Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to+murmur

  • 21 ammurmuror

    ammurmurari, ammurmuratus sum V DEP
    murmur in protest or approval; murmur at

    Latin-English dictionary > ammurmuror

  • 22 murmuro

    murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).
    I.
    Neutr.
    A.
    Form murmuro:

    secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:

    servi murmurant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 149:

    et murmuravit omnis congregatio,

    Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:

    secum ipse murmurat,

    Plin. 10, 29, 43, § 82:

    magia carminibus murmurata,

    muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:

    murmurantia litora,

    Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:

    murmurans mare,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    unda,

    Verg. A. 10, 212:

    ignis,

    crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:

    intestina,

    to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—
    B.
    Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—
    II.
    Act., transf., to mutter or grumble at a thing:

    quidam tarditatem poëtae murmurari,

    App. Flor. p. 353 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > murmuro

  • 23 murmuror

    murmŭro, āvi, ātum, 1, and (ante- and post-class.) murmŭror, ātus, 1, v. dep. [id.], to murmur, mutter; to rustle, rumble, roar, etc. (cf.: susurro, musso, fremo, strepo).
    I.
    Neutr.
    A.
    Form murmuro:

    secum murmurat,

    Plaut. Aul. 1, 1, 13; Varr. L. L. 6, § 67 Müll.—Of discontented persons, to mutter, grumble:

    servi murmurant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 149:

    et murmuravit omnis congregatio,

    Vulg. Exod. 16, 2 al. —Of the nightingale:

    secum ipse murmurat,

    Plin. 10, 29, 43, § 82:

    magia carminibus murmurata,

    muttered, App. Mag. p. 304, 28.—Of inanimate things, to murmur, roar, rumble:

    murmurantia litora,

    Varr. L. L. 6, § 67 Müll.:

    murmurans mare,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    unda,

    Verg. A. 10, 212:

    ignis,

    crackles, Plin. 18, 35, 84, § 357:

    intestina,

    to rumble, Plaut. Cas. 4, 3, 6.—
    B.
    Form murmuror: murmurari coepimus, Varr. ap. Non. 478: populus murmurari coepit, Quadrig. ib. 7; Varr. ib. 11.—
    II.
    Act., transf., to mutter or grumble at a thing:

    quidam tarditatem poëtae murmurari,

    App. Flor. p. 353 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > murmuror

  • 24 musso

    musso, āvi, ātum, 1, v. n. and a. (depon. collat. form: discumbimus mussati, Varr. ap. Non. 249, 10) [root mu-, shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. muaô, muôps; cf. mustêrion; Lat. mutus], to say in a low tone, to mutter, murmur; to be silent respecting a thing (not in Cic. or Cæs.; syn.: mutio, murmuro).
    I.
    Lit.: mussare murmurare. Ennius: in occulto mussabant. Vulgo vero pro tacere dicitur, ut idem Ennius: non decet mussare bonos, Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (cf. Ann. v. 185; 348; 426;

    Trag. v. 432 Vahl.): soli Aetoli id decretum clam mussantes carpebant,

    Liv. 33, 31:

    flent maesti mussantque patres,

    Verg. A. 11, 454; Anthol. Lat. 1, 170, 108: aequum non est occultum id haberi, neque per metum mussari, to bear or brook in silence, Plaut. Aul. 2, 1, 12: egomet mecum mussito: Bona [p. 1180] mea inhiant, id. Mil. 3, 1, 118:

    quidquid est, mussitabo potius quam inteream,

    keep it to myself, id. ib. 2, 3, 40:

    ergo si sapis, mussitabis,

    id. ib. 2, 5, 67.— Poet., of bees, to murmur, hum, Verg. G. 4, 188.—
    II.
    Transf., to be afraid to say or do any thing, to be in fear or uncertainty:

    mussat rex ipse Latinus, Quos generos vocet,

    i. e. deliberates in silence, Verg. A. 12, 657:

    dicere mussant,

    id. ib. 11, 345:

    medici,

    Plin. Ep. 7, 1:

    juvencae,

    are silent, expect in silence, Verg. A. 12, 718.

