-
1 timendus
timendus, a, um, PAdi. (timeo), zu fürchten, furchtbar, fürchterlich, grimmig, reges, Hor.: diva, Ov.: dentes, Hor.: vox. Hor. – m. ab od. de u. Abl., hostis adest dextra laevaque a parte timendus, Ov.: frigus et incursus omni de parte timendi, Ov. – m. Abl. (durch), obliquo dente timendus aper, Ov.: et Xanthus et Ide nomina sunt ipso paene timenda sono, Ov. – m. Dat. (wem?), leones aliis timendi, Ov.: cum Romanis timendus erat, Ov.: ut non tam timeret, quam timendus ipse hostibus esset, Iustin.: nostro quoque imperio timendum fastigium, Vell. – neutr. pl. subst., das Furchtbare, fortitudo contemptrix timendorum est, Sen. ep. 88, 29.
-
2 timendus
timendus, a, um, PAdi. (timeo), zu fürchten, furchtbar, fürchterlich, grimmig, reges, Hor.: diva, Ov.: dentes, Hor.: vox. Hor. – m. ab od. de u. Abl., hostis adest dextra laevaque a parte timendus, Ov.: frigus et incursus omni de parte timendi, Ov. – m. Abl. (durch), obliquo dente timendus aper, Ov.: et Xanthus et Ide nomina sunt ipso paene timenda sono, Ov. – m. Dat. (wem?), leones aliis timendi, Ov.: cum Romanis timendus erat, Ov.: ut non tam timeret, quam timendus ipse hostibus esset, Iustin.: nostro quoque imperio timendum fastigium, Vell. – neutr. pl. subst., das Furchtbare, fortitudo contemptrix timendorum est, Sen. ep. 88, 29.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > timendus
-
3 timendus
tĭmendus, a, um adj. verb. de timeo. [st2]1 [-] qu'il faut craindre. [st2]2 [-] redoutable, effrayant. - timenda, ōrum, n.: choses effrayantes.* * *tĭmendus, a, um adj. verb. de timeo. [st2]1 [-] qu'il faut craindre. [st2]2 [-] redoutable, effrayant. - timenda, ōrum, n.: choses effrayantes.* * *Timendus, Aliud participium: vt Armis timendus. Stat. Qu'on doibt craindre. -
4 timendus
timendus [P. of timeo], to be feared, terrible, fierce: reges, H.: diva, O.: dente aper, O. -
5 timendus
a, um [gerundiv. к timeo ]страшный (vox H; leo O) -
6 timeo
timeo, uī, ēre, I) etw. od. jmd. fürchten, vor etw. od. jmd. sich fürchten, in Furcht sein, besorgt sein (Ggstz. sperare, contemnere), m. Acc., alqm, Cic. u. Nep.: inter se, Nep.: insidias, periculum, Curt.: mortem, Ov.: quin tuta times! Ov.: quid timeas scio, Ter.: nihil minus quam tale quidquam timens, Liv.: Passiv, deus frustra timetur, Ov.: timetur argentum, Mart.: pila timetur Parthis (= a Parthis), Lucan.: unpers., omni a parte timetur, ist man in Furcht, Ov. – m. Dat. für wen? noxiam vini aegris, Plin.: patronum iustitiae suae, Quint.: furem caulibus aut pomis, Iuven.: m. pro u. Abl., quid pro quoque timendum sit, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 16, 2. – m. folg. ne u. Konj., m. folg. ne non od. ut u. Konj., hoc timet, ne deseras se, Ter.: metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat nimis, Plaut.: timens, ne suo corpori posset accĭdere, Cic.: neque timerent, ne circumvenirentur, Caes.: timeo, ne non impetrem, Cic.: timeo, ut sustineas, Cic.: quia nihil minus, quam ut egredi obsessi moenibus auderent, timeri poterat, Liv. – m. folg. quo minus u. Konj., quid in me tirone timeat, quo minus mecum velit sermonem conferre, non satis intellego, Augustin. epist. 34, 6. – m. folg. Acc. u. Infin. = fürchten, mit Angst erwarten (s. Müller u. Weißenb. Liv. 2, 7, 9), ni cedenti instaturum (esse) alterum timuissent, Liv.; vgl. im Passiv, propinqua nox et uxorii cubiculi memoria timebantur, Tac. – m. folg. Infin. = sich scheuen, nomen referre in tabulas, Cic.: tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, Caes.: sciscitari, Liv.: cenare, Hor.: se demittere in narrationem, Sen. rhet.: findere, Plin.: haud timeam dixisse, Ov.: times sola intrare, Ov.: non times pauper fieri, Lampr. – m. folg. indir. Fragesatz, misera timeo, quid hoc sit negotii, Plaut.: quid agatur, timeo, Cic.: quid possem, timebam, Cic.: quo sint eruptura, timeo, Cic.: so auch mit folg. quorsum, Ter. u. Nep.: zugleich m. Dat. für wen? nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat, Ter. – im Passiv m. folg. Partiz. Fut. Akt., ne timeretur eis velut erepturus civitatem, Liv. epit. 