Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

the+foundation

  • 21 funditus

    fundĭtus, adv. [fundus], from the very bottom, from the foundation (syn.: a fundamento, ab radicibus, radicitus, penitus; freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    monumentum P. Scipionis funditus delevit ac sustulit,

    Cic. Verr. 2, 4, 36, § 79; cf.:

    Carthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,

    id. Off. 1, 11, 35; Vell. 1, 12, 5:

    destructum templum,

    Suet. Vesp. 9:

    perire,

    Hor. C. 1, 16, 20:

    evellere,

    by the roots, Phaedr. 2, 2, 10.—
    B.
    Trop., utterly, entirely, totally, completely:

    belli magnos commovit funditus aestus,

    Lucr. 5, 1435:

    quae domus tam stabilis, quae tam firma civitas est, quae non odiis et discidiis funditus possit everti?

    Cic. Lael. 7, 23; cf.:

    praecepta, quae probas, funditus evertunt amicitias,

    id. Fin. 2, 25, 80:

    amicitias funditus tollere e vita,

    id. Lael. 13, 48; id. N. D. 1, 42, 118; 1, 41, 115:

    tollere veritatem et fidem,

    id. Or. 62, 209:

    eicere,

    id. Tusc. 1, 18, 42; 5, 33, 93:

    abolitae leges et versae funditus,

    Tac. A. 3, 36:

    perdidisti me sodalem funditus,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 31; id. Most. 3, 1, 154; cf.:

    Lacedaemonios funditus vicit,

    Cic. Inv. 1, 33, 55; Verg. A. 11, 413; Enn. ap. Fest. p. 333 Müll. (Ann. v. 132 Vahl.):

    ne res redeant ad nilum funditus omnes,

    Lucr. 1, 673: curare nomen, Enn. ap. Charis. p. 239 P. (Ann. v. 163 Vahl.):

    perspicere omnes res gestas,

    Lucr. 1, 478:

    earum rerum funditus esse expertem,

    Cic. de Or. 3, 50, 195:

    ne spondeus quidem funditus est repudiandus,

    id. Or. 64, 216:

    funditus aliquid pessum dare,

    Plaut. Trin. 1, 2, 128.—
    II.
    Transf., at the bottom, below (only ante- and post-class., and very rare):

    subsedit funditus, ut faex,

    Lucr. 5, 497; Spart. Hadr. 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > funditus

  • 22 post

        post praep. with acc.    [1 post].—Of place, behind: post urbem in viā Pompeiā: post tergum, Cs.: post montem se occultare, Cs.: post equitem sedet atra cura, H.—Of time, after, since: post factam iniuriam, T.: aliquot post mensīs, some months later: maxima post hominum memoriam classis, since the memory of man, N.: post M. Brutum proconsulem, after the proconsulate: post urbem conditam, since the foundation of Rome: post homines natos: alii post me, future poets, V.: post illa, afterwards, T.: post Hectora, O.: hunc post: decessit post annum quartum quam expulsus erat, N.—Fig., after, beneath, inferior to, less important than, next to: post hunc Apollinem (colunt), Cs.: neque erat Lydia post Chloën, H.: sua necessaria post illius honorem ducere, S.
    * * *
    I
    behind, afterwards, after
    II
    behind (space), after (time); subordinate to (rank)

    Latin-English dictionary > post

  • 23 condō

        condō didī, ditus, ere    [com- + do], to put together, make by joining, found, establish, build, settle: oppida, H.: urbem: urbs condita vi et armis, L.: ante Romam conditam, before the foundation of Rome: post urbem conditam: gentem, V.: optato conduntur Thybridis alveo, they settle, V.—To erect, make, construct, build, found: aram, L.: sepulcrum, H.: moenia, V.—To compose, write, celebrate, treat, describe: conditum ab Livio poëtā carmen, L.: poëma: festa numeris, O. — To establish, found, be the author of, produce, make: aurea saecula, V.: collegium novum, L.—To put away, lay by, lay up, store, treasure: pecuniam: fructūs: (pocula) condita servo, V.: quod mox depromere possim, H.: Sabinum testā lēvi, H.: mella puris amphoris, H.: messīs, O.: (piratas) in carcerem, to imprison: captivos in vincula, L.: sortes eo: litteras in aerario: se (aves) in foliis, V.: domi conditus consulatus, i. e. safe: omne bonum in visceribus medullisque.—To preserve, pickle: corna in faece, O.—To inter, bury: mortuos cerā circumlitos: animam sepulcro, V.: te humi, V.: fraternas umbras tumulo, O.: patrem, Ph.: fulgura publica, i. e. things blasted, Iu.: tempora Notis condita fastis, i. e. recorded, H.: longos Cantando soles, to bury, dispose of, V.: diem collibus in suis, H.: lūstrum, to complete, close (by offering sacrifices): idque conditum lūstrum appellavit, L.—To conceal, hide, secrete, suppress: Sibylla condita: aetas condet nitentia, H.: caelum umbrā, V.: aliquid iocoso furto, make away with, H.: voltum aequore, O.: ensīs, sheathe, H.: ferrum, Ph.: oculos, shut, O.: lumina, V.: se in viscera (terrae), O.: per omnīs se portas, retire, V.: Numidarum turmas medio in saltu, place in ambush, L.—To strike deep, plunge, bury: in gurgitis ima sceptrum, O.: digitos in lumina, O.: Pectore in adverso ensem, V.: telum iugulo, O.: stimulos caecos in pectore, O.
    * * *
    condere, condidi, conditus V TRANS
    put/insert (into); store up/put away, preserve, bottle (wine); bury/inter; sink; build/found, make; shut (eyes); conceal/hide/keep safe; put together, compose; restore; sheathe (sword); plunge/bury (weapon in enemy); put out of sight

    Latin-English dictionary > condō

  • 24 Ab urbe condita

    From the foundation of the city. (Rome)

    Latin Quotes (Latin to English) > Ab urbe condita

  • 25 eruo

    ē-rŭo, ŭi, ŭtum, 3, v. a., to cast forth, throw out; to dig, tear, or pluck out (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    qui sciet, ubi quidque positum sit, quaque eo veniat, is, etiam si quid obrutum erit, poterit eruere,

