-
1 testimonium
testimonium, iī, n. (1. testis), das (mündliche od. schriftliche) Zeugnis, I) eig.: Ciceronis, Caes.: testimonia testium vestrorum, Cic.: honorificum civitatis test., ehrenvolle Anerkennung von seiten des St., Vell.: test. falsum, Liv. u. Gell.: sed quid ego illum voco ad testimonium? Varro: testimonia non audire (nicht auf Z. hören), Cic.: testimonium dicere in alqm, Cic., contra deos, Cic.: testimonium de coniuratione dicere in alios, Cic.: falsum testimonium dicere, Gell., dicere in alqm, Liv.: ut etiam grave testimonium impertitum clari hominis magnique videatur, Cic.: alci testimonium huius urbis atque imperii conservati dare, Cic.: testimonium dare pro alqo, Ggstz. ferre adversus alqm, ICt.: praebere diversa inter se testimonia, ICt.: perhibere testimonium, Varro u.a.: reddere alci testimonium stuporis, Sen. rhet.: reddere alci iustissimum integritatis testimonium, Plin. ep.: reddere alci iustitiae testimonium, Quint.: dicere pro testimonio, im Zeugenverhör aussagen, Cic.: mentiri pro testimonio, ein falsches Z. ablegen, Gell.: alci testimonium denuntiare, Cic. (u. so testimonii denuntiatio, Cic.): tribuere testimonium virtutis egregiae, Cic.: virtuti debitum testimonium recusare, Cic.: ad testimonium vocare, Varro: obrui aratorum testimoniis, Cic.: testimonia elevare, Quint.: alqm testimonio fraudare, Cic.: neque testimonii dictio est, hat nicht das Recht, Zeuge zu sein, Ter. – v. schriftlichen Zeugnissen, testimonium componere, obsignare, Cic.: legite testimonia testium, Cic.: ad ephoros sibi testimonium daret, Nep. – II) übtr., das Zeugnis = der Beweis, dedisti iudicii tui testimonium, Cic.: verba sunt testimonio, Cic.: laboris sui periculique testimonium afferre, Caes.: eius rei testimonium esse, quod etc., Caes.: testimonia moderatae vitae proferre, Nep.
-
2 testimonium
testimonium, iī, n. (1. testis), das (mündliche od. schriftliche) Zeugnis, I) eig.: Ciceronis, Caes.: testimonia testium vestrorum, Cic.: honorificum civitatis test., ehrenvolle Anerkennung von seiten des St., Vell.: test. falsum, Liv. u. Gell.: sed quid ego illum voco ad testimonium? Varro: testimonia non audire (nicht auf Z. hören), Cic.: testimonium dicere in alqm, Cic., contra deos, Cic.: testimonium de coniuratione dicere in alios, Cic.: falsum testimonium dicere, Gell., dicere in alqm, Liv.: ut etiam grave testimonium impertitum clari hominis magnique videatur, Cic.: alci testimonium huius urbis atque imperii conservati dare, Cic.: testimonium dare pro alqo, Ggstz. ferre adversus alqm, ICt.: praebere diversa inter se testimonia, ICt.: perhibere testimonium, Varro u.a.: reddere alci testimonium stuporis, Sen. rhet.: reddere alci iustissimum integritatis testimonium, Plin. ep.: reddere alci iustitiae testimonium, Quint.: dicere pro testimonio, im Zeugenverhör aussagen, Cic.: mentiri pro testimonio, ein falsches Z. ablegen, Gell.: alci testimonium denuntiare, Cic. (u. so testimonii denuntiatio, Cic.): tribuere testimonium virtutis egregiae, Cic.: virtuti debitum testimonium recusare, Cic.: ad testimonium vocare, Varro: obrui aratorum testimoniis, Cic.: testimonia elevare, Quint.: alqm testimonio fraudare, Cic.: neque testimonii dictio est, hat nicht das Recht,————Zeuge zu sein, Ter. – v. schriftlichen Zeugnissen, testimonium componere, obsignare, Cic.: legite testimonia testium, Cic.: ad ephoros sibi testimonium daret, Nep. – II) übtr., das Zeugnis = der Beweis, dedisti iudicii tui testimonium, Cic.: verba sunt testimonio, Cic.: laboris sui periculique testimonium afferre, Caes.: eius rei testimonium esse, quod etc., Caes.: testimonia moderatae vitae proferre, Nep.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > testimonium
-
3 testimonium
testĭmōnĭum, ii, n. [testor], witness, evidence, attestation, testimony (oral or written):II.qui falsas lites falsis testimoniis Petunt,
Plaut. Rud. prol. 13:testimonii dictio,
Ter. Phorm. 2, 1, 63:quorum egregiam fuisse virtutem testimonio Ciceronis cognoverat,
Caes. B. G. 5, 52:testimonium in aliquem dicere,
Cic. Rosc. Am. 36, 102;testimonium dicere de conjuratione,
id. Sull. 30, 83:testimonium dicere contra deos,
id. N. D. 3, 34, 83; cf.:dicere aliquid pro testimonio,
Plaut. Poen. 3, 2, 19; Cic. Rosc. Am. 35, 101; 36, 102; id. Verr. 2, 1, 5, § 14:testimonium impertire,
id. Fam. 5, 12, 7:Bruttiano justissimum integritatis testimonium redditum,
Plin. Ep. 6, 22, 6: licet iis testimonium reddere industriae, Quint. 11, 1, 88:Publio tuo neque operā... neque testimonio defui,
Cic. Fam. 5, 17, 2:legite testimonia testium vestrorum,
id. Mil. 17, 46: testimonia recitare, Hadrian. in Dig. 22, 5, 3, § 4; so,falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eādem officinā exibant,
Liv. 39, 8, 7:vocare aliquem ad testimonium,
Varr. R. R. 1, 4 fin.:citare ad testimonium,
Petr. 2:in testimonium citare,
Macr. S. 1, 4:ovis damnata falso testimonio,
Phaedr. 1, 17, 6.—Transf., that which serves as proof of any thing, proof, evidence:hoc interest inter exemplum et testimonium: exemplo demonstratur, id quod dicimus cujusmodi sit: testimonio, esse illud ita, ut nos dicimus, confirmatur,
Auct. Her. 4, 3, 5:testimoniorum quae sunt genera? Divinum et humanum: divinum, ut oracula, ut auspicia, ut vaticinationes et responsa sacerdotum, haruspicum, conjectorum: humanum, quod spectatur ex auctoritate et ex voluntate et ex oratione aut liberā aut expressā: in quo insunt scripta, pacta, promissa, jurata, quaesita,
Cic. Part. Or. 2, 6:dare testimonium sui judicii,
id. Leg. 3, 1, 1; so,laudum suarum,
