Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

tĕnŏr

  • 1 tenor

    tĕnŏr, ōris, m. [teneo] [st2]1 [-] mouvement continu, cours uniforme et constant, marche continue, suite ininterrompue, continuité, suite, cours. [st2]2 [-] ton (couleur générale). [st2]3 [-] ton (de la voix), accent. [st2]4 [-] teneur, contenu, termes (d'une loi).    - uno tenore, Liv.: tout d'un trait, sans interruption, sans s'arrêter.    - uno tenore, Cic.: sur le même ton.    - tenor vitae, Liv. Ov.: cours de la vie.    - tenorem pugnae servare, Liv. 30, 18: continuer à combattre.    - tenor in narrationibus, Quint.: suite dans les récits.    - eodem consiliorum tenore (eodem tenore), Liv.: en suivant la même ligne de conduite, sans changer de systême.
    * * *
    tĕnŏr, ōris, m. [teneo] [st2]1 [-] mouvement continu, cours uniforme et constant, marche continue, suite ininterrompue, continuité, suite, cours. [st2]2 [-] ton (couleur générale). [st2]3 [-] ton (de la voix), accent. [st2]4 [-] teneur, contenu, termes (d'une loi).    - uno tenore, Liv.: tout d'un trait, sans interruption, sans s'arrêter.    - uno tenore, Cic.: sur le même ton.    - tenor vitae, Liv. Ov.: cours de la vie.    - tenorem pugnae servare, Liv. 30, 18: continuer à combattre.    - tenor in narrationibus, Quint.: suite dans les récits.    - eodem consiliorum tenore (eodem tenore), Liv.: en suivant la même ligne de conduite, sans changer de systême.
    * * *
        Tenor, tenoris, pen. prod. Valer. Max. Teneur, Ordre et suite, Continuation.
    \
        Idem tenor vitae. Plin. iun. Une mesme maniere de vivre.
    \
        Vno tenore. Liu. Tout d'un tenant, Tout d'une tire.
    \
        Tenore vno rem peragere. Liuius. Tout d'un train, ou d'une venue.
    \
        Vno tenore in dicendo esse. Cicero. Avoir une mesme facon de parler.
    \
        AEui tenor sine nube. Stat. Continuation de vie prospere sans aucun encombrier.
    \
        Pugnae tenor. Liu. Un mesme estat d'un combat.
    \
        Tenor. Quintil. Ton, accent.

    Dictionarium latinogallicum > tenor

  • 2 tenor

    tenor, ōris, m. (teneo), der ununterbrochene Lauf, I) eig.: et peragit soliti vena tenoris iter, Ov.: hasta servat tenorem, fliegt in einem fort, Verg.: alium habuisse tenorem, Verg.: (aulaea) placido educta tenore tota patent, im ununterbrochenen Zuge, Ov. – II) übtr.: 1) der ununterbrochene Fortgang, die Fortdauer, der Verlauf, Lauf, Faden, pugnae idem tenor, Liv. (u. so ordines et tenorem pugnae servabant, sie kämpften in Reih' und Glied ununterbrochen fort, Liv.): praeturae tenor et silentium, der stille Verlauf der Pr., Tac.: longus tenor felicitatis, ein langes, ununterbrochenes Glück, Liv. fr.: fati, Ov.: vitae, Liv. u. Ov.: rerum, Liv.: sinceram eius fidem aequali tenore fuisse, sei sich gleich geblieben, Liv.: tenorem in narrationibus servare, den Faden festhalten, Quint.: a recto tenore desciscere, die gerade Richtung verlieren, Val. Max.: inceptum peragit Fortuna tenorem, Ov.: hic tenor, haec concordia, Ov.: hic tibi servandus tenor est, Gleichheit, Ov.: uno et perpetuo tenore iuris usurpato, Liv.: eodem tenore (in gleichem Geiste, Sinne) duo insequentes consulatus gessi, Liv.: in Cicerone vestro unus eloquentiae tenor est, Macr. – uno tenore adv. = in einem Zuge, in einer Reihe, an einem Faden, ununterbrochen, in einem fort, Cic. u. Liv.: velut uno tenore, Liv. (s. Wölfflin Liv. Kritik S. 26). – 2) insbes.: a) der Zu sammenhang, Sinn, Inhalt, legis, sententiae, ICt. – b) der Ton einer Silbe, Quint. 1, 5, 26. – c) die Stimmhöhe, syllabae altitudinem habent in tenore, Prisc. 1, 4.

