Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tributa

  • 1 tributum

    trĭbūtum, i, n. [st2]1 [-] impôt, taxe, contribution, tribut. [st2]2 [-] présent, cadeau (au fig.) [st2]3 [-] contribution, quote-part.    - tributum imponere (indicere, imperare): lever un impôt, établir un impôt.    - in capita singula servorum tributum imponebatur, Caes. B. C. 3, 32: il levait un impôt sur chaque tête d'esclave.    - ex censu tributum conferre: payer l'impôt d'après le cens.    - dimittere tributum alicui: exempter qqn d'impôt.    - alicui tributa in triennium remittere: faire à qqn la remise des impôts pendant trois ans.    - tributa pendere: payer des impôts.
    * * *
    trĭbūtum, i, n. [st2]1 [-] impôt, taxe, contribution, tribut. [st2]2 [-] présent, cadeau (au fig.) [st2]3 [-] contribution, quote-part.    - tributum imponere (indicere, imperare): lever un impôt, établir un impôt.    - in capita singula servorum tributum imponebatur, Caes. B. C. 3, 32: il levait un impôt sur chaque tête d'esclave.    - ex censu tributum conferre: payer l'impôt d'après le cens.    - dimittere tributum alicui: exempter qqn d'impôt.    - alicui tributa in triennium remittere: faire à qqn la remise des impôts pendant trois ans.    - tributa pendere: payer des impôts.
    * * *
        Tributum, tributi, pen. prod. Vlp. Tribut, Treu, Treuage.
    \
        Ferre tributa alicui. Ouid. Luy payer ou rendre tribut.
    \
        Vocari in tributum. Vlpian. Venir à contribution, ou Estre convenu pour contribuer.

    Dictionarium latinogallicum > tributum

  • 2 tribuo

    trĭbŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [tribus], to assign, impart, allot, bestow, give, etc. (syn.: do, dono, largior).
    I.
    Lit.:

    ut ei plurimum tribuamus, a quo plurimum deligimur,

    Cic. Off. 1, 15, 47:

    in tribuendo suum cuique,

    id. ib. 1, 5, 14:

    si uni omnia tribuenda sint,

    id. Imp. Pomp. 17, 52:

    praemia alicui,

    Caes. B. C. 3, 4; 2, 21; Hirt. B. G. 8, 46:

    cujus sceleribus tanta praemia tribuistis,

    Sall. H. 1, 18, 4 Dietsch:

    dona nulli,

    Ov. M. 9, 402; Phaedr. 1, 5, 8:

    beneficia,

    Nep. Att. 11, 5:

    pretium aedium Aurelio,

    Tac. A. 1, 75:

    pecunias ex modo detrimenti,

    to deal out, allot, id. ib. 4, 64. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to grant, give, show, pay, render:

    misericordiam fortissimo viro,

    Cic. Mil. 34, 92; so,

    veniam alicui,

    Tac. A. 12, 40:

    inventoribus gratiam,

    Cic. Fin. 4, 5, 13:

    silentium orationi alicujus,

    id. Cael. 12, 29:

    quod tantum dignitatis civitati Aeduae tribuerat,

    Caes. B. G. 5, 7; cf.:

    sibi honorem,

    id. ib. 7, 20:

    mulieri honorem,

    Cic. de Or. 2, 11, 44:

    tibi turis honorem,

    Ov. M. 14, 128:

    vocabula monti,

    id. ib. 14, 621:

    salutem mihi,

    id. H. 15 (16), 2:

    parem voluntatem paribus beneficiis,

    Caes. B. C. 1, 35:

    pacem terris,

    Ov. Tr. 3, 1, 44; Luc. 4, 358 et saep. —
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to grant, yield, give up, concede, allow something to a person or thing (syn. concedo):

    si sit quispiam, qui aliquid tribuat voluptati,

    Cic. Off. 1, 30, 106:

    valetudini aliquid,

    id. Tusc. 1, 49, 119:

    observantiam officio, non timori neque spei,

    Nep. Att. 6, 5:

    hoc matris precibus,

    Ov. A. A. 1, 689:

    aliquid rei publicae et amicitiae,

    Caes. B. G. 6, 1: ego tantum tibi tribuo, quantum mihi fortasse arrogo, I yield or concede as much to you, have as high an opinion of you, Cic. Fam. 4, 1, 2:

    cum senatus impediretur quo minus, id quod hostibus semper erat tributum, responsum equitibus Romanis redderetur,

    id. Planc. 14, 34; cf.:

    gratissimum mihi feceris, si huic commendationi meae tantum tribueris quantum cui tribuisti plurimum,

    id. ib. 13, 22, 2; and:

    nusquam tantum tribuitur aetati (quam Lacedaemone),

    id. Sen. 18, 63:

    mihi tribuebat omnia,

    gave me the preference in all things, deferred in every thing to me, id. Brut. 51, 190.— Absol.:

    cum universo ordini publicanorum semper libentissime tribuerim,

    Cic. Fam. 13, 9, 2:

    quos ne nominatim tradam, majoribus eorum tribuendum puto,

    Tac. A. 14, 14 fin.:

    tribus in generibus rerum versari rhetoris officium... demonstrativum est, quod tribuitur in alicujus certae personae laudem aut vituperationem,

    Cic. Inv. 1, 5, 7. —
    2.
    To ascribe, assign, attribute a thing to a person or thing as the cause:

    aliquid virtuti hostium,

    Caes. B. G. 7, 53:

    aliquid juri potius quam suae culpae,

    id. B. C. 3, 73:

    id tribuite vestrae culpae,

    Auct. Her. 4, 36, 48:

    aliquid ignaviae,

    Cic. Fam. 2, 16, 3:

    miseriae nostrae potius quam inconstantiae tribuere quod, etc.,

    id. Att. 3, 4 init.
    3.
    To set store by, with magnopere, multum, etc., to make much of:

    quibus ille secundum fratrem plurimum tribuebat,

    Cic. Ac. 2, 4, 12:

    ne ob eam rem suae magnopere virtuti tribueret,

    Caes. B. G. 1, 13.—
    4.
    To divide, distribute (syn. dispertio):

    rem universam in partes,

    Cic. Brut. 41, 152; id. Or. 4, 16:

    secundus (locus) in tempora tribuitur,

    id. Inv. 1, 55, 107:

    omnem vim loquendi in duas partes,

    id. Fin. 2, 6, 17.—
    5.
    Of time, to bestow or spend upon, devote to a thing:

