talerze

См. также в других словарях:

• talerze — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnos, blp, D. talerzerzy {{/stl 8}}{{stl 7}} instrument perkusyjny składający się z dwóch płyt mosiężnych, którymi w czasie gry uderza się o siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grać na talerzach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• talerz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «naczynie stołowe, mające okrągły kształt, wgłębione w środku, przeznaczone do podawania i jedzenia różnych potraw; zawartość tego naczynia» Porcelanowy, fajansowy, kryształowy, srebrny talerz. Talerz z zupą, z… …   Słownik języka polskiego

• talerz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okrągłe naczynie do podawania i spożywania posiłków, w zależności od przeznaczenia (potrawy stałe lub płynne) mniej lub bardziej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… …   Słownik języka polskiego

• czynel — m I, D. a; lm M. e, D. i ( ów) muz. czynele «perkusyjny instrument muzyczny o nie określonej wysokości brzmienia, używany w zespołach orkiestrowych, składający się z dwu okrągłych płyt (talerzy) z brązu; wydobywanie tonów polega na uderzaniu… …   Słownik języka polskiego

• fajansowy — «zrobiony z fajansu» Fajansowe talerze, filiżanki, kubki …   Słownik języka polskiego

• idiofon — m IV, D. u, Ms. idiofonnie; lm M. y muz. idiofony «instrumenty muzyczne perkusyjne (np. gong, kotły, talerze, kastaniety), w których dźwięk powstaje przez drganie całego instrumentu wywołane uderzeniem; w historii instrumentów muzycznych należą… …   Słownik języka polskiego

• odmoknąć — dk Vc, odmoknąćnie, odmoknąćmókł a. odmoknąćmoknął, odmoknąćmokła, odmoknąćmoknąwszy a. odmoknąćmókłszy odmakać ndk I, odmoknąćka, odmoknąćają, odmoknąćał «odlepić się moknąc, odmięknąć; oczyścić się przez moczenie się» Talerze odmokły w gorącej… …   Słownik języka polskiego

• opłukać — dk IX, opłuczę, opłuczesz, opłucz, opłukaćał, opłukaćany opłukiwać ndk VIIIb, opłukaćkuję, opłukaćkujesz, opłukaćkuj, opłukaćiwał, opłukaćiwany «oblać coś wodą w celu umycia, zmycia czegoś, płucząc obmyć» Opłukać owoce. Opłukiwać szklanki,… …   Słownik języka polskiego

• pług — m III, N. pługgiem; lm M. i 1. D. a «służące do orania narzędzie rolnicze, konne lub ciągnikowe, którego zasadniczą część stanowi korpus płużny składający się ze stalowego lemiesza, podcinającego skiby ziemi, i z odkładnicy, odwracającej i… …   Słownik języka polskiego

• płukać — ndk IX, płuczę, płuczesz, płucz, płukaćał, płukaćany «obmywać, oczyszczać coś przez zanurzanie w cieczy lub oblewanie cieczą, przepuszczanie cieczy przez coś» Płukać dokładnie, starannie. Płukać bieliznę. Płukać jarzyny, kartofle. Płukać naczynia …   Słownik języka polskiego