Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

toris

  • 1 toris

    Универсальный англо-русский словарь > toris

  • 2 toris

    torios

    Vocabulari Català-Castellà > toris

  • 3 Torís

    Turís

    Vocabulari Català-Castellà > Torís

  • 4 torış

    Tatarça-rusça süzlek > torış

  • 5 toris

    tor

    Atviras žodynas lietuvių-lenkų > toris

  • 6 torios

    toris

    Vocabulario Castellano-Catalán > torios

  • 7 Turís

    Torís, Turís

    Vocabulario Castellano-Catalán > Turís

  • 8 torus [1]

    1. torus, ī, m., jeder runde, hervorragende, wulstige Gegenstand, Erhöhung; dah. I) der Wulst, der gedreht wird, um Bäume anzubinden, vitis tribus toris ad arborem religetur, Colum.: tori funiculorum, Plin.: dah. auch der Wulst od. der Draht zu Seilen, funis toros tres habeat, werde aus drei Drähten zusammengedreht, Cato r.r. 135. – II) die Schleife, an den Kränzen, im Bilde b. Cic. or. 21. – III) ein hervorragender fleischiger Teil des Körpers, 1) der Muskel, a) eig.: lacertorum tori, Cic. poët.: tori corporis, Plin.: colla tument toris, Ov.: comantes excutiens toros, die Mähne, Verg.: cum tibi tori creverint, Sen.: taurus, qui magnitudine ac toris ceteros mares vicit, Sen. – b) übtr.: α) die Dicke eines Zweiges od. Gewächses, Plin. u. Apul. – β) die Erhöhung, Erhebung der aufschwellenden Ader, tori venarum, Cels. 7, 18. p. 297, 20 D. – 2) = ὠλένη, der Ellenbogen, Gloss. II, 199, 27. – IV) an der Säule, ein großes, halbkreisförmiges Gebilde, Pfühl, von anderen Wulst gen., Vitr. 3, 5, 3. – V) das wulstige, erhöhte, gepolsterte Lager, a) übh.: viridans, Verg.: praebuit herba torum, Ov.: antiquis torus e stramento erat, Plin. – b) der Pfühl, das Polster, torus impositus lecto, Ov.: ne toro quidem cubuisse, Suet.: toro resupina, auf dem Pfühl (der Sänfte) halb liegend, Ov. – c) das Sofa, convivalis, Capit.: toro sic orsus ab alto, Verg.: discubuere toris, Ov.: dispensator ab toris, der kaiserl. Aufbewahrer der Polster der Speisesofas, Corp. inscr. Lat. 14, 4120, 3. – d) das Bett, turbatus torus, Sen.: ambierantque torum, Ov.: seque toro ponit, Ov.: in toro cubare, Ov.: torum sternere, Ov.: torum premere (berühren), Ov. – Insbes.: α) das Ehebett, vollst. torus genialis, Verg., Val. Max. u.a.: consors od. socia tori, Gattin, Ov.: receptus in torum, Plin.: u. davon meton., die Lagergenossin = die Beischläferin, Geliebte, Alexander torum donavit artifici, Plin. 36, 87. – β) das Leichenbett, die Bahre, toro componat, Ov.: exstructos toros obtentu frondis inumbrant, Verg. – VI) eine Anhöhe von Erde, tori riparum, Verg.: pulvinorum (der Gartenbeete) Plin. – / Nbf. torum, Varro de vit. P.R. 1. fr. 53 (v. Non. 11, 14). Lact. 6, 23, 15. Anthol. Lat. 1472, 2 M. Corp. inscr. Lat. 6, 12853 = Buecheler carm. epigr. 548.

    lateinisch-deutsches > torus [1]

  • 9 torus

    1. torus, ī, m., jeder runde, hervorragende, wulstige Gegenstand, Erhöhung; dah. I) der Wulst, der gedreht wird, um Bäume anzubinden, vitis tribus toris ad arborem religetur, Colum.: tori funiculorum, Plin.: dah. auch der Wulst od. der Draht zu Seilen, funis toros tres habeat, werde aus drei Drähten zusammengedreht, Cato r.r. 135. – II) die Schleife, an den Kränzen, im Bilde b. Cic. or. 21. – III) ein hervorragender fleischiger Teil des Körpers, 1) der Muskel, a) eig.: lacertorum tori, Cic. poët.: tori corporis, Plin.: colla tument toris, Ov.: comantes excutiens toros, die Mähne, Verg.: cum tibi tori creverint, Sen.: taurus, qui magnitudine ac toris ceteros mares vicit, Sen. – b) übtr.: α) die Dicke eines Zweiges od. Gewächses, Plin. u. Apul. – β) die Erhöhung, Erhebung der aufschwellenden Ader, tori venarum, Cels. 7, 18. p. 297, 20 D. – 2) = ὠλένη, der Ellenbogen, Gloss. II, 199, 27. – IV) an der Säule, ein großes, halbkreisförmiges Gebilde, Pfühl, von anderen Wulst gen., Vitr. 3, 5, 3. – V) das wulstige, erhöhte, gepolsterte Lager, a) übh.: viridans, Verg.: praebuit herba torum, Ov.: antiquis torus e stramento erat, Plin. – b) der Pfühl, das Polster, torus impositus lecto, Ov.: ne toro quidem cubuisse, Suet.: toro resupina, auf dem Pfühl (der Sänfte) halb liegend, Ov. – c) das Sofa, convivalis, Capit.: toro sic orsus ab alto, Verg.: di-
    ————
    scubuere toris, Ov.: dispensator ab toris, der kaiserl. Aufbewahrer der Polster der Speisesofas, Corp. inscr. Lat. 14, 4120, 3. – d) das Bett, turbatus torus, Sen.: ambierantque torum, Ov.: seque toro ponit, Ov.: in toro cubare, Ov.: torum sternere, Ov.: torum premere (berühren), Ov. – Insbes.: α) das Ehebett, vollst. torus genialis, Verg., Val. Max. u.a.: consors od. socia tori, Gattin, Ov.: receptus in torum, Plin.: u. davon meton., die Lagergenossin = die Beischläferin, Geliebte, Alexander torum donavit artifici, Plin. 36, 87. – β) das Leichenbett, die Bahre, toro componat, Ov.: exstructos toros obtentu frondis inumbrant, Verg. – VI) eine Anhöhe von Erde, tori riparum, Verg.: pulvinorum (der Gartenbeete) Plin. – Nbf. torum, Varro de vit. P.R. 1. fr. 53 (v. Non. 11, 14). Lact. 6, 23, 15. Anthol. Lat. 1472, 2 M. Corp. inscr. Lat. 6, 12853 = Buecheler carm. epigr. 548.
    ————————
    2. tōrus = torrus, s. torris a.E.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > torus

