-
1 trafność
-
2 trafność
trafność [trafnɔɕʨ̑] f -
3 mądrość
-
4 słuszność
słuszność [swuʃnɔɕʨ̑] fmieć \słuszność Recht habennie mieć słuszności Unrecht habenprzyznać komuś \słuszność jdm Recht gebenodmawiać komuś słuszności jdm ein Recht absprechenodmawiać czemuś słuszności etw für falsch haltenprzyszłość potwierdziła \słuszność jego przypuszczeń die Zukunft hat gezeigt, dass seine Vermutungen zutreffend waren
См. также в других словарях:
trafność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. trafnośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. trafny: Sprawdzić trafność strzałów. Trafność poglądów, ocen, wywodów. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trafność — ż V, DCMs. trafnośćści, blm rzecz. od trafny a) w zn. 1: Trafność strzałów. b) w zn. 2: Trafność sądów, spostrzeżeń … Słownik języka polskiego
dodać — 1. Dodać blasku, poloru, rangi itp. komuś, czemuś «zwiększyć świetność, wspaniałość, okazałość kogoś, czegoś»: Rozbudowany zamek i pomnik królewskiego ojca – kolumna Zygmunta – dodawały blasku Warszawie (...). A. Dybkowska, J. Żaryn, M. Żaryn,… … Słownik frazeologiczny
dodawać — 1. Dodać blasku, poloru, rangi itp. komuś, czemuś «zwiększyć świetność, wspaniałość, okazałość kogoś, czegoś»: Rozbudowany zamek i pomnik królewskiego ojca – kolumna Zygmunta – dodawały blasku Warszawie (...). A. Dybkowska, J. Żaryn, M. Żaryn,… … Słownik frazeologiczny
można — 1. Można wytrzymać «coś jest znośne, niezłe, jakie takie»: Wstaliśmy rano i cieszymy się, bo jest słońce. Ciepło nie jest, ale można wytrzymać. A. Bobkowski, Szkice. 2. Nie można powiedzieć «dopowiedzenie podkreślające trafność wypowiedzi,… … Słownik frazeologiczny
sens — m IV, D. u, Ms. senssie zwykle blm «treść, wymowa czegoś; właściwe, zgodne z prawidłowym myśleniem, z rozsądkiem znaczenie czegoś, logiczność, trafność» Głęboki, istotny, jasny, określony, ukryty, zrozumiały sens. Sens listu, nauki, powieści,… … Słownik języka polskiego
słuszność — ż V, DCMs. słusznośćści, blm 1. «racja, prawda» Przyznać komuś słuszność. Mieć słuszność. Odmówić komuś słuszności. Słuszność jest po czyjejś stronie. 2. «właściwość, trafność; sensowność» Słuszność wyboru. Słuszność oceny … Słownik języka polskiego
tak — I 1. «wyraz stanowiący potwierdzenie, uznanie czegoś za prawdziwe, słuszne, wyrażenie zgody na coś; często towarzyszy gestowi potwierdzenia» Czy lubisz słodycze? O, tak! Widzisz ten dom? Tak. Pójdziesz ze mną do kina? Tak, ale jutro. Czy możesz… … Słownik języka polskiego
usprawiedliwić — dk VIa, usprawiedliwićwię, usprawiedliwićwisz, usprawiedliwićdliw, usprawiedliwićwił, usprawiedliwićwiony usprawiedliwiać ndk I, usprawiedliwićam, usprawiedliwićasz, usprawiedliwićają, usprawiedliwićaj, usprawiedliwićał, usprawiedliwićany 1.… … Słownik języka polskiego
uznać — dk I, uznam, uznasz, uznają, uznaj, uznał, uznany uznawać ndk IX, uznaję, uznajesz, uznaćwaj, uznaćwał, uznaćwany 1. «dojść do wniosku, że coś jest słuszne, właściwe, konieczne, obowiązujące; orzec» Uznać czyjeś prawa do spadku. Nie uznawać… … Słownik języka polskiego
wyraz — m IV, D. u, Ms. wyrazzie; lm M. y 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między elementami rzeczywistości lub… … Słownik języka polskiego