Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to+free

  • 21 solvō

        solvō solvī (soluit, Ct.; soluisse, Tb.), solūtus, ere    [2 se+luo], to loosen, unbind, unfasten, unfetter, untie, release: iube solvi (eum), T.: ad palum adligati repente soluti sunt: ita nexi soluti (sunt), L.: Solvite me, pueri, V.: quo modo solvantur (nodi), Cu.: solve capillos, untie, O.: crines, let down, O.: terrae quem (florem) ferunt solutae, i. e. thawed, H.: Solve senescentem equum, i. e. from service, H.: talibus ora solvit verbis, freely opens, O.: Solvite vela, unfurl, V.— To detach, remove, part, disengage, free: ancorā solutā (i. e. a litore): classis retinacula solvi iussit, O.: teque isto corpore solvo, V.: partūs, to bring forth, O.—Of ships, to free from land, set sail, weigh anchor, leave land, depart: navīs solvit, Cs.: primis tenebris solverat navem, L.: cum foedere solvere navīs, O.: navīs a terrā solverunt, Cs.: ab Corintho solvere navīs, L.: tertia fere vigiliā solvit (sc. navem), Cs.: nos eo die cenati solvimus: a Brundusio solvit, L.: Alexandriā solvisse: portu solventes.— To untie, unfasten, unlock, unseal, open: ille pharetram Solvit, uncovered, O.: solutā epistulā, N.: solutis fasciis, Cu.— To take apart, disintegrate, disunite, dissolve, separate, break up, scatter, dismiss: ubi ordines procursando solvissent, L.: agmina Diductis solvēre choris, V.: solvit maniplos, Iu.: coetuque soluto Discedunt, O.: urbem solutam reliquerunt, disorganized: si solvas ‘Postquam discordia tetra’... Invenias, etc., H.— To relax, benumb, make torpid, weaken: ima Solvuntur latera, V.: pennā metuente solvi, i. e. unflagging, H.: illi solvuntur frigore membra, V.: corpora somnus Solverat, O.: somno vinoque solutos, O.: Solvitur in somnos, V.— To loosen, break up, part, dissolve, disperse, divide, scatter: omne conligatum solvi potest: solvere navīs et rursus coniungere, Cu.: membra ratis, O.— To dissolve, melt, turn, change: nives solvere, melt, O.: (vitulo) per integram solvuntur viscera pellem, V.—Of fastenings, to loose, remove, cancel, untie, unlock: nullo solvente catenas, O.: Frenum solvit, Ph.: Solvitur acris hiemps, H.: a corpore bracchia, relaxes his hold, O.: crinalīs vittas, V.: vinculum epistulae, Cu.—Fig., to free, set free, release, loose, emancipate, relieve, exempt: linguam ad iurgia, O.: cupiditates suas, Cu.: Bassanitas obsidione, L.: ut religione civitas solvatur: Vopiscus, solvatur legibus, be exempted: petente Flacco ut legibus solveretur, L.: ut is per aes et libram heredes testamenti solvat, release the testamentary heirs: reus Postumus est eā lege... solutus ac liber, i. e. the law does not apply to: solutus Legibus insanis, H.: vos curis ceteris, T.: solvent formidine terras, V.: Vita solutorum miserā ambitione, H.: longo luctu, V.: calices quem non fecere Contractā in paupertate solutum? i. e. from cares, H.: ego somno solutus sum, awoke.— To acquit, absolve, cleanse, relieve: ut scelere solvamur, be held guiltless: hunc scelere solutum periculo liberavit: Sit capitis damno Roma soluta mei, O.— To relax, smooth, unbend, quiet, soothe (poet.): solvatur fronte senectus (i. e. frons rugis solvatur), be cleared, H.: arctum hospitiis animum, H.—Of ties, obligations, or authority, to remove, cancel, destroy, efface, make void, annul, overthrow, subvert, violate, abolish: solutum coniugium, Iu.: nec coniugiale solutum Foedus in alitibus, O.: culpa soluta mea est, O.: quos (milites), soluto imperio, licentia conruperat, S.: solvendarum legum principium (i. e. dissolvendarum), Cu.: disciplinam militarem, subvert, L.: pactique fide data munera solvit, i. e. took back, O.— To loosen, impair, weaken, scatter, disperse, dissolve, destroy: plebis vis soluta atque dispersa, S.: senectus quae solvit omnia, L.: nodum (amicitiae) solvere Gratiae, H.: hoc firmos solvit amores, O.— To end, remove, relieve, soothe: ieiunia granis, O.: Curam Dulci Lyaeo, H.: corde metum, V.: pudorem, V.: solutam cernebat obsidionem, the siege raised, L.: Solventur risu tabulae (see tabula), H.— To accomplish, fulfil, complete, keep (of funeral ceremonies, vows, and promises): omnia paterno funeri iusta, finish the burial rites: iustis defunctorum corporibus solutis, Cu.: exsequiis rite solutis, V.: vota, fulfil: Vota Iovi, O.: solvisti fidem, you have kept your promise, T.: Esset, quam dederas, morte soluta fides, i. e. your pledge (to be mine through life), O.— To solve, explain, remove: quā viā captiosa solvantur, i. e. are refuted: Carmina non intellecta, O.: nodos iuris, Iu.—Of debts, to fulfil, pay, discharge, pay off: hoc quod debeo peto a te ut... solutum relinquas, settled: Castricio pecuniam iam diu debitam, a debt of long standing: ex quā (pensione) maior pars est ei soluta: rem creditori populo solvit, L.: ut creditae pecuniae solvantur, Cs.: debet vero, solvitque praeclare.—Of persons, to make payment, pay: cuius bona, quod populo non solvebat, publice venierunt: ei cum solveret, sumpsit a C. M. Fufiis: pro vecturā: tibi quod debet ab Egnatio, pay by a draft on Egnatius: numquam vehementius actum est quam ne solveretur, to stop payments: nec tamen solvendo aeri alieno res p. esset, able to pay its debt, L.; hence the phrase, solvendo esse, to be solvent: solvendo non erat, was insolvent: cum solvendo civitates non essent: ne videatur non fuisse solvendo.—Of money or property, to pay, pay over, hand over (for pecuniā rem or debitum solvere): emi: pecuniam solvi: pro quo (frumento) pretium, L.: quae praemia senatus militibus ante constituit, ea solvantur: arbitria funeris, the expenses of the funeral: Dona puer solvit, paid the promised gifts, O.: HS CC praesentia, in cash: legatis pecuniam pro frumento, L.—Of a penalty, to accomplish, fulfil, suffer, undergo: iustae et debitae poenae solutae sunt: capite poenas, S.: meritas poenas solvens, Cu.
    * * *
    solvere, solvi, solutus V
    loosen, release, unbind, untie, free; open; set sail; scatter; pay off/back

    Latin-English dictionary > solvō

  • 22 ingenua

    ingĕnŭus, a, um, adj. [ingeno, ingigno].
    I.
    Native, indigenous, not foreign.
    A.
    Lit.:

    fontes,

    Lucr. 1, 230:

    tophus,

    produced in the country, Juv. 3, 20.—
    B.
    Transf., inborn, innate, natural:

    inest in hoc amussitata sua sibi ingenua indoles,

    Plaut. Mil. 3, 1, 38:

    color,

    natural color, Prop. 1, 4, 13. —
    II.
    Free-born, born of free parents.
    A.
    In gen.: ingenuus homo meant formerly one born of a certain or known father, who can cite his father:

    en unquam fando audistis patricios primo esse factos, non de caelo demissos, sed qui patrem ciere possent, id est nihil ultra quam ingenuos,

    Liv. 10, 8, 10:

    ingenui clarique parentes,

    Hor. S. 1, 6, 91; 1, 6, 8.—Esp., subst.: ingĕnŭus, i, m., and ingĕnŭa, ae, f., a free-born man or woman: ingenui sunt qui liberi nati sunt;

    libertini, qui ex justa servitute manumissi sunt,

    Gai. Inst. 1, 11:

    tutela liberantur ingenuae, etc.,

    id. ib. 1, 194;

    but this word differs from liber, inasmuch as the latter signifies also a freedman,

    Plaut. Mil. 4, 1, 15:

    ingenuamne an libertinam,

    id. ib. 3, 1, 189:

    omnis ingenuorum adest multitudo,

    Cic. Cat. 4, 7, 15: Patricios Cincius ait appellari solitos, qui nunc ingenui vocentur, Paul. ex Fest. p. 241 Müll.: libertinos ab ingenuis adoptari posse, Masur. ap. Gell. 5, 19, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Worthy of a freeman, noble, upright, frank, candid, ingenuous (syn. liberalis):

    nihil apparet in eo ingenuum,

    Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Off. 1, 42:

    timiditas,

    id. de Or. 2, 3:

    dolor,

    id. Phil. 10, 9, 18:

    vita,

    id. Fam. 5, 21, 3: est animi ingenui (with inf.), id. ib. 2, 6, 2:

    ingenuis studiis atque artibus delectari,

    id. Fin. 5, 18, 48:

    (with humanae) artes,

    id. de Or. 3, 6, 21:

    ingenui vultus puer ingenuique pudoris,

    Juv. 11, 154:

    amor,

    Hor. C. 1, 27, 16:

    per gemitus nostros ingenuasque cruces,

    and by such sufferings on the part of a freeman as belong only to slaves, Mart. 10, 82, 6:

    fastidium,

    Cic. Brut. 67:

    aperte odisse magis ingenui est, quam, etc.,

    id. Lael. 18, 65:

    astuta ingenuum vulpes imitata leonem,

    Hor. S. 2, 3, 186.—
    2.
    Weakly, delicate, tender (free-born persons being less inured to hardships than slaves; poet.):

    invalidae vires, ingenuaeque mihi,

    Ov. Tr. 1, 5, 72:

    gula,

    Mart. 10, 82, 6.—Hence, adv.: ingĕnŭē, in a manner befitting a person of free or noble birth, liberally; openly, frankly, ingenuously:

    educatus,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    aperte atque ingenue confiteri,

    id. Fam. 5, 2, 2; id. Att. 13, 27, 1:

    pro suis dicere,

    Quint. 12, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > ingenua

  • 23 ingenuus

    ingĕnŭus, a, um, adj. [ingeno, ingigno].
    I.
    Native, indigenous, not foreign.
    A.
    Lit.:

    fontes,

    Lucr. 1, 230:

    tophus,

    produced in the country, Juv. 3, 20.—
    B.
    Transf., inborn, innate, natural:

    inest in hoc amussitata sua sibi ingenua indoles,

    Plaut. Mil. 3, 1, 38:

    color,

    natural color, Prop. 1, 4, 13. —
    II.
    Free-born, born of free parents.
    A.
    In gen.: ingenuus homo meant formerly one born of a certain or known father, who can cite his father:

    en unquam fando audistis patricios primo esse factos, non de caelo demissos, sed qui patrem ciere possent, id est nihil ultra quam ingenuos,

    Liv. 10, 8, 10:

    ingenui clarique parentes,

    Hor. S. 1, 6, 91; 1, 6, 8.—Esp., subst.: ingĕnŭus, i, m., and ingĕnŭa, ae, f., a free-born man or woman: ingenui sunt qui liberi nati sunt;

    libertini, qui ex justa servitute manumissi sunt,

    Gai. Inst. 1, 11:

    tutela liberantur ingenuae, etc.,

    id. ib. 1, 194;

    but this word differs from liber, inasmuch as the latter signifies also a freedman,

    Plaut. Mil. 4, 1, 15:

    ingenuamne an libertinam,

    id. ib. 3, 1, 189:

    omnis ingenuorum adest multitudo,

    Cic. Cat. 4, 7, 15: Patricios Cincius ait appellari solitos, qui nunc ingenui vocentur, Paul. ex Fest. p. 241 Müll.: libertinos ab ingenuis adoptari posse, Masur. ap. Gell. 5, 19, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Worthy of a freeman, noble, upright, frank, candid, ingenuous (syn. liberalis):

    nihil apparet in eo ingenuum,

    Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Off. 1, 42:

    timiditas,

    id. de Or. 2, 3:

    dolor,

    id. Phil. 10, 9, 18:

    vita,

    id. Fam. 5, 21, 3: est animi ingenui (with inf.), id. ib. 2, 6, 2:

    ingenuis studiis atque artibus delectari,

    id. Fin. 5, 18, 48:

