Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

assault

  • 1 oppūgnātiō

        oppūgnātiō ōnis, f    [oppugno], a storming, besieging, attack, assault, siege: scientia oppugnationis, Cs.: Sagunti: Gallorum, i. e. method of besieging, Cs.—Fig., an assault, attack, accusation: genus oppugnationis huius: vestrae maiestatis.
    * * *
    assault, siege, attack; storming

    Latin-English dictionary > oppūgnātiō

  • 2 oppūgnō

        oppūgnō āvī, ātus, āre    [ob+pugno], to fight against, attack, assail, assault, storm, besiege, war with. civitates ad se oppugnandum venisse, Cs.: vineis, turribus oppidum: molibus urbem, V.: illi oppugnatum venturi erant—quem?—Fig., to attack, assault, assail: consulem: pecuniā nos: aequitatem verbis: id ne impetremus, contend.
    * * *
    oppugnare, oppugnavi, oppugnatus V
    attack, assault, storm, besiege

    Latin-English dictionary > oppūgnō

  • 3 congressus

    [st1]1 [-] congressus, a, um: part. passé de congredior. - [abcl][b]a - qui a eu une entrevue. - [abcl]b - qui en est venu aux mains.[/b] [st1]2 [-] congressŭs, ūs, m.: a - action de se rencontrer, rencontre [opp. à digressus, séparation].    - Cic. Att. 9, 18, 4 ; 11, 12, 3 ; Q. 1, 3, 4, etc. b - entrevue, réunion, commerce.    - si quis congressus fuerit mihi cum Caesare, ego is ero qui semper fui, Cic. Att. 11: en ces d'entretevue avec César, je serai celui que j'ai toujours été.    - Cic. Fam. 6, 4, 5; Sest. 111; Lael. 87, etc. c - commerce de l'homme et de la femme.    - Plin. 12, 54; Apul. M. 1, 7. d - rencontre, combat.    - Cic. de Or. 2, 317; Caes. BG. 3, 13, 7; BC. 1, 46, 4; 1, 47, 2.    - au fig. primus causae congressus, Quint.: le premier engagement sur cette affaire.
    * * *
    [st1]1 [-] congressus, a, um: part. passé de congredior. - [abcl][b]a - qui a eu une entrevue. - [abcl]b - qui en est venu aux mains.[/b] [st1]2 [-] congressŭs, ūs, m.: a - action de se rencontrer, rencontre [opp. à digressus, séparation].    - Cic. Att. 9, 18, 4 ; 11, 12, 3 ; Q. 1, 3, 4, etc. b - entrevue, réunion, commerce.    - si quis congressus fuerit mihi cum Caesare, ego is ero qui semper fui, Cic. Att. 11: en ces d'entretevue avec César, je serai celui que j'ai toujours été.    - Cic. Fam. 6, 4, 5; Sest. 111; Lael. 87, etc. c - commerce de l'homme et de la femme.    - Plin. 12, 54; Apul. M. 1, 7. d - rencontre, combat.    - Cic. de Or. 2, 317; Caes. BG. 3, 13, 7; BC. 1, 46, 4; 1, 47, 2.    - au fig. primus causae congressus, Quint.: le premier engagement sur cette affaire.
    * * *
        Pede congressus, et equo congressus. Virgil. Assaillant, ou combatant à pied et à cheval.
    \
        Congressus, cum datiuo. Virgil. Congressus Achilli. Qui s'est combatu avec Achilles homme à homme, ou corps à corps.
    \
        Congressus, huius congressus. Cic. Hantement de gens, et visitation, Assemblement d'hommes.
    \
        Materiae congressus. Lucret. Assemblee, Conjonction, Assemblement.
    \
        Congressus quotidianus. Cic. Assemblee journelle, Hantise.
    \
        Petere congressus alicuius. Virgil. Aller ou venir parler à aucun.
    \
        Reseruare aliquid in congressum. Cic. Garder jusques à ce que nous serons ensemble.
    \
        In congressum et colloquium alicuius venire. Cic. S'assembler avec luy, Venir parler à luy.
    \
        Congressus. Caesar. L'assault et assemblement de deux armees, ou de deux combatans, L'abordement.
    \
        Tres vno congressu mittere neci. Virgil. En tuer trois d'une abordee, d'un assault, d'un combat, d'un estour, d'une venue.
    \
        Iniquo congressu aliquem subire. Valer. Flac. Assaillir son ennemi qui est beaucoup plus foible, et n'est point pareil à nous.

