-
1 struo
strŭo, ĕre, struxi, structum - tr. - [st1]1 [-] réunir, assembler, rassembler, joindre, empiler, entasser, amonceler, superposer. - lateres struere, Caes.: assembler des briques. - ordine longo penum struere, Virg.: charger le buffet de mets (entasser les mets dans une longue file). - avenae structae, Ov.: chalumeau, flûte de Pan (tuyaux disposés les uns à côté des autres). [st1]2 [-] construire, bâtir, élever, édifier, façonner. - pyram struere: élever un bûcher. [st1]3 [-] disposer (avec ordre), arranger, dresser, ranger, apprêter, préparer. - alicui insidias struere: dresser des embûches à qqn. - struere copias: mettre ses troupes en ordre de bataille. - mortem patri struere, Tac.: méditer la mort de son père. [st1]4 [-] méditer, tramer, machiner. - causas struere, Tac. A. 2: imaginer des prétextes. - aliquem struere, Tac.: suborner qqn. - struente Tiberio, Cic.: à l'instigation de Tibère. - struebantur qui monerent, Tac.: il y avait des gens apostés pour... - struere sibi sollicitudinem, Cic.: se créer des ennuis.* * *strŭo, ĕre, struxi, structum - tr. - [st1]1 [-] réunir, assembler, rassembler, joindre, empiler, entasser, amonceler, superposer. - lateres struere, Caes.: assembler des briques. - ordine longo penum struere, Virg.: charger le buffet de mets (entasser les mets dans une longue file). - avenae structae, Ov.: chalumeau, flûte de Pan (tuyaux disposés les uns à côté des autres). [st1]2 [-] construire, bâtir, élever, édifier, façonner. - pyram struere: élever un bûcher. [st1]3 [-] disposer (avec ordre), arranger, dresser, ranger, apprêter, préparer. - alicui insidias struere: dresser des embûches à qqn. - struere copias: mettre ses troupes en ordre de bataille. - mortem patri struere, Tac.: méditer la mort de son père. [st1]4 [-] méditer, tramer, machiner. - causas struere, Tac. A. 2: imaginer des prétextes. - aliquem struere, Tac.: suborner qqn. - struente Tiberio, Cic.: à l'instigation de Tibère. - struebantur qui monerent, Tac.: il y avait des gens apostés pour... - struere sibi sollicitudinem, Cic.: se créer des ennuis.* * *Struo, struis, struxi, structum, struere. Liu. Mettre en ordre, Bastir, Composer.\Struere aliquid. Tacit. Machiner quelque meschanceté.\Num me fefellit hosce id struere? Terent. Ne scavoye je pas bien que ceulx cy machinoyent cela?\Aciem struere. Cic. Dresser son armee contre aucun.\Aggeres struere. Caes. Faire chaussees et taluz.\Bellum struitur. Cic. Il se dresse une guerre.\Calamitatem alicui struere. Cic. Luy bastir ou machiner et pourchasser destruction.\Consilia struere. Liu. Adviser les moyens de faire quelque chose, Consulter.\Crimen alicui struere. Tacitus. Luy brasser et machiner quelque blasme.\Domos struere. Horat. Bastir, Construire, Edifier.\Epulas struere. Tacit. Apprester.\Fercula luxuriose struere. Columel. Apprester somptueusement viandes.\Insidias alicui struere. Liu. Luy preparer quelques embusches.\Sera quidem tanto struitur medicina dolori. Stat. Est composee et apprestee trop tard.\Mendacium struere. Liuius. Songer et composer ou dresser une menterie.\Montes ad sydera struxerunt gigantes. Ouid. Les geants ont mis plusieurs montaignes les unes sur les autres jusques au ciel.\Odium struere in aliquem. Cic. Pourchasser quelque haine contre aucun, Le mettre en la male grace d'aucun, Luy brasser et machiner la malvueillance d'aucun.\Opes struere. Liu. Amasser force biens.\Orationem solutam struere. Gell. Composer ou escrire en prose.\Penum struere. Virgil. Ordonner.\Periculum ruinae struere. Cecinna ad Ciceronem. Dresser à autruy une cheute.\Verba struere. Cic. Adjancer et mettre en ordre. -
2 struo
struo struo, struxi, structum, ere строить, сооружать -
3 struo
struo, strūxi, strūctum, ere (stammverwandt mit στρώννυμι, sterno), eig. schichten; dah. I) schichtweise über- oder nebeneinander legen, über- od. aneinanderschichten, über- od. aneinanderfügen, a) eig.: lateres, Caes.: arbores in pyram, Ov.: alta congestos ad sidera montes, Ov.: penum ordine longo, Verg.: u. so avenae structae, die Halmpfeife, Ov. – b) übtr., aus Worten zusammenfetzen, Quint. 1, 5, 67. – II) mit verschiedenen Nebenbegriffen: A) mit dem Nbbgr. des Bereitens – künstlich aufschichten, aufbauen, errichten, verfertigen, zubereiten, a) eig.: acervum, Hor.: pyram, Verg.: domum, Hor.: muros, Nep.: aggerem, Tac.: e latere duro aut silice aequato veluti latericios parietes, Plin.: villa structa lapide quadrato, Sen.: murus, cuius inferiora saxo, superiora cruda latere sunt structa, Curt.: fornices non ad eandem crassitudinem quā veterem murum, sed simplici laterum ordine structos esse, Liv.: str. publicis locis convivia, veranstalten, Tac. – absol., reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt, bauen, Plin.: aliae apes struunt (schichten Waben), aliae poliunt, Plin.: u. Partic. subst., saxorum structa, Felsenbaue, Lucr. 4, 359 (361). – b) übtr.: α) übh.: struebat iam fortuna in diversa parte terrarum initia causasque imperio, quod etc., legte den ersten Reim und den Grund zu einer Dynastie, die usw., Tac. hist. 2, 1. – β) etwas (Böses) bereiten, stiften, anstiften, alci insidias, jmdm. nachstellen, Liv.: alci pericula, Sen.: alci aliquid calamitatis, Cic.: periculosas libertati opes, eine der Fr. gef. Macht gründen, Liv.: odium in alios, Cic.: dolum adversum alqm, Donat.: dices me ipsum mihi sollicitudinem struere, Cic.: quid struit? was hat er im Sinne? führt er im Schilde? Verg. – u. eine Pers. anstiften, crimina et accusatores, Tac. ann. 11, 12: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercitus, Tac. ann. 4, 67. – B) mit dem Nbbgr. des Ordnens od. Einrichtens = ordnen, a) eig. u. übtr.: postquam structi utrimque stabant, in Reih' u. Glied, in Schlachtordnung aufgestellt, Liv.: u. so omnes armatos in campo, Liv.: u. aciem, Verg., Liv. u. Tac. (vgl. hoc postea manipulatim structa acies coepit esse, Liv.). – übtr., verba sic, ut etc., Cic.: ulteriora, Quint.: compositi oratoris bene structa collocatio, Cic.: numerosus et structus compositusque sermo, eine abgemessene, wohlgeordnete und wohlgefügte Rede, Arnob. – b) bildl., ordnen, bestimmen, varios per saecula reges, Val. Flacc. 1, 535. – C) mit dem Nbbgr. des Erhöhens, Vermehrens = häusen, aufhäusen, altaria donis, mit Opfern beladen, Verg. – opes, Petron. u. Lact.: rem, Pers. – D) mit dem Nbbgr. des Ausrüstens = gehörig versehen, ausrüsten, quot steriles utriusque naturae infructuosis genitalibus structi, Tert. de res. carn. 61: sermo autem spiritu structus est, Tert. adv. Prax. 8: matres experimentis omnium affectuum structae, Tert. de virg. vel. 9. – E) mit dem Nbbgr. des Verrammens, verstopfen, aures habere structas, verstopfte (unzugängliche), Arnob. 3, 43 extr.