    Cic. Fin. 4, 4 fin.; so,

    aurum terrā,

    Ov. Am. 3, 8, 53; cf.:

    caprificos sepulcris,

    Hor. Epod. 5, 17:

    gemmam vadis,

    Mart. 8, 28; Tac. A. 2, 69:

    segetem ab radicibus imis,

    Verg. G. 1, 320; cf.:

    pinum radicibus,

    id. A. 5, 449 Heyne N. cr.; and:

    herbam radicitus,

    Plin. 21, 11, 36, § 62:

    mortuum,

    Cic. Div. 1, 27 fin.:

    oculum,

    Plin. 25, 8, 50, § 89; 28, 8, 29, § 114:

    dentes de sinistra parte,

    id. 28, 8, 27, § 95:

    aquam remis,

    lo stir up, plough up, Ov. H. 5, 54; cf.:

    sepulcra (hyaena),

    Plin. 8, 30, 44, § 106.— Poet. in Greek construction:

    eruitur oculos,

    his eyes are torn out, Ov. M. 12, 269 (cf. Zumpt, Gram. § 458).—
    B.
    Since the Aug. per., sometimes, in partic., to root out, to destroy from the foundation:

    urbem totam a sedibus,

    Verg. A. 2, 612; Sil. 3, 2, 13; cf. under II. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to draw out, bring out, elicit: inde tamen aliquando (servum fugitivum) eruam, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9 fin.; cf. Curt. 4, 14:

    scrutari locos, ex quibus argumenta eruamus,

    Cic. de Or. 2, 34, 146; cf. id. Tusc. 1, 13:

    si quid est, quod indagaris, inveneris, ex tenebris erueris,

    id. Agr. 1, 3:

    ex annalium vetustate eruenda est memoria nobilitatis tuae,

    id. Mur. 7, 16:

    memoriam,

    id. de Or. 2, 68, 360:

    veritatem,

    Quint. 12, 9, 3:

    causam rerum et rationem,

    Plin. 18, 4, 5, § 24:

    sacra recognosces annalibus eruta priscis,

    Ov. F. 1, 17:

    mi sicunde potes, erues, qui decem legati Mummio fuerint,

    Cic. Att. 13, 30, 2 et saep.: fanum erui volo;

    neque hoc mihi erui potest,

    I cannot be talked out of it, id. ib. 12, 36.—
    B.
    In partic.
    1.
    To rescue, release:

    propter difficultatem pecuniariam, qua erui nusquam nisi ex privatorum bonis posset,

    Cic. Att. 10, 14, 1.—
    2.
    To overthrow, destroy:

    Trojanas ut opes et lamentabile regnum Eruerint Danai,

    Verg. A. 2, 5; cf.

    civitatem,

    Tac. H. 4, 72:

    Thracas (with frangere gentem),

    Stat. Th. 5, 76.

    Lewis & Short latin dictionary > eruo

  • 26 incohate

    incoho (better than inchŏo, Plaut. Trin. 1, 2, 95; cf. Corss. Ausspr. 1, 109; Cic. Rep. 1, 35 Mai.; 3, 2; Front. p. 154 Rom.; Marin. Fratr. Arv. p. 363; Bramb. p. 291 sq.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for in-coco; from in and Sanscr. root kuk-, to take, grasp].
    I.
    Act., to lay the foundation of a thing, to begin, commence (syn. incipere; opp. absolvere, perficere; class.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio incohatum accipere et absolvere,

    Cic. Fin. 4, 13, 34; cf.:

    ut nemo pictor esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles incohatam reliquisset, absolveret,

    id. Off. 3, 2, 9; 3, 7, 33:

    statuam,

    Quint. 2, 1, 12:

    res in animis nostris,

    Cic. Leg. 1, 16, 44:

    quas res nos in consulatu nostro gessimus, attigit hic versibus atque incohavit,

    id. Arch. 11, 28:

    philosophiam multis locis incohasti,

    id. Ac. 1, 3, 9:

    quod mihi nuper in Tusculano incohasti de oratoribus,

    id. Brut. 5, 20:

    quod hic liber incohat,

    Quint. 3, 1, 2:

    hanc materiam,

    id. 4 praef. §

    5: abrupto, quem incohaverat, sermone,

    id. 4, 3, 13:

    esse videatur octonarium incohat,

    id. 9, 4, 73:

    referamus nos igitur ad eum, quem volumus incohandum et eloquentia informandum,

    Cic. Or. 9, 33:

    Favonius ver incohans,

    Plin. 16, 25, 39, § 94:

    incohandae vindemiae dies,

    id. 11, 14, 14, § 35:

    pulcherrimum facinus,

    Curt. 6, 7:

    tum Stygio regi nocturnas incohat aras,

    i. e. begins to sacrifice, Verg. A. 6, 252:

    reges plures incohantur, ne desint,

    are chosen, Plin. 11, 16, 16, § 51.—
    (β).
    With inf.:

    quam si mens fieri proponit et incohat ipsa,

    Lucr. 3, 183; Luc. 10, 174; Pall. Dec. 2.—
    B.
    In partic., pregn. in the part. perf.: incŏhātus, a, um, only begun (opp. to finished, completed), unfinished, incomplete, imperfect (mostly Ciceron.):

    ne hanc incohatam transigam comoediam,

    Plaut. Am. 3, 1, 8:

    qui exaedificaret suam incohatam ignaviam,

    id. Trin. 1, 2, 95:

    quae adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia exciderunt,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    cognitio manca atque incohata,

    id. Off. 1, 43, 153:

    incohatum quiddam et confusum,

    id. Rep. 3, 2:

    rem tam praeclaram incohatam relinquere,

    id. N. D. 1, 20, 56; cf. id. Rep. 1, 35:

    perfecta anteponuntur incohatis,

    id. Top. 18, 69; cf.:

    hoc incohati cujusdam officii est, non perfecti,

    id. Fin. 4, 6, 15.—
    II.
    Neutr., to begin, commence, take a beginning.
    A.
    In gen. (post-class.):

    moris est, ut munus hujusmodi a proficiscentibus incohat,

    Symm. Ep. 7, 75:

    incohante mense,

    Pall. Febr. 25, 20 and 33.—
    * B.
    In partic., like infit, to begin to speak:

    post longa silentia rursus Incohat Ismene,

    Stat. Th. 8, 623. — Hence, incōhātē, adv., incipiently, incompletely, Aug. Gen. ad Lit. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > incohate