    comitiis omnibus perficiundis XI. dies tribuit,

    Caes. B. C. 3, 2:

    his rebus tantum temporis tribuit,

    id. ib. 3, 78:

    reliqua tempora litteris,

    Nep. Att. 4, 3; id. Hann. 13, 2.—Hence, trĭbūtum, i, n., a stated payment, a contribution, tribute.
    A.
    Lit. (class.):

    in capita singula servorum et liberorum tributum imponebatur,

    Caes. B. C. 3, 32:

    a se intolerabilia tributa exigi,

    Cic. Fam. 3, 7, 3:

    omnes Siculi ex censu quotannis tributa conferunt,

    id. Verr. 2, 2, 53, § 131:

    tributa pendere,

    Caes. B. G. 6, 14:

    ceram in tributa praestare,

    Plin. 21, 13, 45, § 77:

    civitates tributis liberare,

    Cic. Fam. 15, 4, 2:

    tributo populo indicto,

    Liv. 4, 60, 4:

    imperare,

    id. 23, 31, 1; 23, 48, 8; Tac. A. 2, 47; 4, 71; id. G. 43; Mart. 7, 54, 8; Val. Max. 4, 3, 8; 8, 3, 3.—In the ante-class. collat. form trĭbūtus, i, m.: cum tributus exigeretur, Cato ap. Non. 229, 11:

    tributus cum imperatus est,

    Plaut. Ep. 2, 2, 43 sq. —
    B.
    Transf.
    1.
    A contribution made for any private purpose (jurid. Lat.), Dig. 14, 2, 2; 14, 2, 4; 14, 4, 5.—
    2.
    A gift, present ( poet.):

    Saturnalicium,

    Mart. 10, 17, 1:

    praestare tributa clientes cogimur,

    Juv. 3, 188; Stat. S. 1, 4, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > tribuo

  • 3 tributum

    tribūtum, ī, n. (tribuo), I) die öffentl. Abgabe, Steuer, Kriegssteuer, der Tribut, capitis, Kopfgeld, ICt.: annuum, Tac.: tributum imperare, Liv.: tributum in capita singula servorum ac liberorum imponere, Caes.: tributum genti imponere, Suet.: tributum conferre, facere, pendĕre, Cic.: ut eo anno duplex tributum imperaretur, simplex confestim exigeretur, Liv.: per tot annos tributo exhaustos nihil reliqui praeter terram nudam ac vastam habere, Liv. – II) übtr.: a) wie unser Tribut = Geschenk, Gabe, Saturnalicium, Mart.: praestare tributa clientes cogimur, Iuven.: arbor fert tributa domino, Ov. – b) der Beitrag, die Sammlung zu Privatzwecken, ICt. – / ultro tributa s. ultrō.

    lateinisch-deutsches > tributum

  • 4 tributum

    tribūtum, ī, n. (tribuo), I) die öffentl. Abgabe, Steuer, Kriegssteuer, der Tribut, capitis, Kopfgeld, ICt.: annuum, Tac.: tributum imperare, Liv.: tributum in capita singula servorum ac liberorum imponere, Caes.: tributum genti imponere, Suet.: tributum conferre, facere, pendĕre, Cic.: ut eo anno duplex tributum imperaretur, simplex confestim exigeretur, Liv.: per tot annos tributo exhaustos nihil reliqui praeter terram nudam ac vastam habere, Liv. – II) übtr.: a) wie unser Tribut = Geschenk, Gabe, Saturnalicium, Mart.: praestare tributa clientes cogimur, Iuven.: arbor fert tributa domino, Ov. – b) der Beitrag, die Sammlung zu Privatzwecken, ICt. – ultro tributa s. ultro.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tributum

  • 5 ūltrō

        ūltrō adv.    [abl. of * ulter; sc. loco], to the farther side, beyond, on the other side.—Only with citro: cursare ultro et citro, to and fro: ultro citroque navigare, back and forth: ultro citro commeantes, hither and thither.—Over and above, besides, moreover, too, furthermore: celavit suos civīs ultroque eis sumptum intulit: cavendo, ne metuant, homines metuendos ultro se efficiunt, L.—Fig., superfluously, gratuitously, wantonly: putant, Sibi fieri iniuriam ultro, L.: sibi ultro per contumelias hostem insultare, L.— Of oneself, one's own accord, unasked, spontaneously, voluntarily: Nolunt, ubi velis; ubi nolis, cupiunt ultro, T.: spes imperi ultro sibi oblata: offerentibus ultro sese militibus, L.: cum id, quod antea petenti denegasset, ultro polliceretur, Cs.: subinvideo tibi, ultro te etiam arcessitum ab eo, of his own motion: cum rex ab Attalo ultro se bello lacessitum diceret, L.—In the phrase, ultro tributa (ultrotributa), payments to contractors for service to the state, appropriations for public works (opp. tributa, vectigalia): ultro tributa infimis (pretiis) locaverunt, i. e. awarded the contracts for public works to the lowest bidders, L.
    * * *
    besides, beyond; to/on the further/other side; voluntarily, unaided; wantonly

    Latin-English dictionary > ūltrō

  • 6 comitium

    ī n. [comeo = coëo]
    1) комиций, т. е. место на форуме, где происходили народные собрания C, L
    2) pl. народное собрание
    comitia centuriāta (curiāta, tribūta) L etc. — народное собрание, в котором голоса подавались по центуриям (куриям, трибам) (comitia curiāta и, большей частью, comitia tributa происходили в комиции, т. е. на форуме, a comitia centuriata — на Campus Martius)

