-
1 perhibeo
per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.
-
2 perhibeo
per-hibeo, buī, bitum, ēre (per u. habeo), hinhalten, darbieten, I) eig.: alqm, (als Anwalt) zur Stelle schaffen, aufstellen, Cic. ad Att. 1, 1. § 4. – II) übtr.: A) im allg.: a) erweisen, operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato fr. b. Gell.: honorem alci, Plin.: alci gratias, Apul. – b) beilegen, alci auctoritatem, Plin.: vim herbae, Plin.: alci rei palmam, den Vorzug geben, Plin. – B) mündlich von sich geben, 1) im allg.: testimonium, Varro u.a.: apud principem testimonium merentibus, Plin. pan.: alci constantiae testimonium, Plin. pan. – 2) insbes.: a) angeben, sagen, mit dopp. Acc., conditorem templi regem Aëriam, ut perhibent, wie man sagt, Verg. u. Solin.: perhibent mit folg. Acc. u. Infin., Catull. 64, 76 u. 124: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui non modo adiutores in proeliis victoriae populi Romani, sed etiam nuntii fuisse perhibentur, der Sage nach waren, Cic. Tusc. 1, 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so Lact. 1, 14, 9. Augustin. de civ. dei 18, 18, 3. p. 280, 3 D.2: im Passiv m. dopp. Nom., India perhibetur molibus ferarum mirabilis, Colum. 3, 8, 3. – b) nennen, anführen, vatem hunc perhibebo optimum, Cic.: Agesilaus ille perhibendus, Cic.: nos Tuscum (mare), Graii Tyrrhenum perhibent, Mela.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perhibeo
-
3 perhibeo
pĕr-hĭbĕo, ui, ĭtum, 2, v. a. [habeo], to hold out, extend, present, produce, bestow, grant, give, afford; to attribute, ascribe, assign, etc.I.In gen. (mostly ante-class. and post-Aug.; cf.: edo, exhibeo): operam rei publicae fortem atque strenuam, Cato ap. Gell. 3, 7, 19:II.magnanimitatis exemplum,
Plin. 7, 25, 26, § 93:testimonium,
to bear witness, Varr. R. R. 2, 5, 1; Col. 3, 9; Plin. 7, 30, 31, § 112; 7, 38, 39, § 127:ut testimonium perhiberet de lumine,
Vulg. Joan. 1, 8; Aug. Civ. Dei, 10, 2 fin.; Vulg. Rom. 10, 2 et saep.:in causā universorum creditorum, qui sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, facile causam communem sustinerent,
to bring forward, furnish, Cic. Att. 1, 1, 4:magnam auctoritatem huic animali perhibet Nigidius,
attributes, Plin. 29, 6, 39, § 138:alicui rei palmam,
to give the preference, id. 31, 7, 39, § 80:cui (Vettonicae) tanta vis perhibetur, ut, etc.,
id. 25, 8, 55, § 101; 18, 11, 26, § 104:ut rebus praecipuis honos in primis perhibeatur,
id. 29, 1, 9, § 29.—In partic., to say, assert any thing; to call, name any thing (mostly poet.; in Cic. very rare, perh. only three times; cf. Madv. Opusc. Acad. p. 200, and ad Cic. Fin. p. 163): vento quem perhibent Graium genus aëra linguā, Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 149 Vahl.); cf.: id quod nostri caelum memorant, Grai perhibent aethera, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll. (Trag. Rel. p. 71 Rib.): est locus Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.): omnes corde patrem perhibent, id. ap. Don. ad Ter. Phorm. 5, 8, 39 (id. v. 460 ib.): Jove propagatus est, ut perhibent, Tantalus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57; so,ut perhibent viri,
Plaut. Cist. 1, 1, 68; and:Electrā, ut Graii perhibent, Atlantide cretus,
Verg. A. 8, 135: bene qui coniciet, vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poët. Div. 2, 5, 12.—With acc. and inf.: fortunam insanam esse perhibent philosophi, Pac. ap. Auct. Her. 2, 22, 36 (Trag. Rel. p. 104 Rib.).—In pass.: sophiam sapientia quae perhibetur, Enn. ap. Fest. p. 325 Müll. (Ann. v. 227 Vahl.): sane ego me nolo fortem perhiberi virum, Plaut. Fragm. ap. Gell. 7, 7, 3:quis me inprobior perhibeatur esse,
id. Trin. 3, 2, 66:montes, qui esse aurei perhibentur,
are said to be, id. Stich. 1, 1, 25:Tyndaridae fratres, qui nuntii fuisse perhibentur,
Cic. Tusc. 1, 12, 28:his (Romulus) dicitur... perhibetur ceteris praestitisse,
id. Rep. 2, 2, 4:nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus,
to be named, cited, id. Fam. 5, 12, 7. -
4 prohibeo
prŏ-hĭbĕo, ŭi, ĭtum, 2 (old forms, prohibessis, Cato, R. R. 141, 2; Enn. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31 (Trag. v. 323 Vahl.):I.prohibessit,
Plaut. Ps. 1, 1, 11:prohibessint,