  • 27 incohatus

    incoho (better than inchŏo, Plaut. Trin. 1, 2, 95; cf. Corss. Ausspr. 1, 109; Cic. Rep. 1, 35 Mai.; 3, 2; Front. p. 154 Rom.; Marin. Fratr. Arv. p. 363; Bramb. p. 291 sq.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for in-coco; from in and Sanscr. root kuk-, to take, grasp].
    I.
    Act., to lay the foundation of a thing, to begin, commence (syn. incipere; opp. absolvere, perficere; class.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio incohatum accipere et absolvere,

    Cic. Fin. 4, 13, 34; cf.:

    ut nemo pictor esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles incohatam reliquisset, absolveret,

    id. Off. 3, 2, 9; 3, 7, 33:

    statuam,

    Quint. 2, 1, 12:

    res in animis nostris,

    Cic. Leg. 1, 16, 44:

    quas res nos in consulatu nostro gessimus, attigit hic versibus atque incohavit,

    id. Arch. 11, 28:

    philosophiam multis locis incohasti,

    id. Ac. 1, 3, 9:

    quod mihi nuper in Tusculano incohasti de oratoribus,

    id. Brut. 5, 20:

    quod hic liber incohat,

    Quint. 3, 1, 2:

    hanc materiam,

    id. 4 praef. §

    5: abrupto, quem incohaverat, sermone,

    id. 4, 3, 13:

    esse videatur octonarium incohat,

    id. 9, 4, 73:

    referamus nos igitur ad eum, quem volumus incohandum et eloquentia informandum,

    Cic. Or. 9, 33:

    Favonius ver incohans,

    Plin. 16, 25, 39, § 94:

    incohandae vindemiae dies,

    id. 11, 14, 14, § 35:

    pulcherrimum facinus,

    Curt. 6, 7:

    tum Stygio regi nocturnas incohat aras,

    i. e. begins to sacrifice, Verg. A. 6, 252:

    reges plures incohantur, ne desint,

    are chosen, Plin. 11, 16, 16, § 51.—
    (β).
    With inf.:

    quam si mens fieri proponit et incohat ipsa,

    Lucr. 3, 183; Luc. 10, 174; Pall. Dec. 2.—
    B.
    In partic., pregn. in the part. perf.: incŏhātus, a, um, only begun (opp. to finished, completed), unfinished, incomplete, imperfect (mostly Ciceron.):

    ne hanc incohatam transigam comoediam,

    Plaut. Am. 3, 1, 8:

    qui exaedificaret suam incohatam ignaviam,

    id. Trin. 1, 2, 95:

    quae adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia exciderunt,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    cognitio manca atque incohata,

    id. Off. 1, 43, 153:

    incohatum quiddam et confusum,

    id. Rep. 3, 2:

    rem tam praeclaram incohatam relinquere,

    id. N. D. 1, 20, 56; cf. id. Rep. 1, 35:

    perfecta anteponuntur incohatis,

    id. Top. 18, 69; cf.:

    hoc incohati cujusdam officii est, non perfecti,

    id. Fin. 4, 6, 15.—
    II.
    Neutr., to begin, commence, take a beginning.
    A.
    In gen. (post-class.):

    moris est, ut munus hujusmodi a proficiscentibus incohat,

    Symm. Ep. 7, 75:

    incohante mense,

    Pall. Febr. 25, 20 and 33.—
    * B.
    In partic., like infit, to begin to speak:

    post longa silentia rursus Incohat Ismene,

    Stat. Th. 8, 623. — Hence, incōhātē, adv., incipiently, incompletely, Aug. Gen. ad Lit. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > incohatus

  • 28 incoho

    incoho (better than inchŏo, Plaut. Trin. 1, 2, 95; cf. Corss. Ausspr. 1, 109; Cic. Rep. 1, 35 Mai.; 3, 2; Front. p. 154 Rom.; Marin. Fratr. Arv. p. 363; Bramb. p. 291 sq.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for in-coco; from in and Sanscr. root kuk-, to take, grasp].
    I.
    Act., to lay the foundation of a thing, to begin, commence (syn. incipere; opp. absolvere, perficere; class.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio incohatum accipere et absolvere,

    Cic. Fin. 4, 13, 34; cf.:

    ut nemo pictor esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles incohatam reliquisset, absolveret,

    id. Off. 3, 2, 9; 3, 7, 33:

    statuam,

    Quint. 2, 1, 12:

    res in animis nostris,

    Cic. Leg. 1, 16, 44:

    quas res nos in consulatu nostro gessimus, attigit hic versibus atque incohavit,

    id. Arch. 11, 28:

    philosophiam multis locis incohasti,

    id. Ac. 1, 3, 9:

    quod mihi nuper in Tusculano incohasti de oratoribus,

    id. Brut. 5, 20:

    quod hic liber incohat,

    Quint. 3, 1, 2:

    hanc materiam,

    id. 4 praef. §

    5: abrupto, quem incohaverat, sermone,

    id. 4, 3, 13:

    esse videatur octonarium incohat,

    id. 9, 4, 73:

    referamus nos igitur ad eum, quem volumus incohandum et eloquentia informandum,

    Cic. Or. 9, 33:

    Favonius ver incohans,

    Plin. 16, 25, 39, § 94:

    incohandae vindemiae dies,

    id. 11, 14, 14, § 35:

    pulcherrimum facinus,

    Curt. 6, 7:

    tum Stygio regi nocturnas incohat aras,

    i. e. begins to sacrifice, Verg. A. 6, 252:

    reges plures incohantur, ne desint,

    are chosen, Plin. 11, 16, 16, § 51.—
    (β).
    With inf.:

    quam si mens fieri proponit et incohat ipsa,

    Lucr. 3, 183; Luc. 10, 174; Pall. Dec. 2.—
    B.
    In partic., pregn. in the part. perf.: incŏhātus, a, um, only begun (opp. to finished, completed), unfinished, incomplete, imperfect (mostly Ciceron.):

    ne hanc incohatam transigam comoediam,

    Plaut. Am. 3, 1, 8:

    qui exaedificaret suam incohatam ignaviam,

    id. Trin. 1, 2, 95:

    quae adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia exciderunt,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    cognitio manca atque incohata,

    id. Off. 1, 43, 153:

    incohatum quiddam et confusum,

    id. Rep. 3, 2:

    rem tam praeclaram incohatam relinquere,

    id. N. D. 1, 20, 56; cf. id. Rep. 1, 35:

    perfecta anteponuntur incohatis,

    id. Top. 18, 69; cf.:

    hoc incohati cujusdam officii est, non perfecti,

    id. Fin. 4, 6, 15.—
    II.
    Neutr., to begin, commence, take a beginning.
    A.
    In gen. (post-class.):

    moris est, ut munus hujusmodi a proficiscentibus incohat,

    Symm. Ep. 7, 75:

    incohante mense,

    Pall. Febr. 25, 20 and 33.—
    * B.
    In partic., like infit, to begin to speak:

    post longa silentia rursus Incohat Ismene,

    Stat. Th. 8, 623. — Hence, incōhātē, adv., incipiently, incompletely, Aug. Gen. ad Lit. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > incoho

