-
1 substituo
substituo, ĕre, stitŭi, stitutum - tr. - mettre sous, mettre après, mettre à la place, substituer. - aliquem in locum alicujus substituere: mettre qqn à la place de qqn. - aliquem alicui (pro aliquo) substituere: substituer qqn à qqn.* * *substituo, ĕre, stitŭi, stitutum - tr. - mettre sous, mettre après, mettre à la place, substituer. - aliquem in locum alicujus substituere: mettre qqn à la place de qqn. - aliquem alicui (pro aliquo) substituere: substituer qqn à qqn.* * *Substituo, substituis, substitui, substitutum, penul. prod. substituere. Plin. Mettre aucun en la place d'un autre, Substituer.\Substituere animo speciem quandam. Liuius. Mettre en sa fantasie. -
2 substituo
substituo substituo, stitui, stitutum, ere заменять -
3 substituo
substituo substituo, stitui, stitutum, ere подставлять -
4 substituo
substituo substituo, stitui, stitutum, ere позади ставить -
5 substituo
substituo, uī, ūtum, ere (sub u. statuo), I) unter od. nach etw. stellen, -legen, 1) eig.: lapides plantae, Pallad. 4, 10, 22: armaturas leves post elephantos, Auct. b. Afr. 59, 3. – 2) übtr.: a) im allg.: substituerat animo speciem corporis amplam, hatte er sich ansehnlich (im Geiste) vorgestellt, -gedacht, Liv. 28, 35, 5. – b) insbes., unterwerfen, aussetzen, alqm crimini, einem ein Verbrechen schuldgeben, Plin. ep.: fortunam culpae, Quint. – II) an die Stelle einer Person oder Sache setzen, substituieren, a) im allg.: in locum eorum cives Romanos, Cic.: in locum eius Alfenum Varum, Tac.: alqm alci, Curt.: alqm pro alqo, Cic.: alqd pro alqa re, Cic.: sibi consules, Suet. – m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., alqm tutorem (als V.) Antiocho (für A.), Iustin. 36, 1, 7: alqm huius criminis reum, auf jmd. die Schuld dieses V. wälzen, Curt. 6, 7 (28), 31: Alexander dux (als F.) in locum eius (patris) substituitur, Iustin. 11, 2, 5: in huius locum Artabanus rex (als K.) substituitur, Iustin. 42, 2, 1. – b) insbes., jmd. zum zweiten Erben-, zum Beierben machen, -einsetzen, alqm, Suet. u. ICt.: heredes invicem, Suet. u. ICt.: pupillus, cui substitutus heres erat, Suet.: substitutus heres, der Beierbe, Quint. – absol., substituere alci, jmdm. einen Beierben geben, ICt.
-
6 substituo
substituo, uī, ūtum, ere (sub u. statuo), I) unter od. nach etw. stellen, -legen, 1) eig.: lapides plantae, Pallad. 4, 10, 22: armaturas leves post elephantos, Auct. b. Afr. 59, 3. – 2) übtr.: a) im allg.: substituerat animo speciem corporis amplam, hatte er sich ansehnlich (im Geiste) vorgestellt, -gedacht, Liv. 28, 35, 5. – b) insbes., unterwerfen, aussetzen, alqm crimini, einem ein Verbrechen schuldgeben, Plin. ep.: fortunam culpae, Quint. – II) an die Stelle einer Person oder Sache setzen, substituieren, a) im allg.: in locum eorum cives Romanos, Cic.: in locum eius Alfenum Varum, Tac.: alqm alci, Curt.: alqm pro alqo, Cic.: alqd pro alqa re, Cic.: sibi consules, Suet. – m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., alqm tutorem (als V.) Antiocho (für A.), Iustin. 36, 1, 7: alqm huius criminis reum, auf jmd. die Schuld dieses V. wälzen, Curt. 6, 7 (28), 31: Alexander dux (als F.) in locum eius (patris) substituitur, Iustin. 11, 2, 5: in huius locum Artabanus rex (als K.) substituitur, Iustin. 42, 2, 1. – b) insbes., jmd. zum zweiten Erben-, zum Beierben machen, -einsetzen, alqm, Suet. u. ICt.: heredes invicem, Suet. u. ICt.: pupillus, cui substitutus heres erat, Suet.: substitutus heres, der Beierbe, Quint. – absol., substituere alci, jmdm. einen Beierben geben, ICt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > substituo
-
7 substituō
substituō uī, ūtus, ere [sub+statuo], to present, submit: animo speciem corporis amplam, figure to himself, L.: funera fratrum oculis tuis, O.— To put instead, put in place of, substitute: in eorum locum civīs Romanos: Fulvius et Manlius pro Philippo substituti, L.: Siculis equites, L.: alqm huius criminis reum, i. e. throw on him the blame, Cu.* * *substituere, substitui, substitutus V TRANSplace in rear/reserve; make subject/answerable to; substitute; make alternative -
8 substituo
stituī, stitūtum, ere [ sub + statuo ]2) ставить вместо, подставлять, назначать взамен ( pontifĭcem in locum Scipionis Su)s. animo aliquid L — представлять себе (воображать) что-л.s. aliquem alicui L (или pro aliquo C, L) — заменять (замещать) кого-л. кем-л.s. herēdem alicui Su, Dig — назначить наследника-заместителя ( на случай смерти основного наследника)aliquem alicujus criminis reum s. QC — свалить на кого-л. вину за что-л -
9 substituo
sub-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].I.To set, put, place, or lay under, to set or place next to any thing (so rare and mostly post - Aug.).A.Lit.:B.lapides plantae,
Pall. Mart. 10, 22:post elephantos armaturas leves,
Hirt. B. Afr. 59, 3.—Trop.:II. A.substituerat animo speciem corporis amplam ac magnificam,
had presented to his imagination, figured to himself, Liv. 28, 35; cf.:funera fratrum Debueras oculis substituisse tuis,
Ov. R. Am. 574:substituebantur crimini,
were subjected to the charge, were accused, Plin. Ep. 6, 31, 8:aliquem arbitrio,
Dig. 38, 1, 30.—In gen.:B.in eorum locum cives Romanos,
Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72:pontificem in locum Scipionis,
Suet. Tib. 4; Nep. Alcib. 7, 3; cf. Col. 5, 6, 1:nunc pro te Verrem substituisti alterum civitati,
Cic. Verr. 2, 3, 69, § 161; cf. Liv. 38, 42:aliam tabulam pro eā,
Plin. 35, 10, 36, § 91:substituta fili persona,
id. 18, 3, 4, § 17: philosophiam nobis pro rei publicae procuratione, Cic. Div. 2, 2, 7.—With dat.:consulem alicui,
Vell. 2, 58, 3; cf. Suet. Caes. 76:equites Siculis,
Liv. 29, 1:alia semina demortuis,
Col. 4, 17, 3:libros de oratore his,
Quint. 3, 6, 60:fortunam culpae,
id. 7, 4, 15:personas,
id. 3, 8, 54:defuncto altero e consulibus, neminem substituit,
Suet. Ner. 15:substituitur mutua accusatio,
Quint. 7, 2, 9.—With in and abl. (late Lat.):in locis suis secunda,
Amm. 15, 5, 23.—In partic., in jurid. lang.: substituere heredem (alicui), to make second or alternate heir, in case the first should die:heredes aut instituti dicuntur aut substituti: instituti primo gradu, substituti secundo vel tertio,
Dig. 28, 6, 1 sq.:heredes invicem,
Suet. Tib. 76; so,heredem (alicui),
id. Galb. 9; Quint. 7, 6, 9 al.—So with ellipsis of heredem:inpuberi filio,
Dig. 28, 6, 1 sq. -
10 suppono
suppōno (subpōno), ĕre, pŏsŭi, pŏsĭtum [sub + pono] - tr. - [st2]1 [-] mettre dessous (sous), placer dessous (sous). [st2]2 [-] subordonner, soumettre. [st2]3 [-] (suppono = substituo) substituer, mettre à la place de. [st2]4 [-] substituer frauduleusement, falsifier, supposer (donner pour authentique, en trompant). [st2]5 [-] Lucr. supposer, faire une hypothèse. [st2]6 [-] (suppono = subjungo) mettre à la suite, ajouter, annexer. [st2]7 [-] mettre après, estimer moins. - supponere aliquid alicui rei: mettre une chose sous une autre chose. - anitum ova gallinis saepe subponimus, Cic. Nat. 2: nous faisons souvent couver des oeufs de canes par des poules. - agresti fano subponere pecus, Ov.: mettre le troupeau à l'abri sous un sanctuaire champêtre. - supponere tauros jugo, Ov.: mettre des taureaux sous le joug. - falcem maturis aristis supponere, Virg. G. 1: mettre la faucille aux pieds des épis mûrs (= moissonner). - suppositus feris, Sen.: exposé aux bêtes féroces. - supponere aliquem alicui (aliquem in locum alicujus): mettre qqn à la place de qqn d'autre. - in eorum locum supponere coepit cives Romanos, Cic.: il commença à mettre à leur place des citoyens romains. - Selenium, quae erae meae supposita est parva, Plaut.: Sélénie qui, toute petite, a été supposée la fille de ma maîtresse. - meliorem quam ego sum suppono tibi, Plaut.: je te donne, à ma place, un homme meilleur que moi. - me tibi supposui, Pers. 5, 36: je me suis mis sous ta tutelle. - supponere puerum, Plaut.: faire une substitution d'enfant. - testamenta (falsa) supponere: produire de faux testaments (supposer des testaments). - ingenio suo supponere, Ov.: soumettre à son génie. - operae nostrae fides amicorum supponitur,Cic. Rosc. Am.: la fidélité de nos amis supplée à nos efforts. - supponere stannum pro argento, Suet. Vit.: substituer de l'étain à de l'argent. - supponere aliquem tumulo (terrae, humo...), Ov.: enterrer qqn. - huic generi Hermagoras partes quattuor supposuit, Cic. Inv. 1: Hermagoras rattache quatre espèces à ce genre. - si eam rationem supposuissemus quo usi sunt, Cic.: si nous avions ajouté la raison qu'ils ont donnée. - supponere exemplum epistolae, Cic.: joindre la copie d'une lettre. - Latio supponere Samon, Ov. F. 6, 48: préférer le Latium à Samos. - supposivi, Plaut. = supposui.* * *suppōno (subpōno), ĕre, pŏsŭi, pŏsĭtum [sub + pono] - tr. - [st2]1 [-] mettre dessous (sous), placer dessous (sous). [st2]2 [-] subordonner, soumettre. [st2]3 [-] (suppono = substituo) substituer, mettre à la place de. [st2]4 [-] substituer frauduleusement, falsifier, supposer (donner pour authentique, en trompant). [st2]5 [-] Lucr. supposer, faire une hypothèse. [st2]6 [-] (suppono = subjungo) mettre à la suite, ajouter, annexer. [st2]7 [-] mettre après, estimer moins. - supponere aliquid alicui rei: mettre une chose sous une autre chose. - anitum ova gallinis saepe subponimus, Cic. Nat. 2: nous faisons souvent couver des oeufs de canes par des poules. - agresti fano subponere pecus, Ov.: mettre le troupeau à l'abri sous un sanctuaire champêtre. - supponere tauros jugo, Ov.: mettre des taureaux sous le joug. - falcem maturis aristis supponere, Virg. G. 1: mettre la faucille aux pieds des épis mûrs (= moissonner). - suppositus feris, Sen.: exposé aux bêtes féroces. - supponere aliquem alicui (aliquem in locum alicujus): mettre qqn à la place de qqn d'autre. - in eorum locum supponere coepit cives Romanos, Cic.: il commença à mettre à leur place des citoyens romains. - Selenium, quae erae meae supposita est parva, Plaut.: Sélénie qui, toute petite, a été supposée la fille de ma maîtresse. - meliorem quam ego sum suppono tibi, Plaut.: je te donne, à ma place, un homme meilleur que moi. - me tibi supposui, Pers. 5, 36: je me suis mis sous ta tutelle. - supponere puerum, Plaut.: faire une substitution d'enfant. - testamenta (falsa) supponere: produire de faux testaments (supposer des testaments). - ingenio suo supponere, Ov.: soumettre à son génie. - operae nostrae fides amicorum supponitur,Cic. Rosc. Am.: la fidélité de nos amis supplée à nos efforts. - supponere stannum pro argento, Suet. Vit.: substituer de l'étain à de l'argent. - supponere aliquem tumulo (terrae, humo...), Ov.: enterrer qqn. - huic generi Hermagoras partes quattuor supposuit, Cic. Inv. 1: Hermagoras rattache quatre espèces à ce genre. - si eam rationem supposuissemus quo usi sunt, Cic.: si nous avions ajouté la raison qu'ils ont donnée. - supponere exemplum epistolae, Cic.: joindre la copie d'une lettre. - Latio supponere Samon, Ov. F. 6, 48: préférer le Latium à Samos. - supposivi, Plaut. = supposui.* * *Suppono, supponis, pen. prod. supposui, suppositum, pen. cor. supponere. Columel. Mettre dessoubz.\Oua supponere gallinis. Varro. Mettre couver une geline.\Falcem supponere aristis. Virgil. Faucher ou scier les bleds meurs.\Tumulo supponere aliquem. Ouid. Le mettre dedens le tombeau, Ensevelir, Enterrer.\Supponere. Cic. Soubmettre.\Exemplum supponere epistolae. Cic. Escrire au dessoubz.\Criminibus illis pro rege se supponit reum. Cic. Il veult respondre de la faulte du Roy.\Vicarium supponere. Cic. Mettre en son lieu un autre.\Supponere. Terentius. Mettre une chose faulse au lieu d'une vraye, Supposer. -
11 замена
заме́на1. (действие) anstataŭigo, substituo;2. anstataŭaĵo, substituo (то, что заменяет);anstataŭanto, anstataŭulo (тот, кто заменяет).* * *ж.заме́на спекта́кля — sustitución de un espectáculo por otro, remedión m
2) ( что-либо равноценное) sustituto m, equivalente mслужи́ть заме́ной — ser sustituto
найти́ заме́ну — encontrar sustituto
в заме́ну — en sustitución (de)
* * *ж.заме́на спекта́кля — sustitución de un espectáculo por otro, remedión m
2) ( что-либо равноценное) sustituto m, equivalente mслужи́ть заме́ной — ser sustituto
найти́ заме́ну — encontrar sustituto
в заме́ну — en sustitución (de)
* * *n1) gener. (÷áî-ë. ðàâñîöåññîå) sustituto, conmutación (наказания), equivalente, recambio, remuda, reposición, muda, permuta, reemplazo, retén, revezo, substitución, sustitución2) eng. renovación (изношенной детали новой), reemplazamiento3) law. sobreseimiento, substituito, transferencia, trasferencia4) econ. subrogación, cambio -
12 su-
приставка = sub- -
13 substitutivus
substitūtīvus, a, um [ substituo ]подчинённый, условный ( propositio Ap) -
14 substitutus
substitūtus, a, um part. pf. к substituo -
15 substitutio
substitūtio, ōnis, f. (substituo), I) das Setzen an die Stelle eines anderen, die Ergänzung, Arnob. 3, 9. Chalcid. Tim. 32. – II) insbes., die Einsetzung eines Beierben, heredis, ICt.: ex substitutione heredem esse, Beierbe sein, ICt.
-
16 substitutivus
substitūtīvus, a, um (substituo), substituierend, bedingt, propositio, Ps. Apul. de Plat. 3. p. 263 H.
-
17 замещение
замеще́ниеanstataŭo, substituo.* * *с.1) ( замена) sustitución f (тж. спец.)ме́тод замеще́ния мат. — método de sustitución
реа́кция замеще́ния хим. — reacción de sustitución
2) ( назначение на должность) nombramiento para un cargo* * *с.1) ( замена) sustitución f (тж. спец.)ме́тод замеще́ния мат. — método de sustitución
реа́кция замеще́ния хим. — reacción de sustitución
2) ( назначение на должность) nombramiento para un cargo* * *n1) gener. (çàìåñà) sustitución (тж. спец.), (ñàçñà÷åñèå ñà äîë¿ñîñáü) nombramiento para un cargo, reemplazo, provisión (должности), substitución2) eng. recambio3) chem. reemplazamiento4) econ. reposición, subrogación -
18 подмена
подме́н||аsubstituo;\подменаи́ть, \подменая́ть substitui.* * *ж.2) ( временная замена) sustitución f, reemplazo mподме́на дежу́рного — reemplazo (cambio) de guardia
* * *ж.2) ( временная замена) sustitución f, reemplazo mподме́на дежу́рного — reemplazo (cambio) de guardia
* * *ngener. (áàìñî) sustitución, cambio, permuta (furtivos), reemplazo -
19 substitutio
substitūtio, ōnis, f. (substituo), I) das Setzen an die Stelle eines anderen, die Ergänzung, Arnob. 3, 9. Chalcid. Tim. 32. – II) insbes., die Einsetzung eines Beierben, heredis, ICt.: ex substitutione heredem esse, Beierbe sein, ICt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > substitutio
-
20 substitutivus
substitūtīvus, a, um (substituo), substituierend, bedingt, propositio, Ps. Apul. de Plat. 3. p. 263 H.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > substitutivus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
субституция — и; ж. [от лат. substitutio подстановка] Спец. Замещение одного другим, обычно сходным по назначению, по функции. С. одного металла другим. С. звуков. * * * субституция (позднелат. substitutio, от лат. substituo ставлю вместо, назначаю взамен) в… … Энциклопедический словарь
субституция — (от лат. substituo ставлю вместо, передаю взамен) 1) в наследственном праве указание (предназначение) дополнительного наследника (субститута) на случай, если основной умрет до открытия наследства или не примет его. При этом не имеет значения,… … Большой юридический словарь
СУБСТИТУЦИЯ — (от лат. substituo ставлю вместо, передаю взамен) 1) в наследственном праве указание (предназначение) дополнительного наследника (субститута) на случай, если основной умрет до открытия наследства или не примет его. При этом не имеет значения,… … Юридический словарь
СУБСТИТУЦИЯ — (позднелат. substitutio от лат. substituo ставлю вместо, назначаю взамен) в праве, назначение в завещании запасного наследника (субститута) … Большой Энциклопедический словарь
Субституция — (позднелат. substitutio, от лат. substituo ставлю вместо, назначаю взамен) в праве, назначение в завещании (См. Завещание) запасного наследника (субститута). В советском праве (например, ГК РСФСР, ст. 536) такой наследник призывается к… … Большая советская энциклопедия
СУБСТИТУЦИЯ — (лат. substituo назначаю вместо, передаю взамен) 1) в наследственном праве указание (предназначение) наследодателем в завещании дополнительного наследника (субститута) на случай, если основной наследник умрет до открытия наследства или не примет… … Энциклопедический словарь экономики и права
СУБСТИТУЦИЯ — (лат. substituo ставлю вместо, передаю взамен) 1) в наследственном праве указание (предназначение) наследователем в завещании дополнительного наследника (субститута) на случай, если основной наследник умрет до открытия наследства или не примет… … Энциклопедия юриста
СУБСТИТУЦИЯ ОРГАНОВ — (позднелат. substitutio, от лат. substituo ставлю вместо, назначаю взамен), гомотопная субституция, замещение в ходе эволюции одного органа другим, занимающим сходное положение в организме и выполняющим биологически равноценную функцию. В этом… … Биологический энциклопедический словарь
СУБСТИТУЦИЯ — (от лат. substituo назначаю взамен) англ. substitution; нем. Substitution. 1. Замещение одного другим; замена недостижимой цели (или удовлетворения) потребности другой, к рую возможно достичь. 2. Назначение в завещании дополнительного наследника… … Энциклопедия социологии
Субституция — (позднелат. substitutio, от лат. substituo ставлю вместо, назначаю взамен) в праве, назначение в завещании запасного наследника (субститута). Политическая наука: Словарь справочник. сост. проф пол наук Санжаревский И.И.. 2010 … Политология. Словарь.
CAMPI Lapidei — seu Herculeus Campus, regiunc. Provinciae, lapidibus obducta, inter Rhodanum fluv. et Stagnum Astromelam, ubi alias Anatili populi. Ibi nunc Salone oppid. praecipuum. De his ita Valesius: M. Porcius Cato, in libris Originum, de Tuscia… … Hofmann J. Lexicon universale