-
1 ukarac
-
2 ukarać
-
3 ukarać
-
4 ukarać
vt pf -
5 karać
-
6 przykład
na przykład zum Beispiel;typowy przykład Musterbeispiel n;brać przykład z k-o sich an jemandem ein Beispiel nehmen;dla przykładu als Beispiel, exemplarisch;świecić przykładem lit ein Beispiel geben;ukarać pf dla przykładu k-o jemanden zur Abschreckung bestrafen; -
7 pobłażliwie
pobłażliwie [pɔbwaʒlivjɛ] adv -
8 rozum
czysty \rozum filoz reine Vernunft fkierować się \rozumem ein Vernunftmensch seinprzemówić komuś do \rozumu jdn zur Vernunft bringenty chyba straciłeś \rozum du hast wohl den Verstand verloren3) iść po \rozum do głowy sich +dat etw überlegenmasz więcej szczęścia niż \rozumu du hast mehr Glück als Verstandod wódki \rozum krótki ( przysł) Saufen macht dummwydaje się mu, że pozjadał wszystkie \rozumy er glaubt, die Weisheit mit Löffeln gefressen zu haben ( fam), er glaubt, die Weisheit [alleine] gepachtet zu haben ( fam)kogo Bóg chce ukarać, temu \rozum odbiera ( przysł) wen Gott strafen will, dem verwirrt er die Sinne -
9 surowo
1) ( kategorycznie) streng„Wstęp \surowo wzbroniony” „Eintritt streng verboten“4) ( w stanie surowym)jeść coś na \surowo etw roh essen -
10 bestrafen
bestrafen * -
11 verdonnern
См. также в других словарях:
ukarać — dk IX, ukarzę, ukarzesz, ukarz, ukaraćał, ukaraćany «zastosować w stosunku do kogoś karę, wymierzyć komuś karę» Ukarać winnych. Ukarać sprawcę wypadku. Ukarać kogoś grzywną za przekroczenie przepisów. Ukarać przestępcę więzieniem … Słownik języka polskiego
ukarać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}karać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
karać się – ukarać się — {{/stl 13}}{{stl 33}} wyznaczyć sobie karę, wymierzać sobie samemu karę :{{/stl 33}}{{stl 10}}Ukarał się sam, bo sumienie nie dawało mu spokoju. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
karać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, karzę, karze, karaćany {{/stl 8}}– ukarać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} nakładać karę; także wykonywać karę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ukarać mandatem, upomnieniem, więzieniem. Karać kogoś za złe… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokarać — dk IX, pokaraćkarzę, pokaraćkarzesz, pokaraćkarz, pokaraćał, pokaraćany 1. «ukarać wiele osób, jedną osobę po drugiej» Pokarał wszystkie dzieci. 2. przestarz. «ukarać kogoś, skazać kogoś na karę» … Słownik języka polskiego
sprawiedliwość — ż V, DCMs. sprawiedliwośćści, blm 1. «sprawiedliwe postępowanie; sprawiedliwy sąd o czymś; bezstronność osądu, obiektywizm» Należna sprawiedliwość. Sprawiedliwość dziejowa. Obywatelska sprawiedliwość. Sprawiedliwość w sądach, w postępowaniu, w… … Słownik języka polskiego
dać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dawać{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buzi dać; ja ci [wam] dam; nie dać [nie zapłacić] (złamanego) grosza [centa]; nie dać {{/stl 7}}{{stl 8}}{czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}poznać po sobie;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ocărî — OCĂRÎ, ocărăsc, vb. IV. tranz. 1. (pop.) A mustra, a certa, a dojeni. 2. (înv. şi pop.) A vorbi de rău, a defăima, a denigra. [var.: (înv. şi pop.) ocărí vb. IV] – Din sl. ocarjat … Dicționar Român
dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
dawać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
dobrać się — pot. Dobrać się komuś do skóry (do czyjejś skóry), wulg. do dupy a) «sprawić komuś lanie» b) «ukrócić czyjąś samowolę, ukarać kogoś»: Sukcesy lobby antytytoniowego stały się zachętą, aby dobrać się do skóry także innym potężnym sektorom… … Słownik frazeologiczny