  • 10 torum

    tŏrus, i, m. (also tŏrum, i, n., Varr. ap. Non. 11, 14; Lact. 6, 23, 15) [for storus; root ster-, stra-, of sterno, stramen; Gr. storennumi, to spread, scatter], prop., a round, swelling, or bulging place, an elevation, protuberance, prominence; hence,
    I.
    A knot, bulge: (funis) Cato, R. R. 135, 4:

    funiculorum,

    Col. 11, 3, 6; cf.:

    vitis toris ad arborem religetur,

    id. 5, 6, 25:

    firmi vitis,

    id. Arb. 16, 4.—
    II.
    The muscular or fleshy part, the muscle, brawn of animal bodies (mostly poet. and in post-Aug. prose): o lacertorum tori! Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22; Ov. M. 2, 854; 9, 82; 12, 402; 14, 283; 15, 230; id. H. 9, 60:

    leo gaudet comantes Excutiens cervice toros,

    Verg. A. 12, 7:

    luxuriatque toris animosum pectus,

    id. G. 3, 81; Plin. 18, 7, 18, § 78; Sen. Hippol. 1042; Val. Fl. 4, 245; Tac. Or. 21:

    venarum tori,

    varicose dilatations of the veins, Cels. 7, 18 fin.
    B.
    Transf., the bulge, thickness of trees:

    utile toros futuri draconis pasci,

    Plin. 17, 23, 35, § 211; cf.:

    (asparagus) in toros striatur,

    id. 19, 8, 42, § 146; App. Flor. p. 363, 31.—
    III.
    A raised ornament, a knot, on a garland;

    trop., of language: isque (stilus mediocris) uno tenore fluit, aut addit aliquos, ut in coronā, toros omnemque orationem ornamentis modicis verborum sententiarumque distinguit,

    Cic. Or. 6, 21.—
    IV.
    A bolster, cushion, so named from its protuberances; hence, a couch, sofa, bed (mostly poet.;

    syn.: stratum, lectus): antiquis torus e stramento erat, qualiter etiam nunc in castris,

    Plin. 8, 48, 73, § 193:

    viridante toro consederat herbae,

    Verg. A. 5, 388; cf.:

    praebuit herba torum,

    Ov. H. 5, 14; id. M. 8, 655:

    datque torum caespes,

    id. ib. 10, 556:

    gramine vestitis accubuere toris,

    id. F. 1, 402:

    silvestrem montana torum cum sterneret uxor Frondibus,

    Juv. 6, 5:

    discumbere toris,

    Ov. M. 8, 565.—So of a sofa:

    toro sic orsus ab alto,

    Verg. A. 2, 2; Ov. M. 12, 579.—Of a bed:

    ambierantque torum,

    Ov. M. 7, 332:

    concutiuntque torum de molli fluminis ulvā Impositum lecto,

    id. ib. 8, 655:

    ebeno sublimis in atrā,

    id. ib. 11, 610; Suet. Aug. 73. — Of a corpse-bed, Ov. M. 9, 503; id. F. 6, 668:

    membra toro defleta reponunt,

    Verg. A. 6, 220.—Of a bridalbed, Ov. M. 6, 431:

    (lectica) sive illa toro resupina feretur,

    Ov. A. A. 1, 487; cf. Becker, Gallus, 2, p. 240 (2d ed.).—
    B.
    Transf., like thalamus, as a designation for marriage:

    Deucalion... Cum consorte tori,

    with his consort, spouse, Ov. M. 1, 319; cf.:

    socia tori,

    id. ib. 1, 620; so id. ib. 7, 91; 7, 332; id. F. 3, 511; id. P. 3, 3, 50; id. H. 2, 41:

    genialis,

    Tac. A. 15, 37; Val. Max. 2, 6, 14:

    obscenus,

    i. e. illicit connection, Ov. Tr. 2, 378; cf.

    illiciti (with stupra),

    Sen. Hippol. 97:

    receptus in torum,

    Plin. 34, 2, 6, § 12.—Hence, also, for a mistress:

    torum donare alicui,

    Plin. 35, 10, 36, § 87.—
    V.
    An elevation, bank of earth:

    riparum,

    Verg. A. 6, 674; Stat. Th. 4, 819:

    pulvinorum,

    Plin. 19, 4, 20, § 60; 22, 22, 34, § 76.—
    VI.
    In architecture, a large, round moulding at the base of a column, a torus, Vitr. 3, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > torum

