Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

testimonium

  • 1 testimonium

    testimonium, iī, n. (1. testis), das (mündliche od. schriftliche) Zeugnis, I) eig.: Ciceronis, Caes.: testimonia testium vestrorum, Cic.: honorificum civitatis test., ehrenvolle Anerkennung von seiten des St., Vell.: test. falsum, Liv. u. Gell.: sed quid ego illum voco ad testimonium? Varro: testimonia non audire (nicht auf Z. hören), Cic.: testimonium dicere in alqm, Cic., contra deos, Cic.: testimonium de coniuratione dicere in alios, Cic.: falsum testimonium dicere, Gell., dicere in alqm, Liv.: ut etiam grave testimonium impertitum clari hominis magnique videatur, Cic.: alci testimonium huius urbis atque imperii conservati dare, Cic.: testimonium dare pro alqo, Ggstz. ferre adversus alqm, ICt.: praebere diversa inter se testimonia, ICt.: perhibere testimonium, Varro u.a.: reddere alci testimonium stuporis, Sen. rhet.: reddere alci iustissimum integritatis testimonium, Plin. ep.: reddere alci iustitiae testimonium, Quint.: dicere pro testimonio, im Zeugenverhör aussagen, Cic.: mentiri pro testimonio, ein falsches Z. ablegen, Gell.: alci testimonium denuntiare, Cic. (u. so testimonii denuntiatio, Cic.): tribuere testimonium virtutis egregiae, Cic.: virtuti debitum testimonium recusare, Cic.: ad testimonium vocare, Varro: obrui aratorum testimoniis, Cic.: testimonia elevare, Quint.: alqm testimonio fraudare, Cic.: neque testimonii dictio est, hat nicht das Recht, Zeuge zu sein, Ter. – v. schriftlichen Zeugnissen, testimonium componere, obsignare, Cic.: legite testimonia testium, Cic.: ad ephoros sibi testimonium daret, Nep. – II) übtr., das Zeugnis = der Beweis, dedisti iudicii tui testimonium, Cic.: verba sunt testimonio, Cic.: laboris sui periculique testimonium afferre, Caes.: eius rei testimonium esse, quod etc., Caes.: testimonia moderatae vitae proferre, Nep.

    lateinisch-deutsches > testimonium

  • 2 testimonium

    testimonium, iī, n. (1. testis), das (mündliche od. schriftliche) Zeugnis, I) eig.: Ciceronis, Caes.: testimonia testium vestrorum, Cic.: honorificum civitatis test., ehrenvolle Anerkennung von seiten des St., Vell.: test. falsum, Liv. u. Gell.: sed quid ego illum voco ad testimonium? Varro: testimonia non audire (nicht auf Z. hören), Cic.: testimonium dicere in alqm, Cic., contra deos, Cic.: testimonium de coniuratione dicere in alios, Cic.: falsum testimonium dicere, Gell., dicere in alqm, Liv.: ut etiam grave testimonium impertitum clari hominis magnique videatur, Cic.: alci testimonium huius urbis atque imperii conservati dare, Cic.: testimonium dare pro alqo, Ggstz. ferre adversus alqm, ICt.: praebere diversa inter se testimonia, ICt.: perhibere testimonium, Varro u.a.: reddere alci testimonium stuporis, Sen. rhet.: reddere alci iustissimum integritatis testimonium, Plin. ep.: reddere alci iustitiae testimonium, Quint.: dicere pro testimonio, im Zeugenverhör aussagen, Cic.: mentiri pro testimonio, ein falsches Z. ablegen, Gell.: alci testimonium denuntiare, Cic. (u. so testimonii denuntiatio, Cic.): tribuere testimonium virtutis egregiae, Cic.: virtuti debitum testimonium recusare, Cic.: ad testimonium vocare, Varro: obrui aratorum testimoniis, Cic.: testimonia elevare, Quint.: alqm testimonio fraudare, Cic.: neque testimonii dictio est, hat nicht das Recht,
    ————
    Zeuge zu sein, Ter. – v. schriftlichen Zeugnissen, testimonium componere, obsignare, Cic.: legite testimonia testium, Cic.: ad ephoros sibi testimonium daret, Nep. – II) übtr., das Zeugnis = der Beweis, dedisti iudicii tui testimonium, Cic.: verba sunt testimonio, Cic.: laboris sui periculique testimonium afferre, Caes.: eius rei testimonium esse, quod etc., Caes.: testimonia moderatae vitae proferre, Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > testimonium

  • 3 testimonium

    testĭmōnĭum, ii, n. [testor], witness, evidence, attestation, testimony (oral or written):

    qui falsas lites falsis testimoniis Petunt,

    Plaut. Rud. prol. 13:

    testimonii dictio,

    Ter. Phorm. 2, 1, 63:

    quorum egregiam fuisse virtutem testimonio Ciceronis cognoverat,

    Caes. B. G. 5, 52:

    testimonium in aliquem dicere,

    Cic. Rosc. Am. 36, 102;

    testimonium dicere de conjuratione,

    id. Sull. 30, 83:

    testimonium dicere contra deos,

    id. N. D. 3, 34, 83; cf.:

    dicere aliquid pro testimonio,

    Plaut. Poen. 3, 2, 19; Cic. Rosc. Am. 35, 101; 36, 102; id. Verr. 2, 1, 5, § 14:

    testimonium impertire,

    id. Fam. 5, 12, 7:

    Bruttiano justissimum integritatis testimonium redditum,

    Plin. Ep. 6, 22, 6: licet iis testimonium reddere industriae, Quint. 11, 1, 88:

    Publio tuo neque operā... neque testimonio defui,

    Cic. Fam. 5, 17, 2:

    legite testimonia testium vestrorum,

    id. Mil. 17, 46: testimonia recitare, Hadrian. in Dig. 22, 5, 3, § 4; so,

    falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eādem officinā exibant,

    Liv. 39, 8, 7:

    vocare aliquem ad testimonium,

    Varr. R. R. 1, 4 fin.:

    citare ad testimonium,

    Petr. 2:

    in testimonium citare,

    Macr. S. 1, 4:

    ovis damnata falso testimonio,

    Phaedr. 1, 17, 6.—
    II.
    Transf., that which serves as proof of any thing, proof, evidence:

    hoc interest inter exemplum et testimonium: exemplo demonstratur, id quod dicimus cujusmodi sit: testimonio, esse illud ita, ut nos dicimus, confirmatur,

    Auct. Her. 4, 3, 5:

    testimoniorum quae sunt genera? Divinum et humanum: divinum, ut oracula, ut auspicia, ut vaticinationes et responsa sacerdotum, haruspicum, conjectorum: humanum, quod spectatur ex auctoritate et ex voluntate et ex oratione aut liberā aut expressā: in quo insunt scripta, pacta, promissa, jurata, quaesita,

