ukłony

См. также в других словарях:

• ukłon — m IV, D. u, Ms. ukłonnie; lm M. y «pochylenie głowy lub całej postaci, zdjęcie nakrycia głowy (u mężczyzn), dygnięcie itp. jako forma powitania, pożegnania, szacunku» Głęboki, grzeczny, uprzejmy ukłon. Pożegnać kogoś ukłonem. ∆ Ukłon wojskowy… …   Słownik języka polskiego

• przesłać — I dk IX, prześlę, prześlesz, prześlij, przesłaćał, przesłaćany przesyłać ndk I, przesłaćam, przesłaćasz, przesłaćają, przesłaćaj, przesłaćał, przesłaćany «posłać, wysłać coś dokądś (zwykle przez kogoś); dostarczyć, przekazać» Przesłać depeszę,… …   Słownik języka polskiego

• przywieźć — dk XI, przywieźćwiozę, przywieźćwieziesz, przywieźćwieź, przywieźćwiózł, przywieźćwiozła, przywieźćwieźli, przywieźćwieziony, przywieźćwiózłszy przywozić ndk VIa, przywieźćwożę, przywieźćzisz, przywieźćwóź, przywieźćził, przywieźćwożony «wioząc… …   Słownik języka polskiego

• kazać — ndk a. dk IX, każę, każesz, każ, kazał 1. «wydawać rozkaz, polecenie; żądać, polecać, nakazać» Kazać komuś coś zrobić, coś wykonać. ◊ Kazać się komuś kłaniać «przesyłać ukłony; forma pozdrowienia kogo za pośrednictwem innej osoby» □ Kazał pan,… …   Słownik języka polskiego

• kryg — m III, D. u, N. kryggiem; lm M. i zwykle w lm «przesadne nienaturalne ruchy, dygi, ukłony» ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

• łączyć — ndk VIb, łączyćczę, łączyćczysz, łącz, łączyćczył, łączyćczony 1. «spajać, wiązać w całość» Kanał łączy morze z jeziorem. Łączyła ich przyjaźń. Łączyć przyjemne z pożytecznym. ◊ Nic nas z sobą nie łączy «jesteśmy dla siebie obcy, żadne sprawy,… …   Słownik języka polskiego

• małżonek — m III, DB. małżoneknka, N. małżoneknkiem; lm M. małżoneknkowie, DB. małżoneknków 1. «mąż (zwykle w zwrotach konwencjonalnych, podniośle, niekiedy żartobliwie)» Przykładny, wzorowy małżonek. Młody małżonek. Ukłony dla szanownego małżonka. 2. tylko …   Słownik języka polskiego

• odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… …   Słownik języka polskiego

• rozdać — dk I, rozdaćdam, rozdaćdasz, rozdaćdają, rozdaćdaj, rozdaćdał, rozdaćdany rozdawać ndk IX, rozdaćdaję, rozdaćdajesz, rozdaćwaj, rozdaćwał, rozdaćwany «obdzielić czymś kilka (wiele) osób; przydzielić coś grupie ludzi; wyczerpać coś dając wielu… …   Słownik języka polskiego

• wymienić — dk VIa, wymienićnię, wymienićnisz, wymienićmień, wymienićnił, wymienićniony wymieniać ndk I, wymienićam, wymienićasz, wymienićają, wymienićaj, wymienićał, wymienićany 1. «dać coś innego w zamian za coś; dać, przesłać coś sobie wzajemnie; zrobić… …   Słownik języka polskiego

• załączyć — dk VIb, załączyćczę, załączyćczysz, załączyćłącz, załączyćczył, załączyćczony załączać ndk I, załączyćam, załączyćasz, załączyćają, załączyćaj, załączyćał, załączyćany «przesłać coś łącznie z czymś (zwykle z jakimś pismem, dokumentem); dodać,… …   Słownik języka polskiego