Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

turbŭlentus

  • 1 turbulentus

    turbŭlentus, a, um [turba] [st2]1 [-] plein de trouble, troublé, remué, agité, orageux, violent. [st2]2 [-] trouble, qui n'est pas clair. [st2]3 [-] troublé (en parl. de l'esprit), agité par les passions; inquiet. [st2]4 [-] qui se fait au hasard, fortuit. [st2]5 [-] troublé par les séditions. [st2]6 [-] qui trouble, qui cause de l'agitation, turbulent, factieux, séditieux.    - in turbulenta contione, Cic.: dans une assemblée tumultueuse.    - turbulentissimum tempus meae profectionis, Cic. Pis.: la période très agitée de mon départ.    - turbulentam aquam facere, Phaedr.: troubler l'eau.    - turbulenta concursio (atomorum), Cic.: la rencontre fortuite (des atomes).    - turbulentior annus excepit L. Valerio T. Aemilio consulibus, Liv. 2: une année plus orageuse fut réservée aux consuls Lucius Valérius et Titus Aemilius.    - turbulenti tribuni, Tac.: tribuns séditieux.
    * * *
    turbŭlentus, a, um [turba] [st2]1 [-] plein de trouble, troublé, remué, agité, orageux, violent. [st2]2 [-] trouble, qui n'est pas clair. [st2]3 [-] troublé (en parl. de l'esprit), agité par les passions; inquiet. [st2]4 [-] qui se fait au hasard, fortuit. [st2]5 [-] troublé par les séditions. [st2]6 [-] qui trouble, qui cause de l'agitation, turbulent, factieux, séditieux.    - in turbulenta contione, Cic.: dans une assemblée tumultueuse.    - turbulentissimum tempus meae profectionis, Cic. Pis.: la période très agitée de mon départ.    - turbulentam aquam facere, Phaedr.: troubler l'eau.    - turbulenta concursio (atomorum), Cic.: la rencontre fortuite (des atomes).    - turbulentior annus excepit L. Valerio T. Aemilio consulibus, Liv. 2: une année plus orageuse fut réservée aux consuls Lucius Valérius et Titus Aemilius.    - turbulenti tribuni, Tac.: tribuns séditieux.
    * * *
        Turbulentus, Adiectiuum. Plaut. Troublé, Esmeu et courroucé, Plein de troubles.
    \
        Turbulentior inde annus. Liu. Annee pleine de troubles, seditions, et mutineries.
    \
        Seditiosus ciuis et turbulentus. Cic. Mutin.
    \
        Conciones turbulentae. Cic. Propos et harangues seditieuses, pour inciter le peuple à tumulte et mutinerie.
    \
        Negotum turbulentum. Cic. Meslé et brouillé.
    \
        Tempus turbulentum. Cic. Auquel adviennent grands troubles et dissensions.
    \
        Tribunatus turbulentissimus. Cic. Où il y a beaucoup de troubles, Seditieux.

    Dictionarium latinogallicum > turbulentus

  • 2 turbulentus

    turbŭlentus, a, um, adj. [turba], full of trouble or commotion.
    I.
    Pass., restless, agitated, confused, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous (class.;

    syn. tumultuosus): tempestas,

    stormy, Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26; Plaut. Rud. 4, 4, 143;

    Auct. B. Alex. 45, 2: loci Neptunii,

    Plaut. Mil. 2, 5, 3:

    aqua,

    turbid, muddy, Phaedr. 1, 1, 5:

    atomorum turbulenta concursio,

    confused, Cic. Fin. 1, 6, 20:

    est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis,

    id. Rep. 3, 35, 49 (Non. 301, 6):

    res publica,

    id. Fam. 12, 10, 3:

    heu edepol res turbulentas!

    Plaut. Ep. 1, 1, 68:

    praeda,

    id. Rud. 4, 4, 142:

    ea sunt et turbulenta et temeraria et periculosa,

    Cic. Caecin. 12, 34:

    errores,

    id. N. D. 2, 28, 70:

    animi,

    stirred up, aroused, excited, id. Tusc. 4, 5, 9.— Comp.:

    turbulentior inde annus excepit,

    Liv. 2, 61, 1.— Sup.:

    turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum),

    Cic. Pis. 15, 33; id. Fam. 9, 1.—
    II.
    Act., making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: turba plerumque est turbulenta, Varr. ap. Gell. 13, 11, 3:

    P. Decius fuit ut vita sic oratione etiam turbulentus,

    Cic. Brut. 28, 108:

    seditiosus civis et turbulentus,

    id. de Or. 2, 11, 48:

    turbulenti et mali cives,

    id. ib. 2, 31, 135:

    tribuni,

    Tac. H. 2, 38:

    contiones,

    Cic. Att. 4, 3, 4; Quint. 5, 13, 39:

    consilia Antonii,

    Cic. Att. 15, 4, 1:

    minae populi,

    Quint. 2, 20, 8.— Sup.:

    tribuni plebis,

    Caes. B. C. 1, 5:

    leges,

    Suet. Caes. 16.—Hence, adv.: turbŭlen-tē, in a turbulent manner, confusedly, tumultuously, boisterously, with violence (cf. also turbulenter).
    (α).
    Form turbulente:

    qui non turbulente humana patiantur,

    without agitation, composedly, Cic. Tusc. 4, 28, 60:

    se gerere,

    Dig. 48, 19, 28, § 3.—
    (β).
    Form turbulenter:

    nihil turbulenter, nihil temere facere,

    Cic. Fam. 2, 16, 7.— Comp.:

    egit de Caepione turbulentius,

    Cic. Part. Or. 30, 105.— Sup.:

    regere,

    Sid. Ep. 2, 13 med.

    Lewis & Short latin dictionary > turbulentus

  • 3 turbulentus

    turbulentus, a, um (turba), unruhig, bewegt, beunruhigt, stürmisch, I) eig.: tempestas, stürmisch, Cic.: aqua, getrübt, Phaedr.: corcursio atomorum, verwirrt, ungeordnet, Cic.: quartum genus (Menschenklasse) est varium et muixtum et turbulentum, ist ein buntscheckiges u. verworrenes Gemisch, Cic. – II) übtr.: A) passiv = unruhevoll, voll Wirren, stürmisch, sturmerregt, res (Ggstz. placatae), Cic.: res publica, Cic.: tribunatus, Cic.: animus, beunruhigt, Cic.: annus turbulentior, Liv.: turbulentissimum tempus meum, Cic. – B) aktiv = a) Unruhe erregend, unruhig, stürmisch, cives, Cic.: homines, Liv.: tribuni, Tac.: contio, Cic.: lex, Suet.: erat naturā turbulentus et inquietus, Gran. Lic. – b) verwirrend, errores, Cic. de nat. deor. 2, 70: error, Firm. de err. 17, 4.

    lateinisch-deutsches > turbulentus

  • 4 turbulentus

    turbulentus, a, um (turba), unruhig, bewegt, beunruhigt, stürmisch, I) eig.: tempestas, stürmisch, Cic.: aqua, getrübt, Phaedr.: corcursio atomorum, verwirrt, ungeordnet, Cic.: quartum genus (Menschenklasse) est varium et muixtum et turbulentum, ist ein buntscheckiges u. verworrenes Gemisch, Cic. – II) übtr.: A) passiv = unruhevoll, voll Wirren, stürmisch, sturmerregt, res (Ggstz. placatae), Cic.: res publica, Cic.: tribunatus, Cic.: animus, beunruhigt, Cic.: annus turbulentior, Liv.: turbulentissimum tempus meum, Cic. – B) aktiv = a) Unruhe erregend, unruhig, stürmisch, cives, Cic.: homines, Liv.: tribuni, Tac.: contio, Cic.: lex, Suet.: erat naturā turbulentus et inquietus, Gran. Lic. – b) verwirrend, errores, Cic. de nat. deor. 2, 70: error, Firm. de err. 17, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbulentus

  • 5 turbulentus

        turbulentus adj. with comp. and sup.    [turba], full of commotion, disturbed, boisterous, stormy, tempestuous: tempestas, stormy: Aqua, turbid, Ph.: atomorum concursio, at random.—Fig., restless, troubled, confused, disordered: est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis: animi, excited: turbulentior inde annus excepit, L.: turbulentissimum tempus (opp. tranquillissimum).— Making trouble, troublesome, turbulent, factious, seditious: ut vitā sic oratione: cives: turbulentissimi tribuni plebis, Cs.
    * * *
    turbulenta -um, turbulentior -or -us, turbulentissimus -a -um ADJ
    violently disturbed, stormy, turbulent; unruly, riotous; w/violent unrest

    Latin-English dictionary > turbulentus

  • 6 turbulentus

    a, um [ turba ]
    1) бурный, взволнованный (loci Neptunii, sc. mare Pl)
    2) бурлящий, мутный
    3) беспорядочный, спутанный ( concursio atomorum C)
    4) неспокойный, тревожный (annus L; somnium Pt)
    5) волнующийся, возбуждённый ( contiones C); обуреваемый страстями, смятенный ( animus C); мятежный, беспокойный ( civis C)

    Латинско-русский словарь > turbulentus

  • 7 turbulentus

    (тк. turbulens), бурный, нарушающий спокойствие (1, 28 § 3 D. 48, 19. 1. un. C. 11, 71).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > turbulentus