    Dictionarium latinogallicum > congressus

  • 4 expūgnābilis

        expūgnābilis e, adj.    [expugno], that may be taken by assault, assailable: urbs, L.: arx magnis exercitibus, Ta.
    * * *
    expugnabilis, expugnabile ADJ

    Latin-English dictionary > expūgnābilis

  • 5 expūgnātiō

        expūgnātiō ōnis, f    [expugno], a taking by assault, storming: urbis, Cs.: hostilis. — Plur: aedificiorum.
    * * *
    storming, taking by storm; assault

    Latin-English dictionary > expūgnātiō

  • 6 impressiō

        impressiō ōnis, f    [1 in+PREM-], an onset, assault, attack, charge: in sinistrum cornu, L.: dant impressionem, L.—In rhythm, beats, C.—In speech, articulation: explanata vocum.—Fig., an impression, perception.
    * * *
    push, thrust, assault, onslaught; emphatic pronounciation; squashing/squeezing; impression, impressed mark; mark by pressure/stamping; edition of book (Cal)

    Latin-English dictionary > impressiō

  • 7 incessō

        incessō —, —, ere, freq.    [incedo], to fall upon, assault, assail, attack: vagos suos lapidibus, L.: telorum iactu, O.: iaculis saxisque incessi, L.: vidit Incessi muros, beset, V.—Fig., to reproach, revile, assail: reges dictis, O.: Celsum criminibus, Ta.
    * * *
    incessere, incesivi, incessus V
    assault, attack; reproach, abuse

    Latin-English dictionary > incessō

  • 8 incursus

        incursus ūs, m    [in+1 CEL-], a running to, hurried approach, rush, dash: ad defendendum, Cs.: aquarum, O.: Ventorum, O.—An assault, attack, onset: equitum incursūs sustinere, Cs.: primo statim incursu, at the very first onset, L.: luporum, V.—Fig., an impulse, effort: Incursūs animus varios habet, O.
    * * *
    assault, attack; raid

    Latin-English dictionary > incursus

  • 9 in-vehō

        in-vehō vexī, vectus, ere,    to carry in, bring to, introduce: tantum in aerarium pecuniae: quas (opes) mare litoribus invehit, Cu.— Pass, to be carried in, ride into, drive to, be borne in, enter: dictator urbem invehitur, L.: mare invecta (lyra), carried into the sea, O.: in portum ex alto invehi: classīs invectas Tibridis undam, V.—To ride on, drive upon, be carried by, drive over: equo invectus, L.: Quattuor est invectus equis, V.: domitis invecta leonibus, O.—To fall upon, assail, make an assault: equitum acies invecta in dissipatos, L.: cum utrimque invehi hostem nuntiaretur, L.: ordines... multā caede hostium invehitur, Cu.— With se, to assault, assail, fall upon: invehebant se hostes, L.: quantum se invexit acies, L.—Fig., to introduce, bring in, bring upon: quae (mala) tibi casus invexerat: ut quemcumque casum fortuna invexerit, brings with it: divitiae avaritiam invexere, L.— Pass, to attack with words, inveigh against: invectus est copiosius in istum: vehementius in causam principum: multa in Thebanos, N.: aperte in te invehens.

    Latin-English dictionary > in-vehō

  • 10 incesso

    incesso, cessīvi (less freq. cessi. Tac H. 2, 23; 3, 77; Luc. 5, 680), 3, v. a. [incedo], to fall upon, assault, assail, attack (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit.:

    quae (pars corporis) cum jaculis saxisque incesseretur,

    Liv. 8, 24, 15:

    vagos suos pro hostibus lapidibus incessebant,

    id. 26, 10, 7; cf.:

    infestis digitis ora et oculos,

    Suet. Calig. 25; id. Claud. 8:

    feras argenteis vasis incessivere tum primum noxii,

    Plin. 33, 3, 16, § 53:

    telorum lapidumque jactu,

    Ov. M. 13, 566:

    a pueris ii more quodam gentis saxis globosis, funda mare apertum incessentes exercebantur,

    Liv. 38, 29, 4 Weissenb. ad loc.:

    jaculis et voce superba Tecta incessentem,

    Stat. Th. 11, 361; Sil. 1, 473.— Absol.:

    saevis telis,

    Ov. M. 14, 402:

    stercore et caeno,

    Suet. Vit. 17. —
    II.
    Trop., to attack, assault, esp. with words, to reprove, reproach, accuse:

    reges dictis protervis,

    Ov. M. 13, 232:

    aliquem verbis amaris,

    Sil. 11, 209; cf. Ov. Tr. 3, 11, 31:

    aliquem conviciis,

    Suet. Tib. 11; id. Ner. 35:

    adversarios maledictis,

    id. ib. 23:

    senatum diris exsecrationibus,

    id. Claud. 12:

    Sallustium noto epigrammate,

    Quint. 8, 3, 29:

    juvenes objurgatione justa,

    Gell. 1, 2, 6:

    nomen hominis acerba cavillatione,

    Suet. Tib. 57 al.:

    aliquem bello,

    Stat. S. 1, 4, 76:

    aliquem poenis,

    id. Th. 1, 245:

    aliquem criminibus,

    to accuse him, Tac. H. 2, 23:

    aliquem occultis suspicionibus,

    id. ib. 3, 65:

    aliquem ut tumidiorem,

    Quint. 12, 10, 12:

    aliquem ut impium erga parentes,

    Suet. Rhet. 6:

    nomen ut argumentum morum incessit,

    Quint. 5, 10, 31; cf.:

    aliquem tamquam superbe saeveque egisset,

    Tac. H. 3, 77:

    sermonem cum risu aliquos incessentem,

    Quint. 6, 3, 21:

    si aut nationes totae aut ordines incessantur,

    id. 6, 3, 35:

    paucitatem, conspirationem, vilitatem, gratiam,

    id. 5, 7, 23:

    ne incesse moras,

    Stat. Th. 11, 390.—Of a disease:

    pestilentia incesserat pari clade in Romanos Poenosque,

    Liv. 28, 46, 15:

    tanta incesserit in ea castra vis morbi,

    id. 29, 10, 3.—Of fear, etc.:

    timor deinde patres incessit, ne, etc.,

    Liv. 1, 17, 4:

    super haec timor incessit Sabini belli,

    id. 2, 27, 10:

    tantus terror Tarquinium incessit,

    id. 2, 7, 1.—Of other feelings:

    cupido incessit animos juvenum, sciscitandi, etc.,

    Liv. 1, 56, 10:

    tanta admiratio miseratioque viri incessit homines, ut, etc.,

    id. 9, 8, 11:

    cura incesserat patres,

    id. 4, 50, 7:

    incessit omnes stupor et admiratio,

    Just. 22, 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > incesso

  • 11 incurso

    incurso, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [incurro], to run to or against, to dash or strike against, to assault, attack (class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With in:

    jam in vos incursabimus,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 29:

    in agmen Romanum,

    Liv. 36, 14, 12.—
    (β).
    With the simple acc.:

    aliquem pugnis,

    to pitch into, Plaut. Rud. 3, 4, 16:

    (me) boves incursent cornibus,

    id. Aul. 2, 2, 57: ubi vivos homines mortui incursant boves (meaning raw hides as whips), id. As. 1, 1, 22:

    agros Romanos,

    to make an incursion into, Liv. 5, 31, 5; 2, 48, 6; 6, 36, 1:

    latera,

    id. 22, 18, 14.—In pass.:

    agmen incursatum ab equitibus hostium,

    Liv. 24, 41; Tac. A. 15, 1.—With dat.:

    silvasque tenent delphines, et altis Incursant ramis,

    Ov. M. 1, 303:

    rupibus incursat,

    runs against the rocks, id. ib. 14, 190.—
    2.
    In partic., to fall upon, assault a woman carnally (post - class.):

    nuptam alienam,

    Tert. Pud. 4.—
    B.
    Transf.:

    ea, quae oculis vel auribus incursant,

    that strike, meet them, Quint. 10, 3, 28; cf.:

    pleraque in oculos incurrunt,

    Quint. 10, 3, 16:

    incurrit haec nostra laurus in oculos,

    Cic. Fam. 2, 16, 2:

    lana ovis nigrae, cui nullus alius color incursaverit,

    is intermixed, Plin. 28, 8, 28, § 111.—
    II.
    Trop.:

    incursabit in te dolor meus,

    Cic. Att. 12, 41, 2:

    in omnes amicos atque inimicos, notos atque ignotos,

    Auct. Her. 4, 39, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > incurso

  • 12 obpugnatio

    oppugnātĭo ( obp-), ōnis, f. [id.], a storming, assaulting, besieging; an attack, assault, siege (class.).
    I.
    Lit.:

    de oppidorum oppugnationibus,

    Cic. de Or. 1, 48, 210:

    oppugnatio Gallorum,

    i. e. their method of besieging, Caes. B. G. 2, 6, 2; 7, 29, 2:

    propulsare,

    Cic. Cael. 9, 20:

    relinquere,

    to raise, Tac. A. 15, 16:

    oppugnatione civitas cingitur,

    Macr. S. 3, 9, 6.—
    II.
    Trop., an assault, attack with words, an accusation, etc.: totum genus oppugnationis hujus propulsare debetis. Cic. Cael. 9, 20; id. Vatin. 2, 5:

    sine oppugnatione,

    id. Q. Fr. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > obpugnatio

  • 13 obpugno

    1.
    oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).
    I.
    Lit.:

    omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,

    Caes. B. G. 1, 44:

    aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,

    Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:

    locum,

    id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):

    castelli oppugnandi spes,

    Liv. 21, 57:

    se Macedoniam oppugnaturum dicebat,

    id. 42, 32:

    oppugnante aliquo,

    Just. 9, 5, 4:

    quoniam externo hoste oppugnarentur,

    id. 18, 2, 2:

    Methonam urbem,

    id. 7, 6, 14:

    25, 4, 7: nos et civitatem,

    Vulg. 1 Macc. 11, 50.—
    II.
    Trop., to attack, assault, assail:

    non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,

    Cic. Fam. 5, 2, 6:

    pecuniā aliquem,

    id. ib. 1, 1, 1:

    rem,

    id. de Or. 2, 38, 161:

    aliquem clandestinis consiliis,

    id. Or. 66, 223:

    aequitatem verbis,

    id. Caecin. 24, 67:

    consilia alicujus,

    Plaut. Most. 3, 1, 154:

    delictum,

    id. Bacch. 5, 2, 52:

    senem,

    to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.
    2.
    oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):

    os,

    Plaut. Cas. 2, 6, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > obpugno

  • 14 oppugnatio

    oppugnātĭo ( obp-), ōnis, f. [id.], a storming, assaulting, besieging; an attack, assault, siege (class.).
    I.
    Lit.:

    de oppidorum oppugnationibus,

    Cic. de Or. 1, 48, 210:

    oppugnatio Gallorum,

    i. e. their method of besieging, Caes. B. G. 2, 6, 2; 7, 29, 2:

    propulsare,

    Cic. Cael. 9, 20:

    relinquere,

    to raise, Tac. A. 15, 16:

    oppugnatione civitas cingitur,

    Macr. S. 3, 9, 6.—
    II.
    Trop., an assault, attack with words, an accusation, etc.: totum genus oppugnationis hujus propulsare debetis. Cic. Cael. 9, 20; id. Vatin. 2, 5:

    sine oppugnatione,

    id. Q. Fr. 2, 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > oppugnatio

  • 15 oppugno

    1.
    oppugno ( obp-), āvi, ātum (old inf. fut. oppugnassere, Plaut. Am. 1, 1, 55; v. Roby, Gram. 1, 197 sq.), 1, v. a. [obpugno], to fight against, to attack, assail, assault, storm, besiege, war with (class.; cf.: obsideo, occupo).
    I.
    Lit.:

    omnes Galliae civitates ad se oppugnandum venisse,

    Caes. B. G. 1, 44:

    aggeribus, vineis, turribus oppugnabam oppidum,

    Cic. Fam. 2, 10, 3; id. Imp. Pomp. 8, 20; id. Har. Resp. 4, 6: castra, Caes. B. G. 6, 41:

    locum,

    id. ib. 5, 21: clamor oppugnantis, Enn. ap. Fest. p. 375 Müll. (Ann. v. 408 Vahl.):

    castelli oppugnandi spes,

    Liv. 21, 57:

    se Macedoniam oppugnaturum dicebat,

    id. 42, 32:

    oppugnante aliquo,

    Just. 9, 5, 4:

    quoniam externo hoste oppugnarentur,

    id. 18, 2, 2:

    Methonam urbem,

    id. 7, 6, 14:

    25, 4, 7: nos et civitatem,

    Vulg. 1 Macc. 11, 50.—
    II.
    Trop., to attack, assault, assail:

    non oportuisse Metellum, patrem tuum, oppugnari a me,

    Cic. Fam. 5, 2, 6:

    pecuniā aliquem,

    id. ib. 1, 1, 1:

    rem,

    id. de Or. 2, 38, 161:

    aliquem clandestinis consiliis,

    id. Or. 66, 223:

    aequitatem verbis,

    id. Caecin. 24, 67:

    consilia alicujus,

    Plaut. Most. 3, 1, 154:

    delictum,

    id. Bacch. 5, 2, 52:

    senem,

    to lay siege to, circumvent, id. Ep. 1, 2, 60: sonipes celer... Oppugnat frenis, struggles against, resists, Coripp. Joann. 4, 468.
    2.
    oppugno ( obp-), no perf., ātum, 1, v. a. [ob-pugnus], to beat with fists, to buffet (Plautin.):