Cic. Leg. 3, 3 fin.), v. a. [habeo], to hold in front, i. e.,To hold back, keep in check, to restrain, hinder, prevent, avert, keep or ward off, debar (class.; cf.: inhibeo, arceo).A.In gen.; usually constr. aliquem or aliquid, with abl.; alone or ab and abl.; with ut, ne, quominus, or an obj.-clause; also with simple acc.; less freq. with de, the dat., or gen.1.With ab:2.quo illum ab illā prohibeas,
Plaut. Ep. 2, 2, 103:prohibete a vobis vim meam,
id. Capt. 4, 2, 24:praedones procul ab insulā Siciliā,
Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144:hostem a pugnā,
Caes. B. G. 4, 34:aliquem a familiaritate, congressione, patrio jure et potestate,
Cic. Phil. 2, 18, 46:vim hostium ab oppidis,
Caes. B. G. 1, 11:se suosque ab injuriā,
to restrain themselves, refrain from, id. ib. 2, 28 fin.:ita prohibendo a delictis magis quam vindicando exercitum brevi confirmavit,
Sall. J. 45, 3; 22, 4. —With de: vim de classe, Lucil. ap. Non 528, 10.—3.With abl.:4.cum suis finibus eos prohibent,
Caes. B. G. 1, 1:itinere exercitum,
to impede its march, id. ib. 1, 10:hostem rapinis, pabulationibus populationibusque,
id. ib. 1, 15.—With abl. without an object: non prohibere aquā profluente, Cic. Off. 1, 16, 52.—With dat.:5.aliquem alicui,
to withhold from one, Plaut. Curc. 5, 2, 7; cf.:aditum alicui, Auct. B. Afr. 31: captae prohibere nequiret Cum Poenos aquilae,
could not prevent the Carthaginians from capturing the standard, Sil. 6, 27 (but the gen., Cic. Cat. 2, 12, 26; Caes. B. C. 3, 44, depends on the acc. object of prohibere; v. 7 infra).—With ut, ne, quominus; rarely with quin:6.dii prohibeant, ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 52, 151:qui tu id prohibere me potes, ne suspicer,
Plaut. Trin. 1, 2, 50 Brix ad loc.:quod potuisti prohibere, ne fieret,
Cic. Div. in Caecil. 10, 33:ne lustrum perficeret, mors prohibuit P. Furi,
Liv. 24, 43, 4:hiemem credo adhuc prohibuisse, quo minus, etc.,
Cic. Fam. 12, 5, 1:prohibere quominus sumerent, non poterant,
Hirt. B. G. 8, 34:si prohibere, quominus in unum coirent, non posset,
Liv. 25, 35, 6:nec, quin erumperet, ubi vellet, prohiberi poterat,
id. 26, 40, 4.—With obj.-clause:7.qui peregrinos urbibus uti prohibent,
Cic. Off. 3, 11, 47:qui Bibulum exire domo prohibuissent,
id. Fam. 1, 9, 7:jam se ad prohibenda circumdari opera Aequi parabant,
Liv. 3, 28, 7:prohibuit migrari, Veios,
id. 5, 49, 8:prohibete jus de pecuniis dici,
id. 6, 18, 14; 6, 20, 6:audeat Canuleius proloqui, se delectum haberi prohibiturum,
Liv. 4, 2, 12; 25, 4, 4; 25, 14, 7:qui Cimbros intra fines suos ingredi prohibuerint,
Caes. B. G. 2, 4; Verg. A. 6, 606.—With simple acc.: Mars pater, ut tu morbos visos invisosque, viduertatem vastitudinemque... prohibessis, defendas averruncesque, an old formula of prayer in Cato, R. R. 141:B.neque munitiones Caesaris prohibere poterat,
Caes. B. G. 3, 44:motus conatusque alicujus prohibere,
Cic. Cat. 2, 12, 26:prohibenda maxime est ira in puniendo,
id. Off. 1, 25, 89:quod uti prohibitum irem, quod in me esset, meo labori non parsi, Cato ap. Fest. s. v. parsi, p. 242 Müll.: prohibere comitia dicitur vitiare diem morbo,
Fest. p. 236 ib.; Cato ap. Fest. l. l.: quod di prohibeant, which may the gods forbid or avert, Ter. And. 3, 3, 36;and in the same sense: dii mala prohibeant,
id. Hec. 2, 1, 10; cf.: di, prohibete minas;di, talem avertite casum,
Verg. A. 3, 265; and:deos quaeso, ut istaec prohibeant,
Ter. Ad. 2, 4, 11.—In partic., to forbid, prohibit a thing (syn.:II.interdico, veto): tu modo ne me prohibeas accipere, siquid det mihi,
Plaut. Trin. 2, 2, 89:nemo hic prohibet nec vetat,
id. Curc. 1, 1, 33:lex recta imperans prohibensque contraria,
Cic. N. D. 1, 14, 36:sed dii et homines prohibuere redemptos vivere Romanos,
Liv. 5, 49, 1; Quint. 5, 10, 104; cf.:Athenis affectus movere per praeconem prohibebatur orator,
the orator was forbidden, id. 6, 1, 7:prohibitis abstinere,
Sen. Ep. 83, 18.—To keep away from a thing for the sake of safety (cf. defendo, II.), to keep, preserve, defend, protect (rare but class.); with ab:a quo periculo prohibete rem publicam,
Cic. Imp. Pomp. 7, 19:adultam virginem ab armatorum impetu,
id. Brut. 96, 330.—With abl.:haec damna multa mulierum Me uxore prohibent,
keep me from a wife, Plaut. Mil. 3, 1, 105:magnum civium numerum calamitate prohibere,
Cic. Imp. Pomp. 7, 18:tenuiores injuriā,
id. Off. 2, 12, 31:ad prohibendam populationibus Campaniam,
Liv. 22, 14, 2.—With double acc.:id te Juppiter Prohibessit,
from that may Jupiter preserve you, Plaut. Ps. 1, 1, 11.
См. также в других словарях:
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia