Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

term

  • 41 dēminūtiō (dīm-)

        dēminūtiō (dīm-) ōnis, f    [deminuo], a diminution, decrease, lessening, abatement: luminis: civium: vectigalium: de bonis privatorum: provinciae, of the term of office.—In law: datio deminutio, the right of alienation, right to convey (all or part of an estate), L. — Fig.: libertatis vestrae, an encroachment upon: sui, a sacrifice of dignity, Ta.—Esp., in the phrase, capitis deminutio, the loss of civil rights, forfeiture of freedom, civil death, Cs.

    Latin-English dictionary > dēminūtiō (dīm-)

  • 42 ē-mereō

        ē-mereō uī, itus, ēre,    to obtain by service, earn, merit, deserve: virum, O.: honores, Pr.: emeruit vocis habere fidem, O. — To serve out, complete (a term of service): spes emerendi stipendia, L.: homines emeritis stipendiis, discharged veterans, S.: tempus (magistratūs) emeritum habere: emeritis medii temporis annis, O.—Fig.: tamquam emeritis stipendiis libidinis: emeritis exiret cursibus annus, O.

    Latin-English dictionary > ē-mereō

  • 43 fātum

        fātum ī, n    [P. n. of * for], an utterance, prophetic declaration, oracle, prediction: Apollo fatis fandis dementem invitam ciet: ex fatis quae Veientes scripta haberent: Oblitus fatorum, V.— That which is ordained, destiny, fate: necessitas fati: fato fieri omnia: plenum superstitionis fati nomen: neque si fatum fuerat, effugisset: praeter fatum, beyond the natural course of events: tibi cura Caesaris fatis data, H.: Quo nihil maius terris Fata donavere, H.: caeca, H.: insuperabile, O.: fata regunt homines, Iu.: fatorum arcana, O.: fuit hoc sive meum sive rei p., ut, etc.: si fata fuissent, ut caderem, V.: eo fato ne, etc.: huic fato divōm proles Nulla fuit, i. e. will, V.: fatis contraria nostris Fata Phrygum, V.—Prov.: fata viam invenient, nothing can resist fate, V.— Bad fortune, ill fate, calamity, mishap, ruin: exiti ac fati dies: suum fatum querebantur, Cs.: extremum rei p.— Fate, death: Hortensi vox exstincta fato suo est: fato obire, Ta.: omen fati: inexorabile, V.: perfunctos iam fato, L.: se fati dixit iniqui, most unfortunate, O.: fatum proferre, i. e. to prolong life, V.: ad fata novissima, to the last, O.— A pest, plague, ruin: duo illa rei p. paene fata, Gabinius et Piso.— A symbol of fate: Attollens umero fata nepotum (represented on the shield), V.: fata inponit diversa duorum, the lots, V.—Person., The Fates, Pr., Iu.
    * * *
    utterance, oracle; fate, destiny; natural term of life; doom, death, calamity

    Latin-English dictionary > fātum

  • 44 fūr

        fūr fūris, m    [1 FER-], a thief: nocturnus: fures aerari, S.: magnus ex Sicilia, i. e. extortioner.—As a term of abuse, thief, rascal, rogue, knave: ut cum fure disputabo: audent cum talia fures, V.
    * * *
    thief, robber; robber bee; the Devil (personified) (Souter)