    (with humanae) artes,

    id. de Or. 3, 6, 21:

    ingenui vultus puer ingenuique pudoris,

    Juv. 11, 154:

    amor,

    Hor. C. 1, 27, 16:

    per gemitus nostros ingenuasque cruces,

    and by such sufferings on the part of a freeman as belong only to slaves, Mart. 10, 82, 6:

    fastidium,

    Cic. Brut. 67:

    aperte odisse magis ingenui est, quam, etc.,

    id. Lael. 18, 65:

    astuta ingenuum vulpes imitata leonem,

    Hor. S. 2, 3, 186.—
    2.
    Weakly, delicate, tender (free-born persons being less inured to hardships than slaves; poet.):

    invalidae vires, ingenuaeque mihi,

    Ov. Tr. 1, 5, 72:

    gula,

    Mart. 10, 82, 6.—Hence, adv.: ingĕnŭē, in a manner befitting a person of free or noble birth, liberally; openly, frankly, ingenuously:

    educatus,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    aperte atque ingenue confiteri,

    id. Fam. 5, 2, 2; id. Att. 13, 27, 1:

    pro suis dicere,

    Quint. 12, 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > ingenuus

  • 24 otiosus

    ōtĭōsus, a, um, adj. [otium], at leisure, unoccupied, disengaged, unemployed, idle (class.; cf. feriatus, immunis; opp. negotiosus).
    I.
    Of persons.
    A.
    In gen.:

    nimis otiosum te arbitror hominem esse,

    Plaut. Truc. 1, 2, 34; 40:

    quamvis etiam maneo otiosus hic,

    Ter. Ad. 2, 4, 15:

    cum essem otiosus domi,

    Cic. Brut. 3, 10:

    rebus humanis aliquos otiosos deos praeficere,

    id. N. D. 3, 39, 93.—
    B.
    In partic.
    1.
    Without official employment, free from public affairs:

    quo in studio hominum quoque ingeniosissimorum otiosissimorumque totas aetates videmus esse contritas,

    Cic. de Or. 1, 51, 219:

    quem locum nos otiosi convertimus,

    in an interval of leisure, id. Div. 2, 30, 63:

    Graeculum se atque otiosum putari maluit,

    id. Sest. 51, 110: numquam se minus otiosum esse, quam cum otiosus, that he was never less at leisure than when [p. 1285] free from official business, Cato ap. Cic. Off. 3, 1, 1:

    cum a te tua promissa flagitabam, ad urbem te otiosissimum esse arbitrabar,

    Cic. Fam. 3, 11, 3:

    cum otiosus stilum prehenderat,

    id. Brut. 24, 93.—
    2.
    With respect to participation, quiet, unconcerned, indifferent, neutral:

    spectatores otiosi Leuctricae calamitatis,

    Cic. Off. 2, 7, 26:

    quidam enim non modo armatis, sed etiam otiosis minabantur,

    id. Marcell. 6, 18.—
    3.
    Without excitement, quiet, passionless, calm, tranquil:

    etiam istos, quibus odio est otium, quietissimos atque otiosissimos reddam,

    Cic. Agr. 2, 37, 102:

    vide ut otiosus it,

    Ter. Eun. 5, 3, 10; Cic. Fam. 9, 25, 3.—
    4.
    Of style, tedious, dull:

    (Cicero) lentus est in principiis, longus in narrationibus, otiosus circa excessus,

    Tac. Or. 22.—
    5.
    That has leisure for any thing; with gen.: studiorum otiosi, Plin. H. N. praef. § 6.—Hence,
    C.
    Subst.: ōtĭōsus, i, m., a private person, one not in official life:

    et facilior et tutior vita est otiosorum,

    Cic. Off. 1, 21, 70:

    otioso vero et nihil agenti privato,... quando imperium senatus dedit?

    id. Phil. 11, 8, 20.—
    2.
    Non-combatants, civilians:

    crudeliter enim otiosis minabantur,

    Cic. Fam. 9, 6, 3 (B. and K. otiosissimi):

    militare nomen grave inter otiosos,

    Tac. Agr. 40.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things, at leisure, free, idle, unemployed: otioso in otio animus nescit, quid velit, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 256 Vahl.):

    ego, cui fuerit ne otium quidem umquam otiosum,

    Cic. Planc. 27, 66: pecuniae, idle, unemployed (opp. occupatus), Plin. Ep. 10, 62, 1:

    senectus,

    Cic. Sen. 14, 49:

    his supplicationum otiosis diebus,

    id. Q. Fr. 3, 8, 3:

    quid quiete otiosius animi,

    Sen. Ira, 2, 13, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Idle, useless, unprofitable, superfluous (cf.:

    ignavus, iners, desidiosus): sententiae,

    Quint. 1, 1, 35:

    sermo,

    id. 8, 2, 19:

    otiosissimae occupationes,

    Plin. Ep. 9, 6, 4; so,

    otiosum est persequi singula,

    Lact. 2, 4, 28; cf. Min. Fel. 23, 1.—
    2.
    Quiet, free from any thing; with ab:

    animo nunc jam otioso esse impero,

    Ter. And. 5, 2, 1:

    ab animo,

    id. Phorm. 2, 2, 26:

    a metu,

    Gell. 2, 29, 9:

    quid est animi quiete otiosius,

    Sen. Ira, 2, 13, 2.—
    3.
    With a quiet or gentle motion, quiet, gentle:

    fons vel rivus huc conveniat otiosus,

    flowing quietly, gently, Pall. 1, 37, 3.—Hence, adv.: ōtĭōsē.
    A.
    Lit., at leisure, at ease, without occupation:

    vivere,

    Cic. Off. 3, 26, 97:

    inambulare in foro,

    Liv. 23, 7 fin.:

    sequi,

    Plaut. Mil. 4, 6, 8:

    ire,

    id. Ep. 5, 1, 21:

    magnast res, quam ego tecum otiose, si otiumst, cupio loqui,

    id. Aul. 4, 10, 41.—
    B.
    Transf.
    1.
    Calmly, quietly, without haste, gently, gradually: ambula ergo cito. Sy. Immo otiose, Plaut. Ps. 4, 1, 14; cf. id. Truc. 1, 2, 66 (opp. to properare):

    bene et otiose percoquere,

    Cato, R. R. 76 fin.:

    contemplari unumquodque otiose et considerare coepit,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    quaerere,

    id. Fin. 4, 13, 22:

    segniter, otiose, neglegenter, contumaciter omnia agere,

    Liv. 2, 57.—
    2.
    Free from fear, quietly, fearlessly:

    ademptum tibi jam faxo omnem metum, in aurem utramvis otiose ut dormias,

    Ter. Heaut. 2, 3, 100.

    Lewis & Short latin dictionary > otiosus

  • 25 purum

    pūrus, a, um, adj. [Sanscr. root pū, purificare, lustrare; cf.: pŭtus, pŭto; whence also poinê; Lat. poena], clean, pure, i. e. free from any foreign, esp. from any contaminating admixture (syn.: illimis, liquidus).
    I.
    Lit.
    1.
    Clean, free from dirt or filth, pure, unstained, undefiled:

    purae aedes,

    Plaut. Truc. 2, 7, 6:

    et manibus puris sumite fontis aquam,

    Tib. 2, 1, 14; Hor. Epod. 17, 49; id. S. 1, 4, 68:

    vestis,

    Verg. A. 12, 169:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    amnis,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    aqua,

    id. C. 3, 16, 29; cf. id. Ep. 1, 10, 20:

    fons,

    Prop. 3 (4), 1, 3:

    lympha,

    Sil. 7, 170:

    amphorae,

    Hor. Epod. 2, 15:

    fictilia,

    Tib. 1, 1, 30:

    torus,

    id. 1, 3, 26:

    purissima mella,

    Verg. G. 4, 163:

    aëre purior ignis,

    Ov. M. 15, 243:

    hasta,

    unstained with blood, Stat. Th. 11, 450.—
    2.
    In gen., free or clear from any admixture or obstruction: terra, cleared (from stones, bushes, etc.), Cic. Sen. 17, 59:

    sol,

    clear, bright, Hor. C. 3, 29, 45:

    orbis,

    Ov. M. 4, 348:

    caelum,

    Tib. 4, 1, 10:

    luna,

    Hor. C. 2, 5, 19:

    vesper,

    id. ib. 3, 19, 26:

    dies,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 2:

    aurum,

    refined, without dross, Plin. 33, 4, 25, § 84; 33, 6, 32, § 99:

    argentum,

    Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52:

    gemma,

    Ov. M. 2, 856.— Absol.: pū-rum, i, n., a clear, bright, unclouded sky, Verg. G. 2, 364; Hor. C. 1, 34, 7.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., plain, natural, naked, unadorned, unwrought, unmixed, unadulterated, unsophisticated: argentum, plain, i. e. unornamented, without figures chased upon it, Cic. Verr. 2, 4, 22, § 49; 2, 4, 23, § 52; Plin. Ep. 3, 1, 9; Juv. 9, 141; cf.:

    coronarum aliae sunt purae, aliae caelatae,

    Vitr. 7, 3; and:

    utrum lanx pura an caelata sit,

    Dig. 6, 1, 6:

    vasa,

    not pitched, Col. 12, 4, 4:

    locus,

    not built upon, vacant, Varr. L. L. 5, § 38 Müll.; Liv. 24, 14; Dig. 13, 7, 43:

    humus,

    Cic. Sen. 15, 59:

    solum,

    Liv. 1, 44 fin.:

    ager,

    Ov. F. 3, 582:

    campus,

    Verg. A. 12, 771:

    purus ab arboribus campus,

    Ov. M. 3, 709:

    hasta,

    without an iron head, Prop. 4 (5), 3, 68:

    toga,

    without purple stripes, Phaedr. 3, 10, 10:

    esse utramque sibi per se puramque necesse'st,

    unmixed, Lucr. 1, 506.—
    2.
    Cleansing, purifying:

    idem ter socios pura circumtulit undā,

    Verg. A. 6, 229:

    sulfur,

    Tib. 1, 5, 11.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pure, unspotted, spotless, chaste, undefiled, unpolluted, faultless, etc.:

    animus omni admixtione corporis liberatus, purus et integer,

    Cic. Sen. 22, 80:

    castus animus purusque,

    id. Div. 1, 53, 121:

    estne quisquam qui tibi purior esse videatur?

    id. Rosc. Com. 6, 18:

    puriora et dilucidiora,

    id. Tusc. 1, 20, 46: vita et pectore puro, Hor.S. 1,6, 64; id. Ep. 1, 2, 67: pectus purum et firmum, stainless, faultless, Enn. ap. Gell. 7, 17 (Trag. v. 340 Vahl.):

    familia,

    that has solemnized the funeral rites, Cic. Leg. 2, 22, 57:

    gladium purum ab omni caede servare,

    Sen. Ep. 24, 7:

    purae a civili sanguine manus,

    id. Suas. 6, 2:

    purus sum a peccato,

    Vulg. Prov. 20, 9:

    pectus purum ab omni sceleris contagione,

    Lact. 5, 12, 2.—Of freedom from sensual passion:

    animam puram conservare,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    noctes, opp. spurcae,

    Plaut. As. 4, 1, 62; id. Poen. 1, 2, 137; Tib. 1, 3, 26; Mart. 6, 66, 5; 9, 64:

    corpus,

    Plin. Ep. 4, 11, 9.—With gen.:

    integer vitae scelerisque purus,

    Hor. C. 1, 22, 1.—Of purity of style:

    oratio Catuli sic pura est, ut Latine loqui paene solus videatur,

    Cic. de Or. 3, 8, 29; cf.: purum et candidum genus dicendi, id. Or. 16, 53:

    sermone puro atque dilucido,

    Quint. 11, 1, 53:

    sermo quam purissimus,

    id. 4, 2, 118:

    multo est tersior ac magis purus (Horatius),

    id. 10, 1, 94:

    pura et illustris brevitas,

    Cic. Brut. 75, 262:

    pura et incorrupta consuetudo dicendi,

    id. ib. 75, 261:

    pressus sermo purusque,

    Plin. Ep. 7, 9, 8.—
    B.
    In partic., in jurid. lang., unconditional, without exception, absolute; entire, complete:

    judicium purum,

    Cic. Inv. 2, 20, 60:

    pura et directa libertas,

    Dig. 40, 4, 59:

    causa,

    ib. 46, 3, 5.—
    C.
    Clear, complete, over and above:

    quid possit ad dominos puri ac reliqui provenire,

    clear gain, Cic. Verr. 2, 3, 86, § 200.—
    D.
    Relig. t. t., free from religious claims or consecration:

    purus autem locus dicitur, qui neque sacer neque sanctus est neque religiosus, sed ab omnibus huiusmodi nominibus vacare videtur,

    Dig. 11, 7, 2, § 4; cf.

    ib. § 2: quae tandem est domus ab istā suspicione religionis tam vacua atque pura,

