moyenne (d'un arbre). [st2]5 [-] flanc (d'une montagne). [st2]6 [-] limite d'un pays, pointe.    - [gr]gr. ὦμος.
    * * *
    hŭmĕrus (ŭmĕrus), i, m. [st2]1 [-] humérus (os supérieur du bras). [st2]2 [-] épaule (de l'homme). [st2]3 [-] épaule, cou (de boeuf, de coq). [st2]4 [-] partie moyenne (d'un arbre). [st2]5 [-] flanc (d'une montagne). [st2]6 [-] limite d'un pays, pointe.    - [gr]gr. ὦμος.
    * * *
        Humerus, humeri, pen. corr. L'espaule.

    Dictionarium latinogallicum > humerus

  • 11 umerale

    ŭmĕrāle (not hŭ-; v. umerus), is, n. [umerus, II. B.], a covering for the shoulders, a (military) cape:

    si miles tibiale vel umerale alienavit,

    Dig. 49, 16, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > umerale

  • 12 corporeus

    a, um [ corpus ]
    1) телесный, вещественный, материальный ( natura Lcr)
    2) состоящий из мяса, из плоти ( umerus O); плотский ( ignis C)

    Латинско-русский словарь > corporeus

  • 13 medullosus

    Латинско-русский словарь > medullosus

  • 14 umerale

    umerāle, is n. [ umerus ]
    (военная) накидка, плащ Dig

    Латинско-русский словарь > umerale

  • 15 umerulus

    i m. [demin. к umerus ]
    плечико, перен. архит. круглый выступ Vlg

    Латинско-русский словарь > umerulus

  • 16 apertus

    apertus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. aperio), bloß-, offen gemacht (Ggstz. opertus), I) bloß, entblößt, unbedeckt, offen, frei, 1) eig. (Ggstz. opertus, tectus), surae, Turpil. fr.: caput, Komik., Varr. fr. u. Sen.: u. poet., aether, caelum, unbedeckt, klar, heiter, Verg. – als naut. t. t., naves, offene, nur am Vorder- u. Hinterdeck mit einem kleinen Verdecke versehene Galeoten (griech. ἄφρακτα, τὰ, Ggstz. naves tectae, Deckschiffe, κατάφρακτα, τὰ), Cic., Liv. u.a. – u. als milit. t. t., wie, ἄφρακτος, vom Panzer, bes. vom Schilde, ungedeckt, offen, latus, umerus, Caes.: corpora Romanorum, Liv. – 2) übtr., zutage liegend, sich im klaren-, deutlichen Lichte zeigend, offenkundig, offen, klar, deutlich, frei, unverhohlen, a) übh. (Ggstz. occultus, obscurus, conditus et abstrusus, furtivus, dubius, suspectus), actio rerum illarum, Cic.: simultates partim obscurae partim apertae, Cic.: quid rem parvam et apertam magnam et suspectam facimus? Liv.: aperti clamores (Ggstz. occulta colloquia), Liv.: apertum latrocinium (Ggstz. occultae insidiae), Cic.: cum apertā vi parum procederet consuli res, cuniculum occultum agere instituit, Liv. – v. Pers., quis apertior in iudicium adductus est? als offenbarer schuldig, als ein offenkundiger Verbrecher, Cic. – apertum est, es liegt klar zutage, es liegt auf der Hand, m. folg. Acc. u. Infin., esse aliquod numen praestantissimae mentis, Cic.: u. so neque non fuit apertum, si ille non fuisset, Agesilaum Asiam Tauro tenus regi fuisse erepturum, Nep. – neutr. Sing. subst., in der Formel alqd in aperto est (εν τω φανερω εστιν), α) = es erscheint etw. in hellem, deutlichem Lichte, ist offenkundig (Ggstz. in occulto est), ceterum invidia in occulto, adulatio in aperto erant, Tac.: cuius rei causa in aperto est, Lact.: pauca supra repetam, quo ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto sint, damit