86. – absol., ne time, Plaut.: neuter timet, neuter timetur, Plin. ep.: liberalius, quam timebamus, Cic.: et timere et admirari (nos) fingimus, Quint.: eo deceptum, quod neque commissum a se intellegeret, quare timeret, neque sine causa timendum putaret, Caes.: tantum sit causa timendi, Ov.: alqm subit timendi pudor, Plin. ep.: do pignora certa timendo (durch meine Besorgnis), Ov. – m. Dat. für wen? sibi, Caes.: comiti, Verg. u. Ov.: eius vitae, Ter.: libertati, Sall.: unpers., urbi timetur, Lucan. – m. pro u. Abl., timuere dei pro vindice terrae, Ov.: qui pro illo nimium timet, Sen.: pro eo timebam, Curt.: timens pro capite amicissimo, Plin. ep.: pro Aristippi anima, Augustin. – m. folg. de (wegen, in Ansehung) u. Abl., de re publica valde timeo, Cic.: unpers., cum de salute regis timeretur, Curt. – m. folg. ab (von seiten) u. Abl., a quo quidem genere ego numquam timui, Cic.: cum timemus fraudem a proximis, insidias a servis, Sen. – m. Abl. womit? timuit exterrita pennis ales, gab seine Furcht mit den Flügeln (durch Flattern) zu erkennen, Verg. Aen. 5, 505. – II) prägn., jmd. zu fürchten haben = es mit jmd. aufnehmen-, mit jmd. kämpfen müssen, non omnia monstra tim., Sen. apoc. 5, 3 (wo das handschr. timuerit herzustellen ist): monstra saeva aut feras, Sen. Herc. fur. 455 (458): feras, Sen. Herc. Oet. 270 (272): pro telis gerit quae timuit et quae fudit, Sen. Herc. fur. 40 (44) sq.: et uterque timuit, Sen. Herc. fur. 793 (797). – / PAdi. timēns u. timendus s. bes.
-
7 besorglich
besorglich, I) der leicht besorgt ist, befürchtet: proclivis ad metum. – anxius (ängstlich). – II) zu besorgen, zu befürchten: verendus; timendus.
-
8 vnus
Vnus, vna, vnum, vnius genitiuum facit penult. prod. sed quum opus est, corripitur. Ouid. Un.\Illum curo vnum. Terent. Luy seul.\Mihi vni commodus. Horat. A moy seul.\Vnus, pro Solus, genitiuo aliquando iungitur, et fere cum adiectiuo Omnis. Cicero, Diceres vnum omnium loquacissimum. Le plus grand babillard qui soit entre touts.\Aderit vna in vnis aedibus. Terent. En une mesme maison.\Quasi vna aetas erat. Plaut. Ils estoyent tout d'un aage, De mesme aage.\Vtilitati hominum plus quam vnius alicuius, aut suae consulit. Cic. Que d'un seul et particulier.\Dicit vnus et alter breuiter. Cic. Deux, Le premier et le deuxieme.\In vno aut altero die. Cic. En un jour ou deux.\Vnus et item alter. Terent. Un et puis un autre.\Vnus, alter, plures dies. Cic. Un jour, deux jours, et plusieurs.\Vnus, alterum mensem, prope annum. Cic. Un mois, deux mois, presque un an.\Vnus, alter, tertius. Quintilianus. Le premier, Le deuxieme, Le troisieme.\Vnus pro Alter. Cic. L'un des deux.\- vna iniuria est Tecum, altera est tecum Chreme. Terent. J'ay action d'injure à l'encontre de toy, et une autre à l'encontre de toy Chremes.\Vno animo omnes socrus oderunt nurus. Terent. Tout d'un accord, De pareille affection.\Vna atque eadem nox erat. Cic. Une mesme nuict.\Vnus nullus Cicero, Nisi Virginius interuenisset, vnum signum Byzantii ex maximo numero nullum haberent. Il ne fust point demouré à ceuls de Constantinoble une seule image.\Vno cantharo potare. Plaut. Boire en un mesme hanap.\Cum vno forti viro loquor. Cic. Avec un homme, etc.\Vnus de multis. Cic. Un homme de basse condition.\Vnus de illis. Cic. L'un d'euls.\Sapiens vnus de septem. Columel. L'un des sept sages.\Rure dum sum ego vnos sex dies. Plaut. Six jours seulement, Six povres jours.\Vnus e vulgo. Quintil. Quelqu'un d'entre le commun peuple.\Te vnum ex omnibus amat. Plaut. Il t'aime sur touts, Il n'aime que toy, Il t'aime entre touts.\Vnus erat timendus ex omnibus. Cic. Entre touts.\Efficere pene vnum ex duobus. Cic. De deux.\Vno exemplo omnes viuunt. Plaut. D'une mesme maniere.\Quum ego pro his vnis petam. Cic. Pour euls seulement.\Omnibus hic erit vnus honos. Virgil. Ce seul honneur.\Vno ictu. Plaut. Tout d'un coup.\Simplex et vnius modi. Cic. Tousjours d'une mesme sorte.\Vnis moribus. Cic. Qui se reiglent par mesme coustumes.\Vna opera. Plaut. Tout d'un train.\Omnibus vna quies operum, labor omnibus vnus. Virg. Pareil, Mesme.