Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

supercilium+salit+pl

  • 1 supercilium

    sŭper-cĭlĭum, ii, n. [super and root kal-; Gr. kaluptô; Lat. celāre, to hide, cover; cf. Gr. kulon, epikulion, eyelid; cf. also, Ang.-Sax. hlid; Engl. lid; Germ. Augenlid]:

    cilium est folliculus, quo oculus tegitur, unde fit supercilium,

    Fest. p. 43 Müll.; Plin. 11, 37, 57, § 157.
    I.
    Lit., the eye-brow (good prose; more freq. in the plur.).
    (α).
    Plur.:

    ex superciliorum aut remissione aut contractione facile judicabimus, etc.,

    Cic. Off. 1, 41, 146:

    supercilia abrasa,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    superiora superciliis obducta sudorem a capite defluentem depellunt,

    id. N. D. 2, 57, 143:

    nec sedeo duris torva superciliis,

    Ov. H. 16 (17), 16:

    constricta,

    Quint. 1, 11, 10:

    torta,

    Plaut. Rud. 2, 2, 12:

    conjuncta,

    Suet. Aug. 79:

    usque ad malarum scripturam currentia,

    Petr. 126; Plin. 11, 37, 51, § 138:

    balenae,

    id. 9, 62, 88, § 186; Quint. 11, 3, 78; 11, 3, 79; 11, 3, 160:

    mulieres potissimum supercilia sua attribuerunt ei deae (Junoni Lucinae),

    Varr. L. L. 5, § 69 Müll.; cf. Fest. p. 305 ib.—
    (β).
    Sing.:

    altero ad frontem sublato, altero ad mentum depresso supercilio,

    Cic. Pis. 6, 14:

    triste,

    Lucr. 6, 1184:

    altero erecto, altero composito supercilio,

    Quint. 11, 3, 74:

    quo supercilio spicit,

    Plaut. Mil. 3, 1, 100:

    hirsutum,

    Verg. E. 8, 34; Hor. Ep. 1, 18, 94; Ov. A. A. 3, 201; Juv. 2, 93 al.:

    supercilium salit (as a favorable omen),

    Plaut. Ps. 1, 1, 105.—
    B.
    Transf., the prominent part of a thing, the brow, ridge, summit (not ante-Aug.):

    clivosi tramitis,

    Verg. G. 1, 108:

    tumuli,

    Liv. 34, 29, 11:

    infimo stare supercilio,

    at the bottom of the projection, id. 27, 18, 10; cf. Stat. Th. 6, 63: supercilium quoddam excelsum nacti, Auct. B. Afr. 58, 1; Plin. 6, 5, 5, § 17.—In archit., a projecting moulding over the scotia of a column or cornice, Vitr. 3, 3 med.; a threshold, id. 4, 6, 5.—Of the coast of the sea:

    supercilia ejus sinistra,

    Amm. 22, 8, 8; the shore of a river:

    Nili,

    id. 14, 8, 5:

    Rheni,

    id. 14, 10, 6:

    fluminis,

    id. 17, 9, 1:

    amnis,

    App. M. 5, p. 169, 34.—
    II.
    Trop.
    A.
    The nod, the will:

    cuncta supercilio movens,

    Hor. C. 3, 1, 8; Claud. Ep. ad Ser. 2, 58.—
    B.
    Pride, haughtiness, arrogance, sternness, superciliousness (class.; mostly sing.):

    supercilium ac regius spiritus,

    Cic. Agr. 2, 34, 93; id. Sest. 8, 19; id. Red. in Sen. 7, 14; Sen. Ben. 2, 4, 1; Juv. 6, 169; 5, 62:

    triste Catonis,

    Mart. 11, 2, 1:

    pone supercilium,

    id. 1, 5, 2:

    supercilii matrona severi,

    Ov. Tr. 2, 309; cf.:

    contegere libidines fronte et supercilio, non pudore et temperantiā,

    Cic. Prov. Cons. 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > supercilium

  • 2 saliens

    1.
    sălĭo ( sall-), no perf., ītum, 4 (collat. form sălo or sallo, no perf., salsum, 3: salunt, Varr. ap. Diom. p. 372 P.: salerent, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 909: salere, Lucil. ib.: salsurus, Mummius ap. Prisc. p. 910 P.; part. salsus, v. infra P. a.), v. a. [id.].
    I.
    To salt down, to salt: pernas, Cato ap. Varr. R. R. 1, 2 fin.:

    oleas caducas,

    Cato, R. R. 23, 1: pisces, Sisenn. ap. Prisc. p. 909 P.; Cels. 2, 18: saliturus istaec mittam salem, Naev. ap. Prisc. p. 910 P.: saliti pumiliones, Corn. Sev. ib.; so in part. perf.: caro salita, Fabian. ap. Diom. p. 372:

    thynnus,

    Col. 6, 32, 2 et saep.; Vulg. Ezech. 16, 4.—
    II.
    To sprinkle before sacrifice (eccl. Lat.):

    omnis victima sale salietur,

    Vulg. Marc. 9, 48; cf.:

    igne salietur,

    id. ib. — Hence, salsus, a, um, P. a., salted, salt.
    A.
    Lit., Plaut. Cas. 2, 3, 6:

    hoc salsum'st,

    is too salt, Ter. Ad. 3, 3, 71:

    caseus,

    Col. 12, 59, 1:

    fruges (as a sacrifice),

    Verg. A. 2, 133; cf.

    farra,

    Ov. F. 3, 284 (v. mola):

    (gravidae) salsioribus cibis usae,

    Plin. 7, 6, 5, § 42:

    salsissimus sal qui siccissimus,

    id. 31, 7, 41, § 85.—A poet. epithet of the sea, of blood, of tears, etc., salt, briny: mare, Enn. ap. Macr. 6, 4 (Ann. v. 453 Vahl.); id. ap. Non. 183, 19 (Trag. v. 145 ib.); cf.

    aequor,

    Lucr. 3, 493; 5, 128; 6, 634:

    vada,

    Cat. 64, 6; Verg. A. 5, 158:

    e salso momine ponti,

    Lucr. 6, 474:

    fluctus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    undae,

    Lucr. 6, 891; 6, 894:

    gurges,

    id. 5, 482;

    hence, comically, of shipwrecked persons,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; 2, 6, 33: sanguis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.); Att. ap. Non. 192, 2: heu! qui salsis fluctibus mandet me? id. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19 (Trag. v. 562 Rib.):

    lacrimae,

    Lucr. 1,125; 1, 920; cf.: guttae lacrimarum, Att. ap. Non. 503, 29:

    sputa,

    Lucr. 6, 1189:

    sudor,

    Verg. A. 2, 173:

    rubigo,

    id. G. 2, 220.—In plur. subst.: salsa, ōrum, n., salted things, salted food, Plaut. Poen. 1, 2, 32.— Sup. salsissimus;

    hence, mare salsissimum,

    the Dead Sea, Vulg. Num. 34, 3 et saep.—
    B.
    Trop. (acc. to sal, II.), sharp, acute, witty, facetious (syn.:

    facetus, dicax, lepidus, urbanus): accedunt non Attici, sed salsiores quam illi Atticorum, Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    genus est perelegans et cum gravitate salsum, etc.,

    id. de Or. 2, 67, 270 sq.; cf. id. ib. 2, 63, 255; 2, 56, 228; id. Or. 26, 90: salsum in consuetudine pro ridiculo tantum accepimus. Quint. 6, 3, 18 sq.; 6, 3, 39:

    salso multoque fluenti (sermone) regerit convicia,

    Hor. S. 1, 7, 28; 1, 9, 65.—In neutr. plur. subst.:

    inveni ridicula et salsa multa Graecorum,

    Cic. de Or. 2, 54, 217: De Êrakleideihô Varronis, negotia salsa, are humorous, merry stories, id. Att. 16, 12 fin. —Of persons:

    esse quamvis facetum atque salsum, non nimis est per se ipsum invidendum,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; id. Phil. 2, 17, 42; Cat. 14, 16.— Adv.: salsē, wittily, acutely, facetiously (acc. to B.):

    dicere aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 275; Quint. 6, 3, 13; 6, 3, 30; 6, 3, 89; 6, 3, 101. — Sup. salsissime, Cic. de Or. 2, 54, 221.
    2.
    sălĭo, ŭi (cf. Diom. p. 371 P.; Prisc. p. 906 P.; Serv. Verg. A. 3, 416:

    salii,

    Stat. S. 1, 2, 210; id. Th. 9, 132; Aug. Doctr. Chr. 2, 20, § 31:

    salivi,

    Serv. Verg. G. 2, 384), saltum, 4 ( gen. plur. part. pres. salientum, Lucr. 4, 1200), v. n. and a. [kindr. with Sanscr. sar-, sal-, to go, and Gr. hallomai; cf. salax].
    I.
    Neutr., to leap, spring, bound, jump (cf. tripudio), hop.
    A.
    Lit. (class.):

    ambulant aliquae (aves), ut cornices: saliunt aliae, ut passeres, merulae, etc.,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    saliendo sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25; id. Mil. 2, 3, 8:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587:

    vexare uterum pueris salientibus,

    Juv. 6, 599 et saep.:

    saxo salire,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31; cf.:

    de muro (with praecipitari),

    Liv. 25, 24: praecipites in puteum, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 725 P.:

    in aquas,

    Ov. Ib. 554:

    super vallum,

    Liv. 25, 39:

    super scuta,

    on the shields, Flor. 3, 10, 13:

    ultra Limites clientium Salis avarus,

    Hor. C. 2, 18, 26:

    saliet, tundet pede terram,

    id. A. P. 430:

    salias terrae gravis,

    id. Ep. 1, 14, 26:

    per praecipitia et praerupta,

    Liv. 27, 18:

    per flammas saluisse pecus, saluisse colonos,

    Ov. F. 4, 805:

    unctos saluere per utres,

    Verg. G. 2, 384:

    medio cum saluere foro,

    Prop. 4 (5), 5, 52:

    saliunt in gurgite ranae,

    Ov. M. 6, 381. —
    2.
    Transf., of things: ut habeat lacum, ubi aqua saliat, leaps or flows down, Varr. R. R. 1, 13, 3:

    ut in culleum de dolio vinum salire possit,

    Cato, R. R. 154:

    personae e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.; so,

    rivus,

    Verg. E. 5, 47:

    aqua,

    Plin. Ep. 2, 17, 25; Suet. Aug. 82:

    aquae salientes,

    Front. Aquaed. 9 al.:

    aqua saliens,

    spring-water, Vulg. Johan. 4, 14; v. also infra, P. a.:

    multa in tectis crepitans salit horrida grando,

    Verg. G. 1, 449; so,

    grando,

    Ov. M. 14, 543:

    farre pio placant et saliente sale,

    Tib. 3, 4, 10; cf.:

    farre pio et saliente micā,

    Hor. C. 3, 23, 20:

    farra micaeque salientis honorem,

    Ov. F. 4,409:

    cor salit,

    leaps, beats, palpitates, Plaut. Cas. 2, 6, 62; cf. id. Cist. 2, 3, 9; Pers. 3, 111; Sen. Herc. Oet. 708; Verg. G. 3, 460:

    pectora trepido motu,

    Ov. M. 8, 606:

    viscera,

    id. ib. 6, 390:

    temptatae pollice venae,

    id. ib. 10, 289; cf. id. H. 20, 139:

    supercilium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 105:

    e terrāque exorta repente arbusta salirent,

    Lucr. 1, 187.—
    * B.
    Trop.:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    Hor. S. 2, 6, 34.—
    II.
    Act., of the copulation of animals, to leap, cover, Varr. R. R. 2, 2, 14; 2, 4, 8; 2, 7, 8 sq.; 3, 6, 3; 3, 10, 3; Ov. A. A. 2, 485; Lucr. 4, 1196.—Hence, sălĭens, entis, P. a.; only in plur. subst.: sălĭentes, ĭum, f. (sc. aquae), springs, fountains, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2; Vitr. 8, 3, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 9; 87 fin.; 103; 104; Dig. 19, 1, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > saliens

  • 3 salio

    1.
    sălĭo ( sall-), no perf., ītum, 4 (collat. form sălo or sallo, no perf., salsum, 3: salunt, Varr. ap. Diom. p. 372 P.: salerent, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 909: salere, Lucil. ib.: salsurus, Mummius ap. Prisc. p. 910 P.; part. salsus, v. infra P. a.), v. a. [id.].
    I.
    To salt down, to salt: pernas, Cato ap. Varr. R. R. 1, 2 fin.:

    oleas caducas,

    Cato, R. R. 23, 1: pisces, Sisenn. ap. Prisc. p. 909 P.; Cels. 2, 18: saliturus istaec mittam salem, Naev. ap. Prisc. p. 910 P.: saliti pumiliones, Corn. Sev. ib.; so in part. perf.: caro salita, Fabian. ap. Diom. p. 372:

    thynnus,

    Col. 6, 32, 2 et saep.; Vulg. Ezech. 16, 4.—
    II.
    To sprinkle before sacrifice (eccl. Lat.):

    omnis victima sale salietur,

    Vulg. Marc. 9, 48; cf.:

    igne salietur,

    id. ib. — Hence, salsus, a, um, P. a., salted, salt.
    A.
    Lit., Plaut. Cas. 2, 3, 6:

    hoc salsum'st,

    is too salt, Ter. Ad. 3, 3, 71:

    caseus,

    Col. 12, 59, 1:

    fruges (as a sacrifice),

    Verg. A. 2, 133; cf.

    farra,

    Ov. F. 3, 284 (v. mola):

    (gravidae) salsioribus cibis usae,

    Plin. 7, 6, 5, § 42:

    salsissimus sal qui siccissimus,

    id. 31, 7, 41, § 85.—A poet. epithet of the sea, of blood, of tears, etc., salt, briny: mare, Enn. ap. Macr. 6, 4 (Ann. v. 453 Vahl.); id. ap. Non. 183, 19 (Trag. v. 145 ib.); cf.

    aequor,

    Lucr. 3, 493; 5, 128; 6, 634:

    vada,

    Cat. 64, 6; Verg. A. 5, 158:

    e salso momine ponti,

    Lucr. 6, 474:

    fluctus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    undae,

    Lucr. 6, 891; 6, 894:

    gurges,

    id. 5, 482;

    hence, comically, of shipwrecked persons,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; 2, 6, 33: sanguis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.); Att. ap. Non. 192, 2: heu! qui salsis fluctibus mandet me? id. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19 (Trag. v. 562 Rib.):

    lacrimae,

    Lucr. 1,125; 1, 920; cf.: guttae lacrimarum, Att. ap. Non. 503, 29:

    sputa,

    Lucr. 6, 1189:

    sudor,

    Verg. A. 2, 173:

    rubigo,

    id. G. 2, 220.—In plur. subst.: salsa, ōrum, n., salted things, salted food, Plaut. Poen. 1, 2, 32.— Sup. salsissimus;

    hence, mare salsissimum,

    the Dead Sea, Vulg. Num. 34, 3 et saep.—
    B.
    Trop. (acc. to sal, II.), sharp, acute, witty, facetious (syn.:

    facetus, dicax, lepidus, urbanus): accedunt non Attici, sed salsiores quam illi Atticorum, Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    genus est perelegans et cum gravitate salsum, etc.,

    id. de Or. 2, 67, 270 sq.; cf. id. ib. 2, 63, 255; 2, 56, 228; id. Or. 26, 90: salsum in consuetudine pro ridiculo tantum accepimus. Quint. 6, 3, 18 sq.; 6, 3, 39:

    salso multoque fluenti (sermone) regerit convicia,

    Hor. S. 1, 7, 28; 1, 9, 65.—In neutr. plur. subst.:

    inveni ridicula et salsa multa Graecorum,

    Cic. de Or. 2, 54, 217: De Êrakleideihô Varronis, negotia salsa, are humorous, merry stories, id. Att. 16, 12 fin. —Of persons:

    esse quamvis facetum atque salsum, non nimis est per se ipsum invidendum,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; id. Phil. 2, 17, 42; Cat. 14, 16.— Adv.: salsē, wittily, acutely, facetiously (acc. to B.):

    dicere aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 275; Quint. 6, 3, 13; 6, 3, 30; 6, 3, 89; 6, 3, 101. — Sup. salsissime, Cic. de Or. 2, 54, 221.
    2.
    sălĭo, ŭi (cf. Diom. p. 371 P.; Prisc. p. 906 P.; Serv. Verg. A. 3, 416:

    salii,

    Stat. S. 1, 2, 210; id. Th. 9, 132; Aug. Doctr. Chr. 2, 20, § 31:

    salivi,

    Serv. Verg. G. 2, 384), saltum, 4 ( gen. plur. part. pres. salientum, Lucr. 4, 1200), v. n. and a. [kindr. with Sanscr. sar-, sal-, to go, and Gr. hallomai; cf. salax].
    I.
    Neutr., to leap, spring, bound, jump (cf. tripudio), hop.
    A.
    Lit. (class.):

    ambulant aliquae (aves), ut cornices: saliunt aliae, ut passeres, merulae, etc.,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    saliendo sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25; id. Mil. 2, 3, 8:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587:

    vexare uterum pueris salientibus,

    Juv. 6, 599 et saep.:

    saxo salire,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31; cf.:

    de muro (with praecipitari),

    Liv. 25, 24: praecipites in puteum, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 725 P.:

    in aquas,

    Ov. Ib. 554:

    super vallum,

    Liv. 25, 39:

    super scuta,

    on the shields, Flor. 3, 10, 13:

    ultra Limites clientium Salis avarus,

    Hor. C. 2, 18, 26:

    saliet, tundet pede terram,

    id. A. P. 430:

    salias terrae gravis,

    id. Ep. 1, 14, 26:

    per praecipitia et praerupta,

    Liv. 27, 18:

    per flammas saluisse pecus, saluisse colonos,

    Ov. F. 4, 805:

    unctos saluere per utres,

    Verg. G. 2, 384:

    medio cum saluere foro,

    Prop. 4 (5), 5, 52:

    saliunt in gurgite ranae,

    Ov. M. 6, 381. —
    2.
    Transf., of things: ut habeat lacum, ubi aqua saliat, leaps or flows down, Varr. R. R. 1, 13, 3:

    ut in culleum de dolio vinum salire possit,

    Cato, R. R. 154:

    personae e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.; so,

    rivus,

    Verg. E. 5, 47:

    aqua,

    Plin. Ep. 2, 17, 25; Suet. Aug. 82:

    aquae salientes,

    Front. Aquaed. 9 al.:

    aqua saliens,

    spring-water, Vulg. Johan. 4, 14; v. also infra, P. a.:

    multa in tectis crepitans salit horrida grando,

    Verg. G. 1, 449; so,

    grando,

    Ov. M. 14, 543:

    farre pio placant et saliente sale,

    Tib. 3, 4, 10; cf.:

    farre pio et saliente micā,

    Hor. C. 3, 23, 20:

    farra micaeque salientis honorem,

    Ov. F. 4,409:

    cor salit,

    leaps, beats, palpitates, Plaut. Cas. 2, 6, 62; cf. id. Cist. 2, 3, 9; Pers. 3, 111; Sen. Herc. Oet. 708; Verg. G. 3, 460:

    pectora trepido motu,

    Ov. M. 8, 606:

    viscera,

    id. ib. 6, 390:

    temptatae pollice venae,

    id. ib. 10, 289; cf. id. H. 20, 139:

    supercilium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 105:

    e terrāque exorta repente arbusta salirent,

    Lucr. 1, 187.—
    * B.
    Trop.:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    Hor. S. 2, 6, 34.—
    II.
    Act., of the copulation of animals, to leap, cover, Varr. R. R. 2, 2, 14; 2, 4, 8; 2, 7, 8 sq.; 3, 6, 3; 3, 10, 3; Ov. A. A. 2, 485; Lucr. 4, 1196.—Hence, sălĭens, entis, P. a.; only in plur. subst.: sălĭentes, ĭum, f. (sc. aquae), springs, fountains, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2; Vitr. 8, 3, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 9; 87 fin.; 103; 104; Dig. 19, 1, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > salio

  • 4 salsa

    1.
    sălĭo ( sall-), no perf., ītum, 4 (collat. form sălo or sallo, no perf., salsum, 3: salunt, Varr. ap. Diom. p. 372 P.: salerent, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 909: salere, Lucil. ib.: salsurus, Mummius ap. Prisc. p. 910 P.; part. salsus, v. infra P. a.), v. a. [id.].
    I.
    To salt down, to salt: pernas, Cato ap. Varr. R. R. 1, 2 fin.:

    oleas caducas,

    Cato, R. R. 23, 1: pisces, Sisenn. ap. Prisc. p. 909 P.; Cels. 2, 18: saliturus istaec mittam salem, Naev. ap. Prisc. p. 910 P.: saliti pumiliones, Corn. Sev. ib.; so in part. perf.: caro salita, Fabian. ap. Diom. p. 372:

    thynnus,

    Col. 6, 32, 2 et saep.; Vulg. Ezech. 16, 4.—
    II.
    To sprinkle before sacrifice (eccl. Lat.):

    omnis victima sale salietur,

    Vulg. Marc. 9, 48; cf.:

    igne salietur,

    id. ib. — Hence, salsus, a, um, P. a., salted, salt.
    A.
    Lit., Plaut. Cas. 2, 3, 6:

    hoc salsum'st,

    is too salt, Ter. Ad. 3, 3, 71:

    caseus,

    Col. 12, 59, 1:

    fruges (as a sacrifice),

    Verg. A. 2, 133; cf.

    farra,

    Ov. F. 3, 284 (v. mola):

    (gravidae) salsioribus cibis usae,

    Plin. 7, 6, 5, § 42:

    salsissimus sal qui siccissimus,

    id. 31, 7, 41, § 85.—A poet. epithet of the sea, of blood, of tears, etc., salt, briny: mare, Enn. ap. Macr. 6, 4 (Ann. v. 453 Vahl.); id. ap. Non. 183, 19 (Trag. v. 145 ib.); cf.

    aequor,

    Lucr. 3, 493; 5, 128; 6, 634:

    vada,

    Cat. 64, 6; Verg. A. 5, 158:

    e salso momine ponti,

    Lucr. 6, 474:

    fluctus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    undae,

    Lucr. 6, 891; 6, 894:

    gurges,

    id. 5, 482;

    hence, comically, of shipwrecked persons,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; 2, 6, 33: sanguis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.); Att. ap. Non. 192, 2: heu! qui salsis fluctibus mandet me? id. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19 (Trag. v. 562 Rib.):

    lacrimae,

    Lucr. 1,125; 1, 920; cf.: guttae lacrimarum, Att. ap. Non. 503, 29:

    sputa,

    Lucr. 6, 1189:

    sudor,

    Verg. A. 2, 173:

    rubigo,

    id. G. 2, 220.—In plur. subst.: salsa, ōrum, n., salted things, salted food, Plaut. Poen. 1, 2, 32.— Sup. salsissimus;

