Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to+thrust+at

  • 21 eicio

    ē-ĭcĭo (or ejicio), jēci, jectum, 3 (eicit, dissyl., Lucr. 3, 877; 4, 1272), v. a. [jacio], to cast, thrust, or drive out; to eject, expel (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aliquem e senatu,

    Cic. de Sen. 12 fin.; Liv. 43, 15; cf.:

    ex oppido,

    Caes. B. C. 1, 30, 3:

    de senatu,

    Liv. 40, 51; 41, 26:

    de collegio,

    Cic. Q. Fr. 2, 5:

    a suis diis penatibus,

    id. Quint. 26, 83:

    finibus,

    Sall. J. 14, 8:

    domo,

    Plaut. As. 1, 3, 9; Caes. B. G. 4, 7, 3; cf.:

    aedibus foras,

    Plaut. As. 1, 2, 1:

    omnes amasios foras,

    id. Truc. 3, 1, 14:

    aliquem,

    Cic. Rep. 1, 42; id. Mil. 38 fin.; Caes. B. G. 7, 4, 4; id. B. C. 2, 19 fin.:

    aliquem in exsilium,

    Cic. Cat. 2, 7; cf.:

    o fortunatum rem publicam, si hanc sentinam hujus urbis ejecerit,

    id. ib. 2, 4, 7; so,

    eicere alone,

    Nep. Lys. 1, 5 et saep.; cf.

    of a rider,

    to throw, Verg. A. 10, 894:

    vitem ex se,

    to shoot forth, Varr. R. R. 1, 31, 3:

    sanguinem,

    to throw up, to vomit, Plin. 24, 5, 10, § 15; cf. Cic. Fam. 14, 7; Cels. 1, 3; Quint. 11, 3, 27.— Absol. (sc. fetum), to miscarry, Dig. 9, 2, 27, § 22; cf. Lucr. 4, 1272:

    linguam,

    to thrust out, Cic. de Or. 2, 66, 266: cervicem, to dislocate (luxare), Veg. Vet. 3, 41, 1; cf.

    armum,

    id. ib. 2, 45, 7; Verg. A. 10, 984:

    oculum,

    Vulg. Marc. 9, 46:

    coxas,

    Hyg. Fab. 57:

    voces pectore ab imo,

    to utter, Lucr. 3, 58:

    fauces, e quibus eici vocem et fundi videmus,

    Cic. Tusc. 2, 24, 57 (al. elicere, v. elicio).—
    2.
    Se (ex aliquo loco), to rush out, sally forth, Caes. B. G. 4, 15, 1; 5, 15, 3; 5, 21, 5; id. B. C. 3, 16, 3; Cic. Cat. 1, 12 fin. et saep.; cf.:

    sese in terram e navi,

    Cic. Verr. 2, 5, 35:

    se in agros,

    Liv. 6, 3 (also in Caes. B. G. 5, 19, 2, inst. of the vulg. reading effunderet):

    se foras,

    id. 1, 40 fin.
    B.
    In partic., as a naut. t. t., to drive a ship to land.
    1.
    To bring to land:

    naves,

    Caes. B. C. 3, 25, 4; cf.:

    navem in terram,

    id. ib. 3, 28, 5:

    naves ad Chium,

    Liv. 44, 28.—Far more freq.,
    2.
    To run aground, cast ashore; to strand, wreck.
    (α).
    Of vessels, etc.:

    scapham,

    Plaut. Rud. 1, 2, 80 sq. (v. the passage in connection):

    naves in litore,

    Caes. B. G. 5, 10, 2; cf.:

    naves in litora,

    Liv. 29, 18:

    classem ad Baleares insulas,

    id. 23, 34 fin.:

    naves apud insulas,

    Tac. A. 2, 24 et saep.—
    (β).
    Of persons, esp. in perf. part. pass., wrecked, Plaut. Rud. 2, 7, 4; 2, 3, 78; 1, 5, 14; Ter. And. 1, 3, 18; 5, 4, 20; Cic. Rosc. Am. 26, 72; Verg. A. 4, 373; Ov. M. 13, 536; id. H. 7, 89 et saep.—Hence,
    b.
    Meton. (causa pro effectu):

    ejectus homo,

    a broken, ruined man, Cic. Quint. 19 fin. (Acc. to others, an outcast, acc. to II. B.)
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to expel:

    curam ex animo,

    Plaut. Cas. prol. 23; cf. Cic. Rosc. Am. 19, 53; Liv. 28, 28; 30, 13:

    mollitiem animi,

    Ter. Eun. 2, 1, 16:

    superstitionis stirpes,

    Cic. Div. 2, 72.— Poet.:

    ejectus die,

    i. e. deprived of light, Stat. Th. 4, 617. —
    b.
    With se: voluptates subito se nonnumquam [p. 635] profundunt atque eiciunt universae, etc., rush forth, break forth or out, Cic. Cael. 31, 75.—
    B.
    In partic., like ekballein, to reject disapprovingly:

    Cynicorum ratio tota est eicienda,

    Cic. Off. 1, 41, 148; cf. id. Clu. 31, 86; id. Fin. 5, 8, 23 (in both passages with explodere), id. de Or. 1, 32, 146; id. Att. 2, 24, 2.—Esp. of players, public speakers, etc., to hiss or hoot off, Cic. de Or. 3, 50 fin.; Auct. Her. 4, 47 (with deridere); cf.:

    cantorum ipsorum vocibus eiciebatur,

    Cic. Sest. 55, 118.