    Cic. Part. Or. 2, 6:

    dare testimonium sui judicii,

    id. Leg. 3, 1, 1; so,

    laudum suarum,

    id. Lael. 26, 98:

    laboris sui periculique afferre,

    Caes. B. C. 3, 53:

    ejus rei testimonium esse, quod, etc.,

    id. B. G. 1, 44; cf.:

    ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

    Cic. Rosc. Com. 4, 11:

    cui rei mors indigna Palamedis testimonium dat,

    Auct. Her. 2, 19, 28: quod testimonio sit, non ex verbis aptum pendere jus, sed, etc. Cic. Caecin. 18, 52:

    postquam, quae voluerat, dixerat, testimonii loco librum tradidit,

    Nep. Lys. 4, 3:

    testimonio sunt clarissimi poëtae,

    Quint. 1, 10, 10:

    arca testimonii,

    Vulg. Exod. 25, 22; 40, 5 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > testimonium

  • 4 testimonium

    testimonĭum, ĭi, n. témoignage, attestation, déposition. [st2]2 [-] preuve, signe, indice.
    * * *
    testimonĭum, ĭi, n. témoignage, attestation, déposition. [st2]2 [-] preuve, signe, indice.
    * * *
        Testimonium, testimonii. Tesmoignage, Deposition.
    \
        Afferre testimonium, Vide AFFERO. Porter tesmoignage.
    \
        Dicere testimonium. Cic. Porter tesmoignage.
    \
        Dicere pro testimonio. Cic. Deposer et porter tesmoignage par devant un juge ou examinateur.
    \
        Eleuare testimonia. Quintil. Contredire et reprocher les tesmoings. B.
    \
        Refellere testimonia et testes. Cic. Reprocher les tesmoings. B.
    \
        Nomine deorum sancta testimoniorum fides. Cic. Confermee et asseuree.

    Dictionarium latinogallicum > testimonium

  • 5 testimōnium

        testimōnium ī, n    [testis], witness, evidence, attestation, testimony: testimonii dictio, T.: quorum egregiam fuisse virtutem testimonio Ciceronis, cognoverat, Cs.: testimonia in Roscium dicturus: testimonium impertire: testimonia testium vestrorum: Ovis damnata falso testimonio, Ph— Proof, evidence: dare iudici sui testimonium: laboris sui periculique adferre, Cs.: quod testimonio sit, pendere ius, sed, etc.: testimonii loco librum tradidit, N.
    * * *
    testimony; deposition; evidence; witness; (used of ark and tabernacle) (Plater)

    Latin-English dictionary > testimōnium

  • 6 testimonium

    testimonium testimonium, i n доказательство

    Латинско-русский словарь > testimonium

  • 7 testimonium

    testimonium testimonium, i n подтверждение

    Латинско-русский словарь > testimonium

  • 8 testimonium

    testimonium testimonium, ii n свидетельство

    Латинско-русский словарь > testimonium

  • 9 testimonium

    testimōnium, ī n. [ testis ]
    1) свидетельство, показание
    t. in aliquem C — показание против кого-л.
    t. dicere (dare) C — давать показания, свидетельствовать
    2) доказательство, подтверждение (t. alicujus rei dare C или afferre Cs)

    Латинско-русский словарь > testimonium

  • 10 testimonium

    свидетельство, а) свидетельское показание (1. 1 pr. § 1. 1. 2. 3 pr. § 3 seq. 1. 4. 5. 8. 13 seq. D. 22, 5. Gai. II. 105);

    ni testimonium fatiatur (L. XII. tab. VIII. 22, 23);

    b) peкомендация (1. 1 C. Th. 6, 22);

    c) доказательство (Gai. III. 131).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > testimonium

  • 11 testimonium

    proof, evidence, witness, indication.

    Latin-English dictionary of medieval > testimonium

  • 12 Testimonium paupertātis

    Свидетельство о бедности; перен. - признание слабости, несостоятельности в чем-либо.
    □ В парафразе см. Testimonium virtūtis
    С принятием избирательного закона и закона о печати революционная и демократическая партия сошла с официальной сцены. Немного спустя после конца сессии, перед разъездом по домам, обе фракции Горы - социалистические демократы и демократические социалисты - выпустили два манифеста, два testimonia paupertatis, в которых они доказывали, что если сила и успех никогда не были на их стороне, зато они-то всегда стояли на стороне вечного права и всех прочих вечных истин. (К. Маркс, Классовая борьба во Франции.)
    При первом же столкновении с действительностью, романтизм потерпел полное фиаско. Он принужден был сам себе выдать testimonium paupertatis и самолично расписаться в его получении. (В. И. Ленин, К характеристике экономического романтизма.)
    Экзамен не нужно вмешивать в освобождение от платы. Опыт показал его несостоятельность. Как ни мало надежды на наши testimonia paupertatis, несмотря на печати и подписи, но все-таки не остается другого средства, как принять только бедность, - хотя бы и мнимую, - за принцип освобождения. (Н. И. Пирогов, Университетский вопрос.)
    У реакционных представителей естествознания - неизменно следует призыв к... (имярек), и чем далее - тем лучше, к Канту, так к Канту, а еще лучше к Фоме Аквинскому. [ Фома Аквинский (1226-1274), доминиканский монах, теолог и философ-схоласт. - авт. ] Какого еще нужно более наглядного testimonium paupertatis, более очевидного доказательства полного бесплодия этого вырождения философской мысли, не предлагающей ничего своего, нового, а только с вожделением обращающей свои взоры назад. (К. А. Тимирязев, Насущные задачи современного естествознания.)
    Такую личность [ поэта Бюргера ] можно и должно было оценивать с точки зрения самого высокого искусства, потому что в нем было довольно сил, Чтобы немало для искусства сделать, если бы он серьезно этого хотел; но было бы смешно и в то же время жестоко обходиться так же с людьми, позабытыми природой, которые в каждом своем изделии, вынесенном на базар, предъявляют testimonium paupertatis. (Фридрих Шиллер, О наивной и сентиментальной поэзии.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Testimonium paupertātis

  • 13 Testimonium virtūtis

    Свидетельство о доблести.
    Парафраза, см. Testimonium paupertātis
    Г-н Гёгг вручил вице-президенту Бюхнеру бумажку, в которой он объявляет ложными слухи о бонапартизме и т. д. Фогта и выдает testimonium virtutis этому человеку, которого он-де знает уже двадцать лет. (К. Маркс - Ф. Энгельсу, IX 1867.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Testimonium virtūtis

  • 14 Свидетельство о бедности

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Свидетельство о бедности

  • 15 Свидетельство о доблести

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Свидетельство о доблести

  • 16 perhibeo

    per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.