    os,

    Plaut. Cas. 2, 6, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > oppugno

  • 16 aggredior

    aggrĕdĭor (adgrĕdĭor), grĕdi, gressus sum [ad + gradior] - tr. et intr. - [st2]1 [-] marcher vers, s'approcher de, aller trouver, aborder, accoster. [st2]2 [-] au fig. s'adresser à, chercher à séduire, tenter, sonder, tâter. [st2]3 [-] attaquer, marcher contre. [st2]4 [-] se mettre à, entreprendre, aborder (un sujet).    - formes arch. adgrediri, aggredīmur (4ème conj.) -- adgretus = adgressus (Enn.).    - adgredibor = adgrediar (Plaut.).    - aggredi aliquem (aggredi ad aliquem): aller vers qqn.    - aggredi rempublicam (aggredi ad rempublicam): entrer dans la carrière politique.    - Damasippum velim adgrediare, Cic. Att. 12: je voudrais que tu rencontres Damasippe.    - aggredi + inf.: entreprendre de, essayer de.    - Jugurtham beneficiis vincere adgressus est, Sall. J. 9: il essaya de désarmer Jugurtha par des bienfaits.    - oppidum expugnare aggreditur, Sall. C. 21: il essaie d'emporter la ville d'assaut.    - ad dicendum aggredi, Cic. Brut. 37: se mettre à parler.    - ad injuriam faciendam aggrediuntur, ut adipiscantur ea quae concupiverunt, Cic. Off. 1: on est porté à commettre une injustice pour s'emparer de ce que l'on convoite.    - ubi quamque nostrarum videt prope hasce aedis adgrediri (= adgredi), Plaut.: quand il voit l'une de nous s'approcher de cette maison.    - nullam rem oportet adgrediri (= adgredi), Plaut. Truc.: il ne faut rien entreprendre.    - adgredi aliquem pecuniā, Sall. J. 28: chercher à corrompre qqn avec de l'argent.    - aggredi aliquem dictis, Virg. En. 4: adresser la parole à qqn, accoster qqn.    - aggredi murum, Sall.: donner l'assaut.    - ex lateribus aggredi, Sall. 60: prendre en flanc, attaquer sur les ailes.    - alicujus modestiam aggredi, Tac. An. 2: mettre à l'épreuve la modestie de qqn.    - aggredi crudelitatem principis, Tac. An. 16: s'adresser à la cruauté du prince.    - adgredi ad disputationem, Cic. Nat. 3: entamer la discussion.    - voir aggredio (formes passives).
    * * *
    aggrĕdĭor (adgrĕdĭor), grĕdi, gressus sum [ad + gradior] - tr. et intr. - [st2]1 [-] marcher vers, s'approcher de, aller trouver, aborder, accoster. [st2]2 [-] au fig. s'adresser à, chercher à séduire, tenter, sonder, tâter. [st2]3 [-] attaquer, marcher contre. [st2]4 [-] se mettre à, entreprendre, aborder (un sujet).    - formes arch. adgrediri, aggredīmur (4ème conj.) -- adgretus = adgressus (Enn.).    - adgredibor = adgrediar (Plaut.).    - aggredi aliquem (aggredi ad aliquem): aller vers qqn.    - aggredi rempublicam (aggredi ad rempublicam): entrer dans la carrière politique.    - Damasippum velim adgrediare, Cic. Att. 12: je voudrais que tu rencontres Damasippe.    - aggredi + inf.: entreprendre de, essayer de.    - Jugurtham beneficiis vincere adgressus est, Sall. J. 9: il essaya de désarmer Jugurtha par des bienfaits.    - oppidum expugnare aggreditur, Sall. C. 21: il essaie d'emporter la ville d'assaut.    - ad dicendum aggredi, Cic. Brut. 37: se mettre à parler.    - ad injuriam faciendam aggrediuntur, ut adipiscantur ea quae concupiverunt, Cic. Off. 1: on est porté à commettre une injustice pour s'emparer de ce que l'on convoite.    - ubi quamque nostrarum videt prope hasce aedis adgrediri (= adgredi), Plaut.: quand il voit l'une de nous s'approcher de cette maison.    - nullam rem oportet adgrediri (= adgredi), Plaut. Truc.: il ne faut rien entreprendre.    - adgredi aliquem pecuniā, Sall. J. 28: chercher à corrompre qqn avec de l'argent.    - aggredi aliquem dictis, Virg. En. 4: adresser la parole à qqn, accoster qqn.    - aggredi murum, Sall.: donner l'assaut.    - ex lateribus aggredi, Sall. 60: prendre en flanc, attaquer sur les ailes.    - alicujus modestiam aggredi, Tac. An. 2: mettre à l'épreuve la modestie de qqn.    - aggredi crudelitatem principis, Tac. An. 16: s'adresser à la cruauté du prince.    - adgredi ad disputationem, Cic. Nat. 3: entamer la discussion.    - voir aggredio (formes passives).
    * * *
        Aggredior, Aggrederis, pen. corr. aggressus sum, aggredi, pe. cor. Ex Ad et Gradior compositum. Aller en quelque lieu, ou à quelcun pour parler à luy.
    \
        Aggredi. Donatus. Aller tout prest, et deliberé de combatre.
    \
        Aggredi aliquem dictis. Virg. Aborder de parolles, Arraisonner, Assaillir de parolles, Accueillir de parolles.
    \
        Aggredi. Plaut. Terent. Envahir, Assaillir, Aborder et tascher de tromper et surprendre.
    \
        Aggredi aliquid. Cic. Commencer, Se mettre et s'appliquer à quelque chose, Donner, ou frapper dedens, Entrer en matiere.
    \
        Aggredi. Sallust. Assaillir un homme, ou une ville, Donner l'assault, Aggresser.
    \
        Aggredi aliquid. Cic. Entreprendre.