    Lewis & Short latin dictionary > eicio

  • 22 exsero

    ex-sero or exĕro, rŭi, rtum, 3, v. a.; to stretch out or forth, to thrust out, put forth, to take out (mostly post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    Gallus linguam ab irrisu exserens,

    Liv. 7, 10, 5:

    linguam per os,

    Plin. 9, 27, 43, § 82:

    manum subter togam ad mentum,

    Liv. 8, 9, 5:

    brachia aquis,

    Ov. M. 2, 271:

    caput ponto,

    id. ib. 13, 838;

    for which: caput ab Oceano,

    Luc. 5, 598; cf.:

    herba Exserit e tepida molle cacumen humo,

    Ov. Tr. 3, 12, 12:

    enses,

    id. F. 3, 814:

    creverat infans Quaerebatque viam, qua se exsereret,

    might come forth, id. M. 10, 505:

    se domicilio (cochleae),

    Plin. 9, 32, 51, § 101:

    radicem ejus exserito,

    take out, tear up, Col. 12, 58, 1:

    vincula,

    i. e. to throw off, id. 8, 8, 12.—
    B.
    In partic., of parts of the body, exsertus, a, um, protruding from the dress, bare, uncovered: dextris humeris exsertis, bared, * Caes. B. G. 7, 50, 2; cf. Verg. A. 1, 492; Stat. Ach. 1, 346; cf.

    transf. of the person: exsertus humero,

    Sil. 8, 587;

    and in Greek construction: exserti ingentes humeros,

    Stat. Th. 4, 235:

    unum exserta latus Camilla,

    Verg. A. 11, 649:

    truces exserta manus,

    Val. Fl. 2, 207; also absol.:

    exsertique manus vesana Cethegi,

    tucked up, prepared for the fight, Luc. 2, 543:

    Latona,

    Stat. Th. 9, 681.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    exseram in librum tuum jus, quod dedisti,

    will avail myself of, make use of, Plin. Ep. 8, 7, 2:

    secreta mentis ore exserit,

    discloses, Sen. Herc. Oet. 255.—
    B.
    In partic., to reveal, show, with an object-clause, Phaedr. 1, 12, 2:

    paulatim principem exseruit,

    i. e. showed himself as, Suet. Tib. 33. —Hence, exsertus ( exert-), a, um, P. a.
    A.
    Thrust forth, projecting:

    dentes apro, elephanto, etc.,

    Plin. 11, 37, 61, § 160.—
    B.
    Open, evident, conspicuous:

    exserto bello,

    Stat. S. 5, 2, 39:

    cachinnus,

    i. e. unrestrained, loud, App. M. 1, p. 103, 15:

    exsertior opera,

    Pacat. Paneg. ad Theod. 35. — Adv.: exserte (acc. to B.), openly, clearly, loudly:

    clamitans,

    App. M. 1, p. 109:

    jubet,

    Tert. ad Uxor. 2, 1.— Comp.:

    consurgere,

    Amm. 16, 12.— Sup.:

    egit tribunatum (with severissime),

    very strictly, rigorously, Spart. Sev. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > exsero

  • 23 exturbo

    ex-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to drive or thrust out, to drive away, thrust away (class.; syn.: expello, eicio, deicio, everto, etc.).
    I.
    Lit.:

    aliquem ex aedibus,

    Plaut. Trin. 1, 2, 100:

    nos ex nostris aedibus,

    id. ib. 2, 4, 200:

    homines e possessionibus,

    Cic. Sull. 25, 71:

    hominem e civitate,

    id. Mur. 22, 45:

    plebem ex agris (with expellere),

    id. Agr. 2, 31, 84; cf. id. Clu. 5, 14: cunctos [p. 711] aedibus, Plaut. Trin. 3, 3, 76:

    aliquem focis patriis disque penatibus praecipitem,

    Cic. Rosc. Am. 8, 23; cf.:

    Antiochus praeceps provincia exturbatus,

    id. Verr. 2, 4, 30, § 67: extorris regno, exturbatus mari, Att. ap. Non. 14, 27:

    fortunis omnibus,

    Cic. Quint. 31, 95:

    aliquem foras,

    Plaut. Trin. 4, 3, 77:

    Marium urbe,

    Vell. 2, 19, 1:

    omnibus mala sterilitatis,

    Plin. Pan. 32.—
    B.
    Transf., of things as objects:

    alicui oculos atque dentes,

    Plaut. Poen. 1, 2, 169:

    pinus radicibus exturbata,

    Cat. 64, 108:

    radix ex vino pota calculos quoque exturbat,

    Plin. 20, 10, 42, § 109:

    nervo exturbante sagittas,

    Sil. 16, 482.—
    C.
    Esp., to put away a wife:

    exturbat Octaviam, sterilem dictitans,

    Tac. A. 14, 60 init.; cf.:

    in Silium ita exarserat, ut Silanam matrimonio ejus exturbaret,

    i. e. compelled him to divorce Silana, id. ib. 11, 12.—
    II.
    Trop.:

    aegritudinem ex animo,

    Plaut. Curc. 2, 1, 9:

    facti memoriam ex animo,

    Just. 15, 3, 11: Si. Numquid Tranio Turbavit? Th. Immo exturbavit omnia, Plaut. Most. 4, 3, 38:

    spem pacis,

    Liv. 6, 21, 8: mentem, to disturb (= vexare), Cic. Q. Fr. 1, 4, 4:

    odiis tranquilla silentia noctis,

    Stat. Th. 1, 441.