\Vna harum quaeuis causa me vt faciam, monet. Terent. La moindre de toutes ces raisons me suffist.\Vno quoque gradu. Cic. A chascun degré.\Pergo ad alios, venio ad alios, deinde ad alios: vna res. Plautus. C'est tousjours tout un.\Vna haec spes, vbi vbi est, diu celari non potest. Terent. Voila mon reconfort, en quelque lieu, etc.\Vno tempore. Cic. En un mesme temps.\Vno verbo eloquere. Plaut. En un mot.\Vnus vllus. Cicero, Ratum sit quod finitor vni vlli, a quo missus erit, renuntiarit. A celuy seul, etc.\Vna voce Senatus frequens retinendum me in vrbe censuit. Cic. Tout d'une voix et d'un accord.\Vnum, in neutro genere. Terentius, Hoc ego scio vnum, neminem peperisse hic. Une chose scay je bien.\Vnum quicquid, quod quidem erit bellissimum, carpam. Terent. Tout le plus beau et le meilleur. -
9 timeo
timeo, uī, ēre, I) etw. od. jmd. fürchten, vor etw. od. jmd. sich fürchten, in Furcht sein, besorgt sein (Ggstz. sperare, contemnere), m. Acc., alqm, Cic. u. Nep.: inter se, Nep.: insidias, periculum, Curt.: mortem, Ov.: quin tuta times! Ov.: quid timeas scio, Ter.: nihil minus quam tale quidquam timens, Liv.: Passiv, deus frustra timetur, Ov.: timetur argentum, Mart.: pila timetur Parthis (= a Parthis), Lucan.: unpers., omni a parte timetur, ist man in Furcht, Ov. – m. Dat. für wen? noxiam vini aegris, Plin.: patronum iustitiae suae, Quint.: furem caulibus aut pomis, Iuven.: m. pro u. Abl., quid pro quoque timendum sit, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 16, 2. – m. folg. ne u. Konj., m. folg. ne non od. ut u. Konj., hoc timet, ne deseras se, Ter.: metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat nimis, Plaut.: timens, ne suo corpori posset accĭdere, Cic.: neque timerent, ne circumvenirentur, Caes.: timeo, ne non impetrem, Cic.: timeo, ut sustineas, Cic.: quia nihil minus, quam ut egredi obsessi moenibus auderent, timeri poterat, Liv. – m. folg. quo minus u. Konj., quid in me tirone timeat, quo minus mecum velit sermonem conferre, non satis intellego, Augustin. epist. 34, 6. – m. folg. Acc. u. Infin. = fürchten, mit Angst erwarten (s. Müller u. Weißenb. Liv. 2, 7, 9), ni cedenti instaturum (esse) alterum timuissent, Liv.; vgl. im Passiv, propinqua————nox et uxorii cubiculi memoria timebantur, Tac. – m. folg. Infin. = sich scheuen, nomen referre in tabulas, Cic.: tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, Caes.: sciscitari, Liv.: cenare, Hor.: se demittere in narrationem, Sen. rhet.: findere, Plin.: haud timeam dixisse, Ov.: times sola intrare, Ov.: non times pauper fieri, Lampr. – m. folg. indir. Fragesatz, misera timeo, quid hoc sit negotii, Plaut.: quid agatur, timeo, Cic.: quid possem, timebam, Cic.: quo sint eruptura, timeo, Cic.: so auch mit folg. quorsum, Ter. u. Nep.: zugleich m. Dat. für wen? nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat, Ter. – im Passiv m. folg. Partiz. Fut. Akt., ne timeretur eis velut erepturus civitatem, Liv. epit. 86. – absol., ne time, Plaut.: neuter timet, neuter timetur, Plin. ep.: liberalius, quam timebamus, Cic.: et timere et admirari (nos) fingimus, Quint.: eo deceptum, quod neque commissum a se intellegeret, quare timeret, neque sine causa timendum putaret, Caes.: tantum sit causa timendi, Ov.: alqm subit timendi pudor, Plin. ep.: do pignora certa timendo (durch meine Besorgnis), Ov. – m. Dat. für wen? sibi, Caes.: comiti, Verg. u. Ov.: eius vitae, Ter.: libertati, Sall.: unpers., urbi timetur, Lucan. – m. pro u. Abl., timuere dei pro vindice terrae, Ov.: qui pro illo nimium timet, Sen.: pro eo timebam, Curt.: timens pro capite amicissimo, Plin. ep.: pro Aristippi anima, Augustin. – m. folg. de (wegen, in Ansehung)————u. Abl., de re publica valde timeo, Cic.: unpers., cum de salute regis timeretur, Curt. – m. folg. ab (von seiten) u. Abl., a quo quidem genere ego numquam timui, Cic.: cum timemus fraudem a proximis, insidias a servis, Sen. – m. Abl. womit? timuit exterrita pennis ales, gab seine Furcht mit den Flügeln (durch Flattern) zu erkennen, Verg. Aen. 5, 505. – II) prägn., jmd. zu fürchten haben = es mit jmd. aufnehmen-, mit jmd. kämpfen müssen, non omnia monstra tim., Sen. apoc. 5, 3 (wo das handschr. timuerit herzustellen ist): monstra saeva aut feras, Sen. Herc. fur. 455 (458): feras, Sen. Herc. Oet. 270 (272): pro telis gerit quae timuit et quae fudit, Sen. Herc. fur. 40 (44) sq.: et uterque timuit, Sen. Herc. fur. 793 (797). – ⇒ PAdi. timēns u. timendus s. bes. -