    lateinisch-deutsches > tenor

  • 3 tenor

    tenor, ōris, m. (teneo), der ununterbrochene Lauf, I) eig.: et peragit soliti vena tenoris iter, Ov.: hasta servat tenorem, fliegt in einem fort, Verg.: alium habuisse tenorem, Verg.: (aulaea) placido educta tenore tota patent, im ununterbrochenen Zuge, Ov. – II) übtr.: 1) der ununterbrochene Fortgang, die Fortdauer, der Verlauf, Lauf, Faden, pugnae idem tenor, Liv. (u. so ordines et tenorem pugnae servabant, sie kämpften in Reih' und Glied ununterbrochen fort, Liv.): praeturae tenor et silentium, der stille Verlauf der Pr., Tac.: longus tenor felicitatis, ein langes, ununterbrochenes Glück, Liv. fr.: fati, Ov.: vitae, Liv. u. Ov.: rerum, Liv.: sinceram eius fidem aequali tenore fuisse, sei sich gleich geblieben, Liv.: tenorem in narrationibus servare, den Faden festhalten, Quint.: a recto tenore desciscere, die gerade Richtung verlieren, Val. Max.: inceptum peragit Fortuna tenorem, Ov.: hic tenor, haec concordia, Ov.: hic tibi servandus tenor est, Gleichheit, Ov.: uno et perpetuo tenore iuris usurpato, Liv.: eodem tenore (in gleichem Geiste, Sinne) duo insequentes consulatus gessi, Liv.: in Cicerone vestro unus eloquentiae tenor est, Macr. – uno tenore adv. = in einem Zuge, in einer Reihe, an einem Faden, ununterbrochen, in einem fort, Cic. u. Liv.: velut uno tenore, Liv. (s. Wölfflin Liv. Kritik S. 26). – 2) insbes.: a) der Zu-
    ————
    sammenhang, Sinn, Inhalt, legis, sententiae, ICt. – b) der Ton einer Silbe, Quint. 1, 5, 26. – c) die Stimmhöhe, syllabae altitudinem habent in tenore, Prisc. 1, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tenor

  • 4 tenor

    tĕnor, ōris, m. [teneo, II. B.], a holding on, holding fast; hence, an uninterrupted course, career, tenor (mostly post-Aug.; cf.: cursus, ordo).
    I.
    In gen.: hasta fugit servatque cruenta tenorem, keeps its course, Verg. A. 10, 340:

    (aulaea) placido educta tenore Tota patent,

    by a steady motion, Ov. M. 3, 113:

    hic tibi versandus tenor est,

    id. A. A. 2, 729:

    interrumpere tenorem rerum,

    Liv. 41, 15, 7:

    pugnae,

    id. 8, 38, 11:

    tenorem pugnae servabant,

    id. 30, 18:

    tenor vitae,

    Ov. H. 17, 14; Liv. 40, 12, 7:

    fati,

    Ov. H. 7, 112:

    eundem tenorem servare,

    Col. Arb. 2, 2:

    unus tenor algoris aestūsve,

    Plin. 14, 2, 4, § 27:

    eodem tenore duo insequentes consulatus gessi,

    Liv. 7, 40, 9; cf.:

    eodem consiliorum tenore,

    id. 22, 15, 1:

    uno et perpetuo tenore juris semper usurpato, numquam intermisso,

    id. 35, 16;

    austeritatis (in smaragdis),

    Plin. 37, 5, 18, § 67:

    tenorem in narrationibus servant,

    connection, Quint. 10, 7, 6:

    cum quantum, quale interrogantes gravi, comparantes acuto tenore concludunt,

    i. e. tone, accent, id. 1, 5, 26; cf. in plur.:

    adhuc difficilior observatio est per tenores vel accentus,

    id. 1, 5, 22; cf.

    § 26: vel heroos gressu truncare tenores,

    i. e. mingle pentameters with heroic verses, Stat. S. 5, 3, 99.—
    B.
    Adverb.: uno tenore, in one course or direction, uninterruptedly, uniformly: isque (stilus medius) uno tenore, ut aiunt, in dicendo fluit, * Cic. Or. 6, 21:

    brevis profecto res est, si uno tenore peragitur,

    Liv. 5, 5, 7:

    uno tenore fidem colere,

    id. 22, 37, 10:

    tenore uno in mediam aciem illati,

    id. 22, 47, 6; cf.:

    hi mores eaque caritas patriae per omnes ordines velut tenore uno pertinebat,

    id. 23, 49, 3: so,

    uno velut tenore,

    id. 2, 42, 8.—
    II.
    In partic., in the later jurid. lang., the connection, contents, sense, tenor of a law:

    pro tenore legis Aquiliae,

    Dig. 9, 2, 56:

    pro tenore S C Claudiani,

    Paul. Sent. 2, 21, 18:

    auctorum verba emendare tenore sententiae perseverante, non est prohibitum,

    Dig. 42, 1, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > tenor

  • 5 tenor

        tenor ōris, m    [2 TA-], a holding on, continuance, uninterrupted course, career: hasta servat tenorem, keeps its direction, V.: (aulaea) placido educta tenore Tota patent, by a steady motion, O. —Fig., a course, tenor, career, movement: rerum, L.: pugnae, L.: vitae, O.: plebem eodem tenore colo, persistently, L.: eodem tenore duo consulatūs gessi, following the same policy, L.: Non... dies alium tenuisse tenorem Crediderim, V.—In the phrase, uno tenore, in one course, uninterruptedly, uniformly, steadily, progressively: isque (stilus medius) uno tenore, ut aiunt, fluit in dicendo: brevis res est, si uno tenore peragitur, L.
    * * *
    course, tenor; sustained and even course of movement

    Latin-English dictionary > tenor

  • 6 tenor

    tenor tenor, oris m смысл

    Латинско-русский словарь > tenor

  • 7 tenor

    tenor tenor, oris m непрерывный ход

    Латинско-русский словарь > tenor

  • 8 tenor

    1) содержание, tenor instrumenti (1. 8 D. 1, 5);

    actorum (1. 11 C. 4, 21. 1. 56 D. 9, 2. 1. 46 D. 42, 1. 1. 2 C. 8, 2. 1. 3 C. 6, 36. 1. 3 C. 8, 39).

