-
1 tantulo
-
2 tantulus
tantŭlus, a, um aussi petit. - tantulus... ut...: tellement petit que. - debeas existimare etiamsi, quicquid asperum alienumque natura sit, id appellari placeat malum, tantulum tamen esse, ut a virtute ita obruatur, ut nusquam appareat, Cic. Tusc. 2, 66: tu devrais penser que même s'il plaît de considérer comme mal tout ce qui est pénible et étranger à notre nature, ce mal est si peu important qu'il est étouffé par la vertu au point de ne plus rien laisser apparaître. - voir tantulum, tantulo.* * *tantŭlus, a, um aussi petit. - tantulus... ut...: tellement petit que. - debeas existimare etiamsi, quicquid asperum alienumque natura sit, id appellari placeat malum, tantulum tamen esse, ut a virtute ita obruatur, ut nusquam appareat, Cic. Tusc. 2, 66: tu devrais penser que même s'il plaît de considérer comme mal tout ce qui est pénible et étranger à notre nature, ce mal est si peu important qu'il est étouffé par la vertu au point de ne plus rien laisser apparaître. - voir tantulum, tantulo.* * *Tantulus, penult. corr. Adiectiuum diminutiuum. Plautus, Tantuli doni causa. Pour un si petit don.\Non tantulum intermittit tempus, quin eum nominet. Plaut. Tant soit peu de temps.\Statura tantula. Caes. Si petite stature.\Vendidisset, si tantulum morae fuisset, quominus ei pecunia illa numeraretur. Cicero. Si on eust tardé tant soit peu de luy payer cest argent.\Cur tantulo vaenierint. Cic. Si petit pris, Si peu. -
3 tantulum
tantŭlus, a, um, adj. dim. [tantus], so little, so small; in neutr. subst., so little, such a trifle, ever so little (class.;a favorite word with Cic.): non tantulum Usquam intermittit tempus, quin eum nominet,
Plaut. Bacch. 2, 2, 31:omitto vim, quae ex fici tantulo grano... tantos truncos ramosque procreet,
Cic. Sen. 15, 52:homines tantulae staturae,
Caes. B. G. 2, 30 fin.:tantularum rerum occupationes,
id. ib. 4, 22:tantulo spatio interjecto,
id. ib. 7, 19:tantula causa,
Cic. Att. 4, 8, b, 3:epistula,
id. ib. 1, 14, 1:dolorem tantulum malum esse, ut, etc.,
id. Tusc. 2, 27, 66:dos,
App. Mag. p. 332, 10:cibus,
Cels. 2, 8.— Subst.: tantŭlum, i, n., so little, such a trifle:quod si interesse quippiam tantulum modo potuerit, amicitiae nomen occiderit,
Cic. Leg. 1, 12, 34; cf.:non modo tantum, sed ne tantulum quidem praeterieris,
id. Att. 15, 27, 3:si ex eo negotio tantulum in rem suam convertisset,
id. Rosc. Am. 39, 114:tantulum de arte concedere,
id. ib. 40. 118:quorum oratione iste ne tantulum quidem commotus est,
id. Verr. 2, 2, 50, § 124:deinde, cur tantulo venierint,
for such a trifle, id. Rosc. Am. 45, 130:qui tantuli eget, quantum est opus,
Hor. S. 1, 1, 59.—With gen.:tantulum morae,
Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93. -
4 tantulus
tantŭlus, a, um, adj. dim. [tantus], so little, so small; in neutr. subst., so little, such a trifle, ever so little (class.;a favorite word with Cic.): non tantulum Usquam intermittit tempus, quin eum nominet,
Plaut. Bacch. 2, 2, 31:omitto vim, quae ex fici tantulo grano... tantos truncos ramosque procreet,
Cic. Sen. 15, 52:homines tantulae staturae,
Caes. B. G. 2, 30 fin.:tantularum rerum occupationes,
id. ib. 4, 22:tantulo spatio interjecto,
id. ib. 7, 19:tantula causa,
Cic. Att. 4, 8, b, 3:epistula,
id. ib. 1, 14, 1:dolorem tantulum malum esse, ut, etc.,
id. Tusc. 2, 27, 66:dos,
App. Mag. p. 332, 10:cibus,
Cels. 2, 8.— Subst.: tantŭlum, i, n., so little, such a trifle:quod si interesse quippiam tantulum modo potuerit, amicitiae nomen occiderit,
Cic. Leg. 1, 12, 34; cf.:non modo tantum, sed ne tantulum quidem praeterieris,