    Lewis & Short latin dictionary > musso

  • 25 remurmuro

    rĕ-murmŭro, āre, v. a. and n., to murmur back, remurmur ( poet.).
    I.
    Lit.
    A.
    Neutr.:

    remurmurat unda,

    Verg. A. 10, 291:

    pinus remurmurat,

    Stat. S. 5, 1, 153. —
    B.
    Act.:

    carmina remurmurat echo,

    Calp. Ecl. 4, 28. —
    II.
    Trop., to murmur back, object:

    si quis quid remurmurat,

    Front. Ep. ad Amic. 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > remurmuro

  • 26 dulcisonus

    dulci-sonus, a, um
    сладкозвучный, приятный ( murmur Sid)

    Латинско-русский словарь > dulcisonus

  • 27 fractus

    1. frāctus, a, um
    part. pf. к frango
    2. adj.
    1) сломанный, разбитый ( urna Pt)
    2) надломленный, обессилевший, бессильный, слабый, вялый ( animus C)
    multo f. membra (acc. graec.) labore Hизнурённый тяжёлым трудом
    3) изнеженный, женственный (vox J; gressus Pt)
    4) заглушённый, сдержанный ( murmur T)
    5) отрывистый или раскатистый ( sonĭtus tubarum V)

    Латинско-русский словарь > fractus

  • 28 murmurillum

    ī n. [demin. к murmur ]

    Латинско-русский словарь > murmurillum

  • 29 murmuro

    āvī, ātum, āre [ murmur ]
    1) бормотать, шептать про себя Pl, Vr, O etc.
    2) роптать, ворчать ( servi murmurant Pl)
    3) журчать, шуметь ( murmurat unda V)

    Латинско-русский словарь > murmuro

  • 30 parvus

    I a, um (compar. minor, us, superl. minĭmus)
    1)
    а) малый, маленький, небольшой, мелкий (insula L; navis C; avis PM); незначительный (numerus navium Nep; pondus PM); краткий, кратковременный, короткий (tempus Lcr; vita Lcn; nox VF); маленький, молодой (filius, frater C)
    б) скудный (cibus O; herba PM)
    2) неважный, жалкий ( carmen H)
    3) слабый, тихий (vox, murmur O); робкий, малодушный ( animus C)
    4) скромный, смиренный ( verbis minoribus uti O)
    5) второстепенный, незаметный ( senator bAfr). — см. тж. parvum
    II parvus, ī m.
    мальчик, ребёнок V, H, pl. дети Ter, C, H
    a parvo L (a parvis Ter, C) — с детства, смолоду

    Латинско-русский словарь > parvus

  • 31 proturbo

    prō-turbo, āvī, ātum, āre
    1) гнать, прогонять ( hostes telis L)
    3) изрыгать, испускать ( anhelatum pectore murmur Sil)

    Латинско-русский словарь > proturbo

  • 32 raucus

    a, um
    1) осипший, сиплый, хриплый ( tussis Lcr)
    r. factus sum rogitando Plя охрип от расспросов
    2) глухой, негромкий, рокочущий (murmur V; tonitrua St); гудящий, глухо звучащий (tympăna O; aes V); воркующий ( palumbes V)

    Латинско-русский словарь > raucus

  • 33 significatio

    sīgnificātio, ōnis f. [ significo ]
    1) показание или объявление, извещение, уведомление
    2) подача знака, сигнализация (ignibus s. facta est Cs); внешнее выражение ( voluntatis C); знамение ( non dubiae deorum significationes C); предвестник ( caeli murmur non dubiam habet significationem PM)
    3) знак, признак (benevolentiae C; virtutis C)
    4) знаки одобрения, одобрение ( significationes et acclamationes multitudinis L)
    5) значение, смысл (scripti C; verborum PM, Q, AG)
    6) ритор. подчёркивание, логическое ударение C; выразительность, сила rhH., Q

