Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

szlachetnie

См. также в других словарях:

  • szlachetnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. szlachetnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. szlachetny w zn. 2.: Szlachetnie potraktować pokonanego wroga; w zn. 3.: Szlachetnie rysująca się sylwetka. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szlachetnie — szlachetnieej przysłów. od szlachetny a) w zn. 1: Postępować, zachować się szlachetnie. b) w zn. 2: Szlachetnie brzmiący głos śpiewaka. c) w zn. 3: Szlachetnie pachnący trunek …   Słownik języka polskiego

  • szlachetnie — Ktoś szlachetnie urodzony zob. urodzony 1 …   Słownik frazeologiczny

  • lwi — Lwia czupryna, grzywa «bujne, zmierzwione włosy»: Wspaniała lwia czupryna okalała jego szlachetnie piękną twarz (...). A. Bart, Pociąg. Lwia część (czegoś) zob. część 1. Lwie serce zob. serce 12. Lwi pazur zob. pazur 1 …   Słownik frazeologiczny

  • prawy — I. Z prawa i z lewa «zewsząd, ze wszystkich stron»: W społeczeństwie podzielonym trudno wszakże liczyć na oklaski i z prawa, i z lewa. Dlatego stając wobec decyzji kłopotliwej dobrze jest zdobyć się na całkowitą szczerość przynajmniej wobec… …   Słownik frazeologiczny

  • urodzony — 1. Ktoś dobrze, wysoko, szlachetnie urodzony «ktoś o szlacheckim, arystokratycznym pochodzeniu»: Na pierwszym miejscu wśród wysoko urodzonych kawalerów wymienia się następcę tronu Hiszpanii, Filipa księcia Asturii, na drugim – jego kuzyna z Danii …   Słownik frazeologiczny

  • honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o …   Słownik języka polskiego

  • jasny — jaśni, jaśniejszy 1. «świecący, palący się, błyszczący; jaskrawy, oślepiający» Jasny ogień, płomień. Jasna lampa. Jasne słońce. Jasne światło. ◊ Zobaczyć coś w jasnym świetle «przekonać się o czymś w sposób oczywisty, zrozumieć coś wyraźnie» ◊… …   Słownik języka polskiego

  • nieskazitelnie — 1. książk. «idealnie, bez skaz» Nieskazitelnie biały obrus. 2. książk. «bez zarzutu pod względem moralnym; nieposzlakowanie, szlachetnie, uczciwie» Żyć, postępować nieskazitelnie …   Słownik języka polskiego

  • prawy — prawywi 1. «znajdujący się po przeciwnej stronie ciała (ludzkiego lub zwierzęcego) w stosunku do tej, gdzie normalnie jest serce; o otoczeniu człowieka: znajdujący się po stronie tej ręki, która (normalnie) jest dalej od serca» Prawa noga, ręka.… …   Słownik języka polskiego

  • wspaniałomyślny — wspaniałomyślnyni, wspaniałomyślnyniejszy «szlachetnie myślący i postępujący, wyrozumiały, hojny, wielkoduszny; właściwy człowiekowi o takich cechach» Zwycięzca był wspaniałomyślny dla zwyciężonych. Wspaniałomyślny gest, postępek. Wspaniałomyślne …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»