-
1 tumultuarius
tumultuārĭus, a, um [st2]1 [-] fait précipitamment, fait à la hâte, désordonné, en désordre. [st2]2 [-] Liv. Gell. enrôlé précipitamment. - tumultuarius sermo, Quint.: discours improvisé.* * *tumultuārĭus, a, um [st2]1 [-] fait précipitamment, fait à la hâte, désordonné, en désordre. [st2]2 [-] Liv. Gell. enrôlé précipitamment. - tumultuarius sermo, Quint.: discours improvisé.* * *Tumultuarius, Adiectiuum. Qui est faict à la haste, Tumultuaire.\Tumultuarius exercitus. Liu. Qui est levé à la haste et soubdainement, ou en trouble et mutinerie.\Tumultuarius dux. Liuius. Qui est esleu pour un trouble et esmeute. \ Tumultuarium opus. Quintil. Faict à la haste.\Tumultuarius sermo. Quint. Qui vient soubdain sans y penser. -
2 tumultuarius
tumultuārius, a, um [ tumultus ]1) наскоро собранный ( exercitus L)2) наспех назначенный ( dux L)3) устроенный второпях ( castra L); сделанный на скорую руку ( opus L)4) беспорядочный, смятенный ( proelium L) -
3 tumultuarius
tumultuārius, a, um (tumultus), I) in der größten Eile (Hast) zusammengebracht, zusammengerafft, milites, Auct. b. Alex.: miles (kollektiv), Liv. u. Sen.: exercitus, Liv.: provincialium manus, Tac.: Etruscorum cohortes, Liv.: catervae, Tac. – II) übtr., in der Eile-, im Drange des Augenblickes od. der Not-, ohne weitere Vorbereitung gemacht, -gebaut (errichtet), -geschaffen, -vorgenommen u. dgl., opus, in der Eile aufgeworfene Schanzen, Liv., od. in eiliger Hast geschaffener Bau, Quint.: castra, Notlager, Liv.: pons, Notbrücke, Frontin.: rogus, Suet.: proelium, ohne weitere Vorbereitung (bei sich darbietender Gelegenheit) geliefertes, gelegentliches (Ggstz. rectum ac iustum), Liv.: u. so pugna (Ggstz. iusta), Liv.: dux, im Drange des Augenblickls gewählter, Liv.: principatus, im Drange des A. hervorgerufene, Vell.: repentina et quasi tum. doctrina, eine in Eile u. gleichs. im Sturmes drang zusammengeraffte, Gell.: tum. et inconditae exercitationes linguae, oberflächliche u. verworrene, Gell.: voces Latinas subsicivo aut tumultuario studio colere, sich mit den lat. Ausdrücken nur zeitweise und oberflächlich (obenhin) beschäftigen, Gell.
-
4 tumultuarius
tumultuārius, a, um (tumultus), I) in der größten Eile (Hast) zusammengebracht, zusammengerafft, milites, Auct. b. Alex.: miles (kollektiv), Liv. u. Sen.: exercitus, Liv.: provincialium manus, Tac.: Etruscorum cohortes, Liv.: catervae, Tac. – II) übtr., in der Eile-, im Drange des Augenblickes od. der Not-, ohne weitere Vorbereitung gemacht, -gebaut (errichtet), -geschaffen, -vorgenommen u. dgl., opus, in der Eile aufgeworfene Schanzen, Liv., od. in eiliger Hast geschaffener Bau, Quint.: castra, Notlager, Liv.: pons, Notbrücke, Frontin.: rogus, Suet.: proelium, ohne weitere Vorbereitung (bei sich darbietender Gelegenheit) geliefertes, gelegentliches (Ggstz. rectum ac iustum), Liv.: u. so pugna (Ggstz. iusta), Liv.: dux, im Drange des Augenblickls gewählter, Liv.: principatus, im Drange des A. hervorgerufene, Vell.: repentina et quasi tum. doctrina, eine in Eile u. gleichs. im Sturmes drang zusammengeraffte, Gell.: tum. et inconditae exercitationes linguae, oberflächliche u. verworrene, Gell.: voces Latinas subsicivo aut tumultuario studio colere, sich mit den lat. Ausdrücken nur zeitweise und oberflächlich (obenhin) beschäftigen, Gell.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumultuarius
-
5 tumultuārius
tumultuārius adj. [tumultus], bustling, hurried, confused, irregular, disorderly: pugna (opp. iusta), L.: opus, L.—Of troops, raised irregularly, volunteer: exercitus, L.: manūs, Cu.* * *tumultuaria, tumultuarium ADJraised to deal with a sudden emergency; improvised; unplanned, haphazard -
6 tumultuarius
tŭmultŭārĭus, a, um, adj. [tumultus], of or belonging to bustle, hurry, or tumult; in milit. lang., of troops brought hurriedly together, raised hastily or suddenly (not ante-Aug., but esp. freq. in Livy).I.Lit.:II.tumultuario exercitu raptim ducto,
Liv. 5, 37, 7; so,milites,
id. 35, 2, 7; 35, 23, 8;Auct. B. Alex. 34, 5: manus,
Curt. 4, 16, 24:militia,
Gell. 16, 10, 13.—Transf., that is done or happens in a hurry, hurried, hasty, sudden, confused, irregular, disorderly, tumultuary:pugna,
Liv. 21, 8, 7:opus,
id. 6, 29, 4:ex opere tumultuario suspicari,
Quint. 7, 3, 34:rogus,
Suet. Calig. 59:repentinā et quasi tumultuariā doctrinā praeditus,
Gell. 11, 7, 3:tumultuariae et inconditae exercitationes linguae,
id. 6, 16, 1:carmen,
i. e. unpremeditated, improvised, Sid. Ep. 2, 10.— Adv.: tŭmultŭārĭē, tumultuously, hastily, hurriedly:his raptim ac tumultuarie actis,
Amm. 24, 2, 18; Aur. Vict. Caes. 40; 17; Spart. Carac. 6. -
7 tumultuarius
наскоро сделанный, собранный (1. 6 D. 14, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > tumultuarius
-
8 eilends
eilends, festinanter (hastig, eilfertig). – propere. properanter. properantius (schleunig). – maturate (beschleunigt, geschwind). – quam ocissime (so schnell als möglich). – ventis remis. remis velisque (mit vielem Winde und vollen Segeln = eilends u. jagends, in großer Eile, sprichw., bei den Komik., auch bei Cicero im Briefstil, wenn von einem Kommen oder Gehen, Reisen die Rede ist). – cursu effuso (in gestrecktem Lauf, eilends und jagends, in großer Eile, z.B. ad castra ferri [rennen]: periculo auferri). – raptim (reißend [662] schnell). – subito (unvorbereitet). – Ost stehen auch mit Bezug auf die Person die Adjektt. festinans, properans, maturans od. (= über Hals u. Kopf) praeceps, z.B. ei. schreiben, festinantem od. properantemod. raptim od. subito scribere: ei. kommen, maturantem venire: ei. u. jagends sich auf die Flucht begeben, fliehen, praecipitem fugae se mandare. – od. es steht maturare od. properare m. Infin., z.B. ei. aus der Stadt abreisen, maturare ab urbe proficisci: ei. in das Vaterland zurückkehren, in patriam redire properare. – Auch liegt bei dem Lateiner der Begriff »eilends« häufig schon im verbo in tensivo, z.B. ei. kommen, anrücken, adventare: ei. verfolgen, insectari. – ei. aufgeschlagen, geliefert, tumultuarius (z.B. castra, pugna): ei. aufgebotene Soldaten, exercitus raptim conscriptus; exercitus tumultuarius od. repentinus; milites subitarii. – ei. u. jagends zu jmd. kommen, currere ad alqm et volare.