    Латинско-русский словарь > comitium

  • 7 comitia

    cŏmĭtĭa, ōrum, n. pl. les comices (assemblées officielles du peuple romain pour voter les lois, pour élire les grands magistrats).    - Gloss. Inscr. cŏmĭtĭae, ārum, f.    - comitia curiata, centuriata, tributa: comices curiates, centuriates, tributes.    - comitia consulibus creandis: comices réunis pour élire les consuls.    - comitia edicere: convoquer les comices.    - comitia habere (gerere): réunir, tenir les comices.    - obeo comitia Quinti fratris: je fais campagne pour mon frère Quintus.    - au fig. ibo intro, ubi de capite meo sunt comitia, Plaut. Aul.: je vais entrer, car là il y va de ma vie.    - au sing. voir comitium. - voir hors site comices.
    * * *
    cŏmĭtĭa, ōrum, n. pl. les comices (assemblées officielles du peuple romain pour voter les lois, pour élire les grands magistrats).    - Gloss. Inscr. cŏmĭtĭae, ārum, f.    - comitia curiata, centuriata, tributa: comices curiates, centuriates, tributes.    - comitia consulibus creandis: comices réunis pour élire les consuls.    - comitia edicere: convoquer les comices.    - comitia habere (gerere): réunir, tenir les comices.    - obeo comitia Quinti fratris: je fais campagne pour mon frère Quintus.    - au fig. ibo intro, ubi de capite meo sunt comitia, Plaut. Aul.: je vais entrer, car là il y va de ma vie.    - au sing. voir comitium. - voir hors site comices.
    * * *
        Comitia, comitiorum. Cic. Assemblee de tout le peuple, ou d'une partie, pour consulter de quelques affaires, ou pour eslire quelque magistrat à la pluralité des voix.
    \
        Comitium. Liu. Un lieu à Rome où s'assembloit le peuple pour consulter.

    Dictionarium latinogallicum > comitia

  • 8 dimitto

    dimitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] envoyer de côté et d'autre, envoyer dans tous les sens (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] congédier, licencier; quitter. [st2]3 [-] éloigner, renvoyer, tenir quitte, délivrer. [st2]4 [-] remettre (une faute); pardonner. [st2]5 [-] laisser aller, lâcher, perdre, renoncer à, abandonner; sacrifier, faire le sacrifice de; se relâcher de; exempter.    - dimittere speculatores in omnes partes: envoyer des éclaireurs de tous côtés.    - dimittere exercitum: licencier une armée.    - dimittere concilium: congédier une assemblée.    - dimittere aliquem ab se: éloigner qqn de soi.    - dimittere neminem nisi victum, Nep. Han. 3: vaincre tous ses ennemis.    - dimittere aliquam repudio: répudier une femme.    - iracundiam suam rei publicae dimittere, Caes. B. C. 3, 69, 3: sacrifier son ressentiment à la patrie.    - dimittere occasionem rei bene gerendae, Caes. B. G. 5.57.1: laisser échapper une occasion de vaincre.    - dimittere tributa alicui, Tac. H. 3, 55: exempter qqn d'un tribut.
    * * *
    dimitto, ĕre, mīsi, missum - tr. - [st2]1 [-] envoyer de côté et d'autre, envoyer dans tous les sens (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] congédier, licencier; quitter. [st2]3 [-] éloigner, renvoyer, tenir quitte, délivrer. [st2]4 [-] remettre (une faute); pardonner. [st2]5 [-] laisser aller, lâcher, perdre, renoncer à, abandonner; sacrifier, faire le sacrifice de; se relâcher de; exempter.    - dimittere speculatores in omnes partes: envoyer des éclaireurs de tous côtés.    - dimittere exercitum: licencier une armée.    - dimittere concilium: congédier une assemblée.    - dimittere aliquem ab se: éloigner qqn de soi.    - dimittere neminem nisi victum, Nep. Han. 3: vaincre tous ses ennemis.    - dimittere aliquam repudio: répudier une femme.    - iracundiam suam rei publicae dimittere, Caes. B. C. 3, 69, 3: sacrifier son ressentiment à la patrie.    - dimittere occasionem rei bene gerendae, Caes. B. G. 5.57.1: laisser échapper une occasion de vaincre.    - dimittere tributa alicui, Tac. H. 3, 55: exempter qqn d'un tribut.
    * * *
        Dimitto, dimittis, dimisi, pen. prod. dimissum, dimittere. Caesar. Envoyer, Enenvoyer.
    \
        Dimittere folia dicitur arbor, quum decidunt. Pli. Laisser, ou Perdre ses fueilles.
    \
        Dimittere. Liu. Envoyer ca et là.
    \
        Dimittere. Liu. Avaller du hault en bas.
    \
        Dimittere se in valles, vel Agmen in aequum. Caes. Descendre.
    \
        Dimittere. Cic. Donner congé et Laisser en aller.
    \
        Dimittere. Cic. Permettre.
    \
        Amicitias. Cic. Delaisser et quicter quelque amitié.
    \
        Dimittit animum in artes ignotas. Ouid. Il applique et employe son esprit à une art nouvelle et incongneue.
    \
        Dimittere se ad aurem alicuius. Cic. Se baisser pour s'accouter à l'oreille d'autruy.
    \
        Cur mea dicta negat duras dimittere in aures? Virg. Pourquoy ne me veult il ouir et escouter parler?
    \
        Dimittere se in comparationem alterius. Sueto. Venir en camp, ou Venir avant pour estre faict jugement et comparaison de soy et d'un autre.
    \
        Dimittere e complexu suo. Cic. Laisser en aller.
    \
        Concilium dimittere. Cic. Donner congé à l'assemblee de s'en aller.
    \
        Dimittere et ablegare consilium. Cic. Donner congé à ses Conseillers de s'elever et s'en aller.
    \
        Dimittere ex consilio. Caesar. Laisser en aller de l'assemblee du conseil.
    \
        Creditores dimittere. Plin. iunior. Payer ses creanciers, ou les contenter.
    \
        Curam ex animo. Liu. Oublier et oster de sa pensee quelque soing.
    \
        Debitorem. Vlpian. Bailler quictance à son debteur, Le quicter.
    \
        Dimittere in discrimen. Liu. Laisser venir ou tomber en danger.
    \
        Dimittit eum dolor. Cels. Le laisse.
    \
        Dimittere facultatem rei gerendae. Caesar. Perdre et laisser l'aisance qu'on ha de povoir faire quelque chose.
    \
        Dimittere iram suam Reipublicae. Caes. Appaiser son courroux, et faire appoinctement avec ses ennemis en fauteur de la chose publique.
    \
        In alicuius casus lachrymas dimittere. Ouid. Plourer pour les adversitez d'aucun.
    \
        Dimittere e manibus. Caesar. Lascher d'entre ses mains, Laisser aller ou eschapper.
    \
        Dimittere matrimonium. Sueton. Se desmarier.
    \
        Dimissa e matrimonio, pro Repudiata. Sueto. Laissee et separee d'avec son mari.
    \
        Milites dimittere. Cic. Leur donner congé.
    \
        Murmura venti dimittunt. Sil. Les vents ne font plus de bruit.
    \
        Dimissa in populos notitia nominis. Sene. Espandue, Esparse.
    \
        Dimittere occasionem. Caes. Laisser perdre l'opportunité de faire quelque chose.
    \
        Dimitti osculo. Plin. iun. Se departir d'avec aucun en le baisant, Estre baisé d'aucun quand on se depart d'avec luy.
    \
        Remiges dimittere. Cic. Leur donner congé, Les envoyer.
    \
        Reum. Plin. iunior. Absouldre, Delivrer.
    \
        Scholam. Sueton. Donner congé à ses escholiers, et ne faire plus estat d'enseigner.
    \
        Senatum, concionem, etc. Cic. Permettre au Senat, ou au peuple de s'en aller, et ne les retenir plus.
    \
        Aliquem a se dimittere. Cic. Luy donner congé et le laisser aller.
    \
        Sanguinem e capite. Varro. Saigner de la veine du chef, Tirer du sang de là, etc.
    \
        Dimittere de summa, quod et Remittere dicitur. Cic. Rabbatre quelque partie d'une somme entiere.
    \
        Dimittere tempus. Cic. Laisser aller et escouler le temps propre à faire quelque chose, sans faire ce qu'on doibt, Laisser perdre l'opportunité.
    \
        Vxorem. Sueton. Laisser sa femme, et se separer d'avec elle, La repudier.
    \
        Eo rem dimittit Epicurus, Si vnus, etc. Cic. Il ameine et ravalle la chose jusques là.