-
4 struo
struo, strūxi, strūctum, ere (stammverwandt mit στρώννυμι, sterno), eig. schichten; dah. I) schichtweise über- oder nebeneinander legen, über- od. aneinanderschichten, über- od. aneinanderfügen, a) eig.: lateres, Caes.: arbores in pyram, Ov.: alta congestos ad sidera montes, Ov.: penum ordine longo, Verg.: u. so avenae structae, die Halmpfeife, Ov. – b) übtr., aus Worten zusammenfetzen, Quint. 1, 5, 67. – II) mit verschiedenen Nebenbegriffen: A) mit dem Nbbgr. des Bereitens – künstlich aufschichten, aufbauen, errichten, verfertigen, zubereiten, a) eig.: acervum, Hor.: pyram, Verg.: domum, Hor.: muros, Nep.: aggerem, Tac.: e latere duro aut silice aequato veluti latericios parietes, Plin.: villa structa lapide quadrato, Sen.: murus, cuius inferiora saxo, superiora cruda latere sunt structa, Curt.: fornices non ad eandem crassitudinem quā veterem murum, sed simplici laterum ordine structos esse, Liv.: str. publicis locis convivia, veranstalten, Tac. – absol., reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt, bauen, Plin.: aliae apes struunt (schichten Waben), aliae poliunt, Plin.: u. Partic. subst., saxorum structa, Felsenbaue, Lucr. 4, 359 (361). – b) übtr.: α) übh.: struebat iam fortuna in diversa parte terrarum initia causasque imperio, quod etc., legte den ersten Reim und den Grund zu einer Dynastie, die usw., Tac. hist. 2, 1. –————β) etwas (Böses) bereiten, stiften, anstiften, alci insidias, jmdm. nachstellen, Liv.: alci pericula, Sen.: alci aliquid calamitatis, Cic.: periculosas libertati opes, eine der Fr. gef. Macht gründen, Liv.: odium in alios, Cic.: dolum adversum alqm, Donat.: dices me ipsum mihi sollicitudinem struere, Cic.: quid struit? was hat er im Sinne? führt er im Schilde? Verg. – u. eine Pers. anstiften, crimina et accusatores, Tac. ann. 11, 12: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercitus, Tac. ann. 4, 67. – B) mit dem Nbbgr. des Ordnens od. Einrichtens = ordnen, a) eig. u. übtr.: postquam structi utrimque stabant, in Reih' u. Glied, in Schlachtordnung aufgestellt, Liv.: u. so omnes armatos in campo, Liv.: u. aciem, Verg., Liv. u. Tac. (vgl. hoc postea manipulatim structa acies coepit esse, Liv.). – übtr., verba sic, ut etc., Cic.: ulteriora, Quint.: compositi oratoris bene structa collocatio, Cic.: numerosus et structus compositusque sermo, eine abgemessene, wohlgeordnete und wohlgefügte Rede, Arnob. – b) bildl., ordnen, bestimmen, varios per saecula reges, Val. Flacc. 1, 535. – C) mit dem Nbbgr. des Erhöhens, Vermehrens = häusen, aufhäusen, altaria donis, mit Opfern beladen, Verg. – opes, Petron. u. Lact.: rem, Pers. – D) mit dem Nbbgr. des Ausrüstens = gehörig versehen, ausrüsten, quot steriles utriusque naturae infructuosis geni-————talibus structi, Tert. de res. carn. 61: sermo autem spiritu structus est, Tert. adv. Prax. 8: matres experimentis omnium affectuum structae, Tert. de virg. vel. 9. – E) mit dem Nbbgr. des Verrammens, verstopfen, aures habere structas, verstopfte (unzugängliche), Arnob. 3, 43 extr. -
5 struō
struō strūxī, strūctus, ere [STRV-], to place together, heap up, pile, arrange: quasi structa et nexa verbis, etc.: lateres, qui super musculo struantur, Cs.: ad sidera montīs, O.: ordine longam penum, V.: altaria donis, to load, V.: acervum, to pile up, H.— To make by joining together, build, erect, fabricate, make, form, construct: per speluncas saxis structas: Templa saxo structa vetusto, V.: domos, H.— To set in order, arrange, draw up: copias ante frontem castrorum, Cs.: omnīs armatos in campo, L.—Fig., to prepare, cause, occasion, devise, contrive, instigate: aliquid calamitatis: insidias: recuperandi regni consilia, L.: Quid struit? V.— To order, arrange, dispose, regulate: verba: bene structa conlocatio.* * *struere, struxi, structus Vbuild, construct -