    hence, mare salsissimum,

    the Dead Sea, Vulg. Num. 34, 3 et saep.—
    B.
    Trop. (acc. to sal, II.), sharp, acute, witty, facetious (syn.:

    facetus, dicax, lepidus, urbanus): accedunt non Attici, sed salsiores quam illi Atticorum, Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    genus est perelegans et cum gravitate salsum, etc.,

    id. de Or. 2, 67, 270 sq.; cf. id. ib. 2, 63, 255; 2, 56, 228; id. Or. 26, 90: salsum in consuetudine pro ridiculo tantum accepimus. Quint. 6, 3, 18 sq.; 6, 3, 39:

    salso multoque fluenti (sermone) regerit convicia,

    Hor. S. 1, 7, 28; 1, 9, 65.—In neutr. plur. subst.:

    inveni ridicula et salsa multa Graecorum,

    Cic. de Or. 2, 54, 217: De Êrakleideihô Varronis, negotia salsa, are humorous, merry stories, id. Att. 16, 12 fin. —Of persons:

    esse quamvis facetum atque salsum, non nimis est per se ipsum invidendum,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; id. Phil. 2, 17, 42; Cat. 14, 16.— Adv.: salsē, wittily, acutely, facetiously (acc. to B.):

    dicere aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 275; Quint. 6, 3, 13; 6, 3, 30; 6, 3, 89; 6, 3, 101. — Sup. salsissime, Cic. de Or. 2, 54, 221.
    2.
    sălĭo, ŭi (cf. Diom. p. 371 P.; Prisc. p. 906 P.; Serv. Verg. A. 3, 416:

    salii,

    Stat. S. 1, 2, 210; id. Th. 9, 132; Aug. Doctr. Chr. 2, 20, § 31:

    salivi,

    Serv. Verg. G. 2, 384), saltum, 4 ( gen. plur. part. pres. salientum, Lucr. 4, 1200), v. n. and a. [kindr. with Sanscr. sar-, sal-, to go, and Gr. hallomai; cf. salax].
    I.
    Neutr., to leap, spring, bound, jump (cf. tripudio), hop.
    A.
    Lit. (class.):

    ambulant aliquae (aves), ut cornices: saliunt aliae, ut passeres, merulae, etc.,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    saliendo sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25; id. Mil. 2, 3, 8:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587:

    vexare uterum pueris salientibus,

    Juv. 6, 599 et saep.:

    saxo salire,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31; cf.:

    de muro (with praecipitari),

    Liv. 25, 24: praecipites in puteum, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 725 P.:

    in aquas,

    Ov. Ib. 554:

    super vallum,

    Liv. 25, 39:

    super scuta,

    on the shields, Flor. 3, 10, 13:

    ultra Limites clientium Salis avarus,

    Hor. C. 2, 18, 26:

    saliet, tundet pede terram,

    id. A. P. 430:

    salias terrae gravis,

    id. Ep. 1, 14, 26:

    per praecipitia et praerupta,

    Liv. 27, 18:

    per flammas saluisse pecus, saluisse colonos,

    Ov. F. 4, 805:

    unctos saluere per utres,

    Verg. G. 2, 384:

    medio cum saluere foro,

    Prop. 4 (5), 5, 52:

    saliunt in gurgite ranae,

    Ov. M. 6, 381. —
    2.
    Transf., of things: ut habeat lacum, ubi aqua saliat, leaps or flows down, Varr. R. R. 1, 13, 3:

    ut in culleum de dolio vinum salire possit,

    Cato, R. R. 154:

    personae e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.; so,

    rivus,

    Verg. E. 5, 47:

    aqua,

    Plin. Ep. 2, 17, 25; Suet. Aug. 82:

    aquae salientes,

    Front. Aquaed. 9 al.:

    aqua saliens,

    spring-water, Vulg. Johan. 4, 14; v. also infra, P. a.:

    multa in tectis crepitans salit horrida grando,

    Verg. G. 1, 449; so,

    grando,

    Ov. M. 14, 543:

    farre pio placant et saliente sale,

    Tib. 3, 4, 10; cf.:

    farre pio et saliente micā,

    Hor. C. 3, 23, 20:

    farra micaeque salientis honorem,

    Ov. F. 4,409:

    cor salit,

    leaps, beats, palpitates, Plaut. Cas. 2, 6, 62; cf. id. Cist. 2, 3, 9; Pers. 3, 111; Sen. Herc. Oet. 708; Verg. G. 3, 460:

    pectora trepido motu,

    Ov. M. 8, 606:

    viscera,

    id. ib. 6, 390:

    temptatae pollice venae,

    id. ib. 10, 289; cf. id. H. 20, 139:

    supercilium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 105:

    e terrāque exorta repente arbusta salirent,

    Lucr. 1, 187.—
    * B.
    Trop.:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    Hor. S. 2, 6, 34.—
    II.
    Act., of the copulation of animals, to leap, cover, Varr. R. R. 2, 2, 14; 2, 4, 8; 2, 7, 8 sq.; 3, 6, 3; 3, 10, 3; Ov. A. A. 2, 485; Lucr. 4, 1196.—Hence, sălĭens, entis, P. a.; only in plur. subst.: sălĭentes, ĭum, f. (sc. aquae), springs, fountains, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2; Vitr. 8, 3, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 9; 87 fin.; 103; 104; Dig. 19, 1, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > salsa

См. также в других словарях:

  • Ita supercilium salit. — См. Бровью повести …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Auge — 1. Ab Auge, ab Herz. (Luzern.) 2. Als das aug erfüllet, so ist dem bauch genug gethan. – Henisch, 152. 3. An den Augen sieht man, was einer ist und was er kann. 4. An den augen tevblein vnd in den hertzen tevflein. – Trymberg, Renner, um das Jahr …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • DIVINATIO — Graecis Μαντεία vel Μαντικὴ, (nempe ut volunt a μανία, quia causa sit externa incorporeaque ac ut Gentes putarunt divina; quo nomine etiam Daemones complectebantur) Platoni definitiur ἐπιςτήμη προδηλωτικὴ, πράξεως ἄνευ ἀποδείξεως, Scientia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Augenbrauen — 1. Wem die Augenbrauen springen, wird bald von grossem Glücke singen. (Altröm.) Von denen, die sich mit einer angenehmen Hoffnung tragen. Von einem Volksaberglauben, der Prophezeiungen für die Zukunft aus körperlichen Anzeichen entnimmt, z.B. dem …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • бровью повести — (иноск.) в знак внимания, участия, тревоги Ср. Стальная и бездушная вы женщина! она хоть бы бровью повела. Писемский. Взбаламученное море. 6, 18. Ср. Ita supercilium salit. Plaut. Pseudol. 107. См. бровью не моргнуть. См. брови сдвинуть …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона

  • Бровью повести — (иноск.) въ знакъ вниманія, участія, тревоги. Ср. «Стальная и бездушная вы женщина!» она хоть бы бровью повела. Писемскій. Взбаламученное море. 6, 13. Ср. Ita supercilium salit. Plaut. Pseudol. 107. См. Бровью не моргнуть. См. Брови сдвинуть,… …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Finger — 1. De êrst de Finger warin1 hett, kriggt boll2 de ganze Hand derin. (Ostfries.) – Bueren, 131; Eichwald, 508; Frommann, III, 431, 294. 1) Worin. 2) Bald. 2. Den Finger, der Honig in den Mund streicht, muss man nicht beissen. 3. Der Finger einer… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Herz — 1. Ae frühlich Hatz, en fresche Moth magd Scha (Schaden) wier jod, hölpt ouch noch witt enn schlête Zitt. (Aachen.) – Firmenich, III, 232. 2. Auf einem traurigen Herzen steht kein fröhlicher Kopf. – Heuseler, 83. Dän.: Et sorrigfuld hierte er… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»