-
41 λῡσ-ήνωρ
-
42 αὐτο-κέλευθος
αὐτο-κέλευθος, für sich des Weges ziehend, Anthol. IX, 362; Tryphiod. 305.
-
43 ὀρει-μανής
ὀρει-μανής, ές, die Berge durchrasend, Tryphiod. 370.
-
44 ἀρηΐ-φιλος
ἀρηΐ-φιλος, dem Ares lieb, bei Hom. Menelaos Iliad. 3, 21. 52. 69. 90. 136. 206. 232. 253. 307. 430. 432. 452. 457. 4. 13. 150. 11, 463. 17, 1. 11. 138 Od. 15, 169, Meleager Iliad. 9, 550, Lykomedes 17, 346; ἀρχὸν ἀρηίφιλον ποϑέοντες, den Achill, 2, 778; ἀρηιφίλων ὑπ' Ἀχαιῶν Versende Iliad. 6, 73. 16, 303. 17, 319. 336; – auch Sp., wie Tryphiod. 653.
-
45 ἀμφ-αγαπάω
ἀμφ-αγαπάω, dass., h. Cer. 439; ἑὸν κακόν Hes. O. 58; Tryphiod. 138.
-
46 ὀμφητήρ
-
47 ἀμφί-πολος
ἀμφί-πολος, um etwas herum sich bewegend, beschäftigt, bei Hom. ἡ ἀμφίπολος, jede Dienerin, insofern sie im Gefolge ihrer Herrschaft u. um diese beschäftigt ist, sonst durchaus nicht von δμωαί unterschieden, vgl. Iliad. 6, 324 mit 525, 372. 899 mit 389. 497; 499. 286; 22, 442 mlt 449. 461; Od. 1, 357. 21, 851. 6, 52; 84 mit 99. 109. 199 u. s. w.; Athen. VI, 267 o. Σέλευκος ἀμφί. πολον τἠν περὶ τὴν δέσποιναν ϑεράπαιναν; vgl. Od. 1, 551. 6, 18 Iliad. 3, 143; ἀμφίπολος κεδνή Od. 9, 335; οὐδέ τις αὐτὸν ἠείδη δμώων οὐδ' ἀμφιπόλων ἐνὶ οἴκῳ Od. 9, 206; Hephästos hat Iliad. 18, 417 χρυσείας ἀμφιπόλους, ζωῇσι νεήνισιν εἰοι- κυίας, Laertes lebt Od. 1, 191 γρηὶ σὺν ἀμφιπόλῳ, vgl. 24, 366; beim Gastmahl χέρνιβα δ' ἀμφίπολος προχόῳ ἐπέχευε φέρουσα Od. 1, 136. 4, 52. 7, 172. 15, 185. 17, 91; ἀμφίπολοι δ' ἀπεκόσμεον ἔντεα δαιτός 7, 232; adjectivisch 1, 191 s. oben, ἀμφίπολοι γυναῖκες Od. 17, 49, ταμίη Il. 24, 302 Od. 16, 152; – Her. 2, 131; 5, 92 ἐλεύϑεραι den ἀμφίπολοι gegenübergestellt; Pind. hat das masc. Ol. 6, 32, u. verbindet τύμβος ἀμφίπολος, das umwandelte, vielbesuchte Grab, 1, 93; Soph. Tr. 857 ch. ist Κύπρις ἀμφίπολος die Vermittlerin; – Sp. von Priestern, z. B. Dioscor. 15 (IX, 340) Ἰδαίης ϑαλάμης; masc. Plut. comp. Demetr. c. Ant. 3 u. Num. 13; – Tryphiod. 353 die Kraniche χειμῶνος ἀμφ., Diener, Vorboten des Sturms.
-
48 ἀνα-κνισσόω
ἀνα-κνισσόω, mit Dampf erfüllen, Tryphiod. 349; Nonn.
-
49 ὀλεσί-πτολις
ὀλεσί-πτολις, Städte zerstörend, Tryphiod. 453. 683.
-
50 ἄ-χρεος
-
51 ὄμφαξ
ὄμφαξ, ακος, ἡ, auch ὁ, bei Sp., vgl. Lob. Phryn. 54, die unreise Weinbeere od. Traube, Herbling, Herling; Od. 7, 125; Hes. Sc. 399; ὅταν δὲ τεύχῃ Ζεύς γ' ἀπ' ὄμφακος πικρᾶς οἶνον, Aesch. Ag. 944; Soph. frg. 239; Sp., Onest. 1 (V, 20) vergleicht die παρϑενική u. γεραιά mit ὄμφαξ u. ἀσταφίς; – sprichwörtlich ὄμφακας βλέπει, herb, sauertöpfisch blicken, Paroemiogr. App. 4, 21; vgl. B. A. 56. – Auch übertr., die noch unreifen, harten Brüste der Jungfrau, Wern. Tryphiod. p. 84. – Als adj. unreif, herbe, sauer, σταφυλή, ἐλαία, Sp., u. übertr., mürrisch, sauertöpfisch. – [Die Bemerkung des Draco p. 18, 15, daß α in den dreisylbigen Casus lang sei, findet sich in keiner Dichterstelle bestätigt.]