6 struo
strŭo, xi, ctum, 3, v. a. [root stor; Gr. strônnumi, to spread; cf. Sanscr. upa-star, to make ready; and v. sterno], to place by or upon each other; to pile up, arrange, etc.I.Lit.A.In gen. (rare but class.; cf.B.condo, compono): quasi structa et nexa verbis, etc.,
Cic. Or. 41, 140:lateres, qui super musculo struantur,
Caes. B. C. 2, 10:altaque congestos struxisse ad sidera montes,
Ov. M. 1, 153:arbores in pyram,
id. ib. 9, 231:frugem ordine,
Cic. Sen. 15, 51:avenas,
Ov. M. 1, 677:ordine longo penum,
Verg. A. 1, 704; Sil. 11, 279; hence, poet., transf.:altaria donis,
Verg. A. 5, 54:acervum,
Hor. S. 1, 1, 35:congeriem armorum,
Tac. A. 2, 22:opes, rem,
to heap up, accumulate, Petr. 120, 85; Pers. 2, 44: PEDEM, to heap up steps, i. e. to flee: SI CALVITVR PEDEMVE STRVIT MANVM ENDOIACITO, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. 313 Müll.— Absol.: aliae (apes) struunt, aliae poliunt, aliae suggerunt, pile up (the comb), Plin. 11, 10, 10, § 22. —In partic.1.To make by joining together; to build, erect, fabricate, make, form, construct (syn. aedifico):2.fornacem bene struito... lateribus summam (fornacem) struito,
Cato, R. R. 38, 1 and 3: per speluncas saxis structas, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37 (Trag. Rel. p. 208 Rib.); imitated by Lucr. 6, 195; cf.:templa saxo structa vetusto,
Verg. A. 3, 84:moenia saxo,
Ov. M. 6, 573:moenia,
Verg. A. 5, 811:domos,
Hor. C. 2, 18, 19:pyras,
Verg. A. 11, 204:ingentem pyram,
id. ib. 6, 215; Luc. 3, 240:navem,
Val. Fl. 5, 295:tubas,
to make, Prop. 4 (5), 3, 20:cubilia,
Luc. 9, 841:convivia,
to get ready, prepare, Tac. A. 15, 37 et saep.— Absol.:reticulata structura, quā frequentissime Romae struunt,
Plin. 36, 22, 51, § 172. — Part. perf., subst.:saxorum structa,
masonry, Lucr. 4, 361.—With the idea of order predominating, to set in order, arrange:II.copias ante frontem castrorum struit,
arranges, draws up in rank and file, Caes. B. C. 3, 37; so,aciem,
Liv. 9, 31; 8, 8; Verg. A. 9, 42: omnes armatos in campo, Liv 42, 51.—Trop.A.In gen., to join together, compound, compose:B.ex praepositione et duobus vocabulis dure videtur struxisse Pacuvius, Nerei repandirostrum,
Quint. 1, 5, 67.—In partic.1.To prepare something detrimental; to cause, occasion; to devise, contrive, instigate, etc. (very freq., esp. in Cic.):2.struunt sorores Atticae dirum nefas, Poët. ap. Mar. Vict. p. 2596 P. (Trag. Rel. p. 272 Rib.): aliquid calamitatis struere et moliri,
Cic. Clu. 64, 178:sycophantias,
Plaut. As. 1, 1, 57:num me fefellit hosce id struere?
Ter. Heaut. 3, 2, 3:sollicitudinem sibi,
Cic. Att. 5, 21, 3:odium in alios,
id. de Or. 2, 51, 208:insidias alicui,
Liv. 23, 17:consilia recuperandi regni,
id. 2, 3; Tac. A. 2, 65 fin.; Ov. M. 1, 198: periculum ruinae, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3:pericula alicui,
Sen. Ep. 10, 2:mortem alicui,
Tac. A. 4, 10 fin.:crimina et accusatores,
id. ib. 11, 12; cf.: ultroque struebantur qui monerent perfugere ad Germaniae exercilus, [p. 1768] id. ib. 4, 67:controversiam de nomine,
Auct. Her. 2, 28, 45:causas,
Tac. A. 2, 42:quid struit?
