Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+cop

  • 1 aequo

    aequo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [aequus].
    I.
    Act., to make one thing equal to another; constr. with cum and (in gen. in the histt.) with dat., and with cop. conj. (cf. adaequo).
    (α).
    With cum:

    inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarent,

    Cic. Leg. 3, 10:

    cum suas quisque opes cum potentissimis aequari videat,

    Caes. B. G. 6, 22:

    numerum (corporum) cum navibus,

    Verg. A. 1, 193.—
    (β).
    With dat.:

    Insedabiliter sitis arida, corpora mersans, Aequabat multum parvis umoribus imbrem,

    an unquenchable, burning thirst... made the most copious stream seem to them as only a few drops, Lucr. 6, 1176:

    per somnum vinumque dies noctibus aequare,

    Liv. 31, 41:

    aequavit togatus armati gloriam collegae,

    id. 4, 10, 8:

    cujus magnitudini semper animum aequavit,

    id. 33, 21, 3 (but in id. 6, 20, 8, facta dictis aequando, dictis is abl.; v Weissenb. ad h. l.); Vell. 2, 127;

    aequare solo templum,

    to level with the ground, Tac. A. 1, 51;

    so domum,

    Quint. 3, 7, 20, and Aur. Vict. Vir. lllustr. 17. 5;

    and in an extended sense: Scipio Numantiam excisam aequavit solo,

    Vell. 2, 4.—Hence, trop.: solo aequandae sunt dictaturae consulatusque, entirely abolished, Liv 6, 18.—
    (γ).
    With cop. conj.:

    Curios aequare Fabriciosque,

    Aur. Vict. Caes. 18, 2. — Poet.:

    si protinus illum Aequāsset nocti ludum,

    had played through the whole night, Verg. A. 9, 338.—Hence also,
    B.
    In comparison, to place a thing on an equality with, to compare.; in Cic. with cum; later with dat.:

    aequare et conferre scelera alicujus cum aliis,

    Cic. Verr. 1, 1, 8:

    ne aequaveritis Hannibali Philippum, ne Carthaginiensibus Macedonas: Pyrrho certe aequabitis,

    Liv. 31, 7:

    Deum homini non aequabo,

    Vulg. Job, 32, 21:

    quis in nubibus aequabitur Domino,

    ib. Psa. 88, 7.—
    C.
    Of places, to make level, even, or smooth:

    aequata agri planities,

    Cic. Verr. 2, 4, 48;

    and trop.: aequato discrimine,

    at an equal distance, Lucr. 5, 690:

    aequato omnium periculo,

    Caes. B. G. 1, 25:

    aequato Marte,

    Liv. 1, 25:

    aequato jure omnium,

    id. 2, 3.— Poet.: ibant aequati numero, [p. 58] divided into equal parts, Verg. A. 7, 698:

    foedera regum Vel Gabiis vel cum rigidis aequata Sabinis, i. e. aequis legibus icta,

    Hor. Ep. 2, 1, 25; cf.:

    si foedus est, si societas aequatio juris est... cur non omnia aequantur?

    placed in the same circumstances? Liv. 8, 4.—
    D.
    T. t.
    1.
    Aequare frontem, milit. t., to make an equal front, Liv. 5, 38:

    aequatis frontibus,

    Tib. 4, 1, 102; v. frons.—
    2.
    Aequare sortes, to see that the lots are equal in number to those who draw, of the same material, and each with a different name. The classical passage for this phrase is Plaut. Cas. 2, 6, 35: conicite sortes: uxor, aequa (sc. eas); v. the preceding verses. So Cic. Fragm. Or. Corn. 1, p. 449 Orell.: dum sitella defertur, dum aequantur sortes, dum sortitio fit, etc.—
    II.
    Neutr. or act., to become equal to one, to equal, come up to, attain to (mostly in the histt.); constr. with dat., but oftener with acc. (cf. adaequo and aequipero, and Zumpt, §

    389, 1): qui jam illis fere aequārunt,

    Cic. Off. 1, 1, 3; Ov. M. 6, 21:

    ea arte aequāsset superiores reges, ni, etc.,

    Liv. 1, 53; so,

    cursu equum,

    id. 31, 35;

    for which Curtius: cursum alicujus, 4, 1: gloriam alicujus,

    Suet. Caes. 55:

    eam picturam imitati sunt multi, aequavit nemo,

    Plin. 35, 11, 40, § 126; Luc. 3, 456.— Poet.: sagitta aequans ventos, like the winds in swiftness, Verg. A. 10, 248:

    valet nondum munia comparis Aequare (juvenca),

    i. e. cannot yet draw even with her mate, Hor. C. 2, 5, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > aequo

  • 2 copa

    cōpa ( cūpa), ae, f. [copo = caupo], a female tavern-keeper and castanet-dancer, who exhibited her arts in her ale-house (cf. crotalum), Verg. Cop. 1 Heyne and Wagner:

    matronae copas imitantes,

    Suet. Ner. 27.