    Латинско-русский словарь > significatio

  • 34 sublido

    sub-līdo, —, līsum, ere [ laedo ]
    2) перен. сдавливать, приглушать ( murmur voce Eccl)

    Латинско-русский словарь > sublido

  • 35 suppressus

    1. a, um
    part. pf. к supprimo
    2. adj.
    1) пониженный, приглушённый ( murmur VF)
    2) укороченный, (как бы) срезанный ( mentum Vr)

    Латинско-русский словарь > suppressus

  • 36 caecus

    caecus, a, um (altirisch caech, got. haihs, einäugig), Adi. m. Compar. (Hor. sat. 1, 2, 91), kein Licht habend, lichtlos, I) aktiv: A) eig., nicht sehend, blind, a) v. leb. Wesen: catuli aeque caeci, priusquam dispexerunt, ac si ita futuri semper essent, Cic.: nemo, ne ille quidem qui caecus factus est, Cic.: Hypsaea caecior illa... spectes, Hor. – subst., caecus, ī, m; der Blinde, facie miserabili senis, caeci, infantis, Quint.; u. in dem sprichw. apparet id etiam caeco, Liv. 32, 34, 3: caecis hoc, ut aiunt, satis clarum est, Quint. 12, 7, 9: atqui haec (forma felicitatis) vel caeco perspicua est, Boëth. cons. phil. 3. pros. 9. p. 56, 20 Obb.: si caecus iter monstrare velit, Hor. ep. 1, 17, 4. – b) v. Lebl.: rami, ohne Augen (Knospen), Plin. 16, 125. – intestinum, der Blinddarm, Cels. 4, 1. § 28; vgl. 4, 14. § 1. – B) übtr., geistig u. moralisch blind, wie mit Blindheit geschlagen, verblendet, umnachtet, a) v. Pers.u. deren Geist od. Gemüt, o miseras hominum mentes! o pectora caeca! Lucr.: non solum ipsa fortuna caeca est, sed eos etiam plerumque efficit caecos, quos complexa est, Cic.: ipsos caecos reddit cupiditas atque avaritia, Cic.: ille caecus atque amens tribunus, Cic. – animus cupidine caecus, Sall.: cupidine caecus oppidi potiundi, Sall.: caecus furore, Liv., amenti furore, Catull.: caecus avaritiā, Liv., cupiditate et avaritiā, Cic. – caecus animo, Cic. de fin. 4, 64, od. animi, Quint. 1, 10, 29. Gell. 12, 13, 4. – m. ad u. Akk., caecus ad mandata, Plaut. merc. 630: caecus ad has belli artes, Liv. 21, 54, 4: u. m. Genet., für etw. blind = einer Sache unkundig, caeca futuri mens hominum fati, Lucan. 2, 14: caeca futuri (Ceres), Claud. rapt. Pros. 1, 138: caecus praesentium, Ambros. de off. 1, 49, 244 (vgl. no. b). – b) meton., v. Affekten (die kein Besinnen erlauben u. nur aufs Geratewohl handeln lassen), caeca ac temeraria dominatrix animi cupiditas, Cic.: ambitio (Ehrgeiz), Sen.: amor, Hor.: impetus, Cic.: timor, panischer Schrecken, Cic. u.a. (s. Burm. Phaedr. 