    Cic. Har. Resp. 6, 11.—
    E.
    Not desecrated, undefiled.
    1.
    Untrodden, fresh:

    locus,

    Liv. 25, 17, 3.—
    2.
    Not defiled by a funeral or burial:

    familia,

    Cic. Leg. 2, 22, 57.—
    3.
    Free from mourning:

    dies,

    Ov. F. 2, 558.— Adv., in two forms, pūrē and (ante-class. and poet.) pūrĭ-ter ( sup. ‡ purime, acc. to Paul. ex Fest. p. 252 Müll.), purely, clearly, without spot or mixture.
    A.
    Lit.
    (α).
    Form pure:

    pure eluere vasa,

    Plaut. Aul. 2, 3, 3; cf.: pure lautum=aquā purā lavatum, Paul. ex Fest. p. 248 Müll.:

    lavare,

    Liv. 5, 22.—
    (β).
    Form puriter:

    puriter transfundere aquam in alterum dolium,

    Cato, R. R. 112:

    puriter lavit dentes,

    Cat. 39, 14.—
    b.
    Comp., brightly, clearly:

    splendens Pario marmore purius,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    purius osculari,

    Sen. Ben. 2, 12, 2.—
    c.
    Sup.:

    quam mundissime purissimeque fiat,

    Cato, R. R. 66.—
    B.
    Trop., purely, chastely; plainly, clearly, simply.
    (α).
    Form pure:

    si forte pure velle habere dixerit,

    Plaut. As. 4, 1, 61:

    quiete et pure et eleganter acta aetas,

    Cic. Sen. 5, 13:

    pure et caste deos venerari,

    id. N. D. 1, 2, 3; Liv. 27, 37; cf.:

    radix caste pureque collecta,

    Plin. 22, 10, 12, § 27.—Of style:

    pure et emendate loqui,

    Cic. Opt. Gen. 2, 4:

    pure apparere,

    clearly, obviously, Hor. S. 1, 2, 100:

    quid pure tranquillet,

    perfectly, fully, id. Ep. 1, 18, 102.—
    (β).
    Form puriter:

    si vitam puriter egi,

    Cat. 76, 19.—
    b.
    Sup.:

    Scipio omnium aetatis suae purissime locutus,

    Gell. 2, 20, 5:

    purissime atque illustrissime aliquid describere,

    very distinctly, very clearly, id. 9, 13, 4.—
    2.
    In partic., jurid., unconditionally, simply, absolutely:

    aliquid legare,

    Dig. 8, 2, 35:

    contrahi,

    ib. 18, 2, 4; 39, 2, 22 fin.; 26, 2, 11; Gai. Inst. 1, 186.

    Lewis & Short latin dictionary > purum

  • 26 purus

    pūrus, a, um, adj. [Sanscr. root pū, purificare, lustrare; cf.: pŭtus, pŭto; whence also poinê; Lat. poena], clean, pure, i. e. free from any foreign, esp. from any contaminating admixture (syn.: illimis, liquidus).
    I.
    Lit.
    1.
    Clean, free from dirt or filth, pure, unstained, undefiled:

    purae aedes,

    Plaut. Truc. 2, 7, 6:

    et manibus puris sumite fontis aquam,

    Tib. 2, 1, 14; Hor. Epod. 17, 49; id. S. 1, 4, 68:

    vestis,

    Verg. A. 12, 169:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    amnis,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    aqua,

    id. C. 3, 16, 29; cf. id. Ep. 1, 10, 20:

    fons,

    Prop. 3 (4), 1, 3:

    lympha,

    Sil. 7, 170:

    amphorae,

    Hor. Epod. 2, 15:

    fictilia,

    Tib. 1, 1, 30:

    torus,

    id. 1, 3, 26:

    purissima mella,

    Verg. G. 4, 163:

    aëre purior ignis,

    Ov. M. 15, 243:

    hasta,

    unstained with blood, Stat. Th. 11, 450.—
    2.
    In gen., free or clear from any admixture or obstruction: terra, cleared (from stones, bushes, etc.), Cic. Sen. 17, 59:

    sol,

    clear, bright, Hor. C. 3, 29, 45:

    orbis,

    Ov. M. 4, 348:

    caelum,

    Tib. 4, 1, 10:

    luna,

    Hor. C. 2, 5, 19:

    vesper,

    id. ib. 3, 19, 26:

    dies,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 2:

    aurum,

    refined, without dross, Plin. 33, 4, 25, § 84; 33, 6, 32, § 99:

    argentum,

    Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52:

    gemma,

    Ov. M. 2, 856.— Absol.: pū-rum, i, n., a clear, bright, unclouded sky, Verg. G. 2, 364; Hor. C. 1, 34, 7.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., plain, natural, naked, unadorned, unwrought, unmixed, unadulterated, unsophisticated: argentum, plain, i. e. unornamented, without figures chased upon it, Cic. Verr. 2, 4, 22, § 49; 2, 4, 23, § 52; Plin. Ep. 3, 1, 9; Juv. 9, 141; cf.:

    coronarum aliae sunt purae, aliae caelatae,

    Vitr. 7, 3; and:

    utrum lanx pura an caelata sit,

    Dig. 6, 1, 6:

    vasa,

    not pitched, Col. 12, 4, 4:

    locus,

    not built upon, vacant, Varr. L. L. 5, § 38 Müll.; Liv. 24, 14; Dig. 13, 7, 43:

    humus,

    Cic. Sen. 15, 59:

    solum,

    Liv. 1, 44 fin.:

    ager,

    Ov. F. 3, 582:

    campus,

    Verg. A. 12, 771:

    purus ab arboribus campus,

    Ov. M. 3, 709:

    hasta,

    without an iron head, Prop. 4 (5), 3, 68:

    toga,

    without purple stripes, Phaedr. 3, 10, 10:

    esse utramque sibi per se puramque necesse'st,

    unmixed, Lucr. 1, 506.—
    2.
    Cleansing, purifying:

    idem ter socios pura circumtulit undā,

    Verg. A. 6, 229:

    sulfur,

    Tib. 1, 5, 11.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pure, unspotted, spotless, chaste, undefiled, unpolluted, faultless, etc.:

    animus omni admixtione corporis liberatus, purus et integer,

    Cic. Sen. 22, 80:

    castus animus purusque,

    id. Div. 1, 53, 121:

    estne quisquam qui tibi purior esse videatur?

    id. Rosc. Com. 6, 18:

    puriora et dilucidiora,

    id. Tusc. 1, 20, 46: vita et pectore puro, Hor.S. 1,6, 64; id. Ep. 1, 2, 67: pectus purum et firmum, stainless, faultless, Enn. ap. Gell. 7, 17 (Trag. v. 340 Vahl.):

    familia,

    that has solemnized the funeral rites, Cic. Leg. 2, 22, 57:

    gladium purum ab omni caede servare,

    Sen. Ep. 24, 7:

    purae a civili sanguine manus,

    id. Suas. 6, 2:

    purus sum a peccato,

    Vulg. Prov. 20, 9:

    pectus purum ab omni sceleris contagione,

    Lact. 5, 12, 2.—Of freedom from sensual passion:

    animam puram conservare,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    noctes, opp. spurcae,

    Plaut. As. 4, 1, 62; id. Poen. 1, 2, 137; Tib. 1, 3, 26; Mart. 6, 66, 5; 9, 64:

    corpus,

    Plin. Ep. 4, 11, 9.—With gen.:

    integer vitae scelerisque purus,

    Hor. C. 1, 22, 1.—Of purity of style:

    oratio Catuli sic pura est, ut Latine loqui paene solus videatur,

    Cic. de Or. 3, 8, 29; cf.: purum et candidum genus dicendi, id. Or. 16, 53:

    sermone puro atque dilucido,

    Quint. 11, 1, 53:

    sermo quam purissimus,

    id. 4, 2, 118:

    multo est tersior ac magis purus (Horatius),

    id. 10, 1, 94:

    pura et illustris brevitas,

    Cic. Brut. 75, 262:

    pura et incorrupta consuetudo dicendi,

    id. ib. 75, 261:

    pressus sermo purusque,

    Plin. Ep. 7, 9, 8.—
    B.
    In partic., in jurid. lang., unconditional, without exception, absolute; entire, complete:

    judicium purum,

    Cic. Inv. 2, 20, 60:

    pura et directa libertas,

    Dig. 40, 4, 59:

    causa,

    ib. 46, 3, 5.—
    C.
    Clear, complete, over and above:

    quid possit ad dominos puri ac reliqui provenire,

    clear gain, Cic. Verr. 2, 3, 86, § 200.—
    D.
    Relig. t. t., free from religious claims or consecration:

    purus autem locus dicitur, qui neque sacer neque sanctus est neque religiosus, sed ab omnibus huiusmodi nominibus vacare videtur,

    Dig. 11, 7, 2, § 4; cf.

    ib. § 2: quae tandem est domus ab istā suspicione religionis tam vacua atque pura,

    Cic. Har. Resp. 6, 11.—
    E.
    Not desecrated, undefiled.
    1.
    Untrodden, fresh:

    locus,

    Liv. 25, 17, 3.—
    2.
    Not defiled by a funeral or burial:

    familia,

    Cic. Leg. 2, 22, 57.—
    3.
    Free from mourning:

    dies,

    Ov. F. 2, 558.— Adv., in two forms, pūrē and (ante-class. and poet.) pūrĭ-ter ( sup. ‡ purime, acc. to Paul. ex Fest. p. 252 Müll.), purely, clearly, without spot or mixture.
    A.
    Lit.
    (α).
    Form pure:

    pure eluere vasa,

    Plaut. Aul. 2, 3, 3; cf.: pure lautum=aquā purā lavatum, Paul. ex Fest. p. 248 Müll.:

    lavare,

    Liv. 5, 22.—
    (β).
    Form puriter:

    puriter transfundere aquam in alterum dolium,

    Cato, R. R. 112:

    puriter lavit dentes,

    Cat. 39, 14.—
    b.
    Comp., brightly, clearly:

    splendens Pario marmore purius,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    purius osculari,

    Sen. Ben. 2, 12, 2.—
    c.
    Sup.:

    quam mundissime purissimeque fiat,

    Cato, R. R. 66.—
    B.
    Trop., purely, chastely; plainly, clearly, simply.
    (α).
    Form pure:

    si forte pure velle habere dixerit,

    Plaut. As. 4, 1, 61:

    quiete et pure et eleganter acta aetas,

    Cic. Sen. 5, 13:

    pure et caste deos venerari,

    id. N. D. 1, 2, 3; Liv. 27, 37; cf.:

    radix caste pureque collecta,

    Plin. 22, 10, 12, § 27.—Of style:

    pure et emendate loqui,

    Cic. Opt. Gen. 2, 4:

    pure apparere,

    clearly, obviously, Hor. S. 1, 2, 100:

    quid pure tranquillet,

    perfectly, fully, id. Ep. 1, 18, 102.—
    (β).
    Form puriter:

    si vitam puriter egi,

    Cat. 76, 19.—
    b.
    Sup.:

    Scipio omnium aetatis suae purissime locutus,

    Gell. 2, 20, 5:

    purissime atque illustrissime aliquid describere,

    very distinctly, very clearly, id. 9, 13, 4.—
    2.
    In partic., jurid., unconditionally, simply, absolutely:

    aliquid legare,

    Dig. 8, 2, 35:

    contrahi,

    ib. 18, 2, 4; 39, 2, 22 fin.; 26, 2, 11; Gai. Inst. 1, 186.

    Lewis & Short latin dictionary > purus

  • 27 vacantia

    văco, āvi, ātum, 1 ( perf. vacui, Tert. Pall. 4; id. Pud. 8 fin.; id. adv. Val. 9), v. n. [etym. dub.], to be empty, void, or vacant; to be void of, or without; not to contain (class.; cf.: careo, egeo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of space, etc.
    1.
    Absol.:

    quācumque vacat spatium, quod inane vocamus,

    Lucr. 1, 507; so,

    spatium,

    id. 2, 1053; 6, 1029:

    inane,

    id. 1, 520:

    villa ita completa militibus est, ut vix triclinium... vacaret,

    Cic. Att. 13, 52, 1:

    tota domus superior vacat,

    id. ib. 13, 12, 10:

    aedes,

    Plaut. Cas. 3, 1, 7:

    maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,

    to be uninhabited, uncultivated, Caes. B. G. 4, 3:

    locus,

    id. ib. 1, 28; Quint. 8, 6, 18; 9, 4, 118; 10, 3, 33:

    ostia septem Pulverulenta vacant, septem sine flumine valles,

    Ov. M. 2, 256:

    odi cum late splendida cera vacat,

    id. Am. 1, 11, 20:

    haec fiunt dum vacat harena,

    Sen. Ep. 7, 4.—
    2.
    With abl. (so most freq.):

    illa natura caelestis et terra vacat et umore,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65; cf. id. N. D. 2, 24, 64:

    mens vacans corpore,

    id. ib. 1, 10, 25:

    hoste vacare domos,

    Verg. A. 3, 123:

    (domus) quae Igne vacet,

    Ov. M. 2, 764:

    custode vacans,

    id. ib. 2, 422:

    ora vacent epulis,

    i. e. abstain from, id. ib. 15, 478: ea pars oppidi, quae fluminis circuitu vacabat, Auct. B. G. 8, 41. —
    3.
    With ab:

    haec a custodiis classium loca maxime vacabant,

    Caes. B. C. 3, 25.—
    B.
    Transf., to be vacant. free from, without, unoccupied, etc.
    1.
    With abl.:

    ejusmodi (nimiis animi) motibus sermo debet vacare,

    Cic. Off. 1, 38, 136:

    nulla vitae pars vacare officio potest,

    id. ib. 1, 2, 4:

    omni curatione et administratione rerum (dii),

    id. N. D. 1, 1, 2:

    studiis,

    id. de Or. 3, 11, 43:

    curā et negotio,

    id. Leg. 1, 3, 8:

    vitio,

    id. ib. 3, 3, 10:

    culpā,

    id. Fam. 7, 3, 4:

    criminibus,

    Quint. 10, 1, 34:

    febri,

    Cels. 2, 14 med.:

    morbis,

    Dig. 21, 1, 53:

    amplitudo animi pulchrior, si vacet populo,

    keeps free from, remains aloof from, Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    respublica et milite illic et pecuniā vacet,

    be free from the necessity of furnishing, Liv. 2, 48, 9.—
    2.
    With ab and abl.:

    nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dictione aut a scribendo,

    Cic. Brut. 78, 272:

    (rex) quicquid a bellis populi Romani vacabat, cum hominibus nostris consuetudines jungebat,

    id. Deiot. 9, 27:

    a publico officio et munere,

    id. Div. 2, 2, 7:

    ab opere (milites),

    Caes. B. C. 3, 76:

    ne quando a metu ac periculis vacarent,

    Liv. 7, 1:

    vacant ab imbecillis valetudinaria,

    Col. 12, 3, 8:

    a culpā,

    Sen. Ep. 97, 1:

    a periculo,

    id. Q. N. 6, 1, 1:

    a negotiis,

    Phaedr. 3 prol.—
    II.
    In partic.
    A.
    To be free from labor, not busied, idle, at leisure; to have leisure or time:

    quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes: aut, si ne tu quidem vacas, noli, etc.,

    Cic. Fam. 12, 30, 1; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; Quint. 10, 3, 27:

    festus in pratis vacat otioso Cum bove pagus,

    Hor. C. 3, 18, 11:

    si vacabis,

    Cic. Att. 12, 38, 2:

    si forte vacas,

    Hor. Ep. 2, 2, 95.—
    2.
    After the Aug. per. esp. freq.
    a.
    Vacare alicui rei, to be free to attend, apply, or devote one's self to something; to have leisure or time for a thing (cf. studeo):

    philosophiae, Quinte, semper vaco,

    Cic. Div. 1, 6, 10:

    in itinere, quasi solutus ceteris curis, huic uni vacaret,

    Plin. Ep. 3, 5, 15:

    huic uni negotio vacare,

    Vell. 2, 114, 1:

    ille non vacasse sermoni suo regem causatus discessit,

    Curt. 6, 7, 21:

    paulum etiam palaestricis,

    Quint. 1, 11, 15:

    studio operis pulcherrimi,

    id. 12, 1, 4:

    foro,

    id. 10, 1, 114:

    clientium negotiis,

    Tac. A. 16, 22:

    non discendo tantum juri, sed etiam docendo,

    Quint. 12, 1, 10:

    libellis legendis ac rescribendis,

    Suet. Aug. 45:

    queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire volentibus non vacaverint,

    have no leisure for them, can not attend to them, Sen. Brev. Vit. 2, 5.—Rarely absol.:

    dum perago tecum pauca sed apta, vaca,

    Ov. Am. 2, 2, 2.—
    b.
    Vacare ad aliquid:

    non vaco ad istas ineptias,

    Sen. Ep. 49, 9; cf. ( poet.):

    in grande opus,

    Ov. P. 3, 3, 36; also, with inf.:

    sternere acies,

    Stat. Th. 8, 185.—
    c.
    Vacat (alicui), impers., there is time, room, or leisure for a thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With inf. (so most freq.): si primā repetens ab origine pergam Et vacet annales nostrorum audire laborum, Verg. A. 1, 373:

    tunc et elegiam vacabit in manus sumere,

    Quint. 10, 1, 58:

    non vacabit incohare haec studia,

    id. 1, 12, 12: hactenus indulsisse vacat, it is permitted, i. q. licet, Verg. A. 10, 625 Heyne; imitated by Sil. 17, 374.—
    (β).
    With dat., I ( thou, he, etc.) have leisure or time for a thing:

    nobis venari nec vacat nec libet,

    Plin. Ep. 9, 16, 1:

    non vacat exiguis rebus adesse Jovi,

    Ov. Tr. 2, 216:

    nec nostris praebere vacet tibi cantibus aures,

    id. M. 5, 334:

    obstat enim diligentiae scribendi etiam fatigatio et abunde, si vacet, lucis spatia sufficiunt,

    Quint. 10, 3, 27:

    cui esse diserto vacet,

    id. 11, 1, 50:

    quo magis te, cui vacat, hortor, etc.,

    Plin. Ep. 1, 10, 11; 8, 15, 1; Curt. 10, 10, 12; Vell. 1, 15, 1; 2, 124, 1.— Absol.:

    teneri properentur amores, Dum vacat,

    Ov. Am. 3, 1, 70:

    si vacat,

    Juv. 1, 21. —
    B.
    Of possessions, lands, etc., to be unoccupied, vacant, ownerless:

    cum agri Ligustini... aliquantum vacaret, senatūs consultum est factum, ut is ager viritim divideretur,

    Liv. 42, 4, 3:

    fundi possessionem nancisci, quae ex neglegentiā domini vacat,

    Dig. 41, 3, 37:

    si nemo sit, bona vacabunt,

    ib. 38, 7, 2 fin.
    2.
    Esp., of offices, relations, positions, employments, etc., to be vacant, without incumbent, etc.:

    si Piso adesset, nullius philosophiae vacaret locus,

    Cic. N. D. 1, 7, 16: quid enim nostrā victum esse Antonium, si victus est, ut alii vacaret, quod ille obtinuit? may stand open, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 17, 6:

    rogo ut Suram praeturā exornare digneris, cuia locus vacet,

    Plin. Ep. 10, 12 (7), 1:

    rogo dignitati... vel auguratum vel septemviratum, quia vacant, adicere digneris,

    id. ib. 10, 13 (8).— Hence, văcans, antis, P. a.
    A.
    Empty, unoccupied, without an owner, vacant:

    locus,

    Sen. Cons. ad Marc. 16, 8:

    metaphora... vacantem locum occupare debet,

    Quint. 8, 6, 18:

    regnum,

    Just. 42, 4, 2; 25, 2, 4; 27, 3, 1:

    saltus,

    Verg. G. 3, 477:

    balneae,

    Tac. H. 3, 11:

    bona,

    Dig. 30, 1, 93; 30, 1, 111.— Subst.: văcantia, ĭum, n., vacant estates, property without an owner:

    ut, si a privilegiis parentum cessaretur, velut parens omnium populus vacantia teneret,

    Tac. A. 3, 28.—
    B.
    Of women, single, unmarried, without a husband:

    qui vacantem mulierem rapuit vel nuptam,

    Dig. 48, 6, 5; Quint. Decl. 262 (cf. vacua, Ov. H. 20, 149).—
    C.
    Of persons, at leisure, unoccupied, idle:

    nec petiit animum vacantem,

    Ov. M. 9, 612.— Subst.: văcantĭa, ĭum, n., that which is superfluous, useless (post-class.):

    vacantia ex quāque re ac non necessariā auferre et excidere,

    Gell. 6, 5, 6.—Hence, adv.: vă-canter, superfluously, Gell. 17, 10, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > vacantia

  • 28 vaco

    văco, āvi, ātum, 1 ( perf. vacui, Tert. Pall. 4; id. Pud. 8 fin.; id. adv. Val. 9), v. n. [etym. dub.], to be empty, void, or vacant; to be void of, or without; not to contain (class.; cf.: careo, egeo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of space, etc.
    1.
    Absol.:

    quācumque vacat spatium, quod inane vocamus,

    Lucr. 1, 507; so,

    spatium,

    id. 2, 1053; 6, 1029:

    inane,

    id. 1, 520:

    villa ita completa militibus est, ut vix triclinium... vacaret,

    Cic. Att. 13, 52, 1:

    tota domus superior vacat,

    id. ib. 13, 12, 10:

    aedes,

    Plaut. Cas. 3, 1, 7:

    maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,

    to be uninhabited, uncultivated, Caes. B. G. 4, 3:

    locus,

    id. ib. 1, 28; Quint. 8, 6, 18; 9, 4, 118; 10, 3, 33:

    ostia septem Pulverulenta vacant, septem sine flumine valles,

    Ov. M. 2, 256:

    odi cum late splendida cera vacat,

    id. Am. 1, 11, 20:

    haec fiunt dum vacat harena,

    Sen. Ep. 7, 4.—
    2.
    With abl. (so most freq.):

    illa natura caelestis et terra vacat et umore,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65; cf. id. N. D. 2, 24, 64:

    mens vacans corpore,

    id. ib. 1, 10, 25:

    hoste vacare domos,

    Verg. A. 3, 123:

    (domus) quae Igne vacet,

    Ov. M. 2, 764:

    custode vacans,

    id. ib. 2, 422:

    ora vacent epulis,

    i. e. abstain from, id. ib. 15, 478: ea pars oppidi, quae fluminis circuitu vacabat, Auct. B. G. 8, 41. —
    3.
    With ab:

    haec a custodiis classium loca maxime vacabant,

    Caes. B. C. 3, 25.—
    B.
    Transf., to be vacant. free from, without, unoccupied, etc.
    1.
    With abl.:

    ejusmodi (nimiis animi) motibus sermo debet vacare,

    Cic. Off. 1, 38, 136:

    nulla vitae pars vacare officio potest,

    id. ib. 1, 2, 4:

    omni curatione et administratione rerum (dii),

    id. N. D. 1, 1, 2:

    studiis,

    id. de Or. 3, 11, 43:

    curā et negotio,

    id. Leg. 1, 3, 8:

    vitio,

    id. ib. 3, 3, 10:

    culpā,

    id. Fam. 7, 3, 4:

    criminibus,

    Quint. 10, 1, 34:

    febri,

    Cels. 2, 14 med.:

    morbis,

    Dig. 21, 1, 53:

    amplitudo animi pulchrior, si vacet populo,

    keeps free from, remains aloof from, Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    respublica et milite illic et pecuniā vacet,

    be free from the necessity of furnishing, Liv. 2, 48, 9.—
    2.
    With ab and abl.:

    nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dictione aut a scribendo,

    Cic. Brut. 78, 272:

    (rex) quicquid a bellis populi Romani vacabat, cum hominibus nostris consuetudines jungebat,

    id. Deiot. 9, 27:

    a publico officio et munere,

    id. Div. 2, 2, 7:

    ab opere (milites),

    Caes. B. C. 3, 76:

    ne quando a metu ac periculis vacarent,

    Liv. 7, 1:

    vacant ab imbecillis valetudinaria,

    Col. 12, 3, 8:

    a culpā,

    Sen. Ep. 97, 1:

    a periculo,

    id. Q. N. 6, 1, 1:

    a negotiis,

    Phaedr. 3 prol.—
    II.
    In partic.
    A.
    To be free from labor, not busied, idle, at leisure; to have leisure or time:

    quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes: aut, si ne tu quidem vacas, noli, etc.,

    Cic. Fam. 12, 30, 1; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; Quint. 10, 3, 27:

    festus in pratis vacat otioso Cum bove pagus,

    Hor. C. 3, 18, 11:

    si vacabis,

    Cic. Att. 12, 38, 2:

    si forte vacas,

    Hor. Ep. 2, 2, 95.—
    2.
    After the Aug. per. esp. freq.
    a.
    Vacare alicui rei, to be free to attend, apply, or devote one's self to something; to have leisure or time for a thing (cf. studeo):

    philosophiae, Quinte, semper vaco,

    Cic. Div. 1, 6, 10:

    in itinere, quasi solutus ceteris curis, huic uni vacaret,

    Plin. Ep. 3, 5, 15:

    huic uni negotio vacare,

    Vell. 2, 114, 1:

    ille non vacasse sermoni suo regem causatus discessit,

    Curt. 6, 7, 21:

    paulum etiam palaestricis,

    Quint. 1, 11, 15:

    studio operis pulcherrimi,

    id. 12, 1, 4:

    foro,

    id. 10, 1, 114:

    clientium negotiis,

    Tac. A. 16, 22:

    non discendo tantum juri, sed etiam docendo,

    Quint. 12, 1, 10:

    libellis legendis ac rescribendis,

    Suet. Aug. 45:

    queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire volentibus non vacaverint,

    have no leisure for them, can not attend to them, Sen. Brev. Vit. 2, 5.—Rarely absol.:

    dum perago tecum pauca sed apta, vaca,

    Ov. Am. 2, 2, 2.—
    b.
    Vacare ad aliquid:

    non vaco ad istas ineptias,

    Sen. Ep. 49, 9; cf. ( poet.):

    in grande opus,

    Ov. P. 3, 3, 36; also, with inf.:

    sternere acies,

    Stat. Th. 8, 185.—
    c.
    Vacat (alicui), impers., there is time, room, or leisure for a thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With inf. (so most freq.): si primā repetens ab origine pergam Et vacet annales nostrorum audire laborum, Verg. A. 1, 373:

    tunc et elegiam vacabit in manus sumere,

    Quint. 10, 1, 58:

    non vacabit incohare haec studia,

    id. 1, 12, 12: hactenus indulsisse vacat, it is permitted, i. q. licet, Verg. A. 10, 625 Heyne; imitated by Sil. 17, 374.—
    (β).
    With dat., I ( thou, he, etc.) have leisure or time for a thing:

    nobis venari nec vacat nec libet,

    Plin. Ep. 9, 16, 1:

    non vacat exiguis rebus adesse Jovi,

    Ov. Tr. 2, 216:

    nec nostris praebere vacet tibi cantibus aures,

    id. M. 5, 334:

    obstat enim diligentiae scribendi etiam fatigatio et abunde, si vacet, lucis spatia sufficiunt,