  • 8 turbulentus

    , turbulenta, turbulentum (m,f,n)
      бурный, мутный

    Dictionary Latin-Russian new > turbulentus

  • 9 seditiosus

    sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].
    I.
    Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.;

    syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,

    Cic. Phil. 1, 9, 22; so,

    seditiosus et turbulentus civis,

    id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135:

    qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,

    Quint. 11, 1, 40:

    seditiosi tribuni plebis,

    Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.:

    triumviri seditiosissimi,

    id. Rep. 1, 19, 31:

    seditiosissimus quisque,

    Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language:

    in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,

    Cic. Clu. 37, 103:

    seditiosa atque improba oratio,

    Caes. B. G. 1, 17:

    seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,

    Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50:

    seditiosis vocibus regem increpare,

    Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12:

    seditiosior contio (Q. Pompeii),

    Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.:

    tribunatus L. Saturnini,

    Suet. Caes. 12.—
    II.
    Transf.
    a.
    In gen., quarrelsome:

    ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,

    Cic. Att. 2, 1, 5.—
    b.
    Exposed to discord, troubled:

    seditiosa ac tumultuosa vita,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.— Comp., Tac. H. 5, 12.— Sup., Cic. Att. 2, 21, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > seditiosus

  • 10 turbulente

    turbulentē и turbulenter [ turbulentus ]
    беспорядочно, сломя голову ( aliquid lacere C)

    Латинско-русский словарь > turbulente

  • 11 criminosus

    crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (crimen), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, a) v. Pers.: Cn. Pomponius (orator) acer, acerbus, criminosus, Cic.: ille autem acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. – b) v. Lebl.: cr. nomen, Cic.: iambi, Hor.: quo gravior aut acrior aut criminosior oratio sit, Cornif. rhet.: criminosissimus liber, Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – oft alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. quod si est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: ille hoc putabat Verri (für Verres) criminosum fore, si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset idem sentire et secum facere Sullam, tamen mihi non videretur in hunc id criminosum esse debere, Cic. – II) passiv (vgl. Prob. App. 201, 1) = mit Verbrechen befleckt, verbrecherisch, v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., consensio cr., Cypr. de hab. virg. 17: nihil enim, quod salutis ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der Verbrecher, Cassiod. var. 3, 57.

    lateinisch-deutsches > criminosus

  • 12 turbulente

    turbulentē u. turbulenter, Adv. m. Compar. u. Superl. (turbulentus), mit Unruhe, mit Verwirrung, stürmisch, Cic. u.a.: non turbulente, ohne in Störung versetzt zu werden ohne den Kopf zu verlieren, Cic. Tusc. 4, 60: seditiose et turbulente (friedenstörerisch) se gerere, Callistr. dig. 48, 19, 28. § 3. – nos nihil turbulenter, nihil temere faciamus, wir wollen uns nicht überstürzen, Cic. ep. 2, 16, 7. – egit de Caepione turbulentius, Cic. part. or. 105. – turbulentissime regere, Sidon. epist. 2, 13, 5.

    lateinisch-deutsches > turbulente

  • 13 turbulentia

    turbulentia, ae, f. (turbulentus), die Unruhe, Verwirrung, Tert. adv. Herm. 41.

    lateinisch-deutsches > turbulentia

  • 14 turbulento

    turbulento, āre (turbulentus), beunruhigen, verwirren, Apul. met. 5, 12 u. 9, 11.

    lateinisch-deutsches > turbulento

  • 15 criminosus

    crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (crimen), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, a) v. Pers.: Cn. Pomponius (orator) acer, acerbus, criminosus, Cic.: ille autem acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. – b) v. Lebl.: cr. nomen, Cic.: iambi, Hor.: quo gravior aut acrior aut criminosior oratio sit, Cornif. rhet.: criminosissimus liber, Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – oft alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. quod si est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: ille hoc putabat Verri (für Verres) criminosum fore, si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset idem sentire et secum facere Sullam, tamen mihi non videretur in hunc id criminosum esse debere, Cic. – II) passiv (vgl. Prob. App. 201, 1) = mit Verbrechen befleckt, verbrecherisch, v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., consensio cr., Cypr. de hab. virg. 17: nihil enim, quod salutis ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der Verbrecher, Cassiod. var. 3, 57.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > criminosus

  • 16 turbulente

    turbulentē u. turbulenter, Adv. m. Compar. u. Superl. (turbulentus), mit Unruhe, mit Verwirrung, stürmisch, Cic. u.a.: non turbulente, ohne in Störung versetzt zu werden ohne den Kopf zu verlieren, Cic. Tusc. 4, 60: seditiose et turbulente (friedenstörerisch) se gerere, Callistr. dig. 48, 19, 28. § 3. – nos nihil turbulenter, nihil temere faciamus, wir wollen uns nicht überstürzen, Cic. ep. 2, 16, 7. – egit de Caepione turbulentius, Cic. part. or. 105. – turbulentissime regere, Sidon. epist. 2, 13, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbulente

  • 17 turbulentia

    turbulentia, ae, f. (turbulentus), die Unruhe, Verwirrung, Tert. adv. Herm. 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbulentia

  • 18 turbulento

    turbulento, āre (turbulentus), beunruhigen, verwirren, Apul. met. 5, 12 u. 9, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > turbulento

  • 19 turbulentē

        turbulentē adv. with comp.    [turbulentus], confusedly, tumultuously, boisterously: humana pati, composedly: egit de Caepione turbulentius.

