-
1 stukać
stukać do drzwi an die Tür klopfen;stukać na maszynie fam. tippen;stukać się w czoło jemandem den Vogel zeigen -
2 stukać
-
3 stuknąć
stuknąć k-o fam. jemanden umlegen;stuknęła mu trzydziestka fam. er ist dreißig geworden;stukać do drzwi an die Tür klopfen;stukać na maszynie fam. tippen;stukać się w czoło jemandem den Vogel zeigen -
4 kołatać
I. vi1) ( stukać)\kołatać czymś o coś mit etw gegen etw klopfenII. vr1) ( trząść się) samochód: rüttelnta myśl ciągle kołatała mu w głowie dieser Gedanke ließ ihn nicht mehr los -
5 kuć
I. vt5) \kuć żelazo, póki gorące das Eisen schmieden, solange es heiß istII. vi1) ( stukać) dzięcioł: klopfen, hämmern -
6 łoskotać
-
7 opukać
1) ( stukać) beklopfen -
8 pukać
-
9 stuknąć
( walnąć) samochód: rammenstuknęła mu czterdziestka er ist vierzig [Jahre alt] gewordenII. vr( uderzyć się)\stuknąć się w łokieć sich +akk in den Ell[en]bogen stoßen(pot: zderzyć się) samochody: zusammenkrachen ( fam) -
10 zastukać
-
11 klopfen
klopfen ['klɔpfən]I. vi1) ( leicht schlagen)[an die Tür] \klopfen pukać [ perf za-] [do drzwi]ans Fenster/an [o gegen] die Wand \klopfen zastukać w okno/ścianęmit dem Spazierstock \klopfen zastukać laskądas Klopfen stukanie nt2) ( schlagen)jdm auf die Schulter \klopfen poklepać kogoś po ramieniu3) ( pulsieren) Herz: bić, pukaćII. vimperses klopft [an der Tür] słychać pukanie [do drzwi]III. vt1) ( entfernen)2) ( hämmern)einen Nagel in die Wand \klopfen wbić gwóźdź w ścianę -
12 trommeln
I. vi
См. также в других словарях:
stukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, stukaćam, stukaća, stukaćają {{/stl 8}}– stuknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, stukaćnę, stukaćnie, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzając czymś w coś twardego, powodować powstanie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać — ndk I, stukaćam, stukaćasz, stukaćają, stukaćaj, stukaćał stuknąć dk Va, stukaćnę, stukaćniesz, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęła, stukaćnęli, stukaćnąwszy 1. «uderzając czymś (zwykle twardym) w coś twardego, powodować charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
stukać się – stuknąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać jakąś częścią ciała w coś twardego; zderzać się z czymś (twardym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stuknął się czołem we framugę drzwi. Stuknęła się lekko w łokieć. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać się — Stuknąć się (palcem) w głowę, w czoło, w łeb zob. głowa 52. Stuknij się w czoło, w głowę, w łeb zob. puknąć się … Słownik frazeologiczny
стук — род. п. а, стукать, аю, стучу, стучать, укр. стук, стукати, блр. стукаць, др. русск. стукъ, стукнути, сербск. цслав. стукъ sonus , польск. stuk, stukac. Звукоподражательного происхождения. Ср. лтш. stukât идти маленькими шажками (о детях,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
potępieniec — 1. pot. Drzeć się, krzyczeć, jęczeć itp. jak potępieniec «drzeć się, krzyczeć, jęczeć itp. bardzo głośno»: Chce pani powiedzieć, że złamał nogę? (...) Zaraz złamał: zwichnął. A krzyku narobił, że aż sąsiedzi zaczęli stukać w ścianę. Wył jak… … Słownik frazeologiczny
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
człapać — ndk IX, człapaćpię, człapaćpiesz, człap, człapaćpał 1. «iść krokiem powolnym wlokąc nogi; stąpać ciężko, powoli; wlec się» Z trudem człapać po błocie. Koń człapał miarowo. 2. «idąc klapać, stukać obuwiem spadającym z nóg» Człapać za dużymi… … Słownik języka polskiego
dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
hałasować — ndk IV, hałasowaćsuję, hałasowaćsujesz, hałasowaćsuj, hałasowaćował 1. «robić hałas, głośno się zachowywać; stukać, łomotać, huczeć; krzyczeć, wrzeszczeć» Hałasować podkutymi butami, garnkami w kuchni. Dzieci hałasują na podwórzu. Traktory,… … Słownik języka polskiego