id. Lael. 26, 98:laboris sui periculique afferre,
Caes. B. C. 3, 53:ejus rei testimonium esse, quod, etc.,
id. B. G. 1, 44; cf.:ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,
Cic. Rosc. Com. 4, 11:cui rei mors indigna Palamedis testimonium dat,
Auct. Her. 2, 19, 28: quod testimonio sit, non ex verbis aptum pendere jus, sed, etc. Cic. Caecin. 18, 52:postquam, quae voluerat, dixerat, testimonii loco librum tradidit,
Nep. Lys. 4, 3:testimonio sunt clarissimi poëtae,
Quint. 1, 10, 10:arca testimonii,
Vulg. Exod. 25, 22; 40, 5 et saep. -
4 testimonium
testimonĭum, ĭi, n. témoignage, attestation, déposition. [st2]2 [-] preuve, signe, indice.* * *testimonĭum, ĭi, n. témoignage, attestation, déposition. [st2]2 [-] preuve, signe, indice.* * *Testimonium, testimonii. Tesmoignage, Deposition.\Afferre testimonium, Vide AFFERO. Porter tesmoignage.\Dicere testimonium. Cic. Porter tesmoignage.\Dicere pro testimonio. Cic. Deposer et porter tesmoignage par devant un juge ou examinateur.\Eleuare testimonia. Quintil. Contredire et reprocher les tesmoings. B.\Refellere testimonia et testes. Cic. Reprocher les tesmoings. B.\Nomine deorum sancta testimoniorum fides. Cic. Confermee et asseuree. -
5 testimōnium
testimōnium ī, n [testis], witness, evidence, attestation, testimony: testimonii dictio, T.: quorum egregiam fuisse virtutem testimonio Ciceronis, cognoverat, Cs.: testimonia in Roscium dicturus: testimonium impertire: testimonia testium vestrorum: Ovis damnata falso testimonio, Ph— Proof, evidence: dare iudici sui testimonium: laboris sui periculique adferre, Cs.: quod testimonio sit, pendere ius, sed, etc.: testimonii loco librum tradidit, N.* * *testimony; deposition; evidence; witness; (used of ark and tabernacle) (Plater) -
6 testimonium
testimonium testimonium, i n доказательство -
7 testimonium
testimonium testimonium, i n подтверждение -
8 testimonium
testimonium testimonium, ii n свидетельство -
9 testimonium
testimōnium, ī n. [ testis ]1) свидетельство, показаниеt. in aliquem C — показание против кого-л.t. dicere (dare) C — давать показания, свидетельствовать2) доказательство, подтверждение (t. alicujus rei dare C или afferre Cs) -
10 testimonium
свидетельство, а) свидетельское показание (1. 1 pr. § 1. 1. 2. 3 pr. § 3 seq. 1. 4. 5. 8. 13 seq. D. 22, 5. Gai. II. 105);ni testimonium fatiatur (L. XII. tab. VIII. 22, 23);
b) peкомендация (1. 1 C. Th. 6, 22);
c) доказательство (Gai. III. 131).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > testimonium
-
11 testimonium
proof, evidence, witness, indication. -
12 Testimonium paupertātis
Свидетельство о бедности; перен. - признание слабости, несостоятельности в чем-либо.□ В парафразе см. Testimonium virtūtisС принятием избирательного закона и закона о печати революционная и демократическая партия сошла с официальной сцены. Немного спустя после конца сессии, перед разъездом по домам, обе фракции Горы - социалистические демократы и демократические социалисты - выпустили два манифеста, два testimonia paupertatis, в которых они доказывали, что если сила и успех никогда не были на их стороне, зато они-то всегда стояли на стороне вечного права и всех прочих вечных истин. (К. Маркс, Классовая борьба во Франции.)При первом же столкновении с действительностью, романтизм потерпел полное фиаско. Он принужден был сам себе выдать testimonium paupertatis и самолично расписаться в его получении. (В. И. Ленин, К характеристике экономического романтизма.)Экзамен не нужно вмешивать в освобождение от платы. Опыт показал его несостоятельность. Как ни мало надежды на наши testimonia paupertatis, несмотря на печати и подписи, но все-таки не остается другого средства, как принять только бедность, - хотя бы и мнимую, - за принцип освобождения. (Н. И. Пирогов, Университетский вопрос.)У реакционных представителей естествознания - неизменно следует призыв к... (имярек), и чем далее - тем лучше, к Канту, так к Канту, а еще лучше к Фоме Аквинскому. [ Фома Аквинский (1226-1274), доминиканский монах, теолог и философ-схоласт. - авт. ] Какого еще нужно более наглядного testimonium paupertatis, более очевидного доказательства полного бесплодия этого вырождения философской мысли, не предлагающей ничего своего, нового, а только с вожделением обращающей свои взоры назад. (К. А. Тимирязев, Насущные задачи современного естествознания.)Такую личность [ поэта Бюргера ] можно и должно было оценивать с точки зрения самого высокого искусства, потому что в нем было довольно сил, Чтобы немало для искусства сделать, если бы он серьезно этого хотел; но было бы смешно и в то же время жестоко обходиться так же с людьми, позабытыми природой, которые в каждом своем изделии, вынесенном на базар, предъявляют testimonium paupertatis. (Фридрих Шиллер, О наивной и сентиментальной поэзии.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Testimonium paupertātis
-
13 Testimonium virtūtis
Свидетельство о доблести.Парафраза, см. Testimonium paupertātisГ-н Гёгг вручил вице-президенту Бюхнеру бумажку, в которой он объявляет ложными слухи о бонапартизме и т. д. Фогта и выдает testimonium virtutis этому человеку, которого он-де знает уже двадцать лет. (К. Маркс - Ф. Энгельсу, IX 1867.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Testimonium virtūtis
-
14 Свидетельство о бедности
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Свидетельство о бедности
-
15 Свидетельство о доблести
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Свидетельство о доблести
-
16 perhibeo
per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.