id. Att. 15, 27, 3:si ex eo negotio tantulum in rem suam convertisset,
id. Rosc. Am. 39, 114:tantulum de arte concedere,
id. ib. 40. 118:quorum oratione iste ne tantulum quidem commotus est,
id. Verr. 2, 2, 50, § 124:deinde, cur tantulo venierint,
for such a trifle, id. Rosc. Am. 45, 130:qui tantuli eget, quantum est opus,
Hor. S. 1, 1, 59.—With gen.:tantulum morae,
Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93. -
5 impendium
impendium, iī, n. (impendo), der Aufwand = die Unkosten, die Kosten, I) im allg.: A) eig.: reditus et impendia (civitatis), Plin. ep.: sine impendio, Cic.: impendio privato, auf eigene Kosten, Liv.: publico impendio, auf Unkosten des Staats, Liv.: requirere impendia, quae maxima fecit (verursacht hat), Plin. ep.: reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit, Quint. – B) übtr.: 1) die Aufopferung, der Aufwand an Arbeit usw., humanum, Plin.: operae, Plin.: nulla fodiendi impendia, Plin. – 2) die Unkosten = Einbuße, Verlust, Schaden, tantulo impendio ingens victoria stetit, kostete so wenig, Curt.: parvo impendio, Curt.: ovium boumque impendio, mit Verlust, Plin.: probitatis impendio, auf Unkosten der usw., Quint. – II) insbes., die für ein Darlehn aufzuwendenden Unkosten = die Zinsen, Interessen, Cic. ad Att. 6, 1, 4: übtr., Cic. Brut. 16: magni impendia mundi, Tribut, Stat. silv. 3, 3, 88. – / Nbf. impendia, ae, f., s. bes.
-
6 tantulus
tantulus, a, um (Demin. v. tantus), so klein, so gering, causa, Cic.: granum, Cic. – subst., tantulum, ī, n., eine solche Wenigkeit, ein so Weniges, Cic.: tantulo venierint, um so ein Weniges, Cic.: mit Genet.: tantulum morae, Cic. – dah. auch = nur soviel (es gleichs. an den Fingern zeigend), si ex eo negotio tantulum in rem suam convertisset, Cic.: videtur discipulus magistro tantulum de arte concedere, Cic.
-
7 triennium
triennium, iī, n. (tres u. annus), ein Zeitraum von drei Jahren, drei Jahre, nam illic noster est fortasse circiter triennium, Plaut.: biennium aut triennium est cum virtuti nuntium remisisti, Cic.: multis locis Germaniae triennium vagati, Caes.: in triennium relegati, Plin. ep.: Lyncestem per triennium distuli, Curt.: Veientibus annorum viginti indutiae datae et Aequis triennii, Liv.: Euthymenis filium tria cubita triennio accrevisse, absumptum contractione membrorum subitā triennio circumacto, Plin.: toto triennio, Suet.: triennio ante Germanici cum Tiberio idem honor, Tac.: tantulo triennio maior in aetate, Apul. – triennio post, Plaut. u. Cic.
-
8 Spottgeld
-
9 impendium
impendium, iī, n. (impendo), der Aufwand = die Unkosten, die Kosten, I) im allg.: A) eig.: reditus et impendia (civitatis), Plin. ep.: sine impendio, Cic.: impendio privato, auf eigene Kosten, Liv.: publico impendio, auf Unkosten des Staats, Liv.: requirere impendia, quae maxima fecit (verursacht hat), Plin. ep.: reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit, Quint. – B) übtr.: 1) die Aufopferung, der Aufwand an Arbeit usw., humanum, Plin.: operae, Plin.: nulla fodiendi impendia, Plin. – 2) die Unkosten = Einbuße, Verlust, Schaden, tantulo impendio ingens victoria stetit, kostete so wenig, Curt.: parvo impendio, Curt.: ovium boumque impendio, mit Verlust, Plin.: probitatis impendio, auf Unkosten der usw., Quint. – II) insbes., die für ein Darlehn aufzuwendenden Unkosten = die Zinsen, Interessen, Cic. ad Att. 6, 1, 4: übtr., Cic. Brut. 16: magni impendia mundi, Tribut, Stat. silv. 3, 3, 88. – ⇒ Nbf. impendia, ae, f., s. bes.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impendium
-
10 tantulus