    Quint. 10, 3, 27:

    cui esse diserto vacet,

    id. 11, 1, 50:

    quo magis te, cui vacat, hortor, etc.,

    Plin. Ep. 1, 10, 11; 8, 15, 1; Curt. 10, 10, 12; Vell. 1, 15, 1; 2, 124, 1.— Absol.:

    teneri properentur amores, Dum vacat,

    Ov. Am. 3, 1, 70:

    si vacat,

    Juv. 1, 21. —
    B.
    Of possessions, lands, etc., to be unoccupied, vacant, ownerless:

    cum agri Ligustini... aliquantum vacaret, senatūs consultum est factum, ut is ager viritim divideretur,

    Liv. 42, 4, 3:

    fundi possessionem nancisci, quae ex neglegentiā domini vacat,

    Dig. 41, 3, 37:

    si nemo sit, bona vacabunt,

    ib. 38, 7, 2 fin.
    2.
    Esp., of offices, relations, positions, employments, etc., to be vacant, without incumbent, etc.:

    si Piso adesset, nullius philosophiae vacaret locus,

    Cic. N. D. 1, 7, 16: quid enim nostrā victum esse Antonium, si victus est, ut alii vacaret, quod ille obtinuit? may stand open, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 17, 6:

    rogo ut Suram praeturā exornare digneris, cuia locus vacet,

    Plin. Ep. 10, 12 (7), 1:

    rogo dignitati... vel auguratum vel septemviratum, quia vacant, adicere digneris,

    id. ib. 10, 13 (8).— Hence, văcans, antis, P. a.
    A.
    Empty, unoccupied, without an owner, vacant:

    locus,

    Sen. Cons. ad Marc. 16, 8:

    metaphora... vacantem locum occupare debet,

    Quint. 8, 6, 18:

    regnum,

    Just. 42, 4, 2; 25, 2, 4; 27, 3, 1:

    saltus,

    Verg. G. 3, 477:

    balneae,

    Tac. H. 3, 11:

    bona,

    Dig. 30, 1, 93; 30, 1, 111.— Subst.: văcantia, ĭum, n., vacant estates, property without an owner:

    ut, si a privilegiis parentum cessaretur, velut parens omnium populus vacantia teneret,

    Tac. A. 3, 28.—
    B.
    Of women, single, unmarried, without a husband:

    qui vacantem mulierem rapuit vel nuptam,

    Dig. 48, 6, 5; Quint. Decl. 262 (cf. vacua, Ov. H. 20, 149).—
    C.
    Of persons, at leisure, unoccupied, idle:

    nec petiit animum vacantem,

    Ov. M. 9, 612.— Subst.: văcantĭa, ĭum, n., that which is superfluous, useless (post-class.):

    vacantia ex quāque re ac non necessariā auferre et excidere,

    Gell. 6, 5, 6.—Hence, adv.: vă-canter, superfluously, Gell. 17, 10, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > vaco

  • 29 vindico

    vindĭco (on account of a supposed derivation from venum - dico, also written vendĭco), āvi, ātum, 1 (collat. form, acc. to the 3d conj., VINDICIT, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1 fin.), v. a. [vim - dico, prop. to assert authority, viz. in a case where legal possession of a thing claimed is refused; hence, transf.], to lay legal claim to a thing, whether as one's own property or for its restoration to a free condition.
    I.
    Lit.: IN. IVS. DVCITO. NI IVDICATVM FACIT AVT QVIS ENDO EOM IVRE VINDICIT, i. e. eum in jure vindicat, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; cf., on the form of laying claim to disputed personal property, Gai Inst. 4, 16:

    vindicare sponsam in libertatem,

    Liv. 3, 45, 11; cf. id. 3, 48, 5; 3, 46, 7:

    puellam,

    id. 3, 46, 3:

    ita vindicatur Virginia spondentibus propinquis,

    id. 3, 46, 8.—
    II.
    Transf., in gen. (freq. and class.; cf. assero).
    A.
    To lay claim to as one's own, to make a claim upon, to demand, claim, arrogate, assume, appropriate a thing:

    omnia non Quiritium sed sapientium jure pro suis vindicare,

    Cic. Rep. 1, 17, 27:

    videor id meo jure quodam modo vindicare,

    id. Off. 1, 1, 2:

    Homerum... Chii suum vindicant,

    id. Arch. 8, 19:

    ortūs nostri partem patria vindicat,

    id. Off. 1, 7, 22:

    maximam partem quasi suo jure Fortuna sibi vindicat,

    id. Marcell. 2, 6:

    ceterarum rerum quae sunt in oratore, partem aliquam sibi quisque vindicat,

    id. Or. 19, 69:

    quod neque summi imperatores... sibi umquam vindicare sunt ausi,

    Quint. 1, prooem. §

    14: partem oneris tui mihi vindico,

    Plin. Ep. 6, 32, 2:

    majestatem sibi,

    id. Pan. 42, 1:

    partis sibi aequas potentiae,

    Suet. Tib. 50; id. Tit. 5; Sen. Ira, 3, 30, 3; id. Cons. Helv. 3, 9; id. Q. N. 1, 1, 10; Val. Max. 4, 3, 1; 5, 3, ext. 2; cf. Plin. Pan. 8, 2; Val. Max. 4, 5, 3: iniquissima haec bellorum condicio est; prospera omnes sibi vindicant, adversa uni imputantur, Tac. Agr. 27:

    victoriae majore parte ad se vindicatā,

    Liv. 44, 14, 8:

    decus belli ad se,

    id. 9, 43, 14:

    tanta tamen universae Galliae consensio fuit libertatis vindicandae, ut, etc.,

    should be maintained, vindicated, Caes. B. G. 7, 76:

    Trasimenum pro Tarsimeno multi auctores... vindicaverunt,

    have adopted, Quint. 1, 5, 13; so id. 1, 5, 26:

    vindicet antiquam faciem, vultusque ferinos Detrahat,

    reassume, Ov. M. 2, 523.— Poet., with inf.:

    vindicat hoc Pharius dextrā gestare satelles,

    Luc. 8, 675.—
    B.
    To place a thing in a free condition.
    1.
    In libertatem vindicare, to set free, to free, emancipate:

    in libertatem rem populi,

    Cic. Rep. 1, 32, 48:

    ex dominatu Ti. Gracchi in libertatem rem publicam,

    id. Brut. 58, 212:

    rem publicam afflictam et oppressam in veterem dignitatem ac libertatem,

    i. e. to restore, id. Fam. 2, 5, 2:

    Galliam in libertatem,

    Caes. B. G. 7, 1:

    se et populum Romanum in libertatem,

    id. B. C. 1, 22.—
    2.
    To deliver, liberate, protect, defend:

    te ab eo vindico et libero,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9:

    nos a verberibus, ab unco, a crucis terrore neque res gestae neque acta aetas neque vestri honores vindicabunt?

    id. Rab. Perd. 5, 16:

    sapientia sola nos a libidinum impetu et formidinum terrore vindicat,

    id. Fin. 1, 14, 46:

    quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?

    id. Fl. 17, 40:

    aliquem a miseriis morte,

    id. Brut. 96, 329:

    a molestiā,

    id. Q. Fr. 1, 4, 2:

    a labore,

    id. Sull. 9, 26:

    domum suam a solitudine,

    id. de Or. 1, 45, 199:

    laudem summorum oratorum ab oblivione hominum atque a silentio,

    rescue, id. ib. 2, 2, 7:

    sed ab hac necessitate egregie vos fortuna vindicat,

    Liv. 37, 54, 10:

    corpora a putrescendo (sal),

    Plin. 31, 9, 45, § 98:

    ebur a carie (vetus oleum),

    id. 15, 7, 7, § 32:

    capillum a canitie,

    id. 28, 11, 46, § 164:

    se non modo ex suspitione tanti sceleris, verum etiam ex omni hominum sermone,

    Cic. Sull. 20, 59:

    perpetienda illa fuerunt, ut se aliquando ad suos vindicaret,

    might restore, id. Rab. Post. 9, 25:

    quam dura ad saxa revinctam Vindicat Alcides,

    sets free, Ov. M. 11, 213:

    tandem absolutus vindicatusque est (reus),

    Plin. Ep. 4, 9, 1.—
    C.
    With respect to some wrong perpetrated (cf. ulciscor), to avenge, revenge, punish; to take vengeance on any one; make compensation for:

    omnia quae vindicaris in altero, sibi ipsi vehementer fugienda sunt,

    Cic. Verr. 2, 3, 2, § 4:

    maleficium in aliis vindicare,

    id. Sull. 6, 19:

    facinus in nullo etiam,

    id. Verr. 2, 3, 84, § 194:

    dolum malum et legibus,

    id. Off. 3, 15, 61. acerrime maleficia, id. Rosc. Am. 5, 12:

    consensionem improborum supplicio omni,

    id. Lael. 12, 43:

    eam rem quam vehementer,

    id. Quint. 7, 28:

    Ti. Gracchi conatus perditos,

    id. Off. 1, 30, 109:

    necem Crassi,

    Ov. F. 6, 468:

    offensas ense,

    id. Tr. 3, 8, 40:

    fortuita non civium tantummodo sed urbium damna principis munificentia vindicat,

    Vell. 2, 126, 4.— Impers. pass.:

    fateor non modo in socios, sed etiam in cives militesque nostros persaepe esse severe ac vehementer vindicatum,

    Cic. Verr. 2, 5, 50, § 133:

    vindicandum in eos,

    Sall. J. 31, 18:

    vindicatum in eos, qui, etc.,

    id. C. 9, 4; cf.:

    in quos (Venetos) eo gravius Caesar vindicandum statuit, quo diligentius, etc.,

    Caes. B. G. 3, 16.—
    2.
    Transf. (after the analogy of ulcisci): vindicare se ab (de) aliquo, to revenge one's self upon one:

    se ab illo,

    Sen. Ben. 6, 5, 3:

    se de fortunā praefationibus,

    Plin. Ep. 4, 11, 14.— Pass.:

    quantā saevitiā opus erat, ut Sulla de Mario vindicaretur,

    Flor. 3, 21, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > vindico

  • 30 ōtiōsus

        ōtiōsus adj. with sup.    [otium], at leisure, unoccupied, disengaged, unemployed, idle: maneo hic, T.: domi.—Without official employment, free from public affairs: vita: quem locum nos otiosi convertimus, in an interval of leisure: numquam se minus otiosum esse, quam cum otiosus, never busier than when free from official business: ad urbem te otiosissimum esse.—As subst, a private person, one not in official life: vita otiosorum.— Quiet, unconcerned, indifferent, neutral: spatium ab hoste, undisturbed, Cs.: non modo armatis, sed etiam otiosis minari.—Plur. as subst, non-combatants, civilians: crudeliter enim otiosisismi minabantur: militare nomen grave inter otiosos, Ta. —Without excitement, quiet, passionless, calm, tranquil: Animo otioso esse, T.: te venire Otiosum ab animo, at ease, T.: quibus odio est otium.— Of things, at leisure, free, idle, unemployed: otium: Neapolis, H.
    * * *
    otiosa -um, otiosior -or -us, otiosissimus -a -um ADJ
    idle; unemployed, unoccupied, at leisure; peaceful, disengaged, free of office