    Lewis & Short latin dictionary > exturbo

  • 24 infigo

    in-fīgo, xi, xum, 3, v. a., to fix, thrust, drive, or fasten in.
    I.
    Lit.:

    gladium hosti in pectus,

    Cic. Tusc. 4, 22, 50:

    ferreis hamis infixis,

    Caes. B. G. 7, 73 fin.:

    hastam portae,

    Verg. A. 9, 746:

    signum,

    Cic. Div. 2, 31:

    (sagitta) infigitur arbore,

    remains fixed, sticks fast, Verg. A. 5, 504:

    vulnus infixum,

    made by a thrust, id. ib. 4, 689:

    infixa corpori extrahere,

    things stuck in the body, Plin. 26, 12, 79, § 128; cf.:

    infixum moenibus hostem deicere,

    standing firmly on, Sil. 11, 173:

    infixum educere telum,

    Ov. M. 13, 393:

    aliquem in limo,

    Vulg. Psa. 68, 3.—
    II.
    Trop., to infix, impress, imprint (esp. freq. in the part. perf.):

    quod in hominum sensibus atque in ipsa natura positum atque infixum est,

    Cic. Clu. 6, 17:

    infigere animis res,

    Quint. 9, 4, 134:

    religio infixa animo,

    Liv. 29, 18, 1:

    quicquid infixum et ingenitum est,

    Sen. Ep. 11:

    quae sint inculcanda, infigenda, repetenda,

    Plin. Ep. 1, 20:

    infixus pectori dolor haeret,

    id. ib.:

    natis oscula,

    Sil. 12, 738:

    oscula dextris,

    id. 12, 592; 8, 127: infixum est mihi, I have firmly resolved, I am determined:

    Vologesi penitus infixum erat arma Romana vitandi,

    Tac. A. 15, 5; so with inf.:

    infixum est fugere,

    Sil. 4, 332; 10, 643.

    Lewis & Short latin dictionary > infigo

  • 25 obtrudo

    ob-trūdo (collat. from obstrūdo), si, sum, 3, v. a., to thrust into or against (ante- and post-class.).
    A.
    In gen.:

    titionem inguinibus,

    App. M. 7, p. 200 fin.
    B.
    In partic.
    1.
    To gulp down, to swallow hastily:

    obtrudamus pernam, sumen, glandium,

    Plaut. Curc. 2, 3, 87.—In the form obstrudo:

    stans obstrusero aliquid strenue,

    id. Stich. 4, 2, 12; cf.: obstrudant obsatullent, ab avide trudendo ingulam, non sumendo cibum. Unde et obstrudulentum... dixit Titinius: obstrudulenti aliquid, quod pectam sedens, etc., Paul. ex Fest. p. 193 Müll.—
    2.
    Transf., to thrust, press, force, or obtrude upon one:

    virginem alicui,

    Ter. And. 1, 5, 15:

    palpum alicui,

    to wheedle, cajole one, Plaut. Ps. 4, 1, 35:

    arma armis, corpora corporibus,

    to dash, force against, Amm. 16, 12:

    tactu obtrudentia,

    Cael. Aur. Acut. 2, 37, 197 (but obstrusa, Sen. Ep. 68, 4, is a false reading for abstrusa).

    Lewis & Short latin dictionary > obtrudo

  • 26 peto

    pĕto, īvi and ĭi, ītum, 3 ( perf. petīt, Verg. A. 9, 9;

    Ov F. 1, 109: petisti,

    Cic. Cat. 1, 5, 11; Verg. A. 4, 100; 12, 359:

    petistis,

    Auct. Her. 4, 15, 22:

    petissem,

    Cic. Verr. 1, 55, 145; Ov. M. 5, 26; Liv. 30, 25, 2:

    petisse,

    Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 63, § 140; Ov. [p. 1365] M. 9, 623; cf. Neue, Formenl. 2, 516 sq.), v. a. [Sanscr. root pat-, to fall upon, fly, find; Gr. pet- in piptô (pi-petô), to fall; cf. Lat. impetus and in petomai, to fly; cf. Lat. penna, acci-pit-er, etc.; the root of piptô, and therefore orig. to fall, fall upon; hence, to endeavor to reach or attain any thing].
    I.
    To fall upon any thing.
    A.
    Lit.
    1.
    In a hostile sense, to rush at, attack, assault, assail; to let fly at, aim a blow at, thrust at, etc. (class.; cf.:

    invado, aggredior): gladiatores et vitando caute, et petendo vehementer,

    Cic. Or. 68, 228:

    cujus latus mucro ille petebat,

    id. Lig. 3, 9:

    non latus aut ventrem, sed caput et collum petere,

    to thrust at, id. Mur. 26, 52:

    aliquem spiculo infeste,

    Liv. 2, 20:

    aliquem mālo,

    to throw an apple at any one, Verg. E. 3, 64:

    alicui ungue genas,

    Ov. A. A. 2, 452:

    aliquem saxis, id. de Nuce, 2: aprum jaculis,

    Suet. Tib. 72:

    aëra disco,

    Hor. S. 2, 2, 13:

    bello Penatìs,

    Verg. A. 3, 603:

    armis patriam,

    Vell. 2, 68, 3.—
    2.
    Without the notion of hostility: petere collum alicujus amplexu, to fall upon one's neck, to embrace one, M. Cael. ap. Quint. 4, 2, 124.—Esp. freq., to seek, to direct one's course to, to go or repair to, to make for, travel to a place:

    grues loca calidiora petentes,

    Cic. N. D. 2, 49, 125:

    Cyzicum,

    id. Fam. 14, 4, 3:

    Dyrrhachium,

    id. Planc. 41, 97:

    naves,

    to seek, take refuge in their ships, Nep. Milt. 5, 5:

    caelum pennis,

    to fly, Ov. F. 3, 457:

    Graiis Phasi petite viris,

    visited by the Greeks, id. P. 4, 10, 52:

    Metellus Postumium ad bellum gerendum Africam petentem,... urbem egredi passus non est,

    attempting to go, starting, Val. Max. 1, 1, 2.— Transf., of things, to proceed or go towards:

    campum petit amnis,

    Verg. G. 3, 522:

    mons petit astra,

    towers toward the stars, Ov. M. 1, 316: aliquem, to seek, go to a person:

    reginam,

    Verg. A. 1, 717:

    ut te supplex peterem, et tua limina adirem,

    id. ib. 6, 115: aliquid in locum or ad aliquem, to go to a place or person for something, to go in quest of, go to fetch:

    visum est tanti in extremam Italiam petere Brundisium ostreas,

    to go to Brundisium for oysters, Plin. 9, 54, 79, § 169:

    myrrham ad Troglodytas,

    id. 12, 15, 33, § 66:

    harena ad Aethiopas usque petitur,

    id. 36, 6, 9, § 51:

    collis, in quem vimina petebantur,

    id. 16, 10, 15, § 37:

    quaeque trans maria petimus,

    fetch, id. 19, 4, 19, §§ 58, 52.—
    II.
    Trop.
    A.
    To attack, assail one with any thing (class.):

    aiiquem epistulā,

    Cic. Att. 2, 2, 2:

    aliquem fraude et insidiis,

    Liv. 40, 55:

    aliquem falsis criminibus,

    Tac. A. 4, 31.—
    B.
    To demand, seek, require (cf. posco).
    1.
    In gen.:

    ita petit asparagus,

    Varr. R. R. 1, 23:

    ex iis tantum, quantum res petet, hauriemus,

    Cic. de Or. 3, 31, 123:

    aliquem in vincula,

    Quint. 7, 1, 55:

    aliquem ad supplicium,

    id. 7, 6, 6: poenas ab aliquo, to seek satisfaction from or revenge one's self on any one. ut poenas ab optimo quoque peteret sui doloris, Cic. Att. 1, 16, 7:

    ut merito ab eā poenas liberi sui petere debuerint,

    Quint. 3, 11, 12.—
    2.
    In partic.
    a.
    To demand or claim at law, to bring an action to recover, to sue for any thing (syn.:

    postulo): causam dicere Prius unde petitur... Quam ille qui petit,

    Ter. Eun. prol. 11:

    qui per se litem contestatur, sibi soli petit,

    Cic. Rosc Com. 18, 53: aliquando cum servis Habiti furti egit;

    nuper ab ipso Habito petere coepit,

    id. Clu. 59, 163:

    qui non calumniā litium alienos fundos, sed castris, exercitu, signis inferendis petebat,

    id. Mil. 27, 74.—
    b.
    To beg, beseech, ask, request, desire, entreat (syn.: rogo, flagito, obsecro); constr with ab and abl. of pers. (cf. infra); ante- and postclass., with acc. of pers.:

    vos volo, vos peto atque obsecro,

    Plaut. Curc. 1, 2, 60; freq. with ut:

    a te etiam atque etiam peto atque contendo, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 1, 5:

    peto quaesoque, ut, etc.,

    id. ib. 5, 4, 2:

    peto igitur a te, vel, si pateris, oro, ut,

    id. ib. 9, 13, 3:

    petere in beneficii loco et gratiae, ut,

    id. Verr 2, 3, 82, § 189:

    petere precibus per litteras ab aliquo, ut,

    id. Sull. 19, 55:

    pacem ab aliquo,

    Caes. B. G. 2, 13:

    opem ab aliquo,

    Cic. Tusc. 5, 2, 5:

    vitam nocenti,

    Tac. A. 2, 31:

    petito, ut intrare urbem liceret,

    Just. 43, 5, 6.—Also, with id or illud, and ut, etc.: illud autem te peto, ut, etc., Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 2.—With obj.-clause (mostly poet.):

    arma umeris arcumque animosa petebat Ferre,

    Stat. Achill. 1, 352; cf.: cum peteret (solum) donari quasi proprio suo deo, Suet. Aug. 5: petit aes sibi dari eis artous, Gell. 9, 2, 1.—De aliquo (for ab aliquo), to beg or request of one (post-class.):

    si de me petisses, ut, etc.,

    Dig. 13, 6, 5.—Ab aliquo aliquid alicui, to beg a thing of one person for another (class.):