tantulus, a, um (Demin. v. tantus), so klein, so gering, causa, Cic.: granum, Cic. – subst., tantulum, ī, n., eine solche Wenigkeit, ein so Weniges, Cic.: tantulo venierint, um so ein Weniges, Cic.: mit Genet.: tantulum morae, Cic. – dah. auch = nur soviel (es gleichs. an den Fingern zeigend), si ex eo negotio tantulum in rem suam convertisset, Cic.: videtur discipulus magistro tantulum de arte concedere, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tantulus
-
11 triennium
triennium, iī, n. (tres u. annus), ein Zeitraum von drei Jahren, drei Jahre, nam illic noster est fortasse circiter triennium, Plaut.: biennium aut triennium est cum virtuti nuntium remisisti, Cic.: multis locis Germaniae triennium vagati, Caes.: in triennium relegati, Plin. ep.: Lyncestem per triennium distuli, Curt.: Veientibus annorum viginti indutiae datae et Aequis triennii, Liv.: Euthymenis filium tria cubita triennio accrevisse, absumptum contractione membrorum subitā triennio circumacto, Plin.: toto triennio, Suet.: triennio ante Germanici cum Tiberio idem honor, Tac.: tantulo triennio maior in aetate, Apul. – triennio post, Plaut. u. Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > triennium
-
12 impendium (inp-)
impendium (inp-) ī, n [impendo], money laid out, outlay, cost, charge, expense: quaestum sibi instituere sine impendio: tantulo impendio victoria stetit, Cu.—Money paid for a loan, interest, usury: plebes impendiis debilitata.—Fig.: impendiis augere largitatem tui muneris. -
13 tantulus
tantulus adj. dim. [tantus], so little, so small: fici granum: tantularum rerum occupationes, Cs.: causa.—As subst n., so little, such a trifle: deinde, cur tantulo venierint, for such a trifle: qui tantuli eget, quantost opus, H.: tantulum morae.* * *tantula, tantulum ADJso very small, so trifling -
14 ficus
fīcus, i and ūs ( dat. sing., gen., dat., and abl. plur., always of second decl.; in other cases of second or fourth; v. Neue, Formenl. 1, 532 sq.— Masc., Mart. 1, 65, 4; 7, 71, 6; Macr. S. 2, 16. The declension and gender were disputed even among the ancients; cf. Varr. L. L. 9, § 80 Müll.; Charis. p. 103 P.; Prisc. p. 713 ib.), f. [etym. dub.; cf. sukon, sWukon], a fig-tree.I.Lit.:II.cortex levis fico,
Plin. 16, 31, 55, § 126 sqq.:fici, quarum radices longissimae,
id. 16, 31, 56, § 130:exceptā fico,
id. 16, 26, 49, § 113:ficos mariscas in loco cretoso serito,
Cato, R. R. 8, 1, v. marisca:homini Phrygi, qui arborem fici numquam vidisset, fiscinam ficorum objecisti,
Cic. Fl. 17, 41: Ruminalis and Rumina, v. 1. Rumina, II. A. and B.:quod diceret, uxorem suam suspendisse se de ficu,
Cic. de Or. 2, 69, 278 (for which Quintilian, in making the same statement:quod uxor sua e fico se suspendisset,
Quint. 6, 3, 88):sub una ficu,
Plin. 7, 2, 2, § 21.— Poet.:pepedi diffissa nate ficus, i. e. ut ficus (cuius lignum magnopere fissile),
Hor. S. 1, 8, 47.—Transf.A.The fruit of the fig-tree, a fig: fici dulciferae, Enn. ap. Charis. p. 103 P. (Ann. v. 71 ed. Vahl.):B.ficis victitamus aridis,
Plaut. Rud. 3, 4, 59:Zacyntho ficos fieri non malas,
id. Merc. 5, 2, 102:per ficos, quas edimus,
Varr. R. R. 1, 41, 5:ex fici tantulo grano,
Cic. de Sen. 15, 52:suamque pulla ficus ornat arborem,
Hor. Epod. 16, 46: dum ficus prima calorque, etc., the first ripe figs (denoting the beginning of autumn), id. Ep. 1, 7, 5:pinguibus ficis pastum jecur anseris,
id. S. 2, 8, 88:nux ornabat mensas cum duplice ficu,
a split fig, id. ib. 2, 2, 122, v. also in the foll.—Ante- and post-class. in masc.: sicuti cum primos ficus propola recentes Protulit, Lucil. ap. Non. 154, 27:grossi,
Macr. S. 2, 16.—The piles (from their shape):cum dixi ficus, rides quasi barbara verba, Et dici ficos, Caeciliane, jubes. Dicemus ficus, quas scimus in arbore nasci: Dicemus ficos, Caeciliane, tuas (al. tuos, v. the commentators, ad loc.),
Mart. 1, 65, 4 (cf. the same sort of pun in another place, Mart. 7, 71).—Hence poet. transf., of one who has the piles, Mart. 4, 52, 2. -
15 impendium
impendĭum ( inp-), ĭi, n. (also fem. DE SVA IMPENDIA, Inscr. Grut. 871, 8; 1070, 6; 62, 8) [impendo], money laid out on any thing, outlay, cost, charge, expense (class.; most freq. in plur.; cf.: sumtus, impensa).I.In gen.:B.qui quaestum sibi instituisset sine impendio,
Cic. Quint. 3, 12; so in sing., Plin. 18, 6, 7, § 38; 16, 37, 68, § 175; 18, 14, 36, § 134; Dig. 38, 1, 20; in plur.:reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit,
Quint. 1, 10, 18; Suet. Caes. 54; id. Ner. 31; Dig. 9, 2, 7.—Transf.:II.nulla fodiendi impendia,
Plin. 17, 23, 35, § 203.—In partic.A.Money paid out for a loan, i. e. interest:2.usura quod in sorte accedebat impendium appellatum,
Varr. L. L. 5, § 183 Müll.:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4:plebes impendiis debilitata,
id. Rep. 2, 34.—Transf.:B.ut impendiis etiam augere possimus largitatem tui muneris,
Cic. Brut. 4, 16:magna impendia mundi,
i. e. tribute, Stat. S. 3, 3, 88.—In abl. impendio.1.At or with an expense, i. e. with a loss of [p. 899] any thing (mostly post-Aug.):2.multatio non nisi ovium boumque inpendio dicebatur,
Plin. 18, 3, 3, § 11:nimium risus pretium est, si probitatis impendio constat,
Quint. 6, 3, 35:inpendio miserorum experiri commentaria,
Plin. 34, 11, 25, § 108:inpendio magis publico quam jactura,
Liv. 7, 21, 7:regi suo parvo impendio immortalitatem famae daturos,
Curt. 9, 4 med.; cf.:tantulo impendio ingens victoria stetit,
id. 3, 11 fin. —Adv.: impendĭo ( inp-) (at great expense, i. e. as an intensive particle), by a great deal, greatly, very much; cf. impense under impendo (in vulg. lang.).a.With compp.:b.inpendio magis animus gaudebat mihi,
Ter. Eun. 3, 5, 39; cf.:at ille inpendio nunc magis odit senatum,
Cic. Att. 10, 4, 9:ille vero minus minusque inpendio Curare,
Plaut. Aul. prol. 18:nonne hoc impendio venustius gratiusque est, etc.,
Gell. 18, 12, 2:impendio probabilius,
id. 19, 13, 3:leges impendio acerbiores,
id. 11, 18, 4:impendio gnarus sermonis,
Amm. 14, 1, 9.—With verbs: impendio infit, Laev. ap. Gell. 19, 7, 10:cum impendio excusarem, negavit veniam,
App. M. 2, p. 122:commoveri,
id. Mag. p. 275. -
16 inpendio
impendĭum ( inp-), ĭi, n. (also fem. DE SVA IMPENDIA, Inscr. Grut. 871, 8; 1070, 6; 62, 8) [impendo], money laid out on any thing, outlay, cost, charge, expense (class.; most freq. in plur.; cf.: sumtus, impensa).I.In gen.:B.qui quaestum sibi instituisset sine impendio,
Cic. Quint. 3, 12; so in sing., Plin. 18, 6, 7, § 38; 16, 37, 68, § 175; 18, 14, 36, § 134; Dig. 38, 1, 20; in plur.:reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit,
Quint. 1, 10, 18; Suet. Caes. 54; id. Ner. 31; Dig. 9, 2, 7.—Transf.:II.nulla fodiendi impendia,
Plin. 17, 23, 35, § 203.—In partic.A.Money paid out for a loan, i. e. interest:2.usura quod in sorte accedebat impendium appellatum,
Varr. L. L. 5, § 183 Müll.:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4:plebes impendiis debilitata,
id. Rep. 2, 34.—Transf.:B.ut impendiis etiam augere possimus largitatem tui muneris,
Cic. Brut. 4, 16:magna impendia mundi,
i. e. tribute, Stat. S. 3, 3, 88.—In abl. impendio.1.At or with an expense, i. e. with a loss of [p. 899] any thing (mostly post-Aug.):2.multatio non nisi ovium boumque inpendio dicebatur,