  • 11 torus

    tŏrus, i, m. (also tŏrum, i, n., Varr. ap. Non. 11, 14; Lact. 6, 23, 15) [for storus; root ster-, stra-, of sterno, stramen; Gr. storennumi, to spread, scatter], prop., a round, swelling, or bulging place, an elevation, protuberance, prominence; hence,
    I.
    A knot, bulge: (funis) Cato, R. R. 135, 4:

    funiculorum,

    Col. 11, 3, 6; cf.:

    vitis toris ad arborem religetur,

    id. 5, 6, 25:

    firmi vitis,

    id. Arb. 16, 4.—
    II.
    The muscular or fleshy part, the muscle, brawn of animal bodies (mostly poet. and in post-Aug. prose): o lacertorum tori! Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22; Ov. M. 2, 854; 9, 82; 12, 402; 14, 283; 15, 230; id. H. 9, 60:

    leo gaudet comantes Excutiens cervice toros,

    Verg. A. 12, 7:

    luxuriatque toris animosum pectus,

    id. G. 3, 81; Plin. 18, 7, 18, § 78; Sen. Hippol. 1042; Val. Fl. 4, 245; Tac. Or. 21:

    venarum tori,

    varicose dilatations of the veins, Cels. 7, 18 fin.
    B.
    Transf., the bulge, thickness of trees:

    utile toros futuri draconis pasci,

    Plin. 17, 23, 35, § 211; cf.:

    (asparagus) in toros striatur,

    id. 19, 8, 42, § 146; App. Flor. p. 363, 31.—
    III.
    A raised ornament, a knot, on a garland;

    trop., of language: isque (stilus mediocris) uno tenore fluit, aut addit aliquos, ut in coronā, toros omnemque orationem ornamentis modicis verborum sententiarumque distinguit,

    Cic. Or. 6, 21.—
    IV.
    A bolster, cushion, so named from its protuberances; hence, a couch, sofa, bed (mostly poet.;

    syn.: stratum, lectus): antiquis torus e stramento erat, qualiter etiam nunc in castris,

    Plin. 8, 48, 73, § 193:

    viridante toro consederat herbae,

    Verg. A. 5, 388; cf.:

    praebuit herba torum,

    Ov. H. 5, 14; id. M. 8, 655:

    datque torum caespes,

    id. ib. 10, 556:

    gramine vestitis accubuere toris,

    id. F. 1, 402:

    silvestrem montana torum cum sterneret uxor Frondibus,

    Juv. 6, 5:

    discumbere toris,

    Ov. M. 8, 565.—So of a sofa:

    toro sic orsus ab alto,

    Verg. A. 2, 2; Ov. M. 12, 579.—Of a bed:

    ambierantque torum,

    Ov. M. 7, 332:

    concutiuntque torum de molli fluminis ulvā Impositum lecto,

    id. ib. 8, 655:

    ebeno sublimis in atrā,

    id. ib. 11, 610; Suet. Aug. 73. — Of a corpse-bed, Ov. M. 9, 503; id. F. 6, 668:

    membra toro defleta reponunt,

    Verg. A. 6, 220.—Of a bridalbed, Ov. M. 6, 431:

    (lectica) sive illa toro resupina feretur,

    Ov. A. A. 1, 487; cf. Becker, Gallus, 2, p. 240 (2d ed.).—
    B.
    Transf., like thalamus, as a designation for marriage:

    Deucalion... Cum consorte tori,

    with his consort, spouse, Ov. M. 1, 319; cf.:

    socia tori,

    id. ib. 1, 620; so id. ib. 7, 91; 7, 332; id. F. 3, 511; id. P. 3, 3, 50; id. H. 2, 41:

    genialis,

    Tac. A. 15, 37; Val. Max. 2, 6, 14:

    obscenus,

    i. e. illicit connection, Ov. Tr. 2, 378; cf.

    illiciti (with stupra),

    Sen. Hippol. 97:

    receptus in torum,

    Plin. 34, 2, 6, § 12.—Hence, also, for a mistress:

    torum donare alicui,

    Plin. 35, 10, 36, § 87.—
    V.
    An elevation, bank of earth:

    riparum,

    Verg. A. 6, 674; Stat. Th. 4, 819:

    pulvinorum,

    Plin. 19, 4, 20, § 60; 22, 22, 34, § 76.—
    VI.
    In architecture, a large, round moulding at the base of a column, a torus, Vitr. 3, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > torus

  • 12 rapio

    rapio, rapuī, raptum, ere (vgl. ἁρπ-άζω, altind. rápaḥ, das Gebrechen, ahd. refsen, züchtigen, strafen), raffen, I) im allg.: A) eig.: a) (poet.) etwas an sich raffen, anraffen, erraffen, aufraffen, entraffen, wegraffen = haftig od. eilig ergreifen, -an sich nehmen, arma (manu), Verg.: bipennem dextrā, Verg.: so rapta hasta, raptum telum, Verg. – flammam in fomite, schnell auf dem Zunder auffangen, Verg.: ex taberna proxima cultrum, Liv. epit.: galeam tectis, aus dem Hause reißen (= rasch aus dem H. holen), Verg.: membra toris, die Gl., d.i. sich vom Lager aufraffen (= sich hastig erheben), Val. Flacc.; vgl. Medea rapta toris, nachdem sie sich aufgerafft vom L., Val. Flacc. – v. lebl. Subjj., r. nigrum colorem, rasch annehmen (v. Haar), Ov.: vim monstri, die Wunderkraft rasch einsaugen (v. Zweigen), Ov. – absol., rapiuntque ruuntque, sie raffen auf, -zusammen (die Taue usw.), Verg. Aen. 4, 581. – b) weg-, fortraffen, -reißen, hastig-, eilig wegnehmen, scalas (die Schiffsleitern), Auct. b. Alex.: corpus consulis, Liv. – ab aede funale, Ov.: repagula de poste, Ov. – c) fortraffen, -reißen = rasch-, eilig von dannen führen, fortführen, -entführen, zu- od. herbeiführen, rapi a domo longius, Cic.: alqm hinc, rasch entrücken (v. einer Gottheit), Liv.: u. so Aenean nube cavā, Verg.: imperatorem, Tac. (vgl. Heräus Tac. hist. 1, 27, 13). – v. Anführern, ex subsidiariis manipulos aliquot in primam aciem secum rapit, Liv.: totam aciem in Teucros, Verg.: legiones in Cattos, Tac.: per hoc omne spatium cum legiones duceres (tanta velocitas erat) raperes, fortrissest, Plin. pan.: agmen campo (übers G.), Verg.: Tumo mille populos, Verg. – per aequora navem, Verg.: rapit ungula currus, Hor.: quattuor viginti et milia rapimur raedis, durchfliegen, Hor. – commeatum in litore expositum in naves, eilig auf die Sch. schaffen, Liv.: variis obsita frondibus sub divum, ans Licht des Tages ziehen, Hor. – venandi studium homines per nives ac pruinas rapit (treibt), Liv. – refl., se r. hinc ocius, sich entraffen = forteilen, Hor.: r. se praecipiti fugā ad etc., fortstürzen, Vell.: inde se ad urbem, id est ad caedem optimi cuiusque, Cic. – d) prägn.: α) rasch-, schnell-, wie im Fluge erobern, castra urbesque primo impetu, Liv.: Bithyniam, Flor.: raptis a Caesare cunctis (sc. urbibus), Lucan. – β) in reißen- dem Laufe durcheilen, -durchirren, hastig durchrennen, densa ferarum tecta, silvas, Verg.: campum, Stat. – γ) rasch-, in rascher Bewegung machen, -beschreiben, immensos orbes per humum, v. der Schlange, Verg.