-
17 affero
adfĕro (affĕro), ferre, attŭli (adtŭli), allātum (adlātum) - tr. - - inf. passif arch. adferrier, Plaut. Aul. 571. [st1]1 [-] apporter, porter à, porter vers. - candelabrum Romam adferre, Cic. Verr. 4, 64: apporter un candélabre à Rome. - Socrati orationem adferre, Cic. de Or. 1, 231: apporter un discours à Socrate. - scyphos ad praetorem adferre, Cic Verr. 4, 32: apporter des coupes au préteur. - tamquam vento adlatae naves, Liv. 44, 20, 7: vaisseaux pour ainsi dire apportés par le vent. - afferre se (afferri), Virg.: se rendre, se diriger, s'avancer. - afferre pedem, Cat.: se rendre, se diriger, s'avancer. - aliquid ad aliquem (alicui) adferre: apporter qqch à qqn. - adferre litteras ad aliquem (adferre litteras alicui), Cic.: apporter une lettre à qqn. - nimium raro nobis abs te litterae adferuntur, Cic. Att. 1, 9, 1: on m'apporte trop rarement des lettres de toi. - nuntium alicui adferre, Cic. Amer. 19: apporter une nouvelle à qqn. - adfertur ei de quarta nuntius, Cic. Phil. 13, 19: on lui apporte la nouvelle concernant la quatrième légion. - crebri ad eum rumores adferebantur, Caes. BG. 2, 1, 1: des bruits fréquents lui parvenaient. - ego jussero cadum unum vini veteris a me adferrier, Plaut. Aul. 571: je te ferai porter de chez moi un tonneau de vin vieux. [st1]2 [-] apporter une nouvelle, annoncer. - quietae res ex Volscis adferebantur, Liv. 6, 30, 7: on annonçait que les Volsques se tenaient tranquilles. - quicquid huc erit a Pompeio adlatum, Cic. Fam. 7, 17, 5: toutes les nouvelles qu'on apportera ici de Pompée. - nuntiarunt caedem consulis adlatam aegre tulisse regem, Liv. 22, 37, 2: ils annoncèrent que le roi avait supporté avec peine la nouvelle de la mort du consul. - alii majorem adferentes tumultum nuntii occurrunt, Liv. 27, 33, 1: d'autres messagers se présentent à lui, apportant la nouvelle d'un trouble plus grand (plus alarmant). - cum mihi de Q. Hortensii morte esset adlatum, Cic. Br. 1: comme la nouvelle m'avait été apportée de la mort d'Hortensius. - adferre + prop. inf.: annoncer que, rapporter que. - ita Caelius ad illam adtulit se aurum quaerere, Cic. Cael. 53: Caelius lui annonça qu'il cherchait de l'or. - nuntii adferebant male rem gerere Darium, Nep. Milt. 3, 3: les messagers annonçaient que Darius n'était pas heureux dans son expédition. - novos hostes consilia cum veteribus jungere haud incertis auctoribus Romam est adlatum, Liv. 4, 45, 3: on annonça à Rome de source certaine que de nouveaux ennemis faisaient cause commune avec les anciens. - pro comperto adtulit Achmos statuisse progredi, Liv. 35, 29, 9: il annonça comme une nouvelle certaine que les Achéens avaient décidé de marcher de l'avant. - adferre ut + subj.: apporter l’ordre de. - ab Carthagine adlatum est ut Hasdrubal in Italiam exercitum duceret, Liv. 23, 27, 9: de Carthage l'ordre vint qu'Hasdrubal conduisît son armée en Italie. [st1]3 [-] porter sur, porter contre. - vim alicui adferre, Cic. Pomp. 39: faire violence à qqn. - manus alienis bonis adferre, Cic. Off. 2, 54: porter la main sur les biens d'autrui. - manus alicui adferre, Cic. Quinct. 85: se livrer à des actes de violence sur qqn. - beneficio suo manus adfert, Sen. Ben. 2, 5, 3: il enlève à son bienfait tout son prix. - adferre sibi manus, Cic.: se tuer de sa propre main. [st1]4 [-] apporter en plus; apporter à mettre à. - ita ut, quantum tuis operibus diuturnitas detrahet, tantum adferat laudibus, Cic. Marc. 12: en sorte que, tout ce que le temps enlèvera à ton oeuvre, il l'ajoutera à ta gloire. - adferre non minus ad dicendum auctoritatis quam facultatis, Cic. Mur. 4: apporter à sa plaidoirie non moins d'autorité que de talent. - quicquid ad rem publicam adtulimus, Cic. Off. 1, 155: quels que soient les services que j'ai rendus à l'état. [st1]5 [-] apporter (une preuve, un exemple, une raison); alléguer, dire. - testimonium adferre: produire un témoignage. - argumentum adferre: apporter une preuve. - exemplum adferre: donner un exemple. - rationem adferre: donner une raison. - rationes, cur hoc ita sit, afferre, Cic. Fin. 5: expliquer pourquoi il en est ainsi. - ad ea quae dixi, adfer si quid habes, Cic. Att. 7, 9, 4: en réponse à ce que je t'ai dit, donne-moi ce que tu sais. - aliquid (multa) adferre, cur (quamobrem): apporter un argument, beaucoup d'arguments pour prouver que. - quid adferre potest, quamobrem voluptas sit summum bonum? Cic. de Or. 3, 78: quel argument peut-il apporter pour prouver que le plaisir est le souverain bien? - cur credam, adferre possum, Cic. Tusc. 1, 70: je puis donner la raison de ma croyance. - quid adferri potest cur non casu id evenerit? Cic. Div. 2: comment peut-on prouver que cela n'est pas dû au hasard? - adfer, quem Fabiano possis praeponere, Sen. Ep. 100, 9: cite qui tu pourrais préférer à Fabianus. - avec quod, ce fait que: firmissimum hoc adferri videtur, cur deos esse credamus, quod... Cic. Tusc. 1, 30: la preuve la plus forte, à ce qu'il semble, qu'on produise pour justifier la croyance en l'existence des dieux, c'est que... - avec prop. inf.: adfers in extis cor non fuisse, Cic. Div. 2, 36: tu dis que dans les entrailles de la victime le coeur manquait. [st1]6 [-] apporter, occasionner; contribuer à, aider à. - delectationem, dolorem, luctum, metum, spem: apporter