-
9 miles
mīles, itis, c. (viell. zu griech. ὅ-μῑλος, Haufe), der Soldat, I) im allg.: a) eig. (Sing. oft kollektiv, s. Mützell Curt. 3, 1. § 1): tribuni militum, Caes.: militum introitus (Einzug), Caes.: milites Antoniani, Caes., Romani, Sullani, Iugurthini, Sall.: milites argentati, aurati, Liv.: miles auxiliarius (Ggstz. legionarius), Asin. Poll. in Cic. ep.: milites auxiliarii, Liv.: milites gregarii, Cic.: milites legionarii decimae legionis, Caes.: milites maritimi, Plaut.: miles mercennarius, Liv.: milites mercennarii, Nep.: milites novi, Sall. u. Liv., veteres, Sall.: miles tumultuarius, Sen.: segnes atque inutiles rei publicae milites, Liv.: miles statarius, Liv.: miles vernaculus, miles vernaculae legionis, Auct. b. Alex.: milites veterani, Caes.: vetus miles, Ggstz. tiro, Liv.: milites voluntarii, Liv. – milites armari (ins Gewehr treten) iubet, Caes.: iis (armis) censeo armetis milites, Pompeius in Cic. ep.: avocare milites a signis, Traian. in Plin. ep.: colligere milites Pachyno e terrestri praesidio, Cic.: conducere milites in unum, Sall.: conducere mercede milites, Liv.: conscribere voluntarios paucos milites, Liv.: conscribere milites ex Asia, Lentul. in Cic. ep., in Epiro atque Aetolia, Caes.: contrahere dispersos milites in unum, Sall. (u. so quodcumque militum contrahere poteritis, Pompeius in Cic. ep.): dare (stellen) milites, Liv.: deligere ex legionibus plurimorum stipendiorum milites, Liv.: dimittere milites, Cic., veteranos milites, Caes.: disponere milites certis spatiis intermissis, Caes.: legere milites, Pompeius in Cic. ep. u. Liv.: legere militem, verb. legere militem exercitumque conscribere, Iustin.: voluntarios milites ordinare centuriareque, in die verschiedenen Waffengattungen einreihen u. in Zenturien abteilen, Liv.: scribere (ausheben) milites, Sall. u. Liv.: scribere milites in snpplementum, Liv. – v. Offizier, Plaut. u. Ter. – u. (= miles gregarius) v. gemeinen Soldaten (im Ggstz. zu den Offizieren), Liv. (s. Fabri Liv. 22, 14, 15). – zur Kaiserzeit auch von niederen kaiserl. Beamten, die Waffen trugen u. zum Militäretat gehörten, spät. ICt. – b) übtr.: α) v. Pers.: rudis ad partus et nova miles eram, Neuling, Ov.: miles erat Phoebes, war gleichs. die Trabantin (v. einer Nymphe), Ov.: Carneades laboriosus et diuturnus sapientiae miles, Kämpfer, Streiter für d. W., Val. Max. 8, 7. ext. 5. – β) der Stein im Brett- od. Kriegsspiel, Ov. trist. 2, 477. – II) insbes., milites oft = Fußsoldaten, Fußgänger (im Ggstz. zu equites, das gew. dabeisteht od. vorhergeht), Caes., Liv. u.a. – ebenso Sing. miles kollektiv im Ggstz. zu eques, Liv. u.a. Vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 37, 7. – / Archaist. Nbf. meiles, Plur. meilites, Corp. inscr. Lat. 1. no. 204. lin. 7 u. 10 sqq. – Spät. Nbf. a) milex, Gromat. vet. 246, 19. Corp. inscr. Lat. 6, 3637. – b) milis, Corp. inscr. Lat. 14, 241; vgl. Prob. inst. 126, 36 u. app. 197, 28.
-
10 tumultuarie
tumultuāriē, Adv. (tumultuarius), in größter Eilfertigkeit, Aur. Vict. de Caes. 40, 17. Amm. 24, 2, 18. Spart. Carac. 6, 4.
-
11 aufraffen
aufraffen, arripere (schnell an sich nehmen). – colligere (zusammenlesen, -nehmen). – aufgerafft, collecticius. subitarius. tumultuarius (schnell zusammengebracht, wie: ein Heer, Soldaten, Legionen). – sich aufraffen, vom Lager, corripere corpus e lecto od. e strato; proripere se e lecto od. e strato (fortstürzend): vom Falle, corpus colligere (z. B. citius); prolapsum assurgere: von einerlangen Krankheit, a longa valetudine se recolligere: geistig sich au. (Mut fassen), se od. animum colligere.