    B) übtr.: a) erraffen = hastig ergreifen, sic tamen, ut limis rapias, quid etc., daß du hineinschielend rasch wegbekommst, was usw., Hor. sat. 2, 5, 53. – bes. = in Hast-, in Eile genießen, -benutzen, einer Sache nachjagen (s. Heräus Tac. hist. 1, 13, 18), Venerem, Verg.: Venerem incertam more ferarum, Hor.: illicitas voluptates, Tac.: occasionem de die, Hor.: occasionem in aliquanto viliore animali expiandae religionis, mit Freuden ergreifen, Val. Max.: occasionem turpitudinis ex verbis, Quint.: spem adoptionis statim conceptam acrius in dies, Tac. – b) etw. rasch-, schleunig vollführen, -vollziehen, beschleunigen, gressus, rasch zuschreiten, Lucan.; vgl. inde rapit cursus, enteilt, Lucan.: viam, Ov., iter, Sil., iter in proelia, Lucan.: transitum, Frontin.: nuptias, Liv.: auxilia, rasch zu Hilfsmitteln greifen, Cels.

    II) mit dem Nbbgr. des Gewaltsamen, fortraffen, entraffen, A) eig.: a) entreißen, fortreißen, wegreißen, rapere pilam, Cic.: harpastum manu pulverulentā, Mārt.: aures, nares, abreißen, Verg.: oscula, Hor.: lanceam ex manibus alcis, Curt.: ossa ab ore canis, Hor.: frondes altā arbore, fortstöben, heranstöben (v. Winde), Ov.: stirpes, ausreißen (v. Flusse), Hor. – b) mit Gewalt fortführen, fortreißen, fortschleppen, fortschleifen, alqm ex lustris, Plaut.: hostes vivos ex acie, Plaut.: ducite istum; si non sequitur, rapite sublimem foras, Plaut.: u. so r. alqm domum, Plaut.: raptus Hector equis, geschleist, Ov. – m. lebl. Objj., v. lebl. Subjj., alveus prono amni in praeceps rapit lembum, Verg. georg. 1, 203. – u. so bes. jmd. vor Gericht, vor den Richter usw., ins Gefängnis, zur Strafe schleppen, schleifen, rapi te obtorto collo mavis, an trahi? Plaut.: alqm in ius, Plaut., in ius ad regem, Liv.: ad consulem, Liv.: in carcerem, Suet.: e carcere ad palum et ad necem, Cic.: alqm de complexu parentum suorum ad mortem cruciatumque, Cic.: ad poenam, Cic.: ad supplicium ob facinus, Cic.: ad carnificem, Plaut. – u. jmd. aus seiner Heimat-, in die weite Ferne-, in fremde Länder fortreißen, Prop., Ov. u. Stat.; vgl. Lachm. Prop. 5, 3, 49. – c) als Beute, als Raub an sich reißen, fortreißen, fortschleppen, rauben, entführen, quantum r. potuisset, Cic.: cenam, Hor.: absol., rapere et clepere discunt, Cic.: rapere omnes, trahere, Sall.: spes rapiendi, Cic. – leb. Wesen, virgines, Cic. u.a.: uxores fide publicā, Iustin.: filiam eius (Cereris) ex eo loco, Lact.: virgines ad stuprum, Liv. (Vgl. quis te rapuit? hat dich verführt? Quint.): armenta stabulis, Ov.: rapta uxor, der Raub seiner Gattin (= der Umstand, daß seine G. geraubt war), Tac. – subst., α) rapta, ae, f., die Geraubte, Entführte, Ov. art. am. 1, 680; her. 5, 97; 13, 57; 16, 339; 17, 22; fast. 4, 607: ex raptabus, Cn. Gell. b. Charis. 54, 14 (vgl. unten /). – β) raptum, ī, n., das Geraubte, der Raub, rapto vivere, Sall. fr., Liv., Verg. u.a. (vgl. Fabri Liv. 22, 39, 13); u. ex rapto vivere, Ov.: rapto gaudere, Liv.: rapto uti, Vell.: rapto potiri, Verg.: pastoribus rapta dividere, das G. unter die H. verteilen, Liv. – d) = diripere, plündern, Armeniam, Tac.: poet., rapiunt incensa feruntque Pergama (in Profa agunt feruntque, griech. ἄγουσι καὶ φέρουσι), Verg. – e) prägn., plötzlich u. vor der Zeit aus dem Leben hinraffen, v. Tode, v. Krankheiten u. dgl. (s. Bünem. Lact. 3, 17, 8), improvisa leti vis rapuit gentes, Hor.: urina fulva saepe hominem rapit, Cels.: eiusmodi casu rapi potest, Gels.: alios infantes (als K.) rapi, Lact.: immaturā morte indignissime raptum esse, Plin. ep.: quinquagesimo uno raptus anno, Plin. – absol., labor rapit, Verg.: laterum dolores quam celerrime rapiunt, Cels.