du plaisir, de la douleur, le deuil, la crainte, l'espoir. - adferre pacem, bellum, Cic. Phil. 6, 17: apporter la paix, la guerre. - cladem populo Romano, multas alicui lacrimas adferre, Cic. Nat. 2, 8: être la cause d'un désastre pour le peuple romain, de bien des larmes pour qqn. - videri proelium defugisse magnum detrimentum adferebat, Caes. BC. 1, 82, 2: paraître avoir esquivé la bataille causait un grand préjudice. - negat diuturnitatem temporis ad beate vivendum aliquid adferre, Cic. Fin. 2, 87: il prétend que la durée ne contribue en rien au bonheur de la vie. - hic numerus nihil adfert aliud nisi ut... Cic. Or. 170: ce rythme ne contribue à rien d'autre qu'à faire que... - quid loci natura adferre potest, ut... Cic. Fat. 8: quelle influence déterminante le climat peut-il avoir, pour faire que... ? [st1]7 [-] rapporter, produire, rendre. - agri fertiles, qui multo plus adferunt, quam acceperunt, Cic. Off. 1, 15: les terres fertiles qui produisent beaucoup plus de grain qu'on ne leur en a confié. - talis ager post longam desidiam laetas segetes affert, Col. 2: une telle terre, après un long repos, produit une abondante moisson. - plantae sinapis prima hieme translatae plus cymae vere adferunt, Col. 11: les pieds de sénevé, transplantés au commencement de l'hiver, produisent au printemps une cime plus développée. - au fig. magnum proventum poetarum annus hic attulit, Plin. Ep. 1, 13: cette année a produit une abondante moisson de poètes.* * *adfĕro (affĕro), ferre, attŭli (adtŭli), allātum (adlātum) - tr. - - inf. passif arch. adferrier, Plaut. Aul. 571. [st1]1 [-] apporter, porter à, porter vers. - candelabrum Romam adferre, Cic. Verr. 4, 64: apporter un candélabre à Rome. - Socrati orationem adferre, Cic. de Or. 1, 231: apporter un discours à Socrate. - scyphos ad praetorem adferre, Cic Verr. 4, 32: apporter des coupes au préteur. - tamquam vento adlatae naves, Liv. 44, 20, 7: vaisseaux pour ainsi dire apportés par le vent. - afferre se (afferri), Virg.: se rendre, se diriger, s'avancer. - afferre pedem, Cat.: se rendre, se diriger, s'avancer. - aliquid ad aliquem (alicui) adferre: apporter qqch à qqn. - adferre litteras ad aliquem (adferre litteras alicui), Cic.: apporter une lettre à qqn. - nimium raro nobis abs te litterae adferuntur, Cic. Att. 1, 9, 1: on m'apporte trop rarement des lettres de toi. - nuntium alicui adferre, Cic. Amer. 19: apporter une nouvelle à qqn. - adfertur ei de quarta nuntius, Cic. Phil. 13, 19: on lui apporte la nouvelle concernant la quatrième légion. - crebri ad eum rumores adferebantur, Caes. BG. 2, 1, 1: des bruits fréquents lui parvenaient. - ego jussero cadum unum vini veteris a me adferrier, Plaut. Aul. 571: je te ferai porter de chez moi un tonneau de vin vieux. [st1]2 [-] apporter une nouvelle, annoncer. - quietae res ex Volscis adferebantur, Liv. 6, 30, 7: on annonçait que les Volsques se tenaient tranquilles. - quicquid huc erit a Pompeio adlatum, Cic. Fam. 7, 17, 5: toutes les nouvelles qu'on apportera ici de Pompée. - nuntiarunt caedem consulis adlatam aegre tulisse regem, Liv. 22, 37, 2: ils annoncèrent que le roi avait supporté avec peine la nouvelle de la mort du consul. - alii majorem adferentes tumultum nuntii occurrunt, Liv. 27, 33, 1: d'autres messagers se présentent à lui, apportant la nouvelle d'un trouble plus grand (plus alarmant). - cum mihi de Q. Hortensii morte esset adlatum, Cic. Br. 1: comme la nouvelle m'avait été apportée de la mort d'Hortensius. - adferre + prop. inf.: annoncer que, rapporter que. - ita Caelius ad illam adtulit se aurum quaerere, Cic. Cael. 53: Caelius lui annonça qu'il cherchait de l'or. - nuntii adferebant male rem gerere Darium, Nep. Milt. 3, 3: les messagers annonçaient que Darius n'était pas heureux dans son expédition. - novos hostes consilia cum veteribus jungere haud incertis auctoribus Romam est adlatum, Liv. 4, 45, 3: on annonça à Rome de source certaine que de nouveaux ennemis faisaient cause commune avec les anciens. - pro comperto adtulit Achmos statuisse progredi, Liv. 35, 29, 9: il annonça comme une nouvelle certaine que les Achéens avaient décidé de marcher de l'avant. - adferre ut + subj.: apporter l’ordre de. - ab Carthagine adlatum est ut Hasdrubal in Italiam exercitum duceret, Liv. 23, 27, 9: de Carthage l'ordre vint qu'Hasdrubal conduisît son armée en Italie. [st1]3 [-] porter sur, porter contre. - vim alicui adferre, Cic. Pomp. 39: faire violence à qqn. - manus alienis bonis adferre, Cic. Off. 2, 54: porter la main sur les biens d'autrui. - manus alicui adferre, Cic. Quinct. 