10 oblīquus or oblīcus
oblīquus or oblīcus adj. [2 LAC-], sidelong, slanting, awry, oblique, crosswise: motus corporis: obliquo claudicare pede, O.: iter, Cs.: chordae, i. e. of the triangular harp, Iu.: ictus, H.: obliquo dente timendus aper, O.: (serpentem) obliquum rota transit, V.: obliquo oculo alqd limare, a sidelong glance, H.: ab obliquo, sideways, O.—Fig., looking askance: invidia, V.—Indirect, covert: insectatio, Ta. -
11 Страшный
- terribilis (aspectu, visu; sonitus; alicui); terrificus; horribilis; horrendus; scaevus; tremendus; dirus; immanis; infandus; meticulosus; formidulosus; ingens; foedus (oculi); atrox (caedes; facinus; bellum); trux (vultus; facies); tristis (lupus; dei); timendus (vox; leo); taeter (latratus);• страшные слова - terror verborum;
• страшная опасность - terror (rei publicae);
• страшная весть - terror (terrores ad aliquem afferre);
-
12 obliquus
oblīquus ( oblīcus, v. Orthogr. Vergl. p. 449 Wagner), a, um, adj. [ob and liquus; root lek-; Gr. lechrios, lechris, slantwise (cf.: loxos, Loxias); Lat. licinus, limus, luxus, luxare], sidelong, slanting, awry, oblique (freq. and class.; cf.: transversus, imus).I.Lit.:II.motus corporis, pronus, obliquus, supinus,
Cic. Div. 1, 53, 120:hos partim obliquos, partim aversos, partim etiam adversos stare vobis,
on one side of you, sideways, id. Rep. 6, 19, 20:obliquo claudicare pede,
Ov. Am. 2, 17, 20:sublicae,
Caes. B. G. 4, 17:ordines,
id. ib. 7, 73:iter,
id. B. C. 1, 70:obliquam facere imaginem,
a side-likeness, profile, Plin. 35, 10, 36, § 90:chordae,
i. e. of the triangular harp, Juv. 3, 64:verris obliquum meditantis ictum Sanguine donare,
Hor. C. 3, 22, 7:obliquo dente timendus aper,
Ov. H. 4, 104:rex aquarum cursibus obliquis fluens,
id. M. 9, 18:radix,
id. ib. 10, 491:obliquo capite speculari,
Plin. 8, 24, 36, § 88:non istic obliquo oculo mea commoda quisquam Limat,
with a sidelong glance, an envious look, Hor. Ep. 1, 14, 37:non obliquis oculis sed circumacto capite cernere,
Plin. 11, 37, 55, § 151:obliquoque notat Proserpina vultu,
Stat. S. 2, 6, 102.— Adverbial phrases: ab obliquo, ex obliquo, per obliquum, in obliquum, obliquum, from the side, sideways, not straight on:ab obliquo,
Ov. R. Am. 121:nec supra ipsum nec infra, sed ex obliquo,
Plin. 2, 31, 31, § 99:serpens per obliquum similis sagittae Terruit mannos,
Hor. C. 3, 27, 6:cancri in obliquom aspiciunt,
Plin. 11, 37, 55, § 152: obliquum, obliquely, askance:oculis obliquum respiciens,
App. M. 3, p. 140.— Comp.:quia positio signiferi circa media sui obliquior est,
Plin. 2, 77, 79, § 188.—Fig.A.Of relationship, not direct, collateral ( poet. and late Lat.):B.obliquum a patre genus,
i. e. not born of the same mother with myself, Stat. Th. 5, 221:obliquo maculat qui sanguine regnum,
by collateral consanguinity, Luc. 8, 286; cf.:tertio gradu veniunt... ex obliquo fratris sororisque filius,
Paul. Sent. 4, 11, 3.—Of speech.1.Indirect, covert:2.obliquis orationibus carpere aliquem,
Suet. Dom. 2:insectatio,
Tac. A. 14, 11:dicta,
Aur. Vict. Epit. 9:verba,
Amm. 15, 5, 4.—In a bad sense, envious, hostile (post-class.):3.Cato adversus potentes semper obliquus,
Flor. 4, 2, 9.—In gram.a.Obliquus casus, an oblique case (i. e. all the cases except the nom. and voc.), opp. rectus:b.alia casus habent et rectos et obliquos,
Varr. L. L. 8, § 49 Müll.—Obliqua oratio, indirect speech: apud historicos reperiuntur obliquae allocutiones, ut in T. Livii primo statim libro (c. 9): urbes quoque, ut cetera, ex infimo nasci;A.deinde, etc.,
Quint. 9, 2, 37:oratio,
Just. 38, 3, 11.— Hence, adv.: oblīquē, sideways, athwart, obliquely.Lit. (class.):B.quae (atomi) recte, quae oblique ferantur,