    Dictionarium latinogallicum > dimitto

  • 9 vectigal

    vectīgăl, ālis, m. [veho, vectus]    - abl. sing. -ali; gén. plur. -alium, qqf. -aliorum. [st1]1 [-] impôt, redevance, tribut, taxe, péage; revenu (de l'Etat).    - impôt établi sur les produits annuels des terres conquises ou sur le transport de ces produits, droit perçu sur les domaines publics.    - imponere vectigal agro, Cic. Agr. 2: mettre un impôt sur un champ.    - vectigal pensitare (pendere, solvere): payer un impôt.    - tributa aut vectigalia, Tac. An. 1: l'état des impôts directs ou indirects.    - vectigalia locare (vendere), Cic.: affermer les impôts.    - vectigalia redimere, Cic.: prendre à ferme les impôts.    - vectigalia exercere, Cic.: faire recouvrer les impôts.    - vectigalia temperare, Plin. Pan.: faire payer des impôts raisonnables.    - pleraque vectigalia instituere, Plin. Pan.: introduire plusieurs impôts nouveaux.    - quid in annos singulos vectigalis populo Romano Britannia penderet constituit, Caes. BG. 5: il fixe le tribut que la Bretagne devra payer chaque année au peuple romain.    - neque ex portu neque ex decumis neque ex scriptura vectigal conservari potest, Cic.: on ne tire plus rien, ni des ports, ni des dîmes, ni du droit sur les pâturages. [st1]2 [-] honoraires, contribution, imposition (somme versée à un magistrat).    - vectigal praetorium, Cic. Att. 5, 21: contribution au bénéfice du préteur.    - vectigal aedilicium, Cic.: contribution au bénéfice des édiles (contribution d'une province pour les jeux organisés par les édiles). [st1]3 [-] revenu, rente (d'un particulier); rente (qu'on paie).    - magnum vectigal est parsimonia, Cic. Par. 6: l'économie est un grand revenu.    - ex meo tenui vectigali, Cic. Par. 6: de mon modeste revenu.    - vectigalis sui causā, Plin.: pour faire fortune.    - vectigalia deteriora facere, Caes.: faire baisser les revenus.
    * * *
    vectīgăl, ālis, m. [veho, vectus]    - abl. sing. -ali; gén. plur. -alium, qqf. -aliorum. [st1]1 [-] impôt, redevance, tribut, taxe, péage; revenu (de l'Etat).    - impôt établi sur les produits annuels des terres conquises ou sur le transport de ces produits, droit perçu sur les domaines publics.    - imponere vectigal agro, Cic. Agr. 2: mettre un impôt sur un champ.    - vectigal pensitare (pendere, solvere): payer un impôt.    - tributa aut vectigalia, Tac. An. 1: l'état des impôts directs ou indirects.    - vectigalia locare (vendere), Cic.: affermer les impôts.    - vectigalia redimere, Cic.: prendre à ferme les impôts.    - vectigalia exercere, Cic.: faire recouvrer les impôts.    - vectigalia temperare, Plin. Pan.: faire payer des impôts raisonnables.    - pleraque vectigalia instituere, Plin. Pan.: introduire plusieurs impôts nouveaux.    - quid in annos singulos vectigalis populo Romano Britannia penderet constituit, Caes. BG. 5: il fixe le tribut que la Bretagne devra payer chaque année au peuple romain.    - neque ex portu neque ex decumis neque ex scriptura vectigal conservari potest, Cic.: on ne tire plus rien, ni des ports, ni des dîmes, ni du droit sur les pâturages. [st1]2 [-] honoraires, contribution, imposition (somme versée à un magistrat).    - vectigal praetorium, Cic. Att. 5, 21: contribution au bénéfice du préteur.    - vectigal aedilicium, Cic.: contribution au bénéfice des édiles (contribution d'une province pour les jeux organisés par les édiles). [st1]3 [-] revenu, rente (d'un particulier); rente (qu'on paie).    - magnum vectigal est parsimonia, Cic. Par. 6: l'économie est un grand revenu.    - ex meo tenui vectigali, Cic. Par. 6: de mon modeste revenu.    - vectigalis sui causā, Plin.: pour faire fortune.    - vectigalia deteriora facere, Caes.: faire baisser les revenus.
    * * *
        Vectigal, pen. prod. vectigalis, pen. prod. neut. gen. Cicero. Peage, Gabelle, Tribut, Treu, Treuage.
    \
        Vectigalia. Cic. Les aides qu'on paye au Roy.
    \
        Leuare agrum vectigali. Cic. Delivrer, Descharger.
    \
        Vectigal. Cic. Rente, Revenu, Cens, ou cense.

    Dictionarium latinogallicum > vectigal

  • 10 tribūtum

        tribūtum ī, n    [P. n. of tribuo], a stated payment, contribution, tribute: in capita singula servorum tributum imponebatur, Cs.: ex censu quotannis tributa conferre: civitates tributis liberare: tributo populo indicto, L.: lamentabile, O.— A gift, present: praestare tributa Cogimur, Iu.
    * * *
    tax, tribute

    Latin-English dictionary > tribūtum

  • 11 dimitto

    dī-mitto, mīsī, missum, ere
    1) распускать (exercitum Cs; senatum C; ludos L)
    2) рассылать (nuntios in omnes partes Cs; litteras per omnes provincias C и circum municipia Cs)
    d. aciem (oculorum) in omnes partes Oозираться вокруг
    3) увольнять (milites in oppidum Cs); отпускать, отсылать (aliquem a se C; d. legatos domum Su)
    d. uxorem (e matrimonio) Suразвестись с женой
    d. equos Cs, V, Tсойти с коней (преим. для боя в пешем строю)
    4) выпускать из рук, ронять, бросать (signa ex metu Cs; librum C; d. praedam speratam e manibus Cs)
    febris dimittit aliquem CC — лихорадка проходит у кого-л.
    5) упускать (d. maximarum rerum opportunitatem QC); утрачивать, терять ( fortunas morte C)
    6) оставлять, отказываться, снимать, прекращать (d. quaestionem C; oppugnationem Cs); расторгнуть ( matrimonium Su)
    d. aliquid( oblivione) T, PJ etc. — забыть о чём-л.
    in discrimen aliquid d. L — поставить что-л. на карту (рисковать чём-л.)
    7) бросать, оставлять мысль (о чём-л.) (d. Italiam Cs; provinciam L; triumphum Su)
    d. aliquem a suspicione Pt — снять с кого-л. подозрение
    d. alicui tributa T — простить кому-л. (не взыскивать) подати
    9) отпускать, прощать (debita, peccata, delicta alicui Eccl)
    10) оставлять после себя (в качестве наследников или наследства) (patrem matremque CTh; usum fructum alicui CTh)

    Латинско-русский словарь > dimitto

  • 12 erogo

    ē-rogo, āvī, ātum, āre
    1) выплачивать, выдавать, расходовать (pecuniam ex aerario C; annonam Dig)
    e. pecuniam in aliquid C — издержать (израсходовать) деньги на что-л.
    2) уничтожать, истреблять ( tot innocentes Tert)
    3) упрашивать, склонять просьбами ( precibus erogatus Ap)
    4) взыскивать, собирать ( tributa vectigaliaque bAfr)

    Латинско-русский словарь > erogo

  • 13 infringo

    īn-fringo, frēgī, frāctum, ere [ frango ]
    1) переламывать ( hastam L); обламывать ( cornu O); надламывать ( flores O); разрывать ( vestes O); хрустеть или щёлкать (i. articulos Q)
    2) ослаблять, лишать силы (i. virtutem alicujus T; i. impetūs T); сломить ( potentiam alicujus T); подрывать, расстраивать, сокрушать (animum L; vim militum Cs; spem C); нарушать ( pacem Eutr); искажать ( veritatem T); пресекать ( conatūs adversariorum Cs); прерывать ( ambitum verborum C)
    i. vocem Senлепетать
    3) уменьшать, сбавлять ( tributa T)
    4) швырять ( aulam in caput Pl); ударять
    i. aliquid alicui Ter — ударить кого-либо чем-л.
    i. digitos cithărae Stбряцать на кифаре

    Латинско-русский словарь > infringo

  • 14 neque

    1) арх. = non (senatori, qui nec aderit, culpa esto lex ap. C); в классической латыни тк. в виде приставки: necopinatus, negotium
    2) и не, также не (non vidi n. scio C)
    nec in paupertatem cadere nec procul a paupertate discedere Sen — не впадать в бедность, но и не стремиться далеко уйти от бедности
    Druĭdes a bello abesse consuerunt (= consueverunt) n. tributa pendunt Csдруиды обыкновенно не участвуют в походах и не платят податей
    3) ( после предшествующего утверждения) но не (prodesse qui vult, nec potest PS)
    Romani hostem in fugam dederunt n. persĕqui potuerunt Cs — римляне обратили неприятеля в бегство, но не смогли его преследовать
    4)
    n. is (ea, id) — и притом не (erant in eo plurimae litterae n. eae vulgares C)
    neque eo minus L (или secius Nep) — и тем не менее
    saxa, nec modica L — камни и, притом, огромные
    5)
    n. vero C etc.но не
    n. enim C etc.ибо не
    n. quisquam C etc.и никто
    necneили нет (factum sit necne, quaeritur C)
    7)
    n. nōn (necnōn) — и конечно, а также, да и
    n. haec tu non intellĕgis C — и ты, конечно, это понимаешь
    8)
    n. aut... aut (vel... vel) — и ни... ни C, Su etc.
    9)
    n.... n. — ни... ни, как не... так и не (virtus n. naufragio n. incendio amittitur C; n. mora, n. requies V)
    10)
    n... et (que) — с одной стороны не..., но с другой стороны
    quod neque natum unquam sit et semper sit futurum C — (не бывает такого живого существа), которое никогда бы не родилось и никогда не умирало
    11)
    et... n. — (хотя) с одной стороны..., но, с другой, не...
    et horum utrumque neque praeterea quicquam potest accidere C — из обоих этих случаев оба возможны, никакой же другой возможности нет

    Латинско-русский словарь > neque

  • 15 tolero

    āvī, ātum, āre [одного корня с tollo и tuli]
    1) нести, держать (mulier parvulum sinu tolerans Ap); нести на себе, подпирать ( unam contignationem PM)
    2) переносить, выдерживать, терпеть (hiemem C; labōres Sl; pondus H); нести, платить ( sumptus et tribūta C)
    3) содержать, питать, кормить ( equitatum Cs)
    paupertatem t. Plбороться с нуждой

    Латинско-русский словарь > tolero

  • 16 ultro

    ultrō adv. [ ulter ]
    1) по (на, в) ту сторону
    u. citroque или u. (et) citro — туда и сюда, взад и вперёд (mittere Cs; cursare C) или с обеих сторон, обоюдно, взаимно (verba habere C; beneficia dare V)
    2) сверх того, вдобавок, даже, да ещё
    nolunt, ubi velis, ubi nolis, cupiunt u. Ter — если ты хочешь, они не хотят, а если ты не хочешь, то они тем более жаждут
    ille quum scelus commiserit, u. me accusat C — он (сам) совершил преступление, да ещё меня и обвиняет
    3) по своей воле, добровольно, без принуждения (u. polliceri Plancius ap. C; u. morti se offerre C)
    4) прочь, вон, долой, подальше
    u. istum a me! Plвон его отсюда!
    5) вперёд, в виде аванса
    u. tribūta Vr (или ultrotribūta L) — ежегодные государственные ассигнования на общественные работы

    Латинско-русский словарь > ultro

  • 17 acerbus

    acerbus, a, um, Adj. m. Compar. u. Superl. (v. 2. acer), scharf, schneidend für die Sinne, I) eig.: 1) den Mund zusammenziehend, herb von Geschmack (Ggstz. dulcis, mitis, suavis), Neptuni corpus (Meerwasser), Lucr.: sapor, Plin.: bes. von unreifem Obst, scharf, herb, u. dah. unreif, unzeitig, roh übh., pirum, Varr.: oliva, Plin.: uva, Phaedr.: u. übtr., unreif, unzeitig, frühzeitig, virgo, Varr. fr. u. Ov.: res, Cic.: funus, Verg. u. Tac.: partus, Ov. – 2) für das Gehör, schneidend, grell, serrae stridentis horror, Lucr.: stridor, Plin.: acerba auditu vox propter nimiam exilitatem, Val. Max.: vox acerbissima, Cornif. rhet. u. Sen. – Acc. Plur. neutr. poet. für das Adv., acerba sonans, rauh tönend, Verg. georg. 3, 149. – 3) empfindlich für das Gefühl, schneidend, rauh, frigus, Hor.: ictus phalangii, Plin. – 4) für das Gesicht, vultus acerbi, sauere, finstere, Ov. – Acc. Plur. neutr. poet. für das Adv., acerba tuens, mit giftigem Blick, Verg. Aen. 9, 794. – II) übtr. auf das innere Gefühl, a) v. Pers., rauh, streng, abstoßend, grämlich, kleinlich (Ggstz. moderatus, remissus), inimicus, hostis, Cic.: creditor, Sen.: recitator, grausamer, Hor.: Libitina, grimmige, Hor.: alci acerbus, Cic.: acerbus in alqm, Ov.: acerbus in exigendo, Cic.: modo acerbior parciorque, modo remissior ac neglegentior, Suet.: subst., acerbus, bitterer Tadler, Bekrittler, Hor.: acerbos e Zenonis schola exire, Sauertöpfe, Cic. – b) v. Lebl., u. zwar: α) von dem, was mit Strenge geübt, eingefordert usw. wird, bitter, empfindlich, streng, peinlich, kleinlich, delectus, Liv.: inquisitio, Liv.: illius severitas, Cic.: imperium acerbius, Nep.: acerbissima diligentia, Cic.: illa acerbissima exactio, Cic.: acerbissima tributa, Cic.: acerbissimae impiorum poenae, Cic. – β) v.d. Rede, bitter, hart, kränkend, gehässig, linguae acerbae et immodice liberae fuit, Liv.: minaces et acerbae litterae, Cic.: litterae acerbissimae, bitterböser Br., Cic.: acerbum et breve scriptum, Suet.: ac. rumor, Tibull.: facetiae, Tac.: acerbissimum acclamationum genus, Suet. – γ) v. Zuständen, herb, bitter, empfindlich, kränkend, schmerzlich, peinlich, betrübend, incendium, Cic.: recordatio, Cic.: funus, Plaut. u. Cic.: funera, Tac.: scelus, Cic.: mors, Cic.: alcis interitus, Cic.: exitus tam tristis atque acerbus, Liv. fr.: odium acerbum, acerbissimum, Cic.: consilium neutri parti acerbum, Liv.: quam triste hoc ipsi, quam acerbum mihi, Plin. ep.: etsi erit acerbum auditu, Cic.: acerbum est ab aliquo circumveniri, acerbius a propinquo, Plaut. – acerbum est, acerbius est m. folg. Infin., Cic.: non est acerbum m. folg. Infin., Sen. – neutr. subst., aliquid cotidie acerbi atque incommodi nuntiatur, Cornif. rhet.: acerba ex amore homini oblata, Ter.: multa acerba, multa turpia habuit ille annus, Cic.: Ggstz., hoc bonum inter meras voluptates, hoc est inter tristia et acerba, Sen. – Acc. Plur. neutr. poet. für das Adv., acerba fremens, knirschend vor Schmerz, Verg. Aen. 12, 398.