    B) übtr.: a) an sich reißen, commoda ad se, Cic.: opes ad se, Liv.: victoriae gloriam in se, Liv.: inter se rei publicae statum, an sich reißen und unter sich teilen, Cic.: u. so inter se partes regni, Liv. – b) wegreißen, entreißen, almum quae rapit hora diem, Hor.: heu, tua nobis paene simul tecum solacia rapta, Menalca? Verg. ecl. 18. – c) mit sich fortreißen, fortziehen, jmd. gewaltsam, gegen seinen Willen irgendwohin ziehen, verleiten, versetzen, quamvis multa cuiusquemodi rapiat (quasi torrens oratio), Cic.: ipsae res verba rapiunt, Cic. – auditorem in medias res, Hor.: alqm in adversum, ins Verderben reißen, Verg.: alqm in deteriorem viam, auf schl. W. werfen, Plaut.: comoediam in peiorem partem, herunterziehen, verdächtigen, Ter.; vgl. consilium alcis in contrariam partem, zum Gegenteil auslegen, Pollio in Cic. ep.: animum in partes varias, Verg. – r. alqm in invidiam, rapi in invidiam, jmd., sich dem H. preisgeben, Cic.: opinionibus vulgi rapi in errorem, sich zum J. verleiten lassen, Cic. – d) leidenschaftlich fortreißen, hinreißen, unaufhaltsam-, mächtig hinziehen, im üblen Sinne., iudicem (v. Redner), Quint.; u. so rapi (Ggstz. sequi), Quint. – ὁρμή, quae hominem huc illuc rapit, Cic.: animus cupidine caecus ad inceptum scelus rapiebat, Sall.: ea (cupiditas) ad oppugnandam Capuam rapit, Liv. – im guten Sinne, totos ad se convertit et rapit, Cic.: qui in se rapit atque convertit omnium oculos hominum, Flor. Verg. orat. an poët.: utraque forma rapit, Prop.: si tantus amor scribendi te rapit, Hor.: ad divinarum rerum cognitionem curā omni studioque rapi, Cic. – e) gleichsam als Beute an sich reißen, rauben, sich bemächtigen, Hippodameam raptis nactus est nuptiis, durch Eheraub, Enn. tr. fr.: dominationem, Tac. – f) sich beim Kaufe um eine Ware reißen, exemplaria librorum certatim, Hieron. epist. 57, 2: librum totā certatim urbe, Sulp. Sev. dial. 1, 23, 4. – / Archaist. Fut. exact. rapsit, Cic. de legg. 2, 22 (in einer Gesetzesformel). – Abl. Partic. Perf. fem. raptabus, Cn. Gell. b. Charis. 54, 14.

    lateinisch-deutsches > rapio

  • 13 torus

    torus, i, m. [st1]1 [-] tŏrus, i, m.: a - petite corde, tronçon de corde, toron. - [abcl][b]b - renflement, bourrelet, protubérance, gonflement. - [abcl]c - grosseur, épaisseur (d'une branche, d'un cep de vigne); tige, branche, rameau. - [abcl]d - talus, rebord, éminence (dans un terrain). - [abcl]e - tore, bâton (moulure à la base d'une colonne). - [abcl]f - ce qu'on étend pour se coucher, couche, coussin, lit. - [abcl]g - lit funèbre. - [abcl]h - lit nuptial; mariage, hymen.[/b]    - lacertorum tori: muscles saillants.    - athletarum tori: corps musclé des athlètes.    - tempora aliena toris: temps peu propices au mariage. [st1]2 [-] tōrus, i, m.: Fest c. torrus.
    * * *
    torus, i, m. [st1]1 [-] tŏrus, i, m.: a - petite corde, tronçon de corde, toron. - [abcl][b]b - renflement, bourrelet, protubérance, gonflement. - [abcl]c - grosseur, épaisseur (d'une branche, d'un cep de vigne); tige, branche, rameau. - [abcl]d - talus, rebord, éminence (dans un terrain). - [abcl]e - tore, bâton (moulure à la base d'une colonne). - [abcl]f - ce qu'on étend pour se coucher, couche, coussin, lit. - [abcl]g - lit funèbre. - [abcl]h - lit nuptial; mariage, hymen.[/b]    - lacertorum tori: muscles saillants.    - athletarum tori: corps musclé des athlètes.    - tempora aliena toris: temps peu propices au mariage. [st1]2 [-] tōrus, i, m.: Fest c. torrus.
    * * *
        Torus, tori, m. g. Plin. Un lict, Un lict d'herbes, Une jonchee.
    \
        Socia tori. Ouid. La femme.
    \
        Asper torus signis eburnis. Stat. Lict d'ivoire engravé et taillé d'images.
    \
        Caelebs torus. Seneca. Auquel celuy ou celle qui couche n'est point mariee.
    \
        Festus torus. Stat. Lict paré pour la feste.
    \
        Geniales tori. Virgil. Licts servants à s'asseoir à table pour boire et manger, à la mode ancienne, sur lesquels on faisoit grande chere.
    \
        Illiciti tori. Lucan. Couchement illicite avec une femme.
    \
        Obscoenus. Ouid. Impudique, Auquel on commet paillardise.
    \
        Purpureus torus. Ouid. Orné de couverture de pourpre.
    \
        Quietus. Valer. Flac. Où lon se repose en dormant.
    \
        Socialis. Ouidius. Le lict matrimonial. Et per metonymiam, Ma femme.
    \
        Tyrius. Catull. Couvert de pourpre.
    \
        Viduus. Ouid. Auquel couche l'homme veuf, ou la femme veufve.
    \
        Conciliare iugales toros. Stat. Faire mariages.
    \
        Conductus torus. Ouid. Quand une femme prend dons et argent pour permettre qu'on couche avec elle.
    \
        Viridante toro consederat herbae. Virgil. Sur un siege de terre herbue, ou d'herbe verde.
    \
        Extruere toros. Virgil. Dresser un siege ou lict à la mode ancienne pour prendre son repas.
    \
        Legitimi tori fallere iura. Ouid. Rompre son mariage.
    \
        Fouere torum. Ouid. Estre couché en son lict bien chauldement.
    \
        Incumbere toro. Virgil. S'appuyer sur, etc.
    \
        Insidere toro. Ouid. Estre assis sur le lict.
    \
        Ponere se toro. Ouid. Se coucher dedens le lict.
    \
        Promissus mihi torus. Ouid. Lict de mariage promis.
    \
        Seruans torum casta fide. Seneca. Qui garde loyaulté de mariage.
    \
        Tori. Virgil. Les gros moignons de chair et de muscles, La grosse charnure, Poulpe.
    \
        Arduos toros tollit taurus. Sene. Il leve son col gros et charnu.
    \
        - leo comantes Excutiens ceruice toros. Virg. Secouant son col gros et houssu de jubes et long poil.
    \
        Tori venarum. Cels. Les gros replis et engrossissements des veines.