Cic. Fin. 1, 6, 20:sublicae oblique agebantur,
Caes. B. G. 4, 17, 9: procedere. Plin. 9, 30, 50, § 95:situs signifer,
id. 2, 15, 13, § 63.—Trop., indirectly, covertly (post-Aug.):aliquem castigare,
Tac. A. 3, 35:perstringere aliquem,
id. ib. 5, 2:admonere,
Gell. 3, 2, 16:agere,
id. 7, 17, 4. -
13 posquam
postquam ( posquam, Att. ap. Non. 109, 26, acc. to Rib. Trag. Rel. v. 118; id. Verg. A. 3, 463; cf. Munro ad Lucr. 4, 1186; Rib. Prol. ad Verg. p. 442; also separately, post quam), conj.I.After that, after, as soon as, when (class., but rare in Cic., who commonly writes postea quam; v. postea); constr. usually with histor. pres., or perf. or imperf. indic., or subj.; rarely with pluperf. (v. Zumpt, § 507, b; cf. Weissenb. ad Liv. 22, 1, 1;II.Krebs, Antibarb. p. 889): abeo ab illis, postquam video, me sic ludificarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 27; id. Most. 3, 3, 22; Ter. Hec. 5, 3, 28:postquam res eorum satis prospera videbatur,
Sall. C. 6, 3; cf. id. J. 13, 5 al.:eo postquam Caesar pervenit, obsides, arma poposcit,
Caes. B. G. 1, 27:post quam armis disceptari coeptum est de jure publico, nihil esse actum cum dignitate,
Cic. Fam. 4, 4, 3:postquam id difficilius visum est neque facultas perficiendi dabatur, transierunt, etc.,
Caes. B. C. 3, 60, 5:postquam divitiae honori esse coepere, et eas gloria sequebatur,
Sall. C. 12, 1; cf. id. J. 70, 5:undecimo die postquam a te discesseram,
Cic. Att. 12, 1, 1:quod post accidisset, quam dedissem ad te liberto litteras,
id. ib. 6, 3, 1:quartum post annum, quam redierat,
Nep. Dion, 10, 3.—With post:postquam comedit rem, post rationem putat,
Plaut. Trin. 2, 4, 15.—With an accessory idea of cause, since, because, inasmuch as (rare and mostly poet.):nunc ego illam me velim convenire, postquam inanis sum,
Plaut. Bacch. 3, 6, 2; id. Most. 3, 3, 22:postquam poëta sensit, scripturam suam Ab iniquis observari,
Ter. Ad. prol. 1 (postquam pro quoniam, Don.):postquam suas terras sedem belli esse viderent, verterunt, etc. (= cum),
Liv. 22, 1, 1: sed periit, postquam cerdonibus esse timendus Coeperat;hoc nocuit, etc.,
Juv. 4, 153; Tac. A. 1, 68. -
14 post quam
postquam ( posquam, Att. ap. Non. 109, 26, acc. to Rib. Trag. Rel. v. 118; id. Verg. A. 3, 463; cf. Munro ad Lucr. 4, 1186; Rib. Prol. ad Verg. p. 442; also separately, post quam), conj.I.After that, after, as soon as, when (class., but rare in Cic., who commonly writes postea quam; v. postea); constr. usually with histor. pres., or perf. or imperf. indic., or subj.; rarely with pluperf. (v. Zumpt, § 507, b; cf. Weissenb. ad Liv. 22, 1, 1;II.Krebs, Antibarb. p. 889): abeo ab illis, postquam video, me sic ludificarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 27; id. Most. 3, 3, 22; Ter. Hec. 5, 3, 28:postquam res eorum satis prospera videbatur,
Sall. C. 6, 3; cf. id. J. 13, 5 al.:eo postquam Caesar pervenit, obsides, arma poposcit,
Caes. B. G. 1, 27:post quam armis disceptari coeptum est de jure publico, nihil esse actum cum dignitate,
Cic. Fam. 4, 4, 3:postquam id difficilius visum est neque facultas perficiendi dabatur, transierunt, etc.,
Caes. B. C. 3, 60, 5:postquam divitiae honori esse coepere, et eas gloria sequebatur,
Sall. C. 12, 1; cf. id. J. 70, 5:undecimo die postquam a te discesseram,
Cic. Att. 12, 1, 1:quod post accidisset, quam dedissem ad te liberto litteras,
id. ib. 6, 3, 1:quartum post annum, quam redierat,
Nep. Dion, 10, 3.—With post:postquam comedit rem, post rationem putat,
Plaut. Trin. 2, 4, 15.—With an accessory idea of cause, since, because, inasmuch as (rare and mostly poet.):nunc ego illam me velim convenire, postquam inanis sum,
Plaut. Bacch. 3, 6, 2; id. Most. 3, 3, 22:postquam poëta sensit, scripturam suam Ab iniquis observari,
Ter. Ad. prol. 1 (postquam pro quoniam, Don.):postquam suas terras sedem belli esse viderent, verterunt, etc. (= cum),
Liv. 22, 1, 1: sed periit, postquam cerdonibus esse timendus Coeperat;hoc nocuit, etc.,
Juv. 4, 153; Tac. A. 1, 68. -
15 postquam
