Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

turbido

  • 1 turbido

    turbĭdo, āvi, ātum, 1, v. a. [turbidus], to trouble, to make turbid, to disturb, obscure (post-class.).
    I.
    Lit.:

    aquam,

    Sol. 49 fin.:

    aër turbidatus,

    Mart. Cap. 2, § 165. —
    II.
    Trop.:

    laetitiam,

    Mart. Cap. 1, § 67; cf.:

    serenitatem animae,

    Sid. Ep. 6, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > turbido

  • 2 turbido

    1. turbido, āvī, ātum, āre (turbidus), trübe machen, trüben, I) eig.: aquam, Solin. 49, 11: u. so Mart. Cap. 2. § 165. – II) bildl.: serenitatem animae, Sidon. epist. 6, 2, 2: u. so Mart. Cap. 1. § 67.
    ————————
    2. turbīdo (turbēdo), inis, f. (turb-o), der Sturm, bildl., spiritalium nequitiarum turbidines (cod. B turbidinem), Augustin. serm. 52, 2 Mai: vitae istius turbedines et procellae, Rustic. epist. 2, 51: meton., die Trübheit, turbido cervisiae (Ggstz. vini puritas), Ven. Fort. vit. Radeg. 15. – Sing. turbido auch im Gloss. bei Löwe Prodr. p. 411, Plur. turbidines im Gloss. Paris. 7640; Roensch Coll. phil. p. 298.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbido

  • 3 turbido [2]

    2. turbīdo (turbēdo), inis, f. (turb-o), der Sturm, bildl., spiritalium nequitiarum turbidines (cod. B turbidinem), Augustin. serm. 52, 2 Mai: vitae istius turbedines et procellae, Rustic. epist. 2, 51: meton., die Trübheit, turbido cervisiae (Ggstz. vini puritas), Ven. Fort. vit. Radeg. 15. – / Sing. turbido auch im Gloss. bei Löwe Prodr. p. 411, Plur. turbidines im Gloss. Paris. 7640; Roensch Coll. phil. p. 298.

    lateinisch-deutsches > turbido [2]

  • 4 turbido

    I āvī, ātum, āre II turbīdo, inis f. Aug = turbo II, 1.

    Латинско-русский словарь > turbido

  • 5 turbido [1]

    1. turbido, āvī, ātum, āre (turbidus), trübe machen, trüben, I) eig.: aquam, Solin. 49, 11: u. so Mart. Cap. 2. § 165. – II) bildl.: serenitatem animae, Sidon. epist. 6, 2, 2: u. so Mart. Cap. 1. § 67.

    lateinisch-deutsches > turbido [1]

  • 6 túrbido

    adj
    см. turbio 1.

    БИРС > túrbido

  • 7 túrbido

    adj
    2) мутный, тусклый

    Portuguese-russian dictionary > túrbido

  • 8 túrbido

    adj.
    turbid.
    * * *
    = turbid.
    Ex. I recently found out that 'turgid,' which actually means 'swollen' and that I was confusing it with ' turbid,' a word I've never heard.
    * * *

    Ex: I recently found out that 'turgid,' which actually means 'swollen' and that I was confusing it with ' turbid,' a word I've never heard.

    Spanish-English dictionary > túrbido

  • 9 turbido

    сущ.
    общ. мутный (variante arc. e dial. di ñì. torbido), беспорядки, волнения, пасмурный, смута, смутный, тёмное дело

    Итальяно-русский универсальный словарь > turbido

  • 10 turbido

    I
    turbidare, turbidavi, turbidatus V TRANS
    disturb/trouble/agitate; make turbulent/turbid; obscure, make turmoil/confusion
    II
    storm; cloudiness (of beer)

    Latin-English dictionary > turbido

  • 11 túrbido

    • turbid

    Diccionario Técnico Español-Inglés > túrbido

  • 12 túrbido

    • bouřlivý
    • kalný
    • neklidný

    Diccionario español-checo > túrbido

  • 13 túrbido,

    a adj вж. turbio 1.

    Diccionario español-búlgaro > túrbido,

  • 14 túrbido

    adj
    см. turbio 1.

    Universal diccionario español-ruso > túrbido

  • 15 turbidus

    turbĭdus, a, um [turba] [st1]1 [-] troublé, bouleversé, agité, mis en désordre, confus; trouble, fangeux, limoneux, louche.    - turbida tempestas, Cic.: violente tempête.    - turbidus imber, Virg. En. 12, 685: pluie orageuse.    - freta ventis turbida, Ov H. 17, 7: mer bouleversée par les vents.    - turbida coma, Ov. H. 10, 16: chevelure en désordre.    - poét. pectora turbidiora mari, Ov. Tr. 1, 11, 34: cœurs plus agités que la mer.    - aqua turbida, Cic. Tusc. 5, 97: eau trouble.    - auro turbidus Hermus, Virg. G. 2, 137: l'Hermus qui roule de l'or.    - quidam adeo in latebras refugerunt ut putent in turbido esse quidquid in luce est, Sen. Ep. 1: il y a des gens qui se sont tellement réfugiés dans les ténèbres que tout leur paraît trouble au grand jour. [st1]2 [-] troublé, bouleversé, désemparé; désordonné.    - turbidus animi, Tac. H. 4, 48: n'ayant pas l'esprit lucide.    - turbidi animorum motus, Cic. Tusc. 4, 34: mouvements désordonnés de l'âme.    - adv. turbidum: avec trouble.    - mens turbidum laetatur, Hor. C. 2, 19, 6: mon esprit, dans son trouble, se réjouit. [st1]3 [-] emporté, violent, plein de furie; en effervescence.    - turbidus ira, Stat. S. 3, 1, 39: emporté par la colère.    - turbidus irae, Sil. 12, 417: emporté par la colère. [st1]4 [-] qui trouble l'Etat, séditeux, factieux.    - turbidissimus quisque, Tac. H. 3, 49: les plus remuants. [st1]5 [-] troublé, orageux, plein d'alarmes.    - num quid tam turbidum fieri potest quam forum? Sen. 3: est-il rien au monde de plus orageux que le forum?    - in turbidis rebus (in turbidis temporibus, in turbido): dans les temps de trouble.    - turbidissima ferre, Cic. Fam. 6, 14, 3: supporter les temps les plus troublés.
    * * *
    turbĭdus, a, um [turba] [st1]1 [-] troublé, bouleversé, agité, mis en désordre, confus; trouble, fangeux, limoneux, louche.    - turbida tempestas, Cic.: violente tempête.    - turbidus imber, Virg. En. 12, 685: pluie orageuse.    - freta ventis turbida, Ov H. 17, 7: mer bouleversée par les vents.    - turbida coma, Ov. H. 10, 16: chevelure en désordre.    - poét. pectora turbidiora mari, Ov. Tr. 1, 11, 34: cœurs plus agités que la mer.    - aqua turbida, Cic. Tusc. 5, 97: eau trouble.    - auro turbidus Hermus, Virg. G. 2, 137: l'Hermus qui roule de l'or.    - quidam adeo in latebras refugerunt ut putent in turbido esse quidquid in luce est, Sen. Ep. 1: il y a des gens qui se sont tellement réfugiés dans les ténèbres que tout leur paraît trouble au grand jour. [st1]2 [-] troublé, bouleversé, désemparé; désordonné.    - turbidus animi, Tac. H. 4, 48: n'ayant pas l'esprit lucide.    - turbidi animorum motus, Cic. Tusc. 4, 34: mouvements désordonnés de l'âme.    - adv. turbidum: avec trouble.    - mens turbidum laetatur, Hor. C. 2, 19, 6: mon esprit, dans son trouble, se réjouit. [st1]3 [-] emporté, violent, plein de furie; en effervescence.    - turbidus ira, Stat. S. 3, 1, 39: emporté par la colère.    - turbidus irae, Sil. 12, 417: emporté par la colère. [st1]4 [-] qui trouble l'Etat, séditeux, factieux.    - turbidissimus quisque, Tac. H. 3, 49: les plus remuants. [st1]5 [-] troublé, orageux, plein d'alarmes.    - num quid tam turbidum fieri potest quam forum? Sen. 3: est-il rien au monde de plus orageux que le forum?    - in turbidis rebus (in turbidis temporibus, in turbido): dans les temps de trouble.    - turbidissima ferre, Cic. Fam. 6, 14, 3: supporter les temps les plus troublés.
    * * *
        Turbidus, pen. corr. Adiectiuum. Plaut. Trouble.
    \
        Immite et turbidum caelum. Plin. iunior. Air trouble et rude.
    \
        Homo turbidus. Virgil. Esmeu et troublé.
    \
        Imago turbida. Virgil. Terrible et espovantable vision de nuict.
    \
        Loca turbida. Virgil. Troubles et obscurs ou tenebreux.
    \
        Mare turbidum. Horat. Mer trouble et esmeue.
    \
        Puluis turbidus. Virgil. Quand en l'air s'esleve une grande et espesse pouldriere, ou poussiere.
    \
        Turbidus. Virgil. Terrible.