zur Einsicht alles lichtvoller u. offener daliege, Sall. – β) (nachaug.) = es liegt etw. auf der Hand, es liegt nahe = es bedarf keines Nachdenkens u. keiner großen Mühe, es ist leicht ausführbar, in aperto deinde curatio est, Cels.: vota virtusque in aperto, Tac.: m. folg. Infin., fessos hieme hostes aggredi, Tac. – b) v. der Rede u. v. Redner usw., deutlich, klar, verständlich, unverhohlen, narratio aperta, Cic.: narratio aperta atque dilucida, Quint.: sit (periodus) aperta, ut intellegi possit, Quint.: Cicero et iucundus incipientibus quoque et apertus est satis, Quint.: apertis od. apertissimis verbis (Ggstz. tectis verbis), Cic. u. Gell.: apertā professione (Ggstz. per dissimulationem), Iustin. – c) v. der Gesinnung, die man beim Handeln zeigt, unverhohlen, offen zutage liegend, offenherzig, im üblen Sinne plump herausfahrend, plump, ungeniert, undelikat (s. Heinrich Iuven. 4, 69, Ggstz. obscurus), animus, Cic.: homo, Cic.: quid apertius? was gibt es Plumperes? Iuven.: ut semper fuit apertissimus (ironisch, von einem Frechen), Cic. Mur. 51. – m. Ang. worin? wobei? durch in m. Abl., apertior in dicendo, ungenierter, Cic.: ut apertus in corripiendis pecuniis fuit, offen verfuhr (vorher Ggstz. obscurus in agendo), Cic. – II) unverschlossen, offen, frei, unbehindert, u. dah. leicht zugänglich, 1) eig.: a) übh. (Ggstz. opertus, clausus), via patens apertaque, Liv.: caelum ex omni parte patens atque apertum, Cic.: vastum atque apertum mare, Caes.: locus apertus, Cato: loca apertiora, Caes.: campus apertus, Verg., apertior, Pallad.: vastissimus atque apertissimus Oceanus, Caes. – m. Ang. wozu? durch ad u. Akk., campi ad dimicandum aperti, Liv. – m. Ang. für wen? durch Dat., ne nuda apertaque Romanis Africa ab Sicilia esset, Liv.: im Bilde, paeninsula est Peloponnesus... nulli apertior, quam navali bello, offener = ausgesetzter, Liv.: nihil se tam clausum neque tam reconditum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset, Cic. – neutr. subst., apertum, ī, n., das Offene, Freie, der offene, freie Raum, das offene, freie Feld, das Blachfeld, apertum petere, das Freie suchen, Sen.: per apertum fugere, Hor.: in aperto castra locare, communire, Liv.: ex aperto atque interdiu vim per angustias facere, Liv.: recto itinere ad lacessendum ex aperto ire, Liv.: statim undique ex aperto et abdito (aus der Oberfläche u. Tiefe), superne, ab infimo aquarum fiet eruptio, Sen. nat. qu. 3, 30, 5. – Plur., in aperta prodire, Plin.: m. Genet., naves disicere in aperta Oceani, Tac. – b) prägn., als milit. t. t., von dem, was im offenen Felde geschieht, wie unser offen, acies, proelium, offene Schlacht, Feldschlacht, Liv.: Mars, Ov.: aperto Marte congredi alqm. Vopisc. Aurel. 21, 2. – 2) übtr.: a) übh. erschlossen, offen, zugänglich, beate vivendi via, Cic. – m. Ang. wozu? od. wofür? durch ad u. Akk., parum aperti ad percipiendum animi (puerorum), Quint.: haec apertiora sunt ad reprehendendum, dem Tadel mehr bloßgestellt, ausgesetzt, Cic. – b) v. Charakter, unverschlossen, erschlossen, offen, in qua nisi, ut dicitur, apertum pectus videas, ins (offene) Herz sehen kannst, Cic. de amic. 97. – c) v. Geist (Kopf), offen, ingenium, Lact. 5, 1, 25.