    M. Curtio tribunatum a Caesare petivi,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, 3: ab aliquo pro aliquo petere, to intercede for:

    in eorum studiis, qui a te pro Ligario petunt,

    Cic. Lig. 10, 31.—With ex and abl. pers. (v. infra d.):

    eum petit litteris, ut ad Britanniam proficisceretur,

    Capitol. Pertin. 3, 5; Eutr. 2, 24.—Hence, pĕtītum, i, n., a prayer, desire, request, entreaty, Cat. 68, 39.—
    (β).
    Polit. t. t., to apply or solicit for an office, to be a candidate for office (different from ambire, to go about among the people to collect their votes, to canvass, which took place after the petitio):

    nemo est ex iis, qui nunc petunt, qui, etc.,

    Cic. Att. 1, 1, 2:

    consulatum,

    id. Phil. 2, 30, 76:

    praeturam,

    id. Verr. 1, 8, 23; Liv. 1, 35.—
    c.
    To solicit a person, to seek to possess, to woo:

    libidine sic accensa (Sempronia) ut viros saepius peteret quam peteretur,

    Sall. C. 25, 3:

    cum te tam multi peterent, tu me una petisti,

    Prop. 3, 13, 27:

    formosam quisque petit,

    id. 3, 32, 4:

    multi illam petiere,

    Ov. M. 1, 478; cf.: quae tuus Vir petet, cave, ne neges;

    Ne petitum aliunde eat,

    Cat. 61, 151.—
    d.
    To endeavor to obtain or pursue, to seek, strive after any thing, Plaut. Ep. 1, 2, 40:

    fugā salutem petere,

    Nep. Hann. 11, 4:

    praedam pedibus,

    Ov. M. 1, 534:

    gloriam,

    Sall. C. 54, 5:

    eloquentiae principatum,

    Cic. Or. 17, 56:

    sanguinis profusio vel fortuita vel petita,

    intentional, designed, produced by artificial means, Cels. 2, 8.—With inf.:

    bene vivere,

    Hor. Ep. 1, 11, 29:

    victricemque petunt dextrae conjungere dextram,

    Ov. M. 8, 421; 14, 571:

    conubiis natam sociare Latinis,

    Verg. A. 7, 96:

    aliquem transfigere ferro,

    Mart. 5, 51, 3.—With ex and abl., over, in the case of:

    ex hostibus victoriam petere,

    Liv. 8, 33, 13:

    supplicium ex se, non victoriam peti,

    id. 28, 19, 11:

    imperium ex victis hostibus populum Romanum petere,

    id. 30, 16, 7.—
    e.
    To fetch any thing:

    qui argentum petit,

    Plaut. Ep. 1, 1, 53:

    cibum e flammā,

    Ter. Eun, 3, 2, 38:

    altius initium rei demonstrandae,

    Cic. Caecin. 4, 10:

    aliquid a Graecis,

    id. Ac. 1, 2, 8:

    a litteris exiguam doloris oblivionem,

    to obtain, id. Fam. 5, 15, 4:

    suspirium alte,

    to fetch a deep sigh, Plaut. Cist. 1, 1, 57; cf.:

    latere petitus imo spiritus,

    Hor. Epod. 11, 10; and:

    gemitus alto de corde petiti,

    Ov. M. 2, 622:

    haec ex veteri memoriā petita,

    Tac. H. 3, 5, 1.—
    f.
    To take, betake one's self to any thing:

    iter a Vibone Brundisium terrā petere contendi,

    Cic. Planc. 40, 96:

    diversas vias,

    Val. Fl. 1, 91:

    alium cursum,

    to take another route, Cic. Att. 3, 8, 2:

    aliam in partem petebant fugam,

    betook themselves to flight, fled, Caes. B. G. 2, 24.—
    g.
    To refer to, relate to ( poet.):

    Trojanos haec monstra petunt,

    Verg. A. 9, 128.

    Lewis & Short latin dictionary > peto

  • 27 transfigo

    trans-fīgo, xi, xum, 3, v. a.
    I.
    To thrust or pierce through, to transpierce, transfix a thing or a person (class.;

    syn. traicio): sagittā Cupido cor meum transfixit,

    Plaut. Pers. 1, 1, 25:

    evelli jussit eam, quā erat transfixus, hastam,

    Cic. Fin. 2, 30, 97:

    transfixi pilis,

    Caes. B. G. 7, 62:

    Q. Fabium gladio per pectus transfigit,

    Liv. 2, 46, 4:

    stricto gladio simul verbis increpans transfigit puellam,

    id. 1, 26, 3:

    contrario ictu per parmam transfixus,

    id. 2, 6, 9:

    latus,

    id. 5, 36, 7:

    corpus,

    id. 21, 8, 11:

    transfigitur scutum Pulfioni,

    Caes. B. G. 5, 44:

    scuta uno ictu pilorum,

    id. ib. 1, 25:

    unguibus anguem, Cic. poët. Div. 1, 47, 106: transfixo pectore,

    Verg. A. 1, 44.—In a Greek construction:

    qui hastis corpus transfigi solent,

    Plaut. Most. 2, 1, 11; so,

    sonipes transfixus pectora ferro,

    Luc. 7, 528.—
    II.
    To thrust something through a thing ( poet. and very rare):

    latos huic hasta per armos Acta tremit duplicatque virum transfixa dolore,

    Verg. A. 11, 645:

    ora ducis transfixo deformia pilo,

    Luc. 9, 138.