  • 29 Non mihi, non tibi, sed nobis

    Not for you, not for me, but for us

    Latin Quotes (Latin to English) > Non mihi, non tibi, sed nobis

  • 30 praesemino

    prae-sēmĭno, no perf., ātum, 1, v. a., to sow or plant beforehand (post-class.).
    I.
    Lit.:

    non nati sunt homines tamquam ex draconis dentibus praeseminati,

    Lact. 6, 10: vis naturalis, et quasi praeseminata, Aug Gen. ad Lit. 3, 14.—
    II.
    Trop., to lay the foundation for, to prepare for, to undertake a thing: majora sibi praeseminans, Amm. 30, 2, 1; Ambros. Ep. 5, 3; Cassiod. Hist. Eccl. 6, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > praesemino

  • 31 substructum

    sub-strŭo, xi, ctum, 3, v. a., to build beneath, to underbuild, lay; lit.:

    fundamentum,

    Plaut. Most. 1, 2, 40:

    intervalla montium,

    Vitr. 8, 7 med.; cf.:

    intervalla substructis canalibus junguntur,

    Plin. 33, 4, 21, § 74:

    locus substructus,

    Varr. L. L. 5, § 155 Müll.:

    Capitolium saxo quadrato,

    Liv. 6, 4:

    substruendo iter facere,

    Dig. 8, 1, 10:

    vias glareā,

    i. e. to lay, to pave, Liv. 41, 27.— Absol.: non alte substruitur, the foundation is not laid deeply, Vitr. 8, 6, 5. —P. a. as subst.: substructum, i, n., = substructio, Vitr. 8, 7 med.

    Lewis & Short latin dictionary > substructum

  • 32 substruo

    sub-strŭo, xi, ctum, 3, v. a., to build beneath, to underbuild, lay; lit.:

    fundamentum,

    Plaut. Most. 1, 2, 40:

    intervalla montium,

    Vitr. 8, 7 med.; cf.:

    intervalla substructis canalibus junguntur,

    Plin. 33, 4, 21, § 74:

    locus substructus,

    Varr. L. L. 5, § 155 Müll.:

    Capitolium saxo quadrato,

    Liv. 6, 4:

    substruendo iter facere,

    Dig. 8, 1, 10:

    vias glareā,

    i. e. to lay, to pave, Liv. 41, 27.— Absol.: non alte substruitur, the foundation is not laid deeply, Vitr. 8, 6, 5. —P. a. as subst.: substructum, i, n., = substructio, Vitr. 8, 7 med.

    Lewis & Short latin dictionary > substruo

  • 33 radix

    rādix, īcis ( gen. plur. radicium, Cassiod. H. E. 1, 1; Jul. Val. Itin. Alex. 32 (75)), f. [Gr. rhiza, a root; rhadix, a shoot or twig; cf. ramus], a root of a plant (cf. stirps).
    I.
    Lit.
    1.
    In gen. (mostly in plur.):

    radices agere,

    to strike root, Varr. R. R. 1, 37 fin.; Ov. R. Am. 106; id. M. 4, 254; Col. 5, 6, 8; Plin. 16, 31, 56, § 127; cf.

    infra, II.: capere radices,

    to take root, Cato, R. R. 133, 3; Plin. 17, 17, 27, § 123:

    penitus immittere radices,

    Quint. 1, 3, 5:

    emittere radices e capite, ex se,

    Col. 3, 18, 6; 5, 10, 13:

    descendunt radices,

    Plin. 16, 31, 56, § 129:

    arbores ab radicibus subruere,

    Caes. B. G. 6, 27, 4:

    herbas radice revellit,

    Ov. M. 7, 226:

    radicibus eruta pinus,

    Verg. A. 5, 449:

    segetem ab radicibus imis eruere,

    id. G. 1, 319.— Sing.:

    (arbos) quae, quantum vertice ad auras, tantum radice in Tartara tendit,

    Verg. G. 2, 292; Plin. 16, 31, 56, § 128; Hor. Ep. 2, 2, 150; Ov. H. 5, 147. —
    2.
    In partic., an edible root, Caes. B. C. 3, 48; esp. a radish:

    Syriaca,

    Col. 11, 3, 16; 59:

    also simply radix,

    Pall. 1, 35, 5; Hor. S. 2, 8, 8; Ov. M. 8, 666 al.:

    dulcis,

    licorice, Scrib. Comp. 170. —
    B.
    Transf.
    1.
    The root, i. e. the lower part of an object, the foot of a hill, mountain, etc.— In plur.:

    in radicibus Caucasi natus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    in radicibus Amani,

    id. Fam. 15, 4, 9:

    sub ipsis radicibus montis,

    Caes. B. G. 7, 36; 7, 51 fin.; 69; id. B. C. 1, 41; 3, 85, 1 et saep. — In sing.:

    a Palatii radice,

    Cic. Div. 1, 45, 101; Plin. 37, 10, 66, § 180.—
    2.
    That upon which any thing is fixed or rests (e. g. the tongue, a feather, a rock); a root, foundation ( poet.; used alike in sing. and plur.):

    linguae,

    Ov. M. 6, 557:

    plumae,

    id. ib. 2, 583:

    saxi,

    Lucr. 2, 102; Ov. M. 14, 713.—
    3.
    Radix virilis = membrum virile, Cael. Aur. Tard. 2, 1, 13.—
    II.
    Trop., a root, ground, basis, foundation, origin, source (almost entirely in the plur.):

    vera gloria radices agit atque etiam propagatur,

    Cic. Off. 2, 12, 43:

    virtus altissimis defixa radicibus,

    id. Phil. 4, 5, 13:

    audeamus non solum ramos amputare miseriarum, sed omnes radicum fibras evellere,

    id. Tusc. 3, 6, 13:

    facilitatis et patientiae,

    id. Cael. 6, 14:

    Pompeius eo robore vir, iis radicibus,

    i. e. so deeply rooted, firmly established in the State, id. Att. 6, 6, 4:

    illic radices, illic fundamenta sunt,

    Quint. 10, 3, 3:

    a radicibus evertere domum,

    from its foundation, utterly, Phaedr. 3, 10, 49:

    ex iisdem, quibus nos, radicibus natum (C. Marium),

    i. e. a native of the same city, Cic. Sest. 22, 50; Varr. R. R. 2, 8, 1; cf. in sing.:

    Apollinis se radice ortum,

    Plin. 35, 10, 36, § 72:

    ego sum radix David,

    Vulg. Apoc. 22, 16 et saep.—

    Of words,

    origin, derivation, Varr. L. L. 6, 5, 61; 7, 3, 88 al.