postquam ( posquam, Att. ap. Non. 109, 26, acc. to Rib. Trag. Rel. v. 118; id. Verg. A. 3, 463; cf. Munro ad Lucr. 4, 1186; Rib. Prol. ad Verg. p. 442; also separately, post quam), conj.I.After that, after, as soon as, when (class., but rare in Cic., who commonly writes postea quam; v. postea); constr. usually with histor. pres., or perf. or imperf. indic., or subj.; rarely with pluperf. (v. Zumpt, § 507, b; cf. Weissenb. ad Liv. 22, 1, 1;II.Krebs, Antibarb. p. 889): abeo ab illis, postquam video, me sic ludificarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 27; id. Most. 3, 3, 22; Ter. Hec. 5, 3, 28:postquam res eorum satis prospera videbatur,
Sall. C. 6, 3; cf. id. J. 13, 5 al.:eo postquam Caesar pervenit, obsides, arma poposcit,
Caes. B. G. 1, 27:post quam armis disceptari coeptum est de jure publico, nihil esse actum cum dignitate,
Cic. Fam. 4, 4, 3:postquam id difficilius visum est neque facultas perficiendi dabatur, transierunt, etc.,
Caes. B. C. 3, 60, 5:postquam divitiae honori esse coepere, et eas gloria sequebatur,
Sall. C. 12, 1; cf. id. J. 70, 5:undecimo die postquam a te discesseram,
Cic. Att. 12, 1, 1:quod post accidisset, quam dedissem ad te liberto litteras,
id. ib. 6, 3, 1:quartum post annum, quam redierat,
Nep. Dion, 10, 3.—With post:postquam comedit rem, post rationem putat,
Plaut. Trin. 2, 4, 15.—With an accessory idea of cause, since, because, inasmuch as (rare and mostly poet.):nunc ego illam me velim convenire, postquam inanis sum,
Plaut. Bacch. 3, 6, 2; id. Most. 3, 3, 22:postquam poëta sensit, scripturam suam Ab iniquis observari,
Ter. Ad. prol. 1 (postquam pro quoniam, Don.):postquam suas terras sedem belli esse viderent, verterunt, etc. (= cum),
Liv. 22, 1, 1: sed periit, postquam cerdonibus esse timendus Coeperat;hoc nocuit, etc.,
Juv. 4, 153; Tac. A. 1, 68. -
16 tranquillum
tranquillus, a. um. adj., quiet, calm, still, tranquil, opp. to motion or excitement (syn. serenus).I.Lit., chiefly of calmness of weather:b.ut mare, quod suā naturā tranquillum sit, ventorum vi agitari atque turbari,
Cic. Clu. 49, 138:tranquillo mari gubernare,
Liv. 24, 8, 12; 38, 10, 5; 28, 17. 12:leni ac tranquillo mari,
Curt. 4, 2, 8:aequora,
Val. Fl. 2, 609:aquae,
Ov. P. 2, 7, 8:caelum,
calm, tranquil, Plin. 2, 79, 81, § 192; cf.dies,
id. 2, 45, 44, § 114:serenitas,
Liv. 2, 62, 2:sic tranquillum mare dicitur, cum leviter movetur neque in unam partem inclinatur... scito illud non stare, sed succuti leviter et dici tranquillum, quia neque huc neque illo impetum faciat,
Sen. Q. N. 5, 1, 1.—Subst.: tranquillum, i, n., a calm; a quiet sea:B.tranquillum est, Alcedonia sunt circum forum,
Plaut. Cas. prol. 26; cf.:qui te ad scopulum e tranquillo auferat,
Ter. Phorm. 4, 4, 8:in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est,
Cic. Off. 1, 24, 83:ita aut tranquillum aut procellae in vobis sunt,
Liv. 28, 27, 11:tranquillo pervectus Chalcidem,
on the calm, tranquil sea, Liv. 31, 23, 4:classicique milites tranquillo in altum evecti,
id. 26, 51, 6:non tranquillo navigamus,
id. 24, 8, 13 Weissenb. ad loc.; cf.:tranquillo, ut aiunt, quilibet gubernator est,
Sen. Ep. 85, 30:alia tranquillo velut oscitatio,
Plin. 9, 7, 6, § 18.— Plur.:testudines eminente dorso per tranquilla fluitantes,
Plin. 9, 10, 12, § 35:immoti jacent tranquilla pelagi,
Sen. Troad. 200.—Transf.:II.tranquilla et serena frons,
calm, not disturbed, Cic. Tusc. 3, 15, 31:tranquillo serenoque vultu,
Suet. Aug. 79. —Trop., calm, quiet, peaceful, placid, composed, untroubled, undisturbed, serene, tranquil (cf. quietus):b.efficiendum est, ut appetitus sint tranquilli atque omni perturbatione animi careant,
Cic. Off. 1, 29, 102:tranquillum facere ex irato,
Plaut. Cist. 3, 21; so (opp. irata) id. Poen. 1, 2, 145:locus,
id. Ep. 3, 4, 8:ut liqueant omnia et tranquilla sint,
id. Most. 2, 1, 70:tranquillam concinna viam,
id. Stich. 2, 1, 13:placata, tranquilla, quieta, beata vita,
Cic. Fin. 1, 21, 71; cf.:pacatae tranquillaeque civitates,
id. de Or. 1, 8, 30:nihil quieti videre, nihil tranquilli,
id. Fin. 1, 18, 38:tutae tranquillaeque res omnes,
Sall. C. 16, 5; so,res,
Liv. 38, 28, 1:tranquillo animo esse potest nemo,