    lateinisch-deutsches > perhibeo

  • 17 affero

    adfĕro (affĕro), ferre, attŭli (adtŭli), allātum (adlātum) - tr. -    - inf. passif arch. adferrier, Plaut. Aul. 571. [st1]1 [-] apporter, porter à, porter vers.    - candelabrum Romam adferre, Cic. Verr. 4, 64: apporter un candélabre à Rome.    - Socrati orationem adferre, Cic. de Or. 1, 231: apporter un discours à Socrate.    - scyphos ad praetorem adferre, Cic Verr. 4, 32: apporter des coupes au préteur.    - tamquam vento adlatae naves, Liv. 44, 20, 7: vaisseaux pour ainsi dire apportés par le vent.    - afferre se (afferri), Virg.: se rendre, se diriger, s'avancer.    - afferre pedem, Cat.: se rendre, se diriger, s'avancer.    - aliquid ad aliquem (alicui) adferre: apporter qqch à qqn.    - adferre litteras ad aliquem (adferre litteras alicui), Cic.: apporter une lettre à qqn.    - nimium raro nobis abs te litterae adferuntur, Cic. Att. 1, 9, 1: on m'apporte trop rarement des lettres de toi.    - nuntium alicui adferre, Cic. Amer. 19: apporter une nouvelle à qqn.    - adfertur ei de quarta nuntius, Cic. Phil. 13, 19: on lui apporte la nouvelle concernant la quatrième légion.    - crebri ad eum rumores adferebantur, Caes. BG. 2, 1, 1: des bruits fréquents lui parvenaient.    - ego jussero cadum unum vini veteris a me adferrier, Plaut. Aul. 571: je te ferai porter de chez moi un tonneau de vin vieux. [st1]2 [-] apporter une nouvelle, annoncer.    - quietae res ex Volscis adferebantur, Liv. 6, 30, 7: on annonçait que les Volsques se tenaient tranquilles.    - quicquid huc erit a Pompeio adlatum, Cic. Fam. 7, 17, 5: toutes les nouvelles qu'on apportera ici de Pompée.    - nuntiarunt caedem consulis adlatam aegre tulisse regem, Liv. 22, 37, 2: ils annoncèrent que le roi avait supporté avec peine la nouvelle de la mort du consul.    - alii majorem adferentes tumultum nuntii occurrunt, Liv. 27, 33, 1: d'autres messagers se présentent à lui, apportant la nouvelle d'un trouble plus grand (plus alarmant).    - cum mihi de Q. Hortensii morte esset adlatum, Cic. Br. 1: comme la nouvelle m'avait été apportée de la mort d'Hortensius.    - adferre + prop. inf.: annoncer que, rapporter que.    - ita Caelius ad illam adtulit se aurum quaerere, Cic. Cael. 53: Caelius lui annonça qu'il cherchait de l'or.    - nuntii adferebant male rem gerere Darium, Nep. Milt. 3, 3: les messagers annonçaient que Darius n'était pas heureux dans son expédition.    - novos hostes consilia cum veteribus jungere haud incertis auctoribus Romam est adlatum, Liv. 4, 45, 3: on annonça à Rome de source certaine que de nouveaux ennemis faisaient cause commune avec les anciens.    - pro comperto adtulit Achmos statuisse progredi, Liv. 35, 29, 9: il annonça comme une nouvelle certaine que les Achéens avaient décidé de marcher de l'avant.    - adferre ut + subj.: apporter l’ordre de.    - ab Carthagine adlatum est ut Hasdrubal in Italiam exercitum duceret, Liv. 23, 27, 9: de Carthage l'ordre vint qu'Hasdrubal conduisît son armée en Italie. [st1]3 [-] porter sur, porter contre.    - vim alicui adferre, Cic. Pomp. 39: faire violence à qqn.    - manus alienis bonis adferre, Cic. Off. 2, 54: porter la main sur les biens d'autrui.    - manus alicui adferre, Cic. Quinct. 85: se livrer à des actes de violence sur qqn.    - beneficio suo manus adfert, Sen. Ben. 2, 5, 3: il enlève à son bienfait tout son prix.    - adferre sibi manus, Cic.: se tuer de sa propre main. [st1]4 [-] apporter en plus; apporter à mettre à.    - ita ut, quantum tuis operibus diuturnitas detrahet, tantum adferat laudibus, Cic. Marc. 12: en sorte que, tout ce que le temps enlèvera à ton oeuvre, il l'ajoutera à ta gloire.    - adferre non minus ad dicendum auctoritatis quam facultatis, Cic. Mur. 4: apporter à sa plaidoirie non moins d'autorité que de talent.    - quicquid ad rem publicam adtulimus, Cic. Off. 1, 155: quels que soient les services que j'ai rendus à l'état. [st1]5 [-] apporter (une preuve, un exemple, une raison); alléguer, dire.    - testimonium adferre: produire un témoignage.    - argumentum adferre: apporter une preuve.    - exemplum adferre: donner un exemple.    - rationem adferre: donner une raison.    - rationes, cur hoc ita sit, afferre, Cic. Fin. 5: expliquer pourquoi il en est ainsi.    - ad ea quae dixi, adfer si quid habes, Cic. Att. 7, 9, 4: en réponse à ce que je t'ai dit, donne-moi ce que tu sais.    - aliquid (multa) adferre, cur (quamobrem): apporter un argument, beaucoup d'arguments pour prouver que.    - quid adferre potest, quamobrem voluptas sit summum bonum? Cic. de Or. 3, 78: quel argument peut-il apporter pour prouver que le plaisir est le souverain bien?    - cur credam, adferre possum, Cic. Tusc. 1, 70: je puis donner la raison de ma croyance.    - quid adferri potest cur non casu id evenerit? Cic. Div. 2: comment peut-on prouver que cela n'est pas dû au hasard?    - adfer, quem Fabiano possis praeponere, Sen. Ep. 100, 9: cite qui tu pourrais préférer à Fabianus.    - avec quod, ce fait que: firmissimum hoc adferri videtur, cur deos esse credamus, quod... Cic. Tusc. 1, 30: la preuve la plus forte, à ce qu'il semble, qu'on produise pour justifier la croyance en l'existence des dieux, c'est que...    - avec prop. inf.: adfers in extis cor non fuisse, Cic. Div. 2, 36: tu dis que dans les entrailles de la victime le coeur manquait. [st1]6 [-] apporter, occasionner; contribuer à, aider à.    - delectationem, dolorem, luctum, metum, spem: apporter du plaisir, de la douleur, le deuil, la crainte, l'espoir.    - adferre pacem, bellum, Cic. Phil. 6, 17: apporter la paix, la guerre.    - cladem populo Romano, multas alicui lacrimas adferre, Cic. Nat. 2, 8: être la cause d'un désastre pour le peuple romain, de bien des larmes pour qqn.    - videri proelium defugisse magnum detrimentum adferebat, Caes. BC. 1, 82, 2: paraître avoir esquivé la bataille causait un grand préjudice.    - negat diuturnitatem temporis ad beate vivendum aliquid adferre, Cic. Fin. 2, 87: il prétend que la durée ne contribue en rien au bonheur de la vie.    - hic numerus nihil adfert aliud nisi ut... Cic. Or. 170: ce rythme ne contribue à rien d'autre qu'à faire que...    - quid loci natura adferre potest, ut... Cic. Fat. 8: quelle influence déterminante le climat peut-il avoir, pour faire que... ? [st1]7 [-] rapporter, produire, rendre.    - agri fertiles, qui multo plus adferunt, quam acceperunt, Cic. Off. 1, 15: les terres fertiles qui produisent beaucoup plus de grain qu'on ne leur en a confié.    - talis ager post longam desidiam laetas segetes affert, Col. 2: une telle terre, après un long repos, produit une abondante moisson.    - plantae sinapis prima hieme translatae plus cymae vere adferunt, Col. 11: les pieds de sénevé, transplantés au commencement de l'hiver, produisent au printemps une cime plus développée.    - au fig. magnum proventum poetarum annus hic attulit, Plin. Ep. 1, 13: cette année a produit une abondante moisson de poètes.