    lateinisch-deutsches > acerbus

  • 18 augeo

    augeo, auxī, auctum, ēre (got. bi-aukan, griech. αυξάνω), wachsen machen, I) wachsen od. gedeihen machen od. lassen, im Wachstum fördern, befruchten, quidquid est hoc, omnia animat, format, alit, auget, Pacuv. fr.: quodcumque alias ex se res auget alitque, Lucr.: aër umorem colligens terram auget imbribus, Cic.: Aegyptus alendis augendisque seminibus ita gloriata est, ut etc., Plin. pan.: corpus augere volentibus (die beleibt werden wollen) conducit inter cibos bibere, Plin.: cum incremento lunae augeri conchylia, Plin.: aucta (gewachsen) silex in altitudinem, Sall. – II) im weitern Sinne, etw. größer machen, a) dem Umfange, der Weite, Dicke od. Höhe nach, α) Bauten erweitern, erhöhen, verstärken, Esquilias, Liv.: pomerium urbis, Tac.: has munitiones, Caes.: muros civitatis, Tac.: vallum turresque castrorum, Tac.: naves turribus auctae, Tac. – β) Gewässer vergrößern, steigen machen, gew. Passiv augeri = steigen, anschwellen (Ggstz. decrescere, minui), Acesines Indum auget, fällt in den Indus, Curt.: Inopus fons eodem quo Nilus modo ac pariter cum eo decrescit augeturve, Plin.: fons inclusus ad putei modum alias simul cum oceano augetur minuiturque, Plin.: neque iam sustineri poterat immensum aucto mari et vento gliscente, Sall. fr.: amnis nimbis hiemalibus auctus, Ov. – γ) eine Wunde erweitern, secando vulnus, Curt. 9, 5 (22), 23. – δ) Glieder usw. an Dicke mehr hervortreten lassen, auxerat articulos macies, ließ sie dicker erscheinen, Ov.: formam cultu augebat, hob hervor, Ov.: forma aucta est fugā, trat mehr hervor, Ov. – ε) ein Wort in der Aussprache dehnen, cognomentum in barbarum, Tac. hist. 5, 2. – b) der Zahl, Menge, dem Gehalt nach vergrößern, vermehren, verstärken (Ggstz. minuere), numerum, höher od. zu hoch angeben, Plaut.: numerum dierum, Cic.: numerum legatorum, Cic.: caelestium numerum, Liv.: numerum ad infinitum, Plin.: annos, Ov.: exercitum, copias eius, Sall. (u. so nondum satis aucto exercitu, Tac.): volucrum turbam, Ov.: Cycladas, Ov.: magnum quendam cumulum aeris alieni, Cic. fr.: alcis censum (Ggstz. extenuare), Cic.: pretium, am Pr. zulegen, Plin.: summam pecuniae, Liv.: vectigalia, Caes.: tributa provinciis, Suet.: peculium ex pauxillo, Plaut.: patrimonium, Cic.: possessiones suas, Nep.: rem (sein Vermögen), Cic. u. Nep.: rem bene, Ter.: linguam, die Spr. bereichern, Cic.: munus cumulatius, Cic.: divitias a patre relictas tyranni muneribus, Nep.: dona suis venatibus, neue Geschenke hinzufügen, Verg.: urbem novam asylo facto inter duos lucos, an Einwohnerzahl vermehren, Vell.: u. so eae urbes brevi multum auctae, Sall.: copiis auctus, verstärkt, Curt. – c) dem Grade nach vergrößern, verstärken, stärken (Ggstz. minuere), α) physisch: flammam, Ov.: incendium, Curt.: vires, Lucr. u. Ov.: vires eloquentiae, Quint.: vocem, Suet.: clamorem, Sall.: orationem, den Ton der Rede heben (Ggstz. summittere, herabstimmen), Quint.: vitium ventris et gutturis, Cic.: vim morbi, Liv. – u. so als gramm. t. t. = den höheren Grad ( Komparativ) bilden, si augere volumus, dicamus magis mane, si superferre (s. super-fero no. III), maxime mane, Serg. expl. in Donat. 512, 35 K. – β) politisch, verstärken, heben, fördern, Passiv augeri = verstärkt od. gehoben werden, erstarken, wachsen, opes, Nep. (im Passiv, in singulas dies nostrae opes augentur, Cic.): quibus rebus opes augeantur, Caes.: u. Ggstz., opes nostrae contusae, hostium auctae, Sall.: rem publicam, Sall. u. Cic.: populi Romani imperium, Cic.: omnia bonis auctibus (Fortgang), Formul. vet. b. Liv.: res (Gemeinwesen) eorum civibus, moribus (an Einrichtungen), agris aucta, Sall.: Civilis societate Agrippinensium auctus (sc. opibus), an Macht verstärkt, Tac.: novis ex rebus aucti, durch die neuen Verhältnisse gehoben, Tac.: defectione Aeduorum cognitā bellum augetur, gewinnt an Ausdehnung, Caes. – d) moralisch u. geistig, vergrößern, vermehren, heben, erhöhen, fördern, steigern (Ggstz. minuere), α) im guten Sinne, auctoritatem alcis, Cic.: dignitatem alcis, Suet.: eloquentiam, der B. förderlich sein, Quint.: orandi facultatem, Quint.: benevolentiam, Cic.: familiaritatem inter mulieres, Liv.: favorem, Vell.: gloriam, Cic. u. Suet.: gloriam a patre acceptam virtutibus, Nep.: alci ingenium, Sall. fr.: industriam poëtae ad scribendum, Ter.: laetitiam, Suet.: spem, Cic. u. Caes.: animum alcis (jmds. Mut), Cic.: u. so suis animum, Sall.: animos Samnitibus, Liv.: aucto animo, in gehobener Stimmung, Tac.: auctus (ermutigt) omine, Tac. ann. 2, 14. – β) im üblen Sinne (Ggstz. minuere, levare), eius amentiam, Sall.: crimen, Cic.: culpam, s. culpa: alcis dolorem (Ggstz. consolando levare), Cic.: luctum (Ggstz. levare), Cic.: alci licentiam, Caes.: periculum, Caes.: dimicationis metum, Cic.: metum utriusque partis, Curt.: terrorem, Curt., terrorem alcis, Caes.: timorem alcis, Cic.: u. alci timorem (Ggstz. minuere), Liv.: simultatem eius, Nep.: suspicionem, Cic.: alcis suspiciones, Liv.: metuens, ne augerentur in maius, daß es damit nur noch ärger würde, Amm. 20, 4, 1. – e) durch die Rede etwas vergrößern, α) übh. vergrößert darstellen, übertreiben, proelium Dyrrhachinum multis partibus, Caes.: falsa per metum, Curt. 4, 10 (40), 10: multitudinem de industria, Curt. 9, 3 (12), 12: aucta est apud hostes eius rei fama, Tac. ann. 12, 40: cuncta ut ex longinquo aucta in deterius afferebantur, Tac. ann. 2, 82: modica de moribus adulescentis neque in falsum aucta rettulit, Tac. ann. 3, 56. – β) vom Redner, durch die Rede vergrößern, hervorheben, mit starken Farben auftragen, stei gern (Ggstz. extenuare, minuere), augere amplificareque res, Cic.: aug. alterum, aut minuere se, Cic.: aug. hostium vim et copias et felicitatem, Cic.: aug. peccati atrocitatem, Cornif. rhet.: aug. verbis munus suum (Ggstz. extenuare), Cic.: aug. principis munus, von einer noch rühmlicheren Seite darstellen, Plin. ep.: aug. quod infra est, Quint. – f) mit etw. mehren = α) reichlich versehen, überhäufen, beglücken, bereichern, verherrlichen, cives suos copiā rerum, Cic.: alqm divitiis, Cic.: u. augeri divitiis, Augustin.: alqm scientiā, Cic.: cives suos agro atque urbibus augeri maluit, quam etc., Nep.: augeri liberis, Plaut., od. filiolo, Cic., od. filiolā, Tac.: augeri honore, gratulatione, Cic.: augeri largitione, liberalitate, Tac.: augeri nomine imperatorio, Tac.: augeri cognomento Augustae, Tac.: auctus praedā, Cic.: spoliis ornatus auctusque, Cic.: urbs antiqua et omnibus rebus aucta et ornata, Cic.: aucta hereditate viri, Erbin ihres Mannes, Macr. – dah. als t. t. der Opferspr., aram alqā re, bereichern = durch dargebrachte Opfer verherrlichen, Plaut. merc. 676. – auch ohne Abl., jmdm. zu Vermögen, Ansehen u. Ehren verhelfen, ihn befördern, emporbringen, verherrlichen, häufig verb. alqm augere atque ornare, Cic., od. augere adiuvareque, Cic.: solum te commendat augetque temporis spatium, Plin. pan. – β) im üblen Sinne, augeri alqā re, αα) von einem Übel heimgesucht werden, augeri maerore, Plaut. Stich. 55: augeri damno, Ter. heaut. 628. – ββ) eines Ggstds. verlustig gehen, iam libertā auctus es? hast nun keine Fr. mehr? Plaut. Pers. 484. – / Archaist. auxitis = auxeritis, alte Formel b. Liv. 29, 27, 3. – Formen nach der 3. Konj., Fut. augeam, Itala gen. 17, 3: auges, Iren. 1. praef. 3: Infin. Präs. augere, Commod. apol. 602. – parag. Infin. augerier, Plaut. merc. 50.