    Lewis & Short latin dictionary > radix

  • 34 solum

        solum ī, n    the lowest part, bottom, ground, base, foundation, floor, pavement, site: sola marmorea: (templi) Marmoreum, O.: ut eius (fossae) solum pateret, Cs.: (amnis) puro solo excipitur, bed, Cu.—The ground, earth, soil: ubi mollius solum reperit, Cu.: trabes in solo conlocantur, Cs.: clivus ad solum exustus, burned to the ground, L.: urbem ad solum diruere, Cu.; cf. solo aequandae sunt dictaturae, i. e. to be abolished, L.: saturare fimo pingui sola, V.: incultum et derelictum: Duratae solo nives, H.: Fecundum, O.: mite, H.: Urbs Etrusca solo, i. e. on Etruscan soil, V.: nudum, Cu.: solo inmobilis haeret, V.: cereale solum pomis agrestibus augent, their wheaten board, V.: tremit puppis, Subtrahiturque solum, i. e. the supporting sea, V.: caeleste, i. e. the sky, O.—Prov.: quodcumque in solum venit, whatever falls to the ground, i. e. whatever comes uppermost.—Of the foot, the sole: solorum callum.—A soil, land, country, region, place: solum, in quo tu ortus: pro solo, in quo nati essent, L.: natale, native soil, O. —Esp., in the phrase, vertere or mutare solum, to leave the country, go into exile: quo vertendi, hoc est, mutandi soli causā venerant: eo solum vertunt, hoc est, sedem ac locum mutant: si solum non mutarunt.—Fig., a base, basis, foundation: Auspicio regni stabilita scamna solumque, i. e. throne, Enn. ap. C.: solum quoddam atque fundamentum.
    * * *
    I
    only/just/mearly/barely/alone
    II
    bottom, ground, floor; soil, land

    Latin-English dictionary > solum

  • 35 rādīx

        rādīx īcis, f    [2 RAD-], a root: radices palmarum conligebant: Virga radicibus actis surrexit, struck root, O.: arbores ab radicibus subruere, Cs.: radicibus eruta pinus, V.: genus radicis inventum, quod admixtum lacte, etc., Cs.: (herbas) radice revellit, O.: monstratā radice vel herbā (as a medicine), H.— A radish: lactucae, radices, H., O.— The root, lower part, foot, foundation: in radicibus Caucasi natus: sub ipsis radicibus montis, Cs.: a Palati radice.— A point of origin, supporting part, root: linguae, O.: vivum (saxum) radice tenetur, O.—Fig., a root, ground, basis, foundation, origin, source.—Only plur: vera gloria radices agit atque etiam propagatur: virtus altissimis defixa radicibus: Pompeius eo robore vir, iis radicibus, i. e. so firmly established in the State: a radicibus evertere domum, utterly, Ph.: ex iisdem, quibus nos, radicibus natus, i. e. of the same city.
    * * *
    I II
    root; base

    Latin-English dictionary > rādīx

  • 36 fundō

        fundō āvī, ātus, āre    [fundus], to lay the bottom, make a foundation, found, begin: puppis fundata carinā, O.: sedes Fundatur Veneri, is founded, V.: dente tenaci Ancora fundabat navīs, fastened, V.—Fig., to found, establish, fix, confirm: imperium: res p. praeclare fundata: legibus urbem, V.: suas opes, Cu.: nitidis fundata pecunia villis, well laid out, H.
    * * *
    I
    fundare, fundavi, fundatus V
    establish, found, begin; lay the bottom, lay a foundation; confirm
    II
    fundere, fudi, fusus V
    pour, cast (metals); scatter, shed, rout

    Latin-English dictionary > fundō

  • 37 sedes

    sēdes, is ( gen. plur. sedum, Cic. Sest. 20, acc. to Prisc. p. 771 P.:

    sedium, from form sedis,

    Liv. 5, 42 Drak. N. cr.; Vell. 2, 109, 3), f. [sedeo, q. v.], a seat (freq. and class.).
    I. A.
    In gen.:

    in iis sedibus, quae erant sub platano,

    Cic. de Or. 1, 7, 29:

    haec sedes honoris, sella curulis,

    id. Cat. 4, 1, 2:

    sedes honoris sui,

    Liv. 9, 46, 9; cf.:

    ceteros (senatores) in sedibus suis trucidatos,

    id. 5, 41 fin.: in sedes collocat se regias, Liv. Andron. ap. Non. 127, 31; so,

    regia,

    Liv. 1, 47:

    positis sedibus consederunt,

    id. 42, 39 fin.:

    bis sex caelestes, medio Jove, sedibus altis sedent,

    Ov. M. 6, 72; cf.:

    media inter deos sedes,

    Plin. Pan. 52, 1:

    in saxo frigida sedi, Quamque lapis sedes, tam lapis ipsa fui,

    Ov. H. 10, 50.—In the plur. also of the seat of a single person:

    tibi concedo meas sedes,

    Cic. Div. 1, 46, 104 (cf. infra, II. b).— Poet.: non si priores Maeonius tenet Sedes Homerus, the foremost seat, the first rank (the fig. borrowed from the rows of seats in the theatre), Hor. C. 4, 9, 6.—
    B.
    In partic., in the elder Pliny, the seat, fundament, Plin. 22, 21, 29, § 61; 22, 25, 70, § 143; 23, 3, 37, § 75; 23, 4, 41, § 83; 26, 8, 58, § 90; 32, 9, 33, § 104.—
    II.
    Transf., in gen., of a place where one stays, a seat, dwelling-place, residence, habitation, abode, temple, etc. (the prevailing signif.; syn.: domicilium, locus, habitatio).
    (α).
    Sing. (used alike of the residence of one or more persons):

    hi coetus (hominum) hac, de quā exposui, causā instituti sedem primum certo loco domiciliorum causā constituerunt, quam cum locis manuque sepsissent, ejusmodi conjunctionem tectorum oppidum vel urbem appellaverunt,

