-
1 girren
-
2 klirren
klirren, crepare od. (stark) crepitare (ein Geräusch von sich geben). – sonare (übh. ertönen). – stridere (zischend klirren, hell klirren; alle z.B. von Ketten). – mit den Waffen k., armis concrepare: die Waffen klirrten, increpuere arma. – Klirren, das, crepitus (z.B. der Becher etc.). – das K. der Waffen, armorum sonus od. sonitus: das K. der Ketten, catenarum sonitus od. stridor.
-
3 knarren
knarren, crepare. concrepare (z.B. von der Tür). – strepere (ein lautes, lärmendes Geräusch von sich geben, z.B. v. Rädern). – stridere (ein lautes, helles Geräusch machen, z.B. von einem Tau). – sonare (übh. einen Ton, ein Geräusch von sich geben, z.B. von der Türangel). – Knarren, das, crepitus (z.B. cardinum). – strepitus (lautes, lärmendes Geräusch, z.B. rotarum). – stridor (lautes, helles Geräusch, z.B. der Türangel). – sonus. sonitus (Getöse, z.B. rotarum).
-
4 knirschen
knirschen, facere stridorem. – mit den Zähnen, dentibus frendere od. infrendere; dentibus stridere. – Knirschen, das, der Zähne, stridor dentium.
-
5 kreischen
kreischen, clamare. clamitare (die Stimme stark erheben beim Sprechen Rufen; schreien, u. zwar clamitare aus voller Kehle). – vociferari (leidenschaftlich u. mit Anstrengung seine Stimme erheben, vor Schmerz, vor Unwillen und im Zorn heftig schreien). – quiritare (einen kreischenden Klagelaut hören lassen; alle absol. od. [ = kreischend sagen] mit folg. Akk. u. Infin.). – stridere (einen kreischenden Ton vonsich geben, v. Rädern, v. der Türangel). – laut kr., magnā vociferatione clamare: die Stimme kreischt. vox scinditur: eine kreischende Stimme, vox scissa. – Kreischen, das, clamor (Geschrei, von mehreren auch clamores). – vociferatio (das heftige Schreien, z.B. der Weiber, muliebris). – stridor (das kreischende Geräusch, z.B. rotarum). – quirltatio. quiritatus (das klagende Kreischen um Hilfe etc.). – vox quirltantis (die Stimme des kreischend Klagenden; vgl. nulla vox quiritantium inter stupra et caedes exaudiri poterat).
-
6 pfeifen
pfeifen, sibilare (mit dem Munde zischend pfeifen, v. Menschen, Schlangen etc., auch v. Winde) – stridere (zischend rauschen, vom Winde). – fistulā od. tibiā canere (auf der Rohr-, auf der Flötenpfeife blasen). – Pfeifen, das, als Ton, sibilus; sibilum. – Pfeifer, sibilans (mit dem Munde). – fistulator (auf der Rohrpfeife). – tibīcen (auf der Flötenpfeife).
-
7 sausen [2]
-
8 schnarren
-
9 schwirren
-
10 zirpen
-
11 zischen
См. также в других словарях:
stridere — / stridere/ v. intr. [dal lat. stridĕre, voce onomatopeica, coesistente accanto a stridēre ] (aus. avere, ma i tempi comp., come anche il part. pass. striduto, sono molto rari). 1. a. [emettere voci, urla, suoni acuti e penetranti, per lo più… … Enciclopedia Italiana
STRIDERE — a serra, dentibus, sagittis inprimis, ad animas corporibus excedentes, ab Homero primum translatum est, qui verbum τρίζειν de illis passim usurpat. Unde ad versum hunc Statii Theb. l. 4. v. 428. Huius inadspectae ludo stridere sagittae. sic… … Hofmann J. Lexicon universale
stridere — strì·de·re v.intr. (avere) 1. CO produrre o emettere suoni acuti e aspri: la carrucola stride rumorosamente, le cicale hanno ripreso a stridere | LE di qcn., urlare, gridare in modo acuto e penetrante: la cacciò, per quanto lei si divincolasse e… … Dizionario italiano
stridere — {{hw}}{{stridere}}{{/hw}}v. intr. (pass. rem. io stridei o stridetti , tu stridesti ; aus. avere ; raro nei tempi composti; part. pass. raro striduto ) 1 Mandare un suono acuto e sgradevole: quella porta stride. 2 Strillare, emettere grida… … Enciclopedia di italiano
stridere — v. intr. 1. (di cosa) cigolare, cricchiare, crocchiare, scricchiolare, crepitare 2. (di persona) strillare, gridare, strepitare, urlare □ (di animale) squittire, fischiare, frinire, garrire, zigare, zirlare 3. (fig.) contrastare, discordare,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
strident — strident, ente [ stridɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1529, rare av. déb. XIXe; lat. stridens, entis, de stridere ♦ Se dit d un bruit, d un son qui est à la fois aigu et intense. ⇒ perçant, sifflant. Un grincement strident. « Le sifflet strident d une… … Encyclopédie Universelle
animale — anima/le (1) s. m. 1. essere vivente, essere animato 2. bestia CONTR. essere umano, cristiano 3. (fig.) bruto, persona rozza, ignorantone, materialone, mostro CONTR. persona ragionevole, persona civile. NOMENCLATURA … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
strident — adjective Etymology: Latin strident , stridens, present participle of stridere, stridēre to make a harsh noise Date: circa 1656 characterized by harsh, insistent, and discordant sound < a strident voice >; also commanding attention by a loud or… … New Collegiate Dictionary
stridor — noun Etymology: Latin, from stridere, stridēre Date: 1632 1. a harsh, shrill, or creaking noise 2. a harsh vibrating sound heard during respiration in cases of obstruction of the air passages … New Collegiate Dictionary
stridulous — adjective Etymology: Latin stridulus, from stridere, stridēre Date: 1611 making a shrill creaking sound • stridulously adverb … New Collegiate Dictionary
strider — ⇒STRIDER, verbe intrans. Rare, littér. Se faire entendre de façon stridente. Il y stridait [sur la colline de Roumanin], comme une scie, un chant exaspéré de cigales (LORRAIN, Sens. et souv., 1895, p. 48). Pendant que les éclats stridaient devant … Encyclopédie Universelle