    2) порядок, способ (1. 16 D. 1, 3. 1. 2 C. 1, 22. 1. 5 C. 2, 20).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > tenor

  • 9 tenor

    ōris m. [ teneo ]
    1) непрерывный ход, равномерное движение
    retinēre rectum tenorem Sen — сохранять прямую походку, продолжать идти прямо
    eodem (uno, aequali) tenore C, L — в том же духе, в том же смысле, в том же направлении или без перерыва
    hērōi tenores St — героические стихи, т. е. гексаметры
    2) содержание, смысл (legis Dig; pactorum CJ)
    3) напряжение голоса, тон ( acuto tenore concludere Q),

    Латинско-русский словарь > tenor

  • 10 consonans

    [st1]1 [-] consŏnans, antis: part. prés. de consono. - [abcl][b]a - qui retentit ensemble. - [abcl]b - qui a le même son, qui a la même désinence. - [abcl]c - convenable. --- Dig. 12, 2, 34.[/b]    - consonante clamore, Liv.: avec des cris unanimes.    - consonantes loci, Vitr.: lieux sonores.    - consonans sibi per omnia vitae tenor, Sen.: manière de vivre toujours égale.    - consonantiora verba, Cic.: mots qui ont un son plus harmonieux. [st1]2 [-] consŏnans, antis, f. (s.-ent. syllaba): une consonne.
    * * *
    [st1]1 [-] consŏnans, antis: part. prés. de consono. - [abcl][b]a - qui retentit ensemble. - [abcl]b - qui a le même son, qui a la même désinence. - [abcl]c - convenable. --- Dig. 12, 2, 34.[/b]    - consonante clamore, Liv.: avec des cris unanimes.    - consonantes loci, Vitr.: lieux sonores.    - consonans sibi per omnia vitae tenor, Sen.: manière de vivre toujours égale.    - consonantiora verba, Cic.: mots qui ont un son plus harmonieux. [st1]2 [-] consŏnans, antis, f. (s.-ent. syllaba): une consonne.
    * * *
        Consonans, Adiectiuum. Cic. Vt sint alia consonantiora. Plus retentissans, plus resonans.
    \
        Non semper consonans est, per omnia referri iusiurandum tale, quale defertur. Vlpianus. Il n'est pas tousjours convenable ne consonant.
    \
        Consonantes literae. Priscianus. Toutes lettres qui ne sont point voyelles.

    Dictionarium latinogallicum > consonans

  • 11 exemplum

    exemplum, i, n. [eximo], orig., what is taken out as a sample (cf. eximius, from eximo), a sample.
    I.
    Prop. (cf. exemplar, specimen):

    purpurae, tritici,

    Auct. Her. 4, 6, 9.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    An imitation, image, portrait taken from something; a draught, transcript, copy.
    1.
    Hic quoque exemplum reliquit, Plaut. Ps. 2, 2, 56; cf.:

    o Apella, o Zeuxis pictor, Cur numero estis mortui? hinc exemplum ut pingeretis: Nam alios pictores nihil moror hujusmodi tractare exempla,

    id. Poen. 5, 4, 102 sq.; and in a pun with the follg. signif. under B.: Th. Exempla edepol faciam ego in te. Tr. Quia placeo, exemplum expetis, id. Most. 5, 1, 67:

    aedes probant: sibi quisque Inde exemplum expetunt,

    a sketch, draught, id. ib. 1, 2, 21; cf. id. ib. 3, 2, 75 sq.:

    Pompeii litterarum ad consulem exemplum attulit: Litterae mihi a L. Domitio allatae sunt: earum exemplum infra scripsi... Deinde supposuit exemplum epistolae Domitii, quod ego ad te pridie miseram,

    a transcript, copy, Cic. Att. 8, 6, 1 sq.; 8, 11, 6; 7, 23, 3; id. Fam. 9, 26, 3; Ov. Tr. 1, 7, 23 al.—
    2.
    An equal, parallel:

    clarissimum Homeri inluxit ingenium, sine exemplo maximum,

    Vell. 1, 5, 1.—
    B.
    A sample for imitation, instruction, proof, a pattern, model, original, example, precedent, case (the predominant meaning of the word).
    1.
    In gen.:

    ut mutum in simulacrum ex animali exemplo veritas transferatur,

    from a living model, original, Cic. Inv. 2, 1, 2; cf.:

    feruntur enim ex optimis naturae et veritatis exemplis,

    id. Off. 3, 17, 69:

    propones illi exempla ad imitandum,

    id. Phil. 10, 2, 5; cf.:

    habere exemplum ad imitandum (corresp. to exemplar),

    id. Mur. 31, 66; and:

    nostris exemplo fuit ad imitandum,

    Suet. Gramm. 2:

    exposita ad exemplum nostra re publica,

    Cic. Rep. 1, 46 fin.; cf. id. ib. 2, 31 fin.:

    loquimur de iis amicis, qui ante oculos sunt... Ex hoc numero nobis exempla sumenda sunt,

    id. Lael. 11, 38:

    aliquem ex barbatis illis exemplum imperii veteris, imaginem antiquitatis,

    id. Sest. 8, 19:

    a sapiente petitur exemplum,

    id. Off. 3, 4, 16:

    exemplum a me petere,

    Liv. 7, 32, 12:

    ab eodem Pompeio omnium rerum egregiarum exempla sumantur,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 44:

    ab se ipso exemplum capi posse,

    Liv. 1, 49, 2; cf.:

    cum et ipse sis quasi unicum exemplum antiquae probitatis et fidei,

    Cic. Rep. 3, 5:

    quod in juventute habemus illustrius exemplum veteris sanctitatis?

    id. Phil. 3, 6, 15:

    innocentiae,

    id. de Or. 1, 53, 229:

    qua in muliere etiam nunc quasi exempli causa vestigia antiqui officii remanent,

    as a pattern, example, id. Rosc. Am. 10, 27 (cf. infra, 2.):

    eum virum, unde pudoris pudicitiaeque exempla peterentur,

    id. Deiot. 10, 28:

    firmare animum constantibus exemplis (for constantiae),

    Tac. A. 16, 35; cf.:

    exemplum modestum,

    id. H. 2, 64:

    vitiosi principes plus exemplo quam peccato nocent,

    by their example, Cic. Leg. 3, 14, 32:

    (Tullus Hostilius) de imperio suo, exemplo Pompilii, populum consuluit curiatim,

    id. Rep. 2, 17:

    quod autem exemplo nostrae civitatis usus sum, etc.,

    id. ib. 2, 39: atrox videbatur Appi sententia;

    rursus Vergini Larciique exemplo haud salubres,

    i. e. judged by the precedent, Liv. 2, 30 init.:

    divinare morientes etiam illo exemplo confirmat Posidonius, quo affert, etc.,

    by that example, that case, Cic. Div. 1, 30, 64; id. Inv. 1, 30, 49; cf.:

    hinc illa et apud Graecos exempla... levitatis Atheniensium crudelitatisque in amplissimos cives exempla,

    id. Rep. 1, 3:

    datum in omnes provincias exemplum,

    Tac. A. 1, 78; so,

    dare exemplum,

    to set the example, id. ib. 4, 50:

    tertia legio exemplum ceteris praebuit,

    id. H. 2, 85; 4, 52; Val. Max. 3, 6, 5.—
    2.
    Esp. in phrase: exempli causā or gratiā, for instance, for an example (cf. Krebs, Antibarb. p. 437):

    exempli causa paucos nominavi,

    for example's sake, Cic. Phil. 13, 2, 2; cf.:

    quia in alicujus libris exempli causa id nomen invenerant, putarunt, etc.,

    id. Mur. 12, 27; id. Inv. 1, 37, 66:

    haec exempli gratia sufficient,

    Quint. 9, 2, 56; cf.:

    pauca exempli gratia ponam,

    id. 6, 5, 6; 5, 10, 110; cf.:

    ex quibus in exemplum pauca subjeci,

    Suet. Tib. 21 et saep.:

    venit in exemplum furor,

    teaches, Ov. F. 4, 243; cf. Just. 23, 3.—
    3.
    In partic., a warning example, an example, warning, punishment (rare):

    exemplum statuite in me, ut adolescentuli vobis placere studeant potius quam sibi,

    Ter. Heaut. prol. 51; cf.:

    quibus liberi sunt, statuite exemplum, quantae poenae in civitate sint hominibus istiusmodi comparatae,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    simile in superiore parte provinciae edere exemplum severitatis tuae,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 2, 5; cf. Tac. A. 3, 36 fin.; so,

    edere exempla in aliquem,

    Ter. Eun. 5, 7, 21; Caes. B. G. 1, 31, 12; Liv. 29, 27, 4:

    ut ne viderem, quae futura exempla dicunt in eum indigna,

    Ter. Eun. 5, 4, 24:

    habet aliquid ex iniquo omne magnum exemplum,

    Tac. A. 14, 44:

    meritum quidem novissima exempla Mithridatem,

    i. e. the punishment of death, id. ib. 12, 20:

    esse in exemplo,

    to serve as a warning, Ov. M. 9, 454; cf. Vulg. Judae, 7 al.:

    exemplo supplicii reliquos deterrere,

    Hirt. B. G. 8, 44, 1.—
    4.
    Law t. t., a precedent:

    ad exemplum trahere,

    Just. Inst. 1, 2, 6:

    alicui sine exemplo subvenire,

    id. ib. —
    C.
    A way, manner, kind, nature:

    multi more isto atque exemplo vivunt,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 11; cf.:

    negat se more et exemplo populi Romani posse iter ulli per provinciam dare,

    Caes. B. G. 1, 8, 3:

    uno exemplo ne omnes vitam viverent,

    Plaut. Mil. 3, 1, 132:

    istoc exemplo,

    id. ib. 2, 4, 6:

    quot me exemplis ludificatust,

    id. Ep. 5, 2, 6:

    eodem exemplo, quo,

    Liv. 31, 12, 3:

    ad hoc exemplum,

    Plaut. Mil. 2, 4, 6:

    quod ad exemplum,

    id. Trin. 4, 2, 76 et saep.—Hence often of methods or examples of punishment (cf. 3. supra):

    quando ego te exemplis pessumis cruciavero,

    Plaut. Capt. 3, 5, 33:

    omnibus exemplis crucior,

    id. Bacch. 5, 1, 6; cf. id. Most. 1, 3, 35; 55; 5, 1, 67.—Freq. of the tenor, purport, contents of a letter, etc.:

    litterae uno exemplo,

    i. e. of the same tenor, Cic. Fam. 4, 4, 1; 10, 5, 1:

    scribere bis eodem exemplo,

    id. ib. 9, 16, 1:

    testamentum duplex... sed eodem exemplo,

    Suet. Tib. 76:

    Capua litterae sunt allatae hoc exemplo: Pompeius mare transiit, etc.,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    (litterarum) exemplum componere,

    id. Agr. 2, 20, 53; Suet. Calig. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > exemplum

  • 12 consono

    cōn-sono, sonuī, āre, zusammentönen od. -schallen, im Einklang ertönen, erschallen, I) eig.: a) v. leb. Wesen: apes consonant vehementer, Varr. r. r. 3, 16, 30: consonuere cornicines funebri strepitu, die Hornisten stimmten einen Trauermarsch an, Petr. 78, 6. – b) v. lebl. Subjj.: α) v. musikal. Instrum. u. menschlichen Lauten, cum ex pulpito omne tibiarum genus organorumque consonuit (mit einem Male einstimmt, a tempo einfällt), fit concentus ex dissonis, Sen.: doces me, quo modo inter se acutae ac graves voces consonent, Sen.: consonante clamore (mit einstimmigem G.) nominatim Quinctium orare, ut etc., Liv. – dah. als rhet. t. t., v. der Rede = im Einklang stehen, initia et clausulae inter se consonant, Quint.: u. v. Worten = gleich ablauten, extremis syllabis, Quint. – β) von Örtl., widerhallen, tubae utrimque contra canunt; consonat terra, Plaut.: consonantes loci, quos appellant συνηχοῦντας, Vitr. – m. Abl. (von), consonuisse ululatibus theatrum, Tac.: plausu fremituque virûm... consonat omne nemus, Verg. – II) übtr., im Einklang, stehen, harmonieren, übereinstimmen, stimmen (Ggstz. dissonare), numeri universitas (Hauptsumme) consonat, Augustin. – m. Dat. (mit) od. mit cum u. Abl., ut omnis oratio moribus consonet, Ps. Cic. in Sall.: hoc enim contractui bonae fidei consonat, ICt.: aequalitas ac tenor vitae per omnia consonans sibi, Sen.: fac potius quo modo animus secum meus consonet nec consilia mea discrepent, Sen. – m. in u. Abl. Gerund., sibi in faciendis ac non faciendis, Quint. 2, 20, 5.

    lateinisch-deutsches > consono

  • 13 exeo

    exĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum [st1]1 - intr. - [abcl][b]a - sortir, partir, s'en aller, s'élancer, finir. - [abcl]b - sortir de. - [abcl]c - être issu de. - [abcl]d - sortir pour aller vers, aboutir à, marcher vers. - [abcl]e - sortir en s'élevant, monter; grandir. - [abcl]f - se prolonger, durer. - [abcl]g - s'étendre (au pr. et au fig.); se répandre, se propager, se divulguer. - [abcl]h - se déchaîner, sévir (contre qqn).[/b] [st1]2 - tr. - dépasser, franchir, excéder, outrepasser; esquiver, éviter.    - sors (nomen) exit: un nom sort de l’urne.    - de (e) vita exire: mourir, décéder.    - de balneis exire: sortir du bain.    - exire a patria: quitter sa patrie.    - (ex) castris exire: quitter son camp.    - exire ab aliquo, Ter. Eun. 3, 4, 7: sortir de chez qqn.    - ex potestate (de potestate) exire: sortir de soi-même, perdre son sang-froid.    - exire potestate alicujus, (de potestate alicujus, a potestate alicujus): [sortir du pouvoir de qqn] = n'être plus au pouvoir de qqn, être libre.    - exiit fama: le bruit se répandit.    - exiit opinio + prop. inf.: la croyance se répandit que.    - supra mille annos exire, Sen. Brev. Vit. 6: dépasser mille ans.    - exire modum, Ov. M. 9.632: dépasser la juste mesure.    - tela exire: éviter les coups.
    * * *
    exĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum [st1]1 - intr. - [abcl][b]a - sortir, partir, s'en aller, s'élancer, finir. - [abcl]b - sortir de. - [abcl]c - être issu de. - [abcl]d - sortir pour aller vers, aboutir à, marcher vers. - [abcl]e - sortir en s'élevant, monter; grandir. - [abcl]f - se prolonger, durer. - [abcl]g - s'étendre (au pr. et au fig.); se répandre, se propager, se divulguer. - [abcl]h - se déchaîner, sévir (contre qqn).[/b] [st1]2 - tr. - dépasser, franchir, excéder, outrepasser; esquiver, éviter.    - sors (nomen) exit: un nom sort de l’urne.    - de (e) vita exire: mourir, décéder.    - de balneis exire: sortir du bain.    - exire a patria: quitter sa patrie.    - (ex) castris exire: quitter son camp.    - exire ab aliquo, Ter. Eun. 3, 4, 7: sortir de chez qqn.    - ex potestate (de potestate) exire: sortir de soi-même, perdre son sang-froid.    - exire potestate alicujus, (de potestate alicujus, a potestate alicujus): [sortir du pouvoir de qqn] = n'être plus au pouvoir de qqn, être libre.    - exiit fama: le bruit se répandit.    - exiit opinio + prop. inf.: la croyance se répandit que.    - supra mille annos exire, Sen. Brev. Vit. 6: dépasser mille ans.    - exire modum, Ov. M. 9.632: dépasser la juste mesure.    - tela exire: éviter les coups.
    * * *
        Exeo, exis, exiui, pen. prod. exitum, pen. corr. exire. Terent. Sortir hors, Issir.
    \
        In aliquem exire. Stat. Sortir contre aucun.
    \
        Exire aere alieno. Cic. S'acquicter, Payer ses debtes.
    \
        Exire aerumna, pro Liberari. Cic. Estre delivré.
    \
        Ab amplexibus alicuius exire. Stat. Eschapper des bras d'aucun.
    \
        Mihi quidem ex animo exire non potest esse deos. Cic. Il ne me peult sortir hors de la fantasie.
    \
        In altitudinem exire arbor dicitur. Plin. Croistre en hault.
    \
        Exiit ad caelum ramis foelicibus arbos. Virgilius. Est eslevee et creve.
    \
        Exiit dies. Liu. Le jour est passé.
    \
        Necdum exierat induciarum dies. Liuius. N'estoit point encore passé.
    \
        Exire in alias domos. Cic. Changer de logis.
    \
        In angulos exire dicuntur folia. Plinius. Vont, ou font des angles, Se terminent en angles.
    \
        Exire in herbam, fruges, aut radicem dicitur granum. Plin. Devenir en herbe, en racine.
    \
        In iram exire. Lucan. Se courroucer.
    \
        Exeunt libri. Cic. Sont publiez et mis en lumiere.
    \
        In longum exire. Quintil. Devenir long.
    \
        In medium. Plaut. Sortir en place.
    \
        Exire ab hominum memoria. Senec. Estre mis en oubli.
    \
        Modum exire. Ouid. Exceder moyen et mesure.
    \
        Exire obuiam alicui. Liuius. Aller au devant d'aucun.
    \
        Odorem acrem exire. Lucret. Se tirer arriere d'une puanteur.
    \
        In horas luminis exire. Lucret. Naistre.
    \
        Exire pastum. Varro. Aller paistre.
    \
        Exire de, vel e potestate. Cic. Devenir hors du sens.
    \
        Exit hic animi tenor aliquando in rigorem quendam. Plin. Devient, Se tourne.
    \
        Stratis exire. Stat. Se lever du lict.
    \
        Exire tela. Virgil. Eviter, Eschapper, Se destourner d'un dard.
    \
        Tempus induciarum cum Veienti populo exierat. Liuius. Estoit passé.
    \
        Quod tempus exit in vrbis nostrae CCXLIX annum. Plinius. Revient. \ Exire e vita. Cic. Mourir.
    \
        In vulgus exierat, eum dixisse Sueton. Le bruit avoit esté, Les gens avoyent esté abbrevez qu'il avoit dict, etc.
    \
        In tertium diem probationes exierunt. Plin. iunior. Furent differees au troisieme jour.
    \
        Nostra licet vita supra mille annos exeat. Senec. Ja soit que nous vivions plus de mille ans.
    \
        Super aliquem exire. Stat. Estre plus grand que luy.
    \
        In easdem literas exire. Quintil. Estre terminé en pareilles et semblables lettres.
    \
        Exire, de fluuiis dictum. Virgil. Sourdre.
    \
        Fluuius exit septem aquis. Valer. Flac. Tombe en la mer par sept endroicts et ruisseaux.
    \
        Exitur, pen. prod. Impersonale. Plaut. Crepuit ostium, exitur foras. On sort dehors.
    \
        Exitum huc nollem. Terent. Je vouldroye n'estre point sorti ici.

    Dictionarium latinogallicum > exeo

  • 14 consono

    cōn-sono, sonuī, āre, zusammentönen od. -schallen, im Einklang ertönen, erschallen, I) eig.: a) v. leb. Wesen: apes consonant vehementer, Varr. r. r. 3, 16, 30: consonuere cornicines funebri strepitu, die Hornisten stimmten einen Trauermarsch an, Petr. 78, 6. – b) v. lebl. Subjj.: α) v. musikal. Instrum. u. menschlichen Lauten, cum ex pulpito omne tibiarum genus organorumque consonuit (mit einem Male einstimmt, a tempo einfällt), fit concentus ex dissonis, Sen.: doces me, quo modo inter se acutae ac graves voces consonent, Sen.: consonante clamore (mit einstimmigem G.) nominatim Quinctium orare, ut etc., Liv. – dah. als rhet. t. t., v. der Rede = im Einklang stehen, initia et clausulae inter se consonant, Quint.: u. v. Worten = gleich ablauten, extremis syllabis, Quint. – β) von Örtl., widerhallen, tubae utrimque contra canunt; consonat terra, Plaut.: consonantes loci, quos appellant συνηχοῦντας, Vitr. – m. Abl. (von), consonuisse ululatibus theatrum, Tac.: plausu fremituque virûm... consonat omne nemus, Verg. – II) übtr., im Einklang, stehen, harmonieren, übereinstimmen, stimmen (Ggstz. dissonare), numeri universitas (Hauptsumme) consonat, Augustin. – m. Dat. (mit) od. mit cum u. Abl., ut omnis oratio moribus consonet, Ps. Cic. in Sall.: hoc enim contractui bonae fidei consonat, ICt.: aequalitas ac tenor vitae per omnia consonans
    ————
    sibi, Sen.: fac potius quo modo animus secum meus consonet nec consilia mea discrepent, Sen. – m. in u. Abl. Gerund., sibi in faciendis ac non faciendis, Quint. 2, 20, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consono

  • 15 exemplum

        exemplum ī, n    [EM-], a sample, specimen: hominum exempla, i. e. representatives of the race, O.— An imitation, image, portrait, draught, transcript, copy: earum (litterarum), S.: epistulae.— A pattern, model, original, example, precedent, incident, case: simulacrum ab animali exemplo transfertur: litterarum, a draft: exempla ad imitandum: naturae et veritatis: Ex hoc numero (amicorum) nobis exempla sumenda sunt: vir exempli recti: in oculis exemplum erat Fabius, L.: exemplum a me petere, L.: qui exemplum et rectores habebantur, Ta.: spinas Traxit in exemplum, O.: habuerunt virtutes spatium exemplorum, i. e. room to show themselves, Ta.: quasi exempli causā, as an example: sequimur exempla deorum, O.: sententiae exemplo haud salubres, i. e. by becoming a precedent, L.: mala exempla ex rebus bonis orta sunt, S.: illo exemplo confirmat, etc., by that instance: Venit in exemplum furor, served as a lesson, O.: exempli causā paucos nominavi, for example's sake: exempli gratiā.— A warning example, warning, lesson, penalty: Exemplum statuite in me, ut, etc., T.: simile severitatis tuae: in eos omnia exempla cruciatūsque edere, Cs.: ea in civitatem exempli edendi facultas, L.: in eum indigna, T.: esse in exemplo, to serve as a warning, O. — A way, manner, kind, nature: more et exemplo populi R. iter dare, Cs.: eodem exemplo quo, L.: exemplo nubis aquosae Fertur, after the manner of, O.— A tenor, purport, contents: litterae uno exemplo: scribere bis eodem exemplo: hoc exemplo, as follows.
    * * *
    example, sample, specimen; instance; precedent, case; warning, deterent; pattern, model; parallel, analogy; archtype; copy/reproduction, transcription

    Latin-English dictionary > exemplum

  • 16 perpetuitās

        perpetuitās ātis, f    [perpetuus], uninterrupted duration, continuous succession, continuity, perpetuity: philosophi spectandi sunt ex perpetuitate atque constantiā, i. e. general tenor and system: ad perpetuitatem, forever: in vitae perpetuitate, throughout life: perpetuitas verborum, an unbroken succession: dicendi.
    * * *
    continuity; permanence

    Latin-English dictionary > perpetuitās

  • 17 per-petuus

        per-petuus adj.    [per+1 PAT-], continuous, unbroken, uninterrupted, constant, entire, whole, perpetual: agmen: vigiliaeque stationesque, a continuous line of, etc., Cs.: Perpetuis soliti patres considere mensis, V.: innocentia perpetuā vitā perspecta, in the whole tenor of his life, Cs.: oratio (opp. altercatio): quaestiones, a permanent court for criminal trials: historia, a general history: diem perpetuum in laetitiā degere, this whole day, T.: lex: stellarum cursūs: formido, V.: rota, perpetuum quā circumvertitur axem (i. e. perpetuo), O.—As subst n.: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever.—Universal, general: perpetui iuris quaestio: quaestio, a general principle.

    Latin-English dictionary > per-petuus

  • 18 perscrīptiō

        perscrīptiō ōnis, f    [perscribo], a writing down, entry, official record: perscriptionum et liturarum adversaria: illud senatūs consultum eā perscriptione est, ut, etc., i. e. of such a tenor.—A making over by writing, assignment, payment by draft: pactio perscriptionibus facta.