    * * *
    adfĕro (affĕro), ferre, attŭli (adtŭli), allātum (adlātum) - tr. -    - inf. passif arch. adferrier, Plaut. Aul. 571. [st1]1 [-] apporter, porter à, porter vers.    - candelabrum Romam adferre, Cic. Verr. 4, 64: apporter un candélabre à Rome.    - Socrati orationem adferre, Cic. de Or. 1, 231: apporter un discours à Socrate.    - scyphos ad praetorem adferre, Cic Verr. 4, 32: apporter des coupes au préteur.    - tamquam vento adlatae naves, Liv. 44, 20, 7: vaisseaux pour ainsi dire apportés par le vent.    - afferre se (afferri), Virg.: se rendre, se diriger, s'avancer.    - afferre pedem, Cat.: se rendre, se diriger, s'avancer.    - aliquid ad aliquem (alicui) adferre: apporter qqch à qqn.    - adferre litteras ad aliquem (adferre litteras alicui), Cic.: apporter une lettre à qqn.    - nimium raro nobis abs te litterae adferuntur, Cic. Att. 1, 9, 1: on m'apporte trop rarement des lettres de toi.    - nuntium alicui adferre, Cic. Amer. 19: apporter une nouvelle à qqn.    - adfertur ei de quarta nuntius, Cic. Phil. 13, 19: on lui apporte la nouvelle concernant la quatrième légion.    - crebri ad eum rumores adferebantur, Caes. BG. 2, 1, 1: des bruits fréquents lui parvenaient.    - ego jussero cadum unum vini veteris a me adferrier, Plaut. Aul. 571: je te ferai porter de chez moi un tonneau de vin vieux. [st1]2 [-] apporter une nouvelle, annoncer.    - quietae res ex Volscis adferebantur, Liv. 6, 30, 7: on annonçait que les Volsques se tenaient tranquilles.    - quicquid huc erit a Pompeio adlatum, Cic. Fam. 7, 17, 5: toutes les nouvelles qu'on apportera ici de Pompée.    - nuntiarunt caedem consulis adlatam aegre tulisse regem, Liv. 22, 37, 2: ils annoncèrent que le roi avait supporté avec peine la nouvelle de la mort du consul.    - alii majorem adferentes tumultum nuntii occurrunt, Liv. 27, 33, 1: d'autres messagers se présentent à lui, apportant la nouvelle d'un trouble plus grand (plus alarmant).    - cum mihi de Q. Hortensii morte esset adlatum, Cic. Br. 1: comme la nouvelle m'avait été apportée de la mort d'Hortensius.    - adferre + prop. inf.: annoncer que, rapporter que.    - ita Caelius ad illam adtulit se aurum quaerere, Cic. Cael. 53: Caelius lui annonça qu'il cherchait de l'or.    - nuntii adferebant male rem gerere Darium, Nep. Milt. 3, 3: les messagers annonçaient que Darius n'était pas heureux dans son expédition.    - novos hostes consilia cum veteribus jungere haud incertis auctoribus Romam est adlatum, Liv. 4, 45, 3: on annonça à Rome de source certaine que de nouveaux ennemis faisaient cause commune avec les anciens.    - pro comperto adtulit Achmos statuisse progredi, Liv. 35, 29, 9: il annonça comme une nouvelle certaine que les Achéens avaient décidé de marcher de l'avant.    - adferre ut + subj.: apporter l’ordre de.    - ab Carthagine adlatum est ut Hasdrubal in Italiam exercitum duceret, Liv. 23, 27, 9: de Carthage l'ordre vint qu'Hasdrubal conduisît son armée en Italie. [st1]3 [-] porter sur, porter contre.    - vim alicui adferre, Cic. Pomp. 39: faire violence à qqn.    - manus alienis bonis adferre, Cic. Off. 2, 54: porter la main sur les biens d'autrui.    - manus alicui adferre, Cic. Quinct. 85: se livrer à des actes de violence sur qqn.    - beneficio suo manus adfert, Sen. Ben. 2, 5, 3: il enlève à son bienfait tout son prix.    - adferre sibi manus, Cic.: se tuer de sa propre main. [st1]4 [-] apporter en plus; apporter à mettre à.    - ita ut, quantum tuis operibus diuturnitas detrahet, tantum adferat laudibus, Cic. Marc. 12: en sorte que, tout ce que le temps enlèvera à ton oeuvre, il l'ajoutera à ta gloire.    - adferre non minus ad dicendum auctoritatis quam facultatis, Cic. Mur. 4: apporter à sa plaidoirie non moins d'autorité que de talent.    - quicquid ad rem publicam adtulimus, Cic. Off. 1, 155: quels que soient les services que j'ai rendus à l'état. [st1]5 [-] apporter (une preuve, un exemple, une raison); alléguer, dire.    - testimonium adferre: produire un témoignage.    - argumentum adferre: apporter une preuve.    - exemplum adferre: donner un exemple.    - rationem adferre: donner une raison.    - rationes, cur hoc ita sit, afferre, Cic. Fin. 5: expliquer pourquoi il en est ainsi.    - ad ea quae dixi, adfer si quid habes, Cic. Att. 7, 9, 4: en réponse à ce que je t'ai dit, donne-moi ce que tu sais.    - aliquid (multa) adferre, cur (quamobrem): apporter un argument, beaucoup d'arguments pour prouver que.    - quid adferre potest, quamobrem voluptas sit summum bonum? Cic. de Or. 3, 78: quel argument peut-il apporter pour prouver que le plaisir est le souverain bien?    - cur credam, adferre possum, Cic. Tusc. 1, 70: je puis donner la raison de ma croyance.    - quid adferri potest cur non casu id evenerit? Cic. Div. 2: comment peut-on prouver que cela n'est pas dû au hasard?    - adfer, quem Fabiano possis praeponere, Sen. Ep. 100, 9: cite qui tu pourrais préférer à Fabianus.    - avec quod, ce fait que: firmissimum hoc adferri videtur, cur deos esse credamus, quod... Cic. Tusc. 1, 30: la preuve la plus forte, à ce qu'il semble, qu'on produise pour justifier la croyance en l'existence des dieux, c'est que...    - avec prop. inf.: adfers in extis cor non fuisse, Cic. Div. 2, 36: tu dis que dans les entrailles de la victime le coeur manquait. [st1]6 [-] apporter, occasionner; contribuer à, aider à.    - delectationem, dolorem, luctum, metum, spem: apporter du plaisir, de la douleur, le deuil, la crainte, l'espoir.    - adferre pacem, bellum, Cic. Phil. 6, 17: apporter la paix, la guerre.    - cladem populo Romano, multas alicui lacrimas adferre, Cic. Nat. 2, 8: être la cause d'un désastre pour le peuple romain, de bien des larmes pour qqn.    - videri proelium defugisse magnum detrimentum adferebat, Caes. BC. 1, 82, 2: paraître avoir esquivé la bataille causait un grand préjudice.    - negat diuturnitatem temporis ad beate vivendum aliquid adferre, Cic. Fin. 2, 87: il prétend que la durée ne contribue en rien au bonheur de la vie.    - hic numerus nihil adfert aliud nisi ut... Cic. Or. 170: ce rythme ne contribue à rien d'autre qu'à faire que...    - quid loci natura adferre potest, ut... Cic. Fat. 8: quelle influence déterminante le climat peut-il avoir, pour faire que... ? [st1]7 [-] rapporter, produire, rendre.    - agri fertiles, qui multo plus adferunt, quam acceperunt, Cic. Off. 1, 15: les terres fertiles qui produisent beaucoup plus de grain qu'on ne leur en a confié.    - talis ager post longam desidiam laetas segetes affert, Col. 2: une telle terre, après un long repos, produit une abondante moisson.    - plantae sinapis prima hieme translatae plus cymae vere adferunt, Col. 11: les pieds de sénevé, transplantés au commencement de l'hiver, produisent au printemps une cime plus développée.    - au fig. magnum proventum poetarum annus hic attulit, Plin. Ep. 1, 13: cette année a produit une abondante moisson de poètes.
    * * *
        Affero, pen. corr. affers, attuli, pen. cor. allatum, pen. prod. afferre. Apporter.
    \
        Afferre ad os cibum manu. Plin. Porter la viande au bec, Appasteler.
    \
        Afferre se aliquo. Virgil. S'approcher, ou Venir en quelque lieu.
    \
        Quod ab ipso allatum est, sibi esse id relatum putet. Terent. On luy a faict de tel pain soupe.
    \
        Negat Epicurus diuturnitatem temporis ad beate viuendum aliquid afferre. Ci. Proficter, ou servir de quelque chose.
    \
        Nihil afferunt quo iucundius viuamus. Cic. Ne nous aident en rien pour vivre plus joyeusement.
    \
        Afferre aliquid ad remp. Cic. Aider, Proficter quelque chose au commun.
    \
        Afferre aliquid ad communem fructum. Cic. Aider, et porter aucun profict aux hommes.
    \
        Afferre, pro eo quod est nuntiare. Cic. Attulerunt, Caesarem iter habere Capuam. Ils ont apporté les nouvelles que Cesar, etc.
    \
        Afferre ad aliquem. Cic. Rapporter et dire à aucun.
    \
        Nihil afferunt, qui in re gerendaversari senectutem negant. Cic. Ils ne dient ou alleguent rien à propos, Ils n'ont raisons qui vaillent.
    \
        An aetatem afferret? Cic. S'excusera il sur l'aage? Alleguera il l'aage pour excuse?
    \
        Ad ea quae dixi affer, siquid habes. Cic. Apporte, Ameine, Allegue quelque chose à l'encontre de ce que j'ay dict.
    \
        Afferre crimen in iudicium. Cic. Proposer un cas de crime à l'encontre de quelcun.
    \
        Afferre ad defensionem. Cic. Alleguer pour sa defense.
    \
        Communes vtilitates in medium afferre. Cic. Communiquer, Mettre en commun.
    \
        Afferre accessionem. Cic. Accroistre et augmenter.
    \
        Adiumentum alicui ad aliquam rem. Cic. L'aider à faire quelque chose.
    \
        AEs alienum attulit mihi haec res. Cic. M'a endebté.
    \
        Amaritudinem. Plin. Faire amer.
    \
        Animum vacuum ad scribendum. Cic. Avoir l'esprit delivre quand on se met à escrire.
    \
        Animum alicui. Cic. Donner courage, L'encourager.
    \
        Argumentum afferunt, quod, etc. Plin. Ils le prouvent par ceste raison, que, etc.
    \
        Authoritatem. Plin. Cic. Donner reputation et authorité, Faire qu'on soit plus estimé.
    \
        Calamitatem et cladem. Cic. Apporter dommage irreparable.
    \
        Causam. Terent. Alleguer raison pourquoy.
    \
        Causam. Cic. Bailler occasion.
    \
        Causam mortis. Cic. Donner occasion de mort.
    \
        Causam quoniam. Plin. Causam afferentes, quoniam in Thessalia, etc. Disants que c'estoit pour cause et raison que, etc.
    \
        Quum attulisset nullam causam quae istam, etc. Cic. Veu qu'il ne scavoit dire cause vallable qui, etc.
    \
        Commutationem voluntatis. Cic. Faire changer de volunte.
    \
        Compertum. Liu. Rapporter pour certain, Apporter certaines nouvelles.
    \
        Confidentiam. Caelius ad Cic. Donner hardiesse et asseurance.
    \
        Coniecturam. Cic. Donner quelque enseigne et argument, Donner conjecture.
    \
        Consecutionem voluptatis. Cic. Donner jouyssance de volupté.
    \
        Consilium alicui. Cic. Donner conseil.
    \
        Consolationem alicui malo. Cic. Donner confort en quelque adversité.
    \
        Constantiam. Cic. Donner constance.
    \
        Consuetudinem seruiendi liberae ciuitati. Cic. L'accoustumer à son obeissance.
    \
        Contemptionem ad omnes. Caesar. Faire mespriser de touts, et qu'on n'en tienne compte.
    \
        Crimen falsum alicui. Cic. Imposer crime à aucun.
    \
        Cumulum aliquem artibus aliorum. Cic. Donner quelque accroissement.
    \
        Curam. Cic. Donner soulci, Mettre en soulci.
    \
        Delectationem. Cic. Donner plaisir.
    \
        Dentes in dominum. Varro. Mordre son maistre.
    \
        Desperationem. Caesar. Mettre en desespoir.
    \
        Detrimentum. Caesar. Cic. Porter dommage.
    \
        Difficultatem alicui rei vel homini. Cic. Rendre une chose malaisee à faire, Donner empeschement.
    \
        Dolorem capitis. Plin. Causer, ou faire douleur de teste.
    \
        Dubitationem. Cic. Mettre en doubte.
    \
        Egestatem alicui. Cic. Mettre en povreté.
    \
        Errorem animis. Cic. Faire errer.
    \
        Excusationem. Cic. Alleguer excusation.
    \
        Exemplum. Plin. Alleguer exemple.
    \
        Exilium. Cic. Causer bannissement, Estre cause de bannissement.
    \
        Expectationem. Quintil. Mettre en attente.
    \
        Facultatem. Cic. Apporter commodité.
    \
        Affertur fama. Liu. On apporte nouvelles, On fait courir le bruit, Le bruit est.
    \
        Neque vlla de eius reditu fama ferebatur. Caesar. Il n'en estoit aucun bruit, On n'en parloit aucunnement.
    \
        Fastidium alicui. Cic. Apporter desgoustement, Desgouster.
    \
        Fastidia cibo affert haec res. Colum. Elle desgouste.
    \
        Fidem alicui rei. Liuius. Faire foy de quelque chose, Faire croire quelque chose.
    \
        Fiduciam. Caesar. Donner asseurance.
    \
        Finem tributorum. Cic. Mettre fin.
    \
        Florem afferre dicuntur arbores. Colum. Porter fleur.
    \
        Hilaritatem, vel iucunditatem, aut laetitiam. Pli. Cic. Mettre en joye, Resjouir.
    \
        Honorem. Plin. Faire ou porter honneur.
    \
        Iacturam. Colum. Porter dommage, ou perte.
    \
        Incrementum. Cic. Donner accroissement.
    \
        Inertiam alicui. Cic. Faire paresseux et nonchalant.
    \
        Initium morbi. Celsus. Causer le commencement de la maladie.
    \
        Interitum. Cic. Apporter la mort et destruction ou ruine.
    \
        Laborem. Cic. Donner peine et travail.
    \
        Lachrymas alicui. Cic. Luy apporter grand dueil.
    \
        Laetitiam alicui. Cic. Le resjouir.
    \
        Languorem alicui. Cic. Le faire paresseux et nonchalant.
    \
        Laudem alicui. Cic. Apporter loz ou louange.
    \
        Leuationem. Cic. Donner allegeance.
    \
        Literas. Cic. Apporter lettres à aucun.
    \
        Luctum alicui. Cic. Causer, ou Apporter dueil.
    \
        Manus alicui. Cic. Mettre la main sur luy, Le battre.
    \
        Manus sibi. Plancus ad Ciceronem. Se deffaire soymesme, Se tuer.
    \
        Manus bonis alienis. Cic. Prendre, Ravir les biens d'autruy.
    \
        Manus vulneribus. Cic. Renouveler les douleurs.
    \
        Medicinam. Cic. Porter medecine.
    \
        Memoriam. Cic. Faire souvenir.
    \
        Metum alicui. Cic. Faire paour.
    \
        Molestiam. Cic. Faire, ou Donner ennuy et fascherie.
    \
        Moram alicui rei. Cic. Empescher et retarder.
    \
        Morbum alicui. Plaut. Faire malade.
    \
        Mortem vno ictu. Cic. Tuer tout d'un coup.
    \
        Motum animis. Cic. Esmouvoir les cueurs.
    \
        Munus Reip. Cic. Faire un bien et profict à la republique.
    \
        Necessitatem. Cic. Contraindre.
    \
        Neruos et industriam. Cic. Employer sa force et son esprit, ou son industrie.
    \
        Necem. Plin. Faire mourir. Vide NEX.
    \
        Nuntium. Cic. Apporter nouvelle.
    \
        Obliuionem tristitiae. Plin. Faire oublier.
    \
        Obscuritatem orationi. Cic. Obscurcir.
    \
        Odium. Plin. Faire hair, Engendrer haine.
    \
        Odium quod in ipsum attulerant. Cic. La haine dont ils estoyent venuz garnis à l'encontre de luy.
    \
        Odium maius affert mihi haec res, quam etc. Cela me desplaist plus, ou Me porte plus d'ennuy et de desplaisir, que etc.
    \
        Offensionem. Cic. Faire desplaisir, Offenser.
    \
        Magnam haec res illis offensionem ad omnes attulit. Caesar. Cela les mist fort en la malegrace de touts.
    \
        Opem alicui. Terent. Aider.
    \
        Opinionem populo. Cic. Mettre les gents en opinion.
    \
        Pacem animis. Cic. Mettre en repos d'esprit.
    \
        Pacem ad aliquam. Plaut. Apporter paix.
    \
        Pauorem. Plin. Faire paour, Donner crainte.
    \
        Pedem. Catul. Venir.
    \
        Periculum. Caelius ad Ciceronem. Mettre en danger.
    \
        Perniciem. Cic. Porter dommage, ou malencontre.
    \
        Perturbationem rerum. Brutus ad Ciceronem. Mettre en trouble et desarroy.
    \
        Pestem. Cic. Apporter grand'malencontre.
    \
        Pestilentiam. Plin. Amener la peste.
    \
        Pondus. Cic. Permagnum pondus affert beneuolentia erga illum. L'amor qu'il ha envers luy fait beaucoup, Cela y aide fort.
    \
        Quaestionem. Cic. Quaestionem attulerunt poetae, quidnam esset illud, etc. Ont mis en doubte, Ont doubté, Ont demandé.
    \
        Rationem quoniam, et Rationes cur. Plin. Donner, ou Alleguer raison, Prouver par raison.
    \
        Religionem afferre alicui. Cic. Mettre quelcun en scrupule de conscience.
    \
        Repulsam attulit haec res. Cic. Cela a esté cause que j'ay esté refusé et esconduict.
    \
        Requiem. Ouid. Donner, ou apporter repos.
    \
        Affertur rumoribus spes. Cic. Le commun bruit donne esperance.
    \
        Afferuntur rumores ad eum. Caesar. On luy rapporte.
    \
        Salutem. Caesar. Cic. Sauver.
    \
        Satietatem. Cic. Saouler.
    \
        Scientiam. Cic. Affert vetustas incredibilem scientiam. Apporte et donne congnoissance si grande, qu'on ne scauroit croire.
    \
        Seditiones. Cic. Mettre en dissention.
    \
        Sententiam. Cic. Dire son opinion.
    \
        Solicitudinem affert haec res. Plancus ad Ciceronem. Engendre un soulci.
    \
        Solatium. Cic. Donner soulas.
    \
        Somnum. Cic. quod et somnum inducere, et Conciliare somnum dicitur. Faire dormir.
    \
        Spem. Cic. Donner esperance.
    \
        Splendorem voci. Plin. Esclarcir la voix, Faire la voix clere et nette.
    \
        Sumptum alicui. Cic. Faire coustange à un autre.
    \
        Suppetias. Plaut. Donner secours.
    \
        Suspicionem. Cic. Donner souspecon.
    \
        Tabem gregi. Colum. Faire devenir en chartre et seicher.
    \
        Taedium. Liu. Fascher, Ennuyer, Attedier.
    \
        Terrorem. Id est Terrere. Liuius. Espovanter, Faire paour, et frayeur.
    \
        Terrores ad aliquem. Cic. Rapporter choses qui sont à craindre, et qui font paour.
    \
        Testimonium. Caesar. Prouver, Bailler preuve.
    \
        Torporem. Plin. Faire appesantir et eslourdir.
    \
        Vim. Cic. Faire violence.
    \
        Vim afferre virgini. Cic. Violer, Prendre par force.
    \
        Vim vitae et corpori. Cic. Se tuer.
    \
        Vim et celeritatem afferre. Cic. Donner force et vistesse.
    \
        Vim in docendo. Cic. Contraindre à croire.
    \
        Afferre vim, pro Cogere. Cic. Contraindre, Forcer.
    \
        Affert aliam vitam haec dies. Terent. Requiert tresestroictement.
    \
        Vtilitatem aliquam. Quintil. Apporter quelque profict.
    \
        Affertur, Impersonale. Liu. Les nouvelles sont venues que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > affero

  • 18 denuntio

    denuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] annoncer, faire savoir, porter à la connaissance de, notifier, déclarer, présager. [st2]2 [-] signifier, enjoindre, ordonner. [st2]3 [-] menacer.    - denuntiare + prop. inf.: notifier que, notifier de, signifier que, signifier de.    - denuntiare alicui ut: signifier à qqn de, ordonner à qqn de, aviser qqn de.    - vides quam impacatam tibi denunties vitam? Sen. Ir. 3, 27, 4: vois-tu quelle vie inquiète tu t'annonces?    - ille inimicitias mihi denuntiavit, Cic. Phil. 5, 7, 19: il s'est déclaré mon ennemi.    - populo Romano servitutem denuntiare, Cic. Phil. 5, 8, 21: menacer le peuple romain de la servitude.    - alicui testimonium denuntiare: citer qqn comme témoin.    - non denuntiavi, Cic. Fl. 15, 35: je n'ai pas cité de témoins.
    * * *
    denuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] annoncer, faire savoir, porter à la connaissance de, notifier, déclarer, présager. [st2]2 [-] signifier, enjoindre, ordonner. [st2]3 [-] menacer.    - denuntiare + prop. inf.: notifier que, notifier de, signifier que, signifier de.    - denuntiare alicui ut: signifier à qqn de, ordonner à qqn de, aviser qqn de.    - vides quam impacatam tibi denunties vitam? Sen. Ir. 3, 27, 4: vois-tu quelle vie inquiète tu t'annonces?    - ille inimicitias mihi denuntiavit, Cic. Phil. 5, 7, 19: il s'est déclaré mon ennemi.    - populo Romano servitutem denuntiare, Cic. Phil. 5, 8, 21: menacer le peuple romain de la servitude.    - alicui testimonium denuntiare: citer qqn comme témoin.    - non denuntiavi, Cic. Fl. 15, 35: je n'ai pas cité de témoins.
    * * *
        Denuntio, denuntias, denuntiare. Cic. Annoncer quelque chose advenir, Denoncer.
    \
        Huic, ego homini iam ante denuntio, si a me causam hanc, etc. Cic. Je luy fais à scavoir, Je l'advertis et luy declaire que, etc.
    \
        Testificor, denuntio, ante praedico, nihil M. Antonium eorum, quae sunt legatis mandata, facturum. Cic. Je annonce et predis.
    \
        Horam nigram denuntiat Persephone. Tibul. La mort est prochaine, Persephone nous somme de la mort.
    \
        Necessitatem vltimam denuntiat. Tacit. Il luy denonce qu'il fault qu'il meure, Il le somme de mourir.
    \
        Denuntiare alicui periculum, aut pestem. Cic. Menacer de luy faire du mal.
    \
        Sol caeruleus pluuiam denuntiat. Virgil. Signifie.
    \
        Denuntiare, pro Minari. Cic. Menacer.
    \
        Denuntiare alicui. Faire à scavoir, Signifier. Cic. Homini Romae in foro denuntiat, fundum illum suum esse. Il luy annonce et fait à scavoir, Il luy declaire.
    \
        Domum denuntiare. Cic. Aller denoncer quelque chose à aucun jusques en sa maison, Luy signifier en son domicile.
    \
        Denuntiauit vt adesset. Cic. Il l'adjourna à comparoistre en personne.
    \
        Denuntiare et indicere bellum. Cic. Denoncer la guerre à aucun, Sommer.
    \
        Dimicationem alicui. Cic. Luy presenter le combat, Le deffier.
    \
        Iudicium alicui. Cic. Le menacer de le faire convenir en justice.
    \
        Testimonium alicui. Cice. Adjourner aucun pour porter tesmoignage.