    Lewis & Short latin dictionary > transfigo

  • 28 abs-trūdō

        abs-trūdō trūsī, trūsus, ere,    to thrust away, push into concealment, hide, conceal: se in silvam: semina flammae abstrusa in venis silicis, V.: se latebrā, Ta.: in profundo veritatem.

    Latin-English dictionary > abs-trūdō

  • 29 adāctus

        adāctus    P. of adigo.
    * * *
    thrust; forcing/bringing together (L+S); bite, biting

    Latin-English dictionary > adāctus

  • 30 adigō

        adigō ēgī, āctus, ere    [ad + ago], to drive, urge, bring by force, take (to a place): pecore ex longinquioribus vicis adacto, Cs.—Of persons: te adiget horsum insomnia, T.: aliquem fulmine ad umbras, V.: Italiam vos? V.: arbitrum illum adegit, compelled to come before an arbiter.—Of things: tigna fistucis, to ram in, Cs.—Esp. of weapons, to drive home, plunge, thrust: ut telum adigi non posset, reach its mark, Cs.: viribus ensis adactus, V.— Poet.: alte volnus adactum, inflicted, V.—Fig., to drive, urge, force, compel, bring (to a condition or act): me ad insaniam, T.: vertere morsūs Exiguam in Cererem penuria adegit edendi, V.: adactis per vim gubernatoribus, pressed, Ta.—Poet.: In faciem prorae pinus adacta novae, brought into the form of a ship, Pr.—Adigere aliquem ius iurandum, or ad ius iurandum, or iure iurando, or sacramento (abl.), to put on oath, bind by oath, cause to take an oath, swear: omnibus ius iurandum adactis, Cs.: ad ius iurandum populares, S.: provinciam in sua verba ius iurandum, Cs.: populum iure iurando, L.: adiurat in quae adactus est verba, i. e. takes the oath under compulsion, L.
    * * *
    adigere, adegi, adactus V TRANS
    drive in/to (cattle), force, impel; cast, hurl; consign (curse); bind (oath)

    Latin-English dictionary > adigō

  • 31 cōniciō or cōiciō

        cōniciō or cōiciō (coniiciō), iēcī, iectus, ere    [com-+iacio].    I. To throw together, unite, collect: sarcinas in medium, L. — Fig., to draw a conclusion, conclude, infer, conjecture, guess: sexaginta ut conicio, T.: eum regnum ei commississe, N.—In augury, to prophesy, foretell, divine, interpret: de matre saviandā ex oraculo: male coniecta: quae tempestas impendeat.—    II. To throw, cast, urge, drive, hurl, thrust, put, place: tela, Cs.: thyrsos, O.: pila in hostes, Cs.: alqm in carcerem: reliquos in fugam, Cs.: serpentīs in vasa, N.: cultros in guttura, O.: se in signa manipulosque, Cs.: se in fugam: se in pedes, to take to one's heels, T.: se intro, T.: spolia igni, V.: facem iuveni, V.: (iaculum) inter ilia coniectum, O. — Fig., to bring, direct, turn, throw, urge, drive, force: me in laetitiam, T.: (Catilinam) ex insidiis in latrocinium: se in noctem, to commit: naves in noctem coniectae, delayed, Cs.: se mente in versum, to apply: orationem in clarissimos viros: pecuniam in propylaea, squander: culpam in unum vigilem, L.: maledicta in eius vitam: crimen in qua tempora, L.: omen in illam provinciam: haec in eculeum coiciuntur, i. e. can endure the rack: querelas absenti, Tb.: petitiones ita coniectae, aimed: id sub legis vincula, L.—To throw, place, put, include: verba in interdictum: plura in eandem epistulam.

    Latin-English dictionary > cōniciō or cōiciō

  • 32 con-trūdō

        con-trūdō sī, sus, ere,    to thrust, crowd together: aliquos in balneas.

    Latin-English dictionary > con-trūdō

  • 33 de-mittō

        de-mittō mīsī, missus, ere,    to send down, let down, drop, lower, put down, let fall, sink: lacrimas, shed, V.: ubera, let down, V.: ancilia caelo demissa, L.: latum clavum pectore, H.: Maiā genitum demittit ab alto, V.: ab aethere currum, O.: aurīs, H.: crinem, O.: tunicam, H.: se ad aurem alicuius, bend: se ob assem, stoop, H.: vallis, quā se demittere rivi Adsuerant, O.: (matres) de muris per manūs demissae, letting themselves down, Cs.: de caelo demissus, i. e. of heavenly origin, L.: tum demissi populo fasces, lowered. — To cast down, cast, throw, thrust, plunge, drive: Demissa tempestas ab Euro, H.: per pectora tela, O.: equum in flumen: in eum locum demissus, S.: Manīs deam ad imos, V.: hostem in ovilia, H.: ferrum in ilia, O.: sublicas in terram, Cs.: huc stipites, Cs.: nummum in loculos, to put, H.: fessas navīs, i. e. from the high seas, V.: navem secundo amni Scodram, L.: puteum alte in solido, sink, V.: corpora Stygiae nocti, O.: aliquem Orco, V.: ferrum lacubus, O.—Of troops, to send down, lead down: in loca plana agmen, L.: in inferiorem campum equites, L.—With se, to descend, march down: cum se pars agminis in convallem demisisset, Cs.: in aequum locum sese, Cs.—Fig., to cast down, depress, let sink, let fall: quā se (incipit) molli iugum demittere clivo, V.: demissis in terram oculis, L.: voltum metu, O.: animos: mentes, V.: ne se admodum animo demitterent, Cs.: hoc in pectus tuum demitte, impress, S.: voces in pectora, L.: dicta in aurīs, V.: Segnius inritant animos demissa per aurem (i. e. in animum), received, H.: me penitus in causam, to engage in: me in res turbulentissimas, to meddle with: eo rem demittit, si, etc., concedes so much.— P. pass., derived, sprung, descended (poet.): ab alto Demissum genus Aeneā, H.: ab Iove gens, V.: Iulius, a magno demissum nomen Iulo, V.