    Dictionarium latinogallicum > torus

  • 14 torisà

    n (m / f) (person / people) from Torís
    adj relating to Torís or its people

    Diccionari Català-Anglès > torisà

  • 15 rapio

    rapio, rapuī, raptum, ere (vgl. ἁρπ-άζω, altind. rápaḥ, das Gebrechen, ahd. refsen, züchtigen, strafen), raffen, I) im allg.: A) eig.: a) (poet.) etwas an sich raffen, anraffen, erraffen, aufraffen, entraffen, wegraffen = haftig od. eilig ergreifen, -an sich nehmen, arma (manu), Verg.: bipennem dextrā, Verg.: so rapta hasta, raptum telum, Verg. – flammam in fomite, schnell auf dem Zunder auffangen, Verg.: ex taberna proxima cultrum, Liv. epit.: galeam tectis, aus dem Hause reißen (= rasch aus dem H. holen), Verg.: membra toris, die Gl., d.i. sich vom Lager aufraffen (= sich hastig erheben), Val. Flacc.; vgl. Medea rapta toris, nachdem sie sich aufgerafft vom L., Val. Flacc. – v. lebl. Subjj., r. nigrum colorem, rasch annehmen (v. Haar), Ov.: vim monstri, die Wunderkraft rasch einsaugen (v. Zweigen), Ov. – absol., rapiuntque ruuntque, sie raffen auf, -zusammen (die Taue usw.), Verg. Aen. 4, 581. – b) weg-, fortraffen, -reißen, hastig-, eilig wegnehmen, scalas (die Schiffsleitern), Auct. b. Alex.: corpus consulis, Liv. – ab aede funale, Ov.: repagula de poste, Ov. – c) fortraffen, -reißen = rasch-, eilig von dannen führen, fortführen, -entführen, zu- od. herbeiführen, rapi a domo longius, Cic.: alqm hinc, rasch entrücken (v. einer Gottheit), Liv.: u. so Aenean nube cavā, Verg.: imperatorem, Tac. (vgl. Heräus
    ————
    Tac. hist. 1, 27, 13). – v. Anführern, ex subsidiariis manipulos aliquot in primam aciem secum rapit, Liv.: totam aciem in Teucros, Verg.: legiones in Cattos, Tac.: per hoc omne spatium cum legiones duceres (tanta velocitas erat) raperes, fortrissest, Plin. pan.: agmen campo (übers G.), Verg.: Tumo mille populos, Verg. – per aequora navem, Verg.: rapit ungula currus, Hor.: quattuor viginti et milia rapimur raedis, durchfliegen, Hor. – commeatum in litore expositum in naves, eilig auf die Sch. schaffen, Liv.: variis obsita frondibus sub divum, ans Licht des Tages ziehen, Hor. – venandi studium homines per nives ac pruinas rapit (treibt), Liv. – refl., se r. hinc ocius, sich entraffen = forteilen, Hor.: r. se praecipiti fugā ad etc., fortstürzen, Vell.: inde se ad urbem, id est ad caedem optimi cuiusque, Cic. – d) prägn.: α) rasch-, schnell-, wie im Fluge erobern, castra urbesque primo impetu, Liv.: Bithyniam, Flor.: raptis a Caesare cunctis (sc. urbibus), Lucan. – β) in reißen- dem Laufe durcheilen, -durchirren, hastig durchrennen, densa ferarum tecta, silvas, Verg.: campum, Stat. – γ) rasch-, in rascher Bewegung machen, -beschreiben, immensos orbes per humum, v. der Schlange, Verg.
    B) übtr.: a) erraffen = hastig ergreifen, sic tamen, ut limis rapias, quid etc., daß du hineinschielend rasch wegbekommst, was usw., Hor. sat. 2, 5, 53. –
    ————
    bes. = in Hast-, in Eile genießen, -benutzen, einer Sache nachjagen (s. Heräus Tac. hist. 1, 13, 18), Venerem, Verg.: Venerem incertam more ferarum, Hor.: illicitas voluptates, Tac.: occasionem de die, Hor.: occasionem in aliquanto viliore animali expiandae religionis, mit Freuden ergreifen, Val. Max.: occasionem turpitudinis ex verbis, Quint.: spem adoptionis statim conceptam acrius in dies, Tac. – b) etw. rasch-, schleunig vollführen, -vollziehen, beschleunigen, gressus, rasch zuschreiten, Lucan.; vgl. inde rapit cursus, enteilt, Lucan.: viam, Ov., iter, Sil., iter in proelia, Lucan.: transitum, Frontin.: nuptias, Liv.: auxilia, rasch zu Hilfsmitteln greifen, Cels.
    II) mit dem Nbbgr. des Gewaltsamen, fortraffen, entraffen, A) eig.: a) entreißen, fortreißen, wegreißen, rapere pilam, Cic.: harpastum manu pulverulentā, Mārt.: aures, nares, abreißen, Verg.: oscula, Hor.: lanceam ex manibus alcis, Curt.: ossa ab ore canis, Hor.: frondes altā arbore, fortstöben, heranstöben (v. Winde), Ov.: stirpes, ausreißen (v. Flusse), Hor. – b) mit Gewalt fortführen, fortreißen, fortschleppen, fortschleifen, alqm ex lustris, Plaut.: hostes vivos ex acie, Plaut.: ducite istum; si non sequitur, rapite sublimem foras, Plaut.: u. so r. alqm domum, Plaut.: raptus Hector equis, geschleist, Ov. – m. lebl. Objj., v. lebl. Subjj., alveus prono amni in praeceps rapit lembum, Verg. georg. 1, 203. – u. so bes. jmd. vor Ge-
    ————
    richt, vor den Richter usw., ins Gefängnis, zur Strafe schleppen, schleifen, rapi te obtorto collo mavis, an trahi? Plaut.: alqm in ius, Plaut., in ius ad regem, Liv.: ad consulem, Liv.: in carcerem, Suet.: e carcere ad palum et ad necem, Cic.: alqm de complexu parentum suorum ad mortem cruciatumque, Cic.: ad poenam, Cic.: ad supplicium ob facinus, Cic.: ad carnificem, Plaut. – u. jmd. aus seiner Heimat-, in die weite Ferne-, in fremde Länder fortreißen, Prop., Ov. u. Stat.; vgl. Lachm. Prop. 5, 3, 49. – c) als Beute, als Raub an sich reißen, fortreißen, fortschleppen, rauben, entführen, quantum r. potuisset, Cic.: cenam, Hor.: absol., rapere et clepere discunt, Cic.: rapere omnes, trahere, Sall.: spes rapiendi, Cic. – leb. Wesen, virgines, Cic. u.a.: uxores fide publicā, Iustin.: filiam eius (Cereris) ex eo loco, Lact.: virgines ad stuprum, Liv. (Vgl. quis te rapuit? hat dich verführt? Quint.): armenta stabulis, Ov.: rapta uxor, der Raub seiner Gattin (= der Umstand, daß seine G. geraubt war), Tac. – subst., α) rapta, ae, f., die Geraubte, Entführte, Ov. art. am. 1, 680; her. 5, 97; 13, 57; 16, 339; 17, 22; fast. 4, 607: ex raptabus, Cn. Gell. b. Charis. 54, 14 (vgl. unten ). – β) raptum, ī, n., das Geraubte, der Raub, rapto vivere, Sall. fr., Liv., Verg. u.a. (vgl. Fabri Liv. 22, 39, 13); u. ex rapto vivere, Ov.: rapto gaudere, Liv.: rapto uti, Vell.: rapto potiri, Verg.: pastoribus rapta dividere, das G.
    ————
    unter die H. verteilen, Liv. – d) = diripere, plündern, Armeniam, Tac.: poet., rapiunt incensa feruntque Pergama (in Profa agunt feruntque, griech. ἄγουσι καὶ φέρουσι), Verg. – e) prägn., plötzlich u. vor der Zeit aus dem Leben hinraffen, v. Tode, v. Krankheiten u. dgl. (s. Bünem. Lact. 3, 17, 8), improvisa leti vis rapuit gentes, Hor.: urina fulva saepe hominem rapit, Cels.: eiusmodi casu rapi potest, Gels.: alios infantes (als K.) rapi, Lact.: immaturā morte indignissime raptum esse, Plin. ep.: quinquagesimo uno raptus anno, Plin. – absol., labor rapit, Verg.: laterum dolores quam celerrime rapiunt, Cels.
    B) übtr.: a) an sich reißen, commoda ad se, Cic.: opes ad se, Liv.: victoriae gloriam in se, Liv.: inter se rei publicae statum, an sich reißen und unter sich teilen, Cic.: u. so inter se partes regni, Liv. – b) wegreißen, entreißen, almum quae rapit hora diem, Hor.: heu, tua nobis paene simul tecum solacia rapta, Menalca? Verg. ecl. 18. – c) mit sich fortreißen, fortziehen, jmd. gewaltsam, gegen seinen Willen irgendwohin ziehen, verleiten, versetzen, quamvis multa cuiusquemodi rapiat (quasi torrens oratio), Cic.: ipsae res verba rapiunt, Cic. – auditorem in medias res, Hor.: alqm in adversum, ins Verderben reißen, Verg.: alqm in deteriorem viam, auf schl. W. werfen, Plaut.: comoediam in peiorem partem, herunterziehen, verdächtigen, Ter.; vgl. consilium alcis in con-
    ————
    trariam partem, zum Gegenteil auslegen, Pollio in Cic. ep.: animum in partes varias, Verg. – r. alqm in invidiam, rapi in invidiam, jmd., sich dem H. preisgeben, Cic.: opinionibus vulgi rapi in errorem, sich zum J. verleiten lassen, Cic. – d) leidenschaftlich fortreißen, hinreißen, unaufhaltsam-, mächtig hinziehen, im üblen Sinne., iudicem (v. Redner), Quint.; u. so rapi (Ggstz. sequi), Quint. – ὁρμή, quae hominem huc illuc rapit, Cic.: animus cupidine caecus ad inceptum scelus rapiebat, Sall.: ea (cupiditas) ad oppugnandam Capuam rapit, Liv. – im guten Sinne, totos ad se convertit et rapit, Cic.: qui in se rapit atque convertit omnium oculos hominum, Flor. Verg. orat. an poët.: utraque forma rapit, Prop.: si tantus amor scribendi te rapit, Hor.: ad divinarum rerum cognitionem curā omni studioque rapi, Cic. – e) gleichsam als Beute an sich reißen, rauben, sich bemächtigen, Hippodameam raptis nactus est nuptiis, durch Eheraub, Enn. tr. fr.: dominationem, Tac. – f) sich beim Kaufe um eine Ware reißen, exemplaria librorum certatim, Hieron. epist. 57, 2: librum totā certatim urbe, Sulp. Sev. dial. 1, 23, 4. – Archaist. Fut. exact. rapsit, Cic. de legg. 2, 22 (in einer Gesetzesformel). – Abl. Partic. Perf. fem. raptabus, Cn. Gell. b. Charis. 54, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rapio