    Lewis & Short latin dictionary > copa

  • 3 copta

    copta, ae, f., = koptê, a kind of cake made of pounded materials, Mart. 14, 68.— The same, or a similar kind, called cop-tŏplăcenta, Petr. 40, 4; Vesp. Judic. 46 (ap. Wernsd. Poët. Lat. Min. II. p. 234).

    Lewis & Short latin dictionary > copta

  • 4 decerpo

    dē-cerpo, psi, ptum, 3, v. a. [carpo], to pluck off, to tear, pull, or break off, to crop, gather (class.; most freq. in the poets.—Constr., usually aliquid ex aliqua re; less freq. aliquid de aliqua re).
    I.
    Lit.:

    acina de uvis decerpito,

    Cato R. R. 112, 3:

    novos flores,

    Lucr. 1, 927; 4, 3; cf.:

    undique decerptam fronti praeponere olivam,

    Hor. Od. 1, 7, 7:

    arbore pomum,

    Ov. M. 5, 536; cf. id. Pont. 3, 5, 19;

    and auricomos fetus arbore,

    Verg. A. 6, 141:

    praetenuia fila ex abietibus,

    Plin. 16, 31, 56, § 128;

    lilia tenero ungui,

    Prop. 1, 20, 39; cf.:

    pollice florem,

    Ov. F. 5, 255;

    and aurea poma manu mea,

    id. M. 10, 649; Val. Max. 2, 8, 5:

    herbas,

    Ov. M. 1, 645:

    ficum,

    Juv. 14, 253 et saep.— Absol.:

    floret (thymum) circa solstitia, cum et apes decerpunt,

    Plin. 21, 10, 31, § 56; Catull. 64, 316.—
    II.
    Trop.:

    quae (omnia) nisi cotidie decerpantur arescunt,

    Quint. 12, 10, 79:

    humanus animus decerptus ex mente divina,

    Cic. Tusc. 5, 13, 38; cf. Quint. 4, 1, 23:

    ne quid jocus de gravitate decerperet,

    Cic. de Or. 2, 56, 229:

    quarum (materiarum) nunc facillima decerpunt,

    Quint. 10, 5, 21.— Poet.: oscula mordenti semper decerpere rostro, Catull. 68, 127 (cf.: carpo, no. II. 1);

    for which, ora puellae,

    Verg. Cop. 33 Sillig.—Hence,
    B.
    Transf.
    1.
    (Acc. to carpo, no. II. 1.) To enjoy:

    ex re fructus,

    Hor. S. 1, 2, 79:

    primas noctes tecum epulis,

    Pers. 5, 43:

    murmura vocis,

    Stat. Th. 6, 165:

    decus primae pugnae,

    Sil. 4, 138; cf.:

    nihil sibi ex ista laude centurio decerpit,

    Cic. Marc. 2, 7:

    mulieres,

    Vulg. Baruch, 6, 27.—
    2.
    (Acc. to carpo, no. II. 1.) To destroy:

    quae (invidia) spes tantas decerpat,

    Quint. 6 prooem. § 10; cf.:

    illibatam virginitatem,

    Sen. Contr. 1, 2 med.

    Lewis & Short latin dictionary > decerpo

  • 5 mitella

    mĭtella, ae, f. dim. [mitra], a headband, a kind of turban.
    I.
    Lit.:

    nobiles adulescentes Neapoli cum mitellā saepe vidimus,

    Cic. Rab. Post. 10, 26 (dub.):

    copa Syrisca caput Graia redimita mitella,

    Verg. Cop. 1:

    mitellā textili contecto capite,

    App. M. 7, p. 147:

    mitellis et crocotis et carbasinis et bombycinis injecti,

    id. ib. 8, p. 214, 5.—
    II.
    Transf., a bandage for the arm, Cels. 8, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > mitella