2, 8, 3): ebenso pavor, Tac.: metus, Ov. – m. Genet., pro caeca futuri gaudia! Claud. in Eutr. 2, 545 (vgl. no. a). – II) passiv, A) eig.: a) von Örtl., phys. Zuständen, die kein Licht haben, dunkel, finster, undurchsichtig, cubiculum, Varr. LL.: domus, Cic.: loca, Prop.: cavernae, Ov.: acervus (vom Chaos), Ov.: gemmae, Plin. – nox, Cic.: tenebrae, Verg. – Sprichw., alqd emere caecā die, an einem Tage, wo man den zu zahlenden Preis nicht sieht, d.i. auf Kredit kaufen (Ggstz. oculatā die vendere alqd, bar), Plaut. Pseud. 301. – b) v. Ggstdn., Erscheinungen, die kein Licht haben, um das Sehen zu gestatten od. um gesehen werden zu können, dunkel, unsichtbar, nicht wahrnehmbar, res caecae et ab aspectus iudicio remotae, Cic. – dah. verdeckt, versteckt, fossa, Col.: libramentum abditum ac caecum, Plin. ep.: spiramenta, Verg.: fores, Verg.: arma u. dgl., Ov. u. Stat. (s. Heinsius Ov. fast. 2, 214): corpus, die Rückseite des Körpers (vgl. τὰ τυφλὰ τοῦ σώματος), Sall.: vulnus, verborgene, geheime, Lucr., od. auf dem Rücken, Verg.: u. so auch ictus, Rückenstreich, -hieb, Liv.: morbus, Col.: freta, mit verborgenen Klippen und Sandbänken, Verg. – pericula, Cic.: u. pericula viae, Prop. – poet., dumpf (für das Gehör), murmur, Verg.: clamor, Val. Flacc. – B) übtr.: a) von dem, was im Dunklen u. Verborgenen liegt, dunkel, im Dunklen liegend, verborgen, unergründlich, unerweislich, cur est hoc tam obscurum atque caecum? Cic.: in Achaeis caecum erat crimen (lag die Besch. im Dunkel), nullis eorum litteris inventis, Liv.: causae, Lucr.: fata, sors, Hor.: eventus, Verg.: neutr. subst., verum in caeco esse, Manil. 4, 304. – b) v. dem, wobei man nicht weiß, woran man ist, wovon man keinen Grund absieht, blind, unsicher, ungewiß, zwecklos, ziellos, obscurā spe et caecā exspectatione pendēre, Cic.: ne sint caecae obsecrationes tuae (blindlings den Schuldigen u. Unschuldigen) treffen, Liv.: caeci ictus, ohne sicheres Ziel, Liv.: casus (Zufall), Cic.: Mars (Kampf), Verg.: suspicio c., Caecin. in Cic. ep.: caeci in nubibus ignes, ziellose, blindlings (ohne den rechten Mann zu treffen) einherfahrende, Verg.: caeco volvente fluctu, Liv. fr.