-
52 ὄμβρος
ὄμβρος, ὁ, imber, Regen, Regenguß, Hom. u. Folgende überall; Διὸς ὄμβρος, Il. 5, 91 u. öfter, wie Pind. I. 4, 55; Ζεὺς ὄμβρον πέμψει, Eur. Troad. 78; χειμέριος, Pind. P. 6, 10, wie Eur. Hel. 1497; Aesch. Ag. 1515; πολλοῖσι δ' ὄμβροις ἡλίου τε καύμασιν, Soph. O. C. 351, vgl. Tr. 145; auch allgemein, ὄμβρος ἱερός, das Wasser, O. R. 1428; οὔτε νιφετός, οὔτε ὄμβρος, οὔτε καῦμα, Her. 8, 98; plur., 2, 25; ὄμβρου πολλοῦ γενομένου, Plat. Rep. II, 359 d; Folgde; Arist. mund. 4, 6 unterscheidet ihn von ὑετός, ὄμβρος γίγνεται κατ' ἐκπιεσμὸν νέφους εὖ μάλα πεπαχυμμένου· ὑετὸν καλοῦμεν ὄμβρον μείζω καὶ συνεχῆ συστρέμματα ἐπὶ γῆς φερόμενα. – Uebertr.; μέλας ὄμβρος χαλάζης αἱματοῦς, Soph. O. R. 1279; πυρὸς ὄμβροις αἰϑόμενος, Opp. Hal. 3, 22, der auch ὄμβρους ἀναγκαίους, Cyn. 4, 443, den Urin nennt; Nonn. braucht es vom Thränenstrom, D. 16, 345. 365. 32, 297, vom Wein, 13, 266. 41, 125, von Oel, 15, 62, vom männlichen Saamen, 25, 115, von Pfeilen, 22, 336, vom Blute, 32, 239; αἵματος, Tryphiod. 20; u. so a. sp. D. häufig übertr.
-
53 ὑπερ-βρῡχάομαι
ὑπερ-βρῡχάομαι, dep. med., auch mit aor. pass., überbrüllen, übermäßig brüllen, Tryphiod. 310.
-
54 ὑπο-κνάω
-
55 ὑπ-άρκιος
-
56 ἑλκυθμός
-
57 ἰουλίζω
ἰουλίζω, einen Milchbart bekommen, κροτάφοισιν Tryphiod. 52; VLL. τῆς γενειάδος ἄρχεσϑαι.
-
58 ἠέριος
ἠέριος, ep. statt ἀέριος, eigtl. lustig, u. wie ἀήρ die dicke Nebelluft bedeutet, bes. im Morgennebel, in dämmernder Frühe, wo noch Alles im Morgennebel verhüllt liegt, ἠερίη δ' ἀνέβη οὐρανόν Il. 1. 497; vgl. 557; Il. 3, 7 von den Kranichen ἠέριαι δ' ἄρα ταί γε κακὴν ἔριδα προφέρονται, Voß: aus dämmernder Luft; auch Od. 9, 52 ist so zu deuten; "früh" heißt es auch Ap. Rh. 417. 915. – Die Bdtg lustig herrscht bei Sp. vor, ἀγέλαι, von den Vögeln, Opp. H. 3, 203, ϑήρη, Vogelsang, Cyn. 1, 48, ὄρνιϑες, ib. 380, ἀϋτμ ή, Witterung der Vögel, ib. 480; νεφέλαι Orph. H. 21, 1; von den Winden, Nonn. oft; auch κέλευϑος, πορεῖαι, ὁδοί, vom Hagel, D. 2, 430; vom Regen, 7, 33 (vgl. πηγὴ ἠερίη Tryphiod. 118); von Wolken, 45, 135; auch von den Wogen, 36, 120; so auch Ap. Rh. 1, 580; ἠερίη – αἶα δύετο, das Land tauchte in die Luft auf, 1, 580; ἠερίη δ' ἄμαϑος παρακέκλιται, der gleichsam mit dem Himmel verschwimmt, 4, 1239. – Buttmann's Ableitung von ἦρι ist nicht wahrscheinlich.
-
59 ἧλιξ
ἧλιξ, ικος, eigtl. eins mit dem Vorigen, so alt wie, gleichalterig; βόες, ἥλικες, ἰσοφόροι, gleich an Alter u. Kraft, Od. 18, 373; ἅλικες οἷα παρϑένοι ὑποκουρίζεσϑ' ἀοιδαῖς Pind. P. 3, 17; ἥλικές ϑ' ἥβης ἐμῆς Aesch. Pers. 667, vgl. Ch. 600; ἡλίκων νεανίδων Ar. Th. 1030; Ach. 317; in Prosa, Her. 1, 34; Plat. Phil. 15 e u. öfter, u. Folgde. Sprichwörtlich ἥλικα γὰρ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος τέρπειν τὸν ἥλικα, Plat. Phaedr. 240 c, Gleich u. Gleich gesellt sich gern; vgl. Arist. rhet. 1, 11 eth. 8, 12; ähnlich ἥλιξι γὰρ ἥλικας ἀμύνεσϑαι καλόν Plat. Rep. V, 464 e. – Später auch gleich, ähnlich, τινός, Wern. Tryphiod. 637.
См. также в других словарях:
Helenvs — HELENVS, i, Gr. Ἕλενος, ου, (⇒ Tab. XXXI.) 1 §. Aeltern. Sein Vater war Priamus, König zu Troja, und die Mutter Hekuba, des gedachten Königs ordentliche Gemahlinn. Apollod. l. III. c. 11. §. 5. 2 §. Wesen und Thaten. Als er dereinst mit seiner… … Gründliches mythologisches Lexikon
MINERVA — I. MINERVA sapientiae, et bonarum omnium artium dea, ex Iovis cerebro sine matre procreata: Quô commentô significare voluerunt Poetae, bonarum artium disciplinas, humani ingenii non esse inventum, sed ex Iovis cerebro, h. e. inexhausto divinae… … Hofmann J. Lexicon universale