    Dictionarium latinogallicum > turbidus

  • 16 turbidus

    turbĭdus, a, um, adj. [turba], full of confusion or disorder, wild, confused, disordered (class.; cf.: agitatus, tumultuosus).
    I.
    Lit.:

    turbida tempestas heri fuit,

    wild, stormy, Plaut. Rud. 4, 3, 3:

    tempestas,

    Lucr. 4, 169; 6, 376; Cic. Inv 1, 3, 4; Caes. B. C. 2, 22; Suet. Calig. 15:

    tempestas telorum,

    Verg. A. 12, 283:

    Auster,

    Hor. C. 3, 3, 5:

    aequora ponti,

    Lucr. 5, 1000:

    scaturiges,

    Liv. 44, 33, 3:

    nubila,

    Verg. A. 4, 245:

    caelum inmite ac turbidum,

    Plin. Ep. 8, 17, 1:

    imber,

    Verg. A. 12, 685:

    caligine atrā Pulvis,

    id. ib. 11, 876:

    coma,

    Ov. H. 10, 16:

    freta ventis Turbida,

    id. ib. 17 (18), 7.—
    B.
    In partic., of fluids, troubled, thick, muddy, turbid:

    aqua,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    torrentes,

    Quint. 12, 10, 19:

    turbidus caeno gurges,

    Verg. A. 6, 296:

    auro turbidus Hermus,

    id. G. 2, 137.—
    II.
    Trop., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement:

    mens, quae omni turbido motu semper vacet,

    Cic. Tusc. 1, 33, 80: turbidi animorum, concitatique motus, id. ib. 4, 15, 34:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18:

    ingenium,

    Tac. A. 14, 59:

    Venulo adversum se turbidus infert,

    Verg. A. 11, 742; 9, 57:

    turbidus et clamosus altercator,

    Quint. 6, 4, 15:

    reduxit in hiberna turbidos et nihil ausos,

    mutinous, seditious, Tac. A. 1, 38; so,

    civitas,

    id. H. 4, 11:

    ex oculis se turbidus abstulit Arruns,

    frightened, confused, Verg. A. 11, 814; cf.

    frons,

    Sen. Hippol. 432:

    acies oculi,

    id. Herc. Fur. 954:

    lumen lunae,

    id. Hippol. 790:

    puella,

    Ov. A. A. 3, 246:

    C. Caesar turbidus animi,

    Tac. H. 4, 48:

    turbidus irae,

    Sil. 12, 417;

    for which: turbidus irā,

    Stat. S. 3, 1, 39:

    turbidus ausi,

    Sil. 13, 214:

    res timida aut turbida,

    i. e. troubled, dangerous, perilous, Plaut. Most. 5, 1, 11; cf.: res turbidas tractare, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):

    esse in turbidis rebus,

    Cic. Phil. 2, 16, 39:

    hoc tum turbido tempore,

    Nep. Pelop. 4, 1.— Comp.:

    pectora sunt ipso turbidiora mari,

    Ov. Tr. 1, 11, 34:

    tumultuosius atque turbidius,

    Quint. 3, 8, 60.— Sup.:

    turbidissimus quisque,

    Tac. H. 3, 49:

    actiones,

    Quint. 1, 10, 28. —
    b.
    Neutr. absol.: si turbidissima sapienter ferebas, the most perilous or troubled circumstances, Cic. Fam. 6, 14, 3: nisi quod in turbido minus perspicuum fore putent quid agatur, in confused or troubled times, Liv. 3, 40, 10; so,

    in turbido,

    Sen. Ep. 3, 5; Tac. H. 1, 21; Curt. 4, 3, 18.—Turbidum, adverb.:

    mens turbidum Laetatur,

    confusedly, Hor. C. 2, 19, 6.—Hence, adv.: turbĭdē, in disorder, confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24; Tac. A. 3, 12; Gell. 5, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > turbidus