    lateinisch-deutsches > caecus

  • 37 cieo

    cieo, cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich gehe, κινέω, ich setze in Bewegung), rege machen, wecken, I) = in Bewegung setzen od. erhalten, anregen, erregen, rege erhalten, 1) Lebl.: a) übh.: natura omnia ciens et agitans motibus et mutationibus suis, Cic.: inanimum est omne quod pulsu agitatur externo; quod autem est animus, id motu cietur interiore et suo, Cic.: puppes sinistrorsum citae, Hor. – im Bilde, ingentem molem irarum ex alto animo, eine gewaltige Macht der Leidenschaft aus der Tiefe der Seele heraufbeschwören, Liv. 9, 7, 3. – So nun bes. α) als t. t. des Schachspiels, calcem ciere, einen Stein ziehen, Plaut. Poen. 908. – β) als gerichtl. t. t., herctum ciere, die Erbschaft beweglich machen, d.i. teilen, Cic. de or. 1, 237. – γ) als milit. t. t., pugnam ciere, den Kampf durch eigenes Beispiel rege erhalten, nicht ruhen lassen, immer wieder von neuem entflammen (v. Vorkämpfer, bes. aber v. Feldherrn), Liv. (s. Heräus Tac. hist. 2, 25 u. 4, 78. Müller u. Weißenb. Liv. 1, 12, 2): so auch proelium, Liv.: u. pugnam acerrime, Curt., impigre, Tac., nihilo segnius, Liv.: u. bellum (= pugnam) inter primores duces acerrime, Iustin.: bella cie! Verg. – b) in unruhige Bewegung setzen, aufregen, in Aufruhr bringen, erschüttern u. dgl., mare venti et aurae cient, Liv.: c. imo aequora fundo (v. Meergott), Verg. – absurdo sono fontes et stagna, Poët. b. Cic.: caelum tonitru, Verg. – 2) leb. Wesen, herbeiziehen, bes. durch den Ruf der Stimme od. der Signaltöne, a) übh., herbeirufen, herbescheiden, Narcissum, Tac.: lugubri voce Acerbam, Iustin. – bes. Geister, zitieren, ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18: certis carminibus cieri ab inferis animas, Lact. 7, 37, 7. – b) zum Kampfe herbeirufen, aufrufen, aufbieten, non homines tantum, sed foedera et deos, Liv.: vires intimas molemque belli (die ganze Macht des Kr.), Tac. – viros aere, Verg.: veteres illic novosque exercitus, Tac.: ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: patriis agmen ab oris, Verg.: alqm ad arma, Liv.: alqm ad pugnam, Vell. u. Amm.: ad belli munia militem, Tac.: alqm magno clamore in pugnam, herausfordern, Sil.: Germanos in nos ciet, Tac.: raptu Helenae primores Argivorum viros ad se, gegen sich (v. Troja), Catull. – c) zu Hilfe, anrufen, zu Hilfe rufen, bes. eine Gottheit, nocturnos manes carminibus, Verg.: Alecto dirarum ab sede dearum infernisque tenebris, Verg.: vipereas Stygia de valle sorores (die Furien), Ov. – II) = zur Erscheinung bringen, wecken, erwecken, erregen, 1) durch äußere od. innere Anregung, a) übh. Erscheinungen u. Zustände, deutsch erregen, aufsteigen machen od. lassen, bewirken, mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: tempestates pluvias largosque imbres, pruinas aut calores (von Gestirnen), Gell.: lacrimas, bei sich erregen, poet. = weinen, Verg. Aen. 6, 468: ex corporis totius natura et figura varios motus (Schwingungen) cieri, tamquam in cantu sonos, Cic. – qui tantas iam nunc procellas proelia atque acies iactando inter togatos ciet (im Bilde, deutsch etwa: so viele Gewitter aufsteigen läßt), Liv.: cuius orbis (Kreislauf) semper eodem modo cietur, Cic.: cum eam partem attingit, quā sensus (äußere Sinn) cieri potest, Cic. – b) als mediz. t. t., körperl. erregen, befördern, hervortreiben, alvum, Col. u. Plin. (cita alvus, der Durchfall, Cels. 1, 6): menses, sudores, urinas (v. Heilmitteln), Plin. – c) kriegerische u. politische Zustände, erregen, anregen, veranlassen, beginnen, bellum, pugnam, Liv.: Martem, Verg.: seditiones, Liv.: vanos tumultus, Liv. – bellum omnibus viribus, Iustin. – 2) durch die Stimme od. durch musikal. Instrumente, a) Töne übh., anstimmen, erheben, ertönen lassen, von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, hören lassen, ausrufen, rufen, nennen (vgl. die Auslgg. zu Verg. Aen. 3, 68. Ruhnken Ov. her. 7, 101. Bünem. Lact. 4, 1, 10), alqd od. alqm magnā voce, Lucr. u. Verg.: triumphum nomine! d.i. ihr io triumphe! rufen, anstimmen, Liv.: singulos nomine, Tac.: eos veris suis nominibus, Lact.: alqm clamore nominatim, Apul.: hominum vocabulo cieri, Lact.: c. lamentatione flebili maiores suos, Tac.: modo nomina singulorum, modo centuriam, Tac. – dah. als zivil. t. t., ciere patrem, einen Vater angeben, aufweisen (um seine freie Abkunft zu beweisen), Liv. 10, 8, 10: u. so consulem patrem, avum, einen Konsul als V., als Gr., ibid. – / Nbf. cio, īre (in den Kompositis accio, concio u.s.f. allein üblich), selten, wie cio, Mart. 4, 90, 4: cit, Col. 6, 5, 1: cimus, Lucr. 1, 212 u. 5, 211: ciant, Apul. flor. 17. p. 27, 3 Kr.: ciuntur, Apul. de mundo 22 ( aber Mart. Cap. 9. § 913 jetzt ciere).