Cic. Sen. 20, 74; cf.:tranquillo pectore vultuque sereno,
Lucr. 3, 294:senectus,
Hor. S. 2, 1, 57:otia sine armis,
Luc. 2, 266:pax,
id. 1, 171.— Comp.:ita hanc canem faciam tibi oleo tranquilliorem,
Plaut. Poen. 5, 4, 66:tranquilliorem plebem fecerunt,
Liv. 2, 63, 3:esse tranquillior animo,
Cic. Fam. 4, 5, 6.—Of an orator:in transferendis faciendisque verbis tranquillior (Isocrates),
Cic. Or. 52, 176.— Sup.:illud meum turbulentissimum tempus profectionis tuo tranquillissimo praestat,
Cic. Pis. 15, 33:cetera videntur esse tranquilla: tranquillissimus autem animus meus,
id. Att. 7, 7, 4:tranquillissima res,
Ter. And. 3, 5, 14:otium,
Plin. Ep. 7, 25, 2.—Subst.: tranquillum, i, n., calmness, quiet, tranquillity, etc.:1.vitam... in tam tranquillo... locare,
Lucr. 5, 12; cf.:esse in tranquillo,
Ter. Eun. 5 (8), 9, 8:in urbe ex tranquillo nec opinata moles discordiarum... exorta est,
Liv. 4, 43, 3:seditionem in tranquillum conferre,
Plaut. Am. 1, 2, 16:republicā in tranquillum redactā,
Liv. 3, 40, 11.— Plur.:tranquilla tuens nec fronte timendus,
Val. Fl. 1, 38.—Hence, adv., in two forms.tranquillē, calmly, quietly, tranquilly:2.inclamare,
Plaut. Cist. 1, 1, 112:tranquille placideque,
Cic. Tusc. 3, 11, 25:dicere, with leniter, definite, etc.,
id. Or. 28, 99.— Comp.:tranquillius manere,
Sen. Ep. 71, 15.— Sup.:tranquillissime senuit,
Suet. Aug. 2 med. —tranquillō, quietly, without disturbance (very rare):B.nec cetera modo tribuni tranquillo peregere,
Liv. 3, 14, 6; cf. supra, I. b.—Transf., tranquillizing, bringing peaceful news:tranquillae tuae quidem litterae,
Cic. Att. 14, 3, 1. -
17 tranquillus
tranquillus, a. um. adj., quiet, calm, still, tranquil, opp. to motion or excitement (syn. serenus).I.Lit., chiefly of calmness of weather:b.ut mare, quod suā naturā tranquillum sit, ventorum vi agitari atque turbari,
Cic. Clu. 49, 138:tranquillo mari gubernare,
Liv. 24, 8, 12; 38, 10, 5; 28, 17. 12:leni ac tranquillo mari,
Curt. 4, 2, 8:aequora,
Val. Fl. 2, 609:aquae,
Ov. P. 2, 7, 8:caelum,
calm, tranquil, Plin. 2, 79, 81, § 192; cf.dies,
id. 2, 45, 44, § 114:serenitas,
Liv. 2, 62, 2:sic tranquillum mare dicitur, cum leviter movetur neque in unam partem inclinatur... scito illud non stare, sed succuti leviter et dici tranquillum, quia neque huc neque illo impetum faciat,
Sen. Q. N. 5, 1, 1.—Subst.: tranquillum, i, n., a calm; a quiet sea:B.tranquillum est, Alcedonia sunt circum forum,
Plaut. Cas. prol. 26; cf.:qui te ad scopulum e tranquillo auferat,
Ter. Phorm. 4, 4, 8:in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est,
Cic. Off. 1, 24, 83:ita aut tranquillum aut procellae in vobis sunt,
Liv. 28, 27, 11:tranquillo pervectus Chalcidem,
on the calm, tranquil sea, Liv. 31, 23, 4:classicique milites tranquillo in altum evecti,
id. 26, 51, 6:non tranquillo navigamus,
id. 24, 8, 13 Weissenb. ad loc.; cf.:tranquillo, ut aiunt, quilibet gubernator est,
Sen. Ep. 85, 30:alia tranquillo velut oscitatio,
Plin. 9, 7, 6, § 18.— Plur.:testudines eminente dorso per tranquilla fluitantes,
Plin. 9, 10, 12, § 35:immoti jacent tranquilla pelagi,
Sen. Troad. 200.—Transf.:II.tranquilla et serena frons,
calm, not disturbed, Cic. Tusc. 3, 15, 31:tranquillo serenoque vultu,
Suet. Aug. 79. —Trop., calm, quiet, peaceful, placid, composed, untroubled, undisturbed, serene, tranquil (cf. quietus):b.efficiendum est, ut appetitus sint tranquilli atque omni perturbatione animi careant,
Cic. Off. 1, 29, 102:tranquillum facere ex irato,
Plaut. Cist. 3, 21; so (opp. irata) id. Poen. 1, 2, 145:locus,
id. Ep. 3, 4, 8:ut liqueant omnia et tranquilla sint,
id. Most. 2, 1, 70:tranquillam concinna viam,
id. Stich. 2, 1, 13:placata, tranquilla, quieta, beata vita,
Cic. Fin. 1, 21, 71; cf.:pacatae tranquillaeque civitates,
id. de Or. 1, 8, 30:nihil quieti videre, nihil tranquilli,
id. Fin. 1, 18, 38:tutae tranquillaeque res omnes,
Sall. C. 16, 5; so,res,
Liv. 38, 28, 1:tranquillo animo esse potest nemo,
Cic. Sen. 20, 74; cf.:tranquillo pectore vultuque sereno,
Lucr. 3, 294:senectus,
Hor. S. 2, 1, 57:otia sine armis,
Luc. 2, 266:pax,