Verg. A. 4, 235:quid struis?
id. ib. 4, 271; Hor. Ep. 1, 3, 6.—To order, arrange, dispose, regulate:3.rem domi,
Plaut. Aul. 3, 6, 8:verba,
Cic. de Or. 3, 43, 171:bene structa collocatio,
id. Or. 70, 232:orationem,
Quint. 7, 10, 7: orationem solutam, Prob. ap. Gell. 13, 20, 1:dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
Quint. 10, 7, 8:quid parum structum (in oratione),
Sen. Ep. 100, 5:cum varios struerem per saecula reges,
ordained, Val. Fl. 1, 535.—To fit out, provide with (late Lat.):quot steriles utriusque naturae infructuosis genitalibus structi,
Tert. Res. Carn. 61:sermo autem spiritu structus est,
id. adv. Prax. 8; id. Verg. Vel. 9.—Hence, structē, adv., orderly, regularly, methodically (very rare):historiam scripsere Sallustius structe, Pictor incondite,
Front. Ep. ad Ver. 1:quae nobis causa est structius prodeundi?
with more embellishment, more ornately, Tert. Cult. Fem. 11. -
7 struo
strūxī, strūctum, ere [ sterno ]1) класть друг на друга, накладывать рядами или слоями (trabes, lateres Cs); громоздить ( montes ad sidera O); заваливать, загромождать ( altaria donis V)2) раскладывать, расставлять ( penum ordine V)3) накапливать (rem Pers; opes Pt)4) строить, выстраивать, возводить (muros saxo QC; domum H; acervum H; aggerem T); размещать, располагать (bene structa collocatio C; verba C); закладывать, класть ( initia alicuī rei T)5) устраивать ( convivia T)6) воен. выстраивать (omnes armatos in campo L; acies manipulatim structa L)7)а) готовить (mortem alicui T; sibi sollicitudinem C); подготовлять, замышлять, создавать (s. alicui insidias C, L)б) возбуждать (s. odium in alios C)8) загромождать, затыкать ( aures habere structas Eccl) -
8 struo
, struxi, structum, struere 3строить, устраивать; создавать -
9 cōn-struō
cōn-struō strūxī, strūctus, ere, to heap together, pile up, accumulate: acervos nummorum apud istum: omnibus rebus pecuniam: divitias, H.: mella, V.: dentes in ore constructi, arranged: constructae sunt dape mensae, heaped, Ct. — To make, erect, build: mundum: aedificium: sepulcrum saxo, L.: nidum sibi, O. -
10 dē-struō
dē-struō ūxī, ūctus, ere, to tear down, raze, demolish: navem: moenia, V.—Fig., to destroy, ruin, weaken: id (ius), L.: senem, O.: hostem, Ta. -
11 ex-struō or extruō
ex-struō or extruō ūxī, ūctus, ere, to pile, heap up, accumulate: materiam pro vallo, Cs.: acervum (librorum): exstructos disiecit montīs, V.: exstructis in altum divitiis, H.: tapetibus altis Exstructus, on a pile of, V.—To load, heap full, cover: mensae epulis exstruebantur: focum lignis, H.—To build up, raise, rear, erect, construct: exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius quam, etc.: aedificium in alieno: tumulos, Cs.—To fill with buildings, build up: in exstruendo mari, S.—Fig., to depict, build in imagination: civitatem. — To erect, produce by labor: animo excellentiam virtutum: exstructa disciplina. -
12 īn-struō
īn-struō ūxī, ūctus, ere, to build in, insert: Eam (contabulationem) in parietes, Cs.—Of troops, to form, set in order, draw up, array: ad instruendum spatium, L.: hosce, T.: exercitum, S.: aciem: aciem instructum habere, ut, etc., Cs.: Instructi acie Teucri, V.: in quo (loco) insidias, lay an ambush: acies circa vallum, L.: ad hunc modum acies instructa, Cs.—To prepare, make ready, furnish, provide, equip, fit out (freq. in P. perf.): audierunt muros instrui, N.: parato atque instructo exercitu, Cs.: domum: mensas, V.: agrum, stock, L.: instruit focum provincia, Iu.—Fig., to procure, provide for, prepare: accusationem: in instruendo (orationem) dissipatus, arranging: sine viribus illis Bella instructa, O.: instruendae fraudi intentior, devising, L.—To inform, teach, instruct: testīs: orientia tempora Exemplis, H. -