    Latin-English dictionary > de-mittō

  • 34 dē-pellō

        dē-pellō pulī, pulsus, ere,    to drive out, drive away, remove, expel, put out, put off, turn aside: venientem in forum virum vi: de Falerno Anseres: eum de provinciā, N.: alqm urbe, to banish, Ta.: ab aris et focis ferrum flammamque: tantam molem a cervicibus nostris: frenum ore, H.: tela, avert: depulerant Aurorae lumina noctem, O.: quo solemus ovium depellere fetūs, to drive down, V.—In war, to drive out, expel, dislodge: defensores vallo, Cs.: inde vi depelli, S.: ex his regionibus praesidia, N. — To thrust out, remove, displace: principes depulsi loco: iterum ab eodem gradu depulsus est, N.—To wean: a lacte agnos, V.: depulsi haedi, V.: lacte depulsus leo, H.—Fig., to avert, put away, drive off, remove: cibo fames depulsa est: frigus, H.: morbos, Cs.: pestem augurio, V.: mortem fratri, O.: ab se mortem opinione mortis: ratibus taedas, V.: curas vino, Tb.: crimen: auditiones falsas, Ta.—To depose, remove: alqm tribunatu: alqm senatu, Ta.: alqm de provinciā, N.—To deter, divert, dissuade, drive, force: alqm de susceptā causā: de spe depulsus: magnā spe depulsus, L.: sibi turpitudinem: te ex illā ratione esse depulsum: Caesar a superioribus consiliis depulsus, Cs.: aliquam recto cursu, H.

    Latin-English dictionary > dē-pellō

  • 35 dē-turbō

        dē-turbō āvī, ātus, āre,    to thrust down, beat down, expel, overthrow, tear down, hurl, strike down: ex turribus propugnantīs, Cs.: ex praesidiis Macedonas, L.: lapidibus coniectis deturbati, dislodged, Cs.: nitentīs per ardua hostīs, L.: Trebonium de tribunali, Cs.: aedificium: In mare praecipitem puppi ab altā, V.: caput orantis terrae, V.: statuam.—Fig., to dispossess, drive out, deprive: alqm de sanitate: de fortunis deturbandus: possessione deturbatus.

    Latin-English dictionary > dē-turbō

  • 36 ēiciō

        ēiciō (pronounced but not written ē-iiciō), iēcī, iectus, ere    [ex + iacio], to cast out, thrust out, drive away, put out, eject, expel: linguam: eiecto armo, dislocated, V.: ex senatu eiectus: hunc de civitate: a suis dis penatibus: finibus, S.: cadavera cellis, H.: in exsilium Catilinam.— To drive into exile, banish: a me eiectus: revocemus eiectos: Tarquinium eiectum accipere, from exile, V.— With se, to rush out, sally forth: se ex castris, Cs.: si se eiecerit secumque suos eduxerit: se foras, L.—Of ships, etc., to bring to land, land: navīs, Cs., L.— To run aground, cast ashore, strand, wreck: navīs in litore, Cs.: classem ad insulas, L. — Of persons, P. perf., wrecked, shipwrecked: hanc eiectam recepisse, T.: commune litus eiectis: eiectum litore Excepi, V.—Fig., to expel, drive away, free oneself from: sollicitudines: amorem ex animo: memoriam ex animis, L.—With se, to break forth, break out: voluptates se eiciunt universae.— To hoot (off the stage), condemn, reject, disapprove: cantorum ipsorum vocibus eiciebatur: quod tum explosum et eiectum est.
    * * *
    I
    eicere, eici, eictus V
    accomplish, perform, bring about, cause
    II
    eicere, ejeci, ejectus V TRANS
    cast/throw/fling/drive out/up, extract, expel, discharge, vomit; out (tongue)

    Latin-English dictionary > ēiciō

  • 37 ex-pellō

        ex-pellō pulī, pulsus, ere,    to drive out, drive away, thrust out, eject, expel: plebem ex agris: dominum de praedio: navīs ab litore in altum, L.: agris expulsi, Cs.: finibus expulsus patriis, V.: me civitate: potestate expulsi, N.: Conlatinum, banish: portā Esquilinā pecus, drive out, L.: sagittam arcu, shoot, O.: genis oculos, O.: se in auras (pondus), forced itself out, O.: ex matrimonio filiam: te, disown, T.: expulsa filia, rejected (as a wife): expellere tendunt, dislodge (in battle), V.: segetem ab radicibus, V.: Naturam furcā, H. —Fig., to force out, drive out, drive away, expel, banish, remove: alqm vitā: per volnera animam, O.: morbum helleboro, H.: somnum, V.: beneficiorum memoriam, Cs.