    Latin-English dictionary > ōtiōsus

  • 31 sēcūrus

        sēcūrus adj. with comp.    [2 se+cura].—Of persons, free from care, careless, unconcerned, untroubled, fearless, quiet, easy, composed: ut securus bellum Nabidi inferam, L.: securus Temnum proficiscitur: securae peragebant otia gentes, O.: Ceres natā receptā, relieved of anxiety, O.: de linguā Latinā securi es animi: securior ab Samnitibus, L.: Romani securi pro salute de gloriā certabant, Ta.: futuri, O.: pelagi atque mei, unconcerned about, V.: poenae, H.: odi, Ta.: periculi, Cu.: cadat an recto stet fabula talo, H.: ne quis errore labatur vestrūm, L.— Free from care, untroubled, tranquil, serene, cheerful, bright: aevom, H.: Otia, V.: summa malorum, careless, O.: holus, i. e. a peaceful meal, H.: latices, driving away care, V.: vota repulsae, safe against, O.— Free from danger, safe, secure: nullum locum securum esse sinere, L.: mare, Ta.: materia, Ta.— Easy, off-hand, summary: castrensis iurisdictio, Ta.
    * * *
    secura, securum ADJ
    secure, safe, untroubled, free from care

    Latin-English dictionary > sēcūrus

  • 32 expedio

    ex-pĕdĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 (archaic fut. expedibo, Enn., Pac., Att., and Pompon. ap. Non. 505, 15 sq.; 477, 2; Plaut. Truc. 1, 2, 36), v. a. [pes], orig., to free the feet, i. e. from a snare; hence, in gen., to extricate, disengage, let loose, set free, liberate any thing entangled, involved (class.; esp. freq. in the trop. signif.; syn.: extrico, enodo, enucleo, explico, expono, interpretor, etc.).
    I.
    Lit.:

    videte, in quot se laqueos induerit, quorum ex nullo se umquam expediet,

    Cic. Verr. 2, 2, 42, § 102; cf. id. ib. 43, §

    106: mortis laqueis caput,

    Hor. C. 3, 24, 8; cf.

    also: vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,

    id. ib. 1, 27, 24:

    flammam inter et hostes Expedior,

    make my way through, Verg. A. 2, 633:

    errantem nemori,

    Ov. F. 4, 669 et saep.—With inanim. and abstr. objects:

    aditus expediunt,

    open a passage, Caes. B. G. 7, 86 fin.:

    sibi locum,

    id. B. C. 2, 9, 6:

    iter fugae per invias rupes,

    Liv. 38, 2, 14:

    agrum saxosum lectione lapidum,

    Col. 2, 2, 12: capillus pectine quotidie expediendus est, disentangled, Fronto de Eloqu. init.
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., to fetch out, bring forward, procure, make ready, prepare any thing folded up, put away, etc.: funes expediunt, Sisenn. ap. Non. 297, 1:

    vela,

    Ov. H. 17, 200:

    hominem nudari et virgas expediri jubet,

    Cic. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    cererem canistris,

    Verg. A. 1, 702:

    convivia mediis tectis (famulae),

    Val. Fl. 2, 341; cf.:

    cibaria pastoribus,

    to provide, Varr. R. R. 2, 10, 6:

    merces suas (institor),

    Ov. A. A. 1, 422: pecuniam, to procure, Cic. Fragm. ap. Non. 298, 22; Suet. Caes. 4:

    arma,

    to hold in readiness, Caes. B. G. 7, 18 fin.; Tac. A. 2, 79; Verg. A. 4, 592:

    tela equosque,

    Liv. 38, 25, 14:

    ferrum,

    id. 24, 26, 10:

    naves,

    Caes. B. C. 2, 4 fin.:

    vineas in occulto,

    id. B. G 7, 27, 2:

    copias,

    Tac. A. 13, 7:

    se celeriter (Galli equites),

    Caes. B. C. 1, 51, 4:

    se,

    Plaut. Am. 1, 1, 52; Liv. 38, 21, 2; cf.

    mid.: exercitum expediri ad bellum jubet,

    Tac. H. 2, 99. —
    2.
    to send away, despatch ( poet.):

    me ex suis locis pulcre ornatum expedivit,

    Plaut. Rud. 4, 2, 3: saepe disco, Saepe trans finem jaculo nobilis expedito, despatched, i. e. hurled, Hor. C. 1, 8, 12.—
    3.
    Absol., for expedire se, to arm one's self for battle (only in Tac.), Tac. H. 1, 10:

    multos secum expedire jubet,

    id. ib. 1, 88; 2, 99.
    II.
    Trop., to bring out, extricate, release, free from any evil, obstacle, etc.:

    impeditum animum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitiā suā impeditus sit, quoquo modo possit, se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    haererem, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    ex servitute filium,

    Plaut. Capt. 2, 3, 94; cf.:

    se ex turba,

    Ter. Ad. 4, 4, 5:

    se ab omni occupatione,

    Cic. Att. 3, 20, 2:

    aliquem omni molestiā,

    id. ib. 2, 25, 2; so,

    se aerumnis,

    Ter. Hec. 3, 1, 8:

    se crimine,

    id. ib. 5, 1, 28:

    se cura,

    id. Phorm. 5, 4, 4:

    civitatem malis obsidionalibus,

    Amm. 16, 4, 3: amor Lycisci me tenet, Unde expedire non queant amicorum consilia, Hor. Epod. 11, 25: curae sagaces Expediunt (Claudiae manus) per acuta belli, bring or help through, id. C. 4, 4, 76; cf.:

    per quot discrimina rerum Expedior?

    escape, Val. Fl. 1, 217:

    me multa impediverunt quae ne nunc quidem expedita sunt,

    Cic. Fam. 14, 19:

    si vita nostra in aliquas insidias incidisset, omnis honesta ratio esset expediendae salutis,

    of obtaining safety, id. Mil. 4, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    To put in order, arrange, set right:

    cum Antonio loquare velim, et rem, ut poteris, expedias,

    Cic. Att. 11, 18, 2:

    expedire et conficere res,

    id. Brut. 42, 154:

    rem frumentariam,

    Caes. B. G. 7, 36, 1; id. B. C. 1, 54 fin.:

    negotia (with explicare),

    Cic. Fam. 13, 26, 2; cf. id. ib. 1, 3, 1:

    nomina mea, per deos, expedi, exsolve,

    settle, pay, id. Att. 16, 6, 3:

    nomen,

    id. ib. 13, 29, 3:

    Faberianum,

    id. ib. 12, 29, 2; cf. in a pun respecting a scholar unable to pay his debts: omnes solvere posse quaestiones, Unum difficile expedire nomen, Bibacul. ap. Suet. Gram. 11:

    quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio,

    settle, arrange, Cic. Fam. 3, 12, 2; cf.:

    expediri quae restant vix poterunt. si hoc relinqueris,

    id. Rep. 1, 35, 55:

    consilia sua,

    Tac. H. 3, 73:

    docte hanc fallaciam,

    put into operation, Plaut. Capt. prol. 40.—
    2.
    Of speech, to disclose, unfold, explain, relate, narrate (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    not in Cic., Cæs., or Quint.): qui tu misera's? mi expedi,

    Plaut. Men. 4, 2, 50 (639 Ritschl): id ego aequum ac jus fecisse expedibo atque eloquar, will show, Enn. ap. Non. 505, 19;

    Pac., Att.,

    Pompon. ib. 15 sq.:

    agedum, hoc mihi expedi,

    Ter. Eun. 4, 4, 27:

    altius omnem Expediam prima repetens ab origine famam,

    Verg. G. 4, 286:

    pauca tibi e multis... expediam dictis,

    id. A. 3, 379:

    priusquam hujuscemodi rei initium expedio,

    Sall. J. 5, 2:

    nunc originem, mores, et quo facinore dominationem raptum ierit, expediam,

    Tac. A. 4, 1:

    me non tantum praevisa, sed subita expedire docuisti,

    id. ib. 14, 55:

    ea de caede quam verissime expediam,

    id. H. 4, 48:

    promptius expediam quot, etc.,

    i. e. it will take me a shorter time to recount, Juv. 10, 220.—
    3.
    Reflex. of events, to develop, run their course, proceed:

    amoris arteis eloquar quem ad modum se expediant,

    Plaut. Trin. 2, 1, 10; cf.:

    ut res vostrorum omnium bene expedire voltis,

    to make favorable progress, id. Am. prol. 5 (Lorenz ad Plaut. Trin. 2, 36; but Ussing reads me expedire, benefit me).—
    4.
    Absol., res expedit, or impers., expedit (alicui—lit., it helps out, furthers, promotes; hence), it is serviceable, profitable, advantageous, useful, expedient (class.):

    nequiter paene expedivit prima parasitatio,

    Plaut. Am. 1, 3, 23:

    non igitur faciat, dixerit quis, quod utile sit, quod expediat? Immo intelligat, nihil nec expedire nec utile esse, quod sit injustum,

    Cic. Off. 3, 19, 76; cf.:

    quid intersit sua, quid expediat,

    id. Agr. 2, 25, 66:

    ex utilitatis varietatibus, cum aliis aliud expediat, nasci discordias,

    id. Rep. 1, 32; cf.:

    ut non idem expediret, incidere saepe,

    id. Lael. 10, 33:

    quidquam Caesari ad diuturnitatem victoriae et dominationis,

    id. Att. 7, 22, 1:

    non idem ipsis expedire et multitudini,

    Nep. Milt. 3, 5 al. —With an inf. clause as subject:

    expedit bonas esse vobis,

    Ter. Heaut. 2, 4, 8; cf.:

    omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam,

    Cic. Phil. 13, 8, 16:

    cui (reo) damnari expediret,

    id. Verr. 2, 1, 3 fin.:

    cum eam (pecuniam) in praediis collocari maxime expediret,

    id. Caecin. 6, 16:

    ubi vinci necesse est, expedit cedere,

    Quint. 6, 4, 16; Hor. C. 2, 8, 9 et saep.—With subj. clause as subject after ut or ne (post-class.):

    expedire omnibus dicunt, ut singulae civitates suas leges habeant,

    Just. 34, 1, 7 Benecke ad loc.:

    expedit rei publicae, ne sua re quis male utatur,

    Just. Inst. 1, 8, 2:

    neque expedire ut ambitione aliena trahatur,

    Tac. A. 3, 69.— Absol.:

    tu si ita expedit, velim quamprimum conscendas,

    Cic. Q. Fr. 2, 2, 4:

    sic magis expedit,

    Quint. 4, 2, 67:

    ut expediat causae,

    id. 7, 3, 18.—Hence, ex-pĕdītus, a, um, P. a., unimpeded, unincumbered, disengaged, free, easy, ready, at hand.
    A.
    Of persons:

    cum ceteris quae habebat vadimonia differt, ut expeditus in Galliam proficisci posset,

    Cic. Quint. 6, 23: incrmos armati, impeditos expediti interficiunt, i. e. without baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    eo circiter hominum numero XVI. milia expedita cum omni equitatu Ariovistus misit,

    Caes. B. G. 1, 49, 3:

    legiones expeditae,

    id. B. C. 1, 42, 1;

    so of soldiers without baggage,

    id. ib. 2, 19, 2; 6, 25, 1; 1, 27 fin. et saep.—As subst.: expĕdī-tus, i, m., a soldier lightly burdened, a swiftly marching soldier:

    latitudo (silvae) novem dierum iter expedito patet,

    Caes. B. G. 6, 25, 1:

    obviam fit ei Clodius expeditus in equo,

    Cic. Mil. 10, 28; cf.

