-
1 stukać
stukać do drzwi — to knock at lub on the door
stuknęła mu czterdziestka — pot he's past the magic forty
* * *ipf.1. (= uderzać) knock; stukać do drzwi knock on l. at the door; (= kołatać) clatter; stukać na maszynie clatter (away) at the typewriter; stukać palcem w czoło tap one's forehead with disgust, roll one's eyes; stuknęła mi pięćdziesiątka I'm past the magic fifty.2. ( o silniku) knock, pink.ipf.1. (= uderzać się) hit o.s.; stuknąć się w kolano hit one's knee; stuknij się (w czoło)! get wise!2. (= uderzać jeden drugiego) knock (against) each other l. one another; stukać się kieliszkami/szklankami clink glasses.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stukać
-
2 stukać
stukać do drzwi an die Tür klopfen;stukać na maszynie fam. tippen;stukać się w czoło jemandem den Vogel zeigen -
3 stukać
-
4 stukaĉ·o
нов., разг. стукач (человек, доносящий властям на своих друзей, родственников, коллег и т.п.) \stukaĉ{}{·}o{}{·}i vn быть стукачом, заниматься стукачеством, «стучать» \stukaĉ{}{·}o{}{·}i pri iu «(на)стучать» на кого-л. \stukaĉ{}{·}o{}ad{·}o стукачество. -
5 stukać
-
6 stukać
глаг.• стукать• стучать• стучаться• щелкать* * *stuka|ć\stukaćny несов. стучать* * *stukany несов.стуча́ть -
7 stukać
1. clapper2. frapper3. taper -
8 stukać
1 clagarnach 2 cnag 3 sconna -
9 stukać
стукати -
10 stukać
1 patao2 tawag3 tuktók4 tumawag5 tumuktok -
11 stukać
çaknyşmak; şarkyldamak; şarkyldy; tarkyldamak; tarkyldatmak; tarsuldamak; tarsuldy; taýaklamak; tykyrdamak; tykyrdatmak; tyrkyldamak; tyrkyldy -
12 stukać
torneira -
13 stukać
درزدن ; زدن ; ضربت ; كوبيدن ; مشت -
14 stukać się
vrstuknij się! — pot get wise! (pot)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stukać się
-
15 stukać się
несов.сту́каться, ударя́ться -
16 stukać\ się
несов. стукаться, ударяться -
17 stukać się
стукатися -
18 burzić
stukać -
19 stuknąć
stuknąć k-o fam. jemanden umlegen;stuknęła mu trzydziestka fam. er ist dreißig geworden;stukać do drzwi an die Tür klopfen;stukać na maszynie fam. tippen;stukać się w czoło jemandem den Vogel zeigen -
20 stuknąć
1. (-nę, -niesz); imp - nij; vb; od stukać 2. vi perf(pot) ( o samochodzie) to hit, to bump (into)* * *pf.-ij1. zob. stukać.2. pot. (= walnąć) hit, bump into.3. pot. (= zastrzelić) bump off, knock off.pf.-ij1. zob. stukać się.2. pot. (= zderzyć się) run into each other l. one another; ( o samochodach) bump into each other l. one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stuknąć
См. также в других словарях:
stukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, stukaćam, stukaća, stukaćają {{/stl 8}}– stuknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, stukaćnę, stukaćnie, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzając czymś w coś twardego, powodować powstanie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać — ndk I, stukaćam, stukaćasz, stukaćają, stukaćaj, stukaćał stuknąć dk Va, stukaćnę, stukaćniesz, stukaćnij, stukaćnął, stukaćnęła, stukaćnęli, stukaćnąwszy 1. «uderzając czymś (zwykle twardym) w coś twardego, powodować charakterystyczny odgłos;… … Słownik języka polskiego
stukać się – stuknąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać jakąś częścią ciała w coś twardego; zderzać się z czymś (twardym) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stuknął się czołem we framugę drzwi. Stuknęła się lekko w łokieć. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukać się — Stuknąć się (palcem) w głowę, w czoło, w łeb zob. głowa 52. Stuknij się w czoło, w głowę, w łeb zob. puknąć się … Słownik frazeologiczny
стук — род. п. а, стукать, аю, стучу, стучать, укр. стук, стукати, блр. стукаць, др. русск. стукъ, стукнути, сербск. цслав. стукъ sonus , польск. stuk, stukac. Звукоподражательного происхождения. Ср. лтш. stukât идти маленькими шажками (о детях,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
potępieniec — 1. pot. Drzeć się, krzyczeć, jęczeć itp. jak potępieniec «drzeć się, krzyczeć, jęczeć itp. bardzo głośno»: Chce pani powiedzieć, że złamał nogę? (...) Zaraz złamał: zwichnął. A krzyku narobił, że aż sąsiedzi zaczęli stukać w ścianę. Wył jak… … Słownik frazeologiczny
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
człapać — ndk IX, człapaćpię, człapaćpiesz, człap, człapaćpał 1. «iść krokiem powolnym wlokąc nogi; stąpać ciężko, powoli; wlec się» Z trudem człapać po błocie. Koń człapał miarowo. 2. «idąc klapać, stukać obuwiem spadającym z nóg» Człapać za dużymi… … Słownik języka polskiego
dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… … Słownik języka polskiego
drzwi — blp, D. drzwi «ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza; sam ten otwór» Drzwi boczne, główne. Drzwi wejściowe, kuchenne. Drzwi do pokoju, do holu, do gabinetu. Drzwi od szafy, od kuchni, od pokoju. Drzwi na schody, na … Słownik języka polskiego
hałasować — ndk IV, hałasowaćsuję, hałasowaćsujesz, hałasowaćsuj, hałasowaćował 1. «robić hałas, głośno się zachowywać; stukać, łomotać, huczeć; krzyczeć, wrzeszczeć» Hałasować podkutymi butami, garnkami w kuchni. Dzieci hałasują na podwórzu. Traktory,… … Słownik języka polskiego