    Latin-English dictionary > turbulentē

  • 20 turbulenter

        turbulenter adv.    [turbulentus], confusedly, tumultuously: nihil facere.

    Latin-English dictionary > turbulenter

См. также в других словарях:

  • turbulent — turbulent, ente [ tyrbylɑ̃, ɑ̃t ] adj. • fin XIIe, repris 1532; lat. turbulentus, rad. turbare « troubler » 1 ♦ Vx Agité et violent. « ces gens turbulents Dont l imprudent chagrin, qui tempête et qui gronde » (Molière). 2 ♦ Mod. Qui est porté à s …   Encyclopédie Universelle

  • turbulent — unruhig; stürmisch; ungestüm; furios * * * tur|bu|lent [tʊrbu lɛnt] <Adj.>: durch allgemeine Aufregung, Erregung, wildes Durcheinander gekennzeichnet: eine turbulente Versammlung; turbulente Szenen spielten sich ab; es ging sehr turbulent… …   Universal-Lexikon

  • turbulent — TURBULÉNT, Ă, turbulenţi, te, adj. 1. (livr.) Care face gălăgie; care produce dezordine. 2. (fiz.; despre fluide) Care prezintă în masa lui vârtejuri, agitaţie. – Din fr. turbulent, lat. turbulentus. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX… …   Dicționar Român

  • турбулентный — (лат. turbulentus беспорядочный) вихревой; т ое течение течение жидкости (или газа), при котором происходит сильное перемешивание движущейся жидкости (в отличие от ламинарного течения). Новый словарь иностранных слов. by EdwART, , 2009.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • turbulento — (Del lat. turbulentus.) ► adjetivo 1 Que no tiene su transparencia natural por estar sucio o mezclado con una cosa: ■ no sé qué es ese líquido turbulento . SINÓNIMO turbio ANTÓNIMO claro 2 Que está alborotado o confuso: ■ tiene las ideas… …   Enciclopedia Universal

  • trouble — 1. trouble [ trubl ] adj. • 1160; lat. pop. °turbulus, crois. de turbidus « agité » et turbulentus (→ turbulent) 1 ♦ Se dit d un liquide qui n est pas limpide, qui contient des particules en suspension (⇒ 1. boueux, vaseux). Eau trouble. « ce… …   Encyclopédie Universelle

  • troublé — 1. trouble [ trubl ] adj. • 1160; lat. pop. °turbulus, crois. de turbidus « agité » et turbulentus (→ turbulent) 1 ♦ Se dit d un liquide qui n est pas limpide, qui contient des particules en suspension (⇒ 1. boueux, vaseux). Eau trouble. « ce… …   Encyclopédie Universelle

  • Friedrich III. (Braunschweig-Calenberg-Göttingen) — Friedrich von Braunschweig Lüneburg (* 1424; † 5. März 1495 in Hannoversch Münden) genannt der Unruhige oder Turbulentus, war ein Sohn von Herzog Wilhelm von Braunschweig Lüneburg und Cäcilie von Brandenburg. Zusammen mit seinem Bruder Wilhelm… …   Deutsch Wikipedia

  • Friedrich der Unruhige (Braunschweig-Lüneburg) — Friedrich von Braunschweig Lüneburg (* 1424; † 1495) genannt „der Unruhige“ oder „Turbulentus“, war ein Sohn von Herzog Wilhelm von Braunschweig Lüneburg und Cäcilie von Brandenburg. Zusammen mit seinem Bruder Wilhelm wurde er 1482 Herzog von… …   Deutsch Wikipedia

  • турбулентное течение — (от лат. turbulentus  бурный, беспорядочный), течение жидкости или газа, при котором их частицы совершают неупорядоченные, хаотические движения по сложным траекториям, что приводит к перемешиванию слоёв. Скорость, температура, давление и… …   Энциклопедический словарь

  • TURBULENCE — Le mot turbulence fait songer à agitation, désordre, chaos. L’évolution spatiale ou temporelle de nombreux phénomènes est caractérisée par l’absence apparente d’ordre, la coexistence d’échelles très différentes, l’impossibilité d’une reproduction …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»