    Dictionarium latinogallicum > aggredior

  • 17 aggressio

    aggressĭo (adgressĭo), ōnis, f. aggression, attaque, assaut.    - primā aggressione, Cic.: dès le premier choc.
    * * *
    aggressĭo (adgressĭo), ōnis, f. aggression, attaque, assaut.    - primā aggressione, Cic.: dès le premier choc.
    * * *
        Aggressio, Verbale, Actus ipse aggrediendi. Cicero. Assault, Aggressement, Aggression.

    Dictionarium latinogallicum > aggressio

  • 18 amor

    [st1]1 [-] amor, amoris, m.: - [abcl][b]a - amour, tendresse, affection. - [abcl]b - amour, la personne aimée. - [abcl]c - passion, désir, envie.[/b]    - amos, arch. Plaut.: c. amor.    - amor quem erga te habeo, Cic.: l'amour que j'ai pour toi.    - meus erga te amor (amor in te meus), Cic.: mon amour pour toi.    - amor patriae (in patriam): amour pour la patrie.    - amor multitudinis: l’amour de la foule.    - amor sui: l'amour-propre, l'égoïsme.    - amore nostri laboramus, Sen.: l'amour-propre est notre maladie.    - respondere in amore, Cic.: rendre amour pour amour.    - amore ardere (flagrare), Cic.: brûler d'amour.    - amore captus, Cic.: épris d'amour.    - amori operam dare, Ter.: se consacrer à l'amour (faire l'amour).    - amori indulgere, Ov.: se consacrer à l'amour.    - in amore esse: être aimé.    - esse alicui in amore: être aimé de qqn.    - habere aliquem in amore: avoir de l'affection pour qqn.    - Numphae, amor noster, Virg.: ô Nymphes, mes amours.    - tui amores, Plaut.: tes amours (celui que tu aimes).    - amor habendi, Ov.: avarice.    - amor laudis: la passion de la gloire.    - amor edendi, Lucr.: l'envie de manger, l'appétit. [st1]2 [-] Amŏr, ōris, m.: l'Amour (= Cupidon, fils de Vénus).    - omnia vincit Amor: et nos cedamus Amori, Virg. B. 10: l'Amour vient à bout de tout: nous aussi, cédons à l'Amour!    - non nihil aspersus gaudet Amor lacrimis, Prop.: l'Amour aime bien que l'on répande quelques larmes.
    * * *
    [st1]1 [-] amor, amoris, m.: - [abcl][b]a - amour, tendresse, affection. - [abcl]b - amour, la personne aimée. - [abcl]c - passion, désir, envie.[/b]    - amos, arch. Plaut.: c. amor.    - amor quem erga te habeo, Cic.: l'amour que j'ai pour toi.    - meus erga te amor (amor in te meus), Cic.: mon amour pour toi.    - amor patriae (in patriam): amour pour la patrie.    - amor multitudinis: l’amour de la foule.    - amor sui: l'amour-propre, l'égoïsme.    - amore nostri laboramus, Sen.: l'amour-propre est notre maladie.    - respondere in amore, Cic.: rendre amour pour amour.    - amore ardere (flagrare), Cic.: brûler d'amour.    - amore captus, Cic.: épris d'amour.    - amori operam dare, Ter.: se consacrer à l'amour (faire l'amour).    - amori indulgere, Ov.: se consacrer à l'amour.    - in amore esse: être aimé.    - esse alicui in amore: être aimé de qqn.    - habere aliquem in amore: avoir de l'affection pour qqn.    - Numphae, amor noster, Virg.: ô Nymphes, mes amours.    - tui amores, Plaut.: tes amours (celui que tu aimes).    - amor habendi, Ov.: avarice.    - amor laudis: la passion de la gloire.    - amor edendi, Lucr.: l'envie de manger, l'appétit. [st1]2 [-] Amŏr, ōris, m.: l'Amour (= Cupidon, fils de Vénus).    - omnia vincit Amor: et nos cedamus Amori, Virg. B. 10: l'Amour vient à bout de tout: nous aussi, cédons à l'Amour!    - non nihil aspersus gaudet Amor lacrimis, Prop.: l'Amour aime bien que l'on répande quelques larmes.
    * * *
        Amor, amoris, m. g. Amour, Grace.
    \
        Amor acer. Ouid. Vehement.
    \
        Aduena. Ouid. L'amour d'un estrangier.
    \
        Caecus. Claud. Qui aveugle.
    \
        Non dubitatus. Ouid. Certain.
    \
        Impotens. Catul. Impatient, qui n'est point maistre de soymesme.
    \
        Longus. Virg. De longue duree.
    \
        Sterilis. Ouid. Quand on ne peult jouir de ce qu'on aime.
    \
        Amor, Convoitise, Cupidité, Ardant desir.
    \
        Abiicere amorem ab aliquo. Cic. Ne le plus aimer, en oster son amour.
    \
        AEquare amorem. Virg. Aimer de pareille affection, ou autant qu'on nous aime.
    \
        Accedere nihil potest ad amorem. Cic. L'amour ne scauroit estre plus grand.
    \
        Adolescit amor. Ouid. S'augmente et accroist.
    \
        Amplecti amore. Cic. Aimer.
    \
        Appetit me amor. PLaut. M'assault.
    \
        In amore astrictum esse. Lucret. Estre lié en amour.
    \
        Amore attenuatus. Ouid. Extenué.
    \
        Bibere amorem. Virg. Devenir amoureux petit à petit.
    \
        Caelare amorem. Ouid. Tenir secret.
    \
        Cernere amorem. Terent. Congnoistre evidemment.
    \
        Commendo amores meos tibi. Catul. Je te recommande.
    \
        Committere amores alicui. Ouid. Reveler.
    \
        Concedere amorem alicui. Ouid. Permettre qu'il aime.
    \
        Concinnat amorem consuetudo. Lucret. Familiere conversation et hantise fait l'amour.
    \
        Conferre amorem. Plaut. Mettre son amour.
    \
        Amori ludum dare. Horat. Se donner du passetemps d'amours, Aimer à son plaisir.
    \
        In amore esse alicui. Cicero. Estre fort aimé d'aucun, Luy estre trescher et tresaimé.
    \
        Excitare mirabiles amores. Cic. Esmouvoir.
    \
        Exponere amores. Ouid. Raconter.
    \
        Extitit tanto in me amore frater, vt, etc. Cic. S'est monstré tant mon ami.
    \
        Facere amorem. Ouid. Faire, Causer.
    \
        Fallere amorem infandum. Virg. Destourner, Divertir par penser à autre chose.
    \
        Turpissimorum amorum foedera quotidie ferire. Cicero. Faire touts les jours nouvelles alliances d'amours vilaines.
    \
        Fraenare amores. Senec. Reprimer, Refrener.
    \
        Habere amorem in vel erga aliquem. Cic. Aimer aucun.
    \
        Iaci in plagas amoris. Lucret. Dedens les rets et filets, Estre surprins d'amour.
    \
        Ignescit amor. Columel. S'enflambe.
    \
        Indulgere amori. Ouid. Aimer.
    \
        Mentiri amorem. Ouid. Contrefaire, Faindre.
    \
        Missum facere amorem. Plaut. Delaisser.
    \
        Modus nullus adest amori. Virg. Il n'y a moyen ne mesure.
    \
        Perspectus mihi amor. Cic. Congneu, Experimenté.
    \
        Potiri amore. Ouid. Jouir de ses amours.
    \
        Praestare amorem verum. Ouid. Se monstrer vray ami.
    \
        Respondere alicui in amore. Cic. Aimer autant qu'on nous aime, Aimer reciproquement.
    \
        Soluere amores cantibus. Tibul. Dissouldre, ou rompre par enchantements.
    \
        Vsa amoribus dementer. Ouid. Qui s'est folement portee en amours.