Plin. 18, 3, 3, § 11:nimium risus pretium est, si probitatis impendio constat,
Quint. 6, 3, 35:inpendio miserorum experiri commentaria,
Plin. 34, 11, 25, § 108:inpendio magis publico quam jactura,
Liv. 7, 21, 7:regi suo parvo impendio immortalitatem famae daturos,
Curt. 9, 4 med.; cf.:tantulo impendio ingens victoria stetit,
id. 3, 11 fin. —Adv.: impendĭo ( inp-) (at great expense, i. e. as an intensive particle), by a great deal, greatly, very much; cf. impense under impendo (in vulg. lang.).a.With compp.:b.inpendio magis animus gaudebat mihi,
Ter. Eun. 3, 5, 39; cf.:at ille inpendio nunc magis odit senatum,
Cic. Att. 10, 4, 9:ille vero minus minusque inpendio Curare,
Plaut. Aul. prol. 18:nonne hoc impendio venustius gratiusque est, etc.,
Gell. 18, 12, 2:impendio probabilius,
id. 19, 13, 3:leges impendio acerbiores,
id. 11, 18, 4:impendio gnarus sermonis,
Amm. 14, 1, 9.—With verbs: impendio infit, Laev. ap. Gell. 19, 7, 10:cum impendio excusarem, negavit veniam,
App. M. 2, p. 122:commoveri,
id. Mag. p. 275. -
17 inpendium
impendĭum ( inp-), ĭi, n. (also fem. DE SVA IMPENDIA, Inscr. Grut. 871, 8; 1070, 6; 62, 8) [impendo], money laid out on any thing, outlay, cost, charge, expense (class.; most freq. in plur.; cf.: sumtus, impensa).I.In gen.:B.qui quaestum sibi instituisset sine impendio,
Cic. Quint. 3, 12; so in sing., Plin. 18, 6, 7, § 38; 16, 37, 68, § 175; 18, 14, 36, § 134; Dig. 38, 1, 20; in plur.:reposcere rationem impendiorum, quae in educationem contulerit,
Quint. 1, 10, 18; Suet. Caes. 54; id. Ner. 31; Dig. 9, 2, 7.—Transf.:II.nulla fodiendi impendia,
Plin. 17, 23, 35, § 203.—In partic.A.Money paid out for a loan, i. e. interest:2.usura quod in sorte accedebat impendium appellatum,
Varr. L. L. 5, § 183 Müll.:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4:plebes impendiis debilitata,
id. Rep. 2, 34.—Transf.:B.ut impendiis etiam augere possimus largitatem tui muneris,
Cic. Brut. 4, 16:magna impendia mundi,
i. e. tribute, Stat. S. 3, 3, 88.—In abl. impendio.1.At or with an expense, i. e. with a loss of [p. 899] any thing (mostly post-Aug.):2.multatio non nisi ovium boumque inpendio dicebatur,
Plin. 18, 3, 3, § 11:nimium risus pretium est, si probitatis impendio constat,
Quint. 6, 3, 35:inpendio miserorum experiri commentaria,
Plin. 34, 11, 25, § 108:inpendio magis publico quam jactura,
Liv. 7, 21, 7:regi suo parvo impendio immortalitatem famae daturos,
Curt. 9, 4 med.; cf.:tantulo impendio ingens victoria stetit,
id. 3, 11 fin. —Adv.: impendĭo ( inp-) (at great expense, i. e. as an intensive particle), by a great deal, greatly, very much; cf. impense under impendo (in vulg. lang.).a.With compp.:b.inpendio magis animus gaudebat mihi,
Ter. Eun. 3, 5, 39; cf.:at ille inpendio nunc magis odit senatum,
Cic. Att. 10, 4, 9:ille vero minus minusque inpendio Curare,
Plaut. Aul. prol. 18:nonne hoc impendio venustius gratiusque est, etc.,
Gell. 18, 12, 2:impendio probabilius,
id. 19, 13, 3:leges impendio acerbiores,
id. 11, 18, 4:impendio gnarus sermonis,
Amm. 14, 1, 9.—With verbs: impendio infit, Laev. ap. Gell. 19, 7, 10:cum impendio excusarem, negavit veniam,
App. M. 2, p. 122:commoveri,
id. Mag. p. 275.
См. также в других словарях:
pris — Pris, que les autres escrivent Prins, pource qu il vient de Prensus, voyez Prins, en Prendre. Pris, m. C est l appretiation et valeur en deniers dont quelque chose est vendue et achetée, Pretium, Duquel mot il descend. Selon ce on dit une chose… … Thresor de la langue françoyse