-
12 Heer
Heer, I) eig.: exercitus (die Armee = das Heer als ein aus eingeübten Soldaten bestehendes Ganze). – miles. milites (der Soldat [kollektiv], die Soldaten = das Heer als Komplex menschlicher Individuen, die Truppen). – copiae (die Streitmacht = das Heer als totes Werkzeug in der Hand des Heerführers; bei genauern Angaben mit dem Zus. armatorum od. peditum equitumque od. peditatus equitatusque, pedestres oder equestres, pedestres equestresque, pedestres navalesque). – vires (Streitkräfte = das Heer als militärische Kräfte, mit denen man etwas auszurichten imstande ist). – agmen (der Heereszug, die Heerkolonne = das in geordnetem Zuge oder auf dem Marsche begriffene Heer). – acies (die Schlachtreihe = das in Schlachtordnung aufgestellte Heer). – ohne H., inermis (Ggstz. armatus). – ein Heer von jungen Soldaten, exercitus tiro; tirones milites: ein H. von alten Soldaten, veterani milites; auch bl. veterani: ein in der Eile aufgebotenes H., exercitus tumultuarius; milites tumultuarii. – das H. in Schlachtordnung aufstellen, aciem instruere oder instituere. – II) Menge übh., s. Haufe.
-
13 Notbrücke
Notbrücke, pons tumultuarius; pons ad tempus instructus.
-
14 Schnelligkeit
Schnelligkeit, celeritas. – velocitas (Flüchtigkeit). – pernicitas (Flinkheit). – agilitas (Beweglichkeit, Behendigkeit). – incitatio (heftige Bewegung). – zu große Sch. (Eile), festinatio. – reißende Sch. eines Flusses, rapiditas fluminis: mit unbeschreiblicher Sch., dicto citius: mit der Sch. eines Cäsar reisen, Caesarianā uti celeritate: die Sonne bewegt sich mit solcher Sch., daß etc., sol tantā incitatione fertur, ut etc. – in der Sch., celeriter: raptim (unser »auf den Raub = in hastiger Eile«, z.B. conscribere exercitum): in der Sch. zusammengebracht, repentinus. subitarius. tumultuarius (im allg.; tum. mit dem Nbbgr. des Ungeregelten); raptim conscriptus (in hastiger Eile ausgehoben, von Soldaten).
-
15 unregelmäßig
unregelmäßig, enormis (unregelmäßig angelegt etc., z.B. vicus: u. versus). – incompositus (nicht regelrecht gebaut etc., z.B. aedificium). – inusitatus (ungewöhnlich, z.B. species alcis rei). – ein unr. Leben, vita dissoluta: unr. (in [2413] der Eile aufgebotene) Soldaten, Truppen, milites tumultuarii: exercitus tumultuarius.
-
16 miles
mīles, itis, c. (viell. zu griech. ὅ-μῑλος, Haufe), der Soldat, I) im allg.: a) eig. (Sing. oft kollektiv, s. Mützell Curt. 3, 1. § 1): tribuni militum, Caes.: militum introitus (Einzug), Caes.: milites Antoniani, Caes., Romani, Sullani, Iugurthini, Sall.: milites argentati, aurati, Liv.: miles auxiliarius (Ggstz. legionarius), Asin. Poll. in Cic. ep.: milites auxiliarii, Liv.: milites gregarii, Cic.: milites legionarii decimae legionis, Caes.: milites maritimi, Plaut.: miles mercennarius, Liv.: milites mercennarii, Nep.: milites novi, Sall. u. Liv., veteres, Sall.: miles tumultuarius, Sen.: segnes atque inutiles rei publicae milites, Liv.: miles statarius, Liv.: miles vernaculus, miles vernaculae