    Latin-English dictionary > fūr

  • 45 genus

        genus eris, n    [GEN-], a race, stock, family, birth, descent, origin: haec Indigna genere nostro, T.: nobili genere nati: amplissimo genere natus, Cs.: generis socia, sister, O.: genere primus: patricium, L.: genus unde Atii duxere, V.: fortuna non mutat genus, H.: plebei generis, L.— Adverb. acc.: Qui genus (estis)? Of what race? V.— Birth, noble birth, high descent: propter genus rem p. tenere: Et genus et virtus, nisi cum re, vilior algā est, H.: iactare genus, H.: Cui genus et nomen fuissent, V.: generis praemium, L.— A race, line, descendants, posterity: liberorum ex te, Enn. ap. C.: Tantali, H.: neglectum, i. e. the Romans, H.— A descendant, child, son, offspring: deorum, V.: audex Iapeti, Prometheus, H.: ab alto Demissum Aeneā, i. e. Octavianus, H.— A race, stock, class, sort, species, genus, kind, rank, order, division: humanum: hominum, S.: omnes mortales omnium generum: inter id genus, plebeians, L.: Romanum: Macedonum, L.: qui (conventus) ex variis generibus constaret, Cs.: iudicum genus et forma: inritabile vatum, H.: hominum virile, sex: Femineum, sex, V.: <*>onsulare, rank: militare, order, L.: eorum hominum... genera sunt duo, Cs.—Of animals, a kind, class, sort, species: altivolantum, birds, Enn. ap. C.: piscium, H.: malefici generis animalia, S.: Diversum confusa genus panthera camelo, H.: varia genera bestiarum.— Of things, a kind, sort, description, class, order, character, division: omnia in suo quaeque genere: naves omni genere armorum ornatissimae, Cs.: cibi, Cs.: omne commeatūs, L.: triplex rerum p.: dulce orationis: dicendi: praeda omnis generis, L.: poenae novom, S.: leti, O.: Aesopi, manner, Ph.: genera civitatum: machinae omnium generum, S.: nugae Hoc genus (i. e. huius generis), H.: aliquid id genus scribere: quod genus virtus est: te cottidie in omni genere desiderem, in every way: domus in omni genere diligens: in aliquo genere, in any respect whatever.—In philosophy, a general term, logical genus: formae dicendi specie dispares, genere laudabiles.
    * * *
    birth/descent/origin; race/family/house/stock/ancestry; offspring/descent; noble birth; kind/sort/variety; class/rank; mode/method/style/fashion/way

    Latin-English dictionary > genus

  • 46 gerrō

        gerrō (ōnis), m    [gerrae, trifles], a trifler, T.
    * * *
    term of opprobrium/disgrace/reproach; buffoon?

    Latin-English dictionary > gerrō

  • 47 honōs, or honor

       honōs, or honor ōris, m    —Of persons, honor, repute, esteem, reputation, praise, distinction: honos alit artīs: honore auctus, Cs.: suum cuique honorem reddere: summo in honore: Iovem quanto honore fuisse, etc.: Gentis, glory, V.: pugnae, military glory, V.: Quem multo conpellat honore, deference, V.: magno sunt apud eos honore, Cs.: inservit honori, i. e. ambition, H.: honori summo Miloni fuit qui, etc.: quod apud Numidas honori ducitur, S.: Baccho dicemus honorem, praise, V.: mortalis vitae, fame achieved in, V.: Plena honorum munera, H.—Of things, honor, esteem, value: physicae tributus idem est honos: Quae nunc sunt in honore vocabula, are approved, H.—Public honor, official dignity, office, post, preferment: indignus illo honore (i. e. consulatu), S.: equites in tribunicium restituit honorem, Cs.: hic honos delatus ad me, L.: ad inperia et honores niti, S.: tempus honoris, the term of office, Iu.: hominibus novis honores mandare: honores dare indignis, H.: honoribus amplissimis perfungi: rapti Ganymedis, i. e. office, V.—In the phrases, honoris causā, out of respect, to show honor: quem honoris causā nomino: honoris causā civitas data, L.: vestri honoris causā, for your sake, T.: praefari honorem, to say by your leave, begin with an apology: honos praefandus est.—Person., a deity, worshipped with uncovered head, C., H., L.—A mark of honor, honorary gift, reward, acknowledgment, recompense, fee: ut medico honos haberetur, fee: geminum pugnae proponit honorem, prize, V.: nec Telamon sine honore recessit, O.: divōm templis indicit honorem, sacrifice, V.: nullos aris adoleret honores, O.: sepulturae: mortis honore carentes, funeral rites, V.—An ornament, decoration, grace, charm, beauty: silvis Aquilo decussit honorem, V.: regius, array, V.: laetos oculis adflarat honores, V.: copia Ruris honorum opulenta, H.—A magistrate, office-holder: summus, Iu.

    Latin-English dictionary > honōs, or honor

  • 48 īgnōminia

        īgnōminia ae, f    [2 in+(g)nomen], disgrace, dishonor, ignominy: nominis Romani: nisi honos ignominia putanda est: admonebat conplurīs ignominiae, S.: ignominiā mortuum adficere: gravior omni volnere, Iu.: ignominiis adfici: senatūs, inflicted by the Senate: amissarum navium, Cs.: familiae, N.—As a legal and military term, degradation, infamy, disgrace: censoria, inflicted by a censor: homines ignominiā notati: alqm ignominiā notare, Cs.: milites cum ignominiā dimissi, L.
    * * *
    disgrace, ignominy, dishonor

    Latin-English dictionary > īgnōminia

  • 49 imperium (inp-)

        imperium (inp-) ī, n    [impero], a command, order, direction, injunction: meum Inperium exequi, T.: imperio parere, Cs.: Iovis, V.: imperiis deūm expositis, L.: Naturae imperio gemimus, cum, etc., Iu.—Command, authority, control, power, ascendency, sway: mitto imperium, T.: tenere imperium in suos: Reges in ipsos imperium est Iovis, H.: mater, quoius sub imperiost, mala, T.: pro imperio submovere, arbitrarily, L.: domesticum: arcesse, aut imperium fer, give the order yourself, H.: imperio pueri leonem tradere, O.: Di, quibus imperium est animarum, V.: rerum imperiis hominumque minor, subject to, H.—Supreme power, sovereignty, sway, dominion, empire, supremacy, authority: regium, S.: cupidus imperi singularis, sole dominion: Caesaris, Cs.: imperium extra ordinem dare: sub populi R. imperium dicionemque cadere: Imperium Dido regit, V.: de imperio dimicare: civitati imperium totius provinciae pollicetur, Cs.: auctoritate magis quam imperio regere, L.: Romanorum imperia perferre, dominion, Cs.: imperia legum potentiora quam hominum, L.: gravidam imperiis Italiam regere, sovereignties, V. —A public office, magistracy: cuius (consulis) in imperio, term: nec imperia expetenda: gessi maxima imperia.—Command-in-chief, supreme command, military authority: cum imperio esse: unum imperium cum ipsis habere, be under the same military head, Cs.: mercatorem cum imperio ac securibus misimus.—A dominion, realm, empire: urbes inimicissimae huic imperio: contra imperium populi R. pugnare, Cs.: Imperium Oceano qui terminet, V.: auspicia imperi Romani, Ta.: luxuria imperii, i. e. of the court, Iu.—Of persons, an authority, officer, general: sine imperio copias relinquere, Cs.: imperia et potestates, military and civil authorities: Erat plena lictorum et imperiorum provincia, Cs.—Fig., rule, control: vide, si in animis hominum regale imperium sit: coactae Imperio sexūs, i. e. ambition, Iu.

    Latin-English dictionary > imperium (inp-)

  • 50 incidō

        incidō cidī, —, ere    [1 in+cado], to fall in, fall, light, strike, reach, find the way: umeri surgunt quā tegmina summa, incidit (hasta), V.: Incidit spatium rhombi Implevitque sinūs, i. e. happens into a net, Iu.: in foveam: incidentibus vobis in vallum, L.: in laqueos, Iu.: incidit ictus ad terram Turnus, V.: (turris) super agmina late Incidit, V.: incidens portis exercitus, rushing at, L.: caput incidit arae, O.: ruinae nostris capitibus incident, L.: navigiis incidit Eurus, V.: hi amnes incidunt flumini, fall into, L.: modo serius incidis (sol) undis, sink under, O.—To light upon, meet, come upon, fall in with: in me: in ipsum Caesarem, Cs.: inter catervas armatorum, L.: homini improviso: Incidit huic bellator, V.—To fall upon, attack, assault: in hostem, L.: ultimis incidebat Romanus, L.—Fig., to fall into, incur, contract, become involved: in malum, T.: in morbum: in aes alienum: in honoris contentionem: qui inciderant (sc. in morbum), L.—To fall upon, befall, strike, affect, visit, occur: seu valetudo inciderit seu senectus, H.: pestilentia incidit in urbem, L.: Ut numquam amori incidere possit calamitas, T.: terror incidit eius exercitui, Cs.: ut nihil incidisset postea civitati mali, quod, etc.: fortes quibus bellum incidit, H.: Animo deus ineidit, V.—Of the mind, etc., to fall, light, be led: casu in eorum mentionem incidi: in varios sermones: fortuito ad tuam amplitudinem meis officiis amplectendam incidisse.—Of a subject of thought, to come, occur, be presented, be recalled, arise: quodcumque in mentem incideret: utinam ne Phormioni id suadere in mentem incidisset, T.: potantibus his apud Tarquinium incidit de uxoribus mentio, L.—To fall out, happen, occur: si qua bella inciderint, break out, Cs.: calamitas incidisse videtur: eorum, quae honesta sunt, potest incidere contentio: forte ita inciderat, ne, etc., L.: omnia in nostram aetatem inciderunt: in eadem rei p. tempora: in Kalendas: in te praetorem, i. e. your term.—To fall in with, coincide, agree with: in Diodorum.
    * * *
    incidere, incidi, incasus V
    happen; fall into, fall in with, meet; fall upon, assail

    Latin-English dictionary > incidō

  • 51 lapis

        lapis idis, m     a stone: undique lapides in murum iaci coepti sunt, Cs.: eminus lapidibus pugnare, S.: lapides omnīs flere ac lamentari coëgisses: Ossa lapis fiunt, O.: bibulus, pumicestone, V.: Parius, Parian marble, V.: lapides varios radere, mosaic, H.: lapide diem candidiore notare, to mark as a lucky day, Ct.—As a term of reproach: i, quid stas, lapis? Quin accipis? T. —A monument to mark distance, mile-stone (at intervals of 1000 paces): sextus ab urbe lapis, O.: intra vicensimum lapidem, L.—The auctioneer's stone at a slave sale, platform: praeter duos de lapide emptos tribunos.—A landmark, boundary-stone: sacer, L.—A grave-stone, tomb-stone: his scriptus notis, Tb.: ultimus, Pr.—A precious stone, gem, jewel, pearl: gemmas et lapides, H.: clari lapides, H.—A statue: Iovem lapidem iurare, the statue of Jupiter: albus, a marble table, H.
    * * *
    I
    stone; milestone; jewel
    II
    stone; milestone; jewel

    Latin-English dictionary > lapis

  • 52 luēs

        luēs is, f    [1 LV-], a plague, pestilence, infection: dira, O.: lues et letifer annus, V.— A spreading evil, calamity: asperrima in Sardianos (of an earthquake), Ta.: belli immensa, Ta.—As a term of abuse, a plague, pest: haec lues impura.
    * * *
    plague, pestilence; scourge, affliction

    Latin-English dictionary > luēs

  • 53 lūstrum

        lūstrum ī, n    [3 LV-], a purificatory sacrifice, expiatory offering, lustration (for the whole people by the censors at the end of their term of five years): lustrum condidit, made the lustral sacrifice: sub lustrum censeri, at the close of the census.—A period of five years, lustrum: octavum, H.: hoc ipso lustro: superioris lustri reliqua.— A period of four years (of the Julian calendar), O.
    * * *
    I
    purificatory ceremony; period of five years
    II
    den (pl.) of vice, place of debauchery; brothel
    III
    slough, bog; forest, wilderness; haunt of wild beasts

    Latin-English dictionary > lūstrum

  • 54 māiālis

        māiālis is, m    a barrow hog; as a term of reproach, C.

    Latin-English dictionary > māiālis

  • 55 malum

        malum ī, n    [1 malus], an evil, mischief, misfortune, calamity: nescis quantis in malis vorser, T.: in tanta mala praecipitatus, S.: subitum, Cs.: dolor est malum: aurum, Summi materies mali, H.: ignari ante malorum, misfortune past, V.: quod nescire malum est, H.: nihil mali accidisse Scipioni puto: externum, i. e. bellum, N. — Punishment, hurt, harm, severity, injury: malo domandam tribuniciam potestatem, L.: malo exercitum coërcere, S.: Sine malo fateri, T.: vi, malo, plagis adductus est ut, etc., ill-usage: clementiam illi malo fuisse, unfortunate.—Wrong-doing: fama veterum malorum, V.—As a term of abuse, plague, mischief, torment: qui, malum, alii? T.: quae, malum, est ista tanta audacia?
    * * *
    I
    apple; fruit; lemon; quince
    II
    evil, mischief; disaster, misfortune, calamity, plague; punishment; harm/hurt

    Latin-English dictionary > malum

  • 56 mātercula

        mātercula ae, f dim.    [mater], a little mother: sua: Dum pueris matercula pallet, H.
    * * *

    Latin-English dictionary > mātercula

  • 57 mentula

        mentula ae. f: membrum virile, Ct.
    * * *
    male sexual organ; (rude); (used as a term of abuse)

    Latin-English dictionary > mentula

  • 58 praestituō

        praestituō uī, ūtus, ere    [prae+statuo], to determine beforehand, fix in advance, prescribe: tibi quidemst olim dies praestituta, T.: diem praestituit operi faciundo: die praestitutā, L.: nullā praestitutā die, without a fixed term: diem certam Chabriae, N.: praetor numquam petitori praestituit, quā actione illum uti velit.
    * * *
    praestituere, praestitui, praestitutus V

    Latin-English dictionary > praestituō

  • 59 prō-cōnsul

        prō-cōnsul is, m    a governor of a province, military commander, proconsul (usu. sent out from Rome at the end of his term as consul): (Caelius) Pompeio proconsuli contubernalis: proconsules de provinciis Romam redierunt, L.: L. Manilius Procos., Cs.

    Latin-English dictionary > prō-cōnsul

  • 60 prōrogātiō

        prōrogātiō ōnis, f    [prorogo], a prolongation, extension: imperi, of one's command, L.: diei, postponement.
    * * *
    extension of a term of office; postponement

    Latin-English dictionary > prōrogātiō

См. также в других словарях:

  • Term — Term, n. [F. terme, L. termen, inis, terminus, a boundary limit, end; akin to Gr. ?, ?. See {Thrum} a tuft, and cf. {Terminus}, {Determine}, {Exterminate}.] 1. That which limits the extent of anything; limit; extremity; bound; boundary. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • term — n often attrib 1: a specified period of time the policy term 2: the whole period for which an estate is granted; also: the estate itself 3 a: the period in which the powers of a court may be validly exercised b …   Law dictionary

  • Term — may refer to: *Term (computers) or terminal emulator, a program that emulates a video terminal *Term (language) or terminology, a word or compound word used in a specific context *Term (mathematics), a component of a mathematical expression… …   Wikipedia

  • Term — Term, v. t. [imp. & p. p. {Termed}; p. pr. & vb. n. {Terming}.] [See {Term}, n., and cf. {Terminate}.] To apply a term to; to name; to call; to denominate. [1913 Webster] Men term what is beyond the limits of the universe imaginary space. Locke.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • term — ► NOUN 1) a word or phrase used to describe a thing or to express a concept. 2) (terms) language used on a particular occasion: a protest in the strongest possible terms. 3) (terms) stipulated or agreed requirements or conditions. 4) (terms)… …   English terms dictionary

  • term — term1 [tʉrm] n. [ME terme < OFr < L terminus, a limit, boundary, end < IE * termṇ, a boundary stake < base * ter , to cross over, go beyond > TRANS , Gr terma, goal] 1. Archaic a point of time designating the beginning or end of a… …   English World dictionary

  • term — [n1] description of a concept appellation, article, caption, denomination, designation, expression, head, indication, language, locution, moniker*, name, nomenclature, phrase, style, terminology, title, vocable, word; concepts 275,683 term [n2]… …   New thesaurus

  • term — (n.) early 13c., terme limit in time, set or appointed period, from O.Fr. terme limit of time or place (11c.), from L. terminus end, boundary line, related to termen boundary, end (see TERMINUS (Cf. terminus)). Sense of period of time during… …   Etymology dictionary

  • term|er — «TUR muhr», noun. a person who is serving a term as a public official: »a fourth termer …   Useful english dictionary

  • Term — der; s, e <aus gleichbed. fr. terme, eigtl. »Grenze, Begrenzung«, dies aus (m)lat. terminus, vgl. ↑Termin>: 1. [Reihe von] Zeichen in einer formalisierten Theorie, mit der od. dem eines der in der Theorie betrachteten Objekte dargestellt… …   Das große Fremdwörterbuch

  • term — англ. [тэ/эм] terme фр. [тэрм] termine ит. [тэ/рминэ] Terminus нем. [тэрминус] термин …   Словарь иностранных музыкальных терминов

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»