13 ob-struō (opstr-)
ob-struō (opstr-) ūxī, ūctus, ere, to build against, build up, block, stop up, bar, barricade, make impassable: novum murum, L.: frontem castrorum auxiliis, L.: turrīs, Cs.: luminibus eius: valvas aedis, N.: obstructa saxa, placed in the way, O.—Fig., to stop up, hinder, impede, obstruct: Catonis luminibus obstruxit haec oratio, was a hinderance to: viri deus obstruit aurīs, renders inexorable, V.: huic spiritus oris obstruitur, V.: perfugia improborum, shuts off. -
14 prae-struō
prae-struō ūxī, ūctus, ere, to build before, block, stop up, make impassable, make inaccessible: aditum obice montis, O.: Porta Fonte fuit praestructa, stopped up, O.: Hospitis effugio omnia, against the escape, O.—Fig.: fraus fidem in parvis sibi praestruit, seeks to win confidence beforehand, L. -
15 sub-struō
sub-struō —, strūctus, ere, to build beneath, underbuild, lay: Capitolium saxo quadrato substructum est, i. e. has foundations of, L.: viae glareā substruendae, i. e. to be paved, L. -
16 super-struō
super-struō strūxī, —, ere, to build upon: ligneam compagem superstruxit, Ta. -
17 exstruo
ex-strŭo ( extr-), xi, ctum, 3, v. a., to pile or heap up (class.; syn.: struo, aedifico, condo, fundo).I.Lit.A.In gen.:B.magnum acervum (librorum),
Cic. Att. 2, 2, 2; cf.:stramenta in acervum exstrui debent,
to be heaped up, Col. 6, 3, 1:mensae conquisitissimis epulis exstruebantur,
heaped, bountifully furnished, Cic. Tusc. 5, 21, 62:mensas,
Plaut. Men. 1, 1, 25:caret exstructis mensis,
Cic. de Sen. 13, 44; id. Pis. 27, 67; Ov. M. 11, 120; cf.canistros,
to heap full, Hor. S. 2, 6, 105:focum lignis,
id. Epod. 2, 43:exstructis in altum divitiis,
id. C. 2, 3, 19:divitias,
Petr. 84.—In partic. (acc. to struo, I. B. 1.), to build up, raise, rear, erect, construct:II.exstrui vetat (Plato) sepulcrum altius quam quod, etc.,
Cic. Leg. 2, 27, 68:aedificium in alieno,
id. Mil. 27, 74:monumentum, molem opere magnifico,
id. Phil. 14, 12, 33:theatrum,
Tac. A. 3, 72:tumulos,
Caes. B. G. 6, 17, 4:aggerem in altitudinem pedum octoginta,
id. B. C. 2, 1 fin.; id. B. G. 2, 30, 3; 7, 24, 1:turres,
id. B. C. 3, 54, 1; 3, 112, 1; Sall. J. 23, 1:rogum,
Cic. Fin. 3, 22, 76; Ov. F. 3, 546:quas (divitias) profundant in exstruendo mari et montibus coaequandis,
to build up, fill with buildings, Sall. C. 20, 11:aream sibi sumpsit, in qua civitatem exstrueret arbitratu suo,
Cic. Rep. 2, 11.—Trop.A.In gen.:B.verba sint ad poëticum quendam numerum exstructa,
put together, constructed, Auct. Her. 4, 32, 44:poëma,
Petr. 118:crimen unum vocibus multis,
to exaggerate, magnify, Gell. 13, 24, 12.—In partic. (acc. to I. B.):exstrue animo altitudinem excellentiamque virtutum,
build up, Cic. Fin. 5, 24, 71; cf.:non modo fundata sed etiam exstructa disciplina,
id. ib. 4, 1, 1.—Hence, * ex-structus ( extr-), a, um, P. a., highbuilt, lofty:exstructissimae species aedificiorum,
App. de Deo Socr. p. 54, 20. -
18 astruo
a-struo (ad-struo), struxī, strūctum, ere, anbauen, aufbauen, daranbauen, daraufbauen, I) eig.: gradus, Liv.: alqd laterculo (mit Z.), Caes.: veteri recens aedificium, Col.: utrique (villae) quae desunt, Plin. ep. – II) übtr., noch obendrein hinzufügen, 1) im allg.: formae animum, Ov.: vix quidquam gloriae eius, Vell.: aliquid alcis dignitati, Plin. ep.: quantum famae meae domi, quantum in publico, quantum apud principem astruxit, Plin. ep.: omnibus hanc astruis laudem, Plin. pan. – sibi accrescere putat, quod cuique astruatur, Plin. pan. – ad necem utriusque parentis caedem fratris, Iustin. – non est opus affingas aliquid aut astruas: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep.: sicut ante secunda fortuna tot victorias astruxerat, ita nunc adversa destruens quae cumulaverat, Iustin. Vgl. Schwarz Plin. pan. 35, 4 u. 74, 5. Benecke Iustin. 23, 3, 12. Oudend. Apul. met. 5, 6. p. 331. – u. in der Rede hinzufügen, belli difficultates, contraque pacis commoda, Dict. 1, 6: haec etiam blanditiis astruit ›Mi mellite, mi marite‹, Apul. met. 5, 6: u. astruitur his m. direkter Rede, Plin. ep. 8, 7, 6. – 2) insbes.: a) zuzählen, alqm priorum aetati, Vell. 1, 17, 2. – b) jmdm. etw. beilegen, zuschreiben, ut quae Neroni falsus astruit scriptor, Mart. 3, 20. – c) eine Pers. einer Sache beigeben = für etwas anstellen, gentis eiusdem levissimos falsis criminibus, Curt. 10, 1 (4), 27. – d) durch Beweise stützen, Iul. Severian. praec. artis rhet. 9. p. 361, 2 H. Iul. Vict. 11. p. 413, 16 H. – e) bemerken, versichern, behaupten, alqd, Macr. somn. Scip. 2, 7, 13 u.a. Mart. Cap. 2. § 113. Mam. Claud. de stat. anim. 1, 1 u.a. Eccl.: m. Acc. u. Infin., Aur. Vict. Caes. 20, 6. Macr. somn. Scip. 1, 20, 10. Ambros. de off. 3, 28, 137; hexaëm. 7, 24. Sidon. ep. 3, 6 u.a. Eccl. Vgl. Jan Macr. vol. I. p. XLIV. Paucker Subind. lex. Lat. p. 402.
-
19 structus
[st1]1 [-] structus, a, um: part. passé de struo. [st1]2 [-] structŭs, ūs, m.: Arn. tas, amoncellement, monceau.* * *[st1]1 [-] structus, a, um: part. passé de struo. [st1]2 [-] structŭs, ūs, m.: Arn. tas, amoncellement, monceau.* * *Structus, Participium. Cicero. Mis par ordre, Ordonné, Adjancé, Composé.\Atria structa leuibus tophis. Ouid. Bastiz, Construicts.\Templa structa vetusto saxo. Virgil. Edifiez.\Via structa labore Herculeo. Propert. Chemin faict par Hercules. -
20 astruo
a-struo (ad-struo), struxī, strūctum, ere, anbauen, aufbauen, daranbauen, daraufbauen, I) eig.: gradus, Liv.: alqd laterculo (mit Z.), Caes.: veteri recens aedificium, Col.: utrique (villae) quae desunt, Plin. ep. – II) übtr., noch obendrein hinzufügen, 1) im allg.: formae animum, Ov.: vix quidquam gloriae eius, Vell.: aliquid alcis dignitati, Plin. ep.: quantum famae meae domi, quantum in publico, quantum apud principem astruxit, Plin. ep.: omnibus hanc astruis laudem, Plin. pan. – sibi accrescere putat, quod cuique astruatur, Plin. pan. – ad necem utriusque parentis caedem fratris, Iustin. – non est opus affingas aliquid aut astruas: sufficit, ne ea, quae sunt vera, minuantur, Plin. ep.: sicut ante secunda fortuna tot victorias astruxerat, ita nunc adversa destruens quae cumulaverat, Iustin. Vgl. Schwarz Plin. pan. 35, 4 u. 74, 5. Benecke Iustin. 23, 3, 12. Oudend. Apul. met. 5, 6. p. 331. – u. in der Rede hinzufügen, belli difficultates, contraque pacis commoda, Dict. 1, 6: haec etiam blanditiis astruit ›Mi mellite, mi marite‹, Apul. met. 5, 6: u. astruitur his m. direkter Rede, Plin. ep. 8, 7, 6. – 2) insbes.: a) zuzählen, alqm priorum aetati, Vell. 1, 17, 2. – b) jmdm. etw. beilegen, zuschreiben, ut quae Neroni falsus astruit scriptor, Mart. 3, 20. – c) eine Pers. einer Sache beigeben = für etwas anstellen, gentis eiusdem levissimos falsis crimini-————bus, Curt. 10, 1 (4), 27. – d) durch Beweise stützen, Iul. Severian. praec. artis rhet. 9. p. 361, 2 H. Iul. Vict. 11. p. 413, 16 H. – e) bemerken, versichern, behaupten, alqd, Macr. somn. Scip. 2, 7, 13 u.a. Mart. Cap. 2. § 113. Mam. Claud. de stat. anim. 1, 1 u.a. Eccl.: m. Acc. u. Infin., Aur. Vict. Caes. 20, 6. Macr. somn. Scip. 1, 20, 10. Ambros. de off. 3, 28, 137; hexaëm. 7, 24. Sidon. ep. 3, 6 u.a. Eccl. Vgl. Jan Macr. vol. I. p. XLIV. Paucker Subind. lex. Lat. p. 402.