    Cic. Rep. 1, 26, 41:

    sentio te sedem etiam nunc hominum ac domum contemplari (i. e. terram),

    id. ib. 6, 19, 20; so,

    hanc sedem et aeternam domum contueri,

    id. ib. 6, 23, 25:

    in hanc sedem et domum suam,

    id. ib. 6, 25, 29; id. Par. 3, 2, 25; cf.:

    eam sibi domum sedemque delegit, in quā, etc.,

    id. Clu. 66, 188:

    haec domus, haec sedes, haec sunt penetralia magni Amnis (sc. Penei),

    Ov. M. 1, 574:

    in omni sede ac loco ferrum flammamque metuemus,

    Cic. Mur. 39, 85; so (with locus) id. Agr. 2, 17, 46:

    nec veni, nisi fata locum sedemque dedissent,

    Verg. A. 11, 112:

    illum actum esse praecipitem in sceleratorum sedem atque regionem,

    Cic. Clu. 61, 171:

    in Italiā bellum gerimus, in sede ac solo nostro,

    Liv. 22, 39:

    ea res Trojanis spem adfirmat tandem stabili certāque sede finiendi erroris,

    id. 1, 1, 10:

    crematā patriā domo profugos sedem quaerere,

    id. 1, 1, 8; 10, 10, 10; 38, 16, 13; 39, 54, 5;

    40, 38, 4: Orestis liberi sedem cepere circa Lesbum insulam,

    Vell. 1, 3, 1:

    ultra hos Chatti initium sedis ab Hercynio saltu incohant,

    Tac. G. 30; id. A. 3, 73; 13, 54; Curt. 9, 4, 2; Plin. 2, 107, 111, § 246:

    modo Graecis ultro bellum inferebamus: nunc in sedibus nostris propulsamus illatum,

    Curt. 4, 14, 21:

    non motam Termini sedem (just before: in Termini fano),

    Liv. 1, 55; cf.:

    quod Juppiter O. M. suam sedem atque arcem populi Romani in re trepidā tutatus esset,

    id. 5, 50:

    statim regis praetorium petunt, in ipsius potissimum sede morituri,

    Just. 2, 11, 15:

    (ulmus) nota quae sedes fuerat columbis,

    Hor. C. 1, 2, 10 et saep.— Poet.:

    sedes scelerata, for sceleratorum,

    i. e. the infernal regions, Ov. M. 4, 456; cf.:

    Tibur Sit meae sedes utinam senectae,

    Hor. C. 2, 6, 6:

    talia diversa nequicquam sede locuti,

    place, spot, Ov. M. 4, 78.—
    (β).
    Plur. (in good prose usually only of the dwellings of several):

    qui incolunt eas urbes non haerent in suis sedibus,

    Cic. Rep. 2, 4, 7:

    eorum domicilia, sedes, etc.,

    id. Fam. 13, 4, 3; cf.:

    ut (Galli) aliud domicilium, alias sedes petant,

    Caes. B. G. 1, 31:

    sedes habere in Galliā,

    id. ib. 1, 44:

    reverti se in suas sedes regionesque simulaverunt,

    id. ib. 4, 4:

    quae gens ad hoc tempus iis sedibus se continet,

    id. ib. 6, 24; cf. id. ib. 4, 4 fin.:

    novas ipsi sedes ab se auctae multitudini addiderunt,

    Liv. 2, 1:

    qui profugi sedibus incertis vagabantur,

    Sall. C. 6, 1; cf. id. J. 18, 2:

    (deūm) sedes nostris sedibus esse Dissimiles debent,

    Lucr. 5, 153; so,

    divum, deum sedes,

    id. 3, 18; 5, 146; 5, 1188; Hor. C. 3, 3, 34; cf.:

    sedes sanctae penatium deorumque larumque familiarium,

    Cic. Rep. 5, 5, 7:

    deos ipsos convulsos ex sedibus suis,

    Liv. 38, 43:

    discretae piorum,

    Hor. C. 2, 13, 23:

    silentum,

    Ov. M. 15, 772:

    animalia ad assuetas sibi sedes revertuntur,

    Quint. 11, 2, 6.—Of the dwelling of a single person (cf. supra, I. A.): cur (Juppiter) suas Discutit infesto praeclaras fulmine sedes, Lucr. 6, 418:

    (Demaratus) in eā civitate domicilium et sedes collocavit,

    Cic. Rep. 2, 19, 34:

    immissum esse ab eo C. Cornelium, qui me in sedibus meis trucidaret,

    id. Sull. 6, 18; id. Div. in Caecil. 5, 19:

    patrias age desere sedes, i. e. patriam,

    Ov. M. 15, 22; cf.:

    Aeneam in Siciliam quaerentem sedes delatum,

    Liv. 1, 1, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of the abode of the dead, a burial-place:

    ita Augustum in foro potius quam in Campo Martis sede destinatā cremari vellent,

    Tac. A. 1, 10:

    sedibus ut saltem placidis in morte quiescam,

    Verg. A. 6, 371; 6, 152.—
    2.
    Of the home of the soul, i. e. the body:

    prior,

    Ov. M. 15, 159:

    anima de sede volens Exire,

    id. ib. 11, 788. —
    C.
    In relation to inanimate subjects, that upon which any thing sits fast or rests, a seat, place, spot, base, ground, foundation, bottom, etc.
    (α).
    Sing.:

    hanc urbem (Romam) sedem aliquando et domum summo esse imperio praebituram,

    Cic. Rep. 2, 5, 10; cf. id. Prov. Cons. 14, 34:

    rupes caeduntur sedemque trabibus cavatae praebere coguntur,

    Plin. 33, 4, 21, § 74; 2, 38, 38, § 102:

    superbia in superciliis sedem habet,

    id. 11, 37, 51, § 138:

    num montes moliri sede suā paramus?

    to push from their place, Liv. 9, 3:

    Athon Pindumve revulsos Sede suā,

    Ov. M. 11, 555:

    patriam pulsam sede suā,

    Liv. 27, 34; cf.:

    voluptas mentem e suā sede et statu demovet,

    Cic. Par. 1, 3, 15 (v. also in the foll. b): ita mihi salvam ac sospitem rempublicam sistere in suā sede liceat, Aug. ap. Suet. Aug. 28; cf.:

    deus haec fortasse benigna Reducet in sedem vice,

    to its former state, Hor. Epod. 13, 8: Veios an Fidenas sedem belli caperent, the seat or scene of war, Liv. 4, 31; so,

    belli (bello),

    id. 28, 44, 15; Vell. 2, 74, 3; Tac. H. 1, 65; 3, 32; 3, 8; 2, 19; Suet. Galb. 10 al.:

    hilaritatis sedes,

    Plin. 11, 37, 77, § 198:

    neque verba sedem habere possunt, si rem subtraxeris,

    Cic. de Or. 3, 5, 19:

    affectus quibusdam videntur in prooemio atque in epilogo sedem habere,

    Quint. 6, 1, 51 (cf. in the foll. b):

    haec est sedes orationis, etc.,

    id. 9, 4, 62:

    non ut de sede secundā Cederet aut quartā (iambus),

    Hor. A. P. 257:

    ut sola ponatur in summi boni sede (voluptas),

    Cic. Fin. 2, 12, 37:

    nec mens mihi nec color Certā sede manent,

    Hor. C. 1, 13, 6.—Of the site on which a city formerly stood:

    vetustissima sedes Assyriae,

    Tac. A. 12, 13; cf.:

    in eā sede, quam Palaetyron ipsi vocant,

    Curt. 4, 2, 4.—
    (β).
    Plur.:

    coloni Capuae in sedibus luxuriosis collocati,

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    nonnumquam fracta ossa in suis sedibus remanent, etc.... fragmenta in suas sedes reponenda sunt,

    Cels. 8, 10:

    rursus in antiquas redeunt primordia sedes Ignis,

    Lucr. 6, 871; 4, 1041:

    dum solidis etiamnum sedibus astas,

    on firm ground, Ov. M. 2, 147:

    cum mihi ipsa Roma prope convulsa sedibus suis visa est,

    Cic. Pis. 22, 52:

    turrim convellimus altis Sedibus,

    Verg. A. 2, 465:

    totamque a sedibus urbem Eruit,

    id. ib. 2, 611:

    monstrabantur urbium sedes, Lyrnessi et Thebes,

    Curt. 3, 4, 10:

    haec tot gentium excita sedibus suis moles,

    id. 3, 2, 12; cf.:

    totum (mare) a sedibus imis Eurusque Notusque ruunt,

    Verg. A. 1, 84; Quint. 8, 6, 63; so,

    argumentorum,

    id. 5, 10, 20 (corresp. to loci); 5, 12, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > sedes

  • 38 fundus

        fundus ī, m    [FVD-], the bottom, lowest part: armari fundum exsecuit: maris, Cu.: Nereus ciet aequora fundo, V.: largitio fundum non habet, there is no end of giving.—A piece of land, farm, estate: mancipio fundum accepi: in fundo Fodere, T.: latis otia fundis, V.: cultus, H.: nostri fundi calamitas, T.: pulcherrimus populi R.— Fig., a bottom, foundation: Phrygiae res vertere fundo (i. e. funditus), V.—In public law, an authority, approver: nisi is populus fundus factus esset.
    * * *
    farm; piece of land, estate; bottom, lowest part; foundation; an authority

    Latin-English dictionary > fundus

  • 39 saxum

    saxum (in inscrr. also SAKSVM; from collat. form saxus;

    a vocative SAXE,

    Inscr. Orell. 2982), i, n. [root sak-; Sanscr. ska; cf. secare], any large, rough stone; a detached fragment of rock; a rock (in gen.; whereas rupes is a steep rock, crag, cliff).
    I.
    In gen., Lucr. 4, 266 sq.; cf. id. 1, 882:

    non est e saxo sculptus,

    Cic. Ac. 2, 31, 100: pars ludicre saxa Jactant, inter se licitantur, Enn. ap. Non. 134, 13 (Ann. v. 76 Vahl.):

    (Sisyphum) adverso nixantem trudere monte Saxum, etc.,

    Lucr. 3, 1001:

    miser impendens magnum timet aëre saxum Tantalus,

    id. 3, 980: saxo cere comminuit brum, Enn. ap. Serv. Verg. A. 1, 412 (Ann. v. 586 Vahl.); cf.:

    si glebis aut saxis aut fustibus aliquem de fundo praecipitem egeris,

    Cic. Caecin.21,60:

    magni ponderis saxa, in muro collocare,

    Caes. B. G. 2, 29; cf. id. ib. 7, 22 fin.; 7, 23; 7, 46: (Thyestes) summis saxis fixus asperis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 413 Vahl.); cf.:

    aspicite religatum asperis Vinctumque saxis (Prometheum), Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23: speluncas saxis pendentibu' structas,

    Lucr. 6, 195; cf.

    , of the cave of Cacus: jam primum saxis suspensam hanc aspice rupem,

    Verg. A. 8, 190:

    tot congesta manu praeruptis oppida saxis,

    id. G. 2, 156:

    inter saxa rupesque,

    Liv. 21, 40: saxa spargens tabo, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 414 Vahl.):

    vesco sale saxa peresa,

    Lucr. 1, 326:

    nec turbida ponti Aequora fligebant naves ad saxa,

    id. 5, 1001:

    si ad saxum quo capessit,

    Plaut. Rud. 1, 2, 89 et saep.:

    lapis non saxum est,

    Plin. 36, 22, 49, § 169.—In apposition:

    in saxis silicibus uberiores aquae sunt,

    in limestone rocks, Vitr. 8, 1.—
    2.
    Prov.
    a.
    Saxum volvere, i. e. to strive or endeavor in vain (alluding to the stone of Sisyphus):

    satis diu hoc jam saxum volvo,

    Ter. Eun. 5, 8, 55.—
    b.
    Inter sacrum saxumque stare; v. sacrum, A. 2. b.—
    II.
    In partic.
    A.
    For Saxum Tarpejum (cf. Fest. p. 343 Müll. and v. Tarpejus, II.), the Tarpeian Rock:

    horribilis de saxo jactus,

    Lucr. 3, 1016; Plaut. Trin. 2, 1, 31; Cic. Att. 14, 16, 2; Hor. S. 1, 6, 39; Tac. A. 2, 32; 4, 29; Dig. 48, 19, 25; v. Tarpeius.—
    B.
    Saxum sacrum, the sacred rock on the Aventine, at which Remus consulted the auspices, Cic. Dom. 53, 136;

    called saxum alone,

    Ov. F. 5, 150.—
    C.
    A superior kind of Cimolian chalk (creta Cimolia), Plin. 35, 17, 57, § 196.—
    D.
    Saxa Rubra; v. ruber, II. B.—
    III.
    Transf.
    1.
    Plur.: saxa, stony ground, rocky places:

    mitis in apricis coquitur vindemia saxis,

    Verg. G. 2, 522:

    Ligurum,

    Mart. 3, 82, 22.—
    2.
    A stone wall:

    Romulus saxo lucum circumdedit alto,

    Ov. F. 3, 431.—
    3.
    The strong foundation of a building:

    Capitolium quadrato saxo substructum,

    Liv. 6, 4, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > saxum

  • 40 sēdēs

        sēdēs (sēdis, L.; gen plur. sēdum, C., L.), is, f    [SED-], a seat, bench, chair, throne: in eis sedibus, quae erant sub platano: honoris: regia, L.: sedibus altis sedere, O.: tibi concedo meas sedes: priores tenet Sedes Homerus, the first rank, H.— A seat, dwelling-place, residence, habitation, abode, temple: eam sibi domum sedemque delegit: hi sedem primum certo loco domiciliorum causā constituerunt: Haec domus, haec sedes sunt magni Amnis (sc. Penei), O.: in Italiā, in sede ac solo nostro, L.: crematā patriā domo profugos sedem quaerere, L.: ultra hos Chatti; initium sedis ab Hercynio saltu incohatur, Ta.: scelerata (i. e. sceleratorum), O.: Talia diversā nequiquam sede locuti, place, O.: qui incolunt eas urbes non haerent in suis sedibus: aliud domicilium, alias sedes petere, Cs.: qui profugi sedibus incertis vagabantur, S.: lucidas Inire sedes, H.: discretae piorum, H.: silentum, O.: religio sedum illarum: (Demaratus) in eā civitate domicilium et sedes conlocavit: Aeneam in Siciliam quaerentem sedes delatum, L. — An abode of the dead, last home, burial-place: Sedibus hunc refer ante suis et conde sepulchro, V.— The soul's home, body: priore relictā Sede, O.: anima miserā de sede volens Exire, O.—Fig., of things, a seat, place, spot, base, ground, foundation, bottom: hanc urbem sedem summo esse imperio praebituram: num montīs moliri sede suā paramus? from their place, L.: deus haec fortasse benignā Reducet in sedem vice, to the former state, H.: belli, the seat of war, L.: neque verba sedem habere possunt, si rem subtraxeris: ut sola ponatur in summi boni sede (voluptas): in eā sede, quam Palaetyron ipsi vocent, site, Cu.: coloni Capuae in sedibus luxuriosis conlocati: Turrim convellimus altis Sedibus, V.: totum (mare) a sedibus imis Eurusque Notusque ruunt, V.
    * * *
    seat; home, residence; settlement, habitation; chair

    Latin-English dictionary > sēdēs

См. также в других словарях:

  • The Foundation for a Better Life — is a non profit 501(c)(3) organization founded in 2000 to promote positive values [http://www.forbetterlife.org/about us/index.asp] . The Foundation creates public service campaigns to communicate these positive values, such as honesty, caring,… …   Wikipedia

  • The Foundation of Perth 1829 — is a 1929 oil on canvas painting by George Pitt Morison. It depicts the ceremony by which the town of Perth, Western Australia was founded on 12th August 1829. Morison painted the work as part of Western Australia s centenary celebrations, and… …   Wikipedia

  • The Foundation For Young Australians — (or FYA) is an Australian non profit organisation committed to empowering and supporting the lives of young Australians aged from 12 to 25. It was formed in 2000, when The Australian Youth Foundation and The Queen’s Trust for Young Australians… …   Wikipedia

  • The Foundation of S.F. Success — is a pastiche by Isaac Asimov of a Gilbert and Sullivan patter song from the comic opera Patience , describing how he became a successful writer. It is included in his short story collection Earth is Room Enough (1957).It includes the classic… …   Wikipedia

  • The Foundation Trilogy (BBC Radio) — Isaac Asimov s The Foundation Trilogy was adapted in eight hour long episodes by the BBC, first broadcast in 1973, and repeated in 1977 and 2002. Episodes Psychohistory and Encyclopedia The opening episode begins on Trantor capital of the Empire …   Wikipedia

  • The Foundation (Seinfeld) — Infobox Television episode Title = The Foundation Series = Seinfeld Caption = George observing a portait of Susan Ross. Season = 8 Episode = 135 Airdate = September 19, 1996 Production = Writer = Alec Berg Jeff Schaffer Director = Andy Ackerman… …   Wikipedia

  • The Foundation Pit — infobox Book | name = The Foundation Pit title orig = Котлован (Kotlovan) translator = image caption = author = Andrei Platonov illustrator = cover artist = country = Soviet Union language = Russian series = genre = publisher = release date =… …   Wikipedia

  • The Foundation (song) — Infobox Single Name = The Foundation Artist = Xzibit from Album = At the Speed of Life B side = Released = November 11, 1996 Format = Recorded = Genre = West Coast Rap Length = 3:53 Label = Loud Writer = A. Joiner Producer = DJ Muggs… …   Wikipedia

  • The Foundation (album) — Infobox Album | Name = The Foundation Type = Album Artist = Geto Boys Background = orange Released = January 25, 2005 Genre = Hardcore hip hop, gangsta rap, Southern hip hop Length = Label = Rap A Lot/Asylum/Elektra Records 68502 Producer = Mike… …   Wikipedia

  • Prize of the Foundation for Polish Science — The Prize of the Foundation for Polish Science ( pl. Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej) is an award presented by the non governmental non profit Polish organization, Foundation for Polish Science ( pl. Fundacja na rzecz Nauki Polskiej),… …   Wikipedia

  • Forward the Foundation — Infobox Book name = Forward the Foundation title orig = translator = image caption = Forward the Foundation author = Asimov, Isaac illustrator = cover artist = country = United States language = English series = The Foundation Series subject =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»