-
21 ku|ć
impf (kuję) Ⅰ vt 1. (obrabiać metal) to forge, to hammer [żelazo, zbroję]- brama była kuta w ozdobne wzory the gate was made of ornamental wrought iron2. (w kamieniu) (rozkruszać) to hew [skałę, kamień]; (wyrąbywać) to bore [tunel]; to carve, to hew [pomnik, nagrobek]; to carve, to chisel [napis]- kuć w kamieniu/skale to carve a. hew stone/rock- kuł w kamieniu pomnik he was carving a monument out of stone- kucie nagrobków monumental masonry ⇒ wykuć3. (ozdabiać metalem) to decorate with metal fittings- skórzana uprzęż kuta srebrem a leather harness with silver fittings ⇒ okuć4. to shoe [konia] 5. pot. (uczyć się) to grind away at, to swot up (on) GB pot.- kuć matematykę to swot up on a. grind away at one’s mathsⅡ vi 1. (stukać miarowo) to knock (w coś/czymś on sth/with sth); (mocniej) to bang, to hammer (w coś/czymś sth/with sth)- dzięcioł kuł w drzewo a woodpecker was drumming against a tree2. pot. (uczyć się) to cram, to swot (up) GB pot.- kuć do egzaminu to swot (up) a. cram for an exam ⇒ wykuć■ (on) jest kuty na cztery nogi pot. he’s nobody’s fool, there are no flies on him- konia kują, a żaba nogę podstawia przysł. somebody does (all) the work, while somebody else takes (all) the credit for it- kuć żelazo, póki gorące przysł. to strike while the iron is hot przysł.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ku|ć
-
22 kuć
I. vt5) \kuć żelazo, póki gorące das Eisen schmieden, solange es heiß istII. vi1) ( stukać) dzięcioł: klopfen, hämmern -
23 człapać
(-pię, -piesz); vi; pot* * *ipf.1. (= wlec się) drag one's feet.2. (= klapać, stukać) clack.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > człapać
-
24 klappen
vi1) klapać, stukać, uderzać2) być w porządku, udać się -
25 słabiutko
adv. 1. [stukać, uciskać] feebly 2. [pamiętać, świecić, słychać] hardly 3. [orientować się, grać, śpiewać] poorly- słabiutko znam rosyjski my Russian is very very poorThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > słabiutko
-
26 kołatać
I. vi1) ( stukać)\kołatać czymś o coś mit etw gegen etw klopfenII. vr1) ( trząść się) samochód: rüttelnta myśl ciągle kołatała mu w głowie dieser Gedanke ließ ihn nicht mehr los -
27 pukać
- 1
- 2
См. также в других словарях:
stukać się – stuknąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać jakąś częścią ciała w coś twardego; zderzać się z czymś (twardym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stuknął się czołem we framugę drzwi. Stuknęła się lekko w łokieć. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać się — Stuknąć się (palcem) w głowę, w czoło, w łeb zob. głowa 52. Stuknij się w czoło, w głowę, w łeb zob. puknąć się … Słownik frazeologiczny
stukać — ndk I, stukaćam, stukaćasz, stukaćają, stukaćaj, stukaćał stuknąć dk Va, stukaćnę, stukaćniesz, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęła, stukaćnęli, stukaćnąwszy 1. «uderzając czymś (zwykle twardym) w coś twardego, powodować charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
stuknąć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}stukać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}stuknąć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść na siebie, uderzyć o siebie nawzajem; zderzyć się, puknąć się :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pukać się – puknąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} uderzać się w coś; stukać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pukać się w łokieć, w kolano. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trącać się – trącić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} delikatnie, lekko popychać, uderzać, dotykać jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trącać się łokciami. Trącali się w przejściu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
pukać — ndk I, pukaćam, pukaćasz, pukaćają, pukaćaj, pukaćał puknąć dk Va, pukaćnę, pukaćniesz, pukaćnij, pukaćnął, pukaćnęła, pukaćnęli, pukaćnąwszy 1. «uderzając lekko czymś w coś, powodować odgłos; stukać, kołatać» Pukać do drzwi, do okna, do pokoju.… … Słownik języka polskiego
dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… … Słownik języka polskiego