    lateinisch-deutsches > apertus

  • 17 armillum

    armillum, ī, n. (armus), ein auf der Schulter (armus = umerus) getragenes Weingefäß, Weinkrüglein, Varr. b. Non. 547, 15; vgl. Paul. ex Fest. 2, 5. Placid. gloss. (V) 48, 21. Löwe Prodr. p. 324 sq. – Dah. sprichw., ad armillum redire od. reverti, auf seine alten Sprünge od. Ränke kommen, Apul. met. 6, 22; 9, 29: u. so ellipt., hinc a me ilicet anus rursum ad armillum, Lucil. sat. 28, 30.

    lateinisch-deutsches > armillum

  • 18 armus

    armus, ī, m. (got. arms, indogerm. irmah, nhd. Arm), der oberste Teil des Oberarms bei Menschen, das Schulterblatt, des Oberschenkels bei Tieren, der Vorderbug, als Teil des ganzen Körpers (zum Unterschied von scapula, als Teil des Skeletts), a) bei Menschen, das Schulterblatt ( während umerus = die Schulter), nur noch bei Dichtern der august. Zeit und meist = der starke, muskulöse Oberarm selbst, latos huic hasta per armos tremit, Verg.: ex umeris medios coma dependebat in armos, Ov.: forti pectore et armis, Verg. – b) bei Tieren, der Vorderbug (Ggstz. suffrago, der Hinterbug), ex umeris armi fiunt, Ov.: uni homini umeri, ceteris armi, Plin.: u. so armi equi, Hor. u. Plin.: leporis, Hor.: leonis, pantherae, Plin.: armis hispidi apri et ursi, Amm. – dah. im weit. Sinne, die Seite des Tieres, Verg. Aen. 6, 881.

    lateinisch-deutsches > armus

  • 19 conservo

    cōn-servo, āvī, ātum, āre, bewahren, im Bestehen erhalten, a) konkr. Objj. vor dem Untergange bewahren = unversehrt erhalten (Ggstz. perdere), Passiv conservari (Ggstz. perire), α) leb. Wesen = am Leben erhalten od. lassen, retten, bes. oft = begnadigen (v. Sieger), cives suos, Cic.: omnes, Caes.: reliquias legionum, Vell.: Metropolitas diligentissime, Caes.: se, Cic.: se atque illam, Ter.: ii dies, quibus conservamur, Cic.: magister equitum Minucius subsidio Fabii conservatus, Val. Max. – m. Prädik.-Acc., omnes salvos, Cic.: homines miseros incolumes, Cic.: M'Curium sartum et tectum, ut aiunt, ab omnique incommodo, detrimento, molestia sincerum integrumque conserves, Cic. – β) lebl. Objj., vom Untergange, Verderben, vor dem Verfall usw. bewahren, erhalten, aufbewahren, instand erhalten, retten, umerus facilius conservatur, Cels.: c. vires, Cels.: c. res suas, Nep. – iis rebus (die Tempelschätze) tuendis conservandisque praeesse, Cic.: c. summā religione omnia simulacra arasque, Nep.: pecuniam (Ggstz. in ventre auferre, scherzh. doppelsinnig = verschlemmen), Cic.: arborem, Suet.: chirographum, Suet.: agrum Campanum, Cic.: rem publicam, Cic.: patriam, Cic. – rem familiarem diligentiā et parsimoniā, Cic.: urbem suis laboribus ac periculis, Cic. – m. Dat. rei (für), praedia c. successioni suae (Ggstz. abalienare), Scaevol. dig. 32, 1, 38. § 7. – m. Prädik.-Acc., rectam c. stirpem, Col. 4, 20, 1. – absol., conserva, quaere, parce; Ter. adelph. 813. – b) abstr. Objj. im Bestehen, in Geltung erhalten = aufrecht erhalten, beibehalten, beobachten, halten, α) übh. äußere od. innere Zustände (Ggstz. violare, conturbare, minuere u. dgl.), ordines (Reih u. Glied), Caes.: ordinem (Reihenfolge, Ordnung), Cic.: ordinem temporum, tempora (chronologische Ordnung), Cic.: rerum vicissitudines ordinesque, Cic.: neque ex portu neque ex decumis vectigal conservari (fortbezogen werden) potest, Cic. -libertatem et salutem populi Romani, Cic.: c. maiestatem populi Romani (Ggstz. minuere), Cic.: leges, Nep.: indutias, Nep.: alia hospitalia comiter, Liv.: ius augurum, Cic.: iusiurandum (Ggstz. violare), Cic.: religionem, Nep.: fidem, Nep.: fidem erga imperatorem suum, Caes.: patroni mortui voluntatem, Cic.: considerata iudicia mentis, Cic.: ne hoc quidem propositum, Cels. – m. Dat. pers. (wem?), privilegia athletis, Suet. Aug. 45, 3. – m. Prädik.-Acc., incorrupta mei conserva foedera lecti, Prop. 4 (5), 3, 69. – β) eine Gesinnung usw.: a se certo iudicio susceptam benevolentiam, Cic.: pristinum animum erga populum Rom., Liv.: pristinam suam erga alqm voluntatem, Cic.