См. также в других словарях:
struolis — struõlis sm. (2) NdŽ, KŽ ms.: Struolis šile, kreivulis (kreivulys Sch68) danguj, strumblokas ežere (kiškis, mėnulis, vėžys) B618, N, [K] … Dictionary of the Lithuanian Language
страсть — I I, ж., род. п. и, укр. страсть, блр. страсць, др. русск., ст. слав. страсть πάθος, ὀδύνη (Супр.), чеш. strast горе, страдание, печаль , слвц. strаst᾽ – то же. Во всяком случае, связано со страдать (см.), из *strad tь. Не существует никакого… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
страх — род. п. а, укр. страх, род. и. у, др. русск. страхъ, ст. слав. страхъ φόβος (Супр.), болг. страх, сербохорв. стра̑х, род. п. стра̏ха, словен. strȃh, род. п. strȃha, strahȗ, чеш. strach, слвц. strach, польск. strach, в. луж. trach, н. луж.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… … Wikipedia
стерва — ж., стерво падаль (Даль), укр. стерво, блр. сцерва, др. русск. стьрва ж., стьрвь ж. труп , русск. цслав. стьрвь νεκρός (Срезн. III, 586), болг. стръв, сербохорв. стр̑в м., словен. stȓv, род. п. ȋ, ж., жердь в стогу , ostȓv сухое дерево для… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
струна — струнить связывать, затыкать , укр. струна, др. русск. струна волос, струна , ст. слав. строуна жила, струна (Рs. Sin.; Мейе, Et. 446), болг. струна струна , сербохорв. стру̏на конский волос, струна , словен. strunа – то же, чеш., слвц., польск.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
струна — Общеслав. Суф. производное от той же основы, что и струп, стръпъ в строптивый, др. в. нем. stroum «веревка», лат. struo «прилаживаю, выстраиваю в порядок» и т. д. Струна буквально «отлаженная, настроенная» … Этимологический словарь русского языка
structure — 1. The arrangement of the details of a part; the manner of formation of a part. 2. A tissue or formation made up of different but related parts. 3. In chemistry, the specific connections of the atoms in a given molecule. SYN: structura. [L.… … Medical dictionary
struma — 1. SYN: goiter. 2. Formerly, any enlargement of a tissue. [L. a scrofulous tumor, fr. struo, to pile up, build] s. aberrata SYN: aberrant goiter. s. colloides SYN: colloid goiter. Hashimoto s. SYN: Hashimoto … Medical dictionary
PRÉPOSITION — On appelle «préposition» une des parties du discours, invariable et toujours liée à un syntagme qu’elle régit et précède immédiatement (c’est le cas le plus général et le terme même de pré position l’atteste), qu’elle peut suivre (certains lui… … Encyclopédie Universelle
strume — [ strym ] n. f. • estrume v. 1220; lat. struma ♦ Méd. Vx Scrofule. ♢ Mod. Rare Goitre. ⇒STRUME, subst. fém. MÉDECINE A. Synon. anc. de scrofule. La scrofule, ou strume, a été considérée longtemps comme une maladie ou une diathèse (LE GENDRE ds… … Encyclopédie Universelle