    Dictionarium latinogallicum > denuntio

  • 19 perhibeo

    perhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [per + habeo] - tr. - [st1]1 [-] présenter, fournir.    - sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, Cic. Att. 1, 1, 4: sans celui que Cécilius devait présenter comme son mandataire.    - perhibere exemplum, Plin. 7, 93: fournir un exemple.    - perhibere testimonium Varr. R. 2, 5, 1: fournir un témoignage. [st1]2 [-] attribuer.    - alicui rei palmam perhibere, Plin. 31, 80: donner la préférence à une chose. --- cf. 29, 138, etc.    - perhibere vim herbae, Plin.: attribuer une propriété à une herbe. [st1]3 [-] rapporter, raconter.    - ut Graii perhibent, Virg. En. 8, 135: comme le rapportent les Grecs. --- cf. Plaut. Cist. 66.    - perhibent + prop. inf. Catul. 64, 76: on rapporte que. --- cf. Pacuv. Tr. 104.    - passif pers. (Romulus) perhibetur tantum ceteris praestitisse, ut... Cic. Rep 2, 4: (Romulus), à ce qu'on rapporte, surpassa tous les autres à tel point que...    - cf. Cic. Tusc. 1, 28 ; Plaut. St. 2, 5; Trin. 692. [st1]4 [-] mettre en avant, citer, nommer.    - nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus, Cic. Fam. 5, 12, 7: et il ne faut pas moins citer cet illustre Spartiate Agésilas.    - avec deux accus. vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poet. Div. 2, 12: je l'appellerai un excellent devin. --- cf. Enn. An. 23 ; 149.    - passif pers. sophiam sapientia quae perhibetur, Enn An. 227: la sagesse qu'on appelle sapience. --- cf. Plaut. d. Gell 7, 7. 3.
    * * *
    perhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [per + habeo] - tr. - [st1]1 [-] présenter, fournir.    - sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, Cic. Att. 1, 1, 4: sans celui que Cécilius devait présenter comme son mandataire.    - perhibere exemplum, Plin. 7, 93: fournir un exemple.    - perhibere testimonium Varr. R. 2, 5, 1: fournir un témoignage. [st1]2 [-] attribuer.    - alicui rei palmam perhibere, Plin. 31, 80: donner la préférence à une chose. --- cf. 29, 138, etc.    - perhibere vim herbae, Plin.: attribuer une propriété à une herbe. [st1]3 [-] rapporter, raconter.    - ut Graii perhibent, Virg. En. 8, 135: comme le rapportent les Grecs. --- cf. Plaut. Cist. 66.    - perhibent + prop. inf. Catul. 64, 76: on rapporte que. --- cf. Pacuv. Tr. 104.    - passif pers. (Romulus) perhibetur tantum ceteris praestitisse, ut... Cic. Rep 2, 4: (Romulus), à ce qu'on rapporte, surpassa tous les autres à tel point que...    - cf. Cic. Tusc. 1, 28 ; Plaut. St. 2, 5; Trin. 692. [st1]4 [-] mettre en avant, citer, nommer.    - nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus, Cic. Fam. 5, 12, 7: et il ne faut pas moins citer cet illustre Spartiate Agésilas.    - avec deux accus. vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poet. Div. 2, 12: je l'appellerai un excellent devin. --- cf. Enn. An. 23 ; 149.    - passif pers. sophiam sapientia quae perhibetur, Enn An. 227: la sagesse qu'on appelle sapience. --- cf. Plaut. d. Gell 7, 7. 3.
    * * *
        Perhibeo, perhibes, pen. cor. perhibui, perhibere. Colum. Dire et affermer.
    \
        - pulmo enim (Quod perhibent) prius venisset, quam tu aduenisti mihi. Plaut. Comme on dict.
    \
        Nusquam perhibentur blandiores gentium. Plaut. On ne dict point, ou Il n'est point mention qu'il y en ait nulle part de plus courtoises.
    \
        Persarum montes qui esse aurei perhibentur. Plaut. Qu'on dict estre tout d'or.
    \
        Si vos vultis perhiberi probos. Terent. Si vous voulez estre dicts gents de bien.
    \
        Cum quibus (vt perhibent) ausa est contendere. Cic. Comme on dict.
    \
        Bene qui coniiciet, vatem hunc perhibebo optimum. Cic. Je diray qu'il est, etc.
    \
        Perhibere, Donner. Plautus, - cur ego vestem, Aurum, atque ea quibus est vobis vsui, perhibeo?
    \
        Testimonium perhibere. Plin. iunior. Donner ou Porter tesmoignage.
    \
        Vt verba perhibes, me periisse praedicas. Plautus. A t'ouir parler, c'est faict de moy, Selon les parolles que tu dis, Selon ton dire.
    \
        Honorem perhibere. Plin. Porter honneur.

    Dictionarium latinogallicum > perhibeo

  • 20 perhibeo

    per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perhibeo

См. также в других словарях:

  • Testimonium — (v. lat. testimonium: Zeugnis) steht für: in der Fachsprache der Philologie für das Überlieferungszeugnis eines Textes, insbesondere für dessen sekundäre Bezeugung durch ein Zitat, siehe Textkritik Großes Testimonium der katholisch apostolische… …   Deutsch Wikipedia

  • Testimonĭum — (lat.), Zeugniß, Beglaubigungsschreiben. T. integritatis, das Ledigkeitszeugniß, welches Personen nach dem kirchlichen Aufgebot, wenn kein Einspruch geschehen ist, ausgestellt wird, worauf sie dann getraut werden können. T. maturitatis, Zeugniß… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Testimonĭum — (lat.), Zeugnis. T. integritatis, Ledigkeitszeugnis; T. maturitatis, Zeugnis der Reise, das nach bestandenem Abiturientenexamen ausgestellt wird; T. morum, Sittenzeugnis; T. paupertatis, Armutszeugnis (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Testimonium — Testimonĭum (lat.), Zeugnis; T. integritātis, Zeugnis der Unbescholtenheit, insbes. Ledigkeitszeugnis; T. maturitātis, Zeugnis der Reife; T. morum, Sittenzeugnis; T. paupertātis, Armutszeugnis …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Testimonium — Testimonium, lat., Zeugniß; t. integritatis, Leumundszeugniß, Ledigkeitszeugniß; t. maturitatis, Zeugniß der Reise für die Universität; t. morum, Sittenzeugniß; t. paupertatis, Armuthszeugniß; testimoniales (literae), Zeugniß, das der Bischof… …   Herders Conversations-Lexikon

  • testimonium — I index affirmation II index attestation, deposition, evidence (noun), evidence (verb), pro …   Law dictionary

  • Testimonium — Tes|ti|mo|ni|um 〈n.; s, ni|en〉 Zeugnis ● Testimonium Paupertatis Zeugnis der Unfähigkeit, Armutszeugnis [lat.; zu testis „Zeuge, Mitwisser“; paupertatis, Gen. von paupertas „Armut“; zu pauper „arm, bedürftig, ärmlich, beschränkt“] * * *… …   Universal-Lexikon

  • Testimonium — Tes|ti|mo|ni|um 〈n.; Gen.: s, Pl.: ni|en〉 Zeugnis; Testimonium Paupertatis Bescheinigung über die Mittellosigkeit von Prozessführenden, das Gerichtsverfahren zu bezahlen, Armutszeugnis [Etym.: lat.] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Testimonium — Tes|ti|mo|ni|um das; s, Plur. ...ien [...i̯ən] u. ...ia <aus gleichbed. lat. testimonium> (veraltet) Zeugnis (Rechtsw.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Testimonium — Das schlimmste Testimonium ist ein ausgeleerter Beutel. – Chaos, 738 …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • testimonium — See testimonium clause …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»