    lateinisch-deutsches > augeo

  • 19 calendalis

    calendālis u. calendāris, e (calendae), zu den Kalenden gehörig, tributa calendalia, an den Kalenden fällig, Iustin. edict. 13: Iuno Calendaris, an den Kalenden verehrt, Macr. sat. 1, 15, 18.

    lateinisch-deutsches > calendalis

  • 20 comitium

    comitium, ī, n. (comeo = coëo), I) Sing. comitium, A) der zur Abhaltung von Volksversammlungen bestimmte Platz am Abhang des Kapitols, anstoßend an die Nordwestseite des Forums, das Komitium, Cic. Sest. 75. Liv. 1, 36, 5 u.a. (s. Fabri Liv. 22, 7, 7). Vgl. Hülsen in Pauly-Wissowa Realenzykl. IV, 717 f. – B) übtr., c. Spartae, das Ephoreum, Nep. Ages. 4, 2. – II) Plur., comitia, die »förmliche Versammlung des ganzen röm. Volks«, um Gesetze u. Verordnungen zu beschließen, zu verwerfen od. aufzuheben, od. um Ehrenämter zu vergeben, über Kapitalverbrechen abzuurteilen u. dgl., die Komitien (u. zwar gen. comitia centuriata, tributa, curiata, je nachdem das Volk nach centuriae, tribus od. curiae abstimmte), consulum, consularia, zur Wahl der Konsuln, Liv.: censorum, Cic.: so auch quaestoria, tribunicia, Cic.: mea, Cic. – edicere comitia consulibus creandis, Liv.: habere comitia populi, Cic.: habere comitia consularia, Liv., od. consulibus subrogandis od. bl. consulibus, Cic.: comitia fiunt regi creando, Liv.: comitia instituere, Cic.: comitia obire, Cic.: comitia dimittere, Cic.: comitia differre, prolatare, Liv.: comitia dirimere (v. einem Umstand), Liv.: comitiis obnuntiare, Cic.: comitiis praeesse, Cic. – Von den comitia centuriata als Gericht über Kapitalverbrechen übtr., Pseudolus mihi centuriata habuit capitis comitia, hat das Todesurteil über mein Dasein ausgesprochen, Plaut. Pseud. 1232: ibo intro ubi de capite meo sunt comitia, wo es sich für mich um Sein od. Nichtsein handelt (wo es um meinen Kopf geht), Plaut. aul. 700; vgl. Plaut. truc. 819. Vgl. Liebenam in Pauly-Wissowa Realenzykl. IV, 679 ff. G. W. Botsford, The Roman Assemblies. New York 1909.

    lateinisch-deutsches > comitium

См. также в других словарях:

  • TRIBUTA Comitia — apud Romanos vocabantur, cum regionibus et locis, h. e. per Tribus suffragia Populus ferebat. A. Gell. l. 15. c. 27. Quumex generibus hominum suffragium ferebatur, Curiata: quum ex censu et aetate, Centuriata; quum ex regionibus et locis, Tributa …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Сomitia tributa — Трибутные комиции (лат. comitia tributa)  один из видов народного собрания в Древнем Риме. В раннюю эпоху проводились как плебейские собрания по трибам (территориальным округам), которые созывались на Капитолии, Форуме или Марсовом поле. Со II… …   Википедия

  • Comitia Populi Tributa — Die Römische Republik (Res Publica Romana) verteilte die Regierungsgewalt formal auf drei separate Versammlungen, die Comitia Centuriata, die Comitia Populi Tributa oder Tributkomitien und das Concilium Plebis. Anders als in modernen Parlamenten… …   Deutsch Wikipedia

  • Comitia tributa — Die Römische Republik (Res Publica Romana) verteilte die Regierungsgewalt formal auf drei separate Versammlungen, die Comitia Centuriata, die Comitia Populi Tributa oder Tributkomitien und das Concilium Plebis. Anders als in modernen Parlamenten… …   Deutsch Wikipedia

  • Concilia Plebis tributa —   [lateinisch], im alten Rom die Versammlungen der nach Tribus geordneten Plebs, im Unterschied zu den Versammlungen des Gesamtvolkes (Komitien). Zur Aufgabe der Concilia Plebis gehörte u. a. die Wahl der Volkstribunen (Tribun) und die… …   Universal-Lexikon

  • comitia tributa — /tri būˈtə or tri booˈta/ plural noun That of the people, voting by tribes • • • Main Entry: ↑comitia …   Useful english dictionary

  • comitia tributa — An assembly of the Romans in which they voted by tribes or neighborhoods …   Ballentine's law dictionary

  • Culto — (Del lat. cultus < colere, cultivar, honrar.) ► adjetivo 1 Que tiene una cultura o formación considerable que se manifiesta en sus obras, comportamiento o palabras: ■ es muy culta y puedes hablar con ella de cualquier cosa. SINÓNIMO ilustrado… …   Enciclopedia Universal

  • Tajo — Estuario del Tajo redirecciona aquí, para ver acerca de este término, véase: Mar de la Paja. Tajo …   Wikipedia Español

  • Трибутные комиции — (лат. comitia tributa)  один из видов народного собрания в Древнем Риме. В раннюю эпоху проводились как плебейские собрания по трибам (территориальным округам), которые созывались на Капитолии, Форуме или Марсовом поле. Со II века до… …   Википедия

  • culto — culto, ta (Del lat. cultus). 1. adj. Dicho de las tierras o de las plantas: cultivadas. 2. Dotado de las calidades que provienen de la cultura o instrucción. Persona culta. [m6]Pueblo, lenguaje culto. 3. p. us. culterano. 4. m. Homenaje externo… …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»