85: se livrer à des actes de violence sur qqn. - beneficio suo manus adfert, Sen. Ben. 2, 5, 3: il enlève à son bienfait tout son prix. - adferre sibi manus, Cic.: se tuer de sa propre main. [st1]4 [-] apporter en plus; apporter à mettre à. - ita ut, quantum tuis operibus diuturnitas detrahet, tantum adferat laudibus, Cic. Marc. 12: en sorte que, tout ce que le temps enlèvera à ton oeuvre, il l'ajoutera à ta gloire. - adferre non minus ad dicendum auctoritatis quam facultatis, Cic. Mur. 4: apporter à sa plaidoirie non moins d'autorité que de talent. - quicquid ad rem publicam adtulimus, Cic. Off. 1, 155: quels que soient les services que j'ai rendus à l'état. [st1]5 [-] apporter (une preuve, un exemple, une raison); alléguer, dire. - testimonium adferre: produire un témoignage. - argumentum adferre: apporter une preuve. - exemplum adferre: donner un exemple. - rationem adferre: donner une raison. - rationes, cur hoc ita sit, afferre, Cic. Fin. 5: expliquer pourquoi il en est ainsi. - ad ea quae dixi, adfer si quid habes, Cic. Att. 7, 9, 4: en réponse à ce que je t'ai dit, donne-moi ce que tu sais. - aliquid (multa) adferre, cur (quamobrem): apporter un argument, beaucoup d'arguments pour prouver que. - quid adferre potest, quamobrem voluptas sit summum bonum? Cic. de Or. 3, 78: quel argument peut-il apporter pour prouver que le plaisir est le souverain bien? - cur credam, adferre possum, Cic. Tusc. 1, 70: je puis donner la raison de ma croyance. - quid adferri potest cur non casu id evenerit? Cic. Div. 2: comment peut-on prouver que cela n'est pas dû au hasard? - adfer, quem Fabiano possis praeponere, Sen. Ep. 100, 9: cite qui tu pourrais préférer à Fabianus. - avec quod, ce fait que: firmissimum hoc adferri videtur, cur deos esse credamus, quod... Cic. Tusc. 1, 30: la preuve la plus forte, à ce qu'il semble, qu'on produise pour justifier la croyance en l'existence des dieux, c'est que... - avec prop. inf.: adfers in extis cor non fuisse, Cic. Div. 2, 36: tu dis que dans les entrailles de la victime le coeur manquait. [st1]6 [-] apporter, occasionner; contribuer à, aider à. - delectationem, dolorem, luctum, metum, spem: apporter du plaisir, de la douleur, le deuil, la crainte, l'espoir. - adferre pacem, bellum, Cic. Phil. 6, 17: apporter la paix, la guerre. - cladem populo Romano, multas alicui lacrimas adferre, Cic. Nat. 2, 8: être la cause d'un désastre pour le peuple romain, de bien des larmes pour qqn. - videri proelium defugisse magnum detrimentum adferebat, Caes. BC. 1, 82, 2: paraître avoir esquivé la bataille causait un grand préjudice. - negat diuturnitatem temporis ad beate vivendum aliquid adferre, Cic. Fin. 2, 87: il prétend que la durée ne contribue en rien au bonheur de la vie. - hic numerus nihil adfert aliud nisi ut... Cic. Or. 170: ce rythme ne contribue à rien d'autre qu'à faire que... - quid loci natura adferre potest, ut... Cic. Fat. 8: quelle influence déterminante le climat peut-il avoir, pour faire que... ? [st1]7 [-] rapporter, produire, rendre. - agri fertiles, qui multo plus adferunt, quam acceperunt, Cic. Off. 1, 15: les terres fertiles qui produisent beaucoup plus de grain qu'on ne leur en a confié. - talis ager post longam desidiam laetas segetes affert, Col. 2: une telle terre, après un long repos, produit une abondante moisson. - plantae sinapis prima hieme translatae plus cymae vere adferunt, Col. 11: les pieds de sénevé, transplantés au commencement de l'hiver, produisent au printemps une cime plus développée. - au fig. magnum proventum poetarum annus hic attulit, Plin. Ep. 1, 13: cette année a produit une abondante moisson de poètes.* * *Affero, pen. corr. affers, attuli, pen. cor. allatum, pen. prod. afferre. Apporter.\Afferre ad os cibum manu. Plin. Porter la viande au bec, Appasteler.\Afferre se aliquo. Virgil. S'approcher, ou Venir en quelque lieu.\Quod ab ipso allatum est, sibi esse id relatum putet. Terent. On luy a faict de tel pain soupe.\Negat Epicurus diuturnitatem temporis ad beate viuendum aliquid afferre. Ci. Proficter, ou servir de quelque chose.\Nihil afferunt quo iucundius viuamus. Cic. Ne nous aident en rien pour vivre plus joyeusement.\Afferre aliquid ad remp. Cic. Aider, Proficter quelque chose au commun.\Afferre aliquid ad communem fructum. Cic. Aider, et porter aucun profict aux hommes.\Afferre, pro eo quod est nuntiare. Cic. Attulerunt, Caesarem iter habere Capuam. Ils ont apporté les nouvelles que Cesar, etc.\Afferre ad aliquem. Cic. Rapporter et dire à aucun.\Nihil afferunt, qui in re gerendaversari senectutem negant. Cic. Ils ne dient ou alleguent rien à propos, Ils n'ont raisons qui vaillent.\An aetatem afferret? Cic. S'excusera il sur l'aage? Alleguera il l'aage pour excuse?\Ad ea quae dixi affer, siquid habes. Cic. Apporte, Ameine, Allegue quelque chose à l'encontre de ce que j'ay dict.\Afferre crimen in iudicium. Cic. Proposer un cas de crime à l'encontre de quelcun.\Afferre ad defensionem. Cic. Alleguer pour sa defense.\Communes vtilitates in medium afferre. Cic. Communiquer, Mettre en commun.\Afferre accessionem. Cic. Accroistre et augmenter.\Adiumentum alicui ad aliquam rem. Cic. L'aider à faire quelque chose.\AEs alienum attulit mihi haec res. Cic. M'a endebté.\Amaritudinem. Plin. Faire amer.\Animum vacuum ad scribendum. Cic. Avoir l'esprit delivre quand on se met à escrire.\Animum alicui. Cic. Donner courage, L'encourager.\Argumentum afferunt, quod, etc. Plin. Ils le prouvent par ceste raison, que, etc.\Authoritatem. Plin. Cic. Donner reputation et authorité, Faire qu'on soit plus estimé.\Calamitatem et cladem. Cic. Apporter dommage irreparable.\Causam. Terent. Alleguer raison pourquoy.\Causam. Cic. Bailler occasion.\Causam mortis. Cic. Donner occasion de mort.\Causam quoniam. Plin. Causam afferentes, quoniam in Thessalia, etc. Disants que c'estoit pour cause et raison que, etc.\Quum attulisset nullam causam quae istam, etc. Cic. Veu qu'il ne scavoit dire cause vallable qui, etc.