  • 17 turbidus

        turbidus adj. with comp. and sup.    [turba], full of confusion, wild, confused, disordered: tempestas: Tempestas telorum, V.: Auster, H.: scaturiges, L.: coma, dishevelled, O.—Of liquids, troubled, thick, muddy, turbid: aqua: Turbidus caeno gurges, V.—Fig., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement: mens, quae omni turbido motu semper vacet: animorum motūs: ex oculis se turbidus abstulit Arruns, in confusion, V.: puella, O.: in turbido tempore: Pectora turbidiora mari, O.— As subst n.: turbidissima sapienter ferre, the most troubled circumstances: in turbido, in troubled times, L.— Acc adverb.: mens turbidum Laetatur, confusedly, H.
    * * *
    turbida, turbidum ADJ
    wild/stormy; muddy/turbid; murky/foggy/clouded/opaque; gloomy, frowning; confused, disordered; impatient, troubled, dazed, frantic; unruly, mutinous

    Latin-English dictionary > turbidus

  • 18 turbidus

    turbidus, a, um (turba), in Unruhe-, Verwirrung befindlich, I) eig.: a) v. Wetter usw. = unruhig, stürmisch, trübe, tempestas, Cic.: caelum, Plin. ep.: freta ventis turbida, Ov.: imber, Verg.: auster dux inquieti turbidus Adriae, Hor. – b) v. Flüssigkeiten = aufgewühlt, trübe (Ggstz. purus), aqua, Cic.: mare, Sen.: torrens, Quint.: Hermus auro turbidus, Goldsand mit sich führend, Verg. – c) v. Haar = zerwühlt, verwirrt, coma, Ov. her. 10, 16. – d) v. der Zunge, kauderwelsch, ridenda verba frangit (radebrecht) ad horrificos turbida lingua sonos, Anthol. Lat. 649, 30 (543, 30). – II) übtr.: 1) verwirrt, zerstört, unruhig, bestürzt, erschrocken, Aruns, Verg.: turbida perversas induit illa comas, Ov.: pectora turbidiora mari, Ov.: mit Genet., animi, nicht bei Verstande, blödsinnig, Tac. hist. 4. 48. – übtr., motus, verstörte, störende, unruhige, Cic.: frons, acies, verstörter, finsterer Blick, Sen. poët.: fides, unklare Überzeugung, Gell. – adv., turbidum laetari, verworren, in banger Furcht, Hor. carm. 2, 19, 6. – 2) aufgeregt, stürmisch, ungestüm, heftig, zornig, a) v. Pers.: sic turbidus infit, Verg.: altercator, Quint.: Mezentius, Verg.: mit Abl., irā, Stat. silv. 3, 1, 39: mit Genet., irae, Sil. 12, 417: ausi, Sil. 13, 214. – b) v. Lebl., stürmisch, bewegt, unruhig, res, Cic.: seditio, Ov.: casus, Tac.: hoc tam turbido tempore, Nep.: actiones turbidissimae, Tac. – subst., turbidum, ī, n. = die unruhige-, sturmbewegte Zeit, die Unruhe, in turbido, Liv.: quieta turbidis antehabeo, Tac.: si turbidissima sapienter ferebas, tranquilliora laete feras, Cic. – adv., mens pleno Bacchi pectore turbidum laetatur, frohlockt ungestüm, Hor. carm. 2, 19, 6. – 3) unruhig = aufrührerisch, ingenium, Tac.: homo, milltes, Tac.

    lateinisch-deutsches > turbidus

  • 19 turbidus

    turbidus, a, um (turba), in Unruhe-, Verwirrung befindlich, I) eig.: a) v. Wetter usw. = unruhig, stürmisch, trübe, tempestas, Cic.: caelum, Plin. ep.: freta ventis turbida, Ov.: imber, Verg.: auster dux inquieti turbidus Adriae, Hor. – b) v. Flüssigkeiten = aufgewühlt, trübe (Ggstz. purus), aqua, Cic.: mare, Sen.: torrens, Quint.: Hermus auro turbidus, Goldsand mit sich führend, Verg. – c) v. Haar = zerwühlt, verwirrt, coma, Ov. her. 10, 16. – d) v. der Zunge, kauderwelsch, ridenda verba frangit (radebrecht) ad horrificos turbida lingua sonos, Anthol. Lat. 649, 30 (543, 30). – II) übtr.: 1) verwirrt, zerstört, unruhig, bestürzt, erschrocken, Aruns, Verg.: turbida perversas induit illa comas, Ov.: pectora turbidiora mari, Ov.: mit Genet., animi, nicht bei Verstande, blödsinnig, Tac. hist. 4. 48. – übtr., motus, verstörte, störende, unruhige, Cic.: frons, acies, verstörter, finsterer Blick, Sen. poët.: fides, unklare Überzeugung, Gell. – adv., turbidum laetari, verworren, in banger Furcht, Hor. carm. 2, 19, 6. – 2) aufgeregt, stürmisch, ungestüm, heftig, zornig, a) v. Pers.: sic turbidus infit, Verg.: altercator, Quint.: Mezentius, Verg.: mit Abl., irā, Stat. silv. 3, 1, 39: mit Genet., irae, Sil. 12, 417: ausi, Sil. 13, 214. – b) v. Lebl., stürmisch, bewegt, unruhig, res, Cic.: seditio, Ov.: casus, Tac.: hoc tam turbido tempore, Nep.: actiones
    ————
    turbidissimae, Tac. – subst., turbidum, ī, n. = die unruhige-, sturmbewegte Zeit, die Unruhe, in turbido, Liv.: quieta turbidis antehabeo, Tac.: si turbidissima sapienter ferebas, tranquilliora laete feras, Cic. – adv., mens pleno Bacchi pectore turbidum laetatur, frohlockt ungestüm, Hor. carm. 2, 19, 6. – 3) unruhig = aufrührerisch, ingenium, Tac.: homo, milltes, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbidus

  • 20 incessus

    incessus, ūs, m. (incedo), das Einhergehen, der Gang, I) eig.: A) im allg.: rarus inc. nec ita longus, Cic.: inc. citus modo, modo tardus, Sall.: incessu furiali, als Furien einherschreitend, Liv.: inc. tener et mollis, Sen.: inc. fractus, Quint.: incessum fingere, Cic.: tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est (nix), Liv.: Plur., tardi siderum incessus, Sen.: iussos incessus exprimere, Ov. – B) insbes., das feindl. Vorgehen, Vordringen, Einrücken, der Einfall, primo incessu solvit obsidium, Tac.: civitas Atheniensium turbido incessu exterrita, Tac.: incessu Parthorum sine acie pulsi Hiberi, Tac.: Plur., tres incessus (Marschlinien), totidem agmina parantur, Tac. ann. 3, 74. – II) meton., der Eingang, Zugang, alios incessus hostis claudere, Tac. ann. 6, 33.

    lateinisch-deutsches > incessus

См. также в других словарях:

  • túrbido — túrbido, da adjetivo turbio, turbulento …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • túrbido — adj. Que perturba; perturbado; turvo, escuro …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • túrbido — túrbido, da (Del lat. turbĭdus). adj. turbio …   Diccionario de la lengua española

  • túrbido — (Del lat. turbidus .) ► adjetivo Turbio [en todas sus acepciones]. * * * túrbido, a (del lat. «turbĭdus») adj. Turbio. * * * túrbido, da. (Del lat. turbĭdus). adj. turbio …   Enciclopedia Universal

  • túrbido — {{#}}{{LM SynT39963}}{{〓}} {{CLAVE T38988}}{{\}}{{CLAVE}}{{/}}{{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}} {{[}}túrbido{{]}}, {{[}}túrbida{{]}} {{《}}▍ adj.{{》}} {{※}}poét.{{¤}} = turbio • impuro ≠ transparente {{#}}{{LM T38988}}{{〓}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • turbido — tùr·bi·do agg., s.m. OB var. → torbido …   Dizionario italiano

  • Ansalon — Saltar a navegación, búsqueda Ansalon tras el Cataclismo Dentro del universo ficticio de fantasía épica Dragonlance, Ansalon es uno de los continentes del mundo de Krynn. Se ubica en el hemisferio Sur del planeta, situado al Oeste del Océano… …   Wikipedia Español

  • turbio — (Del lat. turbidus .) ► adjetivo 1 Que no tiene su transparencia natural por estar sucio o mezclado con una cosa: ■ el agua del río baja turbia de barro . TAMBIÉN túrbido ANTÓNIMO nítido 2 Que es confuso o poco claro: ■ tengo la vista turbia y… …   Enciclopedia Universal

  • turbio — turbio, bia adjetivo 1) túrbido, turbulento. 2) confuso, oscuro*, dudoso, azaroso, sospechoso. Se aplican, generalmente, a una situación o a un asunto que, por su falta de transparencia, despierta sospech …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • Krynn — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar a …   Wikipedia Español

  • Krynn — Dentro de la saga de fantasía épica Dragonlance, Krynn es un mundo en el que se localizan dos continentes principales, Ansalon en el hemisferio meridional, que es donde transcurre toda la historia que narran las diferentes novelas; y el poco… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»