  • 16 torus

        torus ī, m    [STER-], a swelling, protuberance, fleshy part, muscle, brawn: o lacertorum tori!: Colla toris exstant, O.: leo Excutiens cervice toros, V.—In a wreath, a raised ornament, prominence: isque (stilus) addit aliquos, ut in coronā, toros.— A stuffed bolster, cushion, couch, sofa, bed: viridante toro consederat herbae, V.: praebuit herba torum, O.: Gramine vestitis accubuere toris, O.: torum sternere Frondibus, Iu.: ebeno sublimis in antro, O.: toro Mortua componar, bier, O.: membra toro defleta reponunt, V.: Eumenides stravere torum, the bridal-bed, O.: consors tori, spouse, O.: Riparumque toros... Incolimus, i. e. take the river-banks for beds, V.
    * * *
    swelling, protuberance; mussel, brawn; bed, couch, stuffed bolster, cushion

    Latin-English dictionary > torus

  • 17 praepono

    prae-pōno, posuī, positum, ere
    1)
    а) класть или расстилать впереди ( toralia toris Pt); ставить впереди ( aliquid alicui rei T)
    в) pass. praeponi предшествовать
    praeposĭtus C etc. — вышеупомянутый, предшествующий
    2) ставить во главе, назначать начальником (p. aliquem navibus C; p. aliquem mediā acie Cs)
    p. aliquem alicui rei custodiae causā Pt — поручить кому-л. охрану чего-л.
    praepositum esse C — быть начальником, командовать
    3) ставить выше, предпочитать (aliquem alicui Ter; aliquid alicui rei Pl)

    Латинско-русский словарь > praepono

  • 18 praesideo

    sēdī, sessum, ēre [ prae + sedeo ]
    1)
    а) восседать впереди, председательствовать, перен. стоять во главе, руководить, управлять (alicui rei, реже aliquid)
    p. ad judicandum Tertзаседать в суде
    б) в императ. эпоху (тж. p. in senatu PJ) председательствовать в сенате Su
    2) защищать, охранять (Juno, quae toris praesĭdet marītis O); оборонять (urbi C; agros suos Sl)

    Латинско-русский словарь > praesideo

  • 19 discumbo

    dis-cumbo, cubuī, cubitum, ere, jeder an seinem Platz sich niederlegen (von mehreren od. von einem einzelnen unter mehreren, s. Bremi Suet. Caes. 48), a) zu Tische, sich zu Tische (zur Tafel) niederlassen, im Perf. auch = speisen, tafeln, Tafel halten, discubuimus omnes praeter illam, Cic.: disc. ad cenandum, Sen.: in convivio, Suet.: in herba, Tibull.: convivio, Treb. Poll.: toris, Ov.: discumbitur, man geht zu Tafel, Cic. u.a.: cum in convivio familiari discumbatur, Gell.: apud cenam Favorini cum discubitum fuerat, Gell. – v. einzelnen, discumbere iussus, Iuven.: disc. temperius, Nep. fr.: ultra solitum, Tac.: cum alqo, Curt.: super alqm, Tac.: supra alqm, Petron.: apud Simbruina stagna, Tac.: u. so Ticini (zu T.), Tac. – b) zum Schlafen: cenati discubuerunt ibidem, Cic. de inv. 2, 14: discubitum noctu ire, schlafen gehen, Plaut. merc. 100.

    lateinisch-deutsches > discumbo

  • 20 dispensator

    dispēnsātor, ōris, m. (dispenso), der in einer Wirtschaft, bei einer Kasse Einnahme u. Ausgabe besorgt, der Hausverwalter, Wirtschafter, Kassierer, Schatzmeister (griech. διοικητής), Cic. u.a.: disp. ab toris, der kaiserl. Aufbewahrer der Polster des Speisesofas, Corp. inscr. Lat. 14, 4120, 3.

    lateinisch-deutsches > dispensator

См. также в других словарях:

  • toris — tòris dkt …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • toris — statusas T sritis chemija apibrėžtis Cheminis elementas. simbolis( iai) Th atitikmenys: lot. thorium angl. thorium rus. торий …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • toris — statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. thorium vok. Thorium, n rus. торий, m pranc. thorium, m …   Fizikos terminų žodynas

  • Toris — Sp Tòris Ap Tori L Estija …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • toris — clitoris …   Dictionnaire des rimes

  • toris — tòris sm. sing. (2) DŽ, NdŽ, TrpŽ chem. radioaktyvusis, Iabai lėtai skylantis elementas (Th) …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • tøris — tør|is sb., en …   Dansk ordbog

  • Albert Toris — Pas d image ? Cliquez ici. Biographie Nationalité …   Wikipédia en Français

  • ANGI`NA PEC`TORIS —    an affection of the heart of an intensely excruciating nature, the pain of which at times extends to the left shoulder and down the left arm …   The Nuttall Encyclopaedia

  • thorium — toris statusas T sritis chemija apibrėžtis Cheminis elementas. simbolis( iai) Th atitikmenys: lot. thorium angl. thorium rus. торий …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

  • торий — toris statusas T sritis chemija apibrėžtis Cheminis elementas. simbolis( iai) Th atitikmenys: lot. thorium angl. thorium rus. торий …   Chemijos terminų aiškinamasis žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»