\Commutationem voluntatis. Cic. Faire changer de volunte.\Compertum. Liu. Rapporter pour certain, Apporter certaines nouvelles.\Confidentiam. Caelius ad Cic. Donner hardiesse et asseurance.\Coniecturam. Cic. Donner quelque enseigne et argument, Donner conjecture.\Consecutionem voluptatis. Cic. Donner jouyssance de volupté.\Consilium alicui. Cic. Donner conseil.\Consolationem alicui malo. Cic. Donner confort en quelque adversité.\Constantiam. Cic. Donner constance.\Consuetudinem seruiendi liberae ciuitati. Cic. L'accoustumer à son obeissance.\Contemptionem ad omnes. Caesar. Faire mespriser de touts, et qu'on n'en tienne compte.\Crimen falsum alicui. Cic. Imposer crime à aucun.\Cumulum aliquem artibus aliorum. Cic. Donner quelque accroissement.\Curam. Cic. Donner soulci, Mettre en soulci.\Delectationem. Cic. Donner plaisir.\Dentes in dominum. Varro. Mordre son maistre.\Desperationem. Caesar. Mettre en desespoir.\Detrimentum. Caesar. Cic. Porter dommage.\Difficultatem alicui rei vel homini. Cic. Rendre une chose malaisee à faire, Donner empeschement.\Dolorem capitis. Plin. Causer, ou faire douleur de teste.\Dubitationem. Cic. Mettre en doubte.\Egestatem alicui. Cic. Mettre en povreté.\Errorem animis. Cic. Faire errer.\Excusationem. Cic. Alleguer excusation.\Exemplum. Plin. Alleguer exemple.\Exilium. Cic. Causer bannissement, Estre cause de bannissement.\Expectationem. Quintil. Mettre en attente.\Facultatem. Cic. Apporter commodité.\Affertur fama. Liu. On apporte nouvelles, On fait courir le bruit, Le bruit est.\Neque vlla de eius reditu fama ferebatur. Caesar. Il n'en estoit aucun bruit, On n'en parloit aucunnement.\Fastidium alicui. Cic. Apporter desgoustement, Desgouster.\Fastidia cibo affert haec res. Colum. Elle desgouste.\Fidem alicui rei. Liuius. Faire foy de quelque chose, Faire croire quelque chose.\Fiduciam. Caesar. Donner asseurance.\Finem tributorum. Cic. Mettre fin.\Florem afferre dicuntur arbores. Colum. Porter fleur.\Hilaritatem, vel iucunditatem, aut laetitiam. Pli. Cic. Mettre en joye, Resjouir.\Honorem. Plin. Faire ou porter honneur.\Iacturam. Colum. Porter dommage, ou perte.\Incrementum. Cic. Donner accroissement.\Inertiam alicui. Cic. Faire paresseux et nonchalant.\Initium morbi. Celsus. Causer le commencement de la maladie.\Interitum. Cic. Apporter la mort et destruction ou ruine.\Laborem. Cic. Donner peine et travail.\Lachrymas alicui. Cic. Luy apporter grand dueil.\Laetitiam alicui. Cic. Le resjouir.\Languorem alicui. Cic. Le faire paresseux et nonchalant.\Laudem alicui. Cic. Apporter loz ou louange.\Leuationem. Cic. Donner allegeance.\Literas. Cic. Apporter lettres à aucun.\Luctum alicui. Cic. Causer, ou Apporter dueil.\Manus alicui. Cic. Mettre la main sur luy, Le battre.\Manus sibi. Plancus ad Ciceronem. Se deffaire soymesme, Se tuer.\Manus bonis alienis. Cic. Prendre, Ravir les biens d'autruy.\Manus vulneribus. Cic. Renouveler les douleurs.\Medicinam. Cic. Porter medecine.\Memoriam. Cic. Faire souvenir.\Metum alicui. Cic. Faire paour.\Molestiam. Cic. Faire, ou Donner ennuy et fascherie.\Moram alicui rei. Cic. Empescher et retarder.\Morbum alicui. Plaut. Faire malade.\Mortem vno ictu. Cic. Tuer tout d'un coup.\Motum animis. Cic. Esmouvoir les cueurs.\Munus Reip. Cic. Faire un bien et profict à la republique.\Necessitatem. Cic. Contraindre.\Neruos et industriam. Cic. Employer sa force et son esprit, ou son industrie.\Necem. Plin. Faire mourir. Vide NEX.\Nuntium. Cic. Apporter nouvelle.\Obliuionem tristitiae. Plin. Faire oublier.\Obscuritatem orationi. Cic. Obscurcir.\Odium. Plin. Faire hair, Engendrer haine.\Odium quod in ipsum attulerant. Cic. La haine dont ils estoyent venuz garnis à l'encontre de luy.\Odium maius affert mihi haec res, quam etc. Cela me desplaist plus, ou Me porte plus d'ennuy et de desplaisir, que etc.\Offensionem. Cic. Faire desplaisir, Offenser.\Magnam haec res illis offensionem ad omnes attulit. Caesar. Cela les mist fort en la malegrace de touts.\Opem alicui. Terent. Aider.\Opinionem populo. Cic. Mettre les gents en opinion.\Pacem animis. Cic. Mettre en repos d'esprit.\Pacem ad aliquam. Plaut. Apporter paix.\Pauorem. Plin. Faire paour, Donner crainte.\Pedem. Catul. Venir.\Periculum. Caelius ad Ciceronem. Mettre en danger.\Perniciem. Cic. Porter dommage, ou malencontre.\Perturbationem rerum. Brutus ad Ciceronem. Mettre en trouble et desarroy.\Pestem. Cic. Apporter grand'malencontre.\Pestilentiam. Plin. Amener la peste.\Pondus. Cic. Permagnum pondus affert beneuolentia erga illum. L'amor qu'il ha envers luy fait beaucoup, Cela y aide fort.\Quaestionem. Cic. Quaestionem attulerunt poetae, quidnam esset illud, etc. Ont mis en doubte, Ont doubté, Ont demandé.\Rationem quoniam, et Rationes cur. Plin. Donner, ou Alleguer raison, Prouver par raison.\Religionem afferre alicui. Cic. Mettre quelcun en scrupule de conscience.\Repulsam attulit haec res. Cic. Cela a esté cause que j'ay esté refusé et esconduict.\Requiem. Ouid. Donner, ou apporter repos.\Affertur rumoribus spes. Cic. Le commun bruit donne esperance.\Afferuntur rumores ad eum. Caesar. On luy rapporte.\Salutem. Caesar. Cic. Sauver.\Satietatem. Cic. Saouler.\Scientiam. Cic. Affert vetustas incredibilem scientiam. Apporte et donne congnoissance si grande, qu'on ne scauroit croire.\Seditiones. Cic. Mettre en dissention.