id. 1, 171.— Comp.:ita hanc canem faciam tibi oleo tranquilliorem,
Plaut. Poen. 5, 4, 66:tranquilliorem plebem fecerunt,
Liv. 2, 63, 3:esse tranquillior animo,
Cic. Fam. 4, 5, 6.—Of an orator:in transferendis faciendisque verbis tranquillior (Isocrates),
Cic. Or. 52, 176.— Sup.:illud meum turbulentissimum tempus profectionis tuo tranquillissimo praestat,
Cic. Pis. 15, 33:cetera videntur esse tranquilla: tranquillissimus autem animus meus,
id. Att. 7, 7, 4:tranquillissima res,
Ter. And. 3, 5, 14:otium,
Plin. Ep. 7, 25, 2.—Subst.: tranquillum, i, n., calmness, quiet, tranquillity, etc.:1.vitam... in tam tranquillo... locare,
Lucr. 5, 12; cf.:esse in tranquillo,
Ter. Eun. 5 (8), 9, 8:in urbe ex tranquillo nec opinata moles discordiarum... exorta est,
Liv. 4, 43, 3:seditionem in tranquillum conferre,
Plaut. Am. 1, 2, 16:republicā in tranquillum redactā,
Liv. 3, 40, 11.— Plur.:tranquilla tuens nec fronte timendus,
Val. Fl. 1, 38.—Hence, adv., in two forms.tranquillē, calmly, quietly, tranquilly:2.inclamare,
Plaut. Cist. 1, 1, 112:tranquille placideque,
Cic. Tusc. 3, 11, 25:dicere, with leniter, definite, etc.,
id. Or. 28, 99.— Comp.:tranquillius manere,
Sen. Ep. 71, 15.— Sup.:tranquillissime senuit,
Suet. Aug. 2 med. —tranquillō, quietly, without disturbance (very rare):B.nec cetera modo tribuni tranquillo peregere,
Liv. 3, 14, 6; cf. supra, I. b.—Transf., tranquillizing, bringing peaceful news:tranquillae tuae quidem litterae,
Cic. Att. 14, 3, 1. -
18 AFRAID
[A]TIMIDUS (-A -UM)TIMENDUS (-A -UM)TIMENS (-ENTIS)PAVIDUS (-A -UM)INAUDAX (-DACIS)METUENS (-ENTIS)METUCULOSUS (-A -UM)METICULOSUS (-A -UM)VERENDUS (-A -UM)TIMEFACTUS (-A -UM)- BE AFRAID- BE AFRAID BEFOREHAND- BE AFRAID IN ADVANCE- BE AFRAID OF- BECOME AFRAID- BECOME AFRAID OF- BEGIN TO BE AFRAID- MAKE AFRAID -
19 APPREHENSIVE
[A]TIMIDUS (-A -UM)TIMENDUS (-A -UM)TIMENS (-ENTIS)METUENS (-ENTIS)- BE APPREHENSIVE -
20 BASHFUL
[A]PUDENS (-ENTIS)PUDIBUNDUS (-A -UM)PUDICUS (-A -UM)VERECUNDUS (-A -UM)TIMIDUS (-A -UM)TIMENDUS (-A -UM)TIMENS (-ENTIS)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Список латинских фраз — В Викицитатнике есть страница по теме Латинские пословицы Во многих языках мира, в том числе в … Википедия
CERDO — apud Iuvenalem. Sat. 4. v. 153. Atque utinam his potius nugis tota illa dedisset Tompora saevitiae, claras queis abstulit urbi Illustresque animas Sed periit, postquam cerdonibus esse timendus Coeperat nomen est seu convitium potius, quo a… … Hofmann J. Lexicon universale
SUMMANUS — Pluto sic dictus, quasi summus Deorum Manium: ut in Nupt. Philolog. docet Capella. Huic Romani nocturna fulmina assignabant, quemadmodum diurna Iovi. Plin. l. 2. c. 52. Ovid. l. 6. Fast. v. 731. Reddita, quisquis is est, Summano templa seruntur… … Hofmann J. Lexicon universale
TIMOR — inter Inferorum idola, Virgilio, Martisque asleclas, Aen. l. 9. v. 719. ubi de Marre, Immisitquve fugam Teucris, atrumque Timorem. Etiam apud Romanos in veneratione, uti et Pallor, quem timore efficit. Utrumque, ne quid obessent, neve aliquid… … Hofmann J. Lexicon universale
ՉԱՀԱԳԻՆ — ( ) NBH 2 0562 Chronological Sequence: Early classical ա. μή φοβερός non timendus, vix formidabilis. Որ չէ ահագին ինչ կամ երկիւղալի. *Այնպէս մեռեալ են ի յահէն (խաւարի), զի զչահագինսն ահագինս կարծեն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 20 … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
craindre — Craindre, neut. penac. Metuere, Timere, Vereri, Est avoir peur, estre saisi de peur, Ainsi dit on, Il se craind du Roy, Metuit sibi a Rege, Liu. lib. 23. Je crains d asseurer cela, Pro certo ponere vereor, Liu. lib. 23. Craindre aucunement,… … Thresor de la langue françoyse
redoutable — Redoutable, Timendus, Formidabilis … Thresor de la langue françoyse
Sterben — 1. Alles besser wie gestorben. (Warschau.) Trost der Unglücklichen, die bei grossem Verlust, z.B. einer Feuersbrunst, wenigstens das Leben gerettet haben. 2. Ans Sterben denkt man zu spät. Frz.: On s arise tard en mourant. 3. As män sugt:… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