    Sagana,

    tucked up, Hor. Epod. 5, 25:

    expedito nobis homine et parato opus est,

    ready, at hand, prompt, Cic. Phil. 11, 10, 26; cf.:

    expeditus ad caedem,

    id. Agr. 2, 30, 82:

    ad pronuntiandum,

    id. de Or. 2, 30, 131; cf.:

    facilis et expeditus ad dicendum,

    id. Brut. 48 fin.
    B.
    Of inanim. or abstr. things, convenient, at hand:

    iis expedito loco actuaria navigia relinquit,

    commodious, Caes. B. C. 1, 27; cf.:

    via expeditior ad honores,

    Cic. Fl. 41, 104:

    reditum in caelum patere optimo et justissimo cuique expeditissimum,

    id. Lael. 4, 13:

    pecunia expeditissima quae erat, tibi decreta est,

    the readiest, the nearest at hand, id. Fam. 11, 24, 2; cf.

    rationes,

    id. ib. 10, 25, 2:

    cena (with parca),

    Plin. Ep. 3, 12, 1:

    expeditissimum unguentorum,

    Plin. 13, 1, 2, § 8:

    probabili expedito, soluto, libero, nullā re implicato,

    Cic. Ac. 2, 33, 105:

    expedita erat et perfacile currens oratio,

    id. Brut. 63, 227; cf.:

    expedita ac profluens dicendi celeritas,

    id. ib. 61, 220:

    inops ad ornandum, sed ad inveniendum expedita Hermagorae disciplina,

    id. ib. 76, 263:

    prope jam expeditam Caesaris victoriam interpellaverunt,

    achieved, Caes. B. C. 3, 70 fin.
    b.
    In the neutr. absol.: in expedito esse, habere, etc., to be or have in readiness or at hand:

    quaedam sunt quidem in animo, sed parum prompta: quae incipiunt in expedito esse, quum dicta sunt,

    Sen. Ep. 94 med.; cf.:

    promptum hoc et in expedito positum,

    Quint. 10, 7, 24:

    in expedito haberent integras copias ad opem ferendam,

    ready for action, Liv. 36, 16, 10.—Hence, adv.: ex-pĕdīte, without impediment, without difficulty, readily, promptly, quickly:

    in iis rebus celeriter expediteque percipiendis, quae, etc.,

    Cic. Fin. 5, 12 fin.:

    expedite explicans quod proposuerat,

    id. Brut. 67, 237:

    fabulatu's,

    Plaut. Men. 1, 2, 63:

    loqui,

    Suet. Aug. 89.— Comp.:

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv 2, 23, 69:

    navigare,

    id. Att. 6, 8, 4:

    fit putatio,

    Col. Arb. 11, 1.— Sup.:

    ex quo te, quocumque opus erit, facillime et expeditissime conferas,

    Cic. Fam. 6, 20, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > expedio

  • 33 gratuitum

    grātŭītus ( grātŭĭtum, Stat. S. 1, 6, 16), a, um, adj. [gratia], that is done with, out pay, reward, or profit; free, spontaneous, voluntary, gratuitous (class.):

    ea (examina apium) vel aere parta vel gratuita contingunt,

    Col. 9, 8, 1:

    quid? liberalitas gratuitane est an mercenaria? si sine praemio benigna est, gratuita: si cum mercede, conducta,

    Cic. Leg. 1, 18, 48; cf.:

    probitas gratuita,

    id. Fin. 2, 31, 99:

    hominum caritas et amicitia gratuita est,

    id. N. D. 1, 44, 122:

    ne gratuita quidem suffragia,

    purchased, id. Planc. 22, 54; cf.:

    comitia gratuita,

    i. e. at which no gratuities were distributed to voters, id. Att. 4, 15, 8; id. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    pecunia,

    i. e. without interest, Plin. Ep. 3, 11, 2:

    cum debitor gratuita pecunia utatur,

    Paul. Sent. 2, 5, 1; so,

    usus pecuniae,

    Suet. Aug. 41:

    milies sestertio proposito,

    id. Tib. 48;

    and perh. also, fenus,

    lending without interest, id. Caes. 27:

    universi milites gratuitam et sine frumento stipendioque operam (obtulerunt),

    id. ib. 68:

    cadaverum et ruderum gratuita egestio,

    id. Ner. 38:

    gratuita in Circo loca,

    free places, id. Calig. 26:

    subsellia,

    free benches, id. Ner. 17: navis, a free ship or boat, Sen. Ben. 6, 19:

    furor,

    innate, spontaneous, Liv. 2, 42, 6:

    crudelitas,

    unprovoked, id. 3, 37, 8:

    praeterita parricidia,

    without effect, in vain, id. 1, 47, 1:

    AVGVSTALIS,

    without pay, Inscr. Orell. 3918;

    SO, SACERDOS, Inscr. ap. Maff. Mus. Ver. 80, 3: largis gratuitum cadit rapinis,

    Stat. S. 1, 6, 16:

    odium aut est ex offensa, aut gratuitum,

    unprovoked, Sen. Ep. 105, 3 (al. gratuito).—Hence, adv.: grātŭīto, without pay or profit, for naught, gratis, gratuitously:

    hic (Polygnotus) et Athenis porticum, quae Poecile vocatur, gratuito (pinxit), cum partem ejus Micon mercede pingeret,

    Plin. 35, 9, 35, § 59; Tac. A. 11, 22 fin.:

    neque tamen eloquentiam gratuito contingere,

    without cost, id. ib. 11, 7:

    multorum causas et non gravate et gratuito defendentis,

    Cic. Off. 2, 19, 66:

    cum mediocribus multis gratuito civitatem in Graecia homines impertiebant,

    for no particular reason, id. Arch. 5, 10; cf.:

    ne per otium torpescerent manus aut animus, gratuito potius malus atque crudelis erat,

    Sall. C. 16, 3 Kritz:

    gratuito nemo bonus est,

    id. H. 1, 48, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > gratuitum

  • 34 gratuitus

    grātŭītus ( grātŭĭtum, Stat. S. 1, 6, 16), a, um, adj. [gratia], that is done with, out pay, reward, or profit; free, spontaneous, voluntary, gratuitous (class.):

    ea (examina apium) vel aere parta vel gratuita contingunt,

    Col. 9, 8, 1:

    quid? liberalitas gratuitane est an mercenaria? si sine praemio benigna est, gratuita: si cum mercede, conducta,

    Cic. Leg. 1, 18, 48; cf.:

    probitas gratuita,

    id. Fin. 2, 31, 99:

    hominum caritas et amicitia gratuita est,

    id. N. D. 1, 44, 122:

    ne gratuita quidem suffragia,

    purchased, id. Planc. 22, 54; cf.:

    comitia gratuita,

    i. e. at which no gratuities were distributed to voters, id. Att. 4, 15, 8; id. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    pecunia,

    i. e. without interest, Plin. Ep. 3, 11, 2:

    cum debitor gratuita pecunia utatur,

    Paul. Sent. 2, 5, 1; so,

    usus pecuniae,

    Suet. Aug. 41:

    milies sestertio proposito,

    id. Tib. 48;

    and perh. also, fenus,

    lending without interest, id. Caes. 27:

    universi milites gratuitam et sine frumento stipendioque operam (obtulerunt),

    id. ib. 68:

    cadaverum et ruderum gratuita egestio,

    id. Ner. 38:

    gratuita in Circo loca,

    free places, id. Calig. 26:

    subsellia,

    free benches, id. Ner. 17: navis, a free ship or boat, Sen. Ben. 6, 19:

    furor,

    innate, spontaneous, Liv. 2, 42, 6:

    crudelitas,

    unprovoked, id. 3, 37, 8:

    praeterita parricidia,

    without effect, in vain, id. 1, 47, 1:

    AVGVSTALIS,

    without pay, Inscr. Orell. 3918;

    SO, SACERDOS, Inscr. ap. Maff. Mus. Ver. 80, 3: largis gratuitum cadit rapinis,

    Stat. S. 1, 6, 16:

    odium aut est ex offensa, aut gratuitum,

    unprovoked, Sen. Ep. 105, 3 (al. gratuito).—Hence, adv.: grātŭīto, without pay or profit, for naught, gratis, gratuitously:

    hic (Polygnotus) et Athenis porticum, quae Poecile vocatur, gratuito (pinxit), cum partem ejus Micon mercede pingeret,

    Plin. 35, 9, 35, § 59; Tac. A. 11, 22 fin.:

    neque tamen eloquentiam gratuito contingere,

    without cost, id. ib. 11, 7:

    multorum causas et non gravate et gratuito defendentis,

    Cic. Off. 2, 19, 66:

    cum mediocribus multis gratuito civitatem in Graecia homines impertiebant,

    for no particular reason, id. Arch. 5, 10; cf.:

    ne per otium torpescerent manus aut animus, gratuito potius malus atque crudelis erat,

    Sall. C. 16, 3 Kritz:

    gratuito nemo bonus est,

    id. H. 1, 48, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > gratuitus

  • 35 securiter

    sē-cūrus, a, um, adj. [se = sine and cura], i. q. non or nibil curans, free from care, careless, unconcerned, untroubled, fearless, quiet, easy, composed.
    I.
    Lit.
    A.
    In a good sense (class.; cf. tutus); constr. absol., with de, ab, gen., or a rel.-clause:

    ut, meis ab tergo tutis, securus bellum Nabidi inferam,

    Liv. 31, 25:

    securus solutusque,

    id. 25, 39;

    (with otiosus),

    Quint. 5, 13, 59:

    securus Hermippus Temnum proficiscitur,

    Cic. Fl. 20, 46:

    sine militis usu Mollia securae peragebant otia gentes,

    Ov. M. 1, 100; 11, 423; 12, 129:

    non secura quidem, fausto tamen omine laeta Mater abit templo,

    id. ib. 9, 784; cf.:

    a non securo Eumene,

    Liv. 45, 19:

    Ceres natā secura receptā,

    easy now that she had found, Ov. M. 5, 572; cf. Tib. 1, 1, 77 (v. infra, b.):

    de linguā Latinā securi es animi,

    Cic. Att. 12, 52 fin.:

    de bello Romano,

    Liv. 36, 41:

    de facilitate credentis,

    Tac. A. 16, 2: securos vos ab hac parte reddemus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 8; Curt. 9, 6, 24; so,

    ab hac parte,

    Suet. Tib. 11.— Comp.:

    securior ab Samnitibus,

    Liv. 9, 22:

    Romani securi pro salute de gloriā certabant,

    Tac. Agr. 26:

    aut pro vobis sollicitior, aut pro me securior,

    id. H. 4, 58.— With gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    ne sis secura futuri,

    Ov. M. 6, 137; so, suis ( gen. of sus), id. ib. 7, 435:

    extremi sepulcri,

    Stat. Th. 12, 781:

    pelagi atque mei,

    unconcerned about, Verg. A. 7, 304:

    amorum germanae,

    id. ib. 1, 350;

    10, 326: poenae,

    Hor. Ep. 2, 2, 17:

    tam parvae observationis (Cicero),

    Quint. 8, 3, 51:

    odii,

    Tac. Agr. 43:

    potentiae,

    id. A. 3, 28:

    nec securam incrementi sui patiebatur esse Italiam,

    Vell. 2, 109, 4:

    qui (motus) Campaniam numquam securam hujus mali...vastavit,

    Sen. Q. N. 6, 1, 2:

    quem (rogum) uxoria pietas mortis secura conscendit,

    Val. Max. 2, 6, ext. 14:

    his persuadet, ut securo fugae suae Eumeni superveniant,

    Just. 13, 8, 5:

    periculi,

    Curt. 5, 10, 15:

    discurrunt securi casus ejus, qui supervenit ignaris,

    id. 9, 9, 8 (v. infra, b.). —With rel.-clause:

    gestit nummum in loculos demittere, post hoc Securus, cadat an recto stet fabula talo,

    Hor. Ep. 2, 1, 176; id. S. 2, 4, 50 (opp. laboret); id. C. 1, 26, 6.— With ne and subj.:

    ne quis etiam errore labatur vestrum quoque, non sum securus,

    Liv. 39, 16, 6.—
    b.
    Of inanim. things.
    (α).
    Free from care, untroubled, tranquil, serene, cheerful, bright ( poet. and in post-Aug. prose):

    deos securum agere aevum,

    Lucr. 5, 82; 6, 58; Hor. S. 1, 5, 101:

    quies (leti),

    Lucr. 3, 211; 3, 939:

    otia,

    Verg. G. 3, 376:

    dies,

    Tib. 3, 4, 54:

    merum,

    id. 2, 1, 46:

    mensa,

    id. 3, 6, 30:

    convivia,

    Sen. Clem. 1, 26:

    artus (Herculis),

    Ov. M. 9, 240:

    gaudia nato recepto,

    id. ib. 7, 455:

    summa malorum,

    careless, id. ib. 14, 490:

    olus,

    i.e. of the careless idler, Hor. S. 2, 7, 30 et saep.; Quint. 10, 5, 8:

    causae,

    id. 11, 3, 151:

    vox securae claritatis,

    id. 11, 3, 64:

    tempus securius,

    more free from care, id. 12, 1, 20; cf.:

    securior materia,

    Tac. H. 1, 1 et saep.:

    securos ab eo metu somnos,

    Plin. 28, 9, 42, § 149. —With gen.:

    vota secura repulsae,

    safe against, Ov. M. 12, 199.—
    (β).
    Poet., that frees from care or anxiety:

    latices,

    Verg. A. 6, 715 (securos ab effectu, Serv. ad l. l.).—
    B.
    In a bad sense, careless, reckless, heedless, negligent (post-Aug. and very rare):

    reus,

    Quint. 6, 1, 14; cf. id. 4, 2, 55; 11, 3, 3.—Of abstract things: castrensis jurisdictio, easy, off-hand (shortly after, opp. gravis, intentus), Tac. Agr. 9:

    luxus,

    id. A. 3, 54.—
    II.
    Transf., object., of a thing or place, free from danger, safe, secure (not till after the Aug. period, and rare for the class. tutus):

    hostis levis et velox et repentinus, qui nullum usquam tempus, nullum locum quietum aut securum esse sineret,

    Liv. 39, 1:

    domus,

    Plin. Pan. 62, 7:

    Tripolim securissimam reddidit,

    Spart. Sev. 18:

    securiorem,

    Tac. Or. 3:

    quorum (hominum) ea natura est, ut secura velint,

    safety, security, id. ib. 37 fin. —With gen.:

    subitā inundatione Tiberis non modo jacentia et plana urbis loca sed secura ejusmodi casuum implevit,

    secure from such accidents, Tac. H. 1, 86.— Adv., in two forms,
    A. 1.
    (Acc. to I.) Carelessly, heedlessly, fearlessly, unconcernedly, quietly (not ante-Aug.):

    lente ac secure aliquid ferre,

    Suet. Ner. 40; Plin. Ep. 1, 4, 3 (with neglegenter); Vell. 2, 129, 3; Val. Max. 4, 7, 1 ext. al.— Comp., Sen. Ep. 18, 8.—
    2.
    (Acc. to II.) Safely, securely, Plin. Ep. 2, 17, 6.—
    B.
    sēcūrĭter (late Lat.), Aug. in Joan. Ep. ad Parth. Tr. 10, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > securiter

  • 36 securus

    sē-cūrus, a, um, adj. [se = sine and cura], i. q. non or nibil curans, free from care, careless, unconcerned, untroubled, fearless, quiet, easy, composed.
    I.
    Lit.
    A.
    In a good sense (class.; cf. tutus); constr. absol., with de, ab, gen., or a rel.-clause:

    ut, meis ab tergo tutis, securus bellum Nabidi inferam,

    Liv. 31, 25:

    securus solutusque,

    id. 25, 39;

    (with otiosus),

    Quint. 5, 13, 59:

    securus Hermippus Temnum proficiscitur,

    Cic. Fl. 20, 46:

    sine militis usu Mollia securae peragebant otia gentes,

    Ov. M. 1, 100; 11, 423; 12, 129:

    non secura quidem, fausto tamen omine laeta Mater abit templo,

    id. ib. 9, 784; cf.:

    a non securo Eumene,

    Liv. 45, 19:

    Ceres natā secura receptā,

    easy now that she had found, Ov. M. 5, 572; cf. Tib. 1, 1, 77 (v. infra, b.):

    de linguā Latinā securi es animi,

    Cic. Att. 12, 52 fin.:

    de bello Romano,

    Liv. 36, 41:

    de facilitate credentis,

    Tac. A. 16, 2: securos vos ab hac parte reddemus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 8; Curt. 9, 6, 24; so,

    ab hac parte,

    Suet. Tib. 11.— Comp.:

    securior ab Samnitibus,

    Liv. 9, 22:

    Romani securi pro salute de gloriā certabant,

    Tac. Agr. 26:

    aut pro vobis sollicitior, aut pro me securior,

    id. H. 4, 58.— With gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    ne sis secura futuri,

    Ov. M. 6, 137; so, suis ( gen. of sus), id. ib. 7, 435:

    extremi sepulcri,

    Stat. Th. 12, 781:

    pelagi atque mei,

    unconcerned about, Verg. A. 7, 304:

    amorum germanae,

    id. ib. 1, 350;

    10, 326: poenae,

    Hor. Ep. 2, 2, 17:

    tam parvae observationis (Cicero),

    Quint. 8, 3, 51:

    odii,

    Tac. Agr. 43:

    potentiae,

    id. A. 3, 28:

    nec securam incrementi sui patiebatur esse Italiam,

    Vell. 2, 109, 4:

    qui (motus) Campaniam numquam securam hujus mali...vastavit,

    Sen. Q. N. 6, 1, 2:

    quem (rogum) uxoria pietas mortis secura conscendit,

    Val. Max. 2, 6, ext. 14:

    his persuadet, ut securo fugae suae Eumeni superveniant,

    Just. 13, 8, 5:

    periculi,

    Curt. 5, 10, 15:

    discurrunt securi casus ejus, qui supervenit ignaris,

    id. 9, 9, 8 (v. infra, b.). —With rel.-clause:

    gestit nummum in loculos demittere, post hoc Securus, cadat an recto stet fabula talo,

    Hor. Ep. 2, 1, 176; id. S. 2, 4, 50 (opp. laboret); id. C. 1, 26, 6.— With ne and subj.:

    ne quis etiam errore labatur vestrum quoque, non sum securus,

    Liv. 39, 16, 6.—
    b.
    Of inanim. things.
    (α).
    Free from care, untroubled, tranquil, serene, cheerful, bright ( poet. and in post-Aug. prose):

    deos securum agere aevum,

    Lucr. 5, 82; 6, 58; Hor. S. 1, 5, 101:

    quies (leti),

    Lucr. 3, 211; 3, 939:

    otia,

    Verg. G. 3, 376:

    dies,

    Tib. 3, 4, 54:

    merum,

    id. 2, 1, 46:

    mensa,

    id. 3, 6, 30:

    convivia,

    Sen. Clem. 1, 26:

    artus (Herculis),

    Ov. M. 9, 240:

    gaudia nato recepto,

    id. ib. 7, 455:

    summa malorum,

    careless, id. ib. 14, 490:

    olus,

    i.e. of the careless idler, Hor. S. 2, 7, 30 et saep.; Quint. 10, 5, 8:

    causae,

    id. 11, 3, 151:

    vox securae claritatis,

    id. 11, 3, 64:

    tempus securius,

    more free from care, id. 12, 1, 20; cf.:

    securior materia,

    Tac. H. 1, 1 et saep.:

    securos ab eo metu somnos,

    Plin. 28, 9, 42, § 149. —With gen.:

    vota secura repulsae,

    safe against, Ov. M. 12, 199.—
    (β).
    Poet., that frees from care or anxiety:

    latices,

    Verg. A. 6, 715 (securos ab effectu, Serv. ad l. l.).—
    B.
    In a bad sense, careless, reckless, heedless, negligent (post-Aug. and very rare):

    reus,

    Quint. 6, 1, 14; cf. id. 4, 2, 55; 11, 3, 3.—Of abstract things: castrensis jurisdictio, easy, off-hand (shortly after, opp. gravis, intentus), Tac. Agr. 9:

    luxus,

    id. A. 3, 54.—
    II.
    Transf., object., of a thing or place, free from danger, safe, secure (not till after the Aug. period, and rare for the class. tutus):

    hostis levis et velox et repentinus, qui nullum usquam tempus, nullum locum quietum aut securum esse sineret,

    Liv. 39, 1:

    domus,

    Plin. Pan. 62, 7:

    Tripolim securissimam reddidit,

    Spart. Sev. 18:

    securiorem,

    Tac. Or. 3:

    quorum (hominum) ea natura est, ut secura velint,

    safety, security, id. ib. 37 fin. —With gen.:

    subitā inundatione Tiberis non modo jacentia et plana urbis loca sed secura ejusmodi casuum implevit,

    secure from such accidents, Tac. H. 1, 86.— Adv., in two forms,
    A. 1.
    (Acc. to I.) Carelessly, heedlessly, fearlessly, unconcernedly, quietly (not ante-Aug.):

    lente ac secure aliquid ferre,

    Suet. Ner. 40; Plin. Ep. 1, 4, 3 (with neglegenter); Vell. 2, 129, 3; Val. Max. 4, 7, 1 ext. al.— Comp., Sen. Ep. 18, 8.—
    2.
    (Acc. to II.) Safely, securely, Plin. Ep. 2, 17, 6.—
    B.
    sēcūrĭter (late Lat.), Aug. in Joan. Ep. ad Parth. Tr. 10, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > securus

  • 37 careō

        careō    (P. praes. gen. plur. carentum, V.), uī, itūrus, ēre, to be without, be free from, be destitute of: illam, T.: culpā, T.: dolore: vitiis, H.: communi sensu, H.: morte, to be immortal, H.: suis figurā, i. e. exempt from transformation into, O.— To do without, deprive oneself of, deny oneself, refrain, abstain from: cibo, Cs.: lubidinibus haud facile, S.: amicorum facultatibus, N.: satiatis iucundius est carere quam frui, abstinence. — Of places, to hold aloof from, not to go to, be absent from: foro: provinciā do moque: patriā, N.—Of inanimate subjects, to be without, be void of, be free from, want: tempora carent crimine: nec lacrimis caruere genae, V.: Quae caret ora cruore nostro? H.: aditu carentia saxa, inaccessible, O.: numero, to be countless, H.: Lux caritura fine, O. — To be deprived of, want, have lost (not of the necessaries of life): patriā, T.: ut Latio careat, fail to reach, V.: consuetudine amicorum: commodis omnibus: vate sacro, not to be celebrated by, H.: caret omni Maiorum censu, has dissipated, Iu.: tui carendum quod erat, T.: Virque mihi dempto fine carendus abest, O.—To feel the want of, miss: carere significat, egere eo quod habere velis: non caret is qui non desiderat: in carendo patientia.
    * * *
    carere, carui, caritus V
    be without/absent from/devoid of/free from; miss; abstain from, lack, lose

    Latin-English dictionary > careō

  • 38 coēmptiō

        coēmptiō ōnis, f    [coëmo].—In law, a form of marriage by a pretended sale, transferring the woman, with her estate, to the man (in manum).— A fictitious marriage (to free an heiress from special burdens).
    * * *
    fictitious marriage to free heiress; mock sale of estate to free it of burdens

    Latin-English dictionary > coēmptiō

  • 39 eximō

        eximō ēmī, ēmptus, ere    [ex + emo], to take out, take away, remove: exempta spinis de pluribus una? H.: ex reis eximi: Phraaten numero beatorum, H. — To free, release, deliver: te inde, let you off, T.: eum e vinculis: adventu fratris obsidione eximitur, L.—Fig., to take away, remove, banish: diem ex mense: ex rerum naturā benevolentiae coniunctionem: mihi atras curas, H.: eam religionem (augures), L.: exempta fames epulis, V.— To except, make an exception of: alqm: si maiestatis quaestio eximeretur, Ta.— To free, release, deliver: alios ex culpā: se crimine, L.: rem miraculo, L.: Syracusas in libertatem, L.: alqm morti, Ta.: de proscriptorum numero, N.: agrum de vectigalibus, exempt.—Of time, to consume, waste, lose: horam in cive liberando: diem dicendo, O.: calumniā dicendi tempus.
    * * *
    eximere, exemi, exemptus V TRANS
    remove/extract, take/lift out/off/away; banish, get rid of; free/save/release

    Latin-English dictionary > eximō

  • 40 expediō

        expediō īvī, ītus, īre    [ex + pes], to extricate, disengage, let loose, set free, liberate: nodum: ex nullo (laqueo) se: mortis laqueis caput, H.: flammam inter et hostīs Expedior, make my way, V.: errantem nemori, O.: sibi locum, make room, Cs.: iter per rupes, L.— To fetch out, bring forward, procure, make ready, prepare: vela, O.: virgas expediri iubet: cererem canistris, V.: navīs, Cs.: legiones, Cs.: exercitum, L.: se ad pugnam, L.: ius auxili sui, exercise, L.— To despatch, hurl: trans finem iaculo expedito, H.—Fig., to bring out, extricate, release, free: me turbā, T.: impeditum animum, T.: haererem, nisi tu me expedisses: Quas (manūs) per acuta belli, help through, H.: me multa impediverunt quae ne nunc quidem expedita sunt.— To put in order, arrange, set right, adjust, settle: rem, ut poteris: rem frumentariam, Cs.: nomina mea, pay: exitum orationis: quod instat, V. — To explain, unfold, make clear, clear up, disclose, relate: pauca tibi dictis, V.: rei initium, S.: ea de caede, Ta.: Promptius expediam quot, etc., i. e. could sooner recount, Iu.— To be serviceable, be profitable, be advantageous, be useful, be expedient, profit: nihil expedire quod sit iniustum: non idem ipsis expedire et multitudini: Caesari ad diuturnitatem victoriae: expedit bonas esse vobis, T.: omnibus expedit salvam esse rem p.: tu si ita expedit, velim, etc.
    * * *
    expedire, expedivi, expeditus V
    disengage, loose, set free; be expedient; procure, obtain, make ready

    Latin-English dictionary > expediō

См. также в других словарях:

  • Free software — or software libre is software that can be used, studied, and modified without restriction, and which can be copied and redistributed in modified or unmodified form either without restriction, or with minimal restrictions only to ensure that… …   Wikipedia

  • Free-tailed bat — Free tailed Bats Temporal range: Late Eocene to Recent Unidentified molossid. Note that the tail extends beyond the uropatagium Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • Free trade debate — Free trade is one of the most debated topics in economics of the 20th and 21st century Fact|date=December 2007. Arguments over free trade can be divided into economic, moral, and socio political arguments. The academic debate among economists is… …   Wikipedia

  • Free — (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr. pr[=i] to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Free agency — Free Free (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Free and easy — Free Free (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Free bench — Free Free (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Free board — Free Free (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Free bond — Free Free (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Free chapel — Free Free (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Free charge — Free Free (fr[=e]), a. [Compar. {Freer} ( [ e]r); superl. {Freest} ( [e^]st).] [OE. fre, freo, AS. fre[ o], fr[=i]; akin to D. vrij, OS. & OHG. fr[=i], G. frei, Icel. fr[=i], Sw. & Dan. fri, Goth. freis, and also to Skr. prija beloved, dear, fr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»