\Sententiam. Cic. Dire son opinion.\Solicitudinem affert haec res. Plancus ad Ciceronem. Engendre un soulci.\Solatium. Cic. Donner soulas.\Somnum. Cic. quod et somnum inducere, et Conciliare somnum dicitur. Faire dormir.\Spem. Cic. Donner esperance.\Splendorem voci. Plin. Esclarcir la voix, Faire la voix clere et nette.\Sumptum alicui. Cic. Faire coustange à un autre.\Suppetias. Plaut. Donner secours.\Suspicionem. Cic. Donner souspecon.\Tabem gregi. Colum. Faire devenir en chartre et seicher.\Taedium. Liu. Fascher, Ennuyer, Attedier.\Terrorem. Id est Terrere. Liuius. Espovanter, Faire paour, et frayeur.\Terrores ad aliquem. Cic. Rapporter choses qui sont à craindre, et qui font paour.\Testimonium. Caesar. Prouver, Bailler preuve.\Torporem. Plin. Faire appesantir et eslourdir.\Vim. Cic. Faire violence.\Vim afferre virgini. Cic. Violer, Prendre par force.\Vim vitae et corpori. Cic. Se tuer.\Vim et celeritatem afferre. Cic. Donner force et vistesse.\Vim in docendo. Cic. Contraindre à croire.\Afferre vim, pro Cogere. Cic. Contraindre, Forcer.\Affert aliam vitam haec dies. Terent. Requiert tresestroictement.\Vtilitatem aliquam. Quintil. Apporter quelque profict.\Affertur, Impersonale. Liu. Les nouvelles sont venues que, etc. -
18 denuntio
denuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] annoncer, faire savoir, porter à la connaissance de, notifier, déclarer, présager. [st2]2 [-] signifier, enjoindre, ordonner. [st2]3 [-] menacer. - denuntiare + prop. inf.: notifier que, notifier de, signifier que, signifier de. - denuntiare alicui ut: signifier à qqn de, ordonner à qqn de, aviser qqn de. - vides quam impacatam tibi denunties vitam? Sen. Ir. 3, 27, 4: vois-tu quelle vie inquiète tu t'annonces? - ille inimicitias mihi denuntiavit, Cic. Phil. 5, 7, 19: il s'est déclaré mon ennemi. - populo Romano servitutem denuntiare, Cic. Phil. 5, 8, 21: menacer le peuple romain de la servitude. - alicui testimonium denuntiare: citer qqn comme témoin. - non denuntiavi, Cic. Fl. 15, 35: je n'ai pas cité de témoins.* * *denuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] annoncer, faire savoir, porter à la connaissance de, notifier, déclarer, présager. [st2]2 [-] signifier, enjoindre, ordonner. [st2]3 [-] menacer. - denuntiare + prop. inf.: notifier que, notifier de, signifier que, signifier de. - denuntiare alicui ut: signifier à qqn de, ordonner à qqn de, aviser qqn de. - vides quam impacatam tibi denunties vitam? Sen. Ir. 3, 27, 4: vois-tu quelle vie inquiète tu t'annonces? - ille inimicitias mihi denuntiavit, Cic. Phil. 5, 7, 19: il s'est déclaré mon ennemi. - populo Romano servitutem denuntiare, Cic. Phil. 5, 8, 21: menacer le peuple romain de la servitude. - alicui testimonium denuntiare: citer qqn comme témoin. - non denuntiavi, Cic. Fl. 15, 35: je n'ai pas cité de témoins.* * *Denuntio, denuntias, denuntiare. Cic. Annoncer quelque chose advenir, Denoncer.\Huic, ego homini iam ante denuntio, si a me causam hanc, etc. Cic. Je luy fais à scavoir, Je l'advertis et luy declaire que, etc.\Testificor, denuntio, ante praedico, nihil M. Antonium eorum, quae sunt legatis mandata, facturum. Cic. Je annonce et predis.\Horam nigram denuntiat Persephone. Tibul. La mort est prochaine, Persephone nous somme de la mort.\Necessitatem vltimam denuntiat. Tacit. Il luy denonce qu'il fault qu'il meure, Il le somme de mourir.\Denuntiare alicui periculum, aut pestem. Cic. Menacer de luy faire du mal.\Sol caeruleus pluuiam denuntiat. Virgil. Signifie.\Denuntiare, pro Minari. Cic. Menacer.\Denuntiare alicui. Faire à scavoir, Signifier. Cic. Homini Romae in foro denuntiat, fundum illum suum esse. Il luy annonce et fait à scavoir, Il luy declaire.\Domum denuntiare. Cic. Aller denoncer quelque chose à aucun jusques en sa maison, Luy signifier en son domicile.\Denuntiauit vt adesset. Cic. Il l'adjourna à comparoistre en personne.\Denuntiare et indicere bellum. Cic. Denoncer la guerre à aucun, Sommer.\Dimicationem alicui. Cic. Luy presenter le combat, Le deffier.\Iudicium alicui. Cic. Le menacer de le faire convenir en justice.\Testimonium alicui. Cice. Adjourner aucun pour porter tesmoignage. -
19 perhibeo
perhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [per + habeo] - tr. - [st1]1 [-] présenter, fournir. - sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, Cic. Att. 1, 1, 4: sans celui que Cécilius devait présenter comme son mandataire. - perhibere exemplum, Plin. 7, 93: fournir un exemple. - perhibere testimonium Varr. R. 2, 5, 1: fournir un témoignage. [st1]2 [-] attribuer. - alicui rei palmam perhibere, Plin. 31, 80: donner la préférence à une chose. --- cf. 29, 138, etc. - perhibere vim herbae, Plin.: attribuer une propriété à une herbe. [st1]3 [-] rapporter, raconter. - ut Graii perhibent, Virg. En. 8, 135: comme le rapportent les Grecs. --- cf. Plaut. Cist. 66. - perhibent + prop. inf. Catul. 64, 76: on rapporte que. --- cf. Pacuv. Tr. 104. - passif pers. (Romulus) perhibetur tantum ceteris praestitisse, ut... Cic. Rep 2, 4: (Romulus), à ce qu'on rapporte, surpassa tous les autres à tel point que... - cf. Cic. Tusc. 1, 28 ; Plaut. St. 2, 5; Trin. 692. [st1]4 [-] mettre en avant, citer, nommer. - nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus, Cic. Fam. 5, 12, 7: et il ne faut pas moins citer cet illustre Spartiate Agésilas. - avec deux accus. vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poet. Div. 2, 12: je l'appellerai un excellent devin. --- cf. Enn. An. 23 ; 149. - passif pers. sophiam sapientia quae perhibetur, Enn An. 227: la sagesse qu'on appelle sapience. --- cf. Plaut. d. Gell 7, 7. 