    lateinisch-deutsches > conservo

  • 20 corporeus

    corporeus, a, um (corpus), körperlich, I) mit einem Körper versehen, körperhaft, a) übh.: natura, Lucr.: vox, Lucr.: corporeum autem et aspectabile itemque tractabile omne necesse est esse, quod natum est, Cic. Tim. 4. § 13: Ggstz. incorporeus, Mart. Cap. 6. § 607. – b) insbes., aus Fleisch bestehend, fleischern, umerus, Ov.: cornua, Plin. – II) am od. im Körper haftend, körperlich, ille corporeus (ignis), Cic. de nat. deor. 2, 41: res c., körperl. Güter (wie Gesundheit, Schönheit), Cic. de fin. 3, 45.

    lateinisch-deutsches > corporeus

См. также в других словарях:

  • Cohors I Alpinorum equitata — Activa Desde mediados del siglo I hasta mediados del siglo III. País Imperio romano …   Wikipedia Español

  • Kastell Vețel — hf Kastell Vețel Alternativname Micia Limes Dakischer Limes Abschnitt A / V / 19[A 1] Datierung (Belegung) trajanisch …   Deutsch Wikipedia

  • Humerale — Hu|me|ra|le 〈n.; s, li|en od. lia〉 Schultertuch des katholischen Priesters [zu lat. humerus „Schulter“] * * * Hu|me|ra|le, das; s, …lien u. …lia [mlat. humerale < spätlat. (h)umerale = Schulterumhang, zu lat. umerus = Schulter]: [reich… …   Universal-Lexikon

  • humerus — noun (plural humeri) Etymology: Middle English, from Latin humerus, umerus upper arm, shoulder; akin to Gothic ams shoulder, Greek ōmos Date: 15th century the long bone of the upper arm or forelimb extending from the shoulder to the elbow …   New Collegiate Dictionary

  • Humerus — Bone: Humerus Upper extremity …   Wikipedia

  • Ellistown GAA — Ellistown Baile Eilis County: Kildare Club colours: Gold and Blue Coordinates …   Wikipedia

  • List of medical roots, suffixes and prefixes — This is a list of roots, suffixes, and prefixes used in medical terminology, their meanings, and their etymology. There are a few rules when using medical roots. Firstly, prefixes and suffixes, primarily in Greek, but also in Latin, have a… …   Wikipedia

  • Comes Britanniarum — Die britischen Provinzen um das Jahr 410 n. Chr. Porträt Gratianus des Älteren …   Deutsch Wikipedia

  • Kastell Neckarburken — (Westkastell) ORL 53 Limesabschnitt Neckar Odenwald Limes Datierung (Belegung) vor/um 100 bis max. 159 Typ Kohortenkastell Einheit a) unbe …   Deutsch Wikipedia

  • Kastell Obernburg — Alternativname Nemaninga (nur im örtlichen Sprachgebrauch, ohne wissenschaftliche Grundlage)[A 1] Limes ORL 35 (RLK) Strecke (RLK) Obergermanischer Limes …   Deutsch Wikipedia

  • Kastelle von Neckarburken —  Karte mit allen Koordinaten: OSM, Google oder …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»