    lateinisch-deutsches > cieo

  • 38 fractus [1]

    1. frāctus, a, um, PAdi. (v. frango), kraftlos, a) übh. schwach, matt, animus, Cic.: pronuntiatio, Plin. ep.: murmur soni, dumpf, Tac.: quid est tam fractum, tam minutum? Cic.; vgl. corruptum et omnibus vitiis fractum dicendi genus, gleichs. brüchig, Quint. – fractior spes, entmutigter, Cic. de amic. 59. – poet. m. folg. Genet., fractus opum, geschwächt betreffs seiner Macht, Sil. 13, 876. – b) weichlich, weibisch, unmännlich, vox, Iuven.: gressus, Petron.

    lateinisch-deutsches > fractus [1]

  • 39 infremo

    īn-fremo, fremuī, ere, brummen, dumpf brüllen, brausen, schnauben u. dgl., aper infremuit ferox, grunzte, Verg.: immane sub ira infremuit leo, brüllte, Sil.: Minoïa frustra infremuit manus, Val. Flacc.: ense velut stricto quotiens Lucilius ardens infremuit, knirschte, Iuven.: vasto murmur hiatu infremuit, Lucan. – übtr., bellum infremuit, schnob (wie ein Sturmwind) einher, Sil. 3, 230.

    lateinisch-deutsches > infremo

  • 40 inserpo

    īn-serpo, serpsī, serptum, ere, überschleichen, übtr., inserpere murmur arenis, Claud.: ei commodum lanugo malis inserpebat, der Bart zeigte sich eben erst auf den Wangen, Apul.: somnus inserpit curis, Stat.

    lateinisch-deutsches > inserpo

См. также в других словарях:

  • Murmur (album) — Murmur Studio album by R.E.M. Released April 13, 1983 (1983 04 13) …   Wikipedia

  • Murmur (Marvel Comics) — Murmur is the name of two fictional characters who appear in the Marvel Comics universe. Contents 1 Murmur (Hellions) 1.1 Fictional character biography 1.2 Powers and abilities 1.3 …   Wikipedia

  • Murmur — usually means: Murmur (speech), a soft sounded and quiet utterance/talking under your breath so it is hard to understand what the speaker is saying Breathy voice, a type of phonation in speech It can also refer to: Contents 1 Medical 2 Music 3… …   Wikipedia

  • Murmur — Album par R.E.M. Sortie  États Unis 12 avril 1983 …   Wikipédia en Français

  • Murmur — Studioalbum von R.E.M. Veröffentlichung April 1983 Label I.R.S. Records Format …   Deutsch Wikipedia

  • murmur — MÚRMUR, murmure, s.n. 1. Succesiune de sunete (slab şi monoton articulate), de cuvinte rostite încet şi neclar; zgomot confuz de voci; rumoare, murmuială. ♦ p. anal. Zgomot surd şi continuu produs de un motor sau de o maşină în acţiune; zumzet,… …   Dicționar Român

  • Murmur of the Heart — Theatrical release poster Directed by Louis Malle …   Wikipedia

  • Murmur (record label) — Murmur Parent company Sony BMG Founded 1994 Founder John Watson …   Wikipedia

  • murmur — [mʉr′mər] n. [ME murmure < OFr < L, a murmur, roar, muttering < IE echoic base * mormor , *murmur > Sans marmara , Gr mormurein] 1. a low, indistinct, continuous sound, as of a stream, far off voices, etc. 2. a mumbled or muttered… …   English World dictionary

  • Murmur EP — by The Sight Below Released October 27, 2009 …   Wikipedia

  • Murmur — Студийный альбом R.E.M. Дата выпуска Апрель 1983 (США) …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»