3.* * *perhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [per + habeo] - tr. - [st1]1 [-] présenter, fournir. - sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, Cic. Att. 1, 1, 4: sans celui que Cécilius devait présenter comme son mandataire. - perhibere exemplum, Plin. 7, 93: fournir un exemple. - perhibere testimonium Varr. R. 2, 5, 1: fournir un témoignage. [st1]2 [-] attribuer. - alicui rei palmam perhibere, Plin. 31, 80: donner la préférence à une chose. --- cf. 29, 138, etc. - perhibere vim herbae, Plin.: attribuer une propriété à une herbe. [st1]3 [-] rapporter, raconter. - ut Graii perhibent, Virg. En. 8, 135: comme le rapportent les Grecs. --- cf. Plaut. Cist. 66. - perhibent + prop. inf. Catul. 64, 76: on rapporte que. --- cf. Pacuv. Tr. 104. - passif pers. (Romulus) perhibetur tantum ceteris praestitisse, ut... Cic. Rep 2, 4: (Romulus), à ce qu'on rapporte, surpassa tous les autres à tel point que... - cf. Cic. Tusc. 1, 28 ; Plaut. St. 2, 5; Trin. 692. [st1]4 [-] mettre en avant, citer, nommer. - nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus, Cic. Fam. 5, 12, 7: et il ne faut pas moins citer cet illustre Spartiate Agésilas. - avec deux accus. vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poet. Div. 2, 12: je l'appellerai un excellent devin. --- cf. Enn. An. 23 ; 149. - passif pers. sophiam sapientia quae perhibetur, Enn An. 227: la sagesse qu'on appelle sapience. --- cf. Plaut. d. Gell 7, 7. 3.* * *Perhibeo, perhibes, pen. cor. perhibui, perhibere. Colum. Dire et affermer.\- pulmo enim (Quod perhibent) prius venisset, quam tu aduenisti mihi. Plaut. Comme on dict.\Nusquam perhibentur blandiores gentium. Plaut. On ne dict point, ou Il n'est point mention qu'il y en ait nulle part de plus courtoises.\Persarum montes qui esse aurei perhibentur. Plaut. Qu'on dict estre tout d'or.\Si vos vultis perhiberi probos. Terent. Si vous voulez estre dicts gents de bien.\Cum quibus (vt perhibent) ausa est contendere. Cic. Comme on dict.\Bene qui coniiciet, vatem hunc perhibebo optimum. Cic. Je diray qu'il est, etc.\Perhibere, Donner. Plautus, - cur ego vestem, Aurum, atque ea quibus est vobis vsui, perhibeo?\Testimonium perhibere. Plin. iunior. Donner ou Porter tesmoignage.\Vt verba perhibes, me periisse praedicas. Plautus. A t'ouir parler, c'est faict de moy, Selon les parolles que tu dis, Selon ton dire.\Honorem perhibere. Plin. Porter honneur. -
20 perhibeo
per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perhibeo
См. также в других словарях:
Testimonium — (v. lat. testimonium: Zeugnis) steht für: in der Fachsprache der Philologie für das Überlieferungszeugnis eines Textes, insbesondere für dessen sekundäre Bezeugung durch ein Zitat, siehe Textkritik Großes Testimonium der katholisch apostolische… … Deutsch Wikipedia
Testimonĭum — (lat.), Zeugniß, Beglaubigungsschreiben. T. integritatis, das Ledigkeitszeugniß, welches Personen nach dem kirchlichen Aufgebot, wenn kein Einspruch geschehen ist, ausgestellt wird, worauf sie dann getraut werden können. T. maturitatis, Zeugniß… … Pierer's Universal-Lexikon
Testimonĭum — (lat.), Zeugnis. T. integritatis, Ledigkeitszeugnis; T. maturitatis, Zeugnis der Reise, das nach bestandenem Abiturientenexamen ausgestellt wird; T. morum, Sittenzeugnis; T. paupertatis, Armutszeugnis (s. d.) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Testimonium — Testimonĭum (lat.), Zeugnis; T. integritātis, Zeugnis der Unbescholtenheit, insbes. Ledigkeitszeugnis; T. maturitātis, Zeugnis der Reife; T. morum, Sittenzeugnis; T. paupertātis, Armutszeugnis … Kleines Konversations-Lexikon
Testimonium — Testimonium, lat., Zeugniß; t. integritatis, Leumundszeugniß, Ledigkeitszeugniß; t. maturitatis, Zeugniß der Reise für die Universität; t. morum, Sittenzeugniß; t. paupertatis, Armuthszeugniß; testimoniales (literae), Zeugniß, das der Bischof… … Herders Conversations-Lexikon
testimonium — I index affirmation II index attestation, deposition, evidence (noun), evidence (verb), pro … Law dictionary
Testimonium — Tes|ti|mo|ni|um 〈n.; s, ni|en〉 Zeugnis ● Testimonium Paupertatis Zeugnis der Unfähigkeit, Armutszeugnis [lat.; zu testis „Zeuge, Mitwisser“; paupertatis, Gen. von paupertas „Armut“; zu pauper „arm, bedürftig, ärmlich, beschränkt“] * * *… … Universal-Lexikon
Testimonium — Tes|ti|mo|ni|um 〈n.; Gen.: s, Pl.: ni|en〉 Zeugnis; Testimonium Paupertatis Bescheinigung über die Mittellosigkeit von Prozessführenden, das Gerichtsverfahren zu bezahlen, Armutszeugnis [Etym.: lat.] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Testimonium — Tes|ti|mo|ni|um das; s, Plur. ...ien [...i̯ən] u. ...ia <aus gleichbed. lat. testimonium> (veraltet) Zeugnis (Rechtsw.) … Das große Fremdwörterbuch
Testimonium — Das schlimmste Testimonium ist ein ausgeleerter Beutel. – Chaos, 738 … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
testimonium — See testimonium clause … Ballentine's law dictionary