    Latin-English dictionary > perscrīptiō

  • 19 remissiō

        remissiō ōnis, f    [re-+MIT-], a sending back, sending away, releasing, returning: obsidum captivorumque, L.— An easing, letting down, lowering: superciliorum: vocis remissiones.—Fig., a relaxing, abating, diminishing, remitting, remission, relaxation, abatement: remissio lenitatis (in oratione), i. e. passages of a quiet tenor: morbi: poenae, i. e. a milder punishment: tributi, Ta.— Want of spirit, submissiveness: in acerbissimā iniuriā remissio animi.— Relaxation, recreation: quem non remissio, non ludi delectarent: tempora curarum remissionumque, Ta.: animi: animorum.— Mildness, gentleness: animi.
    * * *
    sending back/away, returning, releasing; abating; forgiveness; remiss

    Latin-English dictionary > remissiō

  • 20 silentium

        silentium ī, n    [silens], a being still, keeping silence, noiselessness, stillness, silence: auditus est magno silentio: nec longa silentia feci, kept silence, O.: silentio facto, silence obtained, L.: silentium classico facere, L.: pubes maestum silentium obtinuit, L.: tenuere silentia cuncti, O.: silentium imperare, Ta.: significare silentium, to give a signal for silence: Athenienses cum silentio auditi sunt, L.: per silentium noctis, L.: ut nulla fere pars orationis silentio praeteriretur, i. e. without applause: silentio praeterire, to pass over in silence: de Partho silentium est, nothing is said: laudem eorum a silentio vindicare, i. e. obscurity: quam maximum silentium haberi iubet, S.: diu maestum silentium tenuit, prevailed, L.: fer opem furtoque silentia deme, i. e. disclose, O.—Of night, stillness, silence: silentio noctis egressus, at the dead of night, Cs.: vocem noctis silentio audisse, L.: mediā nocte silentio profectus, Cs.: mediae per muta silentia noctis, O.—Of the country, stillness, quietness: nactus silentia ruris, O.: vastum, solitude, Ta.—In augury, freedom from disturbance, faultlessness, perfectness: id silentium dicimus in auspiciis, quod omni vitio caret, etc.— A standstill, cessation, repose, inaction, tranquillity: perpetuum fori: vitam silentio transire, S.: inter armatos, L.: idem praeturae tenor et silentium, Ta.
    * * *

    Latin-English dictionary > silentium

См. также в других словарях:

  • TÉNOR — La voix d’homme la plus élevée, autrefois appelée taille et haute contre. Suivant les caractères du ténor, on distingue ordinairement: le ténor léger, à l’expression souple (don Ferrando dans Cosi fan tutte de Mozart, Almaviva dans Le Barbier de… …   Encyclopédie Universelle

  • Tenor — Ténor Dans la musique occidentale, le terme ténor (du latin tenere = tenir) désigne une tessiture instrumentale ou vocale entre l alto et la basse. Dans la musique vocale (baroque excepté), elle correspond à la voix masculine la plus aiguë. Au… …   Wikipédia en Français

  • tenor — TENÓR, tenori, s.m. 1. Cea mai înaltă voce bărbătească; cântăreţ care are o astfel de voce. ♢ Tenor dramatic = voce de tenor cu un timbru asemănător baritonului; cântăreţ cu o astfel de voce. 2. Categorie de instrumente de suflat cu registrul cel …   Dicționar Român

  • Tenor — Ten or, n. [L., from tenere to hold; hence, properly, a holding on in a continued course: cf. F. teneur. See {Tenable}, and cf. {Tenor} a kind of voice.] 1. A state of holding on in a continuous course; manner of continuity; constant mode;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Tenor — ([ teːnoɐ], Betonung auf der ersten Silbe): bezeichnet inhaltliche Tendenz, Grundton in einer Rede oder einem Schriftstück, speziell in der Rechtsprechung Teil eines gerichtlichen Urteils oder Beschlusses, siehe Tenor (Urteil) einen wichtigen… …   Deutsch Wikipedia

  • tenor — sustantivo masculino 1. Área: música Voz con un registro entre el contralto y el barítono. 2. Persona que tiene esta voz: El tenor Alfredo Kraus inaugura la temporada de ópera. 3. Área: música Instrumento musical que, ent …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • tenor — Ⅰ. tenor [1] ► NOUN 1) a singing voice between baritone and alto or countertenor, the highest of the ordinary adult male range. 2) (before another noun ) referring to an instrument of the second or third lowest pitch in its family: a tenor sax.… …   English terms dictionary

  • tenor — [ten′ər] n. [OFr < L tenere, to hold: see TENANT] 1. general course or tendency [the even tenor of my life] 2. general meaning; drift; purport 3. in a metaphor, that term or concept that is described in a figurative way by the vehicle: see… …   English World dictionary

  • tenor — tènōr m <G tenóra> DEFINICIJA 1. glazb. a. najviši muški glas [dramski (herojski) tenor; lirski tenor] b. meton. pjevač takva glasa 2. pren. razg. ono što tko najviše naglašava (u izlaganju, tekstu itd.) 3. pov. glazb. a. oznaka za ton u… …   Hrvatski jezični portal

  • tenor — I noun cast, character, content, course, cut, direction, drift, exemplum, feeling, form, gist, idea, import, manner, meaning, mode, mood, nature, purport, sense, sententia, significance, signification, spirit, stamp, subject matter, tendency,… …   Law dictionary

  • tenor — c.1300, general meaning, purpose, drift, from O.Fr. tenour substance, sense (13c.), from L. tenorem (nom. tenor) contents, course, originally a holding on, from tenere to hold (see TENET (Cf. tenet)). The musical sense of high male voice is… …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»