    Dictionarium latinogallicum > amor

  • 19 appeto

    appĕto (adpĕto), ĕre, pĕtīvi (pĕtĭi), pĕtītum - tr. - [st2]1 [-] chercher à prendre, chercher à saisir. [st2]2 [-] aller vers, empiéter sur, s'approcher de. [st2]3 [-] attaquer, assaillir, envahir. [st2]4 [-] rechercher, désirer. [st2]5 [-] approcher (en parl. du temps).    - lux appetit: le jour approche.    - appetit meridies, Plaut.: il est bientôt midi.    - regnum appetere: aspirer à la royauté.    - appeti ignominiis, Cic.: être accablés d'outrages.    - humerum apertum gladio appetit, Cæs. BC. 2, 35: il lui donna un coup d’épée sur l'épaule découverte.    - alienum appetere: convoiter le bien d'autrui.    - quid in illā appetitur? Mart.: qu'a-t-elle de si attrayant?
    * * *
    appĕto (adpĕto), ĕre, pĕtīvi (pĕtĭi), pĕtītum - tr. - [st2]1 [-] chercher à prendre, chercher à saisir. [st2]2 [-] aller vers, empiéter sur, s'approcher de. [st2]3 [-] attaquer, assaillir, envahir. [st2]4 [-] rechercher, désirer. [st2]5 [-] approcher (en parl. du temps).    - lux appetit: le jour approche.    - appetit meridies, Plaut.: il est bientôt midi.    - regnum appetere: aspirer à la royauté.    - appeti ignominiis, Cic.: être accablés d'outrages.    - humerum apertum gladio appetit, Cæs. BC. 2, 35: il lui donna un coup d’épée sur l'épaule découverte.    - alienum appetere: convoiter le bien d'autrui.    - quid in illā appetitur? Mart.: qu'a-t-elle de si attrayant?
    * * *
        Appeto, appetis, pen. cor. appetiui, et appetii per syncopam, appetitum, pen. pro. appetere. Stat. Convoiter, Desirer une chose desordonneement, Appeter.
    \
        Non plus victoria Marcelli Pop. Romano appetiuit, quam humanitas Syracusanis reseruauit. Cic. N'a point plus acquis aux Romains.
    \
        Appetere amicitiam alicuius. Caesar. Desirer.
    \
        Mortem. Cic. Soubhaiter d'estre mort.
    \
        Appetere per auaritiam. Cic. Convoiter par avarice.
    \
        Rursus appetere conditiones quas reiecimus. Hir. Redemander.
    \
        Appetere Europam conatur. Cic. Il tasche de parvenir en Europe.
    \
        Os oculosque hostis rostro et vnguibus appetit. Liu. Il frappe du bec et des ongles, Il fiert, etc.
    \
        Humerum gladio appetit. Caes. Il le frappe de l'espee sur l'espaule.
    \
        Appetere ferro, aut lapidibus, aut re alia. Cic. Frapper, Assailler, Tascher à frapper.
    \
        Appetit me amor. Plaut. M'assault, Me pourchasse.
    \
        Appetere dextram osculis. Plin. Baiser.
    \
        Appetere aliquid manibus. Cic. Tascher à prendre.
    \
        Appetere mammam dicitur puer lactens. Cic. Bayer à la mamelle.
    \
        Appetere genas vngue. Ouid. Esgratigner.
    \
        Comitiorum iam appetebat tempus. Liu. Approchoit.
    \
        Nox appetit. Liu. Approche.
    \
        Appetebant fata Veiorum. Liu. Leur destinee, et ruine fatale approchoit.