  • 6 prisci

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > prisci

  • 7 Priscus

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > Priscus

  • 8 priscus

    1.
    priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).
    I.
    Lit.:

    credendum est veteribus et priscis viris,

    Cic. Univ. 11:

    prisca illa et antiqua rei publicae forma,

    Vell. 2, 89, 3:

    illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27:

    nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,

    id. N. D. 3, 16, 42:

    severitas,

    id. Har. Resp. 13, 27:

    et illud quod loquitur priscum visum iri putat,

    id. de Or. 3, 11, 42:

    priscae sanctimoniae virgo,

    Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:

    tempus,

    Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:

    prisca gens mortalium,

    Hor. Epod. 2, 2:

    priscus Inachus,

    id. C. 2, 3, 21:

    Pudor,

    id. C. S. 57:

    prisco more,

    Ov. F. 2, 282:

    prisco ritu,

    Plin. 12, 1, 2, § 3:

    priscum illud acumen, Brute, tuum,

    Juv. 4, 102:

    fides,

    Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:

    cum colerent prisci studiosius agros,

    Ov. F. 3, 779.—
    II.
    Transf.
    A.
    Former, previous ( poet.):

    quid si prisca redit Venus?

    Hor. C. 3, 9, 17:

    nomen,

    Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—
    B.
    Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):

    prisci praecepta parentis,

    Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:

    prisca supercilia,

    Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):

    utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33.
    2.
    Priscus, i, m., a Roman surname, the elder.
    I.
    Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—
    II.
    Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—
    III.
    Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—
    IV.
    Two Latin poets:

    Priscus uterque,

    Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > priscus

  • 9 roseus

    1.
    rŏsĕus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of roses, rose- (rare, for rosaceus):

    strophium,

    Verg. Cop. 32:

    vinculum,

    Sen. Med. 70: flores, i. e. roses, Claud. de Magnete, 29:

    convalles,

    filled with roses, id. Rapt. Pros. 3, 85. —
    II.
    Rose-colored, rosy (freq., esp. in the Aug. poets):

    pannus,

    Plin. 21, 23, 94, § 166 (Jahn, russeus); 29, 4, 17, § 64 (Jahn, russeus);

    30, 11, 30, § 99 (Jahn, russeus): nitor quidam in purpurā,

    id. 37, 9, 40, § 123; cf.

    color (with purpureus),

    id. 14, 1, 3, § 15:

    flos herbae,

    id. 25, 6, 26, § 62:

    roseā sol alte lampade lucens,

    Lucr. 5, 610; cf. id. 5, 976; so,

    Phoebus,

    Verg. A. 11, 913:

    Aurora,

    Lucr. 5, 656; also,

    dea,

    Ov. A. A. 3, 84; cf.

    of the same, os,

    id. M. 7, 705:

    equi,

    Tib. 1, 3, 94; Ov. F. 4, 714:

    bigae,

    Verg. A. 7, 26:

    Eous,

    Prop. 3 (4), 24, 7; cf.:

    alae (Luciferi),

    Val. Fl. 6, 527:

    nubes (Iridis),

    id. 4, 77.— Transf., a poetical epithet of any thing blooming with youth, esp. parts of the body, rosy, ruddy, blooming:

    labella,

    Cat. 80, 1:

    labra,

    Mart. 8, 56, 15:

    os (Veneris),

    Verg. A. 2, 593:

    genae,

    id. ib. 12, 606:

    cervix,

    id. ib. 1, 402; Hor. C. 1, 13, 2:

    juventa,

    Val. Fl. 8, 257.
    2.
    Rōsĕus, a, um, v. Rosea, A.

    Lewis & Short latin dictionary > roseus

  • 10 Suria

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Suria

  • 11 Surus

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Surus

  • 12 Syri

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Syri

  • 13 Syria

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Syria

  • 14 Syriace

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Syriace

  • 15 Syriacus

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Syriacus

  • 16 Syrii

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Syrii

  • 17 Syrus

    Syrĭa (also written Sĭrĭa and Sŭ-rĭa), ae, f., = Suria, a country in Asia, on the Mediterranean Sea, Mel. 1, 11; Plin. 5, 12, 13, § 67; Cic. Div. 1, 41, 91; id. Agr. 2, 29, 80; id. Imp. Pomp. 22, 64; Manil. 4, 622. — Transf., for Assyria, Cic. Tusc. 5, 35, 101; Suet. Caes. 22 Oud.— Plur., Cat. 45, 22; Dig. 48, 22, 7, § 7; 50, 15, 3 proöem.— Hence,
    A.
    Syrĭus, a, um, adj., of or belonging to Syria, Syrian:

    triticum,

    Plin. 18, 7, 12, § 63:

    oleum,

    id. 23, 4, 49, § 95:

    pira,

    Verg. G. 2, 88:

    ros,

    i. e. nard, Tib. 3, 4, 28; cf. id. 3, 6, 63; Prop. 2, 13, 30 (3, 5, 14): dea, perh. Cybele, Suet. Non. 56; App. M. 8, p. 213, 9; Inscr. Orell. 1946 sq.— Subst.: Syrĭi, ōrum, m., the Syrians, Just. 26, 2. —
    B.
    Syrus (also written Sŭrus), a, um, adj., Syrian:

    vina,

    Hor. C. 1, 31, 12:

    lagena,

    Mart. 4, 46, 9:

    Orontes,

    Juv. 3, 62 et saep.—As subst.: Syri, ōrum, m., the Syrians, Plaut. Curc. 3, 73; Plin. 7, 56, 57, § 192; Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; id. N. D. 1, 29, 81; id. Prov. Cons. 5, 10; id. de Or. 2, 66, 265; id. Div. 2, 46, 96 al.—
    C.
    Syrĭăcus, a, um, adj., Syrian:

    boves,

    Plin. 8, 45, 70, § 179:

    praetor,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    publicani,

    doing business in Syria, id. ib. 2, 13, 2:

    legiones,

    Suet. Tib. 48:

    bellum,

    Flor. 2, 9; 2, 11; 2, 12.—Hence, adv.: Syrĭăcē, in the Syrian tongue, Vulg. 4 Reg. 18, 26.—
    D.
    Syrĭcus, a, um, adj., Syrian:

    mala,

    Col. 5, 10, 19; Plin. 15, 14, 15, § 51.—
    E.
    Syrĭātĭcus, a, um, adj., Syrian: calami, Pelag. Vet. 27.—
    F.
    Syriscus, a, um, adj. dim., of or from Syria, Syrian:

    servus,

    Ter. Ad. 5, 1, 1; id. Eun. 4, 7, 2:

    Copa,

    Verg. Cop. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Syrus

  • 18 vello

    vello, vulsi, vulsum ( perf. velli, Calp. Ecl. 4, 155; Prisc. 10, 6, 36, p. 897 P.; Diom. 1, p. 369 ib.; ante-class. form of sup. volsum; v. Neue, Formenl. 2, p. 576), 3, v. a. [prob. akin to hel-kô].
    I.
    Prop.
    A.
    Of animals, to pluck or pull, i. e. to deprive of the hair, feathers, etc.:

    oves,

    Varr. R. R. 2, 11, 9; Plin. 8, 48, 73, § 190:

    anseres,

    id. 10, 22, 27, § 53.—
    B.
    Of things.
    1.
    In gen., to pluck, pull, or tear out, away, or up; in simple constr.:

    plumas anserum,

    Col. 8, 13, 3:

    caudae pilos equinae,

    Hor. Ep. 2, 1, 45:

    barbam,

    id. S. 1, 3, 133:

    tot spicula,

    Verg. A. 10, 889:

    comam,

    Mart. 5, 37, 19:

    cuneum vellito, statimque surculos in ea foramina immittito,

    Col. 5, 11, 5; cf. id. Arb. 26, 4: signa, to take up, i. e. march, Verg. A. 11, 19; cf.:

    ut vellerent signa et Romam proficiscerentur,

    Liv. 3, 50, 11:

    mors viscera vulsit,

    Luc. 6, 546.—With ab and abl.:

    postes a cardine vellit,

    Verg. A. 2, 480:

    albos a stirpe capillos,

    Prop. 3 (4), 25, 13:

    asparagum ab radice,

    Plin. 19, 8, 42, § 149.—With abl. alone:

    aut castris audebit vellere signa,

    Verg. G. 4, 108:

    genae florem primaevo corpore vulsit,

    Luc. 6, 562:

    adfixam oculo sagittam,

    id. 6, 218:

    vulsis pectore telis,

    id. 6, 232; cf.:

    unguibus et raras vellentem dentibus herbas,

    Ov. M. 8,800.—With de and abl.:

    hastam... de cespite vellit,

    Verg. A. 11, 566:

    herbas de caespite,

    Luc. 4, 414.—
    2.
    Esp.
    a.
    To pluck, pull, or tear down or away:

    cum pars vellerent vallum, atque in fossas proruerent,

    Liv. 9, 14, 9; 10, 2, 5:

    munimenta,

    id. 2, 25, 3.—
    b.
    To pluck, pull, pick, or gather fruit, etc.:

    modo nata malā vellere poma manu,

    Tib. 3, 5, 20.—
    c.
    To pull, twitch, etc.:

    aurem,

    Verg. E. 6, 4; cf. id. Cop. 38; Calp. Ecl. 4, 155; Amm. 22, 3, 12:

    vellere coepi Et prensare manu lentissima bracchia,

    Hor. S. 1, 9, 63:

    latus digitis,

    Ov. A. A. 1, 606.—
    d.
    To be plucked or pulled, i. e. to have the hair pulled out by the roots:

    circa corporis curam morosior, ut non solum tonderetur diligenter ac raderetur, sed velleretur etiam,

    Suet. Caes. 45.—
    II.
    Trop., to tear, torment:

    sed mea secreto velluntur pectora morsu,

    Stat. S. 5, 2, 3.—Hence, P. a.: vulsus ( volsus), a, um.
    A.
    Lit., shorn, plucked, smooth, beardless, hairless:

    istum gallum Glabriorem reddes mihi quam volsus ludiust,

    Plaut. Aul. 2, 9, 6:

    vulsi levatique et inustas comas acu comentes,

    Quint. 2, 5, 12:

    corpus vulsum,

    id. 5, 9, 14:

    eadem (corpora) si quis vulsa atque fucata muliebriter comat,

    id. 8, prooem. 19:

    nepos,

    Prop. 4 (5), 8, 23.—
    2.
    Trop., effeminate:

    mens,

    Mart. 2, 36, 6.—
    B.
    Suffering convulsions, spasmodic, Plin. 21, 19, 74, § 126; 23, 1, 16, § 25.

    Lewis & Short latin dictionary > vello

См. также в других словарях:

  • Cop Out (2010 film) — Cop Out Official poster Directed by Kevin Smith Produced by Marc E. Platt Polly Johnsen Michael Tadross …   Wikipedia

  • Cop Land — promotional poster Directed by James Mangold Written by …   Wikipedia

  • Cop-Tur — is the name of several fictional characters in the Gobots, Robo Machines and Transformers toy lines, and the subsequent fiction. They transform into futuristic helicopters.[1] They are all based on adaptations of the character Gyro Robo from the… …   Wikipedia

  • Cop Killer (song) — Cop Killer Single by Body Count from the album Body Count Released …   Wikipedia

  • COP — steht für: Conference of the Parties, die englische Bezeichnung von UN Vertragsstaatenkonferenzen (dt. VSK): UN Klimakonferenzen Konferenzen zum Übereinkommen der Vereinten Nationen zur Bekämpfung der Wüstenbildung Biodiversitäts Konvention… …   Deutsch Wikipedia

  • Cop Rock — title card Genre Police drama/Musical Created by Steven Bochco William M. Finkelstein Written by …   Wikipedia

  • Cop — is a slang term for a police official. Cop or Cops may refer to: Contents 1 Organizations 2 Places 3 Medicine …   Wikipedia

  • CoP — steht für: Conference of the Parties, die englische Bezeichnung von UN Vertragsstaatenkonferenzen (dt. VSK) wie der der UN Klimakonferenz. Coefficient Of Performance, der Wirkungsgrad von Kältemaschinen bzw. Wärmepumpen Kolumbianischer Peso, als… …   Deutsch Wikipedia

  • Čop — COP steht für: Conference of the Parties, die englische Bezeichnung von UN Vertragsstaatenkonferenzen (dt. VSK) wie der der UN Klimakonferenz. Coefficient Of Performance, der Wirkungsgrad von Kältemaschinen bzw. Wärmepumpen Kolumbianischer Peso,… …   Deutsch Wikipedia

  • Cop — (латиницей)  популярное в США прозвище полицейских (произносится «коп»; аналог русского «мент»). Например: «Полицейский (англ.)русск.» (The Cop)  американский немой фильм 1928 года, драма. «Полицейский» (Cop)  американский… …   Википедия

  • Cop That Shit — Single by Timbaland Magoo featuring Missy Elliott from the album Under Construction, Part II …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»