legionis, Auct. b. Alex.: milites veterani, Caes.: vetus miles, Ggstz. tiro, Liv.: milites voluntarii, Liv. – milites armari (ins Gewehr treten) iubet, Caes.: iis (armis) censeo armetis milites, Pompeius in Cic. ep.: avocare milites a signis, Traian. in Plin. ep.: colligere milites Pachyno e terrestri praesidio, Cic.: conducere milites in unum, Sall.: conducere mercede milites, Liv.: conscribere voluntarios paucos milites, Liv.: conscribere milites ex Asia, Lentul. in Cic. ep., in Epiro atque Aetolia, Caes.: contrahere dispersos milites in unum, Sall. (u. so quodcumque militum contrahere poteritis, Pompeius in Cic. ep.): dare (stellen) milites, Liv.: deligere ex legionibus plurimorum stipendiorum milites,————Liv.: dimittere milites, Cic., veteranos milites, Caes.: disponere milites certis spatiis intermissis, Caes.: legere milites, Pompeius in Cic. ep. u. Liv.: legere militem, verb. legere militem exercitumque conscribere, Iustin.: voluntarios milites ordinare centuriareque, in die verschiedenen Waffengattungen einreihen u. in Zenturien abteilen, Liv.: scribere (ausheben) milites, Sall. u. Liv.: scribere milites in snpplementum, Liv. – v. Offizier, Plaut. u. Ter. – u. (= miles gregarius) v. gemeinen Soldaten (im Ggstz. zu den Offizieren), Liv. (s. Fabri Liv. 22, 14, 15). – zur Kaiserzeit auch von niederen kaiserl. Beamten, die Waffen trugen u. zum Militäretat gehörten, spät. ICt. – b) übtr.: α) v. Pers.: rudis ad partus et nova miles eram, Neuling, Ov.: miles erat Phoebes, war gleichs. die Trabantin (v. einer Nymphe), Ov.: Carneades laboriosus et diuturnus sapientiae miles, Kämpfer, Streiter für d. W., Val. Max. 8, 7. ext. 5. – β) der Stein im Brett- od. Kriegsspiel, Ov. trist. 2, 477. – II) insbes., milites oft = Fußsoldaten, Fußgänger (im Ggstz. zu equites, das gew. dabeisteht od. vorhergeht), Caes., Liv. u.a. – ebenso Sing. miles kollektiv im Ggstz. zu eques, Liv. u.a. Vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 37, 7. – ⇒ Archaist. Nbf. meiles, Plur. meilites, Corp. inscr. Lat. 1. no. 204. lin. 7 u. 10 sqq. – Spät. Nbf. a) milex, Gromat. vet. 246, 19. Corp. inscr. Lat. 6, 3637. – b) milis, Corp. inscr. Lat. 14, 241; vgl. Prob.————inst. 126, 36 u. app. 197, 28. -
17 tumultuarie
tumultuāriē, Adv. (tumultuarius), in größter Eilfertigkeit, Aur. Vict. de Caes. 40, 17. Amm. 24, 2, 18. Spart. Carac. 6, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tumultuarie
-
18 tumultuaire
adj. (du lat. tumultuarius, de tumultus) ост. 1. бунтовнически; 2. безреден, разбъркан. -
19 Беспорядочный
inordinatus, a, um; irregularis, e; incompositus, a, um; inconditus, a, um; confusus, a, um; perturbatus, a, um; turbulentus, a, um (concursio atomorum); tumultuarius, a, um; -
20 repentinus
rĕpentīnus, a, um, adj. [repens], sudden, hasty, unlooked for, unexpected (freq. and class.):adventus hostium (opp. exspectatus),
Cic. Rep. 2, 3, 6; so (opp. meditata et praeparata) id. Off. 1, 8, 27:unde iste amor tam improvisus ac tam repentinus?
id. Agr. 2, 22, 60:sentit omnia repentina et nec opinata esse graviora,
id. Tusc. 3, 19, 45; cf.:repentinus inopinatusque finis vitae,
Suet. Caes. 87 (shortly before, subita celerisque mors):vis repentina et inexspectata,
Cic. de Or. 2, 55, 225:consilium (with temerarium),
id. Inv. 2, 9, 28:exercitus (with tumultuarius),
Liv. 41, 10; cf.cohors,
id. 41, 1:venenum (with praeceps),
Tac. A. 12, 66:periculum,
Caes. B. G. 3, 3:bonum,
Ter. And. 5, 4, 35:mors,
Cic. Clu. 62, 173; id. Div. 2, 35, 74:edictum,
id. Verr. 2, 3, 14, § 36:motus Galliae,
Caes. B. G. 5, 22:tumultus ac defectio,
id. ib. 5, 26; cf.tumultus,
Ov. M. 5, 5:conjuratio Gallorum,
Caes. B. G. 5, 27 et saep.:ignoti homines et repentini,
upstart, Cic. Brut. 69, 242; cf.:repentina atque ex virtute nobilitas,
Liv. 1, 34:consilium,
Nep. Paus. 4, 5.—De repentino, adverb.,
suddenly, App. Flor. p. 353; id. de Deo Socr. p. 365, 14.— Comp.:nimbus quanto repentinior est, tanto vehementior,
App. Mund. p. 61, 20 (al. repentinus). — Adv. (rare for repente): rĕpen-tīnō, suddenly, unexpectedly, Plaut. Ps. 1, 1, 37; Afran. ap. Charis. p. 193 P.; Cic. Quint. 4, 14; Caes. B. G. 2, 33.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
tumultuaire — ⇒TUMULTUAIRE, adj. A. Vieilli. Qui a le caractère d un soulèvement populaire; qui est fait contre les formes de la loi. Assemblée, guerres, masses, milice tumultuaire(s); contestation(s), délibération, élection, résolution tumultuaire(s). La… … Encyclopédie Universelle
tumultuarisch — widersetzlich; aufständisch; aufrührerisch; rebellisch; sperrig; eigensinnig; meuterisch * * * tu|mul|tu|a|risch [tumʊl tu̯a:rɪʃ] <Adj.>: mit Lärm und großer Aufregung verbunden; einen Tumult darstellend: tumultuarische Ereignisse. Syn.: ↑ … Universal-Lexikon
Tumultuary — Tu*mul tu*a*ry, a. [L. tumultuarius: cf. F. tumultuaire.] 1. Attended by, or producing, a tumult; disorderly; promiscuous; confused; tumultuous. A tumultuary conflict. Eikon Basilike. [1913 Webster] A tumultuary attack of the Celtic peasantry.… … The Collaborative International Dictionary of English
Древний Рим — Рим и территории, находившиеся под его контролем … Википедия
Terra sigillata — Эта статья была избрана в качестве совместной работы порталом «Древний Рим» для всех желающих. Предложения по улучшению статьи можно найти здесь, а выставить другую статью на голосование для выбора её объектом совместной работы здесь. Рим и… … Википедия
Древний рим — Эта статья была избрана в качестве совместной работы порталом «Древний Рим» для всех желающих. Предложения по улучшению статьи можно найти здесь, а выставить другую статью на голосование для выбора её объектом совместной работы здесь. Рим и… … Википедия
Рим Древний — Эта статья была избрана в качестве совместной работы порталом «Древний Рим» для всех желающих. Предложения по улучшению статьи можно найти здесь, а выставить другую статью на голосование для выбора её объектом совместной работы здесь. Рим и… … Википедия
tumultuary — /tooh mul chooh er ee, tyooh /, adj. 1. tumultuous; turbulent. 2. confused; disorderly; haphazard: tumultuary habits of studying. [1580 90; < L tumultuarius pertaining to bustle or hurry, equiv. to tumultu(s) TUMULT + arius ARY1] * * * … Universalium
tumultuario — ► adjetivo 1 Que produce o promueve tumulto: ■ algunos manifestantes lanzaron consignas tumultuarias. SINÓNIMO [tumultuoso] 2 Que se desarrolla con desorden y violencia: ■ la policía disolvió la tumultuaria manifestación. SINÓNIMO desordenado… … Enciclopedia Universal
tumultuaire — (tu mul tu ê r ) adj. 1° Qui a le caractère du tumulte. • J oppose un petit nombre choisi à une multitude tumultuaire, BALZ. liv. VI, lett. 7. • Pour le temps, il m a fallu réduire en soulèvement tumultuaire une guerre qui n a pu durer… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
tumultuarisch — tu|mul|tu|a|risch <nach lat. tumultuarius »in größter Eile gemacht«> lärmend, unruhig, erregt, wild, ungestüm, aufrührerisch … Das große Fremdwörterbuch