    Dictionarium latinogallicum > appeto

  • 20 assultus

    adsultŭs (assultŭs), ūs, m. bond, saut; attaque impétueuse, assaut.    - variis adsultibus urgere, Virg. En. 5: presser d'assauts divers.    - adsultibus uti, Tac. An. 2: s'élancer par bonds.
    * * *
    adsultŭs (assultŭs), ūs, m. bond, saut; attaque impétueuse, assaut.    - variis adsultibus urgere, Virg. En. 5: presser d'assauts divers.    - adsultibus uti, Tac. An. 2: s'élancer par bonds.
    * * *
        Assultus, huius assultus, Verbale. Virg. Assault.

    Dictionarium latinogallicum > assultus

См. также в других словарях:

  • assault — as·sault 1 /ə sȯlt/ n [Old French assaut, literally, attack, ultimately from Latin assultus, from assilire to leap (on), attack] 1: the crime or tort of threatening or attempting to inflict immediate offensive physical contact or bodily harm… …   Law dictionary

  • ASSAULT — ASSAULT, the infliction of any degree of violence on the body of another person, whether injury results or not. The biblical injunction, he may be given up to 40 lashes but not more (Deut. 25:3), which applies to flogging by way of punishment,… …   Encyclopedia of Judaism

  • Assault — As*sault , n. [OE. asaut, assaut, OF. assaut, asalt, F. assaut, LL. assaltus; L. ad + saltus a leaping, a springing, salire to leap. See {Assail}.] 1. A violent onset or attack with physical means, as blows, weapons, etc.; an onslaught; the rush… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Assault — As*sault , v. t. [imp. & p. p. {Assaulted}; p. pr. & vb. n. {Assaulting}.] [From {Assault}, n.: cf. OF. assaulter, LL. assaltare.] 1. To make an assault upon, as by a sudden rush of armed men; to attack with unlawful or insulting physical… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • assault — n *attack, onslaught, onset Analogous words: assailing, bombarding or bombardment, storming or storm (see corresponding verbs at ATTACK): *invasion, incursion, raid assault vb storm, *attack, bombard, assail …   New Dictionary of Synonyms

  • assault — [n] attack advance, aggression, charge, incursion, invasion, offensive, onset, onslaught, rape, storm, storming, strike, violation; concept 86 assault [v] attack abuse, advance, assail, bash, beset, blast, blitz, bushwhack, charge, come down on* …   New thesaurus

  • assault — ► NOUN 1) a violent attack. 2) Law an act that threatens physical harm to a person. 3) a concentrated attempt to do something difficult. ► VERB ▪ make an assault on. DERIVATIVES assaultive adjective …   English terms dictionary

  • assault — [ə sôlt′] n. [ME assaut < OFr assaut, assalt < VL * assaltus < assalire: see ASSAIL] 1. a violent attack, either physical or verbal 2. euphemism for RAPE1 3. Law an unlawful threat or unsuccessful attempt to do physical harm to another,… …   English World dictionary

  • assault at — ● assault …   Useful english dictionary

  • Assault — This article is about the criminal act. For tortious aspects of assault, see Assault (tort). For other uses, see Assault (disambiguation) …   Wikipedia

  • assault — {{Roman}}I.{{/Roman}} noun 1 crime of attacking sb ADJECTIVE ▪ brutal, ferocious, savage, vicious, violent ▪ armed ▪ criminal …   Collocations dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»