Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sulco

  • 1 sulcō

        sulcō āvī, —, āre    [sulcus], to furrow, turn up, plough: vomere humum, O.— To furrow, plough, cross, traverse, mark: (anguis) harenam Sulcat, O.: vada salsa carinā, V.
    * * *
    sulcare, sulcavi, sulcatus V
    furrow, plough; cleave

    Latin-English dictionary > sulcō

  • 2 sulco

    sulco, āvi, ātum, 1, v. a. [sulcus], to furrow, cut furrows through, to plough (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit., in agriculture:

    agros,

    Tib. 2, 3, 85:

    (rura) sulcata Camilli Vomere,

    Luc. 1, 168:

    vomere humum,

    Ov. Tr. 3, 10, 68:

    campos vomere,

    Sil. 9, 191. — Absol.:

    recto plenoque sulcare,

    Col. 2, 2, 25.—
    II.
    Transf.
    (α).
    Ingen., to furrow, plough; poet., to sail over, traverse, pass through, etc.:

    sulcant fossas, quo pluvia aqua delabatur,

    Varr. R. R. 1, 29, 2:

    (anguis) harenam Sulcat,

    Ov. M. 15, 726:

    iter caudā,

    Luc. 9, 721:

    longā sulcant vada salsa carinā,

    Verg. A. 5, 158:

    rate undas,

    Ov. P. 2, 10, 33; id. M. 4, 707:

    maria arbore,

    Plin. 12, 1, 2, § 5:

    regna volatu,

    Luc. 9, 668:

    sulcavitque cutem rugis,

    furrowed her skin with wrinkles, Ov. M. 3, 276:

    gressus,

    App. M. 5, p. 167, 22:

    sulcatis lateribus,

    i. e. by lashes, Amm. 14, 9, 5.—
    (β).
    To elaborate, to work out (cf. exaro), Ven. Fort. Vita Mart.

    Lewis & Short latin dictionary > sulco

  • 3 sulcus

    1.
    sulcus, a, um, adj., only ficus sulca, an unknown species of fig-tree, Col. 5, 10, 11.
    2.
    sulcus, i, m. [Gr. holkos, from helkô], a furrow made by the plough (cf.: lira, porca): sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant holkon, Fest. p. 302 Müll.: quā aratrum vomere lacunam striam facit, sulcus vocatur: quod est inter duos sulcos elata terra, dicitur [p. 1797] porca, Varr. R. R. 1, 29, 3:

    sulco vario ne ares,

    Cato, R. R. 61, 1:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    ducere... infodere sulcum,

    Col. 2, 2, 27; Juv. 7, 48:

    duci sarculo sulcum,

    Plin. 18, 33, 76, § 327:

    proscindere jugerum sulco,

    id. 18, 19, 49, § 178:

    sulco tenui arare,

    id. 18, 18, 47, § 170:

    sulcum patefacere aratro,

    Ov. M. 3, 104:

    sulcis committere semina,

    Verg. G. 1, 223:

    mandare hordea sulcis,

    id. E. 5, 36:

    telluri infindere sulcos,

    id. ib. 4, 33:

    semina longis Cerealia sulcis Obruere,

    Ov. M. 1, 123:

    herba Cerealibus obruta sulcis,

    id. Tr. 3, 12, 11.—
    II.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    A ploughing:

    hordeum altero sulco seminari debet,

    Col. 2, 9, 15:

    quarto,

    id. 2, 12, 8:

    quinto,

    Plin. 18, 20, 49, § 181:

    nono,

    Plin. Ep. 5, 6, 10.—
    B.
    Of things resembling a furrow.
    1.
    A long, narrow trench, a ditch, Cato, R. R. 33, 4; 43, 1; Col. 2, 8, 3; Plin. 19, 4, 20, § 60; Verg. G. 2, 24; 2, 289; id. A. 1, 425 et saep.—
    2.
    A rut, track, in gen.:

    cursu rotarum saucia clarescunt nubila sulco, Claud. Cons. Prob. et Olymp. 102.—Esp., of the furrow cut by a vessel: infindunt sulcos,

    Verg. A. 5, 142:

    delere sulcos,

    Stat. Th. 6, 415:

    canebant aequora sulco,

    Val. Fl. 3, 32.—Of a wrinkle of the skin, Mart. 3, 72, 4:

    genarum,

    Claud. in Eutr. 1, 110.—Of the trail of a meteor, Verg. A. 2, 697; Luc. 5, 562.—Of wounds:

    in pectore,

    Claud. Rapt. Prov. 3, 425.—Of the private parts of a woman, Lucr. 4, 1272; Verg. G. 3, 136; App. Anech. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sulcus

  • 4 designatus

    dē-signo or dissigno (the latter form preferred by Brambach in sense II. B. 2. infra; so Keller, ad Hor. Ep. 1, 5, 16; cf. Roby, L. G. 2, p. 384), āvi, ātum, 1, v. a., to mark out, trace out (freq. in the Aug. per.); to describe, designate, define (for syn. cf.: nomino, appello; voco, dico; facio, coöpto, evoco, prodo, declaro, renuntio, seligo).
    I.
    Lit.:

    Aeneas urbem designat aratro,

    Verg. A. 5, 755; cf.:

    moenia fossā,

    id. ib. 7, 157:

    moenia sulco,

    Ov. F. 4, 825; and:

    oppidum sulco,

    Tac. A. 12, 24.— With dat.:

    finis templo Jovis,

    Liv. 1, 10; cf.:

    locum circo,

    id. 1, 35:—vulnere frontem, to mark, Stat. Th. 6, 782; cf.:

    nubila ingenti gyro,

    id. ib. 1, 311.—
    * B.
    Transf., to delineate, design, depict, represent, sc. by embroidering, weaving, etc.:

    Europen,

    Ov. M. 6, 103.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to point out, mark, denote by speech; to designate, describe, represent:

    haec ab hominibus callidis animadversa ac notata, verbis designata,

    Cic. de Or. 1, 23, 109; cf.:

    affectus velut primis lineis designare,

    Quint. 4, 2, 120; and:

    aliquem aliqua oratione,

    Caes. B. G. 1, 18:

    notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum,

    Cic. Cat. 1, 1, 2; cf.:

    aliquem digito,

    Ov. Am. 3, 1, 19; 3, 6, 77:

    decumam ex praeda,

    Liv. 5, 25:

    aliquem nota ignaviae,

    id. 24, 16:

    turpitudinem aliquam,

    Cic. de Or. 2, 58, 236:

    quem (mundum) alio loco ipse designarit deum,

    id. N. D. 1, 13, 33:

    multa, quae nimiam luxuriam et victoriae fiduciam designarent,

    Caes. B. C. 3, 96.—
    B.
    In partic.
    1.
    In a bad sense, to contrive, devise, perpetrate (syn.:

    exsequi, patrare, perpetrare—very rare): quae designata sint et facta nequitia,

    Plaut. Most. 2, 1, 66; cf.: Illa, quae antehac facta sunt, Omitto;

    modo quid designavit!

    Ter. Ad. 1, 2, 7 Donat.—In a good sense:

    quid non ebrietas designat,

    effect, do, accomplish, Hor. Ep. 1, 5, 16 Orell.—
    2.
    With access. idea of arrangement, to dispose, regulate, arrange, appoint, ordain, nominate, elect, choose:

    constituere et designare aliquid,

    Cic. Div. 1, 38, 82:

    Anaxagoras primus omnium rerum descriptionem et modum mentis infinitae vi ac ratione designari et confici voluit,

    to be designed and executed, id. N. D. 1, 11; cf. id. ib. 3, 35.—Esp., to appoint to a public office:

    aliquem praetorem,

    Suet. Cal. 18:

    Mamertinum Consulem,

    Amm. 21, 12, 25:

    ut ii decemviratum habeant, quos plebs designaverit: oblitus est, nullos ab plebe designari,

    Cic. Agr. 2, 10 fin.:

    Catilina in proximum annum consulatum petebat, sperans si designatus foret, etc.,

    Sall. C. 26.—Hence,
    b.
    Polit. t. t.: dēsig-nātus, elect; applied to a person elected to an office, but who has not yet entered upon it:

    consul,

    Cic. Fam. 11, 6; Vell. 2, 58, and the superscriptions of letters in Cic. Fam. 11, 4-8:

    tribunus plebis,

    id. Agr. 2, 5, 11; id. Att. 3, 13; Sall. J. 27, 2:

    quaestor,

    Vell. 2, 111, 3 et saep.—Also, said of the office itself:

    Pompeio consulatus designatus est,

    Gell. 14, 7, 1.—
    (β).
    Transf., expected; of a child not yet born:

    designatus civis,

    Cic. Clu. 11, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > designatus

  • 5 designo

    dē-signo or dissigno (the latter form preferred by Brambach in sense II. B. 2. infra; so Keller, ad Hor. Ep. 1, 5, 16; cf. Roby, L. G. 2, p. 384), āvi, ātum, 1, v. a., to mark out, trace out (freq. in the Aug. per.); to describe, designate, define (for syn. cf.: nomino, appello; voco, dico; facio, coöpto, evoco, prodo, declaro, renuntio, seligo).
    I.
    Lit.:

    Aeneas urbem designat aratro,

    Verg. A. 5, 755; cf.:

    moenia fossā,

    id. ib. 7, 157:

    moenia sulco,

    Ov. F. 4, 825; and:

    oppidum sulco,

    Tac. A. 12, 24.— With dat.:

    finis templo Jovis,

    Liv. 1, 10; cf.:

    locum circo,

    id. 1, 35:—vulnere frontem, to mark, Stat. Th. 6, 782; cf.:

    nubila ingenti gyro,

    id. ib. 1, 311.—
    * B.
    Transf., to delineate, design, depict, represent, sc. by embroidering, weaving, etc.:

    Europen,

    Ov. M. 6, 103.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to point out, mark, denote by speech; to designate, describe, represent:

    haec ab hominibus callidis animadversa ac notata, verbis designata,

    Cic. de Or. 1, 23, 109; cf.:

    affectus velut primis lineis designare,

    Quint. 4, 2, 120; and:

    aliquem aliqua oratione,

    Caes. B. G. 1, 18:

    notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum,

    Cic. Cat. 1, 1, 2; cf.:

    aliquem digito,

    Ov. Am. 3, 1, 19; 3, 6, 77:

    decumam ex praeda,

    Liv. 5, 25:

    aliquem nota ignaviae,

    id. 24, 16:

    turpitudinem aliquam,

    Cic. de Or. 2, 58, 236:

    quem (mundum) alio loco ipse designarit deum,

    id. N. D. 1, 13, 33:

    multa, quae nimiam luxuriam et victoriae fiduciam designarent,

    Caes. B. C. 3, 96.—
    B.
    In partic.
    1.
    In a bad sense, to contrive, devise, perpetrate (syn.:

    exsequi, patrare, perpetrare—very rare): quae designata sint et facta nequitia,

    Plaut. Most. 2, 1, 66; cf.: Illa, quae antehac facta sunt, Omitto;

    modo quid designavit!

    Ter. Ad. 1, 2, 7 Donat.—In a good sense:

    quid non ebrietas designat,

    effect, do, accomplish, Hor. Ep. 1, 5, 16 Orell.—
    2.
    With access. idea of arrangement, to dispose, regulate, arrange, appoint, ordain, nominate, elect, choose:

    constituere et designare aliquid,

    Cic. Div. 1, 38, 82:

    Anaxagoras primus omnium rerum descriptionem et modum mentis infinitae vi ac ratione designari et confici voluit,

    to be designed and executed, id. N. D. 1, 11; cf. id. ib. 3, 35.—Esp., to appoint to a public office:

    aliquem praetorem,

    Suet. Cal. 18:

    Mamertinum Consulem,

    Amm. 21, 12, 25:

    ut ii decemviratum habeant, quos plebs designaverit: oblitus est, nullos ab plebe designari,

    Cic. Agr. 2, 10 fin.:

    Catilina in proximum annum consulatum petebat, sperans si designatus foret, etc.,

    Sall. C. 26.—Hence,
    b.
    Polit. t. t.: dēsig-nātus, elect; applied to a person elected to an office, but who has not yet entered upon it:

    consul,

    Cic. Fam. 11, 6; Vell. 2, 58, and the superscriptions of letters in Cic. Fam. 11, 4-8:

    tribunus plebis,

    id. Agr. 2, 5, 11; id. Att. 3, 13; Sall. J. 27, 2:

    quaestor,

    Vell. 2, 111, 3 et saep.—Also, said of the office itself:

    Pompeio consulatus designatus est,

    Gell. 14, 7, 1.—
    (β).
    Transf., expected; of a child not yet born:

    designatus civis,

    Cic. Clu. 11, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > designo

  • 6 dissigno

    dē-signo or dissigno (the latter form preferred by Brambach in sense II. B. 2. infra; so Keller, ad Hor. Ep. 1, 5, 16; cf. Roby, L. G. 2, p. 384), āvi, ātum, 1, v. a., to mark out, trace out (freq. in the Aug. per.); to describe, designate, define (for syn. cf.: nomino, appello; voco, dico; facio, coöpto, evoco, prodo, declaro, renuntio, seligo).
    I.
    Lit.:

    Aeneas urbem designat aratro,

    Verg. A. 5, 755; cf.:

    moenia fossā,

    id. ib. 7, 157:

    moenia sulco,

    Ov. F. 4, 825; and:

    oppidum sulco,

    Tac. A. 12, 24.— With dat.:

    finis templo Jovis,

    Liv. 1, 10; cf.:

    locum circo,

    id. 1, 35:—vulnere frontem, to mark, Stat. Th. 6, 782; cf.:

    nubila ingenti gyro,

    id. ib. 1, 311.—
    * B.
    Transf., to delineate, design, depict, represent, sc. by embroidering, weaving, etc.:

    Europen,

    Ov. M. 6, 103.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to point out, mark, denote by speech; to designate, describe, represent:

    haec ab hominibus callidis animadversa ac notata, verbis designata,

    Cic. de Or. 1, 23, 109; cf.:

    affectus velut primis lineis designare,

    Quint. 4, 2, 120; and:

    aliquem aliqua oratione,

    Caes. B. G. 1, 18:

    notat et designat oculis ad caedem unumquemque nostrum,

    Cic. Cat. 1, 1, 2; cf.:

    aliquem digito,

    Ov. Am. 3, 1, 19; 3, 6, 77:

    decumam ex praeda,

    Liv. 5, 25:

    aliquem nota ignaviae,

    id. 24, 16:

    turpitudinem aliquam,

    Cic. de Or. 2, 58, 236:

    quem (mundum) alio loco ipse designarit deum,

    id. N. D. 1, 13, 33:

    multa, quae nimiam luxuriam et victoriae fiduciam designarent,

    Caes. B. C. 3, 96.—
    B.
    In partic.
    1.
    In a bad sense, to contrive, devise, perpetrate (syn.:

    exsequi, patrare, perpetrare—very rare): quae designata sint et facta nequitia,

    Plaut. Most. 2, 1, 66; cf.: Illa, quae antehac facta sunt, Omitto;

    modo quid designavit!

    Ter. Ad. 1, 2, 7 Donat.—In a good sense:

    quid non ebrietas designat,

    effect, do, accomplish, Hor. Ep. 1, 5, 16 Orell.—
    2.
    With access. idea of arrangement, to dispose, regulate, arrange, appoint, ordain, nominate, elect, choose:

    constituere et designare aliquid,

    Cic. Div. 1, 38, 82:

    Anaxagoras primus omnium rerum descriptionem et modum mentis infinitae vi ac ratione designari et confici voluit,

    to be designed and executed, id. N. D. 1, 11; cf. id. ib. 3, 35.—Esp., to appoint to a public office:

    aliquem praetorem,

    Suet. Cal. 18:

    Mamertinum Consulem,

    Amm. 21, 12, 25:

    ut ii decemviratum habeant, quos plebs designaverit: oblitus est, nullos ab plebe designari,

    Cic. Agr. 2, 10 fin.:

    Catilina in proximum annum consulatum petebat, sperans si designatus foret, etc.,

    Sall. C. 26.—Hence,
    b.
    Polit. t. t.: dēsig-nātus, elect; applied to a person elected to an office, but who has not yet entered upon it:

    consul,

    Cic. Fam. 11, 6; Vell. 2, 58, and the superscriptions of letters in Cic. Fam. 11, 4-8:

    tribunus plebis,

    id. Agr. 2, 5, 11; id. Att. 3, 13; Sall. J. 27, 2:

    quaestor,

    Vell. 2, 111, 3 et saep.—Also, said of the office itself:

    Pompeio consulatus designatus est,

    Gell. 14, 7, 1.—
    (β).
    Transf., expected; of a child not yet born:

    designatus civis,

    Cic. Clu. 11, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > dissigno

  • 7 conclūdō

        conclūdō sī, sus, ere    [com- + claudo], to shut up, close, imprison, enclose, confine: bestias: multitudinem: me in cellam cum illā, T.: illum aliquo, T.: locum sulco, V.: Suave locus voci resonat conclusus, H.: conclusum mare, Cs.—Fig., to include, compress, restrain, limit, restrict: tot res in unum diem, T.: omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt: Ut huc concludar, be shut up to this (marriage), T.: me miserum, T.: (orator) concludatur in ea, quae, etc.—Of language, to compress, include, condense, comprise: uno volumine vitam virorum complurium, N.: ea (vis) verbis interdicti non concluditur.—To end, close, conclude: facinus crudelitate perfectum atque conclusum — In discourse, to end, finish, conclude, complete: huius generis orationem: crimen (the discussion of) the charge: sententias, to round off: versum. — In philos., to conclude, infer, make an inference, argue, demonstrate: ex rebus concessis quod velis: argumentum: quo modo concludatur ratio: summum malum esse dolorem, etc.: hoc modo.
    * * *
    concludere, conclusi, conclusus V TRANS
    shut up, confine; contain, limit; close; include (limit); conceal, keep secret; conclude/finish; define; construct/compose (sentence); infer, deduce, imply

    Latin-English dictionary > conclūdō

  • 8 crīspisulcāns

        crīspisulcāns adj.    [crispus + sulco], roughfurrowing, serpentine, Poet. ap. C.

    Latin-English dictionary > crīspisulcāns

  • 9 recumbō

        recumbō cubuī, —, ere    [CVB-], to lie down again, lie down, recline: somnis surrexisse, dein recubuisse: in exedrā posito lectulo: in herbā: spondā sibi propiore recumbit, O.: tauros medio recumbere sulco, sink down, O.—Esp., to recline at table: in triclinio: rediit hora dicta, recubuit, Ph.: Archiacis lectis, H.—Of things, to fall, sink down: sic illa (pila) penitus vadis inlisa recumbit, V.: onus (domūs quassatae) in proclinatas partīs, O.: nebulae campo recumbunt, settle down, V.: minax ponto Unda recumbit, H.: in umeros cervix conlapsa recumbit, sinks back, V.
    * * *
    recumbere, recubui, - V
    recline, lie at ease, sink/lie/settle back/down; recline at table

    Latin-English dictionary > recumbō

  • 10 splendēscō

        splendēscō —, —, ere, inch.    [splendeo], to become bright, begin to shine, derive lustre: Incipiat sulco attritus splendescere vomer, V.: Corpora... succo pinguis olivi Splendescunt, O.— Fig.: oratione.
    * * *
    splendescere, -, - V
    become bright, begin to shine; derive luster

    Latin-English dictionary > splendēscō

  • 11 sulcus

        sulcus ī, m    [cf. ὁλκόσ], a furrow: altius impressus: sulcum patefacere aratro, O.: sulcis committere semina, V.— A trench, ditch: optare locum tecto et concludere sulco, V.— A track, furrow, wake, trail: Infindunt sulcos (i. e. navibus) V.: longo limite sulcus (stellae) Dat lucem, V.
    * * *
    furrow; rut; trail of a meteor, track, wake; female external genitalia (rude)

    Latin-English dictionary > sulcus

  • 12 suspendō

        suspendō dī, sus, ere    [subs (see sub)+pendo], to hang up, hang, suspend: reste suspensus, L.: Oscilla ex altā pinu, V.: tignis nidum, V.: Stamina suspendit telā, O.: in trutinā Homerum, Iu.: Nec sua credulitas piscem suspenderat hamo, had caught, O.: (pueri) Laevo suspensi loculos lacerto, with satchels hanging on their arms, H.: (tellurem) sulco, i. e. turn up, V.— To choke to death by hanging, hang: arbori infelici suspendito: se de ficu.—Of votive offerings, to hang up, dedicate, consecrate: votas suspendere vestīs, V.: Vestimenta maris deo, H.—Of buildings, to build on arches, hang, support, prop: quod ita aedificatum est, ut suspendi non possit: duo tigna suspenderent eam contignationem, propped, Cs.: suspenso furculis muro, L.—Of the looks, to fix, hang: Suspendit pictā voltum mentemque tabellā, H.— With naso, to turn up the nose at, sneer at: naso suspendis adunco Ignotos, H.: omnia naso, H.— Fig., pass, to depend, rest: nec extrinsecus aut bene aut male vivendi suspensas habere rationes, dependent upon externals.—To hang up, suspend, make uncertain, render doubtful, keep in suspense: medio responso rem, L.: omnium animos exspectatione, Cu.— To hang up, stay, stop, check, inter rupt, suspend: fletum, O.: lacrimas, O.
    * * *
    suspendere, suspendi, suspensus V
    hang up, suspend

    Latin-English dictionary > suspendō

  • 13 concludo

    con-clūdo, si, sum, 3 ( part. perf. solecist. conclausa semina, Col. 3, 12, 2), v. a., to shut up closely, to close up, enclose, confine.
    I.
    Prop. (class. in prose and poetry), constr. with in and acc., with adv. and absol. (not with in and abl., for the true read., Cic. Univ. 3 fin., is inclusit):

    in vincla bestiam nequissimam,

    Plaut. Rud. 3, 1, 18; cf.:

    bestias delectationis causā,

    Cic. Fin. 5, 20, 56 Madv.:

    eos concludit, magnam hominum multitudinem,

    id. Verr. 2, 4, 24, § 54:

    quia enim in caveā si forent Conclussi itidem ut pulli gallinacei,

    Plaut. Curc. 3, 80:

    conclusam hic habeo uxorem saevam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    aliquem in fenestram,

    Plaut. Cas. 1, 44:

    me in cellam cum illā,

    Ter. Ad. 4, 2, 13; cf.:

    in aediculam,

    Plaut. Ep. 3, 3, 21:

    illum aliquo,

    Ter. Eun. 4, 3, 25:

    locum sulco,

    Verg. A. 1, 425:

    at tu conclusas hircinis follibus auras... imitare,

    Hor. S. 1, 4, 19:

    piscina conclusa porticibus,

    Suet. Ner. 31:

    Tigris et Euphrates Mesopotamiam ab utroque latere concludunt,

    Curt. 5, 1, 15:

    vulnera cerā,

    Val. Fl. 1, 479:

    venti procella conclusa,

    Lucr. 6, 125:

    concluso loco,

    id. 4, 458:

    primordia conclusa,

    id. 3, 569:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    conclusa aqua (opp.: profluens amnis),

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    longe aliam esse navigationem concluso mari atque in vastissimo,

    Caes. B. G. 3, 9:

    coagmentis ad centrum respondentibus fornices concluduntur,

    Vitr. 6, 8, 4:

    statio conclusa atque munita,

    Dig. 50, 16, 59.—
    b.
    Humorously:

    non placet qui amicos intra dentis conclusos habet,

    Plaut. Trin. 4, 2, 64.—
    II.
    Trop.
    A.
    To include, compress, restrain, comprise:

    omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt,

    Cic. de Or. 1, 42, 187:

    fortuna tot res, in unum conclusit diem,

    Ter. Eun. 5, 8, 17:

    ut ab illā excludar, huc concludar,

    i. e. I shall be fettered by this marriage, id. And. 2, 3, 12 (ex ferarum translatione concludar dixit, Don.); id. Hec. 4, 4, 80:

    concludere jus civile in parvum et angustum locum,

    Cic. Leg. 1, 5, 17; id. de Or. 1, 61, 260; id. Caes. 22, 63:

    uno hoc volumine vitam excellentium virorum complurium,

    Nep. Epam. 4 fin.; cf.:

    in hanc formulam omnia judicia,

    Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    eidem et infinitam largitionem remittebas et eundem in angustissimam formulam sponsionis concludebas?

    id. ib. 4, 12:

    istum locum in unam speciem,

    Quint. 6, 2, 1.—
    B.
    (Cf. claudo, I. B.) To end, close, conclude:

    facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 82:

    (ancipites variique casus) exitu notabili concluduntur,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    provincia in quā laus equitatis, integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur,

    id. Mur. 20, 41:

    vitam,

    Aug. Serm. 322.—Esp., of letters, speech, the written or spoken treatment of any subject, etc.:

    epistulam,

    Cic. Att. 9, 10, 5:

    crimen decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 163:

    ad illa redeamus eaque ipsa concludamus aliquando,

    id. Lael. 26, 109:

    perorationem,

    id. Or. 35, 122.—
    C.
    In rhet., of discourse, to close rhythmically, to round off:

    verborum ordinem alias aliā terminatione,

    Cic. Or. 59, 200:

    sententias,

    id. ib. 69, 230; cf. id. Brut. 8, 34: concludam si potero Latine;

    Graecum enim hunc versum nostis omnes,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    sensum non expleto numero,

    Quint. 9, 4, 122; cf. id. 9, 4, 123 and 125:

    verbum acuto tenore (just before: acuto sono finiant),

    id. 1, 5, 26:

    versum,

    Hor. S. 1, 4, 40.—
    D.
    In philos. t. t., to conclude, infer, make an inference, to argue, demonstrate; with acc.:

    singulas argumentationes,

    Cic. Or. 35, 122; cf.

    argumentum,

    id. Ac. 2, 14, 44; Quint. 5, 13, 60:

    argumentum ratione,

    Cic. Or. 40, 137:

    quomodo efficiatur concludaturque ratio,

    id. Fin. 1, 7, 22: id quod concludere illi velint, non effici ex propositis, nec esse consequens, id. de Or. 2, 53, 215:

    ex rebus concessis concludi quod velis,

    id. Fin. 2, 1, 3.—With acc. and inf.:

    deinde concludebas, summum malum esse dolorem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 19, 63; cf. id. Ac. 2, 26, 83.— Absol.:

    concludere hoc modo: si sunt di, etc.,

    Cic. Div. 2, 49, 101:

    ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur,

    id. ib. 2, 49, 103; Quint. 3, 9, 2; 5, 10, 3; 10, 1, 106; 12, 2, 25.—Hence, P. a.: con-clūsus, a, um, confined, closed, in comp.:

    locus conclusior,

    Hyg. Astr. 4, 14.— Subst.: conclūsum, i, n. (acc. to II. D.), a conclusion in a syllogism, Cic. Fin. 3, 8, 27.— Advv.
    1.
    conclūdenter, by consequence, consequently, Boëth. Arist. Elench. Soph. 1, 10, p. 744.—
    * 2.
    conclūsē (acc. to II. C.), with periods rhetorically rounded, harmoniously:

    concluse apteque dicere,

    Cic. Or. 53, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > concludo

  • 14 concluse

    con-clūdo, si, sum, 3 ( part. perf. solecist. conclausa semina, Col. 3, 12, 2), v. a., to shut up closely, to close up, enclose, confine.
    I.
    Prop. (class. in prose and poetry), constr. with in and acc., with adv. and absol. (not with in and abl., for the true read., Cic. Univ. 3 fin., is inclusit):

    in vincla bestiam nequissimam,

    Plaut. Rud. 3, 1, 18; cf.:

    bestias delectationis causā,

    Cic. Fin. 5, 20, 56 Madv.:

    eos concludit, magnam hominum multitudinem,

    id. Verr. 2, 4, 24, § 54:

    quia enim in caveā si forent Conclussi itidem ut pulli gallinacei,

    Plaut. Curc. 3, 80:

    conclusam hic habeo uxorem saevam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    aliquem in fenestram,

    Plaut. Cas. 1, 44:

    me in cellam cum illā,

    Ter. Ad. 4, 2, 13; cf.:

    in aediculam,

    Plaut. Ep. 3, 3, 21:

    illum aliquo,

    Ter. Eun. 4, 3, 25:

    locum sulco,

    Verg. A. 1, 425:

    at tu conclusas hircinis follibus auras... imitare,

    Hor. S. 1, 4, 19:

    piscina conclusa porticibus,

    Suet. Ner. 31:

    Tigris et Euphrates Mesopotamiam ab utroque latere concludunt,

    Curt. 5, 1, 15:

    vulnera cerā,

    Val. Fl. 1, 479:

    venti procella conclusa,

    Lucr. 6, 125:

    concluso loco,

    id. 4, 458:

    primordia conclusa,

    id. 3, 569:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    conclusa aqua (opp.: profluens amnis),

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    longe aliam esse navigationem concluso mari atque in vastissimo,

    Caes. B. G. 3, 9:

    coagmentis ad centrum respondentibus fornices concluduntur,

    Vitr. 6, 8, 4:

    statio conclusa atque munita,

    Dig. 50, 16, 59.—
    b.
    Humorously:

    non placet qui amicos intra dentis conclusos habet,

    Plaut. Trin. 4, 2, 64.—
    II.
    Trop.
    A.
    To include, compress, restrain, comprise:

    omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt,

    Cic. de Or. 1, 42, 187:

    fortuna tot res, in unum conclusit diem,

    Ter. Eun. 5, 8, 17:

    ut ab illā excludar, huc concludar,

    i. e. I shall be fettered by this marriage, id. And. 2, 3, 12 (ex ferarum translatione concludar dixit, Don.); id. Hec. 4, 4, 80:

    concludere jus civile in parvum et angustum locum,

    Cic. Leg. 1, 5, 17; id. de Or. 1, 61, 260; id. Caes. 22, 63:

    uno hoc volumine vitam excellentium virorum complurium,

    Nep. Epam. 4 fin.; cf.:

    in hanc formulam omnia judicia,

    Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    eidem et infinitam largitionem remittebas et eundem in angustissimam formulam sponsionis concludebas?

    id. ib. 4, 12:

    istum locum in unam speciem,

    Quint. 6, 2, 1.—
    B.
    (Cf. claudo, I. B.) To end, close, conclude:

    facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 82:

    (ancipites variique casus) exitu notabili concluduntur,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    provincia in quā laus equitatis, integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur,

    id. Mur. 20, 41:

    vitam,

    Aug. Serm. 322.—Esp., of letters, speech, the written or spoken treatment of any subject, etc.:

    epistulam,

    Cic. Att. 9, 10, 5:

    crimen decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 163:

    ad illa redeamus eaque ipsa concludamus aliquando,

    id. Lael. 26, 109:

    perorationem,

    id. Or. 35, 122.—
    C.
    In rhet., of discourse, to close rhythmically, to round off:

    verborum ordinem alias aliā terminatione,

    Cic. Or. 59, 200:

    sententias,

    id. ib. 69, 230; cf. id. Brut. 8, 34: concludam si potero Latine;

    Graecum enim hunc versum nostis omnes,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    sensum non expleto numero,

    Quint. 9, 4, 122; cf. id. 9, 4, 123 and 125:

    verbum acuto tenore (just before: acuto sono finiant),

    id. 1, 5, 26:

    versum,

    Hor. S. 1, 4, 40.—
    D.
    In philos. t. t., to conclude, infer, make an inference, to argue, demonstrate; with acc.:

    singulas argumentationes,

    Cic. Or. 35, 122; cf.

    argumentum,

    id. Ac. 2, 14, 44; Quint. 5, 13, 60:

    argumentum ratione,

    Cic. Or. 40, 137:

    quomodo efficiatur concludaturque ratio,

    id. Fin. 1, 7, 22: id quod concludere illi velint, non effici ex propositis, nec esse consequens, id. de Or. 2, 53, 215:

    ex rebus concessis concludi quod velis,

    id. Fin. 2, 1, 3.—With acc. and inf.:

    deinde concludebas, summum malum esse dolorem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 19, 63; cf. id. Ac. 2, 26, 83.— Absol.:

    concludere hoc modo: si sunt di, etc.,

    Cic. Div. 2, 49, 101:

    ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur,

    id. ib. 2, 49, 103; Quint. 3, 9, 2; 5, 10, 3; 10, 1, 106; 12, 2, 25.—Hence, P. a.: con-clūsus, a, um, confined, closed, in comp.:

    locus conclusior,

    Hyg. Astr. 4, 14.— Subst.: conclūsum, i, n. (acc. to II. D.), a conclusion in a syllogism, Cic. Fin. 3, 8, 27.— Advv.
    1.
    conclūdenter, by consequence, consequently, Boëth. Arist. Elench. Soph. 1, 10, p. 744.—
    * 2.
    conclūsē (acc. to II. C.), with periods rhetorically rounded, harmoniously:

    concluse apteque dicere,

    Cic. Or. 53, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > concluse

  • 15 conclusum

    con-clūdo, si, sum, 3 ( part. perf. solecist. conclausa semina, Col. 3, 12, 2), v. a., to shut up closely, to close up, enclose, confine.
    I.
    Prop. (class. in prose and poetry), constr. with in and acc., with adv. and absol. (not with in and abl., for the true read., Cic. Univ. 3 fin., is inclusit):

    in vincla bestiam nequissimam,

    Plaut. Rud. 3, 1, 18; cf.:

    bestias delectationis causā,

    Cic. Fin. 5, 20, 56 Madv.:

    eos concludit, magnam hominum multitudinem,

    id. Verr. 2, 4, 24, § 54:

    quia enim in caveā si forent Conclussi itidem ut pulli gallinacei,

    Plaut. Curc. 3, 80:

    conclusam hic habeo uxorem saevam,

    Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    aliquem in fenestram,

    Plaut. Cas. 1, 44:

    me in cellam cum illā,

    Ter. Ad. 4, 2, 13; cf.:

    in aediculam,

    Plaut. Ep. 3, 3, 21:

    illum aliquo,

    Ter. Eun. 4, 3, 25:

    locum sulco,

    Verg. A. 1, 425:

    at tu conclusas hircinis follibus auras... imitare,

    Hor. S. 1, 4, 19:

    piscina conclusa porticibus,

    Suet. Ner. 31:

    Tigris et Euphrates Mesopotamiam ab utroque latere concludunt,

    Curt. 5, 1, 15:

    vulnera cerā,

    Val. Fl. 1, 479:

    venti procella conclusa,

    Lucr. 6, 125:

    concluso loco,

    id. 4, 458:

    primordia conclusa,

    id. 3, 569:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    conclusa aqua (opp.: profluens amnis),

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    longe aliam esse navigationem concluso mari atque in vastissimo,

    Caes. B. G. 3, 9:

    coagmentis ad centrum respondentibus fornices concluduntur,

    Vitr. 6, 8, 4:

    statio conclusa atque munita,

    Dig. 50, 16, 59.—
    b.
    Humorously:

    non placet qui amicos intra dentis conclusos habet,

    Plaut. Trin. 4, 2, 64.—
    II.
    Trop.
    A.
    To include, compress, restrain, comprise:

    omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt,

    Cic. de Or. 1, 42, 187:

    fortuna tot res, in unum conclusit diem,

    Ter. Eun. 5, 8, 17:

    ut ab illā excludar, huc concludar,

    i. e. I shall be fettered by this marriage, id. And. 2, 3, 12 (ex ferarum translatione concludar dixit, Don.); id. Hec. 4, 4, 80:

    concludere jus civile in parvum et angustum locum,

    Cic. Leg. 1, 5, 17; id. de Or. 1, 61, 260; id. Caes. 22, 63:

    uno hoc volumine vitam excellentium virorum complurium,

    Nep. Epam. 4 fin.; cf.:

    in hanc formulam omnia judicia,

    Cic. Rosc. Com. 5, 15:

    eidem et infinitam largitionem remittebas et eundem in angustissimam formulam sponsionis concludebas?

    id. ib. 4, 12:

    istum locum in unam speciem,

    Quint. 6, 2, 1.—
    B.
    (Cf. claudo, I. B.) To end, close, conclude:

    facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum,

    Cic. Verr. 2, 2, 34, § 82:

    (ancipites variique casus) exitu notabili concluduntur,

    id. Fam. 5, 12, 5:

    provincia in quā laus equitatis, integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur,

    id. Mur. 20, 41:

    vitam,

    Aug. Serm. 322.—Esp., of letters, speech, the written or spoken treatment of any subject, etc.:

    epistulam,

    Cic. Att. 9, 10, 5:

    crimen decumanum,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 163:

    ad illa redeamus eaque ipsa concludamus aliquando,

    id. Lael. 26, 109:

    perorationem,

    id. Or. 35, 122.—
    C.
    In rhet., of discourse, to close rhythmically, to round off:

    verborum ordinem alias aliā terminatione,

    Cic. Or. 59, 200:

    sententias,

    id. ib. 69, 230; cf. id. Brut. 8, 34: concludam si potero Latine;

    Graecum enim hunc versum nostis omnes,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    sensum non expleto numero,

    Quint. 9, 4, 122; cf. id. 9, 4, 123 and 125:

    verbum acuto tenore (just before: acuto sono finiant),

    id. 1, 5, 26:

    versum,

    Hor. S. 1, 4, 40.—
    D.
    In philos. t. t., to conclude, infer, make an inference, to argue, demonstrate; with acc.:

    singulas argumentationes,

    Cic. Or. 35, 122; cf.

    argumentum,

    id. Ac. 2, 14, 44; Quint. 5, 13, 60:

    argumentum ratione,

    Cic. Or. 40, 137:

    quomodo efficiatur concludaturque ratio,

    id. Fin. 1, 7, 22: id quod concludere illi velint, non effici ex propositis, nec esse consequens, id. de Or. 2, 53, 215:

    ex rebus concessis concludi quod velis,

    id. Fin. 2, 1, 3.—With acc. and inf.:

    deinde concludebas, summum malum esse dolorem, etc.,

    Cic. Fin. 2, 19, 63; cf. id. Ac. 2, 26, 83.— Absol.:

    concludere hoc modo: si sunt di, etc.,

    Cic. Div. 2, 49, 101:

    ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur,

    id. ib. 2, 49, 103; Quint. 3, 9, 2; 5, 10, 3; 10, 1, 106; 12, 2, 25.—Hence, P. a.: con-clūsus, a, um, confined, closed, in comp.:

    locus conclusior,

    Hyg. Astr. 4, 14.— Subst.: conclūsum, i, n. (acc. to II. D.), a conclusion in a syllogism, Cic. Fin. 3, 8, 27.— Advv.
    1.
    conclūdenter, by consequence, consequently, Boëth. Arist. Elench. Soph. 1, 10, p. 744.—
    * 2.
    conclūsē (acc. to II. C.), with periods rhetorically rounded, harmoniously:

    concluse apteque dicere,

    Cic. Or. 53, 177.

    Lewis & Short latin dictionary > conclusum

  • 16 dentale

    dentāle, is, and dentālia, ium (only the plural class.; sing. post-class.), n. [dens, no. I. B.], the share-beam, to which the vomer or ploughshare was attached.
    I.
    Prop., plur., Verg. G. 1, 172; Col. 2, 2, 24.— Sing.:

    genus vomerum toto porrectum dentali,

    Plin. 18, 18, 48, § 171.—
    * II.
    Meton.:

    sulco terens dentalia,

    a ploughshare, Pers. 1, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > dentale

  • 17 dentalia

    dentāle, is, and dentālia, ium (only the plural class.; sing. post-class.), n. [dens, no. I. B.], the share-beam, to which the vomer or ploughshare was attached.
    I.
    Prop., plur., Verg. G. 1, 172; Col. 2, 2, 24.— Sing.:

    genus vomerum toto porrectum dentali,

    Plin. 18, 18, 48, § 171.—
    * II.
    Meton.:

    sulco terens dentalia,

    a ploughshare, Pers. 1, 73.

    Lewis & Short latin dictionary > dentalia

  • 18 depono

    dē-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. deposivi, Plaut. Curc. 4, 3, 4:

    deposivit,

    id. Most. 2, 1, 35; Catull. 34, 8; inf. perf. deposisse, Verg. Cat. 8, 16; part. sync. depostus, Lucil. ap. Non. 279, 19, v. pono), v. a., to lay away, to put or place aside; to lay, put, or set down; to lay, place, set, deposit (freq. in all periods and sorts of writing).—Constr. with acc. alone; or acc. and locative or abl. with or without a prep.; or acc. and adv. of place where, or apud and personal name; rare and doubtful with in and acc. (cf. Krebs, Antibarb. p. 340 sq.). —
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    caput deponit, condormiscit,

    Plaut. Curc. 2, 3, 81; cf.:

    caput terrae,

    Ov. Am. 3, 5, 20:

    corpora (pecudes),

    Lucr. 1, 259; cf.:

    corpora sub ramis arboris,

    Verg. A. 7, 108:

    fessum latus sub lauru,

    Hor. Od. 2, 7, 19:

    mentum in gremiis mimarum,

    Cic. Phil. 13, 11, 24 et saep.:

    onus,

    Cic. Rosc. Am. 4, 10; id. Sull. 23, 65; Front. Strat. 1, 5, 3 al.; cf.:

    onera jumentis,

    Caes. B. C. 1, 80, 2:

    arma,

    id. B. G. 4, 32 fin.; id. B. C. 3, 10, 9; Liv. 5, 2 al.; cf.:

    depositis in contubernio armis,

    Caes. B. C. 3, 76, 2:

    arma umeris,

    Verg. A. 12, 707:

    anulos aureos et phaleras,

    Liv. 9, 46:

    coronam, and, shortly after, coronam Romae in aram Apollinis,

    id. 23, 11:

    ungues et capillos,

    i. e. to cut off, Petr. 104, 6; cf.

    comas (for which, shortly before, secuit capillos),

    Mart. 5, 48, 6:

    crinem,

    Tac. H. 4, 61 et saep.:

    argenti pondus defossā terrā,

    Hor. S. 1, 1, 42:

    semina vel scrobe vel sulco,

    to deposit in the earth, to plant, Col. 5, 4, 2; and:

    stirpem vitis aut oleae,

    id. 1, 1, 5:

    malleolum in terram,

    id. 3, 10, 19:

    plantas sulcis,

    Verg. G. 2, 24 et saep.: exercitum in terram (for exponere), to land, Just. 4, 5, 8:

    hydriam de umero,

    Vulg. Gen. 21, 46.— Poet. of bearing, bringing forth (as the putting off of a burden): (Latonia) quam mater prope Deliam Deposivit olivam, Catull. 34, 8; cf.:

    onus naturae,

    Phaedr. 1, 18, 5; 1, 19, 4; to lay as a stake, wager: Dam. Ego hanc vitulam... Depono. Men. De grege non ausim quicquam deponere tecum... verum pocula ponam Fagina, Verg. E. 3, 31 sq.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to lay up, lay aside, put by, deposit anywhere; to give in charge to, commit to the care of intrust to any one:

    non semper deposita reddenda: si gladium quis apud te sana mente deposuerit, repetat insaniens: reddere peccatum sit, etc.,

    Cic. Off. 3, 25, 95; so,

    aliquid apud aliquem,

    Plaut. Bac. 2, 3, 72; Cic. Fam. 5, 20, 2; id. Verr. 2, 4, 12, § 29; Caes. B. C. 3, 108 fin.; Quint. 5, 13, 49; 9, 2, 92; Tac. H. 1, 13; Liv. 38, 19, 2 et saep.; cf.:

    obsides apud eos,

    Caes. B. G. 7, 63 al.:

    praedam in silvis,

    id. ib. 6, 41; cf.:

    pecuniam in templo,

    Liv. 44, 25:

    pecunias in publica fide,

    id. 24, 18 fin.;

    also: liberos, uxores suaque omnia in silvas,

    Caes. B. G. 4, 19 (dub.—al. in sylvis; id. B. C. 1, 23, 4 the true reading is in publico):

    impedimenta citra flumen Rhenum,

    id. B. G. 2, 29, 4:

    saucios,

    id. B. C. 3, 78, 1 and 5 et saep.:

    pretium in deposito habendum,

    in charge, Dig. 36, 3, 5 fin.:

    si pro deposito apud eum fuerit,

    ib. 33, 8, 8, § 5.—
    2. a.
    To put or bring down, lay upon the ground:

    scio quam rem agat: ut me deponat vino, etc.,

    to make drunk, Plaut. Aul. 3, 6, 39.—
    b.
    Hence (because it was the custom to take a person who had just died out of bed and lay him on the ground), meton.: depositus, dead, just dead:

    jam prope depositus, certe jam frigidus,

    Ov. Pont. 2, 2, 47:

    depositum nec me qui fleat ullus erit,

    id. Tr. 3, 3, 40:

    DEPOSITVS IN PACE,

    Inscr. Orell. 5014; cf. ib. 4874.—As subst.:

    depositus meus,

    Petr. 133, 4.—
    c.
    Also, because the hopelessly sick were often laid on the earth, dying, given up, despaired of: jam tum depostu' bubulcus Expirans animam pulmonibus aeger agebat, Lucil. ap. Non. 279, 19:

    deponere est desperare, unde et depositi desperati dicuntur,

    Non. 279, 30: depositus modo sum anima, vita sepultus, Caecil. ap. Non. 279 (Com. v. 121 Rib.):

    ut depositi proferret fata parentis,

    Verg. A. 12, 395 Serv.: texere paludes Depositum, Fortuna, tuum, Lucan. 2, 72;

    and transf.: mihi videor magnam et maxime aegram et prope depositam reip. partem suscepisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 5.—
    3.
    In post-Aug. lang. esp. freq. in the jurists, of buildings, etc., to pull down, take down, demolish, overthrow:

    aedificium vel arboris ramos,

    Dig. 8, 2, 17 (shortly after, qui tollit aedificium vel deprimit); so id. 8, 2, 31; 41, 3, 23 fin. et saep.:

    deposita arx,

    Stat. S. 1, 4, 91:

    statuas,

    pull down, Spart. Sev. 14: tabulas, destroy, Capit. Max. duob. 12:

    adversarios tuos,

    Vulg. Exod. 15, 7. —
    II.
    Trop.
    A.
    With a predominant notion of putting away, removing, etc., to lay down, lay aside, give up, resign, get rid of:

    studia de manibus,

    Cic. Ac. 1, 1, 3:

    ex memoria insidias,

    id. Sull. 6, 18:

    in sermone et suavitate alicujus omnes curas doloresque deponere,

    id. Fam. 4, 6, 2:

    petitoris personam capere, accusatoris deponere,

    id. Quint. 13 fin.; so,

    contentionem,

    Liv. 4, 6; cf.

    certamina,

    id. ib.;

    and, bellum,

    Ov. M. 8, 47; Tac. H. 2, 37;

    opp. incipere,

    Sall. J. 83, 1;

    opp. coepisse,

    Liv. 31, 1;

    and with omittere,

    id. 31, 31 fin.:

    deponere amicitias, suscipere inimicitias,

    Cic. Lael. 21, 77:

    invidiam,

    id. Agr. 2, 26, 69:

    simultates,

    id. Planc. 31, 76:

    maerorem et luctum,

    id. Phil. 14, 13:

    omnem spem contentionis,

    Caes. B. G. 5, 19:

    consilium adeundae Syriae,

    id. B. C. 3, 103:

    imperium,

    id. B. G. 7, 33 fin.; id. B. C. 2, 32, 9; Cic. N. D. 2, 4, 11; Liv. 2, 28 al.; cf.

    provinciam,

    Cic. Pis. 2, 5; id. Fam. 5, 2, 3;

    dictaturam,

    Quint. 3, 8, 53; 5, 10, 71:

    nomen,

    Suet. Ner. 41; Ov. M. 15, 543:

    famem,

    id. F. 6, 530; cf.:

    sitim in unda vicini fontis,

    i. e. to quench, id. M. 4, 98:

    morbos,

    Plin. 7, 50, 51:

    animam,

    i. e. to die, Nep. Hann. 1.—
    B.
    To depose from an office (late Lat.):

    te de ministerio tuo,

    Vulg. Is. 22, 19.—
    C.
    (Acc. to no. I. B.) To deposit, intrust, commit to, for safe-keeping: populi Romani jus in vestra fide ac religione depono, Cic. Caecin. 35 fin.:

    aliquid rimosa in aure,

    Hor. S. 2, 6, 46:

    aliquid tutis auribus,

    id. Od. 1, 27, 18:

    eo scortum,

    Tac. H. 1, 13.—Hence, dēpō-nens, entis, P. a., subst. (sc. verbum, lit., a verb that lays aside its proper pass. signif.), in the later grammar. a verb which, in a pass. form, has an act. meaning; deponent, Charis. p. 143 P.; Diom. p. 327 ib.; Prisc. p. 787 ib. sq. et saep.— dēpŏsĭtus, a, um, P. a., and esp. as subst. dēpŏsĭtum, i, n., any thing deposited or intrusted for safe-keeping, etc., a deposit, trust:

    reddere depositum,

    Cic. Off. 1, 10, 31:

    si depositum non infitietur amicus,

    Juv. 13, 60; cf. Dig. 36, 3, 5 al.:

    contempto Domino negaverit proximo suo depositum,

    Vulg. Lev. 6, 2; 1 Tim. 6, 20 al.

    Lewis & Short latin dictionary > depono

  • 19 desulco

    dē-sulco, āre, v. a., to furrow through, to plough up, Avien. Perieg. 1137.

    Lewis & Short latin dictionary > desulco

  • 20 insulcatio

    insulcātĭo, ōnis, f. [in-sulco], a furrowing, making furrows in the ground, Jul. Val. Res Gest. Alex. M. Mai. 1, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > insulcatio

См. также в других словарях:

  • sulco — (del lat. «sulcus»; ant.) m. Surco. * * * sulco. (Del lat. sulcus). m. desus. surco. U. en León y en algunos lugares de América …   Enciclopedia Universal

  • sulco — s. m. 1. Rego feito com arado. 2. Vinco ou ruga formada pelo navio que fende as águas. 3. Ruga (na pele).   ‣ Etimologia: latim sulcus, i …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sulco — (Del lat. sulcus). m. desus. surco. U. en León y en algunos lugares de América …   Diccionario de la lengua española

  • Šulco neonai — statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Cheirodontops rus. неоны хейродонтопсы ryšiai: platesnis terminas – mažieji lašiškarpiai siauresnis terminas – Šulco neonas …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Šulco neonas — statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Cheirodontops geayi rus. неон хейродонтопс ryšiai: platesnis terminas – Šulco neonai …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Šulco apskritaausis lapanosis — statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Tonatia schulzi rus. круглоухий листонос Шульца ryšiai: platesnis terminas – apskritaausiai lapanosiai …   Žinduolių pavadinimų žodynas

  • Šulco tetra — statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Hyphessobrycon haraldschultzi rus. тетра Гаральда Шульца; тетра тимари ryšiai: platesnis terminas – paprastosios tetros …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Šulco aterinos — statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Hypoatherina rus. гипоатерины ryšiai: platesnis terminas – aterininės siauresnis terminas – Barno aterina siauresnis terminas – Samoa aterina …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Cheirodontops — Šulco neonai statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Cheirodontops rus. неоны хейродонтопсы ryšiai: platesnis terminas – mažieji lašiškarpiai siauresnis terminas – Šulco neonas …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • неоны хейродонтопсы — Šulco neonai statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas gentis atitikmenys: lot. Cheirodontops rus. неоны хейродонтопсы ryšiai: platesnis terminas – mažieji lašiškarpiai siauresnis terminas – Šulco neonas …   Žuvų pavadinimų žodynas

  • Cheirodontops geayi — Šulco neonas statusas T sritis zoologija | vardynas taksono rangas rūšis atitikmenys: lot. Cheirodontops geayi rus. неон хейродонтопс ryšiai: platesnis terminas – Šulco neonai …   Žuvų pavadinimų žodynas

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»