    Latin-English dictionary > ex-pellō

  • 38 exsertō

        exsertō —, —, āre, freq.    [exsero], to stretch out, thrust forth: Ora, V.
    * * *
    exsertare, exsertavi, exsertatus V
    stretch out; uncover

    Latin-English dictionary > exsertō

  • 39 ex-trūdō

        ex-trūdō sī, sus, ere,    to thrust out, push forth, drive out, drive away: me foras, T.: Pollucem, get rid of: extrudi a senatu in Macedoniam: extruso mari aggere, shut out, Cs.: merces, to sell off, H.

    Latin-English dictionary > ex-trūdō

  • 40 feriō

        feriō —, —, īre    [2 FER-], to strike, smite, beat, knock, cut, thrust, hit: velut si re verā feriant, H.: cornu ferit ille, butts, V.: alqm: parietem: murum arietibus, batter, S.: calce feritur aselli, O.: mare, V.: frontem, beat the brow, i. e. be provoked: Sublimi sidera vertice, hit, touch, H.: his spectris etiam si oculi possent feriri, etc.: feriuntque summos Fulmina montes, H.. tabulae laterum feriuntur ab undis, O.: Sole radiis feriente cacumina, O.: ferit aethera clamor, V.— To kill by striking, give a death-blow, slay, kill: hostem: (eum) securi, behead: telo orantem multa, V.: te (maritum), H.: leonem, S<*> Frigore te, i. e. cut you dead, H.— To slaughter, offer, sacrifice: agnam, H.: porcum, L. (old form.).—With foedus, to make a compact, covenant, enter into a treaty (because a sacrifice was offered to confirm a covenant): is, quicum foedus feriri in Capitolio viderat: amorum turpissimorum foedera ferire, form illicit connections: lungit opes foedusque ferit, V.—Fig., to strike, reach, affect, impress: multa in vitā, quae fortuna feriat: verba palato, coin, H.: binis aut ternis ferire verbis, make a hit.—To cozen, cheat, gull, trick (colloq.): Geta Ferietur alio munere, T.
    * * *
    I
    feriare, feriavi, feriatus V
    rest from work/labor; keep/celebrate holiday; be idle; abstain from
    II
    ferire, -, - V
    hit, strike; strike a bargain; kill, slay

    Latin-English dictionary > feriō

См. также в других словарях:

  • Thrust (Transformers) — Thrust is the name of several fictional characters in the various Transformers universes.Transformers: Generation 1Transformers character name = Thrust caption = The Decepticon Thrust Box Art affiliation = Decepticon subgroup = Seekers rank = 5… …   Wikipedia

  • Thrust reversal — Thrust reversal, also called reverse thrust, is the temporary diversion of an aircraft engine s exhaust or changing of propeller pitch so that the thrust produced is directed forward, rather than aft. This acts against the forward travel of the… …   Wikipedia

  • Thrust fault — in the Qilian Shan, China. The older (left, blue and red) thrust over the younger (right, brown). A thrust fault is a type of fault, or break in the Earth s crust across which there has been relative movement, in which rocks of lower… …   Wikipedia

  • Thrust — is a reaction force described quantitatively by Newton s Second and Third Laws. When a system expels or accelerates mass in one direction the accelerated mass will cause a proportional but opposite force on that system.ExamplesA fixed wing… …   Wikipedia

  • Thrust — Thrust, v. t. [imp. & p. p. {Thrust}; p. pr. & vb. n. {Thrusting}.] [OE. ?rusten, ?risten, ?resten, Icel. ?r?st? to thrust, press, force, compel; perhaps akin to E. threat.] 1. To push or drive with force; to drive, force, or impel; to shove; as …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Thrust — Thrust, v. t. [imp. & p. p. {Thrust}; p. pr. & vb. n. {Thrusting}.] [OE. ?rusten, ?risten, ?resten, Icel. ?r?st? to thrust, press, force, compel; perhaps akin to E. threat.] 1. To push or drive with force; to drive, force, or impel; to shove; as …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Thrust SSC — Schémas de présentation de Thrust SSC Classe Véhicule supersonique Moteur et transmission Moteur(s) …   Wikipédia en Français

  • Thrust-to-weight ratio — is, as its name suggests, the ratio of instantaneous thrust to weight (where weight means weight at the Earth’s surfaceSutton (7th edition pg 442) thrust to weight ratio F/Wg is a dimensionless parameter that is identical to the acceleration of… …   Wikipedia

  • Thrust SSC — Fabricante SSC Programme Ltd Predecesor Thrust2 Sucesor …   Wikipedia Español

  • Thrust SSC — Thrust SSC …   Википедия

  • thrust — /thrust/, v., thrust, thrusting, n. v.t. 1. to push forcibly; shove; put or drive with force: He thrust his way through the crowd. She thrust a dagger into his back. 2